Η αναισθησία των πεζών
της Ισμήνης
Είμαστε απειθάρχητος λαός, πως να το κάνουμε! Έτσι
και μας πούνε κάνε αυτό ή το άλλο, εμείς θα κάνουμε το αντίθετο. Πριν από πολλά
πολλά χρόνια, αλήθεια ξέρεις κανείς πότε,
η Αθήνα απέκτησε φωτεινούς σηματοδότες. Μέχρι τότε στις κεντρικές οδικές
αρτηρίες μέσα σε ένα στρογγυλό
σαν βαρέλι, αλλά βαμμένο με τα
εθνικά μας χρώματα, μπλε και άσπρο και από πάνω μια τέντα, στεκότανε ο
τροχονόμος ο οποίος ρύθμιζε την κυκλοφορία
των αυτοκινήτων και των πεζών.
Πολλές φορές, όταν έβλεπε ο τροχονόμος καμιά ωραία
και ζουμερή κοπελιά να περιμένει στο πεζοδρόμιο
για να διασχίσει τον δρόμο,
σταματούσε τη ροή των αυτοκινήτων και της
έκανε μεγαλόπρεπη χειρονομία να περάσει. Πάνω κάτω τα χέρια του, σαν
μαέστρος που διηύθυνε ορχήστρα ήτανε.
Κλασσικές φιγούρες που έχουνε λείψει και ειδικά τις
ημέρες των εορτών, που όλες οι εταιρείες τροφίμων ακουμπούσαν γύρω από το βαρέλι ένα σωρό δώρα, σχετικά με το αντικείμενο της εταιρείας βέβαια.
Και μετά ήρθαν τα φανάρια, ο Σταμάτης, το
κόκκινο ανθρωπάκι που έδινε εντολή να σταματήσει ο πεζός διότι
περνούσαν τα αυτοκίνητα και ο Γρηγόρης, το πράσινο ανθρωπάκι που έδινε εντολή ότι ο πεζός μπορεί να διασχίσει
τον δρόμο, ενώ ταυτόχρονα ήτανε κόκκινο για τα αυτοκίνητα.
Αν δε κάποιος
προσπαθούσε να διασχίσει τον δρόμο την ώρα που ήτανε αναμμένος ο
Σταμάτης, έπεφτε και πρόστιμο από την
τροχαία. Όχι μόνο στους οδηγούς αυτοκινήτων αλλά και στους
πεζούς!
Και τώρα; Έχετε
παρακολουθήσει τι γίνεται στις διαβάσεις των πεζών; Οι περισσότεροι
διασχίζουν τον δρόμο ανάμεσα στα κινούμενα αυτοκίνητα. Βαριούνται να
προχωρήσουν 10-20 μέτρα να βρουν διάβαση
να περάσουν με ασφάλεια.
Και ποιοι
είναι αυτοί που το κάνουν; κατά κανόνα οι ηλικιωμένοι, οι μαμάδες με καρότσια ή
παιδιά από το χέρι, παππούδες και
γιαγιάδες με τα εγγόνια τους, ανάπηροι με τα καροτσάκια, κυριούλες με το
φορτωμένο καρότσι της λαϊκής.
Και δεν μιλάμε βέβαια για συνοικιακά δρομάκια,
λέμε για κεντρικές αρτηρίες π.χ.
Πανεπιστημίου, Σταδίου, Βασ Σοφίας! Σαν τα μηχανάκια σφηνώνονται ανάμεσα στα
αυτοκίνητα, με το μπαστούνι στο χέρι, αδιαφορώντας για το
κυκλοφοριακό κομφούζιο που προκαλούν και για το επικίνδυνο του πράγματος!
Μάλλον έχει περάσει από το μυαλό μας ότι είναι χαζό
να στέκεσαι και να περιμένεις ένα
άψυχο φανάρι να σου κάνε νεύμα να
διασχίσεις τον δρόμο. Όσες φορές
εμπόδισα κάποιο άτομο να περάσει ενώ
ήτανε αναμμένο το κόκκινο για πεζούς, με βρίσανε κι από πάνω. Ένας καλοντυμένος κύριος, μου είπε: «Για
χωριάτη με πέρασες που θα περιμένω το φανάρι;»
Γιαγιά με καρότσι, την σταμάτησα και της είπα ευγενικά ότι κακώς διέσχισε τον δρόμο ενώ ήτανε
κόκκινο το φανάρι και εισέπραξα την απάντηση: «Εσύ να
κοιτάς τη δουλειά σου και δεν σου
επιτρέπω να με κρίνεις!»
Είμαστε
απειθάρχητος λαός, τι να κάνουμε; Ανήκομεν εις ανατολάς λόγω νοοτροπίας
και κατά λάθος γεωγραφικά στην Ευρώπη και ενταγμένοι στη Ε.Ε.
