Ελλάδα, Πλανήτης Γη
Σήμερα γιορτάζουμε για το περιβάλλον –είναι βλέπετε επέτειος, και μας θέλουν να νοιαζόμαστε γιαυτό, σήμερα. Συνήθως, κάθε επετειακή εκδήλωση έχει πρόσκαιρο χαρακτήρα, μόνο για το σήμερα, χωρίς βάθος χρόνου και συνέπεια. Ωστόσο, η Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον οφείλει να είναι ημέρα υπενθύμισης των υποχρεώσεων μας απέναντι στο συνάνθρωπο και στη φύση, για τη διαφύλαξη της αρμονίας των σχέσεων της φύσης.
Έτσι, καλούμαστε σήμερα επετειακά, να καθαρίζουμε, να φροντίζουμε, να ανακυκλώνουμε, να… να… για την ευαισθητοποίηση και συνειδητοποίηση; Και αύριο; Αύριο όμως τι; Τις υπόλοιπες 364 μέρες είμαστε πράγματι διατεθειμένοι να συμμετέχουμε ενεργά για την καλύτερη ποιότητα ζωής ή θα περιμένουμε την επόμενη χρονιά για να γιορτάσουμε και πάλι την ημέρα του περιβάλλοντος 2009; Μπορούμε να συμμετέχουμε ενεργά για την ανακύκλωση, για την εξοικονόμηση του νερού και της ενέργειας; Να νοιαζόμαστε για τη γειτονιά, την πόλη, τον τόπο μας, τον πλανήτη, για το συνάνθρωπό μας; Όμως κάθε χρόνο το ίδιο ερώτημα.
Έχουμε πλέον συνηθίσει στα λόγια, στις διαφημιστικές καμπάνιες. Είμαστε όμως έτοιμοι για ουσιαστική αλλαγή στις συνήθειες, νοοτροπίες και συμπεριφορές, σε ότι μας απειλεί τοπικά και πλανητικά, σε ότι μας δυναμώνει και μας ενώνει ως έμβια και…με νου όντα; Δυστυχώς, βιώσαμε και βιώνουμε την αποδυνάμωση της δυναμικής των διεθνών συνδιασκέψεων για το περιβάλλον, τις τρελές αγελάδες, τις διατροφικές απειλές για την υγεία μας με το ηλιέλαιο, τις ατελείωτες τοπικές διαμάχες με τους ΧΥΤΑ, τις απειλές και τους κινδύνους από τη λειψυδρία, από τις πλημμύρες, την ερημοποίηση, την εχθροκέρδια των τροφίμων, την ανέχεια και την εξαθλίωση του αναπτυσσόμενου κόσμου, τα λόγια τα μεγάλα για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και την πρόσφατη μόδα με τα βιοκαύσιμα-αγροκαύσιμα.
Κανείς όμως δεν συνιστά στους αγρότες να αποφεύγουν να καλλιεργούν πηγές βιομάζας που χρειάζονται μεγάλες εκτάσεις, γόνιμα εδάφη, πολύ νερό και πολλά λιπάσματα. Όσο για το τόπο μας, στο όνομα της προστασίας και διαφύλαξης του περιβάλλοντος, ζούμε συνεχιζόμενες φαρσοκωμωδίες με σουρεαλιστικές προεκτάσεις με συμμέτοχους όλους μας. Η προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, βάλλεται τεχνηέντως. Οι παραλίες και ο αιγιαλός, ως τα πλέον προσοδοφόρα φιλέτα διαχωρίζονται από τους απλούς πολίτες, ενώ παραμένουν τα γνωστά προβλήματα των συνεχιζόμενων εκχωρήσεων, διανομών, και σε συμφέροντα με καταπατητές. Όσο για τη νομοθεσία ή καλύτερα τη πολύ-νομοθεσία, είναι δύσκολο έως αδύνατο να εφαρμοστεί μέσα στην γραφειοκρατία και τα πολιτικά ρουσφέτια.