Ένας Παναγιώτης, μα τι ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ II...
Και τώρα η συνέχεια για τον Παναγιώτη μας:
Μια μέρα πηγαίνοντας απροειδοποίητα στο ιατρείο και ανοίγοντας την πόρτα χωρίς καν να χτυπήσει –σιγά τωρα που θα χτύπαγε την πόρτα κοτζάμ κυρία ιατρού– πιάνει τον Παναγιώτη της να χώνει ξαφνικά κάτι που διάβαζε στο συρτάρι, και ταυτόχρονα να το κλειδώνει. Τον λοξοκοιτάει, δεν λέει τίποτα, αλλά τι να πει μίλαγε από μόνη της η μούρη του Παναγιώτη που ήταν σαν πιπεριά φλωρίνης.
της Ισμήνης
Και τώρα η συνέχεια για τον Παναγιώτη μας:
Είπαμε ότι ο Παναγιώτης είχε ιατρείο και η Νενέκα του σαν καλή σύζυγος πήγαινε τακτικά και το καθάριζε. Παρατήρησε όμως ότι από όλα τα συρτάρια του γραφείου του ένα ήτανε μονίμως κλειδωμένο. Υπέθεσε ότι πιθανόν θα έχει κάποια χρήματα μέσα και το κλειδώνει μην του τα πάρουν.
Όταν πήγε να καθαρίσει το ιατρείο προσπάθησε εις μάτην να βρει το κλειδί του συρταριού, αλλά άδικος ο κόπος. Μετά από κάμπσο καιρό ο Παναγιώτης πήγε για ένα επαγγελματικό συνέδριο εκτός Αθηνών σε κάποια επαρχιακή πόλη, οπότε με το που έφυγε, η Νενέκα μας με έναν κλειδαρά εισβάλλει στο ιατρείο και ανοίγει το συρτάρι, όπου ανακαλύπτει ένα πάκο γράμματα από κάποια γυναίκα.
Τα ανοίγει ένα προς ένα τσεκάρει τις ημερομηνίες, τον αποστολέα, και βέβαια διαβάζει το περιεχόμενο. Ταμπλάς της ήρθε. Ο Παναγιώτης της είχε και άλλο δεσμό στην πόλη που υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, τον οποίο διατηρούσε μέχρι σήμερα –νάτα τα συχνά πυκνά συνέδρια– για να μην πιαστεί δε στην φάκα, τα γράμματα τα ελάμβανε ένας φίλος του ζευγαριού, ο οποίος μετά τα παρέδιδε στον Παναγιώτη.
Και τι δεν διάβασε εκει μέσα, τι γλύκες, τι σορόπια, τι αγάπες, τι έρωτας, όλο το κάμα σούτρα σε ανάπτυξη κλπ. κλπ. Και βέβαια κι αυτή η έρμη μακρυνή αγαπημένη περίμενε την κορακοζώητη μαμά του Παναγιώτη μας να αποδημήσει εις κύριον, για να νυμφεφθεί μετά του αγαπημένου της.
Τι να κάνει πάλι η Νενέκα μας με τον ερωτιάρη Παναγιώτη που της έτυχε. Πάλι σοφά σκεπτομένη έβαλε στη θέση τους τα γράμματα έκλεισε όμορφα–όμορφα το συρτάρι, αλλά αντέγραψε σε έναχαρτάκι τη διεύθυνση της μακρυνής αγαπημένης του Παναγιώτης της. Την επομένη μέσα σε ένα φάκελο της έστειλε ανώνυμα και συστημένα μια φωτογραφία του γάμου της με τον Παναγιώτη τους και άλλη μια που ήτανε και οι 4 με τα 2 παιδιά τους.
Γύρισε ο Παναγιώτης από το συνέδριο και από τότε δεν ξαναπήγε σε άλλο συνέδριο. Ισως αναρρωτιέστε τι έκανε η Νενέκα με τα τόσα κέρατα που της έβαλε ο Παναγιώτης της.
Κάποια στιγμή τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα. Τι κι αν η Νενέκα είχε φτάσει 100 κιλά, βέθηκε ο κατάλληλος που χαιρότανε να χάνεται μέσα στα κιλά της και να απολαμβάνει στις ανηφοριές και κοιλάδες του κορμιού της. Βίτσια είναι αυτά ... περί ορέξεως ...
Το έμαθε ο Παναγιώτης βέβαια, αλλά ... δεν έβγαλε άχνα και περίμενε υπομονετικά να ξεθυμάνει το πάθος της η Νενέκα του και να συνεχίσουν την ζωή τους κανονικά πλέον, μακρυά από αρραβωνιαστικές και γκόμενους .
