Κατάργηση αναφοράς του θρησκεύματος από τα σχολικά απολυτήρια...

ζητά ο Αλ. Τσίπρας! Ερώτηση στην υπουργό Παιδείας

(Ελευθεροτυπία, 28/6/2010)

Την άμεση τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων προκειμένου να μην αναγράφεται, ούτε να επιτρέπεται η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης, ζήτα με ερώτησή του προς την υπουργό Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.

Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα, το Υπουργείο Παιδείας, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, με το Νο 73735/Γ2/23-6-2010 έγγραφο της Δ/νσης Σπουδών Β΄/μιας Εκπαίδευσης, διευκρινίζει ότι στους απολυτήριους τίτλους του Γυμνασίου θα περιλαμβάνεται η αναγραφή του θρησκεύματος.

Όπως τονίζει ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, "σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. α΄ και β΄ του Ν. 2472/1997 (Α΄ 50), το θρήσκευμα αποτελεί δεδομένο προσωπικού χαρακτήρα και μάλιστα ευαίσθητο. Ως εκ τούτου, η καταχώρισή του σε αρχείο και η εν γένει επεξεργασία του, υπόκεινται στις ρυθμίσεις του εν λόγω νόμου και εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Αρχής".

Υποστηρίζει δε, ότι η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους των μαθητών στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης "προσβάλλει την αρχή της αναγκαιότητας", διότι, όπως υπογραμμίζει, "σκοπός της σχετικής επεξεργασίας είναι αποκλειστικά και μόνον η επίσημη βεβαίωση ότι ο κάτοχος του απολυτηρίου περάτωσε επιτυχώς τον αντίστοιχο εκπαιδευτικό κύκλο, επιτυγχάνοντας τη σημειούμενη επίδοση (βαθμό) σε καθένα από τα μαθήματα του υποχρεωτικού προγράμματος διδασκαλίας".

Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας, επισημαίνει ότι "ενόψει του σκοπού αυτού, η αναγραφή του θρησκεύματος του μαθητή σε ξεχωριστό πεδίο επί του τίτλου – αλλά και η καταχώρισή του στο αντίστοιχο αρχείο που τηρεί το σχολείο (αρχείο τίτλων) – υπερβαίνει τον σκοπό της επεξεργασίας και, ως εκ τούτου, δεν είναι νόμιμη."

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει εδώ και χρόνια απευθύνει σύσταση, προειδοποιώντας και καλώντας τον υπεύθυνο επεξεργασίας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, για την τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων και την προσαρμογή των σχετικών πρακτικών.

Επιτέλους ο Τσίπρας κάνει και μια ενέργεια ενάντια στις επιθυμίες του εκκλησιαστικού μηχανισμού, δεδομένου ότι συνήθως όλο χαρούλες και κατανόηση έχει με τους παπάδες. Φυσικά, ουδεμία βαρύτητα έχει η αναγραφή του θρησκεύματος στα σχολικά απολυτήρια. Όμως, αφού έχει επιβληθεί δικαστικά η αφαίρεση αυτής της προσωπικής πληροφορίας από τις αστυνομικές ταυτότητες, τι νόημα έχει η αναφορά της σε απολυτήρια, βεβαιώσεις, πιστοποιητικά γεννήσεως κτλ.;

Και, τί αξία μπορεί να έχει το θρήσκευμα στο σχολικό απολυτήριο, αφού η οποιαδήποτε επαγγελματική ή εκπαιδευτική συνέχεια του μαθητή είναι ανεξάρτητη από θρήσκευμα, πολιτικές πεποιθήσεις, εμφάνιση κτλ.; Προφανώς μόνο για να δείξει ο εκκλησιαστικός μηχανισμός ότι επηρεάζει τα πράγματα και ελέγχει τον εκάστοτε υπουργό παιδείας - η τρέχουσα είναι και τρόφιμος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και θα έχει πάρει οπωσδήποτε τις οδηγίες της...

Καταιγίδα στην Αθήνα...

(click)

(click)

Προσοχή, δεχόμαστε επίθεση!

Μια συνωμοσία εξελίσσεται σε βάρος μας!

Έχετε παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια και κάθε μήνα, κάθε βδομάδα, κάθε μέρα οι σκάλες που πρέπει να ανεβούμε γίνονται όλο και πιο απότομες;

Έχετε διαπιστώσει ότι οι διαδρομές για να μεταφέρουμε τα ψώνια από τα καταστήματα γίνονται όλο και μεγαλύτερες; Προχθές έκανα ένα γύρο στο τετράγωνο που μένω και διαπίστωσα ότι οι δρόμοι τα τελευταία 30 χρόνια μάκρυναν…

Έχετε καταλάβει ότι η βαρύτητα έχει αυξηθεί, ότι η Γη μάς έλκει με όλο και μεγαλύτερη δύναμη; Το καταλαβαίνω κάθε φορά που σηκώνομαι από τον καναπέ…

Δεν έχετε αντιληφθεί ότι οι νέοι έπαψαν να δείχνουν σεβασμό στους μεγάλους, ενώ εμείς στα μικρά μας χρόνια όλο στην καλοπέραση των ηλικιωμένων είχαμε τη σκέψη μας; Ρίξτε μια ματιά στους αστυφύλακες να δείτε πόσο νέοι είναι τώρα, μικρά παιδιά. Ενώ παλιά ήταν κάτι μεγάλοι, με μουστάκες και άγριο βλέμμα…

Προ καιρού είδα στο λεωφορείο μια ζουμερή σαραντάρα και πρέπει να πω ότι μου άρεσε πολύ και την κοίταζα αφηρημένος. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι την κοιτάω, μου χαμογέλασε και, εκεί που νόμισα ότι με συμπάθησε, μου λέει: "Θέλετε να καθίσετε;" 

Και το άλλο, που μιλάνε όλοι ψιθυριστά και δεν ακούμε τίποτα πλέον, πού το πάτε; Τους λέμε, μιλάτε πιο φωναχτά αλλά αυτοί πάλι ψιθυρίζουν συνωμοτικά…

Και όχι μόνο αυτό, οδηγούν στην εθνική οδό σαν παλαβοί, ενώ εγώ έχω μείνει με τις παλιές καλές συνήθειες. Μόνο που όλοι φρενάρουν και κορνάρουν πίσω μου, μερικοί κάνουν και χειρονομίες, αλλά εμένα τι με νοιάζει, πηγαίνω με την ησυχία μου και με ασφάλεια…

Το άλλο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι, οι συνομήλικοί μου φαίνονται πολύ μεγάλοι, ενώ εγώ έχω μείνει νέος. Συνάντησα μια παλιά συμμαθήτρια, αλλά δεν τη θυμόμουν, νόμισα ότι είναι η γιαγιά μου… Δεν της το είπα βέβαια, αλλά αυτή φαίνεται ότι με θυμήθηκε και μου λέει, πόσο μοιάζεις με τον μακαρίτη τον παππού σου! Πού τον θυμήθηκε, αυτός έχει πεθάνει εδώ και 40 χρόνια τώρα…

Το καταλάβατε κι εσείς ότι οι βιομηχανίες που φτιάχνουν καθρέφτες το έχουν ρίξει στο σορολόπ, μας δείχνουν ζαρωμένους, με αραιά γκρίζα μαλλιά κι άλλες τέτοιες αλλοιώσεις, οι οποίες δεν υπάρχουν φυσικά πάνω μας…

Και όχι μόνο αυτοί, οι κατασκευαστές ενδυμάτων βάλθηκαν να μας τρελάνουν! Άλλαξαν τα νούμερα, τα 36 και 38 ονομάζονται τώρα 48 και 50… Ίσως να νομίζουν ότι δεν έχουμε αντιληφθεί τη συνωμοσία!

Να μην μιλήσω δε για τις τηλεφωνικές εταιρίες, γιατί θα βγάλω χολή: κοίταζα τις προάλλες στον τηλεφωνικό κατάλογο και διαπίστωσα ότι έχουν εκτυπώσει τα ονόματα με πάρα πολύ μικρά γράμματα και θολά! Μάλλον θέλουν να μας παίρνουν τα λεφτά οι συνωμότες χωρίς να τηλεφωνάμε καν…

Και τι να πω τώρα για τους φαρμακοποιούς που στρίβουν βίδες στις ζυγαριές τους, μόλις μας βλέπουν! Μανία τόχουν να μας δείξουν 10-15 κιλά παραπάνω, ακόμα κι όταν ρουφάμε το στομάχι...

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, μια συνωμοσία εξελίσσεται σε βάρος μας κι εμείς κάνουμε πως δεν το καταλαβαίνουμε…

Ένα "ζιζάνιο" στην αυλή...

