(του Στάθη, Ελευθεροτυπία, 29/9/2010)
Έχει δίκιο ο κ. Πάγκαλος όταν λέει ότι «όλοι τα φάγαμε τα λεφτά», κατ' αρχήν εις ό,τι αφορά τον εαυτόν του κι ύστερα, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν του στέκεται δύσκολο να φθάσει στη «συλλογική ευθύνη» τού «όλοι».
Δεν είναι φρικτό ούτε φασιστικό, είναι άλλωστε γνωστόν ότι, ο κ. Πάγκαλος συχνά δεν ξέρει τι λέει, όπως τότε που αποκάλεσε τους Γερμανούς συλλήβδην «γίγαντες με μυαλό νάνου» (έτσι χαρακτήριζαν τους ναζί) -για να αναγκασθεί στη συνέχεια κατά διαταγήν του Ανδρέα να ζητήσει συγγνώμη- γονατιστός, δεν δυσκολεύθηκε. Για τίποτα ουδέποτε δυσκολεύθηκε ο κ. Πάγκαλος. Ούτε όταν βδελυσσόταν (με δημόσιες δηλώσεις του) τον σημερινό του πρωθυπουργό.
Δεν θα ήταν λοιπόν σημαντικό να μέμφεται για φαυλότητα τους Ελληνες (συλλήβδην) ο κ. Πάγκαλος, αν ο ίδιος δεν αποτελούσε το σήμα κατατεθέν για το ήθος που διατρέχει το κόμμα του (εφ' όσον σε εκατό περιπτώσεις ιταμότητας δεν τον έχει αποκηρύξει), αν ο ίδιος δεν ήταν το έμβλημα του ξεπεσμού της δημοκρατίας -να φτύνει αβασάνιστα και για την πλάκα του ο εκλεγόμενος τους εκλέγοντες.
Αλλά για αυτήν τη φαυλότητα που κατηγορεί τους Ελληνες ο κ. Πάγκαλος, μπορεί να 'χει άδικο όταν αναφέρεται σε αυτούς με προσβλητικές φασιστικές γενικεύσεις (όλοι), πλην όμως έχει δίκιο (περί αυτήν τη φαυλότητα) σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις: τη σύζυγό του και την κόρη του! Στις οποίες, ως φαίνεται, ο κ. Πάγκαλος καταλογίζει την ακόμα χειρότερη από τη «συλλογική ευθύνη», «οικογενειακή ευθύνη» - ο πάτος του φασισμού.
Διότι, απ' όσα είναι ήδη γνωστά, οι δύο κυρίες πίεζαν τον κ. Πάγκαλο (τον τιμητή) να τις διορίσει, κι εκείνος υπέκυψε. Τις διόρισε! Τι να έκανε; να αντιμετώπιζε τη φαυλότητα αυτών των πιέσεων προς διορισμόν εσαεί; Διόρισε συνεπώς τις δύο κυρίες μετακλητές υπαλλήλους στο υπουργείο Εξωτερικών, το 1994, όταν υπουργός στο ίδιο υπουργείο ήταν ο ίδιος.
Ουδέν το μεμπτόν, ακόμα κι αν δεν ήταν ηθικό, ήταν νόμιμο. Και αποδοτικό. Διότι για τον μήνα Μάρτιο, φέρ' ειπείν, εκείνης της χρονιάς (του 1994) εκτός απ' τον μισθό τους οι δύο κυρίες έλαβαν για υπερωρίες, με εντολή αυτού του ιδίου (του κ. Πάγκαλου δηλαδή) την πρόσθετη αμοιβή τους για 40 ώρες απογευματινής εργασίας,
- για 30 ώρες νυχτερινής εργασίας και
- για 20 ώρες εργασίας κατά τις εξαιρέσιμες (ου μην και αργίες).
Σύνολο 90 ώρες υπερωρίες η κάθε μια κυρία τον μήνα! Δηλαδή περίπου τέσσερις ώρες υπερωρία την ημέρα! Ητοι η κυρία Χριστίνα Χριστοφυλάκη και η κυρία Αριάδνη Παγκάλου δούλευαν 12 ώρες καθημερινώς...! Είναι αξιοθαύμαστον το ότι επέζησαν... (πλήρες κείμενο >>>)
