Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου δημοσιεύει στον ιστότοπό της μία λίστα με καρκινοπαθείς συμπολίτες, οι οποίοι δέχθηκαν να περιγράψουν την περιπέτειά τους. Θα δημοσιεύσουμε εδώ, με ελεύθερη απόδοση, μερικές από αυτές τις εκμυστηρεύσεις. Κοινά σημεία στις περιγραφές των καρκινοπαθών είναι: α) Θεωρούσα τον καρκίνο πρόβλημα των άλλων, β) Δεν μου μένει παρά να αγωνιστώ με όλες τις δυνάμεις μου.
Niels Kugler, 32 ετών, Λευχαιμία, Διάγνωση το έτος 2006
Σκατά! Απέκτησα ένα προσωπικό εφιάλτη! Τί έκανα λάθος; Ο γιατρός μου είπε: Μόνο αν δούλευα στη δεκαετία του 1980 σε βενζινάδικο με διακίνηση βενζολίου, μπορεί να συνέβη κάτι που οφείλεται σε μένα. Αλλιώς πρόκειται για γενετικό ατύχημα.
Πώς καταλάβατε ότι έχετε πρόβλημα;
Ήμουν διαρκώς κουρασμένος και είχα πόνους στην περιοχή των νεφρών. Λόγω ενός παλαιού τραύματος πήγα στον Οστεοπαθολόγο. Μετά από μια σύντομη θεραπεία, μου λέει: «Έχω την εντύπωση ότι έχετε μέσα σας μεγαλύτερο πρόβλημα από ένα απλό τράβηγμα». Εγώ σκέφτηκα ότι εννοεί κάτι ψυχολογικό και τέτοιες αηδίες. Πήγα σε ειδικό γιατρό για εξετάσεις και, όταν μετά από μερικές μέρες, βρέθηκα πάλι στο νοσοκομείο, μου λέει ένας γιατρός ογκολόγος: «Έχω μια κακή και μια καλή είδηση για σας. Η κακή είναι ότι πάσχετε από λευχαιμία, η καλή ότι έχω ένα κρεβάτι για σας στο νοσοκομείο».
Είναι τόσο ασυνήθιστο να έχεις κρεβάτι σε νοσοκομείο;
Εφόσον πρέπει να αποκλειστείτε αμέσως στον αποστειρωμένο θάλαμο και να περιμένετε για μεταμόσχευση μυελού, τότε είναι ασυνήθιστο.
Πώς είσασταν κατά τη μεταμόσχευση μυελού;
Τελείως χάλια. Ήμουν σαν εκείνον τον Ρώσο κατάσκοπο που δηλητηριάστηκε στο Λονδίνο. Να φανταστείτε τη μεταμόσχευση μυελού σαν την αντικατάσταση του σκληρού δίσκου σε ένα υπολογιστή, φορτώνεται τελείως νέο λειτουργικό σύστημα και ξεκινάτε τη λειτουργία του. Έχεις τη δομή αίματος κάποιου άλλου συνανθρώπου, έχεις τη δική του ομάδα αίματος, ακόμα και τα μαλλιά σου μπορεί να είναι διαφορετικά. Μέχρι τότε πρέπει να καταστραφούν τα δικά σου αιμοσφαίρια με χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες. Ίσως αυτό να επηρεάσει και τις ικανότητες συγκέντρωσης και κατανόησης. Αλλά, καλύτερα χαζός και ζωντανός, παρά έξυπνος και πεθαμένος.
Γνωρίζετε τον δότη μυελού;
Όχι, θα μπορέσω να τον γνωρίσω μετά από δύο χρόνια, αφού πετύχει η μεταμόσχευση. Εγώ μετά από 11 μήνες είχα μια υποτροπή, γι' αυτό χρειάστηκε ο δότης μου να δώσει για δεύτερη φορά μυελό. Γνωρίζω μόνο το κωδικό του όνομα DJX3510, είναι έτοιμος να με βοηθήσει πάλι με τα κύτταρά του. Στις επόμενες έξι εβδομάδες θα δείξει αν πετύχει η νέα προσπάθεια, αλλιώς θα έχω μεγάλο πρόβλημα.
Τί σημαίνει αυτό;
Αν δεν βοηθήσει η μεταμόσχευση, μπορώ να επιβιώσω ακόμα οκτώ μήνες με ένα φάρμακο. Αλλά μετά αποκτάει ανθεκτικότητα η λευχαιμία.
Μετά δεν υπάρχει θεραπεία;
Μετά τίθεται το ερώτημα, αν έχει νόημα μια νέα μεταμόσχευση μυελού. Αλλά δεν σκέφτομαι τόσο μακριά. Μας έλεγε παλιά ένας προπονητής: Δεν παίζει ρόλο τί μπορεί να κάνει ο άλλος, αλλά μόνο πόσο καλός είσαι εσύ. Είμαι βαριά ασθενής και ίσως όλα αυτά να είναι μάταια. Αλλά σκοπεύω να κερδίσω αυτόν τον αγώνα! Για μένα ισχύει η περίπτωση: Χαίρομαι που βρέχει έξω, αλλά κι αν δεν χαίρομαι, πάλι θα βρέχει.
Στη μνήμη του παλιού μαθητή και φίλου μου, Μανώλη Βιδόπουλου
που πέθανε τον Δεκ. 2007 σε ηλικία 34 ετών από λευχαιμία!