(του Μανώλη Πιµπλή , ΤΑ ΝΕΑ, 21/6/2010)

Σαραµάγκου στα πορτογαλικά είναι ένα είδος αγριόχορτου. Που µέχρι τον θάνατό του, την Παρασκευή, φύτρωνε εκεί που δεν το έσπερναν, κυρίως στις αυλές του καθολικισµού και των συντηρητικών κυβερνήσεων.

Για την Πορτογαλία υπήρξε ένα µεγάλο πολιτιστικό κεφάλαιο έστω και αν ήρθε συχνά σε σύγκρουση µαζί της. Ιδίως µε την Καθολική Εκκλησία της χώρας, για την οποία υπήρξε ένας επικίνδυνος εχθρός. Γιατί ο Ζοζέ Σαραµάγκου, από την πρώτη µέχρι την τελευταία του συγγραφική στιγµή, δεν σταµάτησε να είναι ένας σφοδρός επικριτής της Εκκλησίας.

Ακόµη και τον Αύγουστο του 2009, που κόντευε να κλείσει τα 87, δηµοσίευσε τον «Κάιν», ένα βιβλίο που πραγµατεύεται µε ειρωνικό τρόπο τη βιβλική αφήγηση για τον φόνο του Αβελ από τον αδελφό του Κάιν και στο οποίο χαρακτηρίζει τη Βίβλο «ένα εγχειρίδιο κακών ηθών».

Προφανώς δεν φοβόταν την Κόλαση αυτός ο όψιµος συγγραφέας που πρωτοδηµοσίευσε στα 44 του και άρχισε να ασχολείται συστηµατικά µε τη συγγραφή στα 58. Δεν τη φοβήθηκε ούτε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν δηµοσίευσε το «Κατά Ιησούν Ευαγγέλιο», ένα µυθιστόρηµα όπου ο Ιησούς κάνει έρωτα µε τη Μαγδαληνή. Η ίδια η κυβέρνηση τον κατηγόρησε ότι «προσβάλλει τη θρησκευτική παράδοση των Πορτογάλων» και λογόκρινε το βιβλίο. Ο Σαραµάγκου, βλέπετε, δεν είχε πάρει ακόµη Νοµπέλ… 


Πήρε όµως των οµµατιών του και εγκαταστάθηκε σε ισπανικό νησί, αυτοεξόριστος. Στο µικρό Λανθαρότε των Καναρίων Νήσων, όπου και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το Νοµπέλ, πάντως, το 1998, το αφιέρωσε στην Πορτογαλία. Μια Πορτογαλία που αγαπούσε βαθιά και γι’ αυτό έφτασε να εκδηλώσει µια επίσης βαθιά δυσπιστία προς το εγχείρηµα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. «Είναι ωραίο να έχουµε το κοινό µας σπίτι, όπως λέγεται. Αλλά τα σπίτια έχουν πάντα ένα σαλόνι, µια τραπεζαρία, µια κουζίνα, µια αποθήκη. Η Πορτογαλία θα είναι η αποθήκη της Ευρώπης», είχε πει.

Αυτό ήταν άλλωστε το άλλο του χούι, πολιτικό αυτή τη φορά. Μέλος του Κοµµουνιστικού Κόµµατος της Πορτογαλίας από το 1969, πήρε µέρος στην Επανάσταση των Γαριφάλων το 1974, ενώ τα τελευταία χρόνια ήταν ψυχή τε και σώµατι δοσµένος στα κινήµατα κατά της παγκοσµιοποίησης, φτάνοντας να υποστηρίξει και τα κινήµατα της Λατινικής Αµερικής. Αντίθετα όµως µε ό,τι µερικοί πιστεύουν, ότι δηλαδή οφείλει τη φήµη του σε αυτές τις αντιλήψεις, µάλλον το αντίθετο συµβαίνει. 


Η λογοτεχνική κριτική θεωρεί ότι η καριέρα του χτίστηκε σε πιο στέρεα εδάφη, σε ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό ύφος που τον καθιέρωσε – οι αριστερές δηλώσεις ήρθαν µετά και ακούγονταν ακριβώς λόγω του πεζογραφικού του ταλέντου. Μεγάλες φράσεις, µε µοναδικά σηµεία στίξης την τελεία και το κόµµα, και όλα τα είδη γραφής να ενσωµατώνονται ανάµεσα σε δύο από αυτά τα σηµεία στίξης. Οι διάλογοι είναι χωνεµένοι εκεί και, απλώς, όταν αρχίζει να µιλάει κάποιος άλλος, µετά το κόµµα ακολουθεί κεφαλαίο γράµµα.

«Εγραφα ένα µυθιστόρηµα όπως όλα τα άλλα», εξηγούσε το 2000 στην εφηµερίδα «Le Μonde», «όταν στη σελίδα 24 ή 25, χωρίς να το σκεφτώ, χωρίς να πάρω κάποια απόφαση, άρχισα να γράφω µε αυτό που έγινε ο δικός µου τρόπος αφήγησης, αυτή η συγχώνευση άµεσου και έµµεσου λόγου, αυτή η κατάργηση της στίξης. Νοµίζω ότι δεν θα είχε συµβεί αυτό αν το βιβλίο δεν είχε ξεκινήσει από κάτι που είχα ακούσει. Επρεπε να βρω έναν τόνο, έναν τρόπο να µεταγράψω τον ρυθµό, τη µουσική του προφορικού λόγου. Εκτοτε έχω ανάγκη να ακούσω µια φωνή που να λέει αυτά που γράφω αλλιώς ώστε η µηχανή να αρχίσει να λειτουργεί. Χρειάζοµαι επίσης µια δυνατή ιδέα». 


Δυνατή ιδέα όπως η Ιβηρική Χερσόνησος που αποσπάται ξαφνικά από την υπόλοιπη Ευρώπη µε τακτικά βήµατα των δέκα µέτρων («Η πέτρινη σχεδία»), όπως εκείνη η µέρα που ανατέλλει και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τυφλοί («Περί τυφλότητος») ή όπως οι εκλογές που προκηρύσσονται σε µια χώρα και η καταµέτρηση των ψήφων που φέρνει πρώτη δύναµη το λευκό («Περί φωτίσεως»). 


Είχε φαντασία ο Σαραµάγκου και µαζί, και πολλούς φανατικούς αναγνώστες. Οπως φαντασία πρέπει να διέθετε και ένας υπάλληλος του ληξιαρχείου, που δίπλα στο κανονικό ονοµατεπώνυµο του µικρού που επρόκειτο να γίνει συγγραφέας, του Ζοζέ ντε Σόουζα, κόλλησε και το παρατσούκλι της οικογένειας, γράφοντας ιστορία: Σαραµάγκου στα πορτογαλικά είναι ένα είδος αγριόχορτου, ζιζάνιου. Κάτι θα ήξερε, φαίνεται, για το αντισυµβατικό µέλλον του νεαρού.

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

του ΑΝΤΩΝΗ ΓΩΔΗ, είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος

της μεταφραστικής εταιρίας Lexicon Εφαρμογές Μετάφρασης ΑΕ,

(Αγγελιοφόρος, 25/6/2010)

Ξεκίνησα μια μικρή επιχείρηση το 1991. Μόλις είχα γυρίσει από την Αμερική. Μικρός, ορεξάτος και απολύτως ανέτοιμος να αντιμετωπίσω την ελληνική επιχειρηματική πραγματικότητα. Εφαγα την πρώτη ψυχρολουσία μέχρι να στήσω την ατομική επιχείρηση: επιμελητήρια, ΤΕΒΕ, χαρτιά, βεβαιώσεις, δικαιολογητικά, ποινικό μητρώο εδώ, ΙΚΑ εκεί, όργωσα το κέντρο με τα πόδια, από υπηρεσία σε υπηρεσία -αυτοπροσώπως, παρακαλώ- 15.000 η μία εγγραφή, 10.000 το άλλο παράβολο -δραχμές τότε-, ξεκίνησα με χρέη.

Ευτυχώς, ο πατέρας, καλός τραπεζικός υπάλληλος στην παλιά Ιονική και Λαϊκή και αγαπητός στον αγορά, ήξερε από γραφειοκρατία και από δίπλα με συμβούλευε: «Μη θυμώνεις», «μη βιάζεσαι», «έτσι είναι εδώ», «τον ''αρμόδιο'' θα τον ξαναβρείς μπροστά σου». Και πόσες φορές τον ξαναβρήκα…

Λαβύρινθος...

