Στα βήματα του Gauguin III

Άφιξη στην Ταϊτή (συνέχεια >>>) Στην πρωτεύουσα της Ταϊτής φθάσαμε μετά από ένα ήσυχο ταξίδι 8 ωρών. Είχε ήδη νυχτώσει και τα φώτα της πόλεως φαίνονταν κατά μήκος της παραλίας. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι λόγω του πολύ πιο βροχερότερου κλίματος στο εσωτερικό των νησιών προτιμούν να κατοικούν στις παραλίες. Έτσι δεν υπάρχουν χωριά στο εσωτερικό. Όταν προχωρήσαμε προς την πύλη που οδηγούσε στην παραλαβή των αποσκευών μας, περίμενε μια ευχάριστη και λίγο πολύ αναμενόμενη υποδοχή. Δύο νεαρές όμορφες καθαρόαιμες Ταϊτινές είχαν από ένα πανέρι με tiare (το εθνικό λουλούδι της Ταϊτής, ένα κάτασπρο πολύ αρωματικό λουλούδι με επτά πέταλα σε ακτινωτή διάταξη) το οποίο προσέφεραν μαζί με ένα χαμόγελο σε κάθε διερχόμενο από την πύλη. Αμέσως μετά υπήρχε ένα μικρό τυπικό μουσικό συγκρότημα το οποίο μας καλωσόριζε με την χαρακτηριστική τοπική μουσική, με ήχους από ukulele. πρόκειται για ένα μικρό έγχορδο σαν μπάντζο, κιθάρες και ένα άλλο όργανο το οποίο αποτελείτο από μόνο μία χορδή η οποία κατέληγε στο κέντρο ενός αντηχείου σαν τύμπανο. Ένα ξύλινο στέλεχος το οποίο στηριζόταν με το ένα του άκρο στην περιφέρεια του τυμπάνου χαλαρά ενώ στο άλλο του άκρο είχε στερεωμένη τη χορδή και την κρατούσε τεντωμένη. Ο οργανοπαίχτης με το ένα χέρι χτυπούσε τη χορδή όπως στην άρπα ενώ με το άλλο ρύθμιζε την τάση της χορδής, αναλόγως κινώντας το ξύλινο στέλεχος στο οποίο ήταν στερεωμένη, και επομένως και το ύψος του ήχου. :: Ήταν πραγματικά μία παράσταση την οποία συχνά έχουμε δει σε κάποια σχετική ταινία, αλλά άλλο είναι να δης κάτι τέτοιο και άλλο να το ζήσης εκ του φυσικού ως επιβράβευση της υπομονής που είχες να κάνης αυτό το τεράστιο ταξίδι. (συνεχίζεται >>>)