20 March 2010

Είμαστε, ως λαός, ο νάνος που κατανάλωνε και έχεζε σαν γίγαντας!

Τελείως τυχαία έπεσα πάνω σε ένα παλιό σχόλιό μου στο blog Ξανά Ξανθιά, όπου έγραφα τα εξής:

Πολύ σημαντικό το θέμα που θέτεις, αλλά ο τίτλος μού έδωσε την εντύπωση ότι αναφέρεσαι σε κάτι άλλο, επίσης σημαντικό, που ελάχιστα συζητιέται: Μόλις προ ημερών έριξε το ελληνικό κράτος στην αγορά ομολογιακό δάνειο διάρκειας 50 ετών. Δηλαδή, οι σημερινοί δεκάχρονοι θα κληθούν να το ξεπληρώσουν ή να πάρουν άλλο δάνειο, όταν πλησιάζουν να συνταξιοδοτηθούν.

Ενδιάμεσα πρέπει να ξεπληρωθούν πολλά παλαιότερα δάνεια, για τα οποία θα συναφθούν επίσης νεότερα δάνεια κ.ο.κ., μέχρι να μας πουν ότι δεν δικαιούμεθα πια να εισπράττουμε. Εδώ κι αν καταναλώνουμε και χέζουμε σαν γίγαντες, ενώ παράγουμε σαν μωρά ή έστω σαν άνεργοι...

Και, όσον αφορά το πρόβλημα του περιβάλλοντος, είναι κοινό για όλους τους λαούς και ελπίζουμε ότι κάποιοι θα το λύσουν για λογαριασμό μας, αλλά το πρόβλημα του κρατικού και του ιδιωτικού υπερδανεισμού είναι εθνικό και προσωπικό και πρέπει να το λύσουμε καταμόνοι μας - δεν βλέπω όμως ούτε καν να προβληματιζεται κάποιος γι' αυτό...  
4/2/2007
Και, όπως όλοι ξέρουμε, αυτά που προέβλεπα για τις επόμενες δεκαετίες, ήρθαν ήδη μετά από 3 χρονάκια. Καλά, είναι πασίγνωστο ότι είμαι γεννημένος προφήτης και ευχαριστώ που το αναγνωρίζετε, αλλά ρε παιδάκι μου, μας βάζουν και πολύ εύκολα προβλήματα, καθένας το έβλεπε και μπορούσε να προφητεύσει τα μελλούμενα...