Αλλά δεν έφταιγε μόνον ο δημόσιος υπάλληλος. Τουλάχιστον όχι αποκλειστικά. Λαβύρινθος οι νόμοι, σταυρόλεξο τα λογιστικά. Μετά τον πρώτο χρόνο παραδέχτηκα, με βαριά καρδιά, την πρώτη μου ήττα (εγώ, ο μαθητής του 20…) και παρέδωσα τα βιβλία εσόδων - εξόδων σε λογιστή, να τα πρώτα «πάγια»... Ευτυχώς, το φως, το νερό, πληρωμένα, από το σπίτι δούλευα, δεν ήμουν δα και ο πρώτος, ας είναι καλά οι μισθοί των γονιών και η υποστήριξη της ελληνικής οικογένειας.

Τα πρώτα χρόνια μάθαινα τη δουλειά, σιγά σιγά ανοίχτηκα, νοίκιασα κιόλας, αυτά που μου δίδαξε όμως δώδεκα χρόνια το ελληνικό σχολείο -πώς το λένε;- «καμία σχέση…». Λες κι αυτά που θα αντιμετωπίσει ο μαθητής όταν βγει να δουλέψει θα τα μάθει «διά της οσμώσεως».

Τι έλεγε, λοιπόν, η «όσμωση»; Οτι «η αγορά είναι ναρκοπέδιο», ότι «οι επιχειρηματίες είναι κλέφτες». Και οι Σειρήνες; «Δούλεψε με το Δημόσιο», «εκεί τα λεφτά σου τουλάχιστον δε θα τα χάσεις». Ηταν και η μεγάλη ευκαιρία για τη Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997, είπα «ας δουλέψω κι εγώ με το Δημόσιο». Και να η δεύτερη μεγάλη ψυχρολουσία, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση αυτήν τη φορά... Τι να πρωτοπεριγράψω; Την ανικανότητα; Την αγένεια και την κουτοπονηριά; Το θράσος; Διάβασα μετά το βιβλίο του Ροδόλφου Μασλία «Η Πολιτιστική από Μέσα» και κατάλαβα πως και λίγα πέρασα. Και μετά είπα δύο πράγματα: «Και τω Θεώ δόξα» και «ποτέ ξανά».

Ποτέ μη λες «ποτέ»...

Αλλά στην Ελλάδα ποτέ μη λες «ποτέ». Κάθε επιχειρηματίας ξέρει τι σημαίνει ελληνική Πολιτεία. Ετσι κι εγώ πάντα μπροστά μου την έβρισκα. Αλλά, δυστυχώς, όχι δίπλα μου…

Τι είναι, όμως, το ελάχιστο που χρειάζεται για να δουλέψει μια επιχείρηση, για να μπορέσει να παραγάγει, να προσλάβει, να εξαγάγει, να κερδίσει; Να μπορεί, τουλάχιστον, να προϋπολογίσει έσοδα και έξοδα. Αν δεν μπορείς όμως να λογαριάσεις τα έξοδα, τι «κουμάντο» να κάνεις; Πώς θα λογαριάσεις το κόστος; Πώς τις τιμές; «Εκτακτες εισφορές», «παρακρατήσεις», αλλαγές στη φορολογία, κρυφό κόστος γραφειοκρατίας, υποχρεωτικές δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και ΦΕΚ, δεκάδες παραλογισμοί, ποτέ τίποτα σίγουρο, ποτέ τίποτα προγραμματισμένο. 

Καθεμία από τις επενδύσεις που έγιναν στα είκοσι χρόνια της επιχείρησής μου, στη μηχανοργάνωση, στις πιστοποιήσεις, στο ανθρώπινο δυναμικό, ήταν μια βουτιά στο άγνωστο. Σε πείσμα της αντίθετης γνώμης των λογιστών μου. Από μεράκι και μόνο. Γιατί στην Ελλάδα τα κέρδη μόνο θεωρητικά είναι κέρδη. Δεν ξέρεις αν θα ξημερώσει «περαίωση», έλεγχος εφορίας, αλλαγή στο ύψος της «προκαταβολής φόρου» για την επόμενη χρονιά (γι’ αυτήν που δε δούλεψες ακόμη…), αλλαγές στη φορολογία με αναδρομική ισχύ, αλλαγές στο ΦΠΑ. Και εύκολα τα κέρδη θα γίνουν ζημίες. Φορολογική σταθερότητα; Εργατική νομοθεσία; Για γέλια και για κλάματα.

Δυστυχώς, τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι άγνωστα στους επιχειρηματίες αυτής της χώρας. Αλλά, τώρα, ούτε και στους επιχειρηματίες άλλων χωρών. Προχτές, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η επιχείρησή μου, η Lexicon AE, δεκαπέντε χρόνια πάροχος μεταφραστικών υπηρεσιών προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σοβαρή, μεγάλη και καλή εταιρία στο χώρο της, «έφαγε πόρτα». Μεγάλη εταιρία του εξωτερικού δήλωσε ευθέως πως δε μας θέλει, όχι ως προμηθευτές, αλλά ως πελάτες! Ο λόγος δεν έχει να κάνει με εμάς, το ξεκαθάρισαν οι άνθρωποι και απολογήθηκαν -αμήχανα, είναι η αλήθεια- αλλά με το γεγονός πως η έδρα μας είναι στην Ελλάδα. Και με την Ελλάδα, πλέον, «δε συνεργάζονται».

Φέτος έκλεισε η μεγαλύτερη μεταφραστική εταιρία στην Ελλάδα. Πέρσι έκλεισε μία από τις παλαιότερες. Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Έλεγχος διαδικτύου για «βλασφημία»

Η πακιστανική κυβέρνηση θέτει σε καθεστώς... επιτήρησης μεγάλους δικτυακούς τόπους -ανάμεσά τους Google, Yahoo! και YouTube- για την περίπτωση ανάρτησης γεγονότων και ειδήσεων με «αντι-ισλαμικό περιεχόμενο». Για «βλασφημία» θα ελέγχονται οι δικτυακοί τόποι Google, Yahoo!, MSN, Hotmail, Amazon, Bing και YouΤube.

Είναι η δεύτερη φορά που το Πακιστάν θέτει υπό έλεγχο ιστοσελίδες, ενώ έχει διακόψει πολλές φορές τη λειτουργία του Facebook για θέματα υβριστικά προς τον προφήτη Μωάμεθ.

Το Πακιστάν, συντηρητική μουσουλμανική χώρα με 180 εκατ. κατοίκους, ξεσηκώθηκε το 2005 και το 2006 εξαιτίας της δημοσίευσης σε ξένα ευρωπαϊκά έντυπα σκίτσων του Μωάμεθ που θεωρήθηκαν υβριστικά.

Δηλαδή, το δικό μου διαφωτιστικό blog δεν φτάνει στους Πακτιστανούς, αφού έχω δημοσιεύσει «βλάσφημα» κείμενα;  Ωιμέ και πόνταρα στη δύναμη της τεχνολογίας για να ανατρέψω αυτή την «αληθινή» θρησκεία. Όμως ο Αλλάχ με πρόλαβε...

Ο επιστήμονας

Απόσπασμα από το διήγημα επιστημονικής φαντασίας "Ο επιστήμονας" του Στέλιου Αρώνη:

[...]

Είχε καταφέρει να φέρει σε πέρας το πιο απίθανο, το πιο καταπληκτικό ίσως επιστημονικό επίτευγμα στην ιστορία της ανθρωπότητας και δεν μπόρεσε να μη θριαμβολογήσει. Δεν ήταν καθόλου μικρό πράγμα, τη μια στιγμή να βρίσκεται στο καταθλιπτικό, υπόγειο εργαστήριό του στην καρδιά της πολύβουης πόλης τους και, δευτερόλεπτα αργότερα, να βρίσκεται σ’ εκείνον τον παράδεισο, ογδόντα χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας. Ο τηλεμεταφορέας του είχε δουλέψει στην εντέλεια. Το όνειρο της τηλεκίνησης είχε γίνει πραγματικότητα. Εκατό χρόνια πριν, οι επιστήμονες είχαν προσπαθήσει μερικές φορές να το καταφέρουν, όλες όμως οι προσπάθειές τους είχαν καταλήξει σε αποτυχία. Οι επιπτώσεις από τα πειράματα που είχαν δοκιμάσει, ήταν οδυνηρές, και σε ορισμένες περιπτώσεις εντελώς καταστροφικές, κι αυτό τους είχε αποθαρρύνει να επιμείνουν στην εξεύρεση τρόπου λύσης ενός επιστημονικού προβλήματος, το οποίο πάντως είχε δείξει ότι υπήρχαν ελπίδες πραγματοποίησής του.

