(του Γιάννη Μαρίνου, ΒΗΜΑ, 21/2/2010)
Καθώς βρίσκομαι εκτός Ελλάδος, ταξιδεύοντας με αεροπλάνο, μπήκα στον πειρασμό να αξιοποιήσω τον χρόνο μου καταγράφοντας, όπως μου έρχονταν, κάποιους παραλογισμούς, οι οποίοι θεωρούνται σωστοί και μαχητικά διεκδικήσιμοι από τον μέσο έλληνα, δηλαδή από τη συντριπτική πλειονότητα:
- Να θεωρούμε δίκαιο ό,τι μας συμφέρει ή επιθυμούμε και άδικο ό,τι δεν μας συμφέρει.
- Να είμαστε ίσοι στα δικαιώματα, αλλά όχι και στις υποχρεώσεις. Με βάση αυτόν τον παραλογισμό, οι γυναίκες, π.χ., διεκδικούν και πέτυχαν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, αλλά αρνούνται ως άδικη την εξίσωσή τους και στις υποχρεώσεις. Ή να έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι μονιμότητα, υψηλότερες αποδοχές, προνομιακές φορολογικές απαλλαγές, χαλαρότερο χρόνο εργασίας από τους απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι επιπλέον υποχρεούνται να πληρώνουν τους πρώτους, όπως ακριβώς οι υπόδουλοι Ελληνες τους Τούρκους ή τους Γερμανούς κατακτητές.
- Να μην πληρώνουμε φόρους, αλλά και να οικειοποιούμαστε και τον ΦΠΑ, τον οποίο εισπράττουμε για λογαριασμό του Δημοσίου. Και όταν προσπαθεί να μας τους αποσπάσει το Δημόσιο να το κατηγορούμε για ανάλγητη φορολογική φοροεπιδρομή.
- Να δανειζόμαστε για να περνάμε καλά και να χαρακτηρίζουμε ανελέητες τις τράπεζες, που μας ζητούν πίσω τα λεφτά τους με τόκο και με απειλή κατασχέσεων.
- Να θεωρούμε αιτία πυρκαϊών στα δάση τα αυθαίρετα, αλλά να μην γκρεμίζονται, όπως προβλέπει ο νόμος, και να τους δίνει το κράτος νερό, ηλεκτρικό, δρόμους και προστασία.
- Να μην καταγγέλλουμε όποιους διαπράττουν παρανομίες, ακόμα και εγκλήματα, όπως το απαιτεί ο ποινικός νόμος, και να χαρακτηρίζουμε χαφιέδες όσους τον εφαρμόζουν.
- Να μην έχουν κέρδη οι επιχειρήσεις ή να φορολογούνται άγρια για να διανέμεται βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη, αλλά οι εργαζόμενοι να μην επιβαρύνονται ούτε με ένα ευρώ υπέρ των δυστυχούντων συναδέλφων τους. Είναι πρόθυμοι να απεργήσουν για συμπαράσταση, αντί να προσφέρουν ένα μεροκάματο στους αναξιοπαθούντες.
- Να μην επιστρέφουν τα στεγαστικά δάνεια που τους χορηγεί ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και να τον κατηγορούν που δεν δίνει δάνεια σε περισσότερους.
- Να εισέρχονται στα γήπεδα χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο, αλλά να χαρακτηρίζουν τσιγκούνηδες τους προέδρους των ΠΑΕ που δεν αγοράζουν ακριβούς παίκτες.
- Να απαλλάσσονται από κάθε κύρωση οσάκις τα σπάνε στα γήπεδα ή στις πορείες διαμαρτυρίας και να θεωρούν «γουρούνια» και «δολοφόνους» τους αστυνομικούς οσάκις προσπαθούν να τους εμποδίσουν να τα σπάνε.
- Να παίρνουν πτυχία από τα ΑΕΙ χωρίς συνήθως να σπουδάζουν, και χωρίς να τα χρειάζεται η αγορά εργασίας, και να απαιτούν μετά «Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία», και μάλιστα μόνο στον αραχτό κόσμο του Δημοσίου.
- Να θεωρούνται ειρηνόφιλοι, αλλά να σπάζουν τα κεφάλια ή να καίνε τα αυτοκίνητα και τα μαγαζιά όσων δεν ανέχονται τις βίαιες ειρηνόφιλες εκδηλώσεις τους.
- Να οργανώνουν εκδηλώσεις υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, αφήνοντας πίσω τους σωρούς από πλαστικά μπουκάλια, άδειες κονσέρβες και περιτυλίγματα από διάφορα φαγώσιμα.
- Να βρίζουν και να συκοφαντούν ανωνύμως στο Διαδίκτυο και να επικαλούνται την προστασία των προσωπικών τους δεδομένων για να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους και οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης.
- Να μην αναγνωρίζουν το αποτέλεσμα των ψηφοφοριών, που δεν τους ευνοεί (και ιδιαίτερα οι φοιτητές) και να επαγγέλλονται τους υπερασπιστές των δημοκρατικών κατακτήσεων, οι οποίες προϋποθέτουν έλεγχο νομιμότητας, τον οποίο αρνούνται.
- Να απαιτούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση επιδοτήσεις, αλλά να αρνούνται να εφαρμόσουν τους κανονισμούς της. Να αποσπούν επιχορηγήσεις για ανύπαρκτες καλλιέργειες και να καταγγέλλουν την ΕΕ όταν τις ζητεί πίσω.
