Στα βήματα του Gauguin VI

Πρώτες ημέρες στο Papeete – πανσιόν Te Miti (συνέχεια >>>) 30-03-2009 Ο Fred, ένας νεαρός χαρούμενος και λαλίστατος Γάλλος μας περίμενε στο αεροδρόμιο και μας μετέφερε, εμάς και έναν ακόμη επισκέπτη, στην πανσιόν Τe Μiti 18 χιλιόμετρα έξω από το PAPEETE. Miti θα πη “θάλασσα”, μας εξήγησε, και Te είναι το άρθρο. Αρα Τe Μiti στα Ταϊτιανά θα πη “Η θάλασσα”. Έτσι μάθαμε τις πρώτες Ταϊτιανές μας λέξεις. Στο δρόμο προς την Πανσιόν μάθαμε ότι ο συνταξιδιώτης μας είναι Λιβανέζος. Γνώριζε πολύ καλά Γαλλικά αλλά και Αγγλικά. Δεν είχε μαζί του καμία αποσκευή πράγμα που μας έκανε εντύπωση. Λίγο περίεργος τύπος ερχόταν λέει από το RAPANUI γνωστό νησί των GALAPAGOS. Όπως μας είπε οι αποσκευές του είχαν χαθή κατά την άφιξή του και ότι θα έπρεπε να ξεκινήση τη διαδικασία για την ανεύρεσή τους. Μόλις ξημέρωσε πήραμε το πρωινό μας μαζί με τους λιγοστούς ενοίκους και την οικογένεια η οποία είχε την Πανσιόν. Μεταξύ των επισκεπτών ήταν και δύο νεαρές και όμορφες Σουηδέζες 19 και 21 ετών. Ο Γιάννης τους έπιασε κουβέντα και μάθαμε ότι είχαν πριν αρκετό καιρό ξεκινήσει ένα ταξίδι ανά τον κόσμο. Μου έκανε εντύπωση που ήταν πολύ ευγενικές μαζί μας και πολύ ομιλητικές αν λάβη κανείς υπ' όψιν του τη διαφορά ηλικίας με εμάς. Δυστυχώς δεν ομιλούσε καμία τους γερμανικά (περίεργο αλήθεια για Σουηδέζες) και εγώ δεν μπορούσα να συμμετέχω πολύ στην κουβέντα, η οποία γινόταν στα αγγλικά. Η επικοινωνία είναι για μένα πολύ σπουδαίο πράγμα και όταν δεν είναι εφικτή αισθάνομαι αμήχανα, ώστε σε τέτοιες περιπτώσεις αποφεύγω τις επαφές. Σε λίγο ήρθε και ο Λιβανέζος στο τραπέζι με τον οποίον είχαμε συνταξιδέψει την προηγουμένη από το αεροδρόμιο. Έτσι μπήκε και αυτός στην κουβέντα και αισθάνθηκα ανακούφιση με το να μην νιώθω υποχρέωση να διατηρήσω την κουβέντα. Αργότερα πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στην πόλη καθώς το βράδυ που φθάσαμε πήγαμε κατ' ευθείαν στην πανσιόν και δεν είδαμε τίποτα από την πρωτεύουσα. Το Papeete είναι μία μικρή πόλη με ευρωπαϊκή όψη, αν εξαιρέση κανείς τα τροπικά δένδρα, την υγρή θερμή ατμόσφαιρα και την ποικιλομορφία των χρωμάτων του δέρματος των κατοίκων σε όλες τις αποχρώσεις του καφέ - από καφέ σκούρο με σγουρά άγρια μαύρα μαλλιά, αυτοί που πρέρχονται από τους Maori, έως ανοικτό καφέ σχεδόν μελί με ίσα μαύρα μαλλιά, φύλων μαλαϊκής προελεύσεως. Φυσικά βλέπει κανείς και όλες τις επιμιξίες αυτών και πολλούς τουρίστες, κυρίως Γάλλους, αλλά και Nεοζηλανδούς και Αυστραλούς. Κάνουν εντύπωση οι καλοντυμένες συνήθως ωραίες γυναίκες με το λουλούδι στο αυτί ή πολλές φορές και με λουλουδένια πλεξούδα στο λαιμό ή στεφάνι στο κεφάλι και τα συνήθως μακρυά φορέματα με κλαρωτές παραστάσεις από εξωτικά λουλούδια. Πολλές φορές συναντάς στο δρόμο αυτοσχέδιες ορχήστρες συχνά με αυτοσχέδια κρουστά όργανα να παίζουν και να τραγουδούν, έτσι για το κέφι τους, ενώ πολλοί από τους παρευρισκομένους τραγουδούν μαζί τους. Μία τέτοια ορχήστρα έπαιζε