Εκείνος όμως είχε αποφασίσει να προσπαθήσει να λύσει το γόρδιο δεσμό, που έδενε τα χέρια των επιστημόνων και οδηγούσε τις προσπάθειες τους σε αποτυχία, και τα είχε καταφέρει. Είχε μελετήσει επισταμένως τις θεωρίες που είχαν κατά καιρούς διατυπωθεί, είχε ανατρέξει στα πειράματα που είχαν γίνει στο παρελθόν και του είχε κεντριστεί το ενδιαφέρον στο έπακρο. Αναλογιζόμενος τα οφέλη για τον άνθρωπο από ένα τέτοιο σπουδαίο επίτευγμα, το είχε θεωρήσει αναγκαίο να το επιχειρήσει. Το είχε πάρει πολύ ζεστά, το είχε κάνει τρόπο ζωής και δεν θα το σταματούσε, ακόμα κι αν διαπίστωνε ότι κινδύνευε η ίδια του η ζωή. Στο βωμό της επιτυχίας, είχε θυσιάσει έξι ολόκληρα χρόνια από τη ζωή του, είχε στερηθεί κυριολεκτικά τα πάντα, το αποτέλεσμα όμως δικαίωσε αυτήν την ακραία και επικίνδυνη επιλογή του. Είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του ότι θα τα κατάφερνε και το κέρδισε πανηγυρικά.

Ο Ρας χάιδεψε τον τηλεμεταφορέα του, που βρισκόταν προσαρμοσμένος στη φαρδιά, δερμάτινη ζώνη του, και κοίταξε για μια ακόμα φορά τα πολυτελή σπίτια των εφοπλιστών. Σε άλλη περίπτωση ίσως να τα ζήλευε, αλλά τώρα όχι. Ήξερε καλά ότι, με την καινούρια καταπληκτική εφεύρεσή του, μπορούσε να αποκτήσει ό, τι ήθελε. Του δινόταν η δυνατότητα να εκπληρώσει όποια υλική του ανάγκη επιθυμούσε. Αρχικά σκέφτηκε να την κοινοποιήσει στην επιστημονική κοινότητα και στη συνέχεια να την πουλήσει σε όποιον έδειχνε ενδιαφέρον, αναλογιζόμενος όμως ότι πίσω από κάθε συντεχνία κρύβονταν μεγάλα και άνομα συμφέροντα, το μετάνιωσε. Ίσως ανακοίνωνε το επίτευγμά του αργότερα. Θα έβλεπε αν και πότε θα το έκανε, προς το παρόν όμως θα το χρησιμοποιούσε για δικό του όφελος. Δεν είχε καμιά όρεξη να το αντίκριζε να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιους επιτήδειους, ίσως μάλιστα μόνο για κανένα ξεροκόμματο. Δεν παιδεύτηκε επί μια ολόκληρη εξαετία, για να καρπωθούν άλλοι τους κόπους και τις θυσίες του. Είχε χάσει πολλά όλο αυτό το χρονικό διάστημα και ήθελε να τα πάρει πίσω. Τα χρωστούσε στον εαυτό του, τα δικαιούνταν.

Γνώριζε πλέον με ποιον τρόπο μπορούσε να το πραγματοποιήσει, δεν είχε όμως σκοπό να αδικήσει κάποιον αθώο. Έπλασε νοερά ένα σχέδιο δράσης και θα το έβαζε αμέσως σε εφαρμογή. Θα έκανε υφαρπαγή μαύρου, βρώμικου χρήματος. Δεν θα το έπαιρνε από τους φτωχούς και τους τίμιους, οι οποίοι άλλωστε δεν το διέθεταν. Θα το αφαιρούσε από εκείνους που είχαν πολλά και οι οποίοι τα είχαν αποκτήσει με ανέντιμα μέσα. Θα ξεκινούσε μάλιστα από έναν γνωστό επιχειρηματία, ο οποίος στο παρελθόν είχε χρηματίσει κυβερνητικό στέλεχος και είχε ρημάξει το δημόσιο χρήμα. Και ο άνθρωπος αυτός, μετά τη λήξη της θητείας του και με την ανοχή βέβαια του σάπιου πολιτικού συστήματος, αντί να βρεθεί πίσω από τα κάγκελα κάποιας φυλακής, είχε μεταβληθεί σε έναν πανίσχυρο και πάμπλουτο επιχειρηματία. Όλοι γνώριζαν ότι η κινητήρια δύναμη που τον είχε οδηγήσει στη δημιουργία της οικονομικής του αυτοκρατορίας ήταν τα χρήματα των φορολογουμένων, κανένας όμως από τους αρμόδιους δεν είχε τολμήσει να τον αγγίξει.

(πλήρες κείμενο >>>)

Σύγκρουση γιγάντων του πνεύματος

(του Νικου Παπαχρηστου, Καθημερινή, 23/6/2010)

Αναφερθήκαμε κι άλλες φορές στον μητροπολίτη Μεσσηνίας, ο οποίος φαίνεται να βρίσκεται στο επίκεντρο επιθέσεων από διάφορους παράγοντες του εκκλησιαστικού μηχανισμού, είτε επειδή τους χαλάει κάποιες στημένες καταστάσεις πλουτισμού, είτε επειδή "απεμπολεί" επιλογές του απώτερου παρελθόντος που έφεραν τον ορθόδοξο μηχανισμό στην απομόνωση και κατάπτωση που διαπιστώνουμε καθημερινά...

Κλιμακώνεται η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της Εκκλησίας της Ελλάδος με αντικείμενο τη συμμετοχή της στον θεολογικό διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη ανάμεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τη Ρωμαιοκαθολική. Τελευταίο επεισόδιο είναι η σύγκρουση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους μητροπολίτες Κυθήρων Σεραφείμ και Μεσσηνίας Χρυσόστομο. 

Ο πρώτος με επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο ζητεί εμμέσως την καθαίρεση του μητροπολίτη Χρυσοστόμου, επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στον εν λόγω διάλογο και καθηγητή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, κατηγορώντας τον για βλασφημία, δογματική απόκλιση, νοθευμένη εκκλησιολογία και εκκλησιαστική εκτροπή. Από την πλευρά του ο μητροπολίτης Μεσσηνίας, σε απάντησή του προς τη Σύνοδο, εκφράζει τη λύπη του για τη στάση του Κυθήρων. «Φρίξον ήλιε και στέναξον γη για το αθεολόγητο του ανδρός!», σημειώνει ο κ. Χρυσόστομος ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, υπέβαλε προς τη Σύνοδο μηνυτήρια αναφορά κατά του Κυθήρων για εξύβριση, δυσφήμηση και διασυρμό.

«Καταγγέλλω ενώπιον της Ιεράς Συνόδου τον σεβασμιώτατον μητροπολίτην Κυθήρων και Αντικυθήρων κ. Σεραφείμ (Στεργιούλη) για την εις βάρος μου αξιόποινη συμπεριφορά και αιτούμαι την κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 143 του Νόμου 5383/1932 “Περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων και της προ αυτών διαδικασίας” περιγραφομένη διαδικασία, άλλως θα ενεργήσω τα νόμιμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων μου στα αρμόδια πολιτικά και ποινικά δικαστήρια», σημειώνει ο κ. Χρυσόστομος στην αναφορά που υπέβαλε. Με την καταγγελία του μητροπολίτη Κυθήρων ασχολήθηκε και η Νομοκανονική Επιτροπή της Ι.Σ. η οποία θεώρησε επαρκείς τις διευκρινίσεις του μητροπολίτη Μεσσηνίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Σεραφείμ υποστηρίζει ότι ο κ. Χρυσόστομος, σε επιστολή του προς καθηγητή πανεπιστημίου, φέρεται να διατύπωσε την άποψη ότι η Εκκλησία μετά το Σχίσμα του 1054 είναι διαιρεμένη και όχι μία όπως ορίζει το δόγμα: «Ο σεβ. μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος να κληθή εν Συνόδω προφορικώς τε και γραπτώς να ανακαλέση ευθέως και απεριφράστως την εκκλησιολογικήν του ταύτην εκτροπήν».

"Φρίξον ήλιε...", εδώ έχουμε σοβαρότατα παραπτώματα "βλασφημίας, δογματικής απόκλισης, νοθευμένης εκκλησιολογίας και εκκλησιαστικής εκτροπής"... Μέχρι να φρίξει ο Ήλιος θα έπρεπε όμως να μας διευκρινίσουν οι "πατέρες" τι συζητάνε στο διάλογο ορθοδόξων και καθολικών. Και προσωπικά ουδόλως μας απασχολεί, αν ισχύει το πρωτείο του πάπα, το άζυμο ψωμί ή το filioque - αυτά είναι σοβαρά θέματα που δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι και, εννοείται, δεν θέλουμε να υποπέσουμε σε καμιά δογματική απόκλιση, όλα κι όλα! Το άλλο να μας πουν, τελικά ισχύει το ηλιοκεντρικό πλανητικό σύστημα των αιρετικών Κοπέρνικου, Γαλιλαίου και Κέπλερ -για να μην πάμε πίσω στον Αρίσταρχο το Σάμιο- ή το γεωκεντρικό των ιερών γραφών; Να ξέρουμε ντε!  

