(η Πανδώρα, ΒΗΜΑ, 15/6/2008)
Με ένα απολαυστικό κείμενο, όπου η γλαφυρότητα συνδυάζεται με την αμηχανία, ο Πειραιώς Σεραφείμ εκφράζει την 
απογοήτευσή του από τη στάση των αρχηγών του ΠαΣοΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα του γάμου των ομοφυλοφίλων. Τους καταλογίζει ότι αγνόησαν πως η πλειονότητα του ελληνικού λαού «καταδικάζει και βδελύσσεται όχι ασφαλώς τα ασθενούντα πρόσωπα, τα οποία εντός της τραγικότητός των προκαλούν άλγος και συμπάθειαν, αλλά την ευτελή πρακτική αυτών, η οποία τυγχάνει αποτρόπαιος και εξόχως αποϊεροποιούσα το ανθρώπινον πρόσωπον, προξενούσα εν ταυτώ τραγικάς ασθενείας εις το τε σώμα και την ψυχήν εκ της παραχρήσεως των σωματικών οργάνων, άλλως προορισμένων, ως ευκόλως αντιλαμβάνεσθε».* * *
Φοβάμαι όμως ότι λόγω του υπερβολικού δογματισμού του ο σεβασμιότατος καταλήγει να αδικεί την ευφυΐα του. Τι εννοώ: κατ' αρχάς, είναι προφανές ότι και ο ίδιος βδελύσσεται τους ομοφυλοφίλους. Κατά συνέπειαν, η ουδόλως ισχνή παρουσία του είδους στους κόλπους της εκκλησιαστικής ιεραρχίας πρέπει να αηδιάζει τον άτεγκτο μητροπολίτη. Αυτή η αηδία είναι, οπωσδήποτε, μια δοκιμασία υπομονής από τον Θεό - δεν θα ήθελε όμως να απαλλαγεί η ιεραρχία στο μέλλον από τους «ασθενούντας»; Υποθέτω ότι θα το επιθυμούσε.* * *
Λοιπόν, η θέσπιση του γάμου των ομοφυλοφίλων είναι ο τρόπος για την επίτευξη του στόχου αυτού. Διότι η αναγνώριση από την πολιτεία του δικαιώματος των ομοφυλοφίλων στον γάμο θα προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους τη δυνατότητα μιας κανονικής ζωής. Αυτή η δυνατότητα θα ανακόψει την τάση μιας μερίδας ομοφυλοφίλων να κρύψουν την ιδιαιτερότητά τους (ή ακόμη και να εξασφαλίσουν την ικανοποίησή της) κάτω από το σχήμα του ράσου, που εν προκειμένω λειτουργεί ως πρόσχημα. Ετσι ο σεβασμιότατος δεν θα αναγουλιάζει με τη θέα ενίων αδελφών του.* * *
Εκτός αν φοβάται ότι αυτή η εξέλιξη θα έπληττε την Εκκλησία επιφέροντας τη δραστική μείωση των φιλοδοξούντων να σταδιοδρομήσουν στη διοίκησή της. Δεν θα με εξέπληττε αν ο φόβος αυτός ήταν πραγματικός. Διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν το Κομμουνιστικό Κόμμα: η διαιώνιση του μηχανισμού εξουσίας προέχει της μοίρας των προσώπων... 
