...
Σε δύο εκκλησίες του Αμβούργου έγιναν πρόσφατα διαρρήξεις από άγνωστους δράστες. Έσκισαν βιβλία ύμνων, έσπασαν σταυρούς και αγάλματα αγίων, αλλά δεν έκλεψαν χρήματα από το παγκάρι, ούτε πείραξαν τα στερεοφωνικά συστήματα που ήταν εκτεθειμένα στους δύο ναούς. Η Αστυνομία εκτιμά ότι δεν ήταν ναρκομανείς που έψαχναν για χρήματα, δεν ήταν δράστες με πολιτικά κίνητρα, οι οποίοι συνήθως γράφουν με σπρέι σε τοίχους και τζάμια.
Ποιοι μπορεί να ήταν λοιπόν; Χωρίς να αναφέρεται πουθενά, όλοι πιστεύουν ότι τα κίνητρα των δραστών ήταν θρησκευτικά, γι’ αυτό εστίασαν τις ενέργειές τους οι δράστες σε λατρευτικά αντικείμενα και σε βοηθήματα της λειτουργίας, κόκκινο κρασί, κεριά, ενδύματα των ιερέων κ.ά. Οι καταστροφές ήταν τόσο μεγάλες, ώστε η λειτουργία της επόμενης Κυριακής έπρεπε να γίνει στο προαύλιο του ναού, στο ύπαιθρο.
Εννοείται ότι κανείς δεν συμφωνεί με τέτοιες ενέργειες καταστροφής, τόσο λόγω του απαιτούμενου σεβασμού στους χώρους και στα αντικείμενα που άλλοι θεωρούν ιερά, όσο και για τον απλό λόγο ότι, αν οι πληττόμενοι από κανιβαλικές ενέργειες αρχίσουν να ανταποδίδουν τις πράξεις στα ιερά κάποιων άλλων θρησκειών ή δογμάτων, θα οδηγηθεί η κοινωνία σε θρησκευτικό πόλεμο, από τον οποίο βγήκαμε μόλις την εποχή του Διαφωτισμού.
Όμως, οι χριστιανοί που τώρα παραπονούνται, έχουν βαρύτατο παρελθόν με καταστροφικές ενέργειες σε βάρος άλλων θρησκειών και των ιερών χώρων άλλων ανθρώπων και λαών. Αρχίζοντας από τις καταστροφές σε βάρος ναών και αγαλμάτων των εθνικών θρησκειών και συνεχίζοντας με τις καταστροφές και καθαιρέσεις σε βάρος των εβραϊκών συναγωγών, φτάσαμε στην εποχή που αλληλοκατέστρεφαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι ναούς και τζαμιά, ανάλογα ποιος έπαιρνε το πάνω χέρι σε κάθε περιοχή.
Κάποια εποχή, περί το έτος 600, έδινε οδηγίες ο επίσκοπος Ρώμης Γρηγόριος Α', ο Μέγας, άγιος της καθολικής και ορθόδοξης Εκκλησίας, πώς να αλλάζουν χρήση οι μονάδες κρούσεις των χριστιανών στα εθνικά ιερά: «Πρέπει να προσέξουμε πρώτα από όλα να μην εξοργίσουμε τους ειδωλολάτρες και να μην καταστρέφουμε τους ναούς τους. Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού». Τα «είδωλα» που έδινε εντολή ο βάρβαρος Γρηγόριος να καταστρέφονται ήταν γλυπτά ενός ανώτερου πολιτισμού, τα οποία οι χριστιανοί καλλιτέχνες μόνο στην (πολιτισμική) Αναγέννηση του 15ου αιώνα κατάφεραν να προσεγγίσουν για πρώτη φορά δια της αντιγραφής.
Περίπου μια χιλιετία μετά τον Γρηγόριο γράφει ο Οθωμανός ιστορικός Σαν αλ-Ντιν κατά το 16ο αιώνα σε μια περιγραφή για την κατάκτηση της Κων/πολης: «...Οι (χριστιανικοί) ναοί της Πόλης καθαρίστηκαν από τα ποταπά είδωλα και τις βρώμικες ειδωλολατρικές ακαθαρσίες, σβήστηκαν οι εικόνες τους και στήθηκαν μωαμεθανικοί βωμοί και άμβωνες ... οι ναοί των απίστων μετατράπηκαν σε τζαμιά των πιστών και οι ακτίνες του φωτός του Ισλάμ έδιωξαν τις στρατιές του σκότους, όπου μέχρι τότε ζούσαν οι αισχροί άπιστοι ...» (P. Sherrad: Constantinople, Iconography of a Sacred City, Λονδίνο 1965.)
Οι «εξαγνισμοί» που είχαν μεθοδεύσει οι χριστιανοί εναντίον των εθνικών ιερών, επαναλαμβάνονταν από τον 11ο αιώνα στη Μικρά Ασία και από το 15ο αιώνα και στα Βαλκάνια, σε βάρος τους εκ μέρους των μωαμεθανών. Ανταγωνισμός μεταξύ «αληθινών» θρησκειών...
Οι αρχές του Αμβούργου που εξερευνούν τον πρόσφατο κανιβαλισμό στους δύο ναούς, θεωρούν πολύ πιθανόν, αν και δεν το αναφέρουν δημόσια, ότι δράστες είναι μουσουλμάνοι που φαίνεται ότι εθίγησαν από κάποιες ενέργειες των τοπικών χριστιανών ιερέων. Και στον μουσουλμανισμό ισχύει, βέβαια, η χριστιανική αρχή να επιδιώκεις την προβολή μέσω μείωσης του «άλλου». Είναι εγγενές στις μονοθεϊστικές θρησκείες αυτό!
Πρακτικές καταστροφής τελούνταν στην Ελλάδα μέχρι τη δεκαετία του 196Ο από θεόπληκτους, ίσως και με υψηλή καθοδήγηση: Περί τα έτη 1960-61 ξεκίνησε από διάφορες ενορίες μια ομάδα από θεούσες, καθοδηγούμενες από τους τοπικούς εφημέριους, οι οποίες έβαλαν στόχο το ναό των ορθοδόξων Ουνιτών στην οδό Αχαρνών. Ήταν και μια θεία μου ανάμεσά τους, αδελφή του πατέρα μου, οπότε μάθαμε από πρώτο χέρι τα οργανωτικά της επιδρομής. Στο δρόμο σταμάτησε τις θεούσες η Αστυνομία και όταν ρωτήθηκε η θεία μου στο αστυνομικό τμήμα που την μετέφεραν, πώς της ήρθε η ιδέα να συμμετάσχει σε μια επίθεση σε χριστιανικό ναό, απάντησε: «Μα αυτοί είναι Ούννοι του πάπα, πάνε να μας αλλάξουν την πίστη».
Προφανέστατα οι παπάδες έβγαλαν λόγο στις αγράμματες θείες, τους μπέρδεψαν επίτηδες το μυαλό με τις όμοιες λέξεις Ούννος και Ουνίτης (που δεν έχουν βέβαια καμιά σχέση) και ήταν έτοιμοι να θαυμάσουν το καταστροφικό έργο τους. Να υπενθυμίσω ότι, Ούννοι στην απώτερη εθνική καταγωγή είναι οι Ούγγροι, οι Φινλανδοί και οι Βούλγαροι, Ουνίτες είναι εκείνοι που ακολουθούν την παράδοση της ένωσης των εκκλησιών που είχε υπογραφεί από τον Ιωάννη Παλαιολόγο στη Φεράρα. Και εννοείται, τίποτα από αυτά δεν νομιμοποιούν τους παπάδες και τις θείες, ούτε και τους μουσουλμάνους στο Αμβούργο, να μεθοδεύουν επιθέσεις σε πιστούς άλλων θρησκειών, δογμάτων και ταμείων...