Έγκλημα σε γυναικείο μοναστήρι

Στη ζωή της Theresa B., καθολικής με ολλανδική καταγωγή και μεγαλωμένης στη Γερμανία, συνέβησαν τρία πράγματα που ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα της συμβούν: να ζει αποκλεισμένη με γυναίκες, να ζει σε μια προτεσταντική χώρα και να ζει σε παλιά κτήρια. Τα τρία αυτά της προέκυψαν όταν σε ηλικία 23 ετών προσχώρησε η Τερέζα σε καθολικό μοναστήρι στο δανέζικο χωριό Grenå.

Η επιλογή αυτή, όπως έλεγε μετά η «αδελφή Τερέζα», ανταποκρινόταν στο στόχο της να προσεύχεται στο θεό ομαδικά – ψυχολόγοι εξηγούν, όμως, ότι της έδωσε διέξοδο στο πάθος της για εξουσία και κυριαρχία σε άλλους ανθρώπους.

Η ευσεβής διαβίωση της (εντωμεταξύ) ηγουμένης Τερέζας με τις 20 «αδελφές» πήρε το έτος 1993 θλιβερή μορφή, όταν η αυταρχική πενηντάρα πλέον καλόγρια έστειλε για τιμωρία μια ηλικιωμένη και πάσχουσα από άνοια «αδελφή» της, ντυμένη μόνο με ένα νυχτικό, στα χιόνια του δανέζικου χειμώνα. Αιτία για τη βαριά τιμωρία ήταν η «φασαρία» που έκανε η φουκαριάρα γριά καλόγρια και ενοχλούσε την «μητέρα» ηγουμένη στο θεάρεστο έργο της.

Η ξεπαγιασμένη από το πολικό ψύχος τιμωρημένη καλόγρια κτυπούσε για κάποια ώρα την πόρτα να της ανοίξουν για να ζεσταθεί, αλλά καμία από τις αφοσιωμένες δεσποινίδες, όπως η Helene Hägglund, 37 ετών σήμερα, δεν τόλμησε να παραβεί την εντολή της ηγουμένης. Όταν σταμάτησαν τα κτυπήματα στην πόρτα, κοίταξαν κάποιες καλόγριες δήθεν αδιάφορα από το παράθυρο και είδαν την «αδελφή» τους στον κήπο νεκρή.

Η «μητέρα» Τερέζα έδωσε εντολή να σιωπήσουν όλες, γιατί ο κόσμος «εκεί έξω» είναι εναντίον της πίστης και της θρησκείας και δεν καταλαβαίνει το «θέλημα θεού», το οποίο εξέφραζε αυθεντικά η ίδια. Η πεθαμένη τοποθετήθηκε σε κρεβάτι στο κελί της και τακτοποιήθηκε κατάλληλα, ώστε να φαίνεται ότι πέθανε εκεί από φυσικά αίτια. Το θάνατο επιβεβαίωσε γυναίκα γιατρός που είχε τακτική συνεργασία με το μοναστήρι, καθολικού θρησκεύματος εννοείται – για να μην βεβηλώσουν τον ιερό χώρο της μονής αιρετικές γυναίκες. Για άντρες δεν γινόταν καν λόγος!

Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν όμως μερικές «αδελφές» να διηγούνται ιστορίες για το κλίμα ευλάβειας και προσευχής που επικρατούσε στο ετοιμόρροπο μοναστήρι: η ηγουμένη μοίραζε χαστούκια σε όποια καλόγρια δεν υπάκουε ή δεν εκτελούσε εντολές της, άδειαζε κουβάδες κρύο νερό στο καταχείμωνο σε όποια αδελφή κρύωνε και δεν ήθελε να πλυθεί και έβαζε σε τιμωρία νηστείας όποιες έκαναν άλλες μικροπαραβάσεις. Το ιδανικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως «προς δόξαν κυρίου»!

Όταν η Hägglund έγραψε τις εμπειρίες της από τη μοναστική ζωή με τίτλο «Μια φορά καλόγρια με επιστροφή», έφτασαν οι πληροφορίες σε Δανούς δημοσιογράφους, οι οποίοι έφεραν την ιστορία στη δημοσιότητα. Τότε άρχισαν να μιλάνε κι άλλες καλόγριες, αλλά και ιδιώτες που έτυχε να γνωρίζουν γεγονότα για τη βασανιστική ζωή στο μοναστήρι, αλλά αδιαφορούσαν ή φοβόντουσαν να βγουν ευθαρσώς στη δημοσιότητα. Εντυπωσιακό είναι ότι η Hägglund έβαλε στο εξώφυλλο του βιβλίου μια φωτογραφία της, στην οποία γελάει μέσα στην καλή χαρά, ενώ στις σελίδες περιγράφει τη δραματική διαβίωσή τους με τη σατράπισσα ηγουμένη.

Ο εκπρόσωπος του Βατικανού στη Δανία, επίσκοπος Czeslaw Kozon, Πολωνός στην καταγωγή, που ρωτήθηκε, αν γνώριζε τα περιστατικά στο μοναστήρι, έκανε αρχικά τον ανίδεο. Σύντομα βγήκε όμως στη δημοσιότητα ότι τον είχε ενημερώσει εγγράφως η Hägglund και ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά τα γεγονότα. Απάντησε λοιπόν ότι ενημέρωσε το Βατικανό αλλά πήρε ως απάντηση να φροντίσει το ίδιο το μοναστήρι ή το τάγμα στο οποίο αυτό ανήκει, δηλαδή η ηγουμένη Τερέζα, να ερευνήσει την υπόθεση.

Η δανέζικη Αστυνομία που επελήφθη του θέματος, αναζήτησε τη «μητέρα» Τερέζα για να πάρει απαντήσεις στις κατηγορίες σε βάρος της, αλλά αυτό δεν ήταν πλέον δυνατόν: η αυταρχική ηγουμένη είχε μετατεθεί με εντολή ακριβώς του επισκόπου Kozon σε άλλη μονή και μάλιστα στο Περού, κυριολεκτικά στην άλλη άκρη της Γης. Με αυτή τη μονή δεν είναι όμως εύκολη η επικοινωνία, γιατί εκεί οι μοναχές έχουν αποκλειστεί από τον έξω κόσμο και έχουν αφιερωθεί στην προσευχή…

Και ο θεούλης παρακολουθεί αδιάφορος εξ ουρανού!


.

Διάσπαση των ευαγγελικών στη Γαλλία

Όπως έγραψε στις 14 Ιουνίου η γαλλική εφημερίδα "Le Figaro", η ευαγγελική εκκλησία της Γαλλίας διασπάστηκε. Αποτέλεσμα ήταν η ίδρυση σε εθνική βάση μιας "ζωντανής ευαγγελικής εκκλησίας", επειδή η παλιά "γαλλική ευαγγελική εκκλησία" καταρρέει, όπως λένε οι αποχωρήσαντες.

Πρέπει να θυμηθούμε ότι ο μεγάλος όγκος των προτεσταντών της Γαλλίας (Ουγενότοι, ουσιαστικά καλβινιστές) άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα στα τέλη του 16ου αιώνα, ιδίως μετά τη μεγάλη σφαγή που οργάνωσαν σε βάρος τους οι καθολικοί το έτος 1572 (νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου). Κάποιο διάστημα σταθεροποιήθηκε η κατάσταση με το "έδικτο της Ναντ" του 1598, αλλά με την ανάκληση αυτού του συμφωνητικού σχεδόν έναν αιώνα μετά (1685), άρχισαν πάλι οι διώξεις που οδήγησαν σε νέα κύματα εξορίας των ευαγγελικών.

Με αυτή την αφορμή να προσθέσουμε ακόμα ότι η μαζική έξοδος των Ουγενότων που ήταν κυρίως τεχνίτες και βιοτέχνες, υποχώρησε η τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη στη Γαλλία, ενώ ενισχύθηκε εκείνη στις γειτονικές προτεσταντικές χώρες, ιδίως στην Ολανδία και τη Γερμανία. Στη Γερμανία υπάρχουν ακόμα περιοχές της χώρας (Hessen, Βερολίνο), όπου οι οι περισσότεροι κάτοικοι, απόγονοι των Ουγενότων, έχουν γαλλικά επώνυμα και οι οποίοι ούτε να ακούσουν δεν θέλουν για καθολικούς!

