Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος

Ελλάς το μεγαλείο σου!

της Ισμήνης

Τι τραβάμε  σε αυτή την όμορφη χώρα μας και δεν το μαρτυράμε. Μου αρέσει να γράφω προσωπικές  ταλαιπωρίες, έτσι όπως τις ζω από 1^ο χέρι, με πιάνει κάτι σαν μαζοχισμός  να τα ξαναζώ γράφοντάς  τα στο χαρτί!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Πριν από κάποια χρόνια είχα πάρει ένα δάνειο από κάποια Τράπεζα και σε εγγύηση έβαλα υποθήκη το σπίτι που μένω. Έδωσε ο καλός Θεός,  η τρόικα, η ΔΕΗ, η εφορεία,  δεν είχαν αρχίσει τότε οι άγριες περικοπές και εξόφλησα το δάνειο! Τι χαρά. Έπρεπε όμως να αρθεί η υποθήκη. Μέχρις εδώ όλα καλά!

Πάω με το δικηγόρο της Τράπεζας στα Δικαστήρια, στο Μονομελές Πρωτοδικείο για ανάκληση της απόφασης. Στο άψε  σβήσε, υπογραφές, χαρτιά  και σε 10 ημέρες είχα τα αντίγραφα των αποφάσεων στα χέρια μου με την σημείωση να καταθέσω το ένα στο Υποθηκοφυλακείο και το άλλο στην Εφορεία. Μέχρις εδώ όλα καλά.

Και τώρα αρχίζουν τα κακά!

Πάω στο Υποθηκοφυλακείο, δείχνω στην υπάλληλο τα χαρτιά και της λέω τι θέλω, μου δίνει ένα έντυπο το συμπληρώνω, το καταθέτω, πληρώνω και 30 € για το αντίγραφο που θα πάρω μετά από 4 ημέρες και μου λέει να πάω το άλλο αντίγραφο στο Κτηματολόγιο. Μέχρις εδώ όλα καλά.

Πάω στο Κτηματολόγιο και μου λένε ότι κακώς πήγα, πρέπει να  ξαναπάω να καταθέσω το αντίγραφο του Υποθηκοφυλακείου που θα πάρω μετά από 4 ημέρες.

Μετά από 4 ημέρες πάω να πάρω το αντίγραφο από το Υποθηκοφυλακείο  και  μου λέει η υπάλληλος ότι απέρριψαν την αίτησή μου. Με στέλνουν σε κάποιο γραφείο που πληροφορούμαι ότι κακώς έκανα αίτηση εκεί, έπρεπε να πάω πρώτα στη Εφορεία να θεωρήσει τις αποφάσεις και μετά να τις καταθέσω στο Υποθηκοφυλακείο. Στην ερώτησή μου, γιατί η υπάλληλος που τα παρέλαβε δεν μου το είπε;  Κούνησαν το κεφάλι τους και 2 υπάλληλοι και απάντησαν ότι  μάλλον δεν ήξερε.

Φεύγω για την αρμόδια  Εφορεία και  ευτυχώς που ρώτησα πού είναι, ο δικηγόρος μου μού είχε πει Καλλιθέα αλλά αυτή είχε μετακομίσει  στο Μαρούσι. 

Φθάνω ασθμαίνουσα και  καταϊδρωμένη  στη Εφορεία, ανάμεσα σε  απεργίες των τρόλεϊ και διαμαρτυρίες των εν Ελλάδι αγροτών,  καταθέτω  τα έγγραφα, παίρνω σφραγίδες και υπογραφές. Και μέχρι εδώ επιτέλους όλα καλά!

Ξαναπάω στο Υποθηκοφυλακείο!

Ξανακάνω αίτηση, παράβολα, ένσημα,  μεγαρόσημα, χαρτόσημα…  έβαλα πάνω ότι μου ζητήσανε, περιμένω 3 ώρες να καταθέσω την αίτηση, γιατί εν τω μεταξύ είχε πέσει το σύστημα και γαμώ την τεχνολογία!

Πάω μετά από  10 ημέρες πλέον να πάρω το πολυπόθητο χαρτί και ακούω εμβρόντητη  ότι πρέπει να πληρώσω και άλλα τόσα χρήματα, εκτός από τις φωτοτυπίες που ούτε ξέρω πόσες είχα βγάλει, διότι λέει  είδαν ότι η άρση της υποθήκης πρέπει να γίνει σε 2 ονόματα, εγώ η επικαρπώτρια, η κόρη μου η ψιλή κυρία!

Και καλά ρωτάω δεν το είδατε από την αρχή στο δικαστικό έγγραφο που σε κατέθεσα; Και η απάντηση: ναι  σωστά έχετε δίκιο έπρεπε, αλλά  είσαστε τυχερή που το είδαμε τώρα και δεν πέρασε έτσι, μόνο το ένα όνομα. Εκεί να δείτε  αργότερα προβλήματα που θα είχατε!

Μπέρδεψα πια  που τελειώνουν τα καλά και που αρχίζουν τα κακά!

Ελλάς το μεγαλείο  σου! Πόσες ώρες χαμένες;