σε έναν από τους δρόμους όπου σεργιανούσαμε και βαλθήκαμε να την βιντεοσκοπούμε. Ο δρόμος θαρρείς ήταν γεμάτος μουσική αλλά κυρίως αρώματα από τα πολυάριθμα λουλούδια ιδίως το Frangipani και το Tiare – το εθνικό άνθος της Tahiti. Εικόνες που κάποτε νόμιζα ότι βρίσκουμε μόνο σε τουριστικές εκδηλώσεις, είναι εδώ απλή καθημερινότητα. Περπατούσαμε για να γνωρίσουμε την πόλη, βγάζαμε φωτογραφίες και βίντεο και παίρναμε πληροφορίες που θα μας χρησίμευαν στη συνέχεια του ταξιδιού μέχρι την ώρα του φαγητού στο εστιατόριο Oasis. Κατόπιν πήγαμε στην καφετερία Retro, στον επάνω όροφο του οποίου πέθανε ο τραγουδιστής Joe Dassin, όπως μας πληροφορούσε μία ανηρτημένη πινακίδα και πήραμε ένα τροπικό κοκταίηλ. Γυρίσαμε πίσω στην πανσιόν γύρω στις πέντε. Εκεί μάθαμε ότι η Christelle, η σύζυγος του Fred που είχε την πανσιόν και ήταν έγκυος στις μέρες της, είχε πάει στην κλινική. Εμείς αφού πήραμε τον κατάλληλο εξοπλισμό, πήγαμε στη θάλασσα. Εγώ είχα και στην Ινδονησία κάνει μπάνιο με μάσκα και πέδιλα και ήμουν κάπως εξοικειωμένος με τον τροπικό βυθό. Αντιθέτως ο Γιάννης βρέθηκε σε ένα μαγικό κόσμο με κοράλλια και πολύχρωμα ψάρια και δεν χόρταινε να βλέπη. Στην πραγματικότητα όμως ούτε τα κοράλλια ήταν τόσο πλούσια ούτε τα ψάρια τόσο πολυποίκιλα, αλλά και το νερό δεν ήταν τόσο κρυστάλλινα διαυγές όσο στις τροπικές θάλασσες όπου είχα βουτήξει στο παρελθόν. Το βράδυ φάγαμε σε μία υπαίθρια καντίνα -εδώ ονομάζεται Roulotte- για να διαπιστώσουμε ότι στην Τahiti δεν είναι τίποτε φθηνό ακόμη και αν παραιτηθής από κάποιες αυτονόητες ανέσεις. 31-03-2009 Το πρωί στο πρόγευμα διαπιστώσαμε ότι ο Λιβανέζος είχε εξαφανισθή. Πιθανώς να πήγε να αναζητήση τις βαλίτσες του. Επίσης δεν εμφανίστηκαν και οι Σουηδέζες. Κρίμα γιατί είχα ετοιμάσει κάποιους διαλόγους στα αγγλικά για να μπορώ και εγώ να αρθρώνω κάποια κουβέντα. Μετά το πρωινό φύγαμε από την πανσιόν με το αστικό λεωφορείο για την πόλη όπως και την προηγουμένη ημέρα. Όπως η προηγούμενη ημέρα και αυτή καταναλώθηκε κατά παρόμοιο τρόπο. Κάναμε βόλτες, επιβεβαιώσαμε τα αεροπορικά εισητήριά μας στην Air Tahiti για την Bora Bora και την Huahine, καθώς επίσης αναζητήσαμε μία άλλη παραλία για μπάνιο έτσι για αλλαγή. Κάναμε μεγάλο δρόμο στα τυφλά, χωρίς να έχουμε κάποιο συγκεκριμένο προορισμό. Κατά μήκος του δρόμου υπήρχαν μικρές ιδιοκτησίες, μάλλον Γάλλων, οι οποίες δεν επέτρεπαν την πρόσβαση στην ακτή. Τελικώς κάπου βρήκαμε ένα πέρασμα προς την παραλία και κάναμε επιτέλους μπάνιο. Όπως και τις προηγούμενες φορές, δεν έμεινα ικανοποιημένος από απόψεως βυθού. Για το λόγο αυτό είχαμε πει με το Γιάννη να πάμε μέχρι το φράγμα των κοραλλιών κολυμπώντας ένα χιλιόμετρο από την παραλία. Αυτό όμως απαιτούσε πέδιλα θαλάσσης λόγω των ισχυρών ρευμάτων. Ο Γιάννης δεν διέθετε επειδή δεν έφερε από την Ελλάδα τα δικά του, λόγω χώρου και βάρους, και δεν ήθελε να διαθέση τα 4Ο Euro που μας ζήτησαν σε κάποια καταστήματα όπου ρωτήσαμε. Στην επιστροφή αποφασίσαμε να μην ξαναπληρώσουμε αυτές τις παράλογες τιμές για φαγητό μια και ήμασταν μόνοι μας χωρίς τις γυναίκες και δεν μας πείραζε η λιτή ζωή. Έτσι αγοράσαμε από το μικρό μπακάλικο ψωμί, τυρί νερό και ένα γιαουρτάκι και περάσαμε το βράδυ. 