Το Μνημόνιο πέθανε... ζήτω το νέο Μνημόνιο!

της Ζεζας Ζηκου, Καθημερινή, 30/1/2012

«Πάρτε αυτά τα μέτρα για να πάρετε το νέο δάνειο», απαιτούν οι τροϊκανοί... Τα επώδυνα μέτρα που θα συνοδεύουν τη νέα δανειακή σύμβαση ύψους 130 δισ. ευρώ είναι εξαιρετικά σκληρά και θα προκαλέσουν σοκ στην ελληνική κοινωνία. Κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν έστω και τώρα, έστω και με βίαιο τρόπο, αλλιώς δεν θα γίνουν ποτέ... όπως ορίζει το 10σέλιδο κείμενο με τις βασικές αρχές του νέου Μνημονίου. Οι τροϊκανοί αδιαφορούν αν θα κάψουν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Διότι καλές οι μεταρρυθμίσεις, μαζί, όμως, έρχεται και μια απίστευτη εσωτερική υποτίμηση που δεν θα έχει προηγούμενο. Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο «τέρας» που έρχεται για να κάνει την Ελλάδα... ανταγωνιστική!

Η οικονομική πολιτική στην Ελλάδα –η πολιτική του Μνημονίου– πρέπει να αλλάξει πριν διαλύσει τα πάντα και πριν πτωχεύσει η χώρα, προειδοποιούσε ματαίως η στήλη. Το δίλημμα που μας θέτουν είναι απλό: Δραχμή ή ευρώ, άτακτη χρεοκοπία ή ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός Ευρωζώνης. Και το δίλημμα τίθεται τώρα, αφού προηγουμένως μας έχουν φορτώσει με υπερβολικό χρέος (από το 120%, στο 160%), μας έχουν απαξιώσει διεθνώς, μας έχουν αποκόψει από τις αγορές και κυρίως έχουν απορρυθμίσει πλήρως την οικονομία μας και τσακίσει το ηθικό μας. Με άλλα λόγια, μας οδήγησαν σε μια κατάσταση που είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε τα πάντα.

Η κρίση βαθαίνει και η φτώχεια των Ελλήνων πολιτών είναι πια εμφανής και κάνει τον γύρο του κόσμου. Η «λαοθάλασσα πεινασμένων» στην Πλατεία Συντάγματος την περασμένη Τετάρτη για... λίγα κρεμμύδια είναι ενδεικτική. Ανεργία ή υποαπασχόληση, απώλεια ιδιοκτησίας λόγω κατάσχεσης, χαμηλές συντάξεις, όποια και αν είναι η αιτία, η φτώχεια πλήττει πλέον και όσους είχαν επαρκές βιοτικό επίπεδο. Η ύφεση και η ανεργία έχουν πλέον ξεφύγει από κάθε έλεγχο και αποτελούν πια το βασικό πρόβλημα επιβίωσης της χώρας. Το 2011 η ύφεση ξεπέρασε το 6%, αλλά και το 2012 η οικονομία θα συνεχίσει να «βουλιάζει» και θα συρρικνωθεί στην καλύτερη περίπτωση κατά 3,5%. Η έκρηξη του αριθμού των αστέγων στα αστικά κέντρα έχει προ πολλού ξεπεράσει ακόμα και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις

Ομως, είναι κακό πράγμα οι «εταίροι» να καθορίζουν τις σχέσεις τους με ωμούς εκβιασμούς. Η Ελλάδα πληρώνει τα λάθη της ψευδεπίγραφης ευημερίας χωρίς παραγωγή, που έζησε τις τελευταίες δεκαετίες. Ομως και αυτοί μας δάνειζαν πέρα από τις αντοχές μας για να χρηματοδοτούμε τα δικά τους πλεονάσματα με τα δικά μας ελλείμματα. Εντάξει δαπανούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Και τώρα μας φέρονται με ωμότητα ποντάροντας στην αδυναμία του χρεωμένου λαού.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα διαπραγματευθεί τα μέτρα που απαιτεί η τρόικα για να καταρτίσει τη νέα δανειακή σύμβαση. Αυτή θα δεσμεύσει τη χώρα για τα επόμενα χρόνια. Μειώσεις 20% στον ιδιωτικό τομέα, «μαχαίρι» στον 13ο και 14ο μισθό, μείωση επικουρικών συντάξεων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, «ευελιξία» στους μισθούς περιλαμβάνει το υπόμνημα της τρόικας προς την κυβέρνηση εν όψει του νέου Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Ακόμα, προβλέπονται πρόσθετα μέτρα 2,2 δισ. ευρώ, που θα καλύψουν το κενό του 2011. Η «μαύρη τρύπα» θα καλυφθεί από περιστολές στη δαπάνη για τα φάρμακα, από τον τομέα της Αμυνας και από κλείσιμο φορέων.

Οι πολιτικοί ηγέτες που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου και οι βουλευτές θα κληθούν να πουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε στο πακέτο αυτό. Τα περιθώρια είναι ελάχιστα για διαπραγματεύσεις ή καθυστερήσεις. Και οι πιέσεις από τους τροϊκανούς είναι έντονες, ειδικώς στο θέμα της μείωσης των μισθών, όπου εμφανίζονται αμετακίνητοι.

Οι αναγνώστες της στήλης θα ενθυμούνται ότι από την αρχή είχα διατυπώσει την άποψη πως το Μνημόνιο όχι μόνο δεν έλυνε τα προβλήματα της Ελλάδος, αλλά τα επιδείνωνε. Η αλήθεια είναι ότι τότε η άποψη αυτή ήταν απλώς μειοψηφούσα, αλλά το παράδοξο είναι ότι σχολιάζεται ακόμη ως αδιέξοδη. Το Μνημόνιο, έλεγαν και λένε(!) οι θιασώτες του, αποτελούσε τη μοναδική λύση για να αποκαταστήσει η χώρα υγιή δημοσιονομικά. Ακόμα και τώρα, που είναι κοινή πεποίθηση η παταγώδης αποτυχία, οι θιασώτες του δίνουν μάχες οπισθοφυλακής για να μας πείσουν ότι το Μνημόνιο δεν απέτυχε... γιατί ουσιαστικά ουδέποτε εφαρμόστηκε!

Δυστυχώς, όμως, πρόκειται για μια πραγματική εθνική καταστροφή, την οποία μας την επέβαλαν στο όνομα της... άμεσης αντιμετώπισης του υπέρογκου δημοσιονομικού ελλείμματος και της υπερχρέωσης της χώρας μας. Υστερα από τρία χρόνια εξαιρετικά σκληρής λιτότητας και αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, το χρέος του ελληνικού Δημοσίου θα ξεπεράσει, στα τέλη του 2012, το 180% του ΑΕΠ. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τόσο μεγάλης αύξησης του χρέους στη χώρα μας στη διάρκεια οποιασδήποτε τριετίας σε απόλυτους αριθμούς, αλλά και ως ποσοστό επί του ΑΕΠ

Ουδείς, λοιπόν, διδάχθηκε από το ναυάγιο του Τιτανικού.

«Προετοιμασία για χρεοκοπία»

της Ξένιας Kουναλάκη, Καθημερινή, 28/1/2012

«Προετοιμασία για χρεοκοπία, η Ελλάδα σε εκκαθάριση», είναι ο χθεσινός τίτλος εκτενούς ρεπορτάζ της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt. Το δημοσίευμα αποκαλύπτει ότι παρά τις δημόσιες τοποθετήσεις στο Νταβός πως το «κούρεμα» θα σώσει την Αθήνα, στην πραγματικότητα, κράτη και επιχειρήσεις προετοιμάζουν ένα έκτακτο σχέδιο, ώστε να αναχαιτιστούν οι επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας. Η εικονογράφηση του άρθρου είναι ενδεικτική: ο χάρτης της ελληνικής επικράτειας βαμμένος κόκκινος φέρει την επισήμανση Plan B. «Επειδή οι προσπάθειες για μεταρρυθμίσεις δεν αποδίδουν καρπούς, οι γερμανικές επιχειρήσεις έχουν αρχίσει εσωτερικά να προετοιμάζονται για μια επιστροφή στη δραχμή. Οι ισολογισμοί ελληνικών θυγατρικών εταιρειών ελέγχονται για πιθανές επιπτώσεις στο συνολικό ισολογισμό των επιχειρήσεων αυτών», επισημαίνεται.

Το άρθρο ξεκινά με τη δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, κ. Σόιμπλε, ότι «θέλουμε και μπορούμε να αποτρέψουμε μια χρεοκοπία της Ελλάδας». Στη συνέχεια όμως περιγράφεται η ατμόσφαιρα στο Βερολίνο και τα ανώτατα κλιμάκια της γερμανικής οικονομίας, όπου έχει μεταστραφεί το κλίμα έναντι της χώρας μας. «Χάρη σε ποικίλα μέτρα έχουμε προετοιμαστεί γι’ αυτό το ενδεχόμενο και θα μπορούσαμε να αποκρούσουμε τις συνέπειες», αναφέρει στη Handelsblatt ο επικεφαλής της Κ.Ο. των χριστιανοδημοκρατών, Μίχαελ Μάιστερ.

Στο μεταξύ, μαζί με το ΔΝΤ και την ομοσπονδιακή γερμανική κυβέρνηση, προβάλλουν πλέον και γερμανικές επιχειρήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν την ελληνική χρεοκοπία ως το χειρότερο, πλην ρεαλιστικό, σενάριο.

Σε μυστική συνάντηση μεταξύ στελεχών τραπεζών και γερμανικών επιχειρήσεων, μέλη της κυβέρνησης εμφανίζονται να διατυπώνουν αμφιβολίες κατά πόσον η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει αναστροφή του κλίματος χάρη στο μερικό «κούρεμα του» χρέους. Δύο εβδομάδες πριν, η καγκελάριος είχε προειδοποιήσει προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους των εισηγμένων επιχειρήσεων στο DAX πως η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη για την Ελλάδα. Την πληροφορία επιβεβαιώνουν στην εφημερίδα αρκετοί από τους συμμετέχοντες στη συνάντηση. Με ανάλογο ύφος εκφράστηκε και ο υπουργός Οικονομίας, κ. Ρέσλερ, στο Νταβός μετά πρωινό με εκπροσώπους της γερμανικής οικονομίας. Οι μάνατζερ δεν έφεραν αντιρρήσεις και ζήτησαν σκληρότερη στάση έναντι της Αθήνας. «Πρέπει να προετοιμαστούμε για το σενάριο της δραχμής και το κάνουμε ήδη», σχολιάζει επικεφαλής επιχείρησης του DAX.

Μια συντεταγμένη χρεοκοπία είναι το ζητούμενο, σύμφωνα με εκπροσώπους μεγάλων τραπεζών και της γερμανικής κυβέρνησης, που πιστεύουν ότι πρέπει να κερδηθεί λίγος χρόνος, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα του ευρώ. «Οταν σταθεροποιηθεί η Ευρωζώνη πρέπει να αποφασίσουμε για το μέλλον της Ελλάδας», ειπώθηκε στο Βερολίνο. Η εφημερίδα τονίζει ότι πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν απελπιστεί από τα ελληνικά κόμματα, ειδικά τον κ. Σαμαρά, που μπλοκάρει σοβαρές μεταρρυθμίσεις.

Το λάθος Μνημόνιο

του Nικου Xρυσολωρα, Καθημερινή, 27/1/2012

Πολύ καλά έκαναν ο κ. Χρυσοχοΐδης, η κ. Κατσέλη και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι συνάδελφοί τους, της αντιπολίτευσης και της συμπολίτευσης, που δεν διάβασαν το Μνημόνιο. Δεν είχε και δεν έχει κανένα νόημα να σπαταλήσει κανείς τις πέντε - έξι ώρες που χρειάζονται για να μελετηθούν οι 90 περίπου σελίδες του. Ολη η φιλοσοφία του κειμένου είναι ούτως ή άλλως προβληματική. Και αυτό, διότι βασίζεται στη θεμελιώδη, αλλά εσφαλμένη πεποίθηση ότι ο κ. Τόμσεν και οι συνεργάτες του έχουν απέναντί τους φερέγγυους συνομιλητές, κυβερνήτες μιας ανεπτυγμένης χώρας του δυτικού κόσμου. Λόγω του συγκεκριμένου λογικού σφάλματος, το Μνημόνιο δεν μπόρεσε ποτέ να εφαρμοστεί και η Ελλάδα απέτυχε σε όλες τις αξιολογήσεις (με την εξαίρεση της πρώτης).

Η πικρή αλήθεια είναι ότι πριν φτάσουμε να συζητάμε για το συγκεκριμένο Μνημόνιο, τον ρεαλισμό των ποσοτικών στόχων που θέτει, το βάρος που δίνει στις δαπάνες και τα έσοδα κλπ., θα έπρεπε στην Ελλάδα να εφαρμοστεί ένα άλλο Μνημόνιο. Ας το ονομάσουμε «η αλφαβήτα των Μνημονίων».

® Πρώτα απ' όλα, το Μνημόνιο αυτό θα περιείχε ως βασικό όρο ότι απαγορεύεται, υπό την απειλή άμεσης διακοπής της χρηματοδότησης της χώρας μας, σε οποιονδήποτε διαχειρίζεται χαρτοφυλάκιο του κράτους να σπαταλάει τρεις ώρες ημερησίως σε ραδιοτηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη καλύτερα, η απαγόρευση εμφάνισης σε τηλεπαράθυρο θα όφειλε να ήταν καθολική σε περιπτώσεις κρίσης όπως η σημερινή. Για την ενημέρωση των πολιτών, το κάθε υπουργείο θα διέθετε εκπρόσωπο Τύπου αντί για τον νάρκισσο υπουργό αυτοπροσώπως, όπως συμβαίνει σε όλα τα σοβαρά κράτη.

® Δεύτερος όρος, απαράβατος και αυτός, θα έπρεπε να είναι ότι οι υπουργοί απαγορεύεται διά ροπάλου να μπλογκάρουν στο Διαδίκτυο, με εκτενή άρθρα για την πορεία του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα. Αντ' αυτού, τις ώρες που σχεδίαζαν να αφιερώσουν στη μελέτη του 4-4-2 στην μπάλα, θα υποχρεούντο να τις αφιερώσουν στην καταπολέμηση του 4-4-2 στις εφορίες.