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Σε δύο εκκλησίες του Αμβούργου έγιναν πρόσφατα διαρρήξεις από άγνωστους δράστες. Έσκισαν βιβλία ύμνων, έσπασαν σταυρούς και αγάλματα αγίων, αλλά δεν έκλεψαν χρήματα από το παγκάρι, ούτε πείραξαν τα στερεοφωνικά συστήματα που ήταν εκτεθειμένα στους δύο ναούς. Η Αστυνομία εκτιμά ότι δεν ήταν ναρκομανείς που έψαχναν για χρήματα, δεν ήταν δράστες με πολιτικά κίνητρα, οι οποίοι συνήθως γράφουν με σπρέι σε τοίχους και τζάμια.
Ποιοι μπορεί να ήταν λοιπόν; Χωρίς να αναφέρεται πουθενά, όλοι πιστεύουν ότι τα κίνητρα των δραστών ήταν θρησκευτικά, γι’ αυτό εστίασαν τις ενέργειές τους οι δράστες σε λατρευτικά αντικείμενα και σε βοηθήματα της λειτουργίας, κόκκινο κρασί, κεριά, ενδύματα των ιερέων κ.ά. Οι καταστροφές ήταν τόσο μεγάλες, ώστε η λειτουργία της επόμενης Κυριακής έπρεπε να γίνει στο προαύλιο του ναού, στο ύπαιθρο.
Εννοείται ότι κανείς δεν συμφωνεί με τέτοιες ενέργειες καταστροφής, τόσο λόγω του απαιτούμενου σεβασμού στους χώρους και στα αντικείμενα που άλλοι θεωρούν ιερά, όσο και για τον απλό λόγο ότι, αν οι πληττόμενοι από κανιβαλικές ενέργειες αρχίσουν να ανταποδίδουν τις πράξεις στα ιερά κάποιων άλλων θρησκειών ή δογμάτων, θα οδηγηθεί η κοινωνία σε θρησκευτικό πόλεμο, από τον οποίο βγήκαμε μόλις την εποχή του Διαφωτισμού.Όμως, οι χριστιανοί που τώρα παραπονούνται, έχουν βαρύτατο παρελθόν με καταστροφικές ενέργειες σε βάρος άλλων θρησκειών και των ιερών χώρων άλλων ανθρώπων και λαών. Αρχίζοντας από τις καταστροφές σε βάρος ναών και αγαλμάτων των εθνικών θρησκειών και συνεχίζοντας με τις καταστροφές και καθαιρέσεις σε βάρος των εβραϊκών συναγωγών, φτάσαμε στην εποχή που αλληλοκατέστρεφαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι ναούς και τζαμιά, ανάλογα ποιος έπαιρνε το πάνω χέρι σε κάθε περιοχή.
Κάποια εποχή, περί το έτος 600, έδινε οδηγίες ο επίσκοπος Ρώμης Γρηγόριος Α', ο Μέγας, άγιος της καθολικής και ορθόδοξης Εκκλησίας, πώς να αλλάζουν χρήση οι μονάδες κρούσεις των χριστιανών στα εθνικά ιερά: «Πρέπει να προσέξουμε πρώτα από όλα να μην εξοργίσουμε τους ειδωλολάτρες και να μην καταστρέφουμε τους ναούς τους. Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού». Τα «είδωλα» που έδινε εντολή ο βάρβαρος Γρηγόριος να καταστρέφονται ήταν γλυπτά ενός ανώτερου πολιτισμού, τα οποία οι χριστιανοί καλλιτέχνες μόνο στην (πολιτισμική) Αναγέννηση του 15ου αιώνα κατάφεραν να προσεγγίσουν για πρώτη φορά δια της αντιγραφής.
Περίπου μια χιλιετία μετά τον Γρηγόριο γράφει ο Οθωμανός ιστορικός Σαν αλ-Ντιν κατά το 16ο αιώνα σε μια περιγραφή για την κατάκτηση της Κων/πολης: «...Οι (χριστιανικοί) ναοί της Πόλης καθαρίστηκαν από τα ποταπά είδωλα και τις βρώμικες ειδωλολατρικές ακαθαρσίες, σβήστηκαν οι εικόνες τους και στήθηκαν μωαμεθανικοί βωμοί και άμβωνες ... οι ναοί των απίστων μετατράπηκαν σε τζαμιά των πιστών και οι ακτίνες του φωτός του Ισλάμ έδιωξαν τις στρατιές του σκότους, όπου μέχρι τότε ζούσαν οι αισχροί άπιστοι ...» (P. Sherrad: Constantinople, Iconography of a Sacred City, Λονδίνο 1965.)
Οι «εξαγνισμοί» που είχαν μεθοδεύσει οι χριστιανοί εναντίον των εθνικών ιερών, επαναλαμβάνονταν από τον 11ο αιώνα στη Μικρά Ασία και από το 15ο αιώνα και στα Βαλκάνια, σε βάρος τους εκ μέρους των μωαμεθανών. Ανταγωνισμός μεταξύ «αληθινών» θρησκειών...
Οι αρχές του Αμβούργου που εξερευνούν τον πρόσφατο κανιβαλισμό στους δύο ναούς, θεωρούν πολύ πιθανόν, αν και δεν το αναφέρουν δημόσια, ότι δράστες είναι μουσουλμάνοι που φαίνεται ότι εθίγησαν από κάποιες ενέργειες των τοπικών χριστιανών ιερέων. Και στον μουσουλμανισμό ισχύει, βέβαια, η χριστιανική αρχή να επιδιώκεις την προβολή μέσω μείωσης του «άλλου». Είναι εγγενές στις μονοθεϊστικές θρησκείες αυτό!
Πρακτικές καταστροφής τελούνταν στην Ελλάδα μέχρι τη δεκαετία του 196Ο από θεόπληκτους, ίσως και με υψηλή καθοδήγηση: Περί τα έτη 1960-61 ξεκίνησε από διάφορες ενορίες μια ομάδα από θεούσες, καθοδηγούμενες από τους τοπικούς εφημέριους, οι οποίες έβαλαν στόχο το ναό των ορθοδόξων Ουνιτών στην οδό Αχαρνών. Ήταν και μια θεία μου ανάμεσά τους, αδελφή του πατέρα μου, οπότε μάθαμε από πρώτο χέρι τα οργανωτικά της επιδρομής. Στο δρόμο σταμάτησε τις θεούσες η Αστυνομία και όταν ρωτήθηκε η θεία μου στο αστυνομικό τμήμα που την μετέφεραν, πώς της ήρθε η ιδέα να συμμετάσχει σε μια επίθεση σε χριστιανικό ναό, απάντησε: «Μα αυτοί είναι Ούννοι του πάπα, πάνε να μας αλλάξουν την πίστη».
Προφανέστατα οι παπάδες έβγαλαν λόγο στις αγράμματες θείες, τους μπέρδεψαν επίτηδες το μυαλό με τις όμοιες λέξεις Ούννος και Ουνίτης (που δεν έχουν βέβαια καμιά σχέση) και ήταν έτοιμοι να θαυμάσουν το καταστροφικό έργο τους. Να υπενθυμίσω ότι, Ούννοι στην απώτερη εθνική καταγωγή είναι οι Ούγγροι, οι Φινλανδοί και οι Βούλγαροι, Ουνίτες είναι εκείνοι που ακολουθούν την παράδοση της ένωσης των εκκλησιών που είχε υπογραφεί από τον Ιωάννη Παλαιολόγο στη Φεράρα. Και εννοείται, τίποτα από αυτά δεν νομιμοποιούν τους παπάδες και τις θείες, ούτε και τους μουσουλμάνους στο Αμβούργο, να μεθοδεύουν επιθέσεις σε πιστούς άλλων θρησκειών, δογμάτων και ταμείων...
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