1-04-2009 Μετά το πρωινό φύγαμε με το λεωφορείο στις 8 πμ από την πανσιόν για το λιμάνι. Από καιρό σχεδιάζαμε την πρώτη μας εξόρμηση να την κάνουμε σε ένα διπλανό νησί την Moorea. Είναι μόνο 45 λεπτά με το Katamaran από την Tahiti. Η Moorea είναι ένα πανέμορφο νησί περικυκλωμένο από κοράλλια όπως συνήθως είναι τα νησιά των τροπικών θαλασσών. Τα κοράλλια είναι σε ένα βάθος που ποικίλλει από μισό μέτρο έως ίσως και τριάντα και με την άμπωτη μπορεί να φθάσουν έως και στην επιφάνεια, έτσι προσδίδουν στη θάλασσα φανταστικά χρώματα από βαθύ γαλάζιο έως ανοικτό γαλαζοπράσινο. Όταν έχει κύμα, αυτό σκάει επάνω στα αβαθή κοράλλια και σχηματίζει ατέλειωτες δαντέλες από άσπρους αφρούς καταμεσής στη θάλασσα. Αυτό ειδοποιεί τα πλοία για ύπαρξη υφάλου. Σε πολλές περιπτώσεις η αλυσίδα των κοραλλιών διακόπτεται αφήνοντας περάσματα. Από ένα πέρασμα γλυστράει το Katamaran και μπαίνει με μικρή ταχύτητα στα ήσυχα σμαραγδένια νερά της λιμνοθάλασσας (Lagoon). Η θέα είναι απερίγραπτη... Πυκνό τροπικό δάσος παντού και στην κορυφή του νησιού ένα τελείως απότομο βουνό σαν λεπίδα ορθώνεται πάνω από το δάσος. Η κορυφή του κρυμμένη μέσα στα σύνεφα –μία εικόνα που άλλαζει συνεχώς λόγω του ευμετάβλητου του καιρού– χρειάστηκε να περιμένουμε πολλή ώρα για να τη δούμε καθαρά και να δικαιολογήσουμε το τοπικό όνομά της “δόντι του καρχαρία”. Πήραμε ένα λεωφορείο για να δούμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του νησιού και κατευθυνθήκαμε στο γνωστό “όρμο του Cook” (“Cook's Bay”). Αφού περιπλανηθήκαμε με τα πόδια μερικά χιλιόμετρα καταλήξαμε σε ένα μπακαλικάκι όπου πήραμε από ένα μπουκάλι νερό και την πληροφορία ότι δεν θα υπήρχε λεωφορείο επιστροφής παρά μόνον μισή ώρα πριν φύγει το τελευταίο πλοίο για το Papeete. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες ασκόπως, αφού δεν υπήρχε τίποτε να κάνουμε εκεί. Ματαίως αναζητήσαμε ταξί ή άλλο μέσο. Ο Γιάννης αισθανόταν λόγω της ζέστης και της υγρασίας τόσο ταλαιπωρημένος ώστε, παρά τις αντιρρήσεις μου, αποφάσισε να κάνη autostop, χωρίς όμως επιτυχία. Τέλος μάθαμε ότι λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα τουριστικό ξενοδοχείο όπου θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να βρούμε ένα μεταφορικό μέσο. Πράγματι η κοπέλλα της ρεσεπσιόν τηλεφώνησε σε κάποια υπηρεσία και σε λίγο ήρθε και μας πήρε ένα Shuttle (mini bus). Σκοπός μας ήταν να βρεθούμε σε μία πλαζ κοντά στο αεροδρόμιο, ώστε και να κάνουμε μπάνιο και να είμαστε σε ένα μέρος, όπου σίγουρα θα υπήρχε τρόπος να φθάσουμε εγκαίρως στο λιμάνι για την επιστροφή. Στη θαυμάσια γεμάτη κοκοφοίνικες παραλία απολαύσαμε μπάνιο με πέδιλα και μάσκα εν μέσω πολυχρώμων ψαριών και κοραλλιών κάπως περισσότερο ενδιαