Στη χειρότερη πόλη της Δύσης

Tου Πασχου Mανδραβελη, Καθημερινή, 30/12/2012

Τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες, δηλαδή περίπου το 40% του πληθυσμού, ζουν στη χειρότερη πόλη του Δυτικού κόσμου. Σύμφωνα με την ετήσια μελέτη της εταιρείας Mercer (η οποία λαμβάνει υπόψη της 39 δείκτες ποιότητας ζωής, όπως είναι το κυκλοφοριακό, η υγειονομική περίθαλψη, η παιδεία, η εγκληματικότητα, η ψυχαγωγία, τα δίκτυα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς κ.λπ.) η Αθήνα κατατάσσεται στην 83η θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

«Είδατε τι δεινά επιφέρει το Μνημόνιο;» θα πουν οι συνήθεις αριστεροί και συνοδοιπόροι τους ακροδεξιοί. Μόνο που τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως τα περιγράφουν τα συνθήματα. Το 2009, στο αποκορύφωμα της δανεικής ευημερίας, η Αθήνα ήταν μόλις οκτώ θέσεις παραπάνω, στην 75η θέση παγκοσμίως. Σαφώς τα πράγματα ήταν καλύτερα, αλλά όχι πολύ και σίγουρα όχι τόσο που να δικαιολογούνται τα 24 δισ. του πρωτογενούς ελλείμματος. Στη δεκαετία της δανεικής ευημερίας, η Αθήνα βρισκόταν μεταξύ της 75ης και 80ής θέσης παγκοσμίως. Τα δανεικά γίνονταν ιδιωτικός πλούτος, αλλά όχι δημόσια ευημερία.

Αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι την ίδια χρονιά που η Αθήνα ήταν 75η στην κατάταξη ποιότητας ζωής ήταν ταυτοχρόνως, σύμφωνα με μελέτη της ίδιας εταιρείας, η 28η πιο ακριβή πόλη του κόσμου. Μέχρι τα Χριστούγεννα του 2009, τότε που δανεικά υπήρχαν, πίναμε τον ακριβότερο καφέ της Ευρώπης έχοντας ως θέα βουνά σκουπιδιών –ήταν η ετήσια απεργία των υπαλλήλων στους ΟΤΑ–, κοιτώντας άθλια κτίρια φορτωμένα με γκράφιτι και αυτοκόλλητα, κι ακούγοντας τα κορναρίσματα των εγκλωβισμένων στην κίνηση οδηγών. Δεν μας ένοιαζε, όμως, διότι λεφτά υπήρχαν. Ξέραμε ότι θα ξεσκάσουμε το βράδυ, πληρώνοντας 150 ευρώ το μπουκάλι στα μπουζούκια...

Στην Ελλάδα της αριστερής κομπορρημοσύνης και των πολλών αγώνων, οι άνθρωποι δεν έχουν πεζοδρόμια να περπατήσουν· οι πλατείες ιδιωτικοποιήθηκαν με «πρόχειρα» παραπήγματα που έστησαν οι καφετέριες· τα λίγα αρχιτεκτονικά κοσμήματα που απέμειναν (και λόγω της «δίκαιης οργής» των κουκουλοφόρων) μουντζουρώνονται επαναστατικώς· τα δέντρα χρησιμεύουν για να συρράπτονται χαρτόνια που λογίζονται τεκμήρια της «ελευθερίας του λόγου». Η πόλη δεν καταστράφηκε μόνο από την αντιπαροχή, που τότε ήταν μια λύση για το οξύτατο πρόβλημα της στέγασης του πληθυσμού· καταστρέφεται καθημερινά με δημοκρατικό τρόπο. Η μετανάστες απλώς ήρθαν και όξυναν υπάρχουσες παθογένειες.

Αν κοιτάξουμε τον κατάλογο με τις δέκα καλύτερες πόλεις, από άποψη δημόσιων υποδομών και ποιότητας ζωής, θα βρούμε τρεις γερμανικές. Πώς τα κατάφεραν αυτοί, παρά την υπερδεκαετή (από την εποχή του Σρέντερ) λιτότητα να ζουν σε βιώσιμες πόλεις; Γιατί αυτοί, οι μπήξε-δείξε «νεοφιλελεύθεροι» και λάτρεις των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, μπορούν να αποζημιώνουν τους... κατατρεγμένους από τον καπιταλισμό πολίτες με δημόσια πάρκα της προκοπής, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που δεν προσβάλλουν τους πολίτες κ.λπ.; Κάτι προσπαθεί να μας πει ο κ. Χανς Γιοακίμ Φούχτελ, αλλά οι συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ, αυτοί δηλαδή που έπρεπε να φροντίζουν για να γίνουν οι πόλεις καλύτερες, τον κυνηγούν από χωρίου εις χωρίον. Με υποκριτικά συνθήματα περί «γερμανικής κατοχής» ο καπετάν Μπαλασσόπουλος και τα παλικάρια του θέλουν να συντηρήσουν το προ του 2009 σύστημα της ιδιωτικής τους βολής με τη δημοσία φτώχεια υποδομών στις πόλεις.

Ναι, τα λειψά δανεικά (και όχι το Μνημόνιο) όξυναν τα προβλήματα. Δεν ζούσαμε σε πολύ καλύτερες πόλεις· απλώς είχαμε ξένα λεφτά για να δίνουμε στους εργολάβους ώστε να μπαλώνουν τους δρόμους πιο συχνά.

Καλό νέο έτος...

Πώς άλλαξε τα φώτα στη ΔΕΗ η... ΓΕΝΟΠ

του Χρήστου Κολώνα, ΕΘΝΟΣ, 29/12/2012

Χορό εκατομμυρίων είχαν στήσει συνδικαλιστικά στελέχη της ΓΕΝΟΠ σε βάρος της ΔΕΗ. Μέσω υπερτιμολογήσεων εισέπραξαν 2.080.209 ευρώ. Το ποσό αφορά: Αποστολές που πληρώθηκαν χωρίς να γίνουν. Πολυτελή φιλοξενία ξένων αντιπροσωπειών. Αναθέσεις μελετών σε συγγενικά πρόσωπα. Το πόρισμα του ΣΔΟΕ εστάλη στον υπουργό Περιβάλλοντος και τον αρμόδιο εισαγγελέα.

Αλλαξαν τα... φώτα στη ΔΕΗ οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ, έχοντας εισπράξει μέσα από υπερτιμολογήσεις και τριγωνικές τιμολογήσεις 2.080.209 ευρώ για πολυτελή ταξίδια στην Ευρώπη, για συνδικαλιστικές αποστολές που δεν έγιναν αλλά πληρώθηκαν, για φιλοξενία-λουξ στη χώρα μας ξένων συναδέλφων τους, αλλά και για αναθέσεις μελετών σε συγγενικά τους πρόσωπα, χωρίς αυτές να έχουν παραδοθεί ποτέ.

Για 29 εκδηλώσεις την τριετία 2008-2010 η ΓΕΝΟΠ και ο Οργανισμός Κοινωνικών Δραστηριοτήτων των Εργαζομένων (ΟΚΔΕ) της ΔΕΗ χρέωσαν στην επιχείρηση «καπέλο» 1.194.497 ευρώ, καθώς οι πραγματικές τους δαπάνες ήταν 885.711,4 ευρώ.

«Σοκ» προκαλεί το πόρισμα των ελέγχων του ΣΔΟΕ στα τιμολόγια που πλήρωσε η ΔΕΗ προς τη ΓΕΝΟΠ και τον ΟΚΔΕ και εξέδωσαν τουριστικές επιχειρήσεις οι οποίες συναλλάχθηκαν με τους συνδικαλιστικούς φορείς εκπροσώπησης των εργαζομένων.

Το «Εθνος» δημοσιεύει σήμερα αποκλειστικά τα ευρήματα του ΣΔΟΕ. Αυτά περιλαμβάνονται στο έγγραφο του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή που απέστειλε στις 23 Μαρτίου στον πρόεδρο της ΔΕΗ Αρθούρο Ζερβό και το οποίο κοινοποίησε στο γραφείο του υπουργού ΠΕΚΑ Γιώργου Παπακωνσταντίνου και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών (υπόψη του αντεισαγγελέα Αριστείδη Κορέα).

Οι έλεγχοι του γενικού επιθεωρητή είχαν γίνει τον Απρίλιο του 2011 και αφορούσαν τις παροχές της ΔΕΗ προς τη ΓΕΝΟΠ και τον ΟΚΔΕ ΔΕΗ. Τότε ζητήθηκε από το ΣΔΟΕ περαιτέρω έλεγχος στις επιχειρήσεις που είχαν εκδώσει τιμολόγια παροχής υπηρεσιών μεγάλου ύψους προς την Ομοσπονδία και τον Οργανισμό.

«Στο εν λόγω πόρισμα καταγράφεται μεγάλη διασπάθιση δημοσίου χρήματος με τη μέθοδο των υπερτιμολογήσεων και των τριγωνικών τιμολογήσεων», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο έγγραφο του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης περιγράφοντας το πόρισμα των ελέγχων του ΣΔΟΕ.

Μία από τις κραυγαλέες περιπτώσεις είναι εκείνη της διοργάνωσης ημερίδας στις 15 και 16 Ιουλίου 2010 με θέμα την ενσωμάτωση κοινοτικής οδηγίας για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Το κόστος της ήταν 94.800 ευρώ. Μέρος των δαπανών αποτέλεσε και η παρουσίαση νομοτεχνικής μελέτης. Εγιναν τρεις αναθέσεις για την εκπόνησή της.

Οι δύο δόθηκαν στις κόρες του πρώην συνδικαλιστή Ρίζου Ρίζου. Στην εταιρεία ενέργειας και επικοινωνιών ENCOM που ανήκει στην Χριστιάνα Ρίζου. Εξέδωσε τιμολόγιο 31.400 ευρώ, χωρίς να παραδοθεί μελέτη.

Η δεύτερη μελέτη ανατέθηκε στη δικηγόρο Ιωάννα Ρίζου. Εξέδωσε τιμολόγιο 8.000 ευρώ. Βρέθηκε να έχει παραδώσει το κείμενο της οδηγίας και 16 σελίδες φωτοτυπίες διαφανειών. Και η τρίτη ανάθεση έγινε σε εταιρεία δικηγόρων, η οποία παρέδωσε κείμενο 26 σελίδων.

Με τριγωνικές τιμολογήσεις «φούσκωσαν» τις δαπάνες π.χ. για την 15θήμερη φιλοξενία 37 Μαροκινών συνδικαλιστών. Οι πραγματικές δαπάνες ήταν 29.755,60 ευρώ, αλλά το τελικό τιμολόγιο του ΟΚΔΕ προς τη ΔΕΗ ανέβηκε στα 101.121 ευρώ. Το ίδιο συνέβη και για τη φιλοξενία 36 συνδικαλιστών από την Τυνησία.

Στις 19.206,44 ευρώ ήταν οι δαπάνες, η ΔΕΗ, όμως, πλήρωσε τιμολόγιο 85.320 ευρώ. Σε δύο τουριστικές επιχειρήσεις στην Κρήτη, με τους ιδιοκτήτες τους να έχουν συζυγική σχέση, έκοβε ο ένας στον άλλο τιμολόγια με δαπάνες που ανέβαιναν. Αυτά δίνονταν στον ΟΚΔΕ και στη ΓΕΝΟΠ.

Τριάντα άτομα θα ταξίδευαν στη Γενεύη για παρέμβαση στο Γραφείο Διεθνούς Εργασίας. Το ταξίδι δεν έγινε, αλλά η ΔΕΗ το πλήρωσε με 30.500 ευρώ.

ΥΠΕΡΤΙΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και οι υπερτιμολογήσεις ήταν στο «παιχνίδι». Επταήμερο ταξίδι 46 ατόμων τον Αύγουστο του 2009 στην Ιταλία κόστισε πραγματικά 50.098 ευρώ. Εκδόθηκαν από άλλη τουριστική επιχείρηση δύο τιμολόγια από 54.500 ευρώ για δαπάνες 23 ατόμων, αντίστοιχα. Η ΔΕΗ κλήθηκε να πληρώσει στους συνδικαλιστές 109.000 ευρώ. Ομως αρνήθηκε γιατί στη σύμβαση αναφερόταν «εκδρομή». Οι συνδικαλιστές άλλαξαν τη σύμβαση επικαλούμενοι για το ταξίδι «εκπαιδευτικούς λόγους». Ετσι, το τιμολόγιο των 109.000 ευρώ πληρώθηκε.

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

«Φούσκωναν» τις δαπάνες με τριγωνικές τιμολογήσεις

Οι τριγωνικές τιμολογήσεις ήταν η μία μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε, σύμφωνα με το πόρισμα, για να ανέβουν οι δαπάνες. Πρόκειται για 17 περιπτώσεις. Στη συντριπτική πλειονότητά τους μετείχαν οι τουριστικές επιχειρήσεις «Α.Μ. Αγγουράκης» με έδρα το Ηράκλειο της Κρήτης και η «Αικ. Μαλιάρου & ΣΙΑ Ε.Ε.».

Το πόρισμα αναφέρει ότι η κ. Μαλιάρου είναι σύζυγος του κ. Αγγουράκη. Το πόρισμα περιγράφει περιπτώσεις: «Οι πραγματικές δαπάνες (γεύματα, διαμονή, μεταφορές) για τη φιλοξενία 37 Μαροκινών από 16 έως 30 Ιουνίου του 2008 με βάση τα παραστατικά στοιχεία ήταν 29.755,60 ευρώ. Επ' αυτών εκδίδεται τιμολόγιο από την τουριστική επιχείρηση 'Α. Αγγουράκης' με έδρα το Ηράκλειο Κρήτης ύψους 73.440 ευρώ. Με λήπτρια του εν λόγω τιμολογίου την τουριστική επιχείρηση 'Αικ. Μαλιάρου', ιδιοκτησίας της συζύγου του κ. Αγγουράκη, εκδίδεται απο αυτή τελικό τιμολόγιο προς τον ΟΚΔΕ/ΔΕΗ ύψους 101.121 ευρώ, το οποίο πληρώνεται από τη ΔΕΗ».

Σύμφωνα με τον γενικό επιθεωρητή, «ομοίως, με την ίδια μέθοδο, για δαπάνες 19.206,44 ευρώ για τη φιλοξενία 36 Τυνησίων πληρώθηκε από τη ΔΕΗ τιμολόγιο 85.320 ευρώ. Για δαπάνες 37.307,84 ευρώ για τη φιλοξενία 37 Καναδών, πληρώθηκε από τη ΔΕΗ τιμολόγιο 115.440 ευρώ».

Το ίδιο συνέβη και για ταξίδι 32 ατόμων του ΟΚΔΕ στην Ουγγαρία και την Αυστρία από τις 2 έως τις 9 Ιουλίου του 2010. Οι δαπάνες ήταν 14.270 ευρώ, το πρώτο τιμολόγιο που εκδόθηκε ήταν αξίας 45.505 ευρώ και το δεύτερο από 63.360 ευρώ, το οποίο και πλήρωσε η ΔΕΗ. Παρόμοια περίπτωση κι εκείνη με ταξίδι 30 ατόμων στην Ισπανία.

Οι πραγματικές δαπάνες ανέρχονταν σε 30.722,28 ευρώ. Το πρώτο τιμολόγιο που εκδόθηκε από την «Α.Μ. Αγγουράκης» ανέγραφε το ποσό των 59.943,45 ευρώ και το τελευταίο της «Αικ. Μαλιάρου» ήταν αξίας 73.800 ευρώ. Τόσο πλήρωσε η ΔΕΗ τους συνδικαλιστές για τον «γύρο της Ισπανίας» στις 15 με 22 Νοεμβρίου του 2010.

Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΛΕΤΕΣ

Εικονικές χρεώσεις από τις κόρες μεγαλοσυνδικαλιστή της ΓΕΝΟΠ

Περίεργες τιμολογήσεις, στις οποίες συμμετείχαν οι δύο κόρες του πρώην οργανωτικού γραμματέα της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, Ρίζου Ρίζου, εντόπισε το ΣΔΟΕ κατά τη διάρκεια των ελέγχων.

Πιο συγκεκριμένα, στις 15 και 16 Ιουλίου του 2010 η ΓΕΝΟΠ διοργάνωσε ημερίδα με θέμα «Ανάλυση της οδηγίας 72/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου». Εκδόθηκε από την τουριστική επιχείρηση «Αικ. Μαλιάρου και ΣΙΑ Ε.Ε.» τιμολόγιο 94.800 ευρώ.

Ανάμεσα στις δαπάνες, όπως αναφέρεται στο πόρισμα χαρακτηριστικά βρέθηκαν «και τρία τιμολόγια για την ίδια εργασία, ήτοι τη σύνταξη μελέτης για τις επιπτώσεις στη ΔΕΗ και στους εργαζομένους από την εφαρμογή της οδηγίας 72/2009 του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που αφορά την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας: α) Τιμολόγιο αξίας 31.400 ευρώ της εμπορικής και βιομηχανικής εταιρείας ενέργειας και τηλεπικοινωνιών ENCOM, ιδιοκτησίας Χριστιάνας Ρίζου.

Από την εταιρεία δεν υπήρξε παραδοτέο και συνεπώς η τιμολόγηση χαρακτηρίζεται εικονική. β) Τιμολόγιο αξίας 8.000 ευρώ της δικηγόρου Ιωάννας Ρίζου.

Το παραδοθέν συνίσταται από το κείμενο της Οδηγίας, το προεδρικό διάταγμα εφαρμογής αυτής και από 16 σελίδες φωτοτυπίες διαφανειών. γ) Τιμολόγιο αξίας 10.400 ευρώ εταιρείας δικηγόρων (ΑΠ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΕΛ. ΚΟΥΤΣΙΜΠΟΥ - Γ. ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ). Το παραδοθέν συνίσταται από 25 σελίδες, με διάφορες προτάσεις και απαντήσεις σε ερωτήματα της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ».

Στις σελίδες 21 και 22 του πορίσματος του ΣΔΟΕ περιγράφονται οι έλεγχοι στα τιμολόγια των τριών προαναφερθεισών εταιρειών.

Στην περίπτωση του ελέγχου της ENCOM αναφέρεται ότι καταλογίσθηκαν παραβάσεις: «α) ENCOM για έκδοση εικονικού τιμολογίου β) ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΑΛΙΑΡΟΥ & ΣΙΑ Ε.Ε. για λήψη εικονικού τιμολογίου και έκδοση μερικώς εικονικού τιμολογίου προς τη ΔΕΗ Α.Ε. και γ) ΔΕΗ Α.Ε. για λήψη μερικώς εικονικού τιμολογίου».

ΔΩΔΕΚΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΥΠΕΡΤΙΜΟΛΟΓΗΣΕΩΝ

Εξοφλήθηκαν τιμολόγια για ταξίδια που δεν έγιναν ποτέ...

Οι 12 περιπτώσεις, σύμφωνα πάντα με το πόρισμα, πληρώθηκαν από τη ΔΕΗ... αδρά μέσα από την πρακτική των υπερτιμολογήσεων. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα τιμολόγια εκδόθηκαν από την τουριστική επιχείρηση «Διακοπές ΕΠΕ».

Το έγγραφο του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης περιγράφει: «Στον πίνακα των σελίδων 12 και 13 του πορίσματος φαίνεται επίσης μεγάλη υπερτιμολόγηση υπηρεσιών: Για πραγματικές δαπάνες 26.490,31 ευρώ για τη φιλοξενία 30 Σέρβων (29/9-6/10/08), εκδόθηκε από την τουριστική επιχείρηση «Διακοπές» προς τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ τιμολόγιο ύψους 57.000 ευρώ, το οποίο πληρώθηκε από τη ΔΕΗ.

Για δαπάνες 16.967,52 ευρώ (σ.σ.: αφορούσαν στη φιλοξενία 32 Ρουμάνων το διάστημα 16-23/6/09) ληρώθηκε από τη ΔΕΗ τιμολόγιο 39.360 ευρώ κ.ο.κ.».

Αλλη περίπτωση για ταξίδι που πληρώθηκε, χωρίς όμως να γίνει, αναφέρεται επίσης στο έγγραφο του γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης: «Εκδόθηκε από την επιχείρηση «Διακοπές» προς τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ το τιμολόγιο 148/22-10-10 αξίας 30.500 ευρώ για τη μετάβαση 30 ατόμων στη Γενεύη για παρέμβαση στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας.

Η μετάβαση δεν πραγματοποιήθηκε, ωστόσο το τιμολόγιο εξοφλήθηκε από τη ΔΕΗ. Ομοίως, εκδόθηκε από την επιχείρηση «Διακοπές» προς τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ το τιμολόγιο 146/16-12-10 αξίας 21.600 ευρώ για τη μετάβαση 20 ατόμων στη Βουδαπέστη για συνδικαλιστικούς λόγους. Η μετάβαση δεν πραγματοποιήθηκε, ωστόσο το τιμολόγιο εξοφλήθηκε, ομοίως, από τη ΔΕΗ».

ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

Εκπαιδευτική... εκδρομή στην Ιταλία

Η ΔΕΗ αρνήθηκε να πληρώσει ένα ταξίδι 23 ατόμων της ΓΕΝΟΠ στην Ιταλία. Πώς τελικά εξόφλησε το τιμολόγιο; Το έγγραφο αναφέρει: «...στο τιμολόγιο 124/13-8-09 που εξέδωσε η τουριστική επιχείρηση «Διακοπές» προς τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ αρχικά αναγραφόταν «γκρουπ 23 ατόμων σε 8ημερη εκδρομή Ιταλίας για τα μέλη του ΔΣ της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ» και στη συνέχεια μετατράπηκε σε «γκρουπ 23 ατόμων σε 8ημερο ταξίδι Ιταλίας για εκπαιδευτικούς λόγους για τα μέλη του ΔΣ της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Ετσι η εκταμίευση του ποσού 109.000 ευρώ, με πραγματικές, βέβαια, δαπάνες 50.098 ευρώ, έγινε».

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος...

Χριστούγεννα

της Ισμήνης

14 Δεκεμβρίου πήρε  το δωράκι του ο θείος  Φαίδωνας και  πρωι–πρωι ήρθε  χαρούμενος  να μου ανακοινώσει:

- Να πάμε κάτω στο κέντρο να  ψωνίσουμε τα δώρα  και να χαζέψουμε τις βιτρίνες!

- Βρε θείε, του λέω καλή η ιδέα σου, αλλά δεν είναι καλύτερα να ενισχύσουμε τα μαγαζιά της γειτονιάς μας που τα κακόμοιρα από το κακό στο χειρότερο πάνε;

- Ναι βέβαια έχεις δίκιο, αλλά πρέπει να πάμε να δούμε τις βιτρίνες του ΜΙΝΙΟΝ,  μου είπανε ότι  είναι  πολύ  ωραίες! Ωχ, σκέφθηκα  κάπως έτσι αρχίζει το Αλτσχάιμερ!

- Καλέ  θείε, του είπα όσο πιο  ευγενικά μπορούσα βέβαια, το ΜΙΝΙΟΝ  έχει καεί εδώ και 20 χρόνια, που θυμήθηκες  το πολυκατάστημα αυτό; 

- Μπα μπα μπα  σοβαρά; Τα μπέρδεψα! να πάμε τότε στην οδό Αιόλου να χαζέψουμε τα υπαίθρια  καροτσάκια που στήνονται δεξιά και αριστερά  του δρόμου με όλα τα παιχνίδια  γλυκά, βιβλία  και ένα σωρό  άλλα πράγματα.

Εδώ με  έπιασε αδιάβαστη! Για ποια καροτσάκια λές θείε; η οδός  Αιόλου είναι πεζόδρομος για  του πεζούς, αλλά βασικά  περνάνε τα αυτοκίνητα  και τα μηχανάκια  και μόνο καροτσάκια με παιχνίδια  δεν υπάρχουν!

- Πάνε και αυτά; μονολόγησε ο θείος;  Ξέρεις τι όμορφα που ήτανε;  με πήγαινε κι εμένα η μαμά μου  και χάζευα με τις ώρες όλα τα παιχνίδια  που είχανε αραδιάσει οι μικρέμποροι πάνω στους πάγκους. Στρατιωτάκια, αυτοκιννητάκια, μπάλες,  κούκλες,  γλυφιτζούρια, ημερολόγια, καζαμίες.  Σειρά  σε όλο το μήκος του δρόμου   οι πάγκοι με τη μαγική πραμάτεια τους, με τέντες από πάνω σκεπασμένα  να μην πιάσει καμιά βροχή. Κρεμασμένες μπροστά γιρλάντες χρωματιστές και λαμπιόνια  δίνανε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.

- Και ξέρεις κάτι; Το καλύτερο δώρο μου  ήτανε να μου αγοράσουν ένα κόκκινο  μπαλόνι  πιγκουΐνο με μεγάλη μύτη ή λαγό με  τεράστια αυτιά   που ήτανε σφηνωμένη η άκρη που το φούσκωνες  σε ένα κομμάτι χαρτόνι κομμένο σαν παπούτσια!  Κρίμα, ήτανε τόσο όμορφα.

Και συνεχίζει ακάθεκτος:

- Ωραία, μου λές ότι το ΜΙΝΙΟΝ κάηκε, τα καροτσάκια στην οδό Αιόλου δεν υπάρχουν, να πάμε τότε στον Πειραιά να δούμε την  διακόσμηση που έχει κάνει στους δρόμους ο Δήμαρχος Σκυλίτσης! Μου είπανε ότι είναι φαντασμαγορική. Την πήρε, λένε, από το Λονδίνο και  είναι η περσινή διακόσμηση της Oxford street,  αλλά εμάς δεν μας πειράζει!!!!

- Αχ, θειούλη μου, πάει και η διακόσμηση του Πειραιά, πάει και ο Σκυλίτσης. Αυτά γίνανε πριν 40 χρόνια!!!!

Με κοίταξε αμίλητος, τον στεναχώρεσα, μπέρδεψε τις εποχές  το τότε με το σήμερα. Με κοίταζε σκεφτικός  και σε μια τελευταία προσπάθεια  να  νοιώσει τα δικά του Χριστούγεννα, όπως τα θυμότανε, μου λέει :

- Λένε κάλαντα ακόμα τα παιδιά; 

- Λένε θείε μου, λένε ακόμα ! 

- Να τους ανοίγεις την πόρτα να τα λένε για το καλό του σπιτιού, μη τσιγκουνεύεσαι  να τους δώσεις από 1 ή και 2 δραχμές. 

- Ξέρεις θείε και αυτά έχουν αλλάξει, κανένα ελληνόπουλο  πια δεν λέει κάλαντα, ακούς τα κάλαντα με σπασμένα ελληνικά από ξενικές λαλιές! 

- Δεν πειράζει,   άσε να τα λένε στο σπίτι για το καλό όποιος και αν τα λέει. Μωρέ αν μπορούσα θα τα έλεγα κι εγώ, Βλέπεις  δεν με αφήνανε τότε, γιατί  τα παιδιά των καλών οικογενειών ήτανε  ντροπή να βγούνε  στους δρόμους να πούνε τα κάλαντα, τι θα έλεγε ο κόσμος. Κι εγώ μαράζωνα  στο παραθύρι, ακούγοντας τις χαρούμενες φωνές των άλλων παιδιών κι εκείνος ο γλυκός ήχος από το τρίγωνο τι όμορφα  ακουγότανε:  

Καλήν εσπέραν άρχοντες,

Κι αν είναι ορισμός σας,

Χριστού την θείαν γέννησιν

Να πω στ’ αρχοντικό σας…

Το άγμα

από το "Ορόγραμμα", τεύχος 117, της ΕΛΕΤΟ

Ένας φθόγγος της ελληνικής που δεν συμβολίζεται με δικό του γράμμα

Κάθε αναγνώστης του «Ο» που έχει εκφέρει, κάποια στιγμή, τη λέξη άγχος θα παρατήρησε ότι εκείνο το γάμα <γ> στη γραφή της λέξης δεν αντιπροσωπεύει τον φθόγγο [γ] όπως αυτός ακούγεται π.χ. στη λέξη <γάτα> ή στη λέξη <γεφύρι>, αλλά συμβολίζει εκείνον τον ρινικό φθόγγο ο οποίος σχηματίζεται στο πίσω μέρος του ουρανίσκου (στη μαλακή υπερώα) και ο οποίος δεν ακούγεται σαν [γ], αλλά πλησιάζει προς τον φθόγγο [n] (<ν>) με τη διαφορά ότι ο φθόγγος [n] σχηματίζεται στο μπροστινό μέρος του στόματος (γλωσσοφατνιακό). 

Αυτός, λοιπόν, ο φθόγγος, αυτό το ουρανικό (μαλακοϋπερωικό) νι – που, στη γραφή, συμβολίζεται με το γράμμα γάμα – είναι το άγμα (παράγωγο του αρχαίου ἂγνυμι = θραύω) που συμβολίζεται με το σύμβολο ŋ στο Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο. Άγμα, όμως, λέγεται και το ίδιο το σύμβολο αυτό. Τα αγγλικά ισοδύναμα (βλέπε ορισμούς παρακάτω) είναι:

άγμα -> agma, angma, eng

agma, n.

1.    (in Latin and Greek) the velar nasal consonant sound, esp. in those forms where it was represented by the letter g or by gamma.

2.    eng.

[> LGk; Gk: fracture]

eng, n.

the symbol, ŋ, that, in the International Phonetic Alphabet and in the pronunciation alphabets of some dictionaries, represents the voiced velar nasal consonant indicated in this dictionary by (ng), as in the pronunciations of cling (kling) and clink (klingk).

Also called agma, angma.

[1955–60; by analogy with the names of m and n]

(Webster’s Random House Dictionary)

Το άγμα, όμως, δεν είναι καθόλου σπάνιο στα ελληνικά. Μερικές ελληνικές λέξεις με άγμα, δίνονται στον παρακάτω πίνακα:

Λέξη	Προφορά	Λέξη	Προφορά
αγχος	[áŋχos]	άγγαρία	[aŋgaría]
αγχόνη	[aŋχóni]	σφίγγα	[sfíŋga]
έγχορδο	[éŋχorδo]	αγκάθι	[aŋgáθi]
έγγραφο	[éŋγrafo]	έγκατα	[éŋgata]
εγγενής	[eŋjenís]	πάγκος	[páŋgos]
συγγραφέας	[siŋγraféas]	σπόγγος	[spóŋgos]
άτεγκτος	[áteŋktos]	σάλπιγγα	[sálpiŋga]
ελέγχω	[eléŋχo]	σαλπιγκτής	[salpiŋktís]
έλεγξα	[éleŋksa]	πλαγκτόν	[plaŋktón]

Κ.Β.

Αυτό ακριβώς το άγμα υπάρχει και στην εκφορά του δικού μου επωνύμου και γι' αυτό το Φραγκ- γραφόταν παλιά (από το Υπ. Εξωτερικών) ως Frang-. Δυστυχώς ένας καραγκιόζης υπάλληλος του ελληνικού κράτους έβαλε κάτω τα ονόματα και τα προσάρμοσε κατά το γούστο του και τελικά το επώνυμό μου έγινε Fragk-, με αποτέλεσμα να έχω δύο διαφορετικά επώνυμα στο εξωτερικό. Ο ελεγκτής διαβατηρίων που δεν ξέρει ελληνικά δεν προσέχει στο όνομα αυτή τη διαφορά και θεωρεί το όνομα ίδιο, είτε με ng είτε με gk. Αλλά ο υπολογιστής τα ξεχωρίζει σαφέστατα...

Σπίτι μου, σπιτάκι μου

της Mαρίας Kατσουνάκη, Καθημερινή, 16/12/2012

Η σχέση των Ελλήνων με τα σπίτια έχει βαθιές ρίζες στον χρόνο, στην Ιστορία, στην κοινωνία. Η επένδυση σε ένα σπίτι είχε τον χαρακτήρα της εξασφάλισης· των παιδιών από τους γονείς, της όποιας (μικρής ή μεγαλύτερης) αποταμίευσης, των χρημάτων που αποκτήθηκαν νομίμως ή παρανόμως. Οι οικονομίες έπαιρναν το σχήμα και το μέγεθος που είχε ένα τριάρι, ένα ρετιρέ, μια γκαρσονιέρα ή μια μονοκατοικία στα βόρεια προάστια, ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός. Ο κάτοχος ακινήτου ή ακινήτων διέθετε αίγλη. Είχε το κεφάλι του ήσυχο. Ένιωθε ασφαλής.  Το 2009, σύμφωνα με έρευνα της Στατιστικής Υπηρεσίας της Αυστραλίας, η Ελλάδα ήταν η πέμπτη χώρα στον κόσμο και η δεύτερη στην Ευρώπη με τα μεγαλύτερα σπίτια. Στην παγκόσμια κατάταξη πρώτη ερχόταν η Αυστραλία και ακολουθούσαν ΗΠΑ, Νέα Zηλανδία, Δανία, Ελλάδα και Βέλγιο. Στην Ευρώπη, τα μεγαλύτερα σπίτια και διαμερίσματα διέθεταν οι Δανοί, δεύτεροι οι Ελληνες με επιφάνεια κατοικιών 126 τ.μ. κατά μέσο όρο. Με δάνεια, που χορηγούνταν χωρίς μεγάλη προσπάθεια από τις τράπεζες, οι νεοέλληνες κατάπιναν βουλιμικά τα τετραγωνικά, αλλάζοντας, και δι’ αυτού του τρόπου, κοινωνικό στάτους. Κι ύστερα ήρθε η κρίση. Και οι φόροι, τα χαράτσια, το πάγωμα της αγοράς ακινήτων, η πτώση της αγοραστικής αξίας τους. Τα μεσιτικά γραφεία γεμάτα από αιτήματα για πωλήσεις. Το προνόμιο έγινε βάρος και θέλουν να το ξεφορτωθούν. O σημερινός 30άρης σκέφτεται σχεδόν με τρόμο μια ενδεχόμενη κληρονομιά ακινήτων. Ο,τι απέκτησαν, πιθανότατα με κόπους χρόνων, γονείς ή στενοί συγγενείς, με την προοπτική να στηρίξουν τους επιγόνους τους, μοιάζει πλέον με καυτή πατάτα στα χέρια μιας γενιάς που πλήττεται από ανεργία. Πώς το δώρο μεταμορφώθηκε σε βαρίδι; Πώς το «όνειρο ζωής» κατέληξε να είναι παράδειγμα προς αποφυγήν; Η ερμηνεία ότι η πλαστή ευημερία έφερε την απληστία και αυτή την παραμόρφωση, αισθητική, ψυχική, ιδεολογική, ανταποκρίνεται σε μια ομάδα ιδιοκτητών, όχι όμως στο σύνολο. Μια πρώτη κατοικία και ένα εξοχικό δεν αποτελούν δακτυλοδεικτούμενα περιουσιακά στοιχεία. Η μεγαλομανία, η απληστία, ο επιθετικός πλουτισμός συνδέονται με στάσεις και αντιλήψεις ζωής που εδραιώθηκαν στην εποχή της αστακομακαρονάδας. Οι πολυτελείς κατοικίες ως υποκατάστατο μιας ταυτότητας που δεν υπήρχε. Τα υλικά αγαθά γέμιζαν άδειους χώρους, άδειες ζωές. Γύρω μας διαμερίσματα κλειστά, σπίτια ακατοίκητα, βουβά. Περιμένουν –όλο και πιο δύσκολα– τον επόμενο ιδιοκτήτη ή ενοικιαστή. Μια μικρή ερημιά απλώνεται, που καλεί σε ανασύνταξη περιουσιών και ζωών. Τα 126 τ.μ., κατά μέσο όρο, γράφαμε το 2009, δεν μας έκαναν λιγότερο επιθετικούς, περισσότερο ανεκτικούς ή ευτυχισμένους. Δεν μας έκαναν να υποφέρουμε καλύτερα τη μετριότητα ή την αποτυχία, να προσβλέπουμε σε ένα λιγότερο ερειπωμένο μέλλον, περισσότερο συντροφικό, επικοινωνιακό, αλληλέγγυο. Η κρίση επιβάλλει επαναπροσδιορισμό αξιών. Συντηρούμε τα αναγκαία, ξανασυναντάμε το μέτρο έστω και αν οι διαδικασίες είναι επώδυνες. Στις γενικεύσεις, όμως, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η κρίση δεν χτυπάει με την ίδια ένταση όλους τους ανθρώπους. Είναι εντελώς διαφορετικό να εγκαταλείπεις τα 126 τ.μ. γιατί δεν μπορείς να τα συντηρήσεις και να «στριμώχνεσαι» στα 60 τ.μ. και εντελώς διαφορετικό να εγκαταλείπεις τα 60 τ.μ. και να βρίσκεσαι στον δρόμο. Το σπίτι, η εστία, είναι το μέρος που πάντα επιστρέφουμε. Εκεί που «αδειάζουμε» ό,τι βαραίνει και περισσεύει, κόσμους και επιθυμίες. Ο ανέστιος και πένης είναι κατάντια. Οδύσσεια χωρίς Ιθάκη.

Όσα παίρνει κι όσα ... φέρνει ο άνεμος

Ο άγιος Νεκτάριος είναι γιατρός και γιατρεύει τις αρρώστιες.

της Ισμήνης

Ανοίγω  μια ημέρα των ημερών το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο  και τι να δω, ένα μήνυμα  με τον βαρύγδουπο τίτλο   «ΜΗΝ ΑΓΝΟΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ!!!!»

Από περιέργεια το άνοιξα  και εμβρόντητη διάβασα το παρακάτω κείμενο:

«Αυτο το γραμμα γραφτηκε από τις 3/10/1999 και πρεπει να κανει το γυρω του κοσμου.Ο Αγιος Νεκταριος θα σε ανταμειψει σε 45 ημερες. Πολλοι που το εγραψαν ανταμειφθηκαν. Νεκταριε πιστευω σε σενα. Υγεια, χαρα και ευτυχια δωσε μου. Αυτο το χαρτι εχει σταλει σε σενα για καλη τυχη.Το γνησιο αντιγραφο ειναι στην Αγγλια.

Εχει κάνει  το γυρω του κοσμου 9 φορες. Τωρα η τυχη εχει σταλει σε σενα. Θα παρεις καλη τυχη μεσα σε 4 ημερες που θα λαβεις το γραμμα. Πρεπει να το στειλεις σε αλλους. Δεν ειναι αστειο! Στειλε αντιγραφο σε ανθρωπους που νομιζεις οτι χρειαζονται τυχη. Μην στειλεις χρηματα διοτι η μοιρα δεν εχει τιμη. Μην κρατησεις αυτο το γραμμα.

Παρακαλω! στειλε 20 αντιγραφα του γραμματος και δες τι θα γινει σε 4 ημερες. Η αλυσιδα επιστολή  ηρθε απο την Βενεζουελα και γραφτηκε απο καποιο Ιεραποστολο απο την Ν. Αμερικη.

Προσεξε τα ακολουθα: καποιος πηρε την επιστολη το 1998 και ειπε στη γραμματεα του να του κανει 20 αντιγραφα και να τα ταχυδρομησει. Λιγες μερες αργοτερα κερδισε στο λαχειο 2.000.000 δολλαρια. Καποιος αλλος πηρε την επιστολη και την ξεχασε.Την ειχε στα χερια του πανω απο 96 ωρες. Εχασε την δουλεια του. Αργοτερα βρηκε την επιστολη και την ταχυδρομησε σε 20 αντιγραφα. Λιγες μερες μετα βρηκε μια πολυ καλυτερη δουλεια.

Καποιος πηρε την επιστολη και δεν πιστευε. Την πεταξε. 9 ημερες μετα πεθανε. Παρακαλω μην το αγνοησεις. ΔΟΥΛΕΥΕΙ»

Δηλαδή, η επιστολή αυτή  κυκλοφορεί από υπολογιστή σε υπολογιστή  σχεδόν 15 χρόνια; Μη τρελαθούμε! Και για να φτάσει στον δικό μου υπολογιστή κάποιος γνωστός μου το έστειλε, ο οποίος ή η οποία ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές του Αγίου, με το φόβο μη του /της συμβεί κανένα κακό!

Θυμήθηκα την εποχή που η αλληλογραφία γινότανε με το ταχυδρομείο και  παρόμοια γράμματα βρίσκονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα ριγμένα σε γραμματοκιβώτια ή κάτω από τις πόρτες των σπιτιών.

Ο κόσμος ήτανε αφελής, τα πίστευε και μετά μανίας προωθούσε τα γράμματα, να μην πάθει τίποτα κακό. Αλλά ακόμη  και σήμερα;  Φαίνεται ότι η  αφέλεια και η ευκολοπιστία  είναι διαχρονική!

Ήμουνα έτοιμη να το διαγράψω, αλλά εκείνη την ώρα μπήκε στο δωμάτιο ο θείος Φαίδωνας  και είχα την ατυχή έμπνευση να του  διαβάσω το κείμενο, περιμένοντας  να ακούσω  κάποιο  αστειάκι  του ή έστω ένα σκωπτικό σχόλιο!

Και πάλι εμβρόντητη ακούω τον θείο Φαίδωνα  με αυστηρή φωνή, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλό του να μου λέει:

— Δεν πιστεύω να μην το στείλεις σε γνωστούς και φίλους σου;

Τον κοιτάζω χαζά και προσπάθησα να του εξηγήσω ότι αυτά που γράφουν   σε απειλιτικό μάλιστα δεν έχουν καμμία σχέση ούτε με αγίους,. ούτε με τύχη και ατυχία!

Με ξανακοιτάζει βλοσυρά  και συνεχίζει το ίδιο τροπάριο  και αυτός στο ίδιο  ύφος της επιστολής,

— Ξέρω πολύ καλά τι σου λέω και καλά θα κάνεις να μην είσαι πεισματάρα  και άθρησκη!

Τώρα τι σχέση μπορεί να έχει ο Έλληνας Άγιος Νεκτάριος  με τον ιεραπόστολο της Βενεζουέλας, μου είναι κομματάκι  δύσκολο να το συνδέσω, αλλά που να πω κάτι τέτοιο στον θείο, θα μεστείλει στο πυρ το εξώτερον!

Έκλεισα τη συζήτηση, σκεπτομένη: βρε μπας και ο θείος Φαίδωνας, έστελνε   τέτοιες επιστολές; 

Κοίτα να δεις  φίλε μου πως αλλάζουν οι καιροί  και ο διάολος όταν γεράσει γίνεται καλόγερος!!!!

Βερολίνο: Η πρωτεύουσα της ζωής

του Παναγιώτη Χριστόπουλου, Καθημερινή, 13/12/2012 

Ταχύτερα και εντυπωσιακότερα αναπτυσσόμενη από οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ευρώπης, η γερμανική πρωτεύουσα συνδυάζει μοναδικά τις υπηρεσίες και τα αξιοθέατα μιας μητρόπολης με την ανεμελιά και τη φιλοξενία ενός χωριού. Ίσως γιατί εκεί ο άνθρωπος «μετράει» όσο σε ελάχιστες άλλες πόλεις στον κόσμο.

Αν επιχειρούσαμε να κατατάξουμε τους διάφορους προορισμούς στις ελάχιστες βασικές κατηγορίες, σε μια προσπάθεια να διευκολύνουμε μια εντελώς πρωτοεπίπεδη επιλογή για το επόμενό μας ταξίδι, πόσες θα προέκυπταν; Σίγουρα θα βάζαμε στη μία άκρη τις επιλογές για διακοπές σε πανέμορφα τοπία, στη θάλασσα το καλοκαίρι ή στο χιόνι το χειμώνα - και θα χωρούσαμε εκεί μέσα και τα κάποτε εξωτικά μέρη που, εξερευνηθέντα πια σχεδόν στο σύνολό τους και τουριστικώς αξιοποιημένα, δεν αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία «περιπέτειας». Κατηγορία πρώτη, λοιπόν: Σαντορίνη, Σεν Μόριτζ, Μπαλί. Στην άλλη γωνία θα στοιβάζαμε πόλεις με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική και τεράστια οικονομική ανάπτυξη ή εμβληματικά κτίρια και ερείπια, αποτέλεσμα ιστορίας ετών ή «αυτοκρατορικής» επίδρασης: Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη, Τόκιο, Κάιρο, Αθήνα, αλλά και μικρότερου βεληνεκούς τόπους, σαν το Ταλίν της Εσθονίας, το Πόρτο ή την Καζαμπλάνκα. Αν, τώρα, μας ζητούσε ένας μελλοντικός ταξιδιώτης να κατατάξουμε σε μία από τις δύο κατηγορίες το Βερολίνο, ίσως μας προέκυπτε η ανάγκη να δημιουργήσουμε και μια τρίτη.

Θα απορήσετε σίγουρα μ' αυτόν το δισταγμό μας, αν δεν έχετε βρεθεί ποτέ στην πρωτεύουσα της Γερμανίας. Προφανώς δεν χωράει στην πρώτη μας κατηγορία, αλλά είναι δυνατόν να μην έχει θέση ούτε στη δεύτερη, δίπλα στις άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου; Το Βερολίνο του 1936 -κάποτε το κέντρο του βασιλείου της Πρωσίας και η εμβληματική πρωτεύουσα του Γ΄ Ράιχ- θα είχε σίγουρα. Kαι το Βερολίνο του 2036 - που θα είναι, πιθανότατα, η «καρδιά» μιας νέας (οικονομικής πλέον) παντοκρατορίας. Σήμερα, όμως, η μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το Παρίσι των μπουλβάρ, τη Νέα Υόρκη των ουρανοξυστών και το Τόκιο της τεχνολογικής αιχμής. Θα το κατατάξουμε σε μια τρίτη ομάδα προορισμών, λοιπόν, και θα το χρίσουμε πρωτεύουσά τους. Είναι οι πόλεις όπου απολαμβάνεις τη ζωή. Χωρούν προορισμοί και από τις δύο άλλες κατηγορίες, αλλά υπάρχουν τόποι σ' αυτήν την τρίτη κατηγορία μας που δεν χωρούν αλλού. Το Βερολίνο, το Μόντρεαλ, το Βανκούβερ, το Οσλο, το Μόναχο, το Πόρτλαντ είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα: πόλεις στον πυρήνα των οποίων δεν βρίσκεται μια πυραμίδα πέντε χιλιάδων ετών, ούτε το ισχυρότερο χρηματιστήριο του σύγχρονου κόσμου, αλλά ο άνθρωπος. Και το Βερολίνο, με πληθυσμό 3,5 εκατ. κατοίκους, έχει έναν πυρήνα τεράστιο - και όμως καταφέρνει να τους κρατάει όλους ικανοποιημένους. Γιατί αυτή η πόλη δεν είναι απλώς η πρωτεύουσα της Γερμανίας. Είναι η πρωτεύουσα της ζωής.

Αν δεν σας κούρασε η μακροσκελής εισαγωγή μας, θα έχετε ήδη καταλάβει πως το Βερολίνο δεν μπορούμε να το παρουσιάσουμε με την παραδοσιακή, «τουριστική» μέθοδο. Οχι ότι δεν υπάρχουν πολλά και αξιόλογα μουσεία και αξιοθέατα, αλλά η ουσία της πόλης δεν βρίσκεται εκεί. Αν έχετε μόνο μία μέρα στη διάθεσή σας -ας πούμε σ' ένα επιχειρηματικό ταξίδι- και επιλέξετε να επισκεφτείτε τη Ράιχσταγκ, το Μουσείο Περγάμου και το Checkpoint Charlie, τα τρία ίσως πιο δημοφιλή αξιοθέατα της πόλης, χωρίς να προλάβετε να κάνετε τίποτε άλλο, θα έχετε απολαύσει μπόλικο παρελθόν, αλλά καθόλου παρόν. Και η μυρωδιά του Βερολίνου είναι ένα περίεργο μείγμα από το μπαρούτι ακραίων εποχών, από το γύψο του Ψυχρού Πολέμου, από το μεγαλείο των αρχαίων στα μουσεία του, αλλά και από το θαύμα της ανάπτυξής του την τελευταία δεκαετία και τη σιγουριά για το υπέροχο μέλλον του. Με απλά λόγια: Οφείλετε να περπατήσετε στους δρόμους του (ακόμη καλύτερα, να κάνετε πετάλι στους ποδηλατοδρόμους του), στις τόσο διαφορετικές μεταξύ τους γειτονιές, να μπείτε στα καταστήματα και στις γκαλερί, να συμφάγετε με τους ντόπιους (ντόπιοι είναι και το μισό εκατομμύριο μεταναστών, κυρίως Τούρκοι), να διασκεδάσετε στα κλαμπ παρέα με τα ξέσαλα, αλλά φοβερά μορφωμένα και φιλικά, νιάτα της πόλης, για να φύγετε με μια πραγματική αίσθηση του Βερολίνου. Κι όταν ξαναγυρίσετε εκεί, να επαναλάβετε τη διαδικασία από την αρχή, γιατί η πόλη βρίσκεται σε μια μανιασμένη περίοδο εξέλιξης - σε τρία χρόνια δεν θα είναι καθόλου ίδια!

Θα θέλετε να επιστρέψετε στην αγκαλιά του Βερολίνου, αν μη τι άλλο από θαυμασμό για τον τρόπο που οι κάτοικοί του καταφέρνουν κάθε φορά να ξεκινούν από το μηδέν και να κάνουν θαύματα μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Ισως η παραπάνω πρόταση να μοιάζει με φιτιλιά για κάποιους, ετούτες τις εποχές, με τεταμένες τις σχέσεις μας με τους Γερμανούς. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μακάρι να μπορούσαμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα αυτού του λαού στην οργάνωση, την παραγωγικότητα και την αποφασιστικότητα. Το Βερολίνο είναι μια χαρακτηριστική έκφραση των τριών αυτών αρετών. Σκεφτείτε μόνο ότι στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τόσο κατεστραμμένο από τους τόνους βομβών που άδειασαν επάνω του τα Lancaster και τα Halifax της RAF, ώστε υπήρχε πολύμηνος προβληματισμός αν θα είχε νόημα να ανοικοδομηθεί ή αν οι Βερολινέζοι θα έπρεπε να κτίσουν μια νέα πατρίδα. Ηδη το 1948 είχε ξαναγίνει η μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας. Στα χρόνια της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου αναπτύχθηκε και στις δύο μεριές του τείχους με ραγδαίους ρυθμούς, σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού εκατέρωθεν. Δυτικά, ήταν τα γυάλινα κτίρια της πειραματικής αρχιτεκτονικής. Ανατολικά, ήταν οι τεράστιες λεωφόροι και οι γιγαντιαίες εργατικές πολυκατοικίες. Οταν έπεσε το τείχος, το Νοέμβριο του 1989, οι ανισότητες δεν υπήρχαν μόνο ανάμεσα στο βιοτικό επίπεδο των κατοίκων που χώριζε. Το τοπίο ήταν αλλοπρόσαλλο, έλειπε η ταυτότητα από την πόλη. Στα μέσα των '90s είχαν πια όλα τακτοποιηθεί.

Η επιστροφή του τίτλου της πρωτεύουσας έφερε και περισσότερα μοντέρνα κτίρια, αλλά η αλήθεια είναι ότι το «ψυχρό» οικιστικό περιβάλλον της πόλης, τα μεγάλα μπλοκ με τα πολυώροφα, στενά σπίτια, χωρίς ασανσέρ και πολλές ανέσεις, παρέμεινε το πιο χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικό στοιχείο. Το Βερολίνο είναι μια πόλη χωρίς ξεκάθαρο «κέντρο», πράγμα σπάνιο για μια πρωτεύουσα. Είναι, με μια πρώτη ματιά, άναρχο, ιδανική πατρίδα για τους μποέμ που έσπευσαν στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου για να γλιτώσουν από τη στρατιωτική τους θητεία (το κράτος της ΟΔΓ θεωρούσε ότι όσοι ζουν εκεί κάνουν έτσι κι αλλιώς κάτι σαν θητεία στα σύνορα με τη ΛΔΓ) και οι οποίοι μόλις ενώθηκαν τα δύο μέρη της πόλης, μετακόμισαν στο ανατολικό της κομμάτι, αναζητώντας ακόμη πιο «αυθεντικές» γωνιές για να αναπτύξουν τα κέντρα της τέχνης τους. Σήμερα, το 20% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος που έρχεται από το Βερολίνο αφορά την τέχνη και τις δημιουργικές υπηρεσίες - το νούμερο είναι απλώς απίστευτο! Κάθε συνοικία πια έχει το δικό της χρώμα, πολύ πιο φωτεινό από το «αυστηρό» των συμβόλων της πόλης, όπως είναι η Πύλη του Βρανδεμβούργου. Για να πάρουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε από την καθεμία, αξίζει να πλοηγηθούμε σ' αυτές, σαν να ήταν ξεχωριστοί προορισμοί. Μην τρομάζετε! Οι αποστάσεις είναι μηδενικές, χάρη και στο άριστο δίκτυο υπόγειου και υπέργειου σιδηροδρόμου. Για να βρεθείτε από τη μία άκρη του (τεράστιου) κεντρικού Βερολίνου στην άλλη, δεν θέλετε πάνω από είκοσι λεπτά. Πάμε, λοιπόν, να γνωρίσουμε τις πιο σημαντικές γειτονιές...

«Υπό διωγμό» οι άθεοι σε πολλές χώρες

left.gr, 10/12/2012

Στην Ελλάδα και τη Ρωσία, η Ορθόδοξη Εκκλησία προστατεύεται αυστηρά από την κριτική και είναι παρούσα σε επίσημες κρατικές τελετές.

Οι άθεοι υπόκεινται σε διωγμό ή διακρίσεις σε πολλές χώρες του κόσμου, ενώ σε τουλάχιστον επτά μπορούν μέχρι και να εκτελεστούν εάν γίνουν γνωστές οι πεποιθήσεις τους, σύμφωνα με έκθεση που εξέδωσε η Διεθνής Ουμανιστική και Ηθική Ένωση (IHEU).

Tην έκθεση χαιρέτισε ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την ελευθερία και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις Χάινερ Μπίλεφελντ, που δήλωσε σε σύντομη εισαγωγή του ότι δεν είναι ευρέως αντιληπτό ότι τα δικαιώματα των άθεων προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η έκθεση αναφέρει ότι οι «άπιστοι» στις ισλαμικές χώρες έχουν τη χειρότερη τύχη στα χέρια του κράτους αλλά και των πιστών της επίσημης θρησκείας.

Ωστόσο επισημαίνει ότι και σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ οι θρησκευόμενοι και οι οργανώσεις τους τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης ενώ οι άθεοι θεωρούνται παρείσακτοι.

«Υπάρχουν νόμοι που αρνούνται το δικαίωμα των άθεων στην ύπαρξη, περιορίζουν την ελευθερία των πεποιθήσεων και της έκφρασης από την πλευρά τους, ανακαλούν το δικαίωμά τους να είναι πολίτες, περιορίζουν το δικαίωμά τους στον γάμο», επισημαίνει η έκθεση που τιτλοφορείται «Ελευθερία Σκέψης 2012».

Αλλοι νόμοι «εμποδίζουν την πρόσβασή τους στη δημόσια εκπαίδευση, τους απαγορεύουν να αναλάβουν δημόσια αξιώματα ή να εργαστούν στο δημόσιο, ποινικοποιούν την κριτική της θρησκείας και τους εκτελούν επειδή εγκατέλειψαν τη θρησκεία των γονιών τους», προσθέτει.

Η Διεθνής Ουμανιστική και Ηθική Ένωση, που περιλαμβάνει περισσότερες από 120 οργανώσεις σε 40 χώρες, ανέφερε ότι εξέδωσε την έκθεση με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σήμερα.

Θανατική ποινή

Σύμφωνα με την έκθεση, που λαμβάνει υπόψη της την πολιτική σε 60 χώρες, οι επτά όπου η έκφραση αθεϊστικών απόψεων ή απόκλισης από την επίσημη θρησκεία μπορεί να επιφέρει την εσχάτη των ποινών είναι το Αφγανιστάν, το Ιράν, οι Μαλδίβες, η Μαυριτανία, το Πακιστάν, η Σαουδική Αραβία και το Σουδάν.

Σε κάποιες άλλες χώρες, όπως το Μπαγκλαντές, η Αίγυπτος, η Ινδονησία, το Κουβέιτ και η Ιορδανία, η δημοσιοποίηση αθεϊστικών απόψεων είναι τελείως απαγορευμένη ή αυστηρά περιορισμένη σύμφωνα με τη νομοθεσία κατά της βλασφημίας.

Σε κάποιες χώρες, οι πολίτες πρέπει να δηλώσουν ότι πιστεύουν σε κάποια από τις επίσημα αναγνωρισμένες θρησκείες - συνήθως στη χριστιανική ή την εβραϊκή ή το Ισλάμ.

Οι άθρησκοι αναγκάζονται έτσι να πουν ψέματα αν θέλουν να λάβουν τα επίσημα έγγραφα χωρίς τα οποία είναι αδύνατον να λάβουν ιατρική φροντίδα ή δημόσια εκπαίδευση, να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, να οδηγήσουν.

Σύμφωνα με την έκθεση, στην Ευρώπη, την υποσαχάρια Αφρική και την Αμερική, κράτη που θεωρούνται ότι έχουν κοσμικό χαρακτήρα δίνουν προνόμια στις χριστιανικές Εκκλησίες ως προς την παροχή εκπαίδευσης και άλλων δημόσιων υπηρεσιών.

Στην Ελλάδα και τη Ρωσία, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, η Ορθόδοξη Εκκλησία προστατεύεται αυστηρά από την κριτική και είναι παρούσα σε επίσημες κρατικές τελετές. Στη Βρετανία, οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Αγγλίας έχουν αυτομάτως έδρα στη Βουλή των Λόρδων.

Και παρότι στις ΗΠΑ η ελευθερία του λόγου και της θρησκείας προστατεύεται, κυριαρχεί ένα πολιτικό και κοινωνικό κλίμα «στο οποίο οι άθεοι και οι άθρησκοι νιώθουν λιγότερο Αμερικανοί ή καθόλου Αμερικανοί».

Εξάλλου, σε τουλάχιστον επτά αμερικανικές πολιτείες, δεν επιτρέπεται στους άθεους να αναλαμβάνουν δημόσια αξιώματα ενώ σε μία πολιτεία, το Αρκανσο, οι άθεοι δεν μπορούν να καταθέσουν ως μάρτυρες σε δίκη.

Πηγή: Reuters

«Κι όποιος δεν καταλαβαίνει...»

του Γιάννη Πρετεντέρη, ΤΑ ΝΕΑ, 7/12/2012

Σύμφωνα με προχθεσινά στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, ο έλληνας μισθωτός έχει απολέσει κατά μέσο όρο την τελευταία τριετία το 50% της αγοραστικής του δύναμης.

Είναι μια απώλεια πραγματικού εισοδήματος που προκύπτει από την ταυτόχρονη περικοπή των μισθών και αύξηση της φορολογίας.

Πενήντα τοις εκατό! Και στον λογαριασμό δεν συμπεριλαμβάνονται υποθέτω όσοι απολύθηκαν και βρίσκονται χωρίς δουλειά, άρα έχασαν την αγοραστική τους δύναμη εντελώς.

Δικαιούμαι λοιπόν να ρωτήσω: Είμαστε εντάξει παιδιά; Ή να συνεχίσουμε;

Ολοκληρώθηκε δηλαδή η «ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας» ή μήπως έχουμε περιθώρια να γίνουμε ακόμη πιο ανταγωνιστικοί;

Ολοκληρώθηκε η προσαρμογή ή χρειάζεται να προσαρμοστούμε κι άλλο;

Ολοκληρώθηκε η εσωτερική υποτίμηση ή μήπως να μας υποτιμήσουν περισσότερο για να στανιάρουμε;

Ολοκληρώθηκαν οι μεταρρυθμίσεις ή να μεταρρυθμιστούμε λίγο ακόμη για να έλθουμε στα ίσια μας; Διότι εγώ αυτό που καταλαβαίνω από τους αριθμούς είναι ότι μέσα σε τρία χρόνια διαλύθηκε μια ολόκληρη κοινωνική τάξη.

Αυτό που καταλαβαίνω επίσης είναι ότι τις περίφημες «θυσίες του ελληνικού λαού» (για να χρησιμοποιήσω την καθιερωμένη έκφραση των πολιτικών...) τις φορτώθηκε κυρίως μια συγκεκριμένη κοινωνική κατηγορία: οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. [Για τους οποίους υπάρχουν κάποιοι που κουβεντιάζουν σοβαρά να τους πάρουν άλλα 2,5 δισ. ευρώ σε φόρους - επειδή τόσα συμφώνησαν με την τρόικα!..]

Εξ όσων μπορώ να γνωρίζω σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα μετά τον πόλεμο δεν υπήρξε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μια τόσο δραματική μεταβολή στο επίπεδο ζωής μιας μεγάλης κοινωνικής κατηγορίας.

Ευχαρίστως θα δεχόμουν την όποια διάψευση αλλά δεν νομίζω να υπάρξει.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν κάποιοι είναι ικανοί να αποτιμήσουν αυτήν την εξέλιξη με αντικειμενικούς όρους. Και να προδικάσουν τι κρύβει.

Αναρωτιέμαι αν η κυβέρνηση, τα κόμματα που τη συγκροτούν και οι υπουργοί που την αποτελούν έχουν επίγνωση της κατάστασης που περιγράφουν οι αριθμοί.

Αν μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια αυτούς τους ανθρώπους και να τους πουν «δεν γινόταν διαφορετικά».

Κι αναρωτιέμαι κυρίως αν έχουν κάτι στο μυαλό τους για να αντιμετωπίσουν την καταστροφή - δεν το δείχνουν, πάντως....

Την επόμενη φορά όμως που θα μιλήσουν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή τούς παρακαλώ να έχουν στο μυαλό τους μόνο έναν αριθμό: πενήντα τοις εκατό. Τα λέει όλα.

Γι' αυτό δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω όσους πολυλογούν με άνεση για ανταγωνιστικότητα, προσαρμογή, μεταρρυθμίσεις και τα συμπαρομαρτούντα.

Εγώ αντιθέτως βλέπω γύρω μου μια απέραντη κοινωνική τραγωδία.

Την οποία «όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει» - για να θυμηθώ τον επίκαιρο στίχο του Διονύση Σαββόπουλου!..