Η διπλανή φωτογραφία δείχνει την έκρηξη ενός ηφαιστείου σε νησί του Ειρηνικού Ωκεανού, όπως φαίνεται από το διάστημα. Όσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι η φωτογραφία αυτή που δημοσιεύτηκε σε πολλές εφημερίδες στον κόσμο (στην Ελλάδα την είδα στο ΒΗΜΑ στις 26/6/2009), αυτό που με οδηγεί σ' αυτή την ανάρτηση, είναι η λεζάντα της εφημερίδας: «Η μανία της Φύσης...»Αναρωτιέμαι, ποια «μανία» ρε παιδιά; Η φύση είναι δεδομένη και εκδηλώνεται στη Γη που ζούμε, άλλοτε με φεγγαρόφως και αεράκι, άλλοτε με κεραυνούς και ηφαίστεια, άλλοτε με ψιλόβροχο ή με τυφώνες...
Αν αποδεχθούμε, καταρχάς, τη διατύπωση περί «μανίας» θα έπρεπε ταυτόχρονα να θεωρήσουμε ότι υπάρχει κάποιος «μανιακός», ο οποίος ρυθμίζει την ένταση των φυσικών φαινομένων - άρα περιττεύουν η Φυσική και τα Μαθηματικά που μαθαίναμε, μόνο η Θεολογία θα χρειαζόταν
Πέρα απ' αυτό: Αν το φυσικό φαινόμενο της έκρηξης ενός ηφαιστείου υποδηλώνει «μανία της φύσης», τι θα έπρεπε να πούμε για τις καταστροφικές επεμβάσεις των ανθρώπων σε βάρος της χλωρίδας και της πανίδας; Ένα σκοτωμένο ζωάκι από «φυσιολάτρες» κυνηγούς αποτελεί για το συγκεκριμένο ζώο οριστική και τελεσίδικη καταστροφή. Γιατί δεν χαρακτηρίζουμε τότε όλες τις ανθρώπινες επεμβάσεις στη φύση, ακόμα και την εκτροπή ενός ποταμού, ως «μανία»;
Σίγουρα, υπερβολικές ευαισθησίες θα υποθέσει ο αναγνώστης, θεωρώ όμως ότι η αυθόρμητη «γλώσσα» προδίδει τις πραγματικές σκέψεις και απόψεις, οι οποίες στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εγωκεντρικές και δείχνουν έλλειψη κατανόησης για τη φύση στην οποία ζούμε και το ρόλο μας σ' αυτή.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
