Απαγορεύεται το φρόνημα!
O Μαρδοχαίος Φριζής ήταν ο πρώτος Ελληνας ανώτερος αξιωματικός, που πέθανε προασπιζόμενος τα ελληνικά εδάφη στα σύνορα της Αλβανίας. Σύμφωνα με τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιώργο Σούρλα, όχι μόνο δεν έπρεπε να το κάνει, αλλά δεν έπρεπε καν να βρίσκεται εκεί. Βλέπετε ο ήρωας του αλβανικού μετώπου ήταν εβραίος στο θρήσκευμα. Πολεμούσε μόνο «για της πατρίδος την ελευθερία» και όχι για του «Χριστού την πίστη την Αγία».
Κατά τον βουλευτή Μαγνησίας αυτά τα δύο είναι ταυτόσημα. Ετσι μπορούμε να υποθέσουμε ότι άθεοι, εβραίοι, μουσουλμάνοι και σαμανιστές πρέπει να αποκλείονται από την υπεράσπιση της πατρίδος των. Τουλάχιστον από τη θέση του αξιωματικού. Αλλά πιθανώς και του απλού στρατιώτη, διότι και αυτοί ορκίζονται. Κι επειδή σύμφωνα με τον ίδιο βουλευτή δεν αρκεί να είναι χριστιανοί, αλλά πρέπει να είναι και ορθόδοξοι, αυτομάτως μένουν εκτός και οι καθολικοί της Σύρου.
Ο κ. Σούρλας εξεμάνη διότι ο επίτιμος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού κ. Αντώνης Αντωνιάδης δήλωσε άθεος και εξέφρασε ακραίες για την πλειονότητα των Ελλήνων θέσεις περί της θρησκείας. Ο βουλευτής αναγνωρίζει το δικαίωμα του πρώην αρχηγού ΓΕΝ «να πιστεύει και να υποστηρίζει ό, τι εκείνος νομίζει», αλλά κατά την άποψη του Θεσσαλού πολιτικού «η στοιχειώδης αξιοπρέπεια υπαγορεύει να το πράττει χωρίς να υποδύεται άλλους ρόλους όπως αυτών του αρχηγού του ΓΕΝ». Ούτε καν εν αποστρατεία. Ετσι ο κ. Σούρλας ερωτά τον υπουργό Εθνικής Αμυνας αν πρόκειται να κινηθεί η διαδικασία για την έκπτωση του κ. Αντωνιάδη από το αξίωμα του «επίτιμου».
Ο κ. Σούρλας δεν περιορίστηκε στην ερώτηση. Εκλήθη να υπερασπιστεί την άποψή του σε πλήθος καναλιών και ραδιοσταθμών. Καταφανώς εκνευρισμένος -ίσως γιατί οι συνομιλητές του δεν κατανοούσαν το προφανές της σκέψης του- υπέπεσε και σε άλλα ολισθήματα διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι «το φρόνημα στον στρατό απαγορεύεται». Μας πληροφόρησε δε ότι όλοι όσοι έπεσαν στα πεδία των μαχών το έκαναν υπέρ πίστεως, και ουχί υπέρ πατρίδος όπως όλοι οι υπόλοιποι νομίζαμε.
Πιστεύει ότι είναι αδιανόητο να καλείται ο κ. Αντωνιάδης σε εθνικές επετείους, στην εξέδρα των επισήμων, στην ορκωμοσία οπλιτών και αξιωματικών την οποία χαρακτηρίζει μάλιστα «εξόχως θρησκευτική εκδήλωση». Εκ των παραπάνω συνάγουμε ότι οι άθεοι, μουσουλμάνοι, δωδεκαθεϊστές και εκπρόσωποι άλλων θρησκευτικών δογμάτων όχι μόνο δεν δικαιούνται να είναι αξιωματικοί στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά δεν πρέπει να παρακολουθούν ούτε τις παρελάσεις και κυρίως τις τελετές ορκωμοσίας οπλιτών κι αξιωματικών. Ισως όλοι όσοι παρακολουθούν τέτοιες τελετές πρέπει να προσκομίζουν πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων.
Βέβαια κάθε βουλευτής έχει το συνταγματικό δικαίωμα να ερωτά την κυβέρνηση και το κοντό και το μακρύ του. Και πολλοί αυτό πράττουν. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση επ' αυτού. Μια καλή ιδέα είναι να θέσει στο αρχείο την ερώτηση, δίπλα σ' εκείνη του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη που ερωτούσε την ελληνική Βουλή «αν έφυγαν οι Εβραίοι από τους δίδυμους πύργους πριν από το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου». Ετσι κάποτε το κοινοβούλιο πιθανώς να εκδώσει ένα ανθολόγιο που μπορεί να πάρει τον τίτλο: «διασκεδαστικές στιγμές της ελληνικής κοινοβουλευτικής ιστορίας».
Μια άλλη ιδέα είναι να απαντήσει επί της ουσίας ξεκινώντας από το άρθρο 13 του Συντάγματος: «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός».
Κατά τον βουλευτή Μαγνησίας αυτά τα δύο είναι ταυτόσημα. Ετσι μπορούμε να υποθέσουμε ότι άθεοι, εβραίοι, μουσουλμάνοι και σαμανιστές πρέπει να αποκλείονται από την υπεράσπιση της πατρίδος των. Τουλάχιστον από τη θέση του αξιωματικού. Αλλά πιθανώς και του απλού στρατιώτη, διότι και αυτοί ορκίζονται. Κι επειδή σύμφωνα με τον ίδιο βουλευτή δεν αρκεί να είναι χριστιανοί, αλλά πρέπει να είναι και ορθόδοξοι, αυτομάτως μένουν εκτός και οι καθολικοί της Σύρου.
Ο κ. Σούρλας εξεμάνη διότι ο επίτιμος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού κ. Αντώνης Αντωνιάδης δήλωσε άθεος και εξέφρασε ακραίες για την πλειονότητα των Ελλήνων θέσεις περί της θρησκείας. Ο βουλευτής αναγνωρίζει το δικαίωμα του πρώην αρχηγού ΓΕΝ «να πιστεύει και να υποστηρίζει ό, τι εκείνος νομίζει», αλλά κατά την άποψη του Θεσσαλού πολιτικού «η στοιχειώδης αξιοπρέπεια υπαγορεύει να το πράττει χωρίς να υποδύεται άλλους ρόλους όπως αυτών του αρχηγού του ΓΕΝ». Ούτε καν εν αποστρατεία. Ετσι ο κ. Σούρλας ερωτά τον υπουργό Εθνικής Αμυνας αν πρόκειται να κινηθεί η διαδικασία για την έκπτωση του κ. Αντωνιάδη από το αξίωμα του «επίτιμου».
Ο κ. Σούρλας δεν περιορίστηκε στην ερώτηση. Εκλήθη να υπερασπιστεί την άποψή του σε πλήθος καναλιών και ραδιοσταθμών. Καταφανώς εκνευρισμένος -ίσως γιατί οι συνομιλητές του δεν κατανοούσαν το προφανές της σκέψης του- υπέπεσε και σε άλλα ολισθήματα διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι «το φρόνημα στον στρατό απαγορεύεται». Μας πληροφόρησε δε ότι όλοι όσοι έπεσαν στα πεδία των μαχών το έκαναν υπέρ πίστεως, και ουχί υπέρ πατρίδος όπως όλοι οι υπόλοιποι νομίζαμε.
Πιστεύει ότι είναι αδιανόητο να καλείται ο κ. Αντωνιάδης σε εθνικές επετείους, στην εξέδρα των επισήμων, στην ορκωμοσία οπλιτών και αξιωματικών την οποία χαρακτηρίζει μάλιστα «εξόχως θρησκευτική εκδήλωση». Εκ των παραπάνω συνάγουμε ότι οι άθεοι, μουσουλμάνοι, δωδεκαθεϊστές και εκπρόσωποι άλλων θρησκευτικών δογμάτων όχι μόνο δεν δικαιούνται να είναι αξιωματικοί στις ένοπλες δυνάμεις, αλλά δεν πρέπει να παρακολουθούν ούτε τις παρελάσεις και κυρίως τις τελετές ορκωμοσίας οπλιτών κι αξιωματικών. Ισως όλοι όσοι παρακολουθούν τέτοιες τελετές πρέπει να προσκομίζουν πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων.
Βέβαια κάθε βουλευτής έχει το συνταγματικό δικαίωμα να ερωτά την κυβέρνηση και το κοντό και το μακρύ του. Και πολλοί αυτό πράττουν. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση επ' αυτού. Μια καλή ιδέα είναι να θέσει στο αρχείο την ερώτηση, δίπλα σ' εκείνη του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη που ερωτούσε την ελληνική Βουλή «αν έφυγαν οι Εβραίοι από τους δίδυμους πύργους πριν από το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου». Ετσι κάποτε το κοινοβούλιο πιθανώς να εκδώσει ένα ανθολόγιο που μπορεί να πάρει τον τίτλο: «διασκεδαστικές στιγμές της ελληνικής κοινοβουλευτικής ιστορίας».
Μια άλλη ιδέα είναι να απαντήσει επί της ουσίας ξεκινώντας από το άρθρο 13 του Συντάγματος: «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός».
(Tου Πασχου Mανδραβελη, Καθημερινή, 15/11/2006)
