Στη ζωή της Theresa B., καθολικής με ολλανδική καταγωγή και μεγαλωμένης στη Γερμανία, συνέβησαν τρία πράγματα που ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα της συμβούν: να ζει αποκλεισμένη με γυναίκες, να ζει σε μια προτεσταντική χώρα και να ζει σε παλιά κτήρια. Τα τρία αυτά της προέκυψαν όταν σε ηλικία 23 ετών προσχώρησε η Τερέζα σε καθολικό μοναστήρι στο δανέζικο χωριό Grenå.
Η επιλογή αυτή, όπως έλεγε μετά η «αδελφή Τερέζα», ανταποκρινόταν στο στόχο της να προσεύχεται στο θεό ομαδικά – ψυχολόγοι εξηγούν, όμως, ότι της έδωσε διέξοδο στο πάθος της για εξουσία και κυριαρχία σε άλλους ανθρώπους.
Η ευσεβής διαβίωση της (εντωμεταξύ) ηγουμένης Τερέζας με τις 20 «αδελφές» πήρε το έτος 1993 θλιβερή μορφή, όταν η αυταρχική πενηντάρα πλέον καλόγρια έστειλε για τιμωρία μια ηλικιωμένη και πάσχουσα από άνοια «αδελφή» της, ντυμένη μόνο με ένα νυχτικό, στα χιόνια του δανέζικου χειμώνα. Αιτία για τη βαριά τιμωρία ήταν η «φασαρία» που έκανε η φουκαριάρα γριά καλόγρια και ενοχλούσε την «μητέρα» ηγουμένη στο θεάρεστο έργο της.
Η ξεπαγιασμένη από το πολικό ψύχος τιμωρημένη καλόγρια κτυπούσε για κάποια ώρα την πόρτα να της ανοίξουν για να ζεσταθεί, αλλά καμία από τις αφοσιωμένες δεσποινίδες, όπως η Helene Hägglund, 37 ετών σήμερα, δεν τόλμησε να παραβεί την εντολή της ηγουμένης. Όταν σταμάτησαν τα κτυπήματα στην πόρτα, κοίταξαν κάποιες καλόγριες δήθεν αδιάφορα από το παράθυρο και είδαν την «αδελφή» τους στον κήπο νεκρή.
Η «μητέρα» Τερέζα έδωσε εντολή να σιωπήσουν όλες, γιατί ο κόσμος «εκεί έξω» είναι εναντίον της πίστης και της θρησκείας και δεν καταλαβαίνει το «θέλημα θεού», το οποίο εξέφραζε αυθεντικά η ίδια. Η πεθαμένη τοποθετήθηκε σε κρεβάτι στο κελί της και τακτοποιήθηκε κατάλληλα, ώστε να φαίνεται ότι πέθανε εκεί από φυσικά αίτια. Το θάνατο επιβεβαίωσε γυναίκα γιατρός που είχε τακτική συνεργασία με το μοναστήρι, καθολικού θρησκεύματος εννοείται – για να μην βεβηλώσουν τον ιερό χώρο της μονής αιρετικές γυναίκες. Για άντρες δεν γινόταν καν λόγος!
Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν όμως μερικές «αδελφές» να διηγούνται ιστορίες για το κλίμα ευλάβειας και προσευχής που επικρατούσε στο ετοιμόρροπο μοναστήρι: η ηγουμένη μοίραζε χαστούκια σε όποια καλόγρια δεν υπάκουε ή δεν εκτελούσε εντολές της, άδειαζε κουβάδες κρύο νερό στο καταχείμωνο σε όποια αδελφή κρύωνε και δεν ήθελε να πλυθεί και έβαζε σε τιμωρία νηστείας όποιες έκαναν άλλες μικροπαραβάσεις. Το ιδανικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως «προς δόξαν κυρίου»!
Όταν η Hägglund έγραψε τις εμπειρίες της από τη μοναστική ζωή με τίτλο «Μια φορά καλόγρια με επιστροφή», έφτασαν οι πληροφορίες σε Δανούς δημοσιογράφους, οι οποίοι έφεραν την ιστορία στη δημοσιότητα. Τότε άρχισαν να μιλάνε κι άλλες καλόγριες, αλλά και ιδιώτες που έτυχε να γνωρίζουν γεγονότα για τη βασανιστική ζωή στο μοναστήρι, αλλά αδιαφορούσαν ή φοβόντουσαν να βγουν ευθαρσώς στη δημοσιότητα. Εντυπωσιακό είναι ότι η Hägglund έβαλε στο εξώφυλλο του βιβλίου μια φωτογραφία της, στην οποία γελάει μέσα στην καλή χαρά, ενώ στις σελίδες περιγράφει τη δραματική διαβίωσή τους με τη σατράπισσα ηγουμένη.
Ο εκπρόσωπος του Βατικανού στη Δανία, επίσκοπος Czeslaw Kozon, Πολωνός στην καταγωγή, που ρωτήθηκε, αν γνώριζε τα περιστατικά στο μοναστήρι, έκανε αρχικά τον ανίδεο. Σύντομα βγήκε όμως στη δημοσιότητα ότι τον είχε ενημερώσει εγγράφως η Hägglund και ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά τα γεγονότα. Απάντησε λοιπόν ότι ενημέρωσε το Βατικανό αλλά πήρε ως απάντηση να φροντίσει το ίδιο το μοναστήρι ή το τάγμα στο οποίο αυτό ανήκει, δηλαδή η ηγουμένη Τερέζα, να ερευνήσει την υπόθεση.
Η δανέζικη Αστυνομία που επελήφθη του θέματος, αναζήτησε τη «μητέρα» Τερέζα για να πάρει απαντήσεις στις κατηγορίες σε βάρος της, αλλά αυτό δεν ήταν πλέον δυνατόν: η αυταρχική ηγουμένη είχε μετατεθεί με εντολή ακριβώς του επισκόπου Kozon σε άλλη μονή και μάλιστα στο Περού, κυριολεκτικά στην άλλη άκρη της Γης. Με αυτή τη μονή δεν είναι όμως εύκολη η επικοινωνία, γιατί εκεί οι μοναχές έχουν αποκλειστεί από τον έξω κόσμο και έχουν αφιερωθεί στην προσευχή…
Και ο θεούλης παρακολουθεί αδιάφορος εξ ουρανού!
.
Και ο θεούλης παρακολουθεί αδιάφορος εξ ουρανού!
.