Εκτιμάται ότι στη Γαλλία υπήρχαν στις αρχές του 21ου αιώνα περίπου 1,3 εκατομμ. ευαγγελικοί, δηλαδή κάπου το 2,1% του πληθυσμού. Η νέα ομάδα που ονομάζεται "Conseil national des évangéliques de France" υποστηρίζει ότι εκπροσωπεί τα 2/3 των Γάλλων ευαγγελικών...

Κύριος λόγος της διάσπασης ήταν η "εκκοσμίκευση" της γαλλικής ευαγγελικής εκκλησίας, η οποία είχε τη φήμη ενός κεντροαριστερού πολιτικού κόμματος. Τώρα θα εντατικοποιηθεί η θεολογική δουλειά, δηλώνουν οι αποχωρήσαντες, έχουν εισαγάγει τον επαναβαπτισμό, αφού η βάπτιση βρεφών αποτελεί "απάτη και κοροϊδία" και θα επιστρέψουν, όπως λένε, "στο θεό". 

Θα αντιλαμβάνονται δε τα ιερά βιβλία επί λέξη και όχι συμβολικά. Δηλαδή πάνε πίσω στο Μεσαίωνα, αφού από το Διαφωτισμό και μετά καθιερώθηκε να θεωρούνται τα αντιφατικά ευαγγέλια ως "ποιητικές περιγραφές υπερβατικών γεγονότων". Έτσι, η νέα ομάδα βγαίνει στην καθολική εκκλησία της Γαλλίας από άκρα δεξιά, ενώ η παλιά βρισκόταν σίγουρα στα αριστερά της...

«Ψευδοπαπάδες» έκαναν εκκλησιαστικές τελετές...

Ένας "ψεύτικος" παπάς βάφτιζε παιδιά, έκανε κηδείες νεκρών και τελούσε λειτουργίες στην Άνω Βαυαρία. Ο εκκλησιαστικός μηχανισμός υπέβαλε μήνυση εναντίον του για κατάχρηση ιερατικού τίτλου, αλλά ο ίδιος ο παπάς αναρωτιέται, γιατί οι άλλοι παπάδες θεωρούνται καλύτεροι απ' αυτόν, τι στιγμή που έχει ο ίδιος τη θεία χάρη, όπως είδε κάποτε σε ένα όραμα - και άντε να αποδείξεις το αντίθετο. Όλοι με οράματα κυκλοφορούν εκεί!

Ο 62 ετών ψευδοπαπάς -ο ίδιος χαρακτηρίζει τους άλλου ψευδοπαπάδες- συμμετείχε σε όλα τα "μυστήρια" που απέφεραν χρήμα. Ο επίσκοπος Stefan Ark Nitsche από τη Νυρεμβέργη δήλωσε ότι ο κατηγορούμενος ήταν μόνο διάκονος και ποτέ παπάς, αλλά αποφάσισε μόνος του να προβιβαστεί. Ήταν ένας "απατεώνας με ταλέντο", δήλωναν στη Νυρεμβέργη, αν και ο κατηγορούμενος απάντησε ότι "τότε πρέπει να θεωρηθούν όλοι οι παπάδες απατεώνες, με ή χωρίς ταλέντο" - κι εδώ του δίνω προσωπικά απόλυτα δίκιο...

Η ηγεσία της εκκλησίας είχε αφαιρέσει από τον Η. τον τίτλο του διάκονου, επειδή ήδη το 2001 είχε παρουσιαστεί σε λειτουργία Χριστουγέννων ως παπάς. Δεν υπεβλήθη τότε μήνυση, γιατί δεν είχαν αντιληφθεί την έκταση της οικειοποίησης τίτλων και δραστηριοτήτων.

Ο κατηγορούμενος που είναι ανάμεσα στους πιστούς πάρα πολύ αγαπητός, σκέφτεται να φτιάξει ανεξάρτητο μαγαζί, να αξιοποιήσει τη "θεία χάρη" που έχει πάρει και να αρχίσει να κόβει μονέδα...

Αλλά το ίδιο ακριβώς συνέβη και στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, όπου μετά από υπηρεσία 2 ετών, ο παπάς μιας ενορίας αποδείχθηκε πλαστός. Η κεντρική εκκλησιαστική διοίκηση έγραψε επιστολή στη διαχείριση της ενορίας και τους ανακοίνωσε ότι υπάρχει έλλειψη κληρικών και δεν μπορεί να τους στείλει κάποιον. Αυτοί εξεπλάγησαν και απάντησαν, μα αφού μας έχετε στείλει ήδη εδώ και 2 χρόνια... Έτσι έγινε αντιληπτή η κομπίνα, αλλά και σ' αυτή την περίπτωση ο "ψευδοπαπάς" δήλωσε ότι αυτός είναι πραγματικός και όλοι οι άλλοι κοροϊδεύουν τον κόσμο...

Ο Άγγλος James S. (47 ετών) έκανε τα ίδια στην κοινότητα του Αγίου Διονυσίου στην περιοχή Μύνστερ της Γερμανίας. Ο συγκεκριμένος καταδικάστηκε από ένα εγγλέζικο δικαστήριο για απάτη σε πολυετή φυλάκιση, οπότε διέφυγε από τη Μεγάλη Βρετανία και άρχισε να περιπλανάται στη Γερμανία. Εκεί βρέθηκε στην κοινότητα Nordwalde με περίπου 9.500 κατοίκους, όπου χρειάζονταν έναν βοηθό του γηραιού κληρικού τους.

Ο πάτερ Jamie δήλωσε κατάλληλος και προσελήφθη, μέχρι που σε μια συζήτηση με τον επίσκοπο της περιοχής διαπιστώθηκε ότι δεν είχε ιδέα, πέρα από τα συνήθη παραμύθια της λαϊκής θεολογίας. Ο ψευδοπαπάς την κοπάνησε αυθωρεί και παραχρήμα, αλλά συνελήφθη και παραδόθηκε στις βρετανικές αρχές...

Ο επίσκοπος έκανε μετά από αυτά έλεγχο, μήπως ο Jamie έκανε καμιά υπέρβαση στις εξομολογήσεις ή σε άλλες δραστηριότητες... Φοβήθηκαν οι Καθολικοί εκεί, μήπως τους ήρθε παιδεραστής από το εξωτερικό - αρκετά τραβάνε με τους ντόπιους...

Ορόγραμμα της ΕΛΕΤΟ, τεύχος 101

Αυτή είναι η Ελλάδα...

Δεν το λέει μόνο ο Σημίτης, το λένε και οι Αργεντινοί σχολιαστές που βλέπουν παπάδες να συμμετέχουν στην προπόνηση της ελληνικής ομάδας... Άμα νικήσει, είναι θέλημα θεού, αν χάσει φταίει ο Ρεχάγκελ...

Αρχαίο τόπι

Επειδή παίζεται αυτή την περίοδο το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ας δούμε μια επιτύμβια στήλη του 400-350 π.Χ. από την Αθήνα, στην οποία ένας νέος κάνει ποδοσφαιρικά κόλπα με το τόπι... Η στήλη βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και καλά είναι να τη μελετήσει ο Λίονελ Μέσι, πριν μας ξενερώσει με τις επιδείξεις του... 

Μαρμαράδες καταγγέλλουν υπαλλήλους του Δήμου

Εκμετάλλευση στους… τάφους και στα… μνήματα από υπαλλήλους του Δήμου Λάρισας και μάλιστα με τζίρους που ξεπερνούν τα 20 έως 30 χιλιάδες ευρώ τον μήνα, καταγγέλλουν μαρμαράδες και άνθρωποι του χώρου, ζητώντας την άμεση παρέμβαση του Δήμου Λάρισας. 

Το όλο σκηνικό έχει να κάνει με επισκευές αλλά και τη δημιουργία καινούργιων μνημείων στο νεκροταφείο. Εκεί στους ενδιαφερόμενους, σύμφωνα με καταγγελίες που έχει δεχτεί η «Ε», εμφανίζονται υπάλληλοι του νεκροταφείου που δηλώνουν έτοιμοι να αναλάβουν αυτές τις εργασίες.

Όπως καταγγέλλουν οι επαγγελματίες μαρμαράδες στο νεκροταφείο έχει στηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός «ανάληψης έργου». «Έχουμε, θα μας πουν, στη Λάρισα 4-5 κηδείες ημερησίως. Ο τζίρος σε μάρμαρα και επισκευές μνημείων φθάνει τα 100.000 ευρώ το μήνα, από αυτά τα 20.000 έως 30.000 ευρώ πάνε στους υπαλλήλους του Δήμου που ενώ πληρώνονται ως μόνιμοι υπάλληλοι, «βγάζουν από την όλη ιστορία πολλά χρήματα, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι τις επισκευές μνημείων, αλλά ακόμα και κατασκευές ολόκληρων τάφων».

