Να ρυθμιστούν οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας...

σύμφωνα με τις αρχές του Διαφωτισμού!

Την υπαγωγή των σχέσεων Εκκλησίας και κράτους στους κανόνες της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου ζητεί η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Σημεία αιχμής, η φορολόγηση της περιουσίας της Εκκλησίας και η πρόσφατη θρησκευτική τελετουργία κατά την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Για το ζήτημα της φορολόγησης, αναφέρεται ότι «σκανδαλίζει πράγματι τους πολίτες, πιστούς και μη, η συνεχιζόμενη πλήρης απαλλαγή της Εκκλησίας της Ελλάδας από κάθε είδους φορολογική υποχρέωση, ακόμη και όταν αυτή και τα νομικά της πρόσωπα προβαίνουν σε συναλλαγές με αμιγώς κερδοσκοπικό χαρακτήρα».

Για τη διαδικασία που κατ' εξακολούθηση τηρείται και προσφάτως τηρήθηκε κατά την πρόσφατη ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, τονίζεται πως «αυτή καθ' εαυτήν η δόση θρησκευτικού όρκου προβλέπεται μεν από το Σύνταγμα, τούτο όμως δεν συνδέεται αυτονόητα με σύμπραξη κληρικών, είτε για τέλεση δοξολογίας, είτε, πολύ περισσότερο, για προσυπογραφή του πρωτοκόλλου ορκωμοσίας (ΦΕΚ 39α'/12/3/2010) καθ' υπέρβαση κάθε νομοθετημένης κατανομής αρμοδιοτήτων».

«Η μη συμμετοχή θρησκευτικών λειτουργών σε ορκωμοσίες δημοσίων αξιωματούχων είναι εκκρεμότητα της ελληνικής μεταπολίτευσης και υπενθυμίζουμε ότι η Ενωσή μας έχει προτείνει την απουσία θρησκευτικών λειτουργών από ορκωμοσίες που διεξάγονται σε δημόσιες Αρχές», υπογραμμίζεται με έμφαση.

Οπως επισημαίνεται, «σήμερα οι σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας είναι πιο νηφάλιες απ' ό,τι στην εποχή των "ταυτοτήτων". Ωστόσο, πέρα από τα πρόσωπα, σημασία έχουν εν προκειμένω οι θεσμοί», γι' αυτό και είναι απαραίτητο να ρυθμιστούν και αυτές οι θεσμικές εκκρεμότητες που απομένουν.


(Στην εικόνα, σκίτσο από την εποχή του Γαλλικό Διαφωτισμού, ο Λαός κουβαλάει στην πλάτη του κληρικούς και αριστοκράτες)

Οι αντιφάσεις περί ανάστασης στα χριστιανικά ευαγγέλια

Καλλίφρων Έλληνας

Παρακολουθείστε τη σωρεία χαοτικών αντιφάσεων που συνθέτουν το σκηνικό της Ανάστασης στη θεόπνευστη Καινή Διαθήκη:

Ποιος μετέφερε το σταυρό στο Γολγοθά;
" Και ενώ έβγαιναν έξω, βρήκαν έναν άνθρωπο Κυρηναίο, που τον έλεγαν Σίμωνα" αυτόν αγγάρευσαν για να σηκώσει τον σταυρό του. (Ματθαίος 27. 32)
" Και αγγαρεύουν κάποιον Σίμωνα Κυρηναίο που διάβαινε, ενώ ερχόταν από το χωράφι, τον πατέρα τού Αλέξανδρου και του Ρούφου, για να σηκώσει τον σταυρό του. (Μάρκος 15. 21)
" Και καθώς τον έφεραν έξω, έπιασαν κάποιον Σίμωνα Κυρηναίο, που ερχόταν από το χωράφι, και έβαλαν επάνω του τον σταυρό, για να τον φέρει πίσω από τον Ιησού. (Λουκάς 23. 26)
" Και βαστάζοντας τον σταυρό του βγήκε έξω στην τοποθεσία, που λέγεται τόπος Κρανίου, ο οποίος στην Εβραϊκή λέγεται Γολγοθάς (Ιωάννης 19. 17)

Ποιος τελικά μετέφερε το σταυρό; Ο Σίμωνας όπως μας βεβαιώνουν οι τρεις πρώτοι ή ο Ιησούς όπως μας εξιστορεί ο τελευταίος; Ας σημειωθεί μάλιστα ότι ο Ιωάννης ήταν παρών στη σταύρωση και είναι αδύνατον να μη γνωρίζει τέτοια λεπτομέρεια.

Τι έγραφε η πινακίδα στο σταυρό;
" 35. Και αφού τον σταύρωσαν, μοιράστηκαν τα ιμάτιά του, βάζοντας κλήρο" για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε διαμέσου τού προφήτη: «Μοιράστηκαν αναμεταξύ τους τα ιμάτιά μου, και στον ιματισμό μου έβαλαν κλήρο».
36. Και καθισμένοι, τον φύλαγαν εκεί.
37. Και πάνω από το κεφάλι του έβαλαν γραμμένη την κατηγορία του: ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ. (Ματθαίος 27)
" Και η επιγραφή τής κατηγορίας του ήταν γραμμένη από πάνω: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ. (Μάρκος 15.26)
" Ήταν δε από πάνω του και μια επιγραφή γραμμένη με γράμματα Ελληνικά και Ρωμαϊκά και Εβραϊκά: ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ. (Λουκάς 23.3Cool
" 19. Ο δε Πιλάτος έγραψε και έναν τίτλο, και τον έβαλε επάνω στον σταυρό" και ήταν γραμμένο: Ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ.
20. Κι αυτό τον τίτλο τον διάβασαν πολλοί από τους Ιουδαίους" επειδή, ο τόπος όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς ήταν κοντά στην πόλη" και ήταν γραμμένο στα Εβραϊκά, Ελληνικά, Ρωμαϊκά.
21. Οι αρχιερείς των Ιουδαίων έλεγαν, λοιπόν, στον Πιλάτο: Μη γράφε: Ο βασιλιάς των Ιουδαίων, αλλά ότι εκείνος είπε: Είμαι βασιλιάς των Ιουδαίων.
22. Ο Πιλάτος αποκρίθηκε: Ό,τι έγραψα, έγραψα. (Ιωάννης 19)

Οι περιγραφές των αναγραφομένων στην πινακίδα δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Επιπλέον, ενώ οι τρεις ευαγγελιστές αναφέρουν ότι οι στρατιώτες τοποθέτησαν την πινακίδα στο σταυρό, ο Ιωάννης ισχυρίζεται ότι το έκανε ο ίδιος ο Πιλάτος. Επίσης, η πινακίδα που έγραφε σε τρεις γλώσσες, Εβραϊκά, Ελληνικά, Ρωμαϊκά, την ιδιότητα του εκτελούμενου, έπρεπε να είναι τεράστια, ώστε να χωράει το μεγάλο κείμενο και να διαβάζεται από κάποια απόσταση 10-15 μέτρων. Αλλιώς τι νόημα θα είχε η ανάρτηση της πινακίδας; 

Ποια ήταν τα τελευταία λόγια του Ιησού πάνω στο σταυρό;
" Και γύρω στην ένατη ώρα, ο Ιησούς αναβόησε με δυνατή φωνή, λέγοντας: «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;», δηλαδή, «Θεέ μου, Θεέ μου, για ποιον σκοπό με εγκατέλειψες;». (Ματθαίος 27. 46)
" Και την ένατη ώρα, ο Ιησούς κραύγασε με δυνατή φωνή, λέγοντας: «Ελωί, Ελωί, λαμά, σαβαχθανί;», που ερμηνευόμενο, σημαίνει: «Θεέ μου, Θεέ μου, ως προς τι με εγκατέλειψες;». (Μάρκος 15. 34)
" Και ο Ιησούς, αφού φώναξε με δυνατή φωνή, είπε: Πατέρα, στα χέρια σου παραδίνω το πνεύμα μου. Και, όταν τα είπε αυτά, εξέπνευσε. (Λουκάς 23. 46)
" Όταν, λοιπόν, ο Ιησούς το πήρε, είπε: Τετέλεσται" και αφού έγειρε το κεφάλι, παρέδωσε το πνεύμα. (Ιωάννης 19. 30)


Ποιος προσήλθε πρώτος στο μνήμα την Κυριακή το πρωί;
α. Μια γυναίκα (Ιωάννης 20, 1)
β. Δύο γυναίκες (Ματθαίος 28, 1)
γ. Τρεις γυναίκες (Μάρκος 16, 1)
δ. Περισσότερες από τρεις γυναίκες (Λουκάς 23. 55-56, 24. 1, 24. 10)


Πότε πήγε στο μνήμα η γυναίκα ή οι γυναίκες;
α. Όταν ήταν ακόμα σκοτάδι (Ματθαίος 28. 1, Ιωάννης 20. 1)
β. Αφού είχε ανατείλει ο Ήλιος (Μάρκος 16, 2)


Οι γυναίκες πήγαν στο μνήμα προκειμένου να:
α. Αλείψουν το σώμα του Χριστού με αρώματα (Μάρκος 16. 1-2, Λουκάς 24. 1)
β. Ιδούν μόνο το μνήμα (Ματθαίος 28, 1)


Οι γυναίκες απόκτησαν και ετοίμασαν τα αρώματα:
α. Την Παρασκευή προτού νυκτώσει (Λουκάς 23, 54-56)
β. Αφού νύκτωσε το Σάββατο και μετά (Μάρκος 16, 1)


Ο πρώτος επισκέπτης στο μνήμα συνάντησε(αν):
α. Έναν άγγελο (Ματθαίος 28, 2-5)
β. Έναν νέο (Μάρκος 16, 5)
γ. Δύο άντρες (Λουκάς 24, 4)
δ. Κανέναν (Ιωάννης 20, 1-2)


Που βρισκόταν αυτός (αυτοί) που συνάντησαν στο μνήμα;
α. Καθισμένος σε μία πέτρα έξω από το μνήμα (Ματθαίος 28, 2)
β. Καθισμένος μέσα στο μνήμα (Μάρκος 16, 5)
γ. Όρθιοι μέσα στο μνήμα (Λουκάς 24, 3-4)


Αφού βρήκε(αν) τον τάφο άδειο η γυναίκα(ες):
α. Έσπευσαν να το πουν στους μαθητές (Ματθαίος 28. 7-8, Λουκάς 24. 9, Ιωάννης 20. 2)
β. Έφυγαν από το μνήμα γιατί τρόμαξαν και δεν είπαν σε κανέναν τίποτα (Μάρκος 16, Cool


Ο αναστηθείς Ιησούς εμφανίστηκε πρώτα:
α. Στη Μαρία τη Μαγδαληνή (Ιωάννης 20. 14, Μάρκος 16. 9)
β. Στον Κλεόπα και σε έναν άλλο μαθητή (Λουκάς 24, 13-1Cool
γ. Στη Μαρία τη Μαγδαληνή και την άλλη Μαρία (Ματθαίος 28, 1-9)
δ. Μόνο στον Κηφά (Πέτρο) (Α'; Κορινθίους 15, 4-5)


Ο Ιησούς παρουσιάστηκε για πρώτη φορά:
α. Κάπου μεταξύ του μνήματος και της Ιερουσαλήμ (Ματθαίος 28, 8-9)
β. Ακριβώς έξω από το μνήμα (Ιωάννης 20, 11-14)
γ. Στη Γαλιλαία (Μάρκος 16, 6-7)
δ. Στο δρόμο για το χωριό Εμμαούς που απείχε εξήντα στάδια από την Ιερουσαλήμ (Λουκάς 24, 13-15)


Οι μαθητές πρωτοείδαν τον Ιησού:
α. Στη Γαλιλαία (Ματθαίος 28. 7, Μάρκος 16. 7-10)
β. Στην Ιερουσαλήμ (Λουκάς 24. 33-36, Ιωάννης 20. 19, Πράξεις 1. 4)


Ο αναστηθείς Ιησούς:
α. Αναγνωρίσθηκε από αυτούς που τον είδαν (Ματθαίος 28. 9, Μάρκος 16. 9-10, Λουκάς 24. 31)
β. Δεν ήταν αναγνωρίσιμος (Μάρκος 16. 12, Λουκάς 24. 15-16, 36-37, Ιωάννης 20. 14-15)


α. Ήταν «φυσικός» (Ματθαίος 28. 9, Λουκάς 24. 41-43, Ιωάννης 20. 27)
β. Δεν ήταν «φυσικός» (Μάρκος 16. 9,12,14, Λουκάς 24. 15-15,31,36-37, Α'; Κορίνθιους 15. 8-9)


Οι μαθητές είδαν τον αναστημένο Ιησού:
α. Μια φορά μόνο (Ματθαίος 28. 16-17)
β. Τρεις φορές (Ιωάννης 20. 19,26, 21. 1,14)
γ. Πολλές φορές (Πράξεις 1, 3)


Όταν ο Ιησούς παρουσιάστηκε στους μαθητές του ήταν:
α. Έντεκα μαθητές παρόντες (Ματθαίος 28. 16-17, Λουκάς 24. 33-36)
β. Δώδεκα μαθητές παρόντες (Α'; Κορίνθιοι 15, 5)


Ο αναστηθείς Ιησούς:
α. Επιθυμούσε να τον αγγίξουν (Ιωάννης 20. 27)
β. Δεν επιθυμούσε να τον αγγίξουν (Ιωάννης 20. 27)
γ. Δεν έδινε σημασία αν θα τον άγγιζαν ή όχι (Ματθαίος 28. 10)


Ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό:
α. Την ίδια ημέρα της ανάστασης (Μάρκος 16. 9,19, Λουκάς 24. 13,28-31,50-51)
β. Σαράντα μέρες μετά την ανάσταση (Πράξεις 1. 3-9)
γ. Δεν γίνεται λόγος για ανάληψη του Ιησού (Ματθαίος 28. 19-20, Ιωάννης 21. 23-τέλος)


Οι μαθητές έλαβαν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος:
α. Το βράδυ της ίδιας μέρας της ανάστασης (Ιωάννης 20. 19-22)
β. Πενήντα μέρες μετά την ανάσταση (Πράξεις 2. 1-13)


Τελικό συμπέρασμα: πρόκειται για συναρμολογημένες ιστορίες, με τις οποίες ήξεραν εκ προοιμίου τι πρέπει να αποδείξουν, αλλά δεν ήξεραν πώς...

Αντικαθολικές ενέργειες στην Ευρώπη

Οι αντιδράσεις για τις σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών στην καθολική εκκλησία γίνονται όλο και περισσότερο έντονες. Σχεδόν σε όλες τις καθολικές χώρες της Ευρώπης εμφανίζονται θύματα αυτών των κακοποιήσεων, ενήλικα άτομα πλέον, και περιγράφουν γεγονότα που συνέβησαν πριν από 20, 30 και 40 χρόνια.

Η δημόσια κατάθεση αυτών των θυμάτων δίνει θάρρος και σε άλλα άτομα που έχουν υποστεί αντίστοιχες κακοποιήσεις, ώστε να βγαίνουν στα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης και να επιβεβαιώνουν αυτά που κατέθεσαν ομοιοπαθείς, πριν από αυτούς.

Ακόμα και σε (λίγες) καθολικές χώρες ή περιοχές που δεν έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα κακοποιήσεις, αναμένεται να εκδηλωθούν κάποια θύματα, γιατί είναι προφανές ότι οι παιδεραστές δεν έχουν συγκεκριμένη εθνικότητα ή θρησκεία. Απλά, λόγω της ανώμαλης κλίσης τους έχουν καταφύγει σε εκείνους τους μηχανισμούς όπου, αφενός μπορούν να διαβιούν ως άγαμοι και να έρχονται σε επαφή με νεαρά άτομα, αφετέρου να εξασφαλίζουν στέγη και τροφή εφ’ όρου ζωής σε βάρος της κοινωνίας.…

Στις περιπτώσεις τέτοιων αποκαλύψεων πρώτη αντίδραση που καταγράφεται και γίνεται αντιληπτή στο ταμείο της καθολικής εκκλησίας, είναι η αποχώρηση των πιστών. Άλλοτε παθητικά, με τη διακοπή εκκλησιασμού και τροφοδότησης του εκκλησιαστικού ταμείου, και άλλοτε με σχετική δήλωση περί αποχώρησης στο αρμόδιο πρωτοδικείο και διακοπή της καταβολής του «εκκλησιαστικού φόρου» που εισπράττεται από το κράτος και αποδίδεται στους διάφορους θρησκευτικούς μηχανισμούς (Γερμανία, Αυστρία).

Εννοείται ότι ταυτόχρονα αυξάνουν οι απαξιωτικές δηλώσεις και τα σχόλια σε όλες τις σχετικές σελίδες στο internet. Μόνο που τελευταία παρουσιάζονται και περισσότερο βίαιες αντιδράσεις: Πυρπολήσεις ναών και καταστροφές από εκκλησιαστικούς βανδάλους.

Τελευταίο κρούσμα ήταν η καταστροφή ενός ιερού πτώματος, διακοσμημένου με φανταχτερά ρούχα και γυαλιστερά πετράδια. Πρόκειται για το πτώμα του «άγιου Αυρηλίου» (Aurelius) στην κωμόπολη Dinkelsbühl του Ansbach. Τώρα κανείς δεν ξέρει ακόμα, αν πρόκειται για εκδίκηση στους καθολικούς παπάδες λόγω των σεξουαλικών κακοποιήσεων ή για προσπάθεια απόκτησης των γυαλιστερών διακοσμήσεων που είναι όμως απλά γυαλιά και δεν έχουν οποιαδήποτε εμπορεύσιμη αξία.

Επειδή όμως από το πτώμα έλειπε το ένα πόδι, υπάρχουν και υποψίες ότι κάποιοι ήθελαν να εμπορευτούν το ίδιο το πτώμα του «αγίου» για να φτιάξουν κάπου στην Ευρώπη προσκύνημα ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις τέτοιων ενεργειών, ακόμα και στην Ελλάδα, όπου ένας μητροπολίτης έκοβε κάποιο «ιερό πτώμα» κομμάτι κομμάτι και το πούλαγε...

Οι καθολικοί επίσκοποι της Βαυαρίας αναγνώρισαν αμέσως τον ένοχο: είναι οι εφημερίδες που περιγράφουν τα περί σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από τους παπάδες στην πρώτη σελίδα τους… Έπρεπε να τα αναγράφουν, μάλλον, πίσω πίσω, ανάμεσα στις αγγελίες για βαψίματα και κουρέματα… Ναι αυτοί φταίνε, που δημοσιεύουν τις ειδήσεις, ενώ παλαιότερα που δεν τολμούσαν, κανείς δεν μάθαινε για κακοποιήσεις, άρα δεν συνέβαιναν κιόλας!

Το επόμενο που περιμένουν και φοβούνται οι καθολικοί είναι οι αιτήσεις για αποζημίωση, οπότε υπάρχει βεβαιότητα ότι θα κηρύξουν πολλές επισκοπές (σχεδόν όλες) πτώχευση... Άντε να πληρώνουν πάλι οι πιστοί τα κερατιάτικα των κληρικών τους!

Πρόταση για μείωση κρατικών δαπανών

(BHMA, 27/3/2010)

Μέσα σε εκατοντάδες χιλιάδες μισθοδοτούμενους από το κράτος υπάρχουν και αρκετές χιλιάδες που μισθοδοτούνται χωρίς να προσφέρουν δημόσια υπηρεσία. Πρόκειται για τους ιερείς όλων των βαθμίδων. Και δεν προσφέρουν δημόσια υπηρεσία γιατί το «πιστεύω» του καθενός και καθεμιάς είναι προσωπική τους υπόθεση, όπως και το πώς υπηρετείται.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ορθόδοξη χριστιανική πίστη είναι η «κρατούσα» θρησκεία στη χώρα μας, δηλαδή αυτή με τους συντριπτικά περισσότερους πιστούς. Φυσικά υπάρχουν και μουσουλμάνοι έλληνες και εβραίοι και πιστοί της καθολικής ή κάποιας προτεσταντικής εκδοχής. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιες μικρές μειοψηφίες βουδιστών, δωδεκαθεϊστών, κοπτών χριστιανών, ινδουιστών.

Και επίσης βέβαιον είναι ότι υπάρχει και ένας όχι αμελητέος αριθμός Ελλήνων που ανεξάρτητα αν βαφτιστήκαμε κάπως ή όχι, δεν πρεσβεύουμε καμία μεταφυσική πίστη αλλά πιστεύουμε στους ανθρώπους, στις δυνατότητές τους και στην αλληλεγγύη μεταξύ τους. Η συνταγματικά κατοχυρωμένη ισότητα των πολιτών μάλλον παραβιάζεται με την κρατική χρηματοδότηση του κλήρου, προκειμένου να προάγουν τις μεταφυσικές αναζητήσεις και να καθησυχάσουν τις μεταφυσικές ανησυχίες ενός σημαντικού, έστω, μέρους των συμπατριωτών μας. Αυτό θα μπορούσε όμως να γίνεται σε εθελοντική βάση. Με δυο λόγια προτείνω να υιοθετηθεί κάτι που ισχύει σε άλλες χώρες, δηλαδή στη φορολογική δήλωση κάθε χρόνο να δηλώνει κάθε φορολογούμενος αν θέλει να συνεισφέρει ένα μικρό ποσοστό επιπλέον του φόρου του (π.χ. 2%-3%) προς χρηματοδότηση της Εκκλησίας της προτίμησής του, που σ΄ αυτή την περίπτωση θα την υποδεικνύει.

Με αυτόν τον τρόπο, πρώτον, θα υπάρχει αντιστοιχία χρηματοδότησης και αριθμού πιστών και, δεύτερον, η χρηματοδότηση θα αναλαμβάνεται εθελοντικά από τους πιστούς και όχι καταναγκαστικά και από άθεους ή πιστούς άλλων δοξασιών μέσω της γενικής φορολογίας. Το δε κράτος θα απαλλαγεί από ένα σημαντικότατο βάρος μισθοδοσίας χωρίς ταυτόχρονα να βλαφτεί η ίδια η Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού σίγουρα τα εκατομμύρια των πιστών της θα συνεισφέρουν το ποσοστό τους.

Φυσικά τυχόν υιοθέτηση της παραπάνω πρότασης δεν πρέπει κατ΄ ουδένα τρόπο να οδηγήσει σε παραμέληση της υποχρέωσης του κράτους για τη διατήρηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς της οποίας σημαντικό τμήμα, διαχρονικά, από την εποχή του Αποστόλου Παύλου και μετά αποτέλεσε η χριστιανική και από το Σχίσμα και μετά ειδικότερα η χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Σπύρος Καβουνίδης
Δρ. Μηχανικός

Ρασοφόροι...

Βιβλία, βιβλία

Χάινριχ Σμιτ: Επίκουρου, Η φιλοσοφία της χαράς της ζωής

Μετάφραση: Μάριος Βερέττας

Εκδόσεις ΒΕΡΕΤΤΑ

Τούτο το βιβλίο αποτελεί ορόσημο για τους μελετητές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και ειδικά της επικούρειας φιλοσοφίας. Κι αυτό επειδή είναι το πρώτο βιβλίο εισαγωγής στην επικούρεια σκέψη που κυκλοφόρησε στα ελληνικά, κατά το 1926.

Η συγγραφή του βέβαια υποδεικνύει ότι στη δημοκρατική (ακόμη) Γερμανία του μεσοπολέμου ανθούσε η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, του ιωνικού υλισμού και της επικούρειας φιλοσοφίας, κι εκεί την διδάχθηκαν επιφανείς Έλληνες λόγιοι, όπως ο Ανδρέας Δαλέζιος, ο Χαράλαμπος Θεοδωρίδης και πολλοί άλλοι.

Ο Χάινριχ Σμιτ υπήρξε ένας ένας εξαίρετος βιολόγος κι ένας λαμπρός φιλόλογος. Το 1916 έγινε διευθυντής του βιολογικού αρχείου Χέκελ και το 1919 ανέλαβε την έδρα βιολογίας στον πανεπιστήμιο της Ιένας. Διώχθηκε από τους ναζιστές και πέθανε το 1935 αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο συγγραφικό έργο.

Άρχισε να γράφει το βιβλίο του για τον Επίκουρο από το 1912 αλλά ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος τον ανάγκασε να το δημοσιεύσει το 1921. Πέντε χρόνια αργότερα ο Ανδρέας Δαλέζιος το μετέφρασε και το εξέδωσε στην Ελλάδα.

Η νέα δημοσίευση από τις Εκδόσεις ΒΕΡΕΤΤΑ προσφέρει μια καινούργια μετάφραση εμπλουτισμένη από ένα πλήθος επεξηγηματικών σημειώσεων προκειμένου να επιτρέψει στους μελετητές και φίλους της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας να απολαύσουν σε βάθος το πρωτοπόρο αυτό εγχειρίδιο της φιλοσοφίας της χαράς της ζωής.

«Η δημόσια ιστορία βρίσκεται σε καθυστέρηση»

«Η απόκλιση ανάμεσα στην επιστημονική και τη δημόσια ιστορία αποτελεί σοβαρό πολιτιστικό πρόβλημα για την Ελλάδα», λέει στα «ΝΕΑ» ο ιστορικός Βασίλης Παναγιωτόπουλος, ομότιμος διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. «Η δημόσια ιστορία κυριαρχείται από μύθους και αφηγήσεις φορτισμένες συναισθηματικά. Και την ώρα που η επιστημονική ιστορία γίνεται όλο και πιο σοβαρή, λύνει προβλήματα της εθνικής συγκρότησης, η δημόσια ιστορία- σχολικά εγχειρίδια, τηλεόραση, εκλαϊκευτικά βιβλία- αναπαράγει στερεότυπα, συνήθως μέσω ερασιτεχνών λογίων».

Οι ιστορικοί αισθάνονται πικρία γιατί ενώ παράγουν υπεύθυνο έργο, η γενική εικόνα που αναπαράγει η δημόσια ιστορία βρίσκεται σε καθυστέρηση. «Υπάρχουν δράσεις που βελτιώνουν την κατάσταση» λέει ο Βασίλης Παναγιωτόπουλος. «Παράδειγμα η έκδοση βιβλίων υψηλής εκλαΐκευσης που επιχειρείται στα «ΝΕΑ» (Ιστορική Βιβλιοθήκη). Ενώ έριξε στην αγορά έργα δύσκολα, γραμμένα επιστημονικά και κάπως βαριά, που δεν υπηρετούν τη λαϊκή μυθολογία, το εγχείρημα πέρασε με επιτυχία στο ευρύ κοινό».

Οι ιστορικοί επιμένουν:

● «Κρυφό σχολειό» δεν υπήρξε ποτέ. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της οθωμανικής περιόδου δίδασκαν, πράγματι, παπάδες. Από τα τέλη του 18ου αιώνα αρχίζουν και διδάσκουν και μη ιερωμένοι - κάποιοι έμπαιναν στην τάξη με κοστούμι, άλλοι πετούσαν τα ράσα. Από το 1818 εφαρμόζεται η αλληλοδιδακτική μέθοδος - ο καλός μαθητής δίδασκε τους νεώτερους.

● Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν βρισκόταν στην Αγία Λαύρα την 25η Μαρτίου και δεν ευλόγησε λάβαρο. Βρισκόταν στην Πάτρα όπου, στην πλατ. Αγίου Γεωργίου (λέει ο Σπυρίδων Τρικούπης), «διέταξε και έστησαν σταυρόν».

● Ο ορισμός ως αφετηρία της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου 1821 είναι μέρος μιας αφήγησης που ενέχει από τη μεριά της Εκκλησίας τον συμβολισμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Στην πραγματικότητα, όλο τον Μάρτιο οι ελληνοτουρκικές συγκρούσεις στην Πελοπόννησο ήταν καθημερινές.

● Στρατιωτικά, η Ελλάδα ηττήθηκε κατά κράτος. Στα τέλη του 1827 ο Ιμπραήμ ήλεγχε την Πελοπόννησο και ο Κιουταχής τη Στερεά. Ο Γάλλος στρατηγός Μαιζόν έδιωξε από την Πελοπόννησο τον Ιμπραήμ.

(ΤΑ ΝΕΑ, 24/3/2010)

Θεολογία των εισπράξεων...

Χαρακτηριστικές της αντίληψης της πλούσιας ζωής μητροπολιτών είναι οι εξής περιπτώσεις: 

* Ο πρώτος ποιμαίνει μια από τις πλουσιότερες μητροπόλεις της Κεντρικής Ελλάδας και έχει συγκρουστεί επανειλημμένως με ομάδες πιστών της επαρχίας του, οι οποίοι μεταξύ άλλων εξέδωσαν ειδικά έντυπα με τα οποία τον κατηγόρησαν ότι διαθέτει τόσες αρχιερατικές στολές όσες και οι ημέρες του χρόνου. Μάλιστα στα έντυπά τους δημοσίευσαν φωτογραφίες του ιεράρχη με τις 365 διαφορετικές στολές του- μία για κάθε ημέρα. Η κατασκευή τους κοστίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ. 

* Ο δεύτερος, ποιμήν του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος των Αθηνών, τελεί δεκάδες μνημόσυνα κάθε μήνα και τα έσοδα από αυτά τα κρατάει για τον εαυτό του. Ο γνωστός ως «μνημοσυνάκιας» της Ιεραρχίας έφθασε στο σημείο να βάλει ειδικό παγκάρι σε νεκροταφείο που υπάγεται στην περιοχή του, γεγονός που εκνεύρισε τις δημοτικές αρχές, αφού τα έξοδα και η συντήρηση των νεκροταφείων ανήκουν στους δήμους. Μάλιστα, όπως λέγεται, ο εν λόγω ιεράρχης έκλεισε με μονωτική ταινία και το ειδικό κουτί που είχε ο δήμος για όσους θέλουν να προσφέρουν χρήματα. 

(ΒΗΜΑ, 22/3/2010)

Η Τζούλια και ο μητροπολίτης...

Στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (20/3/2010) δημοσίευσε η δημοσιογράφος και συγγραφέας κ. Έλενα Ακρίτα ένα άρθρο, στο οποίο μας κακολογούσε, ως λαό, επειδή "όλοι γνωρίζουν την Τζούλια και ελάχιστοι τους πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους αυτού του τόπου..." και ένας από αυτούς τους αξιόλογους είναι, λέει, ο μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος Χατζηνικολάου. 

Προχθές δημοσίευσε ΤΟ ΒΗΜΑ (21/3/2010) μια συνέντευξη με την κ. Ακρίτα πάνω στο ίδιο θέμα και άλλα ειδικότερα θέματα των δραστηριοτήτων της. Θεώρησα κατόπιν αυτού σκόπιμο να γράψω μια (ανοικτή) επιστολή στην κ. Ακρίτα για την κοροϊδία που υφιστάμεθα από κυβερνώντες και ρασοφόρους, μήπως και δεν τα έχει πληροφορηθεί... Ίσως γνωρίσει επιτέλους και το συγκεκριμένο μητροπολίτη!

Κυρία Ακρίτα μου,

Δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, δεν σας έχω ξαναγράψει, σας γνωρίζω μόνο ως δημοσιογράφο και συγγραφέα, αλλά και ως θυγατέρα των λαμπρών γονέων σας.

Σας γράφω το παρόν μετά από τη δημόσια αναφορά σας (ΝΕΑ, 20/3/2010) ότι διαβάσατε (στο Internet υποθέτω) για τον μητροπολίτη Μεσογαίας και τον θαυμάσατε που παραχώρησε το μηνιαίο μισθό του στο κράτος, για να καλυφθούν τα χρέη των 300-400 δισεκ. ευρώ ή, μάλλον, για να δώσει ένα μήνυμα (σε ποιους άραγε;) ότι πρέπει να συνδράμουν όλοι την πατρίδα σ’ αυτή την κρίσιμη κατάσταση.

Επειδή γράψατε για τους "χαλεπούς καιρούς που ζούμε" και τέτοιες εκφράσεις αποτελούν συνήθη προάγγελο ηθικοπλαστικών δημοσιεύσεων και μηνυμάτων, να σας μαρτυρήσω ότι από πολύ μικρός θυμάμαι τον Παπάγο στο ραδιόφωνο που έλεγε για "αυτή την κρίσιμη εποχή που περνάει η πατρίδα μας..." και ήλπιζα έκτοτε ότι θα ξεπεραστεί κάποτε η καταραμένη "κρίση".

Δεν ήξερα τότε ποια κρίση ήταν και γιατί… Μετά κατάλαβα το δούλεμα γιατί από τότε, κάθε πρωθυπουργός μίλαγε για την "κρίσιμη εποχή" και πάντα διαπίστωνα ότι έπρεπε να φορτωθώ τη λύση άλλης μιας κρίσης, για την οποία δεν ήμουν εγώ υπεύθυνος, ούτε τα αδέλφια μου, ούτε οι άλλοι συγγενείς, ούτε οι γείτονες και οι φίλοι. Μας καλούσαν όμως να βοηθήσουμε να ξεπεραστεί η κρίση, την οποία άλλοι και συνεχώς δημιουργούσαν ή προέβαλαν…

Αν θυμάστε, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 κήρυξε ο υπουργός Συντονισμού κ. Μητσοτάκης τη λιτότητα, περιορισμός στους μισθούς, περιορισμός στις προσλήψεις κ.ο.κ. και έβλεπα -και βλέπαμε όλοι- να αυξάνονται διαρκώς επιλεκτικά και υπερβολικά κάποιοι μισθοί, να προσλαμβάνονται επιλεκτικά κάποιοι στο Δημόσιο… Και όλο νέα λιτότητα, με κάθε νέα κυβέρνηση, χωρίς να έχουμε φταίξει εμείς σε τίποτα, εμείς πληρώναμε όμως πάντα!

Το τελευταίο αποκορύφωμα αυτής της υποκριτικής και παραπλανητικής πολιτικής ήρθε το περασμένο φθινόπωρο, όταν αποκαλύπτεται αυτό που ξέραμε όλοι μας, ότι το κράτος είναι καταχρεωμένο και ταυτόχρονα ότι κάποιοι είχαν "κόψει" για λογαριασμό τους -συνάδελφοί σας, στην ΕΡΤ- τεράστιους μισθούς, χωρίς να προσφέρουν κάτι, χωρίς να τους χρειάζονται ουσιαστικά για να ζήσουν καλά, έτσι από απληστία, αφού είχαν δεύτερους και τρίτους μισθούς ή συντάξεις! Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται εδώ και 4-5 δεκαετίες και, όπως μου λένε οι παλαιότεροι, είναι το ίδιο εδώ και 8-10 δεκαετίες…

Κάθε φορά σε τέτοιες κρίσεις, πετάγεται λοιπόν απρόσκλητος ένας υποψήφιος ήρωας που "θυσιάζεται" ή "θυσιάζει" κάτι για την πατρίδα, μάλλον για παραδειγματισμό δικό μας… Τώρα είναι ο μητροπολίτης Μεσογαίας που τον ανακαλύψατε μάλλον αργά. Ξέρετε κάτι, κυρία Ακρίτα μου, ο κ. Νικόλαος παίζει με τον καημό μας, γιατί δεν αρκεί να "θυσιάζεις" κάτι απρόσκλητος, ακόμα και τον εαυτό σου, δεν αναδεικνύεσαι και δεν εξαγνίζεσαι -εφόσον αυτό επιδιώκεις- αν είσαι φορέας οπισθοδρομικότητας.

Ο κ. Χατζηνικολάου που σπούδασε Φυσική και διετέλεσε ακαδημαϊκός δάσκαλος αυτού του επιστημονικού αντικειμένου έχει τουλάχιστον 2 εκκρεμότητες:

1. Πρώτα πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος, αν ισχύει το ηλιοκεντρικό σύστημα και η Γη είναι σφαιρική, όπως δέχεται και αποδεικνύει η επιστήμη, ή ισχύει το γεωκεντρικό σύστημα και η Γη είναι επίπεδη, όπως προκύπτει από τις "ιερές γραφές". Γι' αυτή τη σχιζοφρένειά του, τις εργάσιμες ημέρες να στηρίζει το ηλιοκεντρικό σύστημα και τις Κυριακές το γεωκεντρικό, πρέπει να δώσει κάποιαν εξήγηση ο κ. Νικόλαος, διαφορετικά συμπεραίνω ότι προσπαθεί να μας ξεγελάσει όλους!
2. Στη συνέχεια πρέπει να εξηγήσει, πώς και γιατί έφερε πριν από 1-2 χρόνια από τη Ρωσία το πτώμα κάποιου "αγίου" και κάλεσε τους μαθητές να το προσκυνήσουν. Έστειλε εγκύκλιο μάλιστα στα σχολεία και έγραψε ότι "θα ωφεληθείτε αφάνταστα" προσκυνώντας το πτώμα (Ελευθεροτυπία, 24/9/2008). Αντιλαμβάνεστε σε ποια χώρα, με πόσες παράλληλες κοινωνίες δίπλα μας ζούμε! Περιέφερε δε το πτώμα στις περιοχές των Ρωσοπόντιων στην Αττική, επειδή ο "άγιος" ήταν ρώσικης καταγωγής και προέλευσης και έβαλε ο μητροπολίτης στη σειρά γυναικούλες με μαντίλες, γέροντες με ρόζους στα χέρια και παιδάκια που δεν πρόλαβαν ακόμα να ενταχθούν στις συμμορίες του Μενιδίου ή της Ζοφριάς, να προσκυνήσουν το πτώμα, γιατί οι θεοί και οι δαίμονες αποτελούν πλέον τη μόνη ελπίδα αυτών των ανθρώπων. Όλα αυτά δε με το παγκάρι έτοιμο να δεχτεί τους οβολούς τού -κυριολεκτικά- ποιμνίου!

Είμαι απόλυτα βέβαιος, κυρία Ακρίτα μου, ότι καταλαβαίνετε ως ευφυέστατος άνθρωπος την άβυσσο μεταξύ, αφενός των στόχων και μεθόδων της Φυσικής και της επιστήμης γενικότερα και, αφετέρου, της "ωφέλειας" που φέρνει ένα πτώμα! Γιατί, αν μπορούσε ένα πτώμα να φέρει τη λύση των προβλημάτων μας, τί τη χρειαζόμαστε τη Φυσική και τις επιστήμες; Ας σταματήσουμε να πηγαίνουμε τότε στα σχολεία, ας καταργήσουμε τα νοσοκομεία και ας αφιερωθούμε στα ιερά πτώματα που θα μας λύσουν τα ιαματικά, διατροφικά, συγκοινωνιακά, ασφαλιστικά,  μορφωτικά κ.ά. προβλήματά μας.

Βέβαια, το Μεσαίωνα και πριν που δεν υπήρχε ιατρική επιστήμη και πέθαιναν οι άνθρωποι από τις επιδημίες σαν τις μύγες κατά εκατομμύρια, πάλι δεν είχαν βοηθήσει οι προσευχές και οι παρακλήσεις, πάλι δεν έκαναν τα ιερά πτώματα κανένα θαύμα, αλλά ποιος τα ξέρει αυτά; Στην κουτσή εκπαίδευσή μας προτεραιότητα έχουν η Παναγίτσα που πολέμησε στα τείχη τους εχθρούς μας (χριστιανοί κι αυτοί, συχνά δε ορθόδοξοι!) και ο Χριστούλης που τον επιβάλλουν στην κοινωνία, επειδή θυσιάστηκε για μας, λένε, χωρίς να του το έχει ζητήσει κανένας — πάντως όχι οι Έλληνες!

Ο κ. Νικόλαος Μεσογαίας δεν περιορίζεται όμως μόνο στην  περιφορά ιερών πτωμάτων, έχει κι άλλες κοινωφελείς  δραστηριότητες: μαζεύει 1-2 ημέρες κάθε μήνα τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια της μητροπόλεώς του στα Σπάτα και τα ευλογεί — ναι, αυτός ο μελετητής της επιστήμης και της τεχνολογίας, τα ραντίζει με νεράκι για να συγκαλύψει ο οδηγός την ανεπάρκειά του στην ικανότητα οδήγησης, ίσως και την εξαγορά της άδειας οδήγησης με κάποια λαδώματα (Ελευθεροτυπία, 24/06/2006)…

Η Παναγίτσα δεν προστατεύει αυτούς που πρέπει, τους πεζούς που είναι και τα συνηθέστερα θύματα των τροχαίων, αλλά αυτούς που είναι οπαδοί της και έχουν πληρώσει για να ευλογηθεί το αμάξι τους — αλλιώς γιατί να ευλογούνται τα μηχανήματα; Είναι κάτι σαν τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό που συμπαρίστανται και στηρίζουν τους χουλιγκάνους οπαδούς τους.

Με αυτή ακριβώς τη λογική προσεύχονται και ορκίζονται όλοι οι μαφιόζοι της Νέας Υόρκης (Ιταλοί και Ιρλανδοί, χριστιανοί απαξάπαντες!) στον "αληθινό θεό" και τους συγγενείς του, μητέρα, ξαδέλφια, μαθητές και φίλους του… Θα έχετε δει το φιλμ με τον Ντε Νίρο ο οποίος, μεγαλο-μαφιόζος πλέον, αναπολεί τη νεανική γκανγκστερική ζωή του και μονολογεί: "Το Σάββατο πήγαινα στην εξομολόγηση, την Κυριακή κοινωνούσα και τη Δευτέρα έπιανα πάλι τη σκληρή δουλειά, τους τσακίζαμε τα κόκαλα… Είναι ωραίο να είσαι χριστιανός!" Αυτό το χριστιανισμό των αλληλοεξυπηρετήσεων προβάλλει ο φυσιοκράτης από σπουδές αλλά θεοκράτης εξ επαγγέλματος μητροπολίτης κι ας μην το δηλώνει!

Ο κ. Χατζηνικολάου τα ξέρει αυτά και πολύ καλά, αλλά τα αποσιωπά, μάλλον τα θεωρεί ασήμαντα, περιθωριακά, γιατί δεν πιστεύω ότι έχει σκοπό να μας κοροϊδέψει!

Αυτός ασχολείται με άλλο θέμα, με το προσωπικό μεγαλείο του! Όταν του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, που αναφέρατε, εκστόμισε εκείνο το μνημειώδες λογύδριο (BHMA, 12/2/2009): 

«Σε μια χρονική συγκυρία παγκοσμίου εκφυλισμού των πολιτικών ιδεολογιών, γενικευμένης κατάρρευσης του χρηματοοικονομικού μας ειδώλου, απροσδόκητου κλονισμού της τεχνολογικής και επιστημονικής μας έπαρσης στη Γενεύη, ανεπίστροφης καταστροφής του φυσικού μας περιβάλλοντος σε κάθε γωνιά της γης και αλόγιστης εκδαπάνησης του φυσικού μας πλούτου, σε μια περίοδο που τα ανθρώπινα δικαιώματα επιστρατεύονται για να καταργήσουν τα αιώνια “δικαιώματα” του Θεού και να αμφισβητήσουν τις παγκόσμιες ηθικές, κοινωνικές και λογικές σταθερές, σε μια εποχή πλήρους ανατροπής του διαχρονικού συστήματος των αξιών, νοσηρής προβολής των ανθρώπινων επιτευγμάτων και ταυτόχρονης περιπλοκής των διαπολιτισμικών επικοινωνιακών μηχανισμών, σε μια στιγμή που η έννοια της κοινωνίας αποτελεί άγνωστη εμπειρία και ο περί Θεού λόγος στερείται θεολογίας, το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της ιστορικής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών μού κάνει την τιμή να με αναγορεύσει διδάκτορά του»!

Ο κόσμος υποβαθμίζεται και χάνεται, η επιστήμη και η τεχνολογία παραπαίουν (στη Γενεύη), οι παγκόσμιες σταθερές ανατρέπονται, το καταπέτασμα σχίζεται, ο ουρανός αστράφτει και βροντάει, αλλά υπάρχει σημείο αναστροφής, το "μη παρέκει": η Θεολογική Σχολή βραβεύει τον αυτάρεσκο οπισθοδρομικό κ. Νικόλαο! Η ελπίδα γεμίζει τους απελπισμένους, απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη...

Με τέτοιο θεϊκό μεγαλείο, τι να τα κάνει τα 2 ψωροχιλιάρικα ευρώ ο μητροπολίτης, αφού ζει και τρέφεται από τη θεϊκή εύνοια… 

Τα σέβη μου κυρία Ακρίτα και κάνετε τεράστιο λάθος, αν νομίζετε ότι ασχολούμαστε με την όποια Τζούλια και αγνοούμε το συγκεκριμένο μητροπολίτη!

(βλέπε επίσης >>>)

---

Για την κ. Ακρίτα έγιναν όμως μέσα στην οικονομική κρίση γνωστά τα εξής:

Επί 45 χρόνια έπαιρνε τη σύνταξη του πατέρα της, η κ. Έλενα Ακρίτα!

Όπως προκύπτει από το έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών, η κ. Ακρίτα ήταν συνταξιούχος με τον Ν. 4470/1965. Η σύνταξη απονεμήθηκε στην ίδια όπως και στη μητέρα της από την επομένη του θανάτου του Λουκή Ακρίτα. Η απονεμηθείσα σύνταξη ορίστηκε αρχικά στο μισό της εκάστοτε καταβαλλόμενης βουλευτικής αποζημίωσης και, στη συνέχεια με το ΝΔ99/1974, ίση προς την εκάστοτε σύνταξη βουλευτού με δεκαπενταετή βουλευτεία. Σύμφωνα με τον Ν. 4470/1965, η σύνταξη κατά το μισό ανήκει στη χήρα του Λουκή Ακρίτα και κατά το μισό στην ορφανή. Με τον ίδιο νόμο είχε προβλεφθεί ότι, στην περίπτωση απώλειας του δικαιώματος σύνταξης της μίας από τις δικαιούχους, το μερίδιο αυτής προσαυξάνει το μερίδιο της άλλης, ενώ, στην περίπτωση γάμου της ορφανής, το μερίδιο της σύνταξής της περιορίζεται στο ένα τέταρτο της εκάστοτε βουλευτικής αποζημίωσης.

«Από τα προεκτεθέντα συνάγεται πως ακόμα και υπό καθεστώς γάμου η Έλενα Ακρίτα δεν χάνει το δικαίωμά της στην προσωπική αυτή σύνταξη, αλλά το μερίδιό της περιορίζεται από το ένα δεύτερο της σύνταξης στο ένα τέταρτο» αναφέρει, στο έγγραφό του, ο κ. Σταϊκούρας. Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι οι προσωπικές συντάξεις δεν ακολουθούν αναγκαστικά τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, αλλά όσα ορίζονται στον νόμο που χορήγησε την εκάστοτε προσωπική σύνταξη.

Ο κ. Σταϊκούρας αναφέρει, ωστόσο, ότι τελικά «η καταβολή του μεριδίου σύνταξής της ανεστάλη από 21.7.2010, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 9 του Ν. 3865/2010, λόγω εισοδηματικών κριτηρίων και έκτοτε δεν της καταβάλλεται».

Μαζί με την απάντησή του, ο κ. Σταϊκούρας διαβιβάζει στο Τμήμα Κοινοβουλευτικού Ελέγχου και έγγραφο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους- Γενική Διεύθυνση Μισθών και Συντάξεων το οποίο απευθύνεται στις 21.09.2010 στην κ. Ακρίτα. Με το έγγραφο ενημερώνεται η κ. Ακρίτα ότι η σύνταξή της πρέπει να ανασταλεί λόγω εισοδήματος, βάσει του Ν. 3865/10. Το Γενικό Λογιστήριο εμφανίζεται επίσης να ενημερώνει την κ. Ακρίτα ότι κατά του συγκεκριμένου εγγράφου μπορεί να ασκήσει ένσταση ενώπιον του Α΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Πηγή:www.capital.gr

Δεν λέω, κάποια χρήματα που εισέπραξε η κ. Ακρίτα μας, πιθανόν και όλα, μπορεί να ήταν νόμιμα, αλλά τίποτα από αυτά δεν ήταν ηθικό και, εννοείται, η κ. Ακρίτα δεν είναι και η αρμοδιότερη να μας «διδάσκει» ηθική και ποια φωτεινά παραδείγματα να ακολουθήσουμε στην κοινωνία! Εγώ προσωπικά θα ακολουθούσα το δικό της παράδειγμα, να εισπράττω διά βίου την έστω φτωχική σύνταξη οικοδόμου του πατέρα μου...

Ο πυρήνας μιας θρησκείας...

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

Όποιος δέχεται να πιστέψει ότι ο θεός είχε γιο και τον έστειλε σε μια περιθωριακή έρημο της Μέσης Ανατολής για να τον εκτελέσει ο στρατός μιας αρχαίας αυτοκρατορίας, με απώτερο σκοπό (του θεού) να σωθεί η ανθρωπότητα από το φρικτότερο αμάρτημα όλων των εποχών που ήταν, ότι έφαγε κάποιος ένα «απαγορευμένο μήλο», είναι προφανώς σε θέση να πιστέψει τα πάντα!

Εξευτελιστικές προσευχές...

Ψάχνοντας για την ιουδαϊκή προσευχή που μου ζήτησε διευκρινίσεις ο φίλος Διαγόρας, βρήκα μια άλλη προσευχή πολύ ενδιαφέρουσα. Πρόκειται για τέσσερις δοξολογίες που θέλει να ακούει ο θεούλης κάθε πρωί από τους πιστούς του. Και καλά, δοξάζει ο Ιουδαίος το θεό του, επειδή δεν τον έκανε ειδωλολάτρη ή δούλο, αλλά τον δοξάζει επίσης που δεν τον έκανε γυναίκα! Επειδή άρχισαν όμως κάποια εποχή και οι γυναίκες να προσεύχονται, το ιερατείο άλλαξε μόνο γι’ αυτές την τέταρτη δοξολογία! 

Δόξα σοι αιώνιε θεέ μας, βασιλέα του κόσμου που δίνει στους πετεινούς τη γνώση να διακρίνουν τη μέρα από τη νύχτα.
Δόξα σοι αιώνιε θεέ μας, βασιλέα του κόσμου που δεν με έκανες ειδωλολάτρη.
Δόξα σοι αιώνιε θεέ μας, βασιλέα του κόσμου που δεν με έκανες δούλο.

Δόξα σοι αιώνιε θεέ μας, βασιλέα του κόσμου που δεν με έκανες γυναίκα.

Οι γυναίκες διαβάζουν στη θέση της τέταρτης δοξολογίας:
Δόξα σοι αιώνιε θεέ μας, βασιλέα του κόσμου που με δημιούργησες κατά τη θέλησή σου.

Η εικόνα με τα εβραϊκά γράμματα περιέχει αυτές ακριβώς τις δοξολογίες! Και δεν διαμαρτύρεται καμιά γυναίκα, τουλάχιστον να ζητήσει να διαβάζει "... που δεν με έκανες άντρα!" Ίσως όμως το μονολογεί από μέσα της... 

Είμαστε, ως λαός, ο νάνος που κατανάλωνε και έχεζε σαν γίγαντας!

Τελείως τυχαία έπεσα πάνω σε ένα παλιό σχόλιό μου στο blog Ξανά Ξανθιά, όπου έγραφα τα εξής:

Πολύ σημαντικό το θέμα που θέτεις, αλλά ο τίτλος μού έδωσε την εντύπωση ότι αναφέρεσαι σε κάτι άλλο, επίσης σημαντικό, που ελάχιστα συζητιέται: Μόλις προ ημερών έριξε το ελληνικό κράτος στην αγορά ομολογιακό δάνειο διάρκειας 50 ετών. Δηλαδή, οι σημερινοί δεκάχρονοι θα κληθούν να το ξεπληρώσουν ή να πάρουν άλλο δάνειο, όταν πλησιάζουν να συνταξιοδοτηθούν.

Ενδιάμεσα πρέπει να ξεπληρωθούν πολλά παλαιότερα δάνεια, για τα οποία θα συναφθούν επίσης νεότερα δάνεια κ.ο.κ., μέχρι να μας πουν ότι δεν δικαιούμεθα πια να εισπράττουμε. Εδώ κι αν καταναλώνουμε και χέζουμε σαν γίγαντες, ενώ παράγουμε σαν μωρά ή έστω σαν άνεργοι...

Και, όσον αφορά το πρόβλημα του περιβάλλοντος, είναι κοινό για όλους τους λαούς και ελπίζουμε ότι κάποιοι θα το λύσουν για λογαριασμό μας, αλλά το πρόβλημα του κρατικού και του ιδιωτικού υπερδανεισμού είναι εθνικό και προσωπικό και πρέπει να το λύσουμε καταμόνοι μας - δεν βλέπω όμως ούτε καν να προβληματιζεται κάποιος γι' αυτό...  

4/2/2007

Και, όπως όλοι ξέρουμε, αυτά που προέβλεπα για τις επόμενες δεκαετίες, ήρθαν ήδη μετά από 3 χρονάκια. Καλά, είναι πασίγνωστο ότι είμαι γεννημένος προφήτης και ευχαριστώ που το αναγνωρίζετε, αλλά ρε παιδάκι μου, μας βάζουν και πολύ εύκολα προβλήματα, καθένας το έβλεπε και μπορούσε να προφητεύσει τα μελλούμενα... 

Κβαντικό φαινόμενο στον μακρόκοσμο

(ΒΗΜΑ, 19/3/2010)

Για πρώτη φορά επιστήμονες κατάφεραν να προκαλέσουν ένα κβαντικό φαινόμενο σε αντικείμενο που είναι ορατό στο γυμνό μάτι. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας κατόρθωσαν να φέρουν ένα μικροσκοπικό μεταλλικό έλασμα σε υπέρθεση, δηλαδή να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο αντίθετες μεταξύ τους καταστάσεις. Συγκεκριμένα, το έλασμα ήταν ταυτόχρονα σε κατάσταση κίνησης (ταλάντωσης) αλλά και ακινησίας, φαινόμενο που δεν μπορούσε κάποιος να δει παρατηρώντας το έλασμα, αλλά το «συνέλαβαν» τα επιστημονικά όργανα. 

Το επίτευγμα θεωρείται σημαντικό, αφού όσο μεγαλύτερο είναι ένα αντικείμενο τόσο περισσότερο εξουδετερώνονται οι κβαντικές ιδιότητες. «Συζητούμε για τις περίεργες ιδιότητες της κβαντικής φυσικής και των αντικειμένων που βρίσκονται ταυτόχρονα σε δύο καταστάσεις, αλλά στην πραγματικότητα όλα έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά ατόμων και μορίων με τα οποία συνήθως δεν αλληλεπιδρούμε» σημείωσε ο Ααρον Ο΄Κόνελ, επικεφαλής της ομάδας. Η ανακάλυψη θεωρείται εξαιρετικά σημαντική γιατί βάζει ένα ακόμη λιθαράκι στην τιτάνια προσπάθεια της επιστημονικής κοινότητας να ενοποιήσει την κβαντική με τη θεμελιώδη φυσική δημιουργώντας την περίφημη θεωρία των πάντων, όπου ο κόσμος της θεωρίας της σχετικότητας θα συναντήσει εκείνον του μικρόκοσμου ώστε τελικά να ενωθούν όλες οι μεγάλες αλλά και μικρές δυνάμεις του κόσμου μας. 

(βλέπε επίσης >>>)

Αφέλεια...

(του Στεφάνου Κασιμάτη, Καθημερινή, 18/3/2010)

«Στάθηκα αφελής. Εμπιστευόμουν τον οποιονδήποτε και τον άφηνα να τραβάει βίντεο κατά την ερωτική μας επαφή» παραδέχθηκε η νέα εθνική μας σταρ, της οποίας το ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος dvd πούλησε κάπου 120.000 κόπιες από τα περίπτερα. 


Εν πάση περιπτώσει, η βιντεοσκόπηση ερωτικών συνευρέσεων μεταξύ συναινούντων ενηλίκων είναι πλέον ένα διαδεδομένο βίτσιο, ιδίως αφότου κυκλοφόρησαν στην αγορά κινητά τηλέφωνα με αυτές τις δυνατότητες. 


Η πραγματική αφέλεια είναι ότι δεν υποψιάστηκε τίποτε όταν ο καλός της έφερε μαζί του δύο εικονολήπτες, τον φωτιστή με τις λάμπες του, τον μπούμαν με το μικρόφωνό του, τον μακιγιέρ, τον σκηνοθέτη και ποιος ξέρει ποιους άλλους. Εκεί, ένα κορίτσι με τη δική της ευφυΐα θα έπρεπε να αρχίσει να ανησυχεί! 

Κράτος λιγοστό

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σʼ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;


Να τρέφει όλους τους αργούς,
νάχει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;


Νάχει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουν
τον κλέφτη να γυρεύουν;


Γ. Σουρής

Μοναδικός ασημένιος παναθηναϊκός αμφορέας

(του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ, Ελευθεροτυπία, 17/3/2010)

Τμήμα μοναδικού στον ελληνικό χώρο ασημένιου αμφορέα των Παναθηναίων, που βρέθηκε σε δύο πρόχειρες ταφές στην Αγορά των Αιγών, ενισχύει την αρχική υπόθεση των αρχαιολόγων ότι οι συγκεκριμένες ταφές ανήκουν σε υψηλότατα πρόσωπα. Ισως στον νόθο γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ηρακλή, και τη μητέρα του Βαρσίνη, την οποία κυνήγησε και δολοφόνησε ο Κάσσανδρος για να ανέβει στον θρόνο των Μακεδόνων.

Αναμένονται οι εργαστηριακές εξετάσεις που θα καθορίσουν το φύλο και την ηλικία των οστών της δεύτερης ταφής. Αν ανήκουν σε γυναίκα ηλικίας 45- 48 χρόνων, δεν αποκλείεται να είναι η Βαρσίνη και τα οστά της πρώτης ταφής να ανήκουν στον Ηρακλή, νόθο γιο του Μ. Αλεξάνδρου. Οι δύο ταφές αποτελούν ενιαίο σύνολο, που δεν βρέθηκε στην παρακείμενη βασιλική νεκρόπολη αλλά στο πιο δημόσιο σημείο της οχυρωμένης πόλης των Αιγών, λίγο βορειότερα από το θέατρο και το ανάκτορο, δίπλα στα αφιερώματα της βασίλισσας Ευρυδίκης, μητέρας του Φιλίππου, στη θεά Εύκλεια.

Τα μοναδικά για το σημείο ευρήματα ανακάλυψε το καλοκαίρι του 2008 και τον Απρίλιο του 2009 η καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ, ευρωβουλευτής σήμερα, Χρυσούλα Παλιαδέλη. Στην ανασκαφή, στην έρευνα και στην ανάλυση του υλικού παίρνουν μέρος οι αρχαιολόγοι Αθανασία Κυριάκου, Ελένη Μητσοπούλου και Αλέξανδρος Τούρτας, η συντηρήτρια αρχαιοτήτων Παρασκευή Παπαγεωργίου και ο προϊστάμενος του Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας του ΕΚΕΤΑ «Δημόκριτος», φυσικός Γιάννης Μανιάτης.

(click)

Το εύρημα θεωρείται ιδιαίτερης σημασίας για πολλούς λόγους. Παρόμοιος, από μια πρώτη έρευνα, δεν έχει βρεθεί σε άλλο σημείο του ελλαδικού χώρου αλλά ούτε και στον κόσμο όλο. Από τη στιγμή που οι πήλινοι αμφορείς των Παναθηναίων αποτελούσαν ιδιαίτερη τιμή για τους νικητές των αγώνων και τους τοποθετούσαν μέχρι και στις ταφές των νικητών, ο ασημένιος δείχνει ότι το πρόσωπο που τον κατέχει περικλείεται από ακόμη μεγαλύτερη τιμή. Το ότι βρέθηκε στις Αιγές και όχι στην Αθήνα καταδεικνύει τον χώρο ως έναν από τους πιο σημαντικούς τόπους κατά την αρχαιότητα.

Η μοναδική αναφορά για παρόμοιο αμφορέα γίνεται από τον ιστορικό Αθήναιο και αφορά μια γιορτινή πομπή σε γιορτή που οργάνωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το 280-260 π.Χ., ο διάδοχος του Μ. Αλεξάνδρου, Πτολεμαίος Φιλάδελφος. Ο Αθήναιος αναφέρει ότι στην πομπή, μεταξύ άλλων θησαυρών και πολύτιμων αντικειμένων, εμφανίζονται 16 παρόμοιοι ασημένιοι αμφορείς των Παναθηναίων.

Ο ασημένιος αμφορέας των Παναθηναίων βρέθηκε τον Απρίλιο του 2009 σε ταφή που εντοπίστηκε σε ελάχιστη απόσταση από την πρώτη, που περιείχε οστά άντρα και χρυσό στεφάνι. Στη δεύτερη ταφή βρέθηκε μια ασημένια τεφροδόχος υδρία, όμοια με εκείνη από τον τάφο του Πρίγκιπα στη Μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας, και ως κτέρισμα, ο εξαιρετικά σπάνιος, ίσως και μοναδικός ασημένιος παναθηναϊκός αμφορέας.

«Τα ευρήματα ενισχύουν τα αρχαιολογικά δεδομένα», υπογραμμίζει η καθηγήτρια Αρχαιολογίας Χρυσούλα Παλιαδέλη, η οποία πρόκειται να παρουσιάσει τα ευρήματα αύριο το βράδυ, στην αίθουσα τελετών του παλιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, στο πλαίσιο της 23ης Αρχαιολογικής Συνάντησης για το Ανασκαφικό Εργο στη Μακεδονία και τη Θράκη.

«Οταν είχε βρεθεί το πρώτο σύνολο το καλοκαίρι του 2008, είχαμε υποθέσει πως θα μπορούσε να ταυτιστεί με τον Ηρακλή, γιο του Μ. Αλεξάνδρου και της Βαρσίνης. Οι συνθήκες και ο τόπος ανεύρεσης ανταποκρίνονταν σε ένα χωρίο του Ιουστίνου, που ανέφερε τη ρητή διαταγή του Κασσάνδρου "ο Ηρακλής να σκοτωθεί στα κρυφά, μαζί με τη μητέρα του, τη Βαρσίνη, και οι σοροί τους να καλυφθούν με χώμα, ώστε να μην υπάρχει τάφος που να προδίδει τη δολοφονία τους"».