Επάγγελμα: Οδοκαθαριστής-επενδυτής

(Πληροφορίες από την εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ, 18/07/2010)

Δύο ακίνητα στη Βουλιαγμένη, αντικειμενικής αξίας 4,5 εκατομμ. €, πουλήθηκαν από την Εκκλησία σε μια νοικοκυρά και το γιο της που είναι εξ επαγγέλματος οδοκαθαριστής. Τα συμβόλαια υπογράφηκαν σε γραφεία της Εκκλησίας. Εννοείται, δεν έγινε κανένας πλειοδοτικός διαγωνισμός για την προσέλκυση τυχόν ενδιαφερομένων αγοραστών κτλ.

Αμέσως μετά, με ίδια ημερομηνία, μεταπωλήθηκαν αυτά τα οικόπεδα σε τρεις off shore κυπριακές εταιρίες. Το καταπληκτικό για τη βιασύνη να ολοκληρωθούν οι συμβολαιογραφικές διαδικασίες είναι, ότι δεν υπήρχε πια κανένας λόγος να γίνει η υπογραφή των συμβολαίων μεταπώλησης στα γραφεία της Εκκλησίας, αφού αυτή δεν είχε πλέον οποιαδήποτε σχέση με τα οικόπεδα, ο δε αγοραστής και πωλητής, με σχεδόν μηδενική οικονομική επιφάνεια, υπογράφει σε ξένα γραφεία συμβόλαια τεράστιου χρηματικού ύψους για τις δυνατότητές του. Προφανώς δεν τον άφησαν να βγει έξω, μήπως και τους έτρωγε τα οικόπεδα…

Εννοείται ότι πρόκειται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και σύντομα θα αποκαλυφθεί ποιοι κρύβονται πίσω από τις εταιρίες off shore, αλλά και ποιοι από τον εκκλησιαστικό μηχανισμό είχαν προσωπικά οικονομικά οφέλη από τη συναλλαγή. Σε γνωμοδότηση καθηγητή πανεπιστημίου αναφέρεται ότι συνυπεύθυνοι για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος είναι, πέρα από τους συναλλασσόμενους, επίσης οι συμβολαιογράφοι και οι δικηγόροι που πήραν μέρος στη μεταβίβαση, αλλά και η Τράπεζα που εξέδωσε τις επιταγές.

Οι συμβολαιογράφοι και δικηγόροι έπρεπε να εκτιμήσουν από τη «πείρα ζωής» που διαθέτουν, ότι οι παρεμβαλλόμενοι νοικοκυρά και οδοκαθαριστής δεν ήταν δυνατόν να διαθέτουν τέτοια επιφάνεια, ώστε να αγοράσουν ακίνητα αντικειμενικής αξίας 4,5 εκατ. € και πραγματικής ίσως περί τα 15 εκατ. €. Η δε Τράπεζα δεν έπρεπε να εκδώσει τις «προσωπικές» επιταγές, με τις οποίες πλήρωσαν τα παρεμβαλλόμενα πρόσωπα, αφού ούτε μετρητά κατατέθηκαν από αυτά, ούτε και διέθεταν στην Τράπεζα αντίστοιχες καταθέσεις, ώστε να δεσμευτούν αυτές με την έκδοση των επιταγών. Όσον αφορά δε τους παπάδες, αυτοί το έκαναν "για το φιλανθρωπικόν έργον της αγίας εκκλησίας, τέκνον μου!"

Όλα αυτά φαίνονται σε κάποιους εξωπραγματικά και απίστευτα, αποτελούν όμως καθημερινότητα στους κόλπους του ελληνικού κράτους και του ελληνορθόδοξου εκκλησιαστικού μηχανισμού. Όταν οι παπάδες τσιρίζουν για τους "αγώνες της εκκλησίας", αυτούς τους αγώνες εννοούν, υπέρ του πλουτισμού του ιερατείου.  Η αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία δεν επιδέχεται άλλη αξιοποίηση, πέρα από το σπρώξιμό της σε μαφιόζικα κυκλώματα, ώστε να προκύψει μαύρο χρήμα που αξιοποιείται δεόντως.