Οι μαρμαράδες, όπως επισήμαναν στην «Ε», απευθύνθηκαν καταγγέλλοντας τα γεγονότα στις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Λάρισας, λέγοντας μάλιστα «ότι θα φέρουν τον Τριανταφυλλόπουλο στα νεκροταφεία». Εμείς δεν θεωρούμε τον κάθε Τριανταφυλλόπουλο (ρυθμιστή αξιών) στην τοπική μας κοινωνία.

Είναι αυταπόδεικτος ο λόγος που τα διάφορα κυκλώματα αντιμάχονται με νύχια και με δόντια την αποτέφρωση νεκρών! Θα χάσουν τα κερατιάτικα με μάρμαρα, λιβάνια, καντήλια και ό,τι άλλο έχει επινοηθεί! Και οι δημοτικοί υπάλληλοι αγωνιούν για τα λαδώματά τους...

Κεραυνός σε άγαλμα του Ιησού

Στην εκκλησία του Monroe στο Ohio είχε τοποθετηθεί ένα -μάλλον κακόγουστο- γλυπτό ύψους 20 περίπου μέτρων που παρίστανε τον Ιησού προσευχόμενο ή κάτι τέτοιο. Χθες βράδυ και τελείως απρόβλεπτα, έπεσε επάνω του ένας κεραυνός και το έκανε σκόνη... Αναρωτιέμαι, ο θεούλης ρίχνει τους κεραυνούς του στα έργα που παριστάνουν υον υιόν του ή μήπως βρήκε κι αυτός το άγαλμα κακόγουστο και σκέφτηκε να το εξαφανίσει; Μήπως έριξε τον κεραυνό άλλος, ανταγωνιστικός θεός, π.χ. ο Αλλάχ των Αράβων; Λέτε να πάμε σε νέο θρησκευτικό πόλεμο με κεραυνούς;

(βλέπε επίσης>>>)

Φάρμακο κατά της εξάρτησης

(ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ, ΒΗΜΑ, 13/6/2010)

Ενας άνδρας φαινομενικά επιτυχημένος,από τους μεγαλύτερους καρδιολόγους της Γαλλίας αλλά και των ΗΠΑ,κάτοχος του μεταλλίου της Λεγεώνας της Τιμής για την προσφορά του στην προβολή της Γαλλίας στο εξωτερικό όσον αφορά την Καρδιολογία. Μια παράλληλη ζωή πίσω από τη λαμπερή «βιτρίνα» πνιγμένη στο αλκοόλ. Ως τη στιγμή της τυχαίας «συνάντησης» με ένα παλαιό φάρμακο, το οποίο,όπως αποδείχθηκε στην πορεία,μπορεί να δράσει με έναν νέο τρόπο ενάντια στις εξαρτήσεις. Ενα μικρό χάπι, η βακλοφαίνη, βοήθησε τον 57χρονο σήμερα δρα Ολιβιέ Αμεζέν,καθηγητή Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ και επισκέπτη καθηγητή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, να αναδυθεί από το σκοτάδι του αλκοολισμού στο φως της νηφαλιότητας.Μετά τη δική του σωτηρία ο δρ Αμεζέν έθεσε ως στόχο ζωής να πάρει μαζί του σε αυτό το ταξίδι προς την... ελευθερία και άλλα άτομα με διαφορετικών ειδών εξαρτήσεις,όχι μόνο από το αλκοόλ,αλλά και από τα ναρκωτικά, τη νικοτίνη και τον τζόγο.

Το θαύμα

Λίγες εβδομάδες μετά τη λήψη της δόσης των 270 mg βακλοφαίνης ημερησίως, ο δρ Αμεζέν ένιωσε ξαφνικά πλήρως αδιάφορος απέναντι στο αλκοόλ. «Νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Σκεφτόμουν “πώς είναι δυνατόν;Κάτι τέτοιο δεν έχει περιγραφεί ποτέ στην ιατρική βιβλιογραφία”» . Ο γάλλος ειδικός λέει μάλιστα κάτι το οποίο φαίνεται αδιανόητο, σύμφωνα τουλάχιστον με τις επιταγές των ΑΑ: ότι μπορεί πλέον να πίνει λίγο αλκοόλ όταν το θελήσει έχοντας τον απόλυτο έλεγχο.

Η βακλοφαίνη, σύμφωνα με τον καθηγητή Αμεζέν, μπορεί να κάνει κίνηση «ματ» ενάντια σε πλήθος εξαρτήσεων. Πώς συμβαίνει αυτό; Η δράση της στον εγκέφαλο είναι αυτή που δίνει την απάντηση. Ο καθηγητής εξηγεί ότι είναι η μοναδική φαρμακευτική ουσία που επιδρά στον υποδοχέα GΑΒΑ-Β του εγκεφάλου χωρίς να είναι εθιστική. Μέσω αυτού του υποδοχέα το φάρμακο έχει ευεργετική δράση σε τρεις νευροδιαβιβαστές- ντοπαμίνη, γλουταμικό οξύ, γ-αμινοβουτυρικό οξύ (GΑΒΑ)- οι οποίοι αποτελούν σημαντικό μέρος του κέντρου ανταμοιβής του εγκεφάλου και εμπλέκονται σε όλες τις εθιστικές και ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, όπως και σε διαταραχές σαν το άγχος και την κατάθλιψη.

Ποια είναι όμως άραγε η απαιτούμενη δοσολογία βακλοφαίνης προκειμένου να είναι αποτελεσματική ενάντια σε άλλες εξαρτήσεις εκτός από εκείνη του αλκοόλ; Η απάντηση είναι ότι η απεξάρτηση... εξαρτάται πλήρως από το κάθε άτομο αλλά και από το είδος και τον βαθμό της εξάρτησης. «Ωστόσο τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι τουλάχιστον για τη νικοτίνη αλλά και για την αντιμετώπιση της βουλιμίας απαιτείται δόση μικρότερη από εκείνη που χρειάζεται για την απεξάρτηση από το αλκοόλ».

Τα συμφέροντα

«Γιατί τόση άρνηση για τη βακλοφαίνη;» είναι το εύλογο ερώτημα. Ο δρ Αμεζέν καταθέτει τη δική του άποψη: «Κατ΄ αρχάς, αν όλα τα άτομα που έχουν διαφορετικές εξαρτήσεις πάρουν βακλοφαίνη,τότε πολλοί ειδικοί που έχουν για μόνιμους πελάτες αυτά τα άτομα θα χάσουν τη δουλειά τους. Παράλληλα υπάρχει και το θέμα όλων εκείνων που παρασκευάζουν και διακινούν προϊόντα που προκαλούν εξάρτηση.Και, τέλος, σημαντικό ρόλο παίζουν οι φαρμακευτικές εταιρείες,πολλές εκ των οποίων κυκλοφορούν σκευάσματα ενάντια στις εξαρτήσεις,ενώ αναπτύσσουν συνεχώς και νέα φάρμακα. Η βακλοφαίνη είναι ένα πολύ παλιό φάρμακο που δεν προστατεύεται από πατέντα και καμία φαρμακευτική εταιρεία δεν ενδιαφέρεται να διεξαγάγει δοκιμές γι΄ αυτήν». Οι επιστήμονες που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το όλο ζήτημα σχετικά με τη βακλοφαίνη τονίζουν ότι κανόνας απαράβατος της επιστήμης προκειμένου να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα αλλά και η ασφάλεια των φαρμάκων είναι η διεξαγωγή οργανωμένων διπλών, τυφλών κλινικών δοκιμών (δοκιμές στις οποίες οι ασθενείς χωρίζονται σε ομάδες και κάποιοι λαμβάνουν το κανονικό φάρμακο ενώ άλλοι εικονικό, χωρίς ούτε οι ίδιοι ούτε οι γιατροί τους να γνωρίζουν ποιος λαμβάνει τι). Ο δρ Αμεζέν, από την πλευρά του, λέει στους αντιδρώντες ότι... συμφωνεί και επαυξάνει. «Εγώ ο ίδιος ήμουν ο πρώτος που ζήτησα οργανωμένες κλινικές δοκιμές του φαρμάκου. Κανένας όμως επί αρκετά χρόνια δεν φαινόταν διατεθειμένος να τις διεξαγάγει. Τώρα πια που η ιστορία μου έχει αρχίσει να γίνεται πιο γνωστή πιστεύω ότι θα αρχίσουν κάποιες

(Πλήρες κείμενο>>>)

Τα μίνι φταίνε και γενικώς οι γυναίκες...