® Τρίτη προϋπόθεση του Ειδικού Μνημονίου για την Ελλάδα θα ήταν ότι όποιος υπηρετεί σε θέσεις ευθύνης, ανώτερου ή μεσαίου μετακλητού στελέχους, διοικητή δημόσιου οργανισμού και συναφή αξιώματα, θα πρέπει να έχει βγάλει τουλάχιστον 1 (ολογράφως: ένα) μεροκάματο στον κανονικό κόσμο της εργασίας, εκτός δηλαδή κομματικού σωλήνα.

® Τέταρτος όρος θα ήταν η υποχρεωτική εκμάθηση απλής αριθμητικής από τα κυβερνητικά στελέχη. Για παράδειγμα, σε κάθε αξιολόγηση θα εξετάζονται οι υπουργοί σε φαινομενικά απλές ερωτήσεις, όπως: «Οταν μία χώρα έχει έσοδα 100 και έξοδα 116, τι πρέπει να κάνει;». Επιπλέον, οι εξετάσεις για την έγκριση της κάθε δόσης θα περιλαμβάνουν και ερωτήσεις που για την απάντησή τους θα προϋποθέτουν ότι οι υπουργοί θα έχουν διαβάσει τις βασικές εκθέσεις της Eurostat, του ΟΟΣΑ, της Ε.Ε., του ΔΝΤ και των μεγάλων ερευνητικών κέντρων της Ευρώπης για την κατάσταση της οικονομίας στη χώρα μας. Και αυτό διότι είναι αδύνατον να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα όταν δεν γνωρίζεις τα δεδομένα του, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

® Πέμπτος όρος θα πρέπει να είναι η απαγόρευση εξωτικών ταξιδιών πολιτικών αξιωματούχων στην Κόστα Ρίκα, τον Αγιο Δομίνικο ή αλλού, όταν κινδυνεύει με κατάρρευση το σύμπαν. Η προκλητική συμπεριφορά πολιτικών που καλούνται να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα διάσωσης υποβαθμίζει τη λαϊκή νομιμοποίηση του προγράμματος και άρα τις πιθανότητες επιτυχίας του. Το ίδιο υπονομευτικά για το πρόγραμμα θα θεωρείται ότι λειτουργεί και ο χυδαίος πολιτικός λόγος, άρα θα επιφέρει τις ανάλογες κυρώσεις.

® Ακροτελεύτιος όρος του Μνημονίου αυτού θα είναι η ουσιαστική εφαρμογή της διάκρισης των εξουσιών. Οποιαδήποτε παρέμβαση των εκπροσώπων της μιας εξουσίας στα εσωτερικά της άλλης θα τιμωρείται με διακοπή της χρηματοδότησης.

Ποιος ξέρει, αν μας είχε επιβληθεί ένα τέτοιο Μνημόνιο πριν από μερικές δεκαετίες, ίσως ο κ. Χρυσοχοΐδης να μη χρειαζόταν να πονοκεφαλιάζει με αυτό το Μνημόνιο που έχουμε τώρα...

Η «αγέλη των λύκων» σουλατσάρει στην Αθήνα...

της Ζέζας Ζήκου, Καθημερινή, 21/1/2012

Η αγωνία για τις αποφάσεις από τις πυρετώδεις διαβουλεύσεις για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους (PSI) ξεπερνά πλέον το ποσοστό του «κουρέματος». Θα είναι οι βαρύτατες συνέπειες από το μεγάλο «κούρεμα» στη ζωή μας που μας περιμένουν, καθώς και οι δυσμενείς επιπτώσεις στο κύρος της χώρας. Η Ελλάδα ως χώρα και οι Ελληνες φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις θα αγωνίζονται τα επόμενα 10-20 χρόνια να αποβάλουν το στίγμα της αφερεγγυότητας.

Πολύ περισσότερο, όταν μια χώρα και κατά συρροήν οι κυβερνήσεις έχουν τεράστιο έλλειμμα οικονομικής διπλωματίας. Το πότε θα χρεοκοπήσει μια χώρα που εκχωρεί συνεχώς περιουσιακά της στοιχεία από τους πολίτες της στους δανειστές της, από τον δημόσιο τομέα και τις εθνικές φορολογικές αρχές στο ξένο τραπεζικό κεφάλαιο, είναι φυσικά θέμα χρόνου.

Η Ελλάδα έχει συρθεί σε μια ιστορική καταστροφή... και το μνημονιακό κατεστημένο αρνείται να δεχθεί την πραγματικότητα και θέτει ύπουλα ερωτήματα. Οπως για παράδειγμα, αν προτιμούμε μία συντεταγμένη (δηλ. συνεννοημένη με την Τρόικα) χρεοκοπία, εντός ευρώ, από μία άτακτη χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή, η απάντηση είναι μάλλον προφανής για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων και εν τέλει της κοινωνίας.

Και ενώ φαίνεται ότι η Αθήνα είχε ήδη συμβιβαστεί στην ιδέα του επιτοκίου μεσοσταθμικά γύρω στο 4,5% και ενώ θεωρείται βέβαιο ότι έχει δεχθεί και την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο, επαχθές για τον δανειζόμενο, βρετανικό δίκαιο, η «αγέλη των λύκων» οσμίζεται αίμα: Οσα μέτρα κι αν ληφθούν, όσα χρήματα κι αν δώσει στην Αθήνα η Ευρώπη και το ΔΝΤ, όσο και να είναι το μέγεθος του «κουρέματος» και του επιτοκίου, η χρεοκοπία της είναι αναπόφευκτη. Η «αγέλη των λύκων» σουλατσάρει επί δύο χρόνια στην Ελλάδα. Πότε αποφασίστηκε η κάθοδος των «λύκων» στην Αθήνα; Εχει γραφεί κατ’ επανάληψη ότι όλα άρχισαν γύρω από ένα πολυτελές τραπέζι στο Μανχάταν, όπου μεταξύ «τυρού και αχλαδίου» ο Τζορτζ Σόρος, ο Τζον Πόλσον, ο Στιβ Σβάρτσμαν της Βlackstone, o Νουριέλ Ρουμπινί και ο αποκαλούμενος και «πατέρας του ευρώ» Ρόμπερτ Μάντελ κάθισαν στις 17 Φεβρουαρίου του 2010 να... φάνε τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης, την Ελλάδα του πρώην πρωθυπουργού και εκλεκτού τους Γιώργου Παπανδρέου.

Προ ημερών ο «φιλέλλην» Σόρος λέγεται ότι πέρασε βιαστικά από τη χώρα μας, φεύγοντας μάλιστα νωρίτερα από τη λήξη ενός διεθνούς συνεδρίου που διοργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Πρόσφατα ο δισεκατομμυριούχος κερδοσκόπος των αγορών έχει αγοράσει ευρωπαϊκά ομόλογα αξίας 2 δισ. δολαρίων, από την πτωχευμένη πλέον MF Global Holdings που φαίνεται ότι είναι το μεγάλο θύμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους στην Αμερική, μετά την εκτεταμένη έκθεσή του, ύψους 6 δισ. δολαρίων, στα ομόλογα των ευρωπαϊκών PIIGS. Η κατάρρευση της MF Global βρίσκεται στην έβδομη θέση μεταξύ των μεγαλύτερων χρεοκοπιών στις ΗΠΑ, με πρώτη εκείνη της Lehman Brothers το 2008. Αλλωστε, όπως κυνικά ομολογεί ο Τζορτζ Σόρος, τα διαβόητα hedge funds στοιχημάτισαν συντονισμένα και ορθώς, όπως αποδείχθηκε, στην κρίση χρεών της Ευρωζώνης.

Ενας άλλος έμπειρος μάνατζερ του χρηματοπιστωτικού τομέα (άλλοτε γενικός σύμβουλος του αμερικανικού LΤCΜ, η κατάρρευση του οποίου το 1998 παρ’ ολίγον να είχε προκαλέσει παγκόσμια κρίση από τότε): την παρομοιάζει με τη μεξικάνικη κούκλα Πινιάτα, που τα παιδιά χτυπούν με ξύλα ώσπου να σπάσει και να αρπάξουν τις καραμέλες που είχε μέσα της, όπου στη θέση της Πινιάτα βρίσκεται η Ελλάδα... και στη θέση των παιδιών τράπεζες και επενδυτικά κεφάλαια που την κοπανάνε.

ΕΛΣΤΑΤ και μαγείρεμα στοιχείων

Μιλώντας στο ραδιοσταθμό ΒήμαFM, το πρώην στέλεχος της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωή Γεωργαντά, επέρριψε ευθύνες για την υπόθεση του διογκωμένου ελλείμματος τόσο στον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, όσο και στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Ηλία Πλασκοβίτη.

«Η όλη κατάσταση ήταν γνωστή όχι μόνο στον κ. Παπακωνσταντίνου αλλά και στον κ. Πλασκοβίτη, τον γγ του υπουργείου. Τους είχαμε ενημερώσει. Ο κ. Πλασκοβίτης ήξερε τα πάντα. Δεν πρέπει να τον αφήνουμε απ΄ έξω. Είναι κι αυτός πολύ υπεύθυνος. Η ενημέρωση που του είχε γίνει, αφορούσε και τα στοιχεία του χρέους και του ελλείμματος, αλλά και ολόκληρο το στατιστικό έργο, όπως οι απογραφές. Αλλά και άλλα στατιστικά στοιχεία», είπε η κ. Γεωργαντά, η οποία δήλωσε δικαιωμένη από τις αποφάσεις της δικαιοσύνης προσθέτοντας τα εξής: «Πιστεύω ότι έγιναν παρεμβάσεις πολύ μεγάλης κλίμακας. Αλλά οι αρμόδιοι εισαγγελείς, ευτυχώς, δεν υπέκυψαν κι αυτό τους τιμά. Θεωρώ ότι αυτές οι παρεμβάσεις έγιναν για το χρέος και το έλλειμμα. Και θεωρώ ακόμη ότι αυτές οι παρεμβάσεις ήταν το αποτέλεσμα πιέσεων από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία- τη Eurostat- και την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και τον Όλι Ρεν».

Η κ. Γεωργαντά υποστήριξε ακόμη ότι ο γενικός διευθυντής της Eurostat, κ. Ραντερμάχερ, συναντήθηκε στα μέσα Δεκεμβρίου με τον πρωθυπουργό εν κρυπτώ και σημείωσε: «Ήρθε και είδε τον κ. Παπαδήμο και του άσκησε πιέσεις, απ΄ ό,τι φαίνεται, για να παρέμβει στο έργο της ελληνικής δικαιοσύνης και να παραγράψει, να βάλει στα αρχεία την υπόθεση». Συμπλήρωσε δε ότι, με βάση τις δικές της αναλύσεις και υπολογισμούς, το έλλειμμα το 2009 ήταν περί το 12% και όχι στο 15%.

Σε άλλη της συνέντευξη, στο ραδιοφωνικό σταθμό “Ράδιο 9″, η κα Γεωργαντά προχώρησε και σε νέες καταγγελίες σε βάρος του προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Υπενθυμίζεται πως ο κ. Γεωργίου είχε κληθεί από τον οικονομικό εισαγγελέα ως ύποπτος να καταθέσει, αλλά εκείνος είχε πάρει προθεσμία, με αποτέλεσμα να μην εξεταστεί ποτέ μέχρι τώρα.

“Ο κ. Γεωργίου συνεχίζει να λειτουργεί ανεξέλεγκτα, με παράνομες δαπάνες, αλλάζοντας τους διευθυντές των εθνικών λογαριασμών”, δήλωσε η κα Γεωργαντά, ενώ αναφορικά με τις ευθύνες του πρώην Υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου είπε ότι “ο κ. Παπακωνσταντίνου πίεζε συστηματικά τα μέλη του ΔΣ να υπογράφουν χωρίς αντιρρήσεις ό,τι τους πήγαινε ο πρόεδρος της ΕΛ.ΣΤΑΤ”.

Στο μεταξύ, μαίνεται η πολιτική αντιπαράθεση για το αίτημα του οικονομικού εισαγγελέα να διαβιβαστεί στη Βουλή η δικογραφία προκειμένου να ερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος...

Ένας Παναγιώτης, μα τι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ II...

της Ισμήνης

Και τώρα η συνέχεια για τον Παναγιώτη μας:

Είπαμε ότι ο Παναγιώτης είχε ιατρείο και η Νενέκα του σαν καλή σύζυγος πήγαινε τακτικά και το καθάριζε. Παρατήρησε όμως ότι από όλα τα συρτάρια του γραφείου του ένα ήτανε μονίμως κλειδωμένο. Υπέθεσε ότι πιθανόν θα έχει κάποια χρήματα μέσα και το κλειδώνει μην του τα πάρουν.

Μια μέρα πηγαίνοντας απροειδοποίητα στο ιατρείο και ανοίγοντας την πόρτα χωρίς καν να χτυπήσει –σιγά τωρα που θα χτύπαγε την πόρτα κοτζάμ κυρία ιατρού– πιάνει τον Παναγιώτη της να χώνει ξαφνικά κάτι που διάβαζε στο συρτάρι, και ταυτόχρονα να το κλειδώνει. Τον λοξοκοιτάει, δεν λέει τίποτα, αλλά τι να πει μίλαγε από μόνη της η μούρη του Παναγιώτη που ήταν σαν πιπεριά φλωρίνης.

Όταν πήγε να καθαρίσει το ιατρείο προσπάθησε εις μάτην να βρει το κλειδί του συρταριού, αλλά άδικος ο κόπος. Μετά από κάμπσο καιρό ο Παναγιώτης πήγε για ένα επαγγελματικό συνέδριο εκτός Αθηνών σε κάποια επαρχιακή πόλη, οπότε με το που έφυγε, η Νενέκα μας με έναν κλειδαρά εισβάλλει στο ιατρείο και ανοίγει το συρτάρι, όπου ανακαλύπτει ένα πάκο γράμματα από κάποια γυναίκα.

Τα ανοίγει ένα προς ένα τσεκάρει τις ημερομηνίες, τον αποστολέα, και βέβαια διαβάζει το περιεχόμενο. Ταμπλάς της ήρθε. Ο Παναγιώτης της είχε και άλλο δεσμό στην πόλη που υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, τον οποίο διατηρούσε μέχρι σήμερα –νάτα τα συχνά πυκνά συνέδρια– για να μην πιαστεί δε στην φάκα, τα γράμματα τα ελάμβανε ένας φίλος του ζευγαριού, ο οποίος μετά τα παρέδιδε στον Παναγιώτη.

Και τι δεν διάβασε εκει μέσα, τι γλύκες, τι σορόπια, τι αγάπες, τι έρωτας, όλο το κάμα σούτρα σε ανάπτυξη κλπ. κλπ. Και βέβαια κι αυτή η έρμη μακρυνή αγαπημένη περίμενε την κορακοζώητη μαμά του Παναγιώτη μας να αποδημήσει εις κύριον, για να νυμφεφθεί μετά του αγαπημένου της.

Τι να κάνει πάλι η Νενέκα μας με τον ερωτιάρη Παναγιώτη που της έτυχε. Πάλι σοφά σκεπτομένη έβαλε στη θέση τους τα γράμματα έκλεισε όμορφα–όμορφα το συρτάρι, αλλά αντέγραψε σε έναχαρτάκι τη διεύθυνση της μακρυνής αγαπημένης του Παναγιώτης της. Την επομένη μέσα σε ένα φάκελο της έστειλε ανώνυμα και συστημένα μια φωτογραφία του γάμου της με τον Παναγιώτη τους και άλλη μια που ήτανε και οι 4 με τα 2 παιδιά τους.

Γύρισε ο Παναγιώτης από το συνέδριο και από τότε δεν ξαναπήγε σε άλλο συνέδριο. Ισως αναρρωτιέστε τι έκανε η Νενέκα με τα τόσα κέρατα που της έβαλε ο Παναγιώτης της.

Κάποια στιγμή τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα. Τι κι αν η Νενέκα είχε φτάσει 100 κιλά, βέθηκε ο κατάλληλος που χαιρότανε να χάνεται μέσα στα κιλά της και να απολαμβάνει στις ανηφοριές και κοιλάδες του κορμιού της. Βίτσια είναι αυτά ... περί ορέξεως ...

Το έμαθε ο Παναγιώτης βέβαια, αλλά ... δεν έβγαλε άχνα και περίμενε υπομονετικά να ξεθυμάνει το πάθος της η Νενέκα του και να συνεχίσουν την ζωή τους κανονικά πλέον, μακρυά από αρραβωνιαστικές και γκόμενους .

Ηδη βάφτισαν (την προχθεσινή) νέα «ιστορική» ημέρα...

της ZEZAΣ ZHKOY, Καθημερινή, 20/1/2012

Ομολογουμένως επί δύο χρόνια, όπως λέγεται και γράφεται, η χώρα πορεύεται από τη μια «ιστορική» ημέρα στην επόμενη. Δυστυχώς, όμως (ούτε εγώ, αλλά) ούτε και η κοινωνία το έχει αντιληφθεί. Η οικονομία γκρεμίζεται και ο κοινωνικός ιστός διαλύεται. Οι ίδιοι αναλυτές που είχαν χαρακτηρίσει «ιστορικές» τις προηγούμενες, έσπευσαν να κάνουν το ίδιο και για τη χθεσινή ημέρα. Ινσαλαχ... που έλεγε και η γιαγιά Θέκλα.

«Η Ελλάδα, αργά ή γρήγορα, θα ζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους της, όπως κομψά αποκαλείται η ομολογία ενός κράτους ότι αδυνατεί να αποπληρώσει τους πιστωτές του, ισοδυναμεί με πτώχευση» έγραφα ήδη από την Κυριακή 29 Αυγούστου του 2010. Ματαίως... Ομως. Απλώς να υπενθυμίσω πως το αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων διαπραγματεύσεων (21η Ιουλίου με «κούρεμα» 21% και 27η Οκτωβρίου με «κούρεμα» 50%) χαρακτηρίστηκαν «ιστορικές» ημέρες.

Και τι είναι το χρέος; Είναι συσσωρευμένο πολιτικό κόστος ύψους 360 δισ. ευρώ, που κανείς δεν ήθελε να αναλάβει και η κυβέρνηση Παπανδρέου το παρέδωσε στους καλούς Σαμαρείτες. Ομως, η βοήθεια των 110 δισ., την οποία αποφάσισαν οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη και οι σύμμαχοι στο ΔΝΤ, αντιμετώπιζε μεν το οξύ ταμειακό πρόβλημα, καθιστούσε όμως απίθανη την επανένταξή μας στις αγορές!

Η κυβέρνηση, η τρόικα, το Eurogroup, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ υποσχέθηκαν: «Αν εφαρμόσουμε το Μνημόνιο», «θα βγούμε και πάλι στις αγορές το 2012»! Αλλά βρεθήκαμε πάλι στην πρώτη θέση των τριτοκοσμικών κρατών υπό πτώχευση. Αυτά τα ωραία...

Ομως, τα hedge funds ετοιμάζονται να μηνύσουν την Ελλάδα!!! Σε ανάλυση των New York Times επισημαίνονται τα εξής: «Είναι γνωστό ότι τα hedge funds πολλές φορές χρησιμοποιούν κάθε μέσο, προκειμένου να βγάλουν κέρδη. Τώρα, έχουν μια νέα ιδέα: Να μηνύσουν την Ελλάδα σε δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έτσι ώστε να την αναγκάσουν να εξοφλήσει τα ομόλογά της. Η λογική πίσω από την ιδέα αυτή είναι ότι η χώρα παραβίασε τα δικαιώματα των ομολογιούχων, αν και κάτι τέτοιο θα απαιτήσει χρόνια δικαστική διαμάχη, και μάλιστα χωρίς καμιά εγγύηση επιτυχίας».

«Παράλληλα, θα δημιουργήσει κλίμα αντιπάθειας προς τα hedge funds, που ήδη κατηγορούνται ότι βάζουν φρένο στις προσπάθειες αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Η ιδέα προέκυψε όταν μαθεύτηκε ότι η Ελλάδα σκοπεύει να πιέσει νομοθετικά τους ιδιώτες κατόχους ομολόγων να υποστούν απώλειες, εξαιρώντας όμως την ΕΚΤ που κατέχει 50 δισ. ευρώ σε κρατικά της ομόλογα. Σύμφωνα με νομικούς, οι επενδυτές μπορεί να έχουν κάποιο δίκιο επειδή αν η Ελλάδα αλλάξει τους όρους, θα παραβιαστούν τα περιουσιακά τους δικαιώματα, που στην Ευρώπη θεωρούνται και ανθρώπινα δικαιώματα».

«Πίσω από την κόντρα κρύβεται η επιμονή της Γερμανίας και του ΔΝΤ να μειωθεί το ελληνικό χρέος όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτοί οι δύο πρωταγωνιστές που ελέγχουν τα χρήματα των ελληνικών διασώσεων, πιέζουν την Αθήνα να πάρει μια πιο σκληρή στάση απέναντι στους πιστωτές της. Ετσι, οι Ελληνες ζητάνε κούρεμα ύψους 50%, κάτι που δεν αρέσει καθόλου στους ομολογιούχους. Για να αυξήσουν τις πιέσεις τους, οι Ελληνες ανέφεραν πως μπορεί να βάλουν ρήτρες στα ομόλογα, που θα ανάγκαζαν τους κατόχους τους να υποστούν αναγκαστική ζημιά.

Στόχος είναι οι λεγόμενοι «τσαμπατζήδες», οι κερδοσκόποι δηλαδή που δήλωσαν πως δεν συμφωνούν με το κούρεμα, και που στοιχηματίζουν ότι μόλις η Ελλάδα πάρει τα χρήματα της δόσης του Μαρτίου, θα εξοφληθούν στην πλήρη αξία των ομολόγων που κατέχουν».

«Αν η Ελλάδα προχωρήσει νομοθετικά στο παραπάνω μέτρο, οι επενδυτές αυτοί, που αγόρασαν τα ομόλογα με τιμές 40 σεντς στο δολάριο, θα υποστούν χασούρα. Για αυτό και σκέφτονται να προσφύγουν σε δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισχυριζόμενοι ότι θίγονται τα περιουσιακά και ανθρώπινα δικαιώματά τους.

Εχοντας στη διάθεσή τους αρκετά χρήματα, υπάρχουν κάποια funds που μπορούν να εμπλακούν σε μια τέτοιου είδους μακροχρόνια δικαστική διαμάχη με την Ελλάδα.

Υπάρχουν άλλωστε κάποιες ανάλογες περιπτώσεις στη Λατινική Αμερική, όπου κέρδισαν. Οπως λένε, δεν είναι δυνατόν η Αγκελα Μέρκελ να αποφασίζει το ποιος θα χάσει χρήματα. «Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να μάθει να σέβεται τα συμβόλαια», λένε οι N.Y. Times.

Δια το φιλανθρωπικόν έργον, βεβαίως!

zougla.gr, 20/1/2012

Καθαρό φορολογητέο εισόδημα ύψους 1.794.748 €, σχεδόν 1,8 εκατομμύρια, έχει δηλώσει για το 2011 η Ιερά Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους, όπως προκύπτει από έγγραφο που διαβιβάστηκε στη Βουλή από τον υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο.

Το έγγραφο διαβιβάστηκε έπειτα από ερώτηση του βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δημήτρη Παπαδημούλη, ο οποίος έχει ζητήσει να ενημερωθεί αν έχουν ελεγχθεί οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της μονής Φιλοθέου και οι συνθήκες εκμετάλλευσης υπόγειου σταθμού αυτοκινήτων στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Ο κ. Παπαδημούλης είχε ζητήσει επίσης να ενημερωθεί για τον φόρο που έχει καταβάλει η μονή, επικαλούμενος δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία η αγορά του σταθμού έγινε από τη μονή με δάνειο υπερδεκαπλάσιο της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου και στη συνέχεια η εκμετάλλευσή του έγινε από εταιρεία, η οποία, προκειμένου να απαλλαγεί από την καταβολή φόρου, συμφώνησε με όρο του συμβολαίου να καταβάλει στη μονή το 90% των ακαθάριστων εσόδων.

Στην απάντησή του, ο υπουργός Οικονομικών αναφέρει ότι «από τα στοιχεία της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. προκύπτει ότι για το οικονομικό έτος 2011 η Ιερά Μονή Φιλοθέου δήλωσε καθαρό φορολογητέο εισόδημα 1.794.748,09 ευρώ και ο αναλογών φόρος ανέρχεται σε 358.949,62 ευρώ». Σημειώνει, επίσης, ότι η αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Οικονομικών ανέθεσε σε οικονομικό επιθεωρητή τη διενέργεια έρευνας εφαρμογής ή μη των φορολογικών διατάξεων από υπαλλήλους που υπηρετούν στις Δ.Ο.Υ. που εμπλέκονται στην οικεία υπόθεση.

Όπως ενημερώνει, παράλληλα, ο κ. Βενιζέλος, ο αρμόδιος οικονομικός επιθεωρητής υπέβαλε την πορισματική έκθεση, από την οποία προέκυψε ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης τόσο ως προς τις ευθύνες των υπαλλήλων όσο και ως προς την ολοκλήρωση των φορολογικών ελέγχων και αναμένονται πλέον οι αντίστοιχε πορισματικές εκθέσεις.

Όπλα αντί συντάξεων

tvxs.gr, 19/1/2012

«Δεν υπάρχουν χρήματα για συντάξεις, υπάρχουν όμως χρήματα για τεθωρακισμένα» σημειώνει στο χθεσινό της πρωτοσέλιδο η εφημερίδα Handelsblatt. Το ρεπορτάζ, του Gerd Höhler, αναφέρεται στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση ενώ προσανατολίζεται σε περικοπές συντάξεων παράλληλα προτίθεται να παραλάβει 400 τεθωρακισμένα από τις ΗΠΑ, τα οποία τέθηκαν εκτός επιχειρησιακής ετοιμότητας από τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.

Το δημοσίευμα σημειώνει σε αντιδιαστολή, τις απολύσεις δεκάδων δημοσίων υπάλλήλων, τις ελλείψεις διδακτικών βιβλίων, αλλά και τις ελλείψεις που παρατηρούνται στα νοσοκομεία. Βέβαια, σημειώνει το δημοσίευμα, οι Έλληνες δεν πρέπει να τα πληρώσουν, αλλά μόνο το κόστος μεταφοράς και ανανέωσής τους ανέρχεται σε διψήφιο αριθμό εκατομμυρίων ευρώ.

Τα χρήματα αυτά είναι στην ουσία «πεταμένα λεφτά» διότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη αυτά τα τεθωρακισμένα, δεδομένου ότι διαθέτει ήδη περισσότερα από 1.600. Μόλις πριν από τρία χρόνια η χώρα είχε πληρώσει 1,72 δις Ευρώ για την αγορά 170 τεθωρακισμένων τύπου Leopard-2. Η Ελλάδα διαθέτει μεν συνολικά 350 Leopard-2, πλην όμως, λόγω έλλειψης χρημάτων, δεν έχει μέχρι τώρα τα ανάλογα πυρομαχικά.

Η εφημερίδα φιλοξενεί εκτενή ανταπόκριση του Gerd Höhler από την Αθήνα, ο οποίος σημειώνει πως παρά την κρίση, η Ελλάδα προχωρά στην αύξηση των αμυντικών δαπανών.

Η Γερμανία - σημειώνει, ωστόσο, μεταξύ άλλων ο Höhler - η οποία έχει καταβάλει μέχρι τώρα για τη διάσωση της Ελλάδας 20 δις Ευρώ, μπορεί να παρηγορείται με το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι παραδοσιακά ο καλύτερος πελάτης γερμανικών οπλικών συστημάτων. Οι παραγγελίες από την Αθήνα αντιστοιχούν σε ποσοστό 15% του τζίρου της γερμανικής βιομηχανίας αμυντικών εξοπλισμών.

Δεν είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι κυκλοφορούν φήμες, σύμφωνα με τις οποίες η Καγκελάριος Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί είχαν ασκήσει κατά τη συνάντηση στις Κάννες στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου πιέσεις στον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, να αγοράσει οπλικά συστήματα σε αντάλλαγμα για την παροχή περαιτέρω πιστώσεων προς την Ελλάδα, σημειώνει το ρεπορτάζ.

Αναφορά γίνεται και στο ζήτημα της παραγγελίας των eurofighter, με τον συντάκτη να σημειώνει ότι οι γερμανικές ελπίδες και προσδοκίες για παραγγελία 60 αεροσκαφών από την πλευρά της Ελλάδας, αξίας περίπου 5 δις Ευρώ, φαίνεται να μην επαληθεύονται. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κατασκευαστή των αεροσκαφών, θα είναι σε θέση να αγοράσει καινούργια πολεμικά αεροσκάφη το 2018 με 2020. Στις αρχές Ιανουαρίου ο όμιλος Eurofighter έκλεισε το γραφείο του που είχε ανοίξει στην Αθήνα το 1999.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...

ZEZA ZHKOY, Καθημερινή, 17/1/2011

Στην Αργεντινή λένε ότι «υπάρχουν δύο τύποι τρελών: οι τρελοί που δανείζουν και οι θεότρελοι που τους ξεπληρώνουν». Στην Ελλάδα θεωρούν ότι οι θεότρελοι δεν θα πρέπει να είμαστε εμείς, αφού υπάρχουν οι Γερμανοί. Οι Ελληνες που είχαν πριν από την κρίση κατακτήσει υψηλό βιοτικό επίπεδο είναι σήμερα οι πιο χρεωμένοι. Αυτό που πριν από την κρίση έμοιαζε με «δημιουργία πλούτου» αποδείχθηκε κατόπιν ότι δεν ήταν παρά δημιουργία χρέους.

Όμως, ο φαύλος κύκλος «δάνεια για αποπληρωμή του χρέους - συνταγές που προκαλούν βαθιά ύφεση και μεγαλώνουν το χρέος - νέα δάνεια και νέα Μνημόνια», που διαπιστώνεται με τις οδυνηρές συνέπειες στην πραγματική οικονομία, καθιστά έωλο το επιχείρημα του «μονόδρομου». Τώρα, σχεδόν οι πάντες προεξοφλούν την πτώχευση, όπως κραυγάζουν καθημερινά οι Γερμανοί επίσημοι και ανεπίσημοι και η συντριπτική πλειονότητα των αναλυτών και των ανθρώπων του χρήματος. Ποιοι υποκρίνονται ακόμη ότι δεν καταλαβαίνουν;

Το μεγάλο «κούρεμα» απελευθερώνει την Ελλάδα από τα δεσμά του χρέους(!), λένε. Ομως η αναδιάρθρωση του χρέους (PSI) με το μεγάλο «κούρεμα» των «τοξικών» ελληνικών ομολόγων ισοδυναμεί και με επίσημη πτώχευση. Ουδείς αμφισβητεί πλέον τις προθέσεις τους, ούτε καν τα φαντάσματα της ελληνικής Ιστορίας. Επειδή πλέον οι περικοπές όλων των κοινωνικών δαπανών φθείρουν τη δημοκρατία και διαλύουν την κοινωνική συνοχή, επειδή οι θυσίες και άδικες και ποταπές είναι.

Φαίνεται, όμως, πως υπάρχουν και αυτοί που υποκρίνονται πως με το να εκχωρήσουμε πλήρως στο Βερολίνο τα ηνία μιας βυθισμένης σε κρίση οικονομίας, αποσταθεροποιώντας στο μεταξύ και το πολιτικό μας σύστημα, θα σωθούμε και η φράου Μέρκελ θα μας λυπηθεί και θα αποτρέψει την έξοδό μας από το ευρώ. Εντάξει...

Το σύνθημα «την κρίση για την Ελλάδα να πληρώσουν οι τραπεζίτες» έχει βρει μεγάλη απήχηση στους οικονομικούς «σοφούς» της Γερμανίας και στον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για το μεγάλο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, που το παρουσιάζουν ως επιχείρηση βοήθειας για την Ελλάδα, αλλά θα έχει ολέθριες συνέπειες μόνο για εμάς. Επειδή θα την πληρώσουν οι δικές μας τράπεζες, τα δικά μας ασφαλιστικά ταμεία, η δική μας οικονομία, τα δικά μας νοικοκυριά και οι δικές μας επιχειρήσεις. Επειδή εξαιρούνται από το «κούρεμα» τα δάνεια της τρόικας, τα ελληνικά ομόλογα που είναι στην κατοχή της ΕΚΤ και φυσικά όλοι οι ιδιώτες ξένοι επενδυτές που δεν θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα PSI. Με αδιευκρίνιστο το ερώτημα πώς και από πού θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες -πόσους πόρους θα χρειαστούν ειδικότερα οι δικές μας, πόσους τα ασφαλιστικά μας ταμεία, και αν δοθούν, τι θα περισσέψει για τις άλλες ανάγκες της οικονομίας- η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει συγκατατεθεί σε ένα πολύ μεγάλο «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας, κατ’ επίφασιν εθελοντικό, των ελληνικών κρατικών ομολόγων.

Η φράου Μέρκελ φαίνεται πως, υπό την πίεση όλου του κόσμου για να δράσει, αποφάσισε να «κουρέψει» την Ελλάδα και όχι να κοινοτικοποιήσει τα εθνικά χρέη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Ας πάρουμε την Ιταλία για παράδειγμα, λένε οι Γερμανοί. Με τον Μόντι αναδιπλώθηκε και πέρασε το πρόγραμμα λιτότητας. Επομένως, μόνο ο φόβος της τιμωρίας να μη γίνουν Ελλάδα μπορεί να συνετίσει τους δημοσιονομικά αμαρτωλούς. Για τους Γερμανούς, λοιπόν, η λύση στην οικονομική κρίση δεν είναι να μοιράζεις συγχωροχάρτια στους αμαρτωλούς, αλλά η μετάνοια, η πίστη στο δόγμα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και οι καλές πράξεις: η αποπληρωμή των χρεών, η ισορροπία στα δημόσια οικονομικά και η καταπολέμηση της επιθυμίας για υψηλότερους μισθούς. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η Ευρώπη να αποφύγει την καταδίκη. Υπάρχει, όμως, ένα ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα σε αυτή την οπτική. Ο πανικός αποδεικνύεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αφού η απώλεια της εμπιστοσύνης στα κρατικά ομόλογα αποδυναμώνει τις τράπεζες και οι αποδυναμωμένες τράπεζες αποδυναμώνουν με τη σειρά τους τα κράτη.

Για να παρακαμφθούν οι μεγάλες αντιστάσεις των Γερμανών «οικονομικών σοφών», όπως μου λένε οι Γερμανοί της οικογένειας, χρειάζεται ένα «υπαρξιακό σοκ». Οπως ακριβώς το σοκ από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 επέτρεψε στο Κογκρέσο να εγκρίνει τη διάσωση της Wall Street από το κράτος, έτσι ακριβώς μια ελληνική χρεοκοπία μπορεί να «αξιοποιηθεί» για να διασωθεί η Ευρωζώνη.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος...

Ένας Παναγιώτης, μα τι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ...

της Ισμήνης

Ο Παναγιώτης που λέτε, είναι ένας Παναγιώτης σαν τους χιλιάδες που κυκλοφορούν σε όλη την Ελλάδα! Βέβαια ο κάθε Παναγιώτης έχει και τη δική του προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία και τεμπεραμέντο. Το μόνο που συνδέει όλους τους Παναγιώτηδες είναι το όνομα. Άντε και να κόβουν το όνομά τους και να λέγονται Τάκης, Πάνος, Πανούλης κλπ.

Ο δικός μας Παναγιώτης ούτε όμορφος είναι, ούτε αθληταράς και πρώτο μπόι, ούτε λεφτάς είναι, ούτε γόνος κάποιας οικογένειας από τζάκι, κοινός κοινότατος σε εμφάνιση που δεν τον πιάνει το μάτι σου, έχει όμως άλλα χαρίσματα κρυφά!

Ο Παναγιώτης μας λοιπόν αγάπησε την Νενέκα του. Ελένη την λέγανε, αλλά έτσι την φώναζε αυτός! Έρως μεγάλος, η Νενέκα του η οποία σοφά σκεπτομένη περίμενε υπομονετικά να τελειώσει ο Παναγιώτης της το Πανεπιστήμιο, γιατρός γαρ, να πάρει ειδικότητα, να πάει στρατιώτης και μετά να οδηγηθούν στα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου!

Παντρευτήκανε, πήγανε στο σπιτάκι τους, άνοιξε και ιατρείο ο Παναγιώτης και όλα κυλούσαν μια χαρά. Την ευτυχία τους συμπλήρωσε ένα χαριτωμένο αγοράκι, ανάμεσα στις αγάπες, τα φιλιά, την όμορφη ζωή και την πελατεία που όσο πήγαινε και αυξανότανε.

Μια ωραία ημέρα χτυπάει η πόρτα του σπιτιού, ανοίγει η Νενέκα μας και βρίσκεται μπροστά σε μια καλοβαλμένη γυναίκα περίπου στην ηλικία της. Ζητάει να δει τον Παναγιώτη!

- Ποια είστε, ρωτάει η Νενέκα, και ζητάτε τον Παναγιώτη μου;

– Εσείς ποια είστε ρωτάει η άγνωστη γυναίκα και βρίσκεστε στο σπίτι του Παναγιώτη μου! Κεραυνός εν αιθρία!

– Η γυναίκα του; λέει η Νενέκα και από το βάθος του σπιτιού ακούγεται ένα κλάμα και συμπληρώνει, αυτό που ακούτε είναι το παιδί του Παναγιώτη μου.

Η άλλη δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο Παναγιώτης της έχει γυναίκα και παιδί, ενώ είναι αρραβωνιασμένος μαζί της. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Παναγιώτης μας, που δεν τον έπιανε το μάτι, είχε εκτός από γυναίκα και παιδί και μια αιώνια αρραβωνιαστικιά, στην οποία είχε πει ότι ζούσε με την μητέρα του που ήτανε στρίγγλα και τον καταδυνάστευε και γι’ αυτό δεν την πήγαινε στο σπίτι του.

Αλλά της πέρασε όμως μια βέρα στο χέρι για να μην την χάσει, χαράς το πράγμα.

Η άλλη τα έχαφτε και περίμενε και αυτή υπομονετικά να πεθάνει η μαμά του Παναγιώτη μας για να παντρευτούν. Τελικά η μαμά είχε αποδειχθεί κορακοζώητη, η γυναίκα απηύδησε και αποφάσισε να δει τι γίνεται, πάλι καλά που ξύπνησε, έστω και αργά.

Το αποτέλεσμα; πέσανε και οι 2 από τα σύννεφα και η κάθε μια από την πλευρά της άρχισε να αναλύει την συμπεριφορά και τις κινήσεις του Παναγιώτη τους όλα αυτά τα χρόνια.

Η Νενέκα έξυπνα φερομένη δεν είπε τίποτα στον Παναγιώτη της, γιατί ήταν σίγουρη ότι θα τα άκουγε από την ανεπίσημη αρραβωνιαστικιά.

Και έτσι πρέπει να έγινε, γιατί ο Παναγιώτης μας μετά από μερικές ημέρες μπήκε σπίτι με ένα πανάκριβο δαχτυλίδι και φανερά ανακουφισμένος!

Νομίζετε ότι τελειώσαμε με τον Παναγιώτη μας; Αμ δε! Αναμείνατε στην επόμενη ανάρτηση!

Χάθηκαν τα χρήματα της βοήθειας για την Αϊτή

Δύο χρόνια μετά τον καταστροφικό σεισμό των 7.3 βαθμών στην Αϊτή και όμως, όπως εκτιμούν ειδικοί, θα χρειαστούν τουλάχιστον δέκα χρόνια μέχρι η χώρα να σημειώσει αξιόλογη ανάκαμψη. Άγνωστο όμως παραμένει τί απέγινε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν υπό την αιγίδα του Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών για την ανακούφιση των πληγέντων και ανέρχονταν σε 4,6 δισεκατομμύρια δολάρια.

Μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου, συγκεντρώθηκε ένα πολύ μεγάλο ποσό από δωρεές με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του φτωχού κράτους, ωστόσο μόλις το 43% των χρημάτων έχουν χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των πληγεισών περιοχών.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα περισσότεροι από 500.000 Αϊτινοί να παραμένουν μέχρι και σήμερα ουσιαστικά άστεγοι. Ζουν σε σκηνές κάτω από άθλιες συνθήκες υγιεινής με αποτέλεσμα να απειλούνται από μολυσματικές ασθένειες αλλά και βία.

Το πρόβλημα, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Huffington Post, οφείλεται εν μέρει ότι οι φιλανθρωπικές οργανώσεις διοχέτευσαν ένα σημαντικό ποσό από αυτά τα χρήματα για τις ανάγκες του προσωπικού τους, τα πολύ ακριβά για τα δεδομένα της χώρας ενοίκια και προμήθειες αλλά και για προσωπικό που ερχόταν από το εξωτερικό.

«Έγινε και καλή δουλειά δεν κατασπαταλήθηκαν όλα τα χρήματα» αναφέρει στην εφημερίδα Miami Herald, ο Τζέικ Τζόνστον του Κέντρου Έρευνας Οικονομικής Πολιτικής.

«Πολλά χρήματα δεν διοχετεύθηκαν σε πραγματικές ανάγκες. Δαπανήθηκαν εκατομμύρια σε διαφημιστικές εκστρατείες που έλεγαν στον κόσμο να πλένει τα χέρια του. Το να τους λες να πλένουν τα χέρια τους όταν δεν υπάρχει νερό και σαπούνι είναι κοροϊδία» προσέθεσε.

Πάντως οι ανθρωπιστικές οργανώσεις ψάχνουν τρόπους προκειμένου να οδηγήσουν τους Αϊτινούς από τους δρόμους σε καταφύγια.

Συγκεκριμένα ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός, που έλαβε περίπου 486 εκατομμύρια δολάρια σε δωρεές μετά τον σεισμό, ανακοίνωσε ότι αντί να κατασκευάζει προσωρινές πρόχειρες κατοικίες θα εστιάσει τις προσπάθειές της στην ανέγερση μόνιμων κατοικιών και στην επιδιόρθωση όσων έχουν υποστεί ζημιές.

Η Oxfam είναι ακόμη μία οργάνωση που επιζητά να δώσει μόνιμες λύσεις, βελτιώνοντας τα προβλήματα υποδομής της Αϊτής. «Παρά την εμφανή καθυστέρηση στην ανοικοδόμηση, η δεύτερη επέτειος από τον καταστροφικό σεισμό παραμένει μία ευκαιρία για την πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας να δώσει ένα τέλος στη χρόνια φτώχεια και ανισότητα που ταλανίζουν τη χώρα από την ανεξαρτησία της», είπε η διευθύντρια της Oxfam στην Αϊτή, Σεσίλια Μίλαν.

Ειδικοί ωστόσο εμφανίζονται σκεπτικοί ως προς τον βαθμό που θα πρέπει η χώρα να στηρίζεται στη βοήθεια των φιλανθρωπικών οργανώσεων. «Ειλικρινά, οι δωρεές ποτέ δεν θα είναι αρκετές» σχολίασε ο ειδικός συντονιστής για την Αϊτή του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Τομ Άνταμς.

«Μας επικρίνουν που δεν δαπανήσαμε τα χρήματα πιο γρήγορα, αλλά αυτό είναι καλό κατά κάποιο τρόπο. Για να διοχετευθούν τα χρήματα με έξυπνο τρόπο, πρέπει να γίνει σε συνεργασία με την κυβέρνηση και άλλους δωρητές» προσέθεσε.

Newsroom ΔΟΛ, 13/1/2012

Σε μας φάγανε τα 5,5 εκατ. € για τα κοτόπουλα στο Ιράκ, θα αφήνανε τα 4,6 δισεκ. $ της Αϊτής; Τρελές ελπίδες έχουν μερικοί...

Εθνικόφρων Κουλούρης προς στρατιωτική χούντα

από το www.theinsider.gr, 12/1/2012

Διαβάστε την επιστολή του Κίμωνα Κουλούρη στον υπουργό Βιομηχανίας της χούντας, με την οποία διαμαρτύρεται για την απόλυση του από τη ΔΕΗ και δηλώνει «εθνικόφρονας» και «αντικομμουνιστής»... 

«Προς Τον Εξοχώτατον Υπουργόν Βιομηχανίας
Ενταύθα

Κύριε Υπουργέ

Τυγχάνω εκ των απολυθέντων της Δ.Ε.Η. δυνάμει της υπ' αριθμ. 2058/30.11.67 αποφάσεως Σας βάσει της Θ/1967 Συντακτικής Πράξεως.

Η απόλυσις αύτη με γέμισε πικρία διότι πιστεύω ότι η μέχρι τούδε δράσις μου κατευθύνετο από πατριωτικά και εθνικά αισθήματα. Ολόκληρος η οικογένειά μου εστάθη πάντοτε αντιμέτωπος του Κομμουνισμού. Θεωρώντας τον, ως πράγματι είναι εχθρόν της πατρίδος και του λαού. Επιτρέψατέ μου να Σας αναφέρω ορισμένα γεγονότα τα οποία αποδεικνύουν αυτό.

1^ον. Το έτος 1964 σαν συνδικαλιστής του Φοιτητικού Συλλόγου Ανωτάτης Εμπορικής αντιδρών εις την συνεργασίαν συνδικαλιστών οι οποίοι πολιτικώς ανήκον είς την Ε.Κ. και ΕΔΑ διεχώρισα την θέσιν μου και κατέβηκα ανεξάρτητος.

2^ον. Το αυτό έτος κατά το οποίον ο Σύλλογος της Ανωτάτης Εμπορικής ηλέγχετο από την Αριστεράν έκανα σκληράς μάχας για να κρατηθούν οι φοιτηταί μακράν της επιρροής της Αριστεράς.

3^ον. Το αυτό έτος αν ενθυμούμαι καλώς εις την β' ή γ' σπουδαστικήν συνδιάσκεψιν και ενώ η ΕΦΕΕ ηλέγχετο απόλυτα από την Αριστεράν, όλες οι θέσεις μου ήταν καθαρά Εθνικές και Αντικομμουνιστικές, ώστε συνεχώς να προπηλακίζομαι και να υβρίζομαι από τους συνέδρους της Αριστεράς, με τας φράσεις «κεντροφασίστα, χαφιέ, πουλημένε». Αν δε, υπάρχουν εις τας χείρας της αστυνομίας αι μαγνητοταινίαι εκείναι, μπορούν να ακουστούν και να διαπιστωθούν τα γραφόμενά μου.

4^ον. Σαν υπάλληλος της Δ.Ε.Η. ουδέποτε πολιτικολογούσα υπέρ μιας ορισμένης παρατάξεως ή υπέρ πολιτικού προσώπου. Βεβαίως δεν γνωρίζω τας συγκεκριμένας κατηγορίας στας οποία εστηρίχθην η απόλυσίς μου. Σας διαβεβαιώ όμως ότι η τοποθέτησίς μου ήτο τόσο ξεκάθαρη, Εθνική και προπάντων Αντικομμουνιστική, χωρίς καν να υπάρχει περιθώριο για αμφιβολίες, πιστεύω δε ότι πολύ κακή υπηρεσία προσέφεραν στην πατρίδα και εις την Κυβέρνησιν οι καταγγέλοντές με.

Εις τον στρατόν που υπηρέτησα λοχίας σιτιστής ήμουν πάντα νομοταγής και πρόθυμος έτοιμος και την ζωήν μου να προσφέρω δια την υπεράσπισην των Εθνικών Ιδανικών.

Εις την Δ.Ε.Η. ουδέποτε έδωσα το δικαίωμα εις προϊσταμένους μου να με παρατηρήσουν, πιστεύω δε ότι η απόδοσίς μου ήτο αρίστη. Εργαζόμουν, εσπούδαζα και συγχρόνως βοηθούσα την οικογένειάν μου, αποτελουμένη από έναν ακρωτηριασμένον, από έναν ανάπηρον πατέραν, από μία βαρέως ασθενούσα μητέρα και από άλλα πέντε αδέρφια. Ο πατέρας μου σταθείς πάντα σκληρά αντιμέτωπος του κομμουνισμού ήτο εντεταγμένος εις τας Εθνικάς Ομάδας του ΕΔΕΣ, δια την αντικομμουνιστική του δράση έχει τιμηθεί δις.

Κατόπιν όλων των ανωτέρω παρακαλώ θερμώς όπως επανεξετάσετε την περίπτωσίν μου και τύχω της επιεικείας Σας, υποσχόμενος ότι πάντα θα διέπομαι από υψηλά εθνικά αισθήματα και με πίστιν θα υπηρετήσω τον λαόν και θα βοηθήσω δια την εκπλήρωση των σκοπών που έταξε η Εθνική Κυβέρνησις. Δια την πιστοποίησιν όλων των ανωτέρω προτείνω όπως εξετασθούν οι ακόλουθοι μάρτυρες:

1^ος. Κουλούρης Κων/νος, αντισυνταγματάρχης πεζικού 10ον Τ.Ο.Μ.
2^ος. Κουλούρης Ανδρέας, σμήναρχος ε.α.
3^ος. Βάσιλας Δημήτριος, ανθυπολοχαγός, Κρέσνας 83, Πολύγωνον
4^ος. Γεωργιάδης Γεώργιος, εκτελωνιστής, Λεωφόρος Αλεξάνδρας 60
5^ος. Βουγιούκας Νικόλαος, φοιτητής Ανωτάτης Εμπορικής και τέως πρόεδρος ΑΣΟΕΕ, Βασιλέως Γεωργίου 19, Ζωγράφου.
6^ος. Τσάκωνας Αναστάσιος, φοιτητής Ανωτάτης Εμπορικής, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Συλλόγου Φοιτητών, Τεμαίου 11.

Ευπειθέστατος
Ο αιτών
Κίμων Κουλούρης» 

Οι εικονίτσες πίσω του στα ράφια αρκούν για να εκτιμήσει κάποιος το σοσιαλιστικό και καιροσκοπικό ποιόν του συγκεκριμένου!

Σχέδια για τον ΕΛΟΤ

Ελεύθερη Ζώνη, 11/01/2012

Η διάλυση και εκχώρηση των αρμοδιοτήτων του ΕΛΟΤ επιχειρείται με το άρθρο 19 του πολυνομοσχεδίου, μέσω του οποίου μπαίνει από το παράθυρο ένα εργαστήριο με υποπολλαπλάσιο μετοχικό κεφάλαιο.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες της Διοίκησης και των υπαλλήλων του Ελληνικού Οργανισμού Πιστοποίησης, οι δραστηριότητες του Οργανισμού, με μετοχικό κεφάλαιο 4,5 εκ ευρώ, παραδίδονται στο εργαστήριο ΕΒΕΤΑΜ ΑΕ, του οποίου το μετοχικό κεφάλαιο είναι μόλις 450.000 ευρώ, ενώ υπάρχουν και καταδικαστικές αποφάσεις για τα ανώτατα στελέχη του.

Όπως αναφέρουν στο ψήφισμά τους οι υπάλληλοι, «η πρόθεση της Κυβέρνησης να αφαιρεθεί η δραστηριότητα της Πιστοποίησης, από τον εγκεκριμένο – αξιόπιστο και καθ΄ όλα αναγνωρισμένο, τόσο στην ελληνική όσο και στη διεθνή αγορά ΕΛΟΤ και να εισφερθεί στην ΕΒΕΤΑΜ, είναι πρωτοφανής, άδικη και ύποπτη. Όχι μόνο δεν συνεισφέρει στην δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας, αλλά εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα, τα οποία επεδίωκαν ανεπιτυχώς εδώ και χρόνια αυτό το στόχο».

Σημειώνουν επίσης τα ακόλουθα ατράνταχτα στοιχεία:

Δεν υπάρχει παρόμοιο προηγούμενο, ούτε συνάδει με τις απαιτήσεις της τρόικας, η οποία ζητεί την κατάργηση ή συγχώνευση ελλειμματικών οργανισμών.

Ο ΕΛΟΤ παρουσιάζει φέτος θετικό πρόσημο, με τη συμβολή της σημερινής διοίκησης και των εργαζομένων του, μέσα στην σημερινή οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας.

Η Πιστοποίηση είναι αυτή που αποφέρει τα κύρια έσοδα στον ΕΛΟΤ.

Ήδη, έχει ανοίξει ευρύς νέος κύκλος εργασιών στον ΕΛΟΤ.

Το υπάρχον δυναμικό του ΕΛΟΤ είναι μοναδικά έμπειρο και υψηλού επιστημονικού επιπέδου, μη συγκρινόμενο στον τομέα του με κανένα άλλο οργανισμό.

Οι πελάτες – εταίροι εμπιστεύονται τον ΕΛΟΤ αποκλειστικά για τις παρεχόμενες υπηρεσίες μας επί σειρά ετών.

Απεμπολούνται Δημόσια Έσοδα υπέρ των Ιδιωτικών Φορέων Πιστοποίησης.

Διακυβεύεται η Ελληνική Εκπροσώπηση στα Διεθνή και Ευρωπαϊκά Όργανα Πιστοποίησης.

Διακυβεύεται η βιωσιμότητα του Ελληνικού Οργανισμού Τυποποίησης.

Επιπλέον, οι υπάλληλοι του Οργανισμού, καθιστούν γνωστό ότι θα καταφύγουν στη Δικαιοσύνη, ζητώντας να αποδοθούν ευθύνες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι με το άρθρο 19 του πολυνομοσχεδίου:

1. Σταματά η εκπροσώπηση της χώρας στα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Όργανα Πιστοποίησης και διακυβεύει ακόμα και την απλή συμμετοχή της σε αυτά, αφού αυτή αποφασίζεται από τη Γενική Συνέλευση καθενός, με κριτήρια που δεν πληροί η ΕΒΕΤΑΜ. Ακόμα και στην Τυποποίηση διακυβεύει την τήρηση των κριτηρίων ανεξαρτησίας που πρέπει να πληρούν οι Εθνικοί Οργανισμοί Τυποποίησης για να είναι μέλη των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών Οργανισμών. Η εισφορά δραστηριοτήτων αντίκειται στην κοινοτική απαίτηση ανεξαρτησίας του ΕΛΟΤ, αφού με το άρθρο 19 επιβάλλεται η απόσχιση της μέχρι σήμερα προσοδοφόρας διαδικασίας Πιστοποίησης, παρά την αντίθετη γνώμη της Διοίκησής του, των Υπαλλήλων του και του Επιχειρηματικού κόσμου που την εμπιστεύεται. Δηλαδή απαγορεύει πλέον στον ΕΛΟΤ να ασχοληθεί με διαδικασίες Πιστοποίησης ή Εργαστηριακών Δοκιμών, πράγμα που από τους κοινοτικούς κανονισμούς επιτρέπεται σε όλους τους Εθνικούς Οργανισμούς Τυποποίησης της Ε.Ε.

2. Στερεί τον ΕΛΟΤ πρακτικά όλων των κύριων εσόδων του, καταδικάζοντάς τον σε άμεση οικονομική κατάρρευση, αφού καμία πρόνοια δεν υπάρχει να αναπληρωθούν τα διαφεύγοντα ίδια έσοδα (65% των συνολικών εσόδων). Υπονομεύει την ύπαρξη και την αποτελεσματική λειτουργία του ΕΛΟΤ, ως εθνικού οργανισμού τυποποίησης. Η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου οργανισμού τυποποίησης αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να παραμείνει η Ελλάδα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

3. Στερεί την ελληνική οικονομία από το πλέον αναγνωρίσιμο στην Ελλάδα και Διεθνώς Σήμα Συμμόρφωσης, το Σήμα του ΕΛΟΤ, καθώς και από Σήματα που αποτελούν προνομία των Εθνικών Οργανισμών Τυποποίησης της Ευρώπης, όπως είναι το Σήμα HAR ή το Solar Keymark, τα οποία δεν μπορούν να εισφερθούν.

4. Απεμπολεί Δημόσια Έσοδα υπέρ των ιδιωτικών φορέων Πιστοποίησης. Το πελατολόγιο της Πιστοποίησης του ΕΛΟΤ, δεν είναι διόλου βέβαιο, το αντίθετο μάλιστα, ότι θα ακολουθήσει την εισφορά της δραστηριότητας αυτής σε ένα μη αναγνωρίσιμο, νεο-συγχωνευόμενο, φορέα, που ενσωματώνει και ανταγωνιστικά πολλές φορές ιδιωτικά συμφέροντα. Κατά πάσα πιθανότητα θα αναζητήσει την ικανοποίηση των αναγκών του σε κάποιο από τους 79 περίπου Ιδιωτικούς Φορείς Πιστοποίησης που «εκθρέφει» η Ελλάδα (η Γερμανία έχει μόνο 40). Το πελατολόγιο κερδίζεται με την αξιοπιστία, δεν «εισφέρεται». Δυστυχώς αυτές ακριβώς τις μεθοδεύσεις που το ΥΠΑΑΝ με δελτίο τύπου καυτηρίαζε (Δελτίο Τύπου 5ης Αυγούστου 2011) , δηλαδή την παραχώρηση του προσοδοφόρου πεδίου της πιστοποίησης αποκλειστικά σε ιδιωτικούς φορείς, έρχεται ουσιαστικά να υλοποιήσει με την απόφαση αυτή.

5. Παραβιάζει κάθε έννοια επιχειρησιακής λογικής, αφού αντί να συγχωνεύσει ένα κλαδικό φορέα στον καθιερωμένο στην Ελλάδα και διεθνώς αναγνωρίσιμο ΕΛΟΤ επιχειρείται το αντίθετο.

Για τον ΕΛΟΤ

Ο Ελληνικός Οργανισμός Τυποποίησης, ο ΕΛΟΤ, χαίρει ιδιαίτερης αναγνωρισιμότητας στον Ευρωπαϊκό και το Διεθνή χώρο, ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στους Διεθνείς (ISO, IEC) και Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς Τυποποίησης (CEN, CENELEC, ETSI), δηλαδή τους Οργανισμούς που δημιουργούν τα Διεθνή και Ευρωπαϊκά Πρότυπα.

Με όπλο αυτή τη διεθνή αναγνωρισιμότητα και την αξιοπιστία, διαφάνεια και ουδετερότητα των διαδικασιών του, ο ΕΛΟΤ εισήγαγε στην Ελλάδα, ακολουθώντας το παράδειγμα της συντριπτικής πλειονότητας των άλλων Οργανισμών Τυποποίησης της Ε.Ε., σαν φυσική συνέχεια και τις δραστηριότητες της αξιολόγησης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις των Προτύπων, δηλαδή της Πιστοποίησης.

Η Πιστοποίηση του ΕΛΟΤ κέρδισε γρήγορα την εμπιστοσύνη του επιχειρηματικού κόσμου που βρήκαν στον ΕΛΟΤ έναν αξιόπιστο φορέα, ανεξάρτητο από ιδιωτικά συμφέροντα, ο οποίος μπορούσε να βεβαιώσει, με διεθνή αναγνωρισιμότητα της βεβαίωσης αυτής, την ποιότητα των συστημάτων διοίκησής τους ή την ποιότητα των προϊόντων ή των υπηρεσιών τους. Η διεθνής αναγνωρισιμότητα ήρθε με την συμμετοχή του ΕΛΟΤ στα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δίκτυα Εθνικών Οργανισμών και σχετικά σχήματα (IQNET, HAR, CCA, ENEC Agreement, IEC/CB scheme, Solar Keymark). Δυστυχώς αυτή η αναγνωρισιμότητα και αυτές οι εκπροσωπήσεις ούτε «εισφέρονται» ούτε κληρονομούνται.

Η ανάπτυξη των δραστηριοτήτων Πιστοποίησης επέτρεψαν στον ΕΛΟΤ να μην εξαρτάται αποκλειστικά από κρατική επιχορήγηση, αλλά αντίθετα να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών λειτουργίας του (πάνω από 65%) από ίδια έσοδα.

Τι προτείνουν

1. Την απόσυρση του άρθρου 19 .

2. Την μετεξέλιξη του ΕΛΟΤ και ενίσχυση των δραστηριοτήτων Ποιότητας στην Ελλάδα, σύμφωνα και με την συνημμένη πρόταση των εργαζομένων του ΕΛΟΤ. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο του ΕΛΟΤ χωρίς καμία μετατροπή είναι άμεσα ικανό να εκτελέσει αυτήν την αποστολή. Λεπτομέρειες του αν θα γίνουν θυγατρικές εταιρείες, ποσοστά συγχώνευσης κλπ μπορούν να επιλυθούν ενδοεταιρικά. Διατηρείται όλο το πλέγμα της διεθνούς και ευρωπαϊκής αναγνωρισιμότητας των διαδικασιών και οι συγχωνευόμενες εταιρείες εντάσσονται άμεσα σε αυτές. Η νέα εταιρική μορφή υποδέχεται όλους τους εργαζόμενους των συγχωνευομένων εταιριών. Δημιουργείται ένας μεγάλος και αξιόπιστος οργανισμός, ικανός να σταθεί άμεσα στον Ευρωπαϊκό χώρο με αξιώσεις και διεθνή συνεργασία.

3. Να κληθούν οι βασικοί οικονομικοί εταίροι/συλλογικοί φορείς της Ελλάδας και ο τεχνικός κόσμος να συμμετάσχουν στο πραγματοποιούμενο εγχείρημα, κατά τα πρότυπα της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπολοίπων Ευρωπαϊκών κρατών.

Αναγραφή θρησκεύματος στα απολυτήρια Μ.Ε.

Παναγιώτα Μπίτσικα, BHMA, 9/1/2012

Εξηγήσεις από την Ελλάδα θα ζητήσει η Κομισιόν σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών, καθώς αυτή η πρακτική προσκρούει σε κοινοτική οδηγία, η οποία απαγορεύει την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, περιλαμβανομένων των θρησκευτικών ή φιλοσοφικών πεποιθήσεων.

Το ζήτημα ανακινήθηκε ύστερα από ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ν. Χουντή προς την αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και αρμόδια Επίτροπο της ΕΕ για θέματα δικαιοσύνης, θεμελιωδών δικαιωμάτων και ιθαγένειας κυρία Βίβιαν Ρέντινγκ στην οποία γνωστοποίησε ότι στους απολυτήριους τίτλους που απονέμουν τα Γυμνάσια και Λύκεια στην Ελλάδα περιλαμβάνεται υποχρεωτικά και η αναγραφή του θρησκεύματος του μαθητή ή της μαθήτριας.

Ο κ. Χουντής ενημέρωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις αντιδράσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας και ανεξάρτητων αρχών στην Ελλάδα, που εναντιώνονται στην αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια και ζήτησε το σεβασμό της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και την εφαρμογή της Οδηγίας 95/46 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Όπως σημειώνει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, η Κομισιόν «θεωρεί παράνομη την αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους» και θα ζητήσει από την Ελλάδα «να αλλάξει την πρακτική της αναγραφής του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών, αφού κάτι τέτοιο έρχεται σε αντίθεση όχι μόνο με την Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και με τις διατάξεις της Οδηγίας 95/46/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης «για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα».

Πιο αναλυτικά, στην απάντησή της εξ' ονόματος της Κομισιόν, η αρμόδια Επίτροπος κ. Ρέντινγκ, αναφέρει ότι η Οδηγία 95/46 προβλέπει ότι «τα κράτη μέλη απαγορεύουν την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που παρέχουν πληροφορίες για τη φυλετική ή εθνική καταγωγή, τα πολιτικά φρονήματα, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, τη συμμετοχή σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς και την υγεία και τη σεξουαλική ζωή». Επισημαίνει μάλιστα ότι «αυτή η απαγόρευση οφείλεται στην ιδιαιτέρως ευαίσθητη φύση των εν λόγω δεδομένων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι θρησκευτικές πεποιθήσεις».

Επίσης, στην απάντησή της η κυρία Ρέντινγκ τονίζει ότι «το άρθρο 8 παράγραφος 4 επιτρέπει στα κράτη μέλη, «όταν συντρέχουν σοβαροί λόγοι δημοσίου συμφέροντος», να θεσπίσουν και άλλες παρεκκλίσεις εφόσον παρέχονται οι «δέουσες εγγυήσεις» (...) συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα πρέπει να είναι «κατάλληλα, συναφή προς το θέμα και όχι υπερβολικά σε σχέση με τους σκοπούς για τους οποίους συλλέγονται και υφίστανται επεξεργασία».

Και καταλήγει: «Θα έρθει σε επαφή με τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, προκειμένου να καταστούν σαφείς οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η επεξεργασία δεδομένων θρησκευτικού χαρακτήρα στο πλαίσιο των απολυτηρίων τίτλων σπουδών, καθώς και να διευκρινιστεί ποιες εγγυήσεις παρέχονται από την εθνική νομοθεσία».

Σε δηλώσεις του, ο κ. Χουντής σημείωσε ότι η απάντηση της Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι σαφής και κατηγορηματική, η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών «είναι παράνομη και πρέπει να απαγορευτεί».

Μάλιστα, εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στην υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, τονίζοντας ότι προκαλεί εντύπωση η «επιλεκτική νομιμοφροσύνη» της. Όπως επεσήμανε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «από τη μια, σαν «εισαγγελέας υπεράσπισης του Μνημονίου», κουνά το δάχτυλο στην ελληνική κοινωνία, στους άνεργους και τους χαμηλόμισθους, και απαιτεί να εφαρμόζουν απαρέγκλιτα όσα ζητά η Κομισιόν και η Τρόικα για τη φτωχοποίηση της Ελλάδας και για τις συνταγές ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης, και από την άλλη ενώ γνωρίζει άριστα την Οδηγία για τις θρησκευτικές διακρίσεις αφού υπήρξε Επίτροπος της ΕΕ, «ξεχνά» να εφαρμόσει την Κοινοτική Νομοθεσία προφανώς για μην υπάρξει «βλάσφημη» και προκαλέσει έτσι τη «θεία οργή» της εκκλησίας».

(Στο παλιό απολυτήριο της φωτογραφίας περιέχεται προτυπωμένο το θρήσκευμα "χριστιανός ορθόδοξος"... Ήταν αδιανόητο να δήλωνε κάποιος κάτι διαφορετικό! Απ' την άλλη πλευρά, αφού όλοι είναι Χ.Ο., γιατί χρειάζεται η αναγραφή;)

Φίλος του Αλεξάνδρου ο Επίκουρος;;

του Μάριου Βερέττα, συγγραφέα-εκδότη

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Κήπος του Επίκουρου», τεύχος 18, και αναδημοσιεύεται εδώ με σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα και εκδότη.

Το να εκτιμά κανείς και να θαυμάζει αξιόλογες προσωπικότητες του παρελθόντος είναι απολύτως θεμιτό. Εύκολα ωστόσο ο θαυμασμός αυτός μπορεί να διολισθήσει προς τη μεριά της αυτογελοιοποίησης, όταν εκφράζεται ταυτόχρονα προς προσωπικότητες εντελώς άσχετες και ασυμβίβαστες μεταξύ τους.

Το λέω αυτό διότι έχω παρατηρήσει πως ενώ υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δηλώνουν φίλοι της επικούρειας φιλοσοφίας, οι ίδιοι θεωρούν ταυτόχρονα τουλάχιστον ως ημίθεο τον Μακεδόνα βασιλιά Αλέξανδρο και ως μέγιστο πνεύμα της αρχαιότητας τον δάσκαλό του Αριστοτέλη.

Η επιλογή αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιεικώς ως αντιφατική αλλά και ανιστόρητη, εφόσον από τη μια μεριά ο Επίκουρος υπήρξε ένας απλός Αθηναίος πολίτης, γαλουχημένος με τις αρχές της αθηναϊκής δημοκρατίας, που υπέστη όλα τα δεινά της μακεδονικής επικυριαρχίας στην πατρίδα του, ενώ από την άλλη μεριά αφενός ο Αλέξανδρος βασίλεψε ως ένας απόλυτος μονάρχης, που δεν δίσταζε ακόμη και να κατακρεουργεί μεθυσμένος τους καλύτερους φίλους του, κι αφετέρου ο Αριστοτέλης αποτέλεσε έναν πιστό υπηρέτη των συμφερόντων του μακεδονικού θρόνου, που έκανε τα πάντα προκειμένου να υποδουλώσει πνευματικά το ανεξάρτητο πνεύμα του αθηναϊκού δήμου.

Βεβαίως δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ούτε οι εκπληκτικές στρατηγικές ικανότητες του Αλέξανδρου, ούτε η εντυπωσιακή ευρυμάθεια του Αριστοτέλη. Κανείς όμως από αυτούς τους δύο δεν ωφέλησε τόσο τους συνανθρώπους του, συγχρόνους και μεταγενέστερους, όσο ο άσημος Επίκουρος.

Αναμφίβολα ο Αλέξανδρος αποτελεί μια κορυφαία περίπτωση στο κεφάλαιο των μεγάλων κατακτητών, κι ο Αριστοτέλης μια σημαντικότατη παρουσία στα πλαίσια της ιστορίας της φιλοσοφίας, αλλά και οι δυο καθόλου δεν ενδιαφέρθηκαν για την ευτυχία του ανθρώπου, του κάθε άνθρώπου, όπως έκανε ο δάσκαλος του Κήπου. Διότι ο μεν Αλέξανδρος ενδιαφέρθηκε για την κατάκτηση της απέραντης αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, ο δε Αριστοτέλης ασχολήθηκε επισταμένως με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μακεδονικού θρόνου στην Αθήνα.

Ας δούμε λοιπόν τα ιστορικά γεγονότα, για να ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα. Όπως είναι γνωστό, ο Αριστοτέλης, ο Αλέξανδρος και ο Επίκουρος έδρασαν κατά τον 4ο πx αιώνα. Μεγαλύτερος από τους τρεις υπήρξε ο Αριστοτέλης, που γεννήθηκε το 384 πx στα Στάγειρα της Χαλκιδικής και πατέρας του ήταν ο Νικόμαχος, γιατρός του βασιλέα της Μακεδονίας. Άρα ο Αριστοτέλης ανήκε εκ γενετής στο αυλικό περιβάλλον του μακεδονικού θρόνου. Στη συνέχεια έμεινε ορφανός και την κηδεμονία του ανέλαβε κάποιος Πρόξενος, ένας πλούσιος φίλος του πατέρα του, εγκατεστημένος στον μικρασιατικό Αταρνέα της Αιολίδας, απέναντι από τη Λέσβο, ο οποίος έστειλε το 367 πx τον δεκαεπτάχρονο Αριστοτέλη στην Αθήνα, για να σπουδάσει στη φιλοσοφική σχολή του Πλάτωνα, πασίγνωστου για τις ολιγαρχικές και αντιδημοκρατικές του απόψεις και τις στενές του σχέσεις με διαβόητους τυράννους, όπως οι Συρακούσιοι Διονύσιος ο Πρεσβύτερος και Διονύσιος ο νεότερος. Αναμφίβολα ο νεαρός Αριστοτέλης είχε κληρονομήσει μια μεγάλη περιουσία, αλλιώς δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτός στην Ακαδημία, που προόριζε τις γνώσεις της μόνον για πλουσιόπαιδα και εισέπραττε πανάκριβα δίδακτρα. Σημειωτέο ότι η Ακαδημία ιδρύθηκε από τον Πλάτωνα το 387 πx, μόλις τρία χρόνια πριν από τη γέννηση του Αριστοτέλη.

Είκοσι χρόνια (από το 367 έως 347 πx) έμεινε ο ευφυέστατος Αριστοτέλης στην Ακαδημία, δηλαδή μέχρι τη χρονιά που πέθανε ο Πλάτωνας, οπότε διαπληκτίστηκε με τον Ξενοκράτη και τον Σπεύσιππο για την ηγεσία της σχολής. Με δεδομένο όμως ότι νίκησε ο Σπεύσιππος, ως Αθηναίος και ανιψιός του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης πήρε τον Ξενοκράτη και φύγανε μαζί για την Αιολία, όπου γνώριζε τα κατατόπια λόγω του Προξένου . Εγκαταστάθηκε στην Άσσο, την οποία είχε χαρίσει ο τύραννος του Αταρνέα Ερμίας στους πλατωνικούς Έραστο και Κορίσκο, κι εκεί επιδίωξε να υλοποιήσει το όνειρο του Πλάτωνα, περί διακυβέρνησης των πόλεων από τους φιλοσόφους, ενώ στην ουσία ασκούσε φιλομακεδονική προπαγάνδα στον Ερμία και το περιβάλλον του, με αποτέλεσμα να υποκινηθούν οι υποψίες των Περσών, οι οποίοι τελικά συνέλαβαν και σταύρωσαν τον πλατωνικό τύραννο. Ο Αριστοτέλης στο μεταξύ εγκαταστάθηκε από το 345 πx στη Μυτιλήνη, όπου νυμφεύθηκε την ανιψιά του Ερμία Πυθιάδα κι απόκτησε ως εκλεκτό του μαθητή τον Λέσβιο Θεόφραστο από την Ερεσό, την πατρίδα της Σαπφώς.

Το 356 πx, όταν ο Αριστοτέλης ήταν 28 χρονών και βρισκόταν ακόμη στην Αθήνα, γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας ο Αλέξανδρος, την ανατροφή του οποίου ανέλαβε ένας συγγενής της μητέρας του, ονόματι Λεωνίδας. Χάρη στον Λεωνίδα ο μικρός Αλέξανδρος έμαθε αριθμητική, μουσική και ιππασία, ενώ η εντυπωσιακή ευφυΐα του υποχρέωσε τελικά τον πατέρα του Φίλιππο να ασχοληθεί μαζί του και να αναθέσει το 342 πx την εκπαίδευσή του στον Αριστοτέλη. 

Αναμφίβολα πέρα από τις φιλοσοφικές του γνώσεις, το κριτήριο της επιλογής του Αριστοτέλη, ως δασκάλου του βασιλόπαιδα Αλέξανδου, θα πρέπει να ήταν η αφοσίωσή του στον μακεδονικό θρόνο, κι ένα τέτοιο προσόν δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αγνοηθεί από τον πασίγνωστο για την καχυποψία του Φίλιππο. Δεν αποκλείεται άλλωστε ο Αριστοτέλης, ως γιος έμπιστου αυλικού του Μακεδόνα βασιλιά, να δρούσε ήδη επί μία εικοσιαετία στην Αθήνα σαν πράκτορας των συμφερόντων του Φιλίππου κι έτσι η επιμονή του να καταλάβει την ηγεσία της Ακαδημίας, θα μπορούσε να ειδωθεί και ως απόπειρα πραγματοποίησης μιας πολιτικής αποστολής, που του είχε αναθέσει ο Μακεδόνας βασιλιάς, με δεδομένο ότι η σχολή του Πλάτωνα υπήρξε εξαρχής κέντρο εκπαίδευσης πλουσίων και ολιγαρχικών νέων και άρα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί και σε φυτώριο στελεχών της φιλομακεδονικής παράταξης. Τα ίδια δεν γίνονται σήμερα στα διάφορα αμερικάνικα κολλέγια και τις γερμανικές σχολές;

Όπως κι αν έχει το πράγμα, το 341 πx - όταν ο αδρά αμειβόμενος σαραντατριάχρονος Αριστοτέλης είχε πλέον συμπληρώσει έναν χρόνο ως παιδαγωγός του δεκαπεντάχρονου βασιλόπαιδα Αλέξανδρου – σε μιαν άλλη άκρη της Ελλάδας, στη Σάμο, από μιαν οικογένεια φτωχών Αθηναίων κληρούχων, γεννήθηκε ο Επίκουρος, ο γιος του γραμματοδιδάσκαλου Νεοκλή, από το γένος των Φιλαϊδών.

Την επόμενη χρονιά, ο Φίλιππος έκρινε ότι ο δεκαεξάχρονος Αλέξανδρος είχε πλέον μορφωθεί αρκετά κι έτσι διέκοψε τις σπουδές του και του ανέθεσε τη διοίκηση της Μακεδονίας κατά τη διάρκεια της απουσίας του στο Βυζάντιο. Η επιλογή του αποδείχθηκε σοφή, διότι ο Αλέξανδρος, παρά το νεαρό της ηλικίας του κατάφερε να πνίξει στο αίμα την εξέγερση των Μαίδων και να καταστρέψει την πρωτεύουσά τους Ιαμφορίνα, κερδίζοντας έτσι την εκτίμηση και τον σεβασμό των Μακεδόνων πολεμιστών.

Δύο χρόνια αργότερα, το 338 πx, o Φίλιππος παρέταξε τις δυνάμεις του στη Χαιρώνεια, απέναντι στα ενωμένα στρατεύματα της Αθήνας, της Κορίνθου, της Κέρκυρας, της Λευκάδας, της Αχαΐας, των Μεγάρων, της Ακαρνανίας, της Εύβοιας και του Κοινού των Βοιωτών. Επικεφαλής του μακεδονικού ιππικού ήταν ο Αλέξανδρος. Οι σύμμαχοι νικήθηκαν, χίλιοι Αθηναίοι σκοτώθηκαν κι άλλοι δύο χιλιάδες αιχμαλωτίστηκαν. Ο δεκαοχτάχρονος Αλέξανδρος μπήκε για πρώτη φορά στην Αθήνα ως εκπρόσωπος του πατέρα του, ενώ ο Επίκουρος στη Σάμο συμπλήρωνε τα τρία του χρόνια.

Την επόμενη χρονιά, κι ενώ ο Αριστοτέλης συνέχιζε να κατοικεί στην Πέλλα και να τρέφεται από το πλούσιο βασιλικό ταμείο, ο Φίλιππος αποφάσισε να εκτοπίσει την μητέρα του Αλέξανδρου Ολυμπιάδα και να νυμφευθεί τη νεαρή και όμορφη Κλεοπάτρα. Εάν η τελευταία γεννούσε γιο, τότε ο Αλέξανδρος θα έχανε τα πρωτεία στη διαδοχή του μακεδονικού θρόνου. Έτσι ο Αλέξανδρος μαζί με τη μητέρα του αποχώρησαν εξοργισμένοι στην Ήπειρο αλλά πριν κλείσει χρόνος ο Αλέξανδρος επέστρεψε στην Πέλλα και συμφιλιώθηκε με τον πατέρα του. 

Το 336 πx o Φίλιππος πάντρεψε μια από τις θυγατέρες του με τον αδελφό της Ολυμπιάδας, που τον έλεγαν επίσης Αλέξανδρο. Προς τιμή τους διοργάνωσε μεγαλοπρεπείς γιορτές στις Αιγές, αλλά καθώς έμπαινε στο στάδιο για να προκηρύξει την έναρξη των αγώνων, τον δολοφόνησε ο σωματοφύλακάς του Παυσανίας.

Έτσι ο Αλέξανδρος, σε ηλικία είκοσι ετών, έγινε βασιλέας της Μακεδονίας και πρώτη του δουλειά ήταν να εξοντώσει όλους τους πιθανούς διεκδικητές του θρόνου του. Ο σαρανταοχτάχρονος Αριστοτέλης στάθηκε στο πλευρό του, με το αζημίωτο βέβαια, διότι την επόμενη χρονιά ζήτησε από τον νεαρό βασιλιά «επιδότηση» για να ιδρύσει τη δική του φιλοσοφική σχολή, όχι στην Πέλλα, ούτε στην Μίεζα, όπου δίδασκε μέχρι τότε, αλλά στην Αθήνα.

Στο μεταξύ ο Αλέξανδρος πολέμησε τους Τριβαλλούς, τους Γέτες, τους Ιλλυριούς, τους Παίονες και τους Αγριάνες, ενώ μόλις πληροφορήθηκε την αποστασία των Θηβαίων στράφηκε εναντίον τους, και παρά τη σθεναρή τους αντίσταση, κατάφερε να τους νικήσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από τριανταπέντε μόλις χρόνια, μετά τη συντριβή των Σπαρτιατών στα Λεύκτρα το 371 πx, οι Θηβαίοι είχαν αναδειχθεί σε πρώτη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα. Μετά τους υποσκέλισε ο Φίλιππος αλλά έπειτα από το θάνατο του τελευταίου, θεώρησαν εύκολο να απαλλαγούν από την μακεδονική επικυριαρχία και να ξαναζήσουν ίσως τα παλιά τους μεγαλεία.

Οι ελπίδες τους όμως διαψεύστηκαν από τις ισχυρές δυνάμεις του Αλεξάνδρου, που όχι μόνον νίκησε τους Θηβαίους αλλά τους τιμώρησε και παραδειγματικά, διατάζοντας τη θανάτωση έξι χιλιάδων πολιτών, την πώληση άλλων τριάντα χιλιάδων και την ισοπέδωση της πόλης του Κάδμου.

Όπως ήταν φυσικό η συμφορά που έπληξε τη Θήβα κατατρομοκράτησε όλες τις άλλες ελληνικές πόλεις, οι οποίες αναγνώρισαν θέλοντας και μη την πρωτοκαθεδρία του Μακεδόνα βασιλιά.

Έτσι το 335 πx, o εικοσάχρονος βασιλιάς Αλέξανδρος αναδείχθηκε σε απόλυτο σχεδόν μονάρχη της Ελλάδας, έχοντας βάψει τα χέρια του στο αίμα χιλιάδων ανθρώπων, βαρβάρων και Ελλήνων, ο σαρανταεννιάχρονος Αριστοτέλης πήγε στην Αθήνα, με άφθονα χρήματα του Αλέξανδρου και ίδρυσε τη δική του φιλοσοφική σχολή στο Λύκειο, ανάμεσα στο Λυκαβηττό και τον Ιλισό, οικοδομώντας μεγαλοπρεπή κτήρια και εντυπωσιακές στοές για φιλοσοφικούς περιπάτους, ώστε να προσελκύει πλούσιους νεαρούς από όλη την Ελλάδα και να τους καλλιεργεί φιλομοναρχικές πεποιθήσεις, ενώ στη Σάμο ο μικρός Επίκουρος συμπλήρωνε παίζοντας με τα αδέλφια του τα έξι του χρόνια.

Το 334 πx αφήνοντας τοποτηρητή του τον Αντίπατρο, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε τη μεγάλη του εκστρατεία ενάντια στην περσική αυτοκρατορία. Νίκησε την ίδια χρονιά τους Πέρσες στο Γρανικό, κατέβαλε όλα τα μικρασιατικά παράλια, προχώρησε στην Καππαδοκία, πέρασε τις Κιλίκιες πύλες, νίκησε για δεύτερη φορά τους Πέρσες στην Ισσό, το 333 πx, κατέλαβε έπειτα από σκληρές μάχες τα λιμάνια της Φοινίκης και της Φιλιστίας, κατέκτησε την Αίγυπτο, θεμελίωσε την Αλεξάνδρεια, νίκησε για τρίτη φορά τους Πέρσες στα Γαυγάμηλα, το 331 πx, σκότωσε τον Φιλώτα, ως συνομώτη, δολοφόνησε τον Παρμενίωνα, ως πατέρα του Φιλώτα, εκτέλεσε τον ιστορικό Καλλισθένη, ανιψιό του Προξένου, επειδή σχολίασε αρνητικά την επιβολή της προσκύνησης, πέρασε πέντε χρόνια πολεμώντας άσκοπα τους λαούς της Βακτριανής, νίκησε το 326 πx, τον Ινδό βασιλιά Παουράβα, γνωστότερο ως Πώρο, κι αφού χάρη στην παρέμβαση του ετοιμοθάνατου από αρρώστιες στρατηγού Κοίνου, σταμάτησε επιτέλους την ξέφρενη πορεία του προς την ανατολή, επέστρεψε το 324 πx στα Σούσα, αυτοανακηρύχθηκε διάδοχος των Αχαιμενιδών, επέβαλε μικτούς γάμους Μακεδόνων με Περσίδες, και πέθανε στις αρχές του καλοκαιριού του 323 πx, στη Βαβυλώνα, σε ηλικία τριάντα τριών ετών.

Τη χρονιά του θανάτου του Αλεξάνδρου ο Αριστοτέλης ήταν εξήντα ενός ετών και δίδασκε περπατώντας κάτω από τις πολυτελείς στοές του αθηναϊκού Λυκείου του, τα ίχνη του οποίου εντοπίστηκαν σήμερα από την οδό Ρηγίλλης έως το Πολεμικό Μουσείο, κατά μήκος της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, ενώ ο Επίκουρος ήταν δεκαοχτώ χρονών και ήρθε από τη Σάμο στην Αθήνα, προκειμένου να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Ήδη στα δεκατέσσερά του ο πανέξυπνος Επίκουρος είχε σχολιάσει εύστοχα το στίχο του Ησίοδου «εν αρχή εγεννήθη το χάος», λέγοντας «το χάος πόθεν εγεννήθη;»

Λίγο πριν πεθάνει ο Αλέξανδρος στη Βαβυλώνα έδωσε το δαχτυλίδι του, σύμβολο της βασιλικής εξουσίας, στον στρατηγό Περδίκκα, ο οποίος αμέσως μετά το θάνατο του βασιλιά πρωτοστάτησε στη διαμάχη της διαδοχής, εκτελώντας για παράδειγμα τους πρωτοστάτες μιας διαμαρτυρίας των πεζεταίρων. Στη συνέχεια προσεταιρίστηκε τον Αρριδαίο, ένα ηλίθιο ετεροθαλή αδελφό του Αλεξάνδρου, τον οποίο ανακήρυξε συμβασιλέα μαζί με τον αγέννητο ακόμη γιο της Ρωξάνης. Η Ρωξάνη τελικά γέννησε γιο, και ο Περδίκκας, ως επίτροπος ενός βλαμμένου κι ενός βρέφους απέκτησε τεράστια δύναμη. Μια από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να στραφεί ενάντια στις κτήσεις των συμμαχικών πόλεων που αποστάτησαν, όπως η Αθήνα, και ως εκ τούτου έδιωξε τους Αθηναίους κληρούχους από τη Σάμο, με αποτέλεσμα η οικογένεια του Επίκουρου να οδηγηθεί στην εξορία.

Στη συνέχεια ο Περδίκκας βρήκε απέναντί του τις συνασπισμένες δυνάμεις των άλλων επιγόνων, όπως του Αντίγονου, του Κρατερού, του Αντίπατρου και του Πτολεμαίου. Στη σύγκρουση που ακολούθησε ο στρατός του στασίασε και ο ίδιος δολοφονήθηκε μέσα στη σκηνή του από τον Σέλευκο, τον Πίθωνα και τον Αντιγένη.

Στο μεταξύ στην Αθήνα, το 323 πx, μόλις διαδώθηκε η είδηση του θανάτου του Αλεξάνδρου, οι αντιμακεδόνες πολιτικοί ηγέτες σήκωσαν κεφάλι και στράφηκαν ενάντια στο κέντρο της φιλομακεδονικής παράταξης που δεν ήταν άλλο από το Λύκειο του Αριστοτέλη. Του απάγγειλαν κατηγορίες για ασέβεια, εφόσον είχε υψώσει λατρευτικό βωμό προς τιμή του εσταυρωμένου τύραννου Ερμία, με αποτέλεσμα ο Αριστοτέλης να διαφύγει έντρομος στη Χαλκίδα, μαζί με την ερωμένη του, την εταίρα Ερπυλλίδα. Εκεί πέθανε τον επόμενο χρόνο από κατάθλιψη, ενώ τη διεύθυνση της σχολής του στην Αθήνα, ανέλαβε ο Ερέσιος Θεόφραστος.

Στη συνέχεια η αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου με πρόταση του Υπερείδη κήρυξε τον πόλεμο ενάντια στον ακέφαλο μακεδονικό θρόνο, τοποτηρητής του οποίου στην Πέλλα ήταν ο στρατηγός Αντίπατρος. Ο εμπειροπόλεμος στρατηγός Λεωσθένης ανέλαβε την ηγεσία του αθηναϊκού και συμμαχικού στρατού και ξεκίνησε αμέσως προς τις Θερμοπύλες. Μαζί με τους Αθηναίους συμπορεύτηκαν οι Αιτωλοί, οι Αχαιοί, οι Αρκάδες και οι Κορίνθιοι. Στην πρώτη σύγκρουση οι σύμμαχοι νίκησαν και ο Αντίπατρος αναγκάστηκε να κλειστεί πίσω από τα τείχη της Λαμίας, γι’ αυτό και ο πόλεμος αυτός ονομάστηκε «Λαμιακός». Αλλά ο μακεδονικός στόλος συνέτριψε τον αθηναϊκό στις Εχινάδες, έξω από τη Ναύπακτο.

Ο Λεωσθένης συνέχισε να πολιορκεί ωστόσο τον Αντίπατρο στη Λαμία, μέχρι που τραυματίστηκε και πέθανε. Τον αντικατέστησε ο Αντίφιλος, ο οποίος αφήνοντας μια μικρή φρουρά στη Λαμία, προχώρησε προς τη Θεσσαλία, για να αντιμετωπίσει τον Λεοννάτο, που ερχόταν σε βοήθεια του Αντίπατρου. Σε μια πρώτη ιππομαχία, ο Λεοννάτος σκοτώθηκε, αλλά ο στρατός του κατάφερε να ενωθεί με τις δυνάμεις του πολιορκημένου Αντίπατρου, ενώ στην περιοχή κατέφθασε και η πρόσθετη μακεδονική δύναμη του Κρατερού.

Οι δυο αντίπαλοι συγκρούστηκαν το 322 πx στην Κραννώνα της Θεσσαλίας, κοντά στο σημερινό Κιλελέρ, και ενώ το αθηναϊκό ιππικό συνέτριψε το μακεδονικό, η πεζή μακεδονική φάλαγγα αποδείχθηκε ισχυρότερη και χάρισε τη νίκη στον Αντίπατρο, ο οποίος πέρασε στη συνέχεια ανενόχλητος τις Θερμοπύλες και στρατοπέδευσε έξω από την κατεστραμμένη Θήβα.

Στο μεταξύ ο μακεδονικός στόλος έφτασε έξω από τα παράλια της Αττικής, αλλά με μια εξέχουσα διπλωματική κίνηση, ο Αθηναίος ρήτορας Φωκίων, έπεισε τον Μακεδόνα ναύαρχο Κλείτο να μην κάνει απόβαση, ενώ στη συνέχεια πήγε στη Θήβα, όπου έπεισε και τον Αντίπατρο να μην εισβάλει στην ανυπεράσπιστη Αθήνα.

Ο Αντίπατρος συμφώνησε αλλά επέβαλε τους όρους του:

• Να αλλάξει το αθηναϊκό πολίτευμα από δημοκρατικό σε ολιγαρχικό, και να έχουν πολιτικά δικαιώματα μόνον οι πλούσιοι, με περιουσία μεγαλύτερη των 2.000 αττικών δραχμών.
• Να εγκατασταθεί μακεδονική φρουρά στη Μουνιχία.
• Να παραιτηθεί η Αθήνα από τις κτήσεις της στα νησιά Ίμβρο, Λήμνο, Σκύρο και Σάμο.
• Να πληρώσει ο αθηναϊκός δήμος τα έξοδα του Λαμιακού πολέμου.
• Να παραδοθούν στους Μακεδόνες όλοι οι ηγέτες της αντιμακεδονικής παράταξης, με επικεφαλής τον Υπερείδη και τον Δημοσθένη.

Δεν ξέρουμε εάν ο Επίκουρος πολέμησε στον Λαμιακό πόλεμο. Το σίγουρο είναι ότι κατά τη διάρκειά του βρισκόταν στην Αθήνα και εκπλήρωνε τη στρατιωτική του θητεία, οπότε είτε στάλθηκε πράγματι στο μέτωπο μαζί με τους άλλους Αθηναίους πολίτες είτε ως άπειρος νεοσύλλεκτος παρέμεινε στη φρουρά της πόλης. Πάντως έχασε οπωσδήποτε τα πολιτικά του δικαιώματα, εφόσον δεν είχε περιουσία 2000 δραχμών, βίωσε την ταπείνωση της πόλης του κι είδε τους ανελέητους διωγμούς των ηγετών της αντιμακεδονικής παράταξης, που ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 322 πx. Όσοι αντιμακεδόνες πολιτικοί συλλαμβάνονταν, οδηγούνταν ενώπιον του Αντίπατρου, που τους εκτελούσε έπειτα από φριχτά βασανιστήρια. Χαρακτηριστική η περίπτωση του μεγάλου ρήτορα Υπερείδη, που ο Μακεδόνας στρατηγός του έκοψε τη γλώσσα πριν τον θανατώσει, ενώ ο Δημοσθένης γλύτωσε την τελευταία στιγμή από τους διώκτες του προτιμώντας να αυτοκτονήσει στο ναό του Ποσειδώνα στον Πόρο.

Το 321 πx o Επίκουρος γύρισε στην Ιωνία, αλλά στο μεταξύ ο Περδίκκας είχε διώξει τους Αθηναίους κληρούχους από τη Σάμο και η οικογένεια του φιλόσοφου κατέφυγε στην Κολοφώνα, στην απέναντι μικρασιατική ακτή. Ακολούθησαν οι περιπλανήσεις του Επίκουρου σε διάφορους τόπους, μεταξύ των οποίων και στη Μυτιλήνη, όπου ήρθε σε ρήξη με τους πλατωνικούς και τελικά στη Λάμψακο, όπου ολοκλήρωσε τη φιλοσοφική θεωρία του και απόκτησε τους πρώτους αξιόλογους μαθητές.

Έμεινε εκεί έως το 306 πx, κι ο λόγος δεν ήταν μόνον η καλή συντροφιά των Λαμψακηνών φίλων του, αλλά και το γεγονός ότι δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Αθήνα, εξαιτίας της στέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων.

Γνωρίζουμε ότι το 307 πx o Δημήτριος ο Πολιορκητής, για δικούς του πολιτικούς λόγους, απελευθέρωσε τους Αθηναίους από την επικυριαρχία του Κάσσανδρου, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του Αντίπατρο στην ηγεσία της Μακεδονίας, και επέδειξε με έναν ιδιαίτερο τρόπο τον σεβασμό του στην μνήμη του Αλεξάνδρου, εφόσον σκότωσε το 316 πx την Ολυμπιάδα και δολοφόνησε το 310 τη Ρωξάνη μαζί με τον δεκατριάχρονο γιο του μεγάλου στρατηλάτη. Ανοικοδόμησε πάντως τη Θήβα και ίδρυσε την πόλη της Θεσσαλονίκης, που της χάρισε το όνομα της γυναίκας του.

Οι Αθηναίοι, ενθουσιασμένοι από την παρέμβαση του Δημήτριου, και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, τον ανακήρυξαν μαζί με τον πατέρα του ως «Θεό Σωτήρα», του έστησαν βωμό και του επέτρεψαν να εγκατασταθεί μέσα στον Παρθενώνα μαζί με όλες τις παλλακίδες του.

Δυο χρόνια αργότερα ο Επίκουρος παρέα με τον Έρμαρχο τον Μυτιληναίο και τους Λαμψακηνούς Μητρόδωρο, Ιδομενέα, Λεοντέα, Κολώτη, Πολύαινο και Θεμίστα ήρθε στην Αθήνα, αγόρασε ένα κομμάτι γης, ανάμεσα στο Δίπυλο και την Ακαδημία, κοντά στη σημερινή πλατεία Μεταξουργείου, έστησε τη φιλοσοφική σχολή του Κήπου, κι άρχισε να διδάσκει δωρεάν τα μεγάλα του διδάγματα, τα οποία δεν απευθύνονταν μόνον σε εκλεκτούς γόνους πλούσιων οικογενειών, όπως συνέβαινε στις σχολές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, αλλά στον κάθε άνθρωπο, είτε ήταν πλούσιος ή φτωχός, είτε ήταν ελεύθερος ή δούλος, είτε ήταν άνδρας ή γυναίκα.

Έζησε εκεί διδάσκοντας και γράφοντας για τα επόμενα τριάντα έξι χρόνια, αρνούμενος να εισπράξει ακριβά δίδακτρα, παρά μόνον μικρές εθελοντικές συνεισφορές, πάμφτωχος αλλά ελεύθερος στο σώμα και στο πνεύμα, χωρίς μεγαλοπρεπή κτήρια, χωρίς ενισχύσεις από ηγεμόνες, χωρίς παροχή εκδουλεύσεων στους ισχυρούς, χωρίς προσφορά υπηρεσιών επί μισθώ στον δήμο, χωρίς να αμειφθεί ουσιαστικά ποτέ για την ανεκτίμητη προσφορά του στην ανθρωπότητα…

Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να εκτιμά κανείς ταυτόχρονα τον αναίμακτο και αφιλοχρήματο Επίκουρο, τον αιματοβαμμένο υπερφιλόδοξο Μακεδόνα μονάρχη και τον αργυρώνητο δάσκαλό του Αριστοτέλη, για τον απλούστατο λόγο ότι ο γιος του Νεοκλή υπέστη όλα τα δεινά της μακεδονικής επικυριαρχίας στην πατρίδα του. Μεγάλωσε με τον απόηχο της μάχης της Χαιρώνειας, έγινε Αθηναίος στρατιώτης στη διάρκεια του Λαμιακού πολέμου, βίωσε τις εξευτελιστικές συνέπειες της ήττας, έχασε λόγω πενίας τα πολιτικά του δικαιώματα, είδε την οικογένειά του να εξορίζεται από τη Σάμο, κι έμεινε ο ίδιος εξόριστος από την Αθήνα επί δεκαπέντε χρόνια, μέχρι που την είδε να ελευθερώνεται από τον γελοίο επίγονο Δημήτριο, μια πολιτική λύτρωση που ισοδυναμούσε μ’ ένα ακόμη εξευτελισμό.

Πράγμα που σημαίνει ότι είτε συμπαθεί κανείς τον Αθηναίο Επίκουρο, τον δημοκράτη, τον ανθρωπιστή, τον φιλάνθρωπο, είτε θαυμάζει τους απόλυτους μονάρχες, που έσφαζαν ανελέητα συγγενείς, φίλους και εχθρούς, είτε τέλος εκτιμά τα υποχείρια των μοναρχών, ακόμη κι εάν διακρίνονταν για την πολυμάθειά τους, όπως ο Σταγειρίτης. Δεν γίνεται όμως να εκτιμά εξίσου και τους τρεις, διότι εάν συμβαίνει αυτό τότε η εκτίμησή του για τα πρόσωπα αυτά βασίζεται είτε στην άγνοια, είτε στην άνοια, είτε στην παράνοια.

Στο κάτω κάτω από την βιογραφία του Επίκουρου που μας παρέχει ο Διογένης Λαέρτιος μαθαίνουμε ότι ο δάσκαλος του Κήπου, δεν κρατούσε τη γλώσσα του και χαρακτήριζε τους πλατωνικούς «διονυσιοκόλακες», τον Πλάτωνα «χρυσό» και τον Αριστοτέλη «άσωτο», ευτελιστικοί χαρακτηρισμοί οι οποίοι μπορούν να ερμηνευτούν ως εξής: «διονυσιοκόλακες» οι πλατωνικοί, επειδή ο δάσκαλός τους υπηρέτησε για αρκετά χρόνια τους δυο τυράννους των Συρακουσών, «χρυσό» τον ίδιο τον Πλάτωνα, μάλλον λόγω των ακριβών διδάκτρων που απαιτούσε από τους μαθητές του, και «άσωτο» τον Αριστοτέλη, ίσως επειδή σπαταλούσε πολλά χρήματα με τις εταίρες, όπως η αγαπημένη του Ερπυλλίδα.

Κάτι παραπάνω θα ήξερε για όλους αυτούς ο δάσκαλος του Κήπου, από τους σημερινούς απληροφόρητους κατά κανόνα θαυμαστές τους…