του Βασίλη Αγγελικόπουλου, Καθημερινή, 28/10/2006
- Ο Πάπας της Ιταμότητας μίλησε για «ιταμό ύφος». Ο Σκυθοαψβούργος με τη διαβόητη απαξιωτική των άλλων συμπεριφορά. Είδες πώς τσούζει; (Και μόνο με την παρουσία του τρέμεις μην και δεν τα καταφέρει τελικά να σταθεί ο Γιώργος).
- Τις προσέξατε τις πανηγυρίζουσες κυρίες που περιέβαλαν τον Παπαγεωργόπουλο στα επινίκια, Κυριακή βράδυ; Αν χάσατε τα σχετικά τηλεοπτικά στιγμιότυπα, αναζητήστε εφημερίδες της Δευτέρας 23 και δείτε φωτογραφίες. «Οσα λέει μια εικόνα…» κ.τ.λ.
- Κι άλλο μιούζικαλ από τη Μιμή Ντενίση, το «Φάνυ γκερλ» - ή «Φτάνει γκερλ», κατά το αστείο των ημερών.
- -Γιατί, παιδάκι μου, λέει εδώ «Αν καθηγητής πανεπιστημίου»; Αν θα γίνει ποτέ εννοεί; -Οχι γιαγιά, Αναπληρωτής καθηγητής εννοεί. Αλλά ντρέπεται και το κόβει.
- «Σε ό,τι αφορά τον χριστιανισμό, ο εκκλησιαστικός λαϊκισμός είναι φαινόμενο πρόσφατο και μέχρι στιγμής αποκλειστικά ελληνικό. Εμφανίστηκε το 1998 με την ανάρρηση του Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού Χριστόδουλου στον τηλεοπτικό θρόνο». Από ευθύβολο άρθρο για τις «Μεταμφιέσεις του λαϊκισμού» (Βήμα 22/10) του Νάσου Βαγενά, εκλεκτού ποιητή, ως γνωστόν, και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οπου μιλάει επίσης για «ευτυχή εναρμόνιση δύο αντιτιθέμενων στοιχείων: του αγίου βήματος του ναού και του αγοραίου πάλκου της τηλεοράσεως». Τα οποία «προς όφελος των αναζητήσεων του Προκαθημένου, συναιρούνται σε μιαν ιδιότυπη ιερολαϊκή εξέδρα, μέσω της οποίας το θρησκευτικό ράσο μετατρέπεται σε ράσο πολιτικό».
- Οσο για τον λογοτεχνικό λαϊκισμό, αυτός, κατά Βαγενά, «στις μέρες μας είναι η μεταποίηση της παραλογοτεχνίας στη μορφή του ευπώλητου lifestyle μυθιστορήματος». Και, επιπροσθέτως, «η πριμοδότηση του λαοφίλητου μυθιστορήματος εις βάρος των δυσπώλητων λογοτεχνικών ειδών…».
- Απολαυστικό το ντεμπούτο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα Σάκη Σερέφα στο θέατρο. Το έργο του «Μαμ», που παίζεται στον Εξώστη του Αμόρε, από το Θέατρο του Νότου, έχει πολλές αρετές κι είναι και… εύγευστο! Δοκιμάστε το. Θα ευχαριστηθείτε κείμενο, ωραίες ερμηνείες από τους Δημήτρη Πιατά (έως και συγκινητικός στο φινάλε), Βασίλη Καραμπούλα και Σωκράτη Πατσίκα και οξυδερκή σκηνοθεσία από τη νιόφερτη στο θέατρο (και ικανή ως φαίνεται) Ελένη Μποζά.
- Τι πράμα είναι αυτό τελευταία με τον Τσοχατζόπουλο; Πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις, στα ερτζιανά, προσκεκλημένο κάποιας ραδιοφωνικής εκπομπής, ιδίως σε σταθμούς… φιλοκυβερνητικούς! Επίτηδες το κάνουν, κόβω το κεφάλι μου. Αν δεν έχει δοθεί και γραμμή: «Βγάζετε Τσοχατζόπουλους. Κανείς νεοδημοκράτης δεν μπορεί να κάνει τόσο αντιπαθητικό το Πασόκ στον κόσμο όσο οι βαλσαμωμένοι πασόκοι». Μακιαβελικό!
- «Τι να σας κάνω μάτια μου κι εσάς του Ποιητές / που χρόνια μου καμώνεστε τις ψυχές τις αήττητες…». Ο Ελύτης για τους ποιητές και μαζί άλλοι 150 (!) ποιητές με ποιήματά τους, ακριβώς, για την ποίηση. Συναξάρι δηλαδή «Ποίηση για την ποίηση» που εξέδωσαν στον «Καστανιώτη» οι ποιητές (ε, τι άλλο;) Αντώνης Φωστιέρης και Θανάσης Νιάρχος.
- -Τι θα πει, παιδάκι μου, Πάτρα ΠΠΕ; -Ασε γιαγιά, λάθος είναι. ΑΠΠΕ έπρεπε να λέει. Πάτρα Αφανής Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, γιαγιά. Που είναι και η πρώτη. Γιατί τέτοιο πράμα δεν ματάγινε…