(από το TVXS.gr, 14/6/2010)

Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος... ξαναχτύπησε! Στο πυρ το εξώτερο, έστειλε αυτή τη φορά τις γυναίκες που φοράνε μίνι και σκανδαλίζουν τόσο τους άνδρες όσο και τις άλλες ευπρεπείς γυναίκες, όσους συχνάζουν στα «υπαίθρια κρεοπωλεία» -δηλαδή τις κατά Άνθιμον παραλίες, αλλά και όσους δεν κάνουν το χρέος τους στο παγκάρι, «τα έσοδα του οποίου έχουν πέσει στο ήμισυ».

Τα μίνι φαίνεται.... να έβγαλαν από τα ρούχα του τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, ο οποίος κατά το χθεσινό του κήρυγμα έδωσε στιλιστικές συμβουλές για το φετινό καλοκαίρι, στις γυναίκες που αποκαλύπτουν δημόσια τον «σαρκικό τους εαυτό». Σύμφωνα με τον πατέρα Άνθιμο, το ράσο θα έπρεπε να είναι το «must» του φετινού καλοκαιριού. Άλλωστε όπως είπε κανένας δεν πέθανε από τη ζέστη εξαιτίας του. «Γιατί; Εμείς που φοράμε τα ράσα μας και όλα μας τα εσώρουχα και μας βλέπετε μέσα στον ήλιο του Ιουνίου και του Ιουλίου και του Αυγούστου, πέθανε ποτέ κανείς μας από αυτή την αιτία;», αναρωτήθηκε συγκεκριμένα από άμβωνος ο μητροπολίτης. Αναφορικά δε με τα γυμνά πόδια που βλέπει παντού γύρω του, επέστησε την προσοχή στον κίνδυνο του σκανδαλισμού, στον οποίο υπόκεινται οι «βλέποντες», αναφωνώντας «Ουαί εις εκείνον δια του οποίου το σκάνδαλο έρχεται. Είναι φορά της ψυχής αυτή του προσώπου που προκαλεί τέτοια εμφάνιση και που γίνεται αιτία να βλάπτεται ο άλλος».

Ο κ. Άνθιμος δεν χαρίστηκε όμως ούτε σε εκείνους που, ακόμη κι αν δεν φοράνε ράσα υποστηρίζουν πως ζεσταίνονται και σπεύδουν στα «υπαίθρια κρεοπωλεία». Μην πάει ο νους σας πως η ζέστη ανοίγει την όρεξη. «Υπαίθρια κρεοπωλεία» είναι οι παραλίες, όπου οι νέοι παρά την οικονομική κρίση, τρέχουν να λιαστούν... Τουλάχιστον άμα θέλουν να πάνε, ας κάνουν πρώτα το καθήκον τους ερχόμενοι στη Θεία Λειτουργία, προέτρεψε ο γνωστός μητροπολίτης.

Η οικονομική ύφεση ήταν ένα ακόμα θέμα που απασχόλησε χθες τον πατέρα Άνθιμο, καθώς όπως εμμέσως πλην σαφώς είπε η κρίση χτύπησε τελικά και την Εκκλησία. «Την περίοδο του τελευταίου διμήνου – τριμήνου ότι συγκεντρώνει η Εκκλησία κοντεύει να φτάσει στο ήμισυ από ότι ήταν πριν», ενημέρωσε το ποίμνιο ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Τέλος, ιερά πυρά δέχτηκαν κι όσοι σηκώνουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές τράπεζες παρασυρόμενοι από τη φημολογία περί ελληνικής χρεοκοπίας, καθώς όπως είπε ο κ. Άνθιμος «αυτό είναι έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων και υποδηλώνει δουλεία στον Μαμμωνά, δηλαδή στον διάβολο»!

Η οικονομική καταστροφή από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων 2004

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων κ. Παναγιώτης Γεννηματάς εξέφρασε την άποψη ότι, «Η μεγαλύτερη καταστροφή που έγινε στη σύγχρονη οικονομική ιστορία μας είναι η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων που εκτροχίασε την ελληνική οικονομία δημοσιονομικά. Διότι, ενώ μπήκαμε στην ΕΕ χωρίς να πληρούμε τους όρους και θα έπρεπε να τους εκπληρώσουμε μετά την είσοδο μας, εμείς επιδοθήκαμε σε ένα αλόγιστο όργιο σπατάλης για να οργανώσουμε τους πιο πολυτελείς Ολυμπιακούς Αγώνες στην ιστορία».

Επίσης σε πρόσφατο άρθρο στην Ελευθεροτυπία του Φίλιππου Συρίγου αναφέρθηκε υπό τον τίτλο «Μίλησαν οι μουγγοί» ότι, ο Θόδωρος Πάγκαλος κατέληξε στο συμπέρασμα πως «Σοβαρό έλλειμμα απέκτησε πρώτη φορά η χώρα αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ως άμεσο αποτέλεσμα της διοργάνωσής τους».

Τώρα που έχουν αρχίσει λοιπόν οι δημόσιες εξομολογήσεις για την πολιτική και οικονομική αθλιότητα εκείνου του εγχειρήματος, θυμήθηκα μια επιστολή που είχα στείλει και δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του έτους 2000, ακριβώς πριν 10 χρόνια, στην εφημερίδα Καθημερινή.

Η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη είχε κερδίσει τις εκλογές (όλοι πίστευαν ότι θα χάσει) και αναγκάστηκε να ασχοληθεί -με μεγάλη καθυστέρηση- με τη διοργάνωση των αγώνων. Μέχρι τότε δεν είχε κάνει τίποτα. Στο εξής είχε όμως την ευχέρεια να αναθέτει τις κατασκευές απ' ευθείας, χωρίς διαγωνισμούς, «λόγω του επείγοντος». Μια νέα τότε κυβέρνηση της ΝΔ θα είχε δικαιολογημένα αυτό το δικαίωμα, αλλά η παλιά και νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ουχί!

Προσπάθησαν τότε διάφοροι νουνεχείς συμπατριώτες να αποτρέψουν την κυβέρνηση από την επιμονή να διοργανώσει τους αγώνες, παρέθεταν τα οικονομικά και οργανωτικά προβλήματα, την καθυστέρηση κ.ο.κ., οπότε με μία μικρή ξεφτίλα, ελάχιστη μπροστά σ' αυτή που υφιστάμεθα τώρα, θα μπορούσε ο Σημίτης να δηλώσει urbi et orbi ότι «αδυνατούμε»! 

Εννοείται, από την άλλη πλευρά δούλευαν υπέρ του μεγαλείου των αγώνων, υπέρ του αθάνατου αρχαίου πνεύματος, υπέρ των αθλητικών εγκαταστάσεων για τη νεολαία, υπέρ του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού κτλ. όλα τα λαμόγια που (όπως ξέρουμε τώρα) είχαν ήδη τσιμπήσει μίζες και ήταν έτοιμα να τσιμπήσουν κι άλλες.

Ξέρω ότι ο ίδιος ο Σημίτης δεν ήθελε καθόλου να μπλέξει με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και με τα παρεπόμενα προβλήματά τους. Θυμόμαστε όλοι που έγινε σοβαρό θέμα στις εφημερίδες μέχρι και το ακριβές σημείο της (αρχαίας) μάχης του Μαραθώνα. Θα κάλεσε λοιπόν ο πρωθυπουργός όλους τους επιφανείς συνεργάτες του, Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίου, Μαντέλλη, Βερελή, Τσουκάτο, Γείτονα κτλ. και θα τους ρώτησε, τι να κάνουμε βρε παιδιά... Ε, σήμερα ξέρουμε τί του απάντησαν όλοι αυτοί και όλοι εκείνοι που θα βγουν τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες στη φόρα ως εισπράκτορες μίζας...

Όπως προανέφερα, σκέφτηκα κι εγώ τότε να γράψω ένα γράμμα στην Καθημερινή, με τα ίδια περίπου επιχειρήματα που διάβαζα -και διαβάζαμε όλοι- στις εφημερίδες. Άλλη μια φωνή υπέρ της εξοικονόμησης πόρων και κατά τη σπατάλης, άλλη μια φωνή υπέρ της σωστής εκτίμησης του μεγέθους και των δυνατοτήτων μας ως λαού και χώρας. Δημοσιεύω τώρα εκείνη την επιστολή, 10 χρόνια μετά, με την (άχρηστη) ικανοποίηση ότι προσωπικά δικαιώθηκα, αλλά ταυτόχρονα με τη δυσαρέσκεια ότι συλλογικά έχουμε καταχρεωθεί και βρισκόμαστε σε φάση πτώχευσης και στάσης πληρωμών...

(βλέπε επίσης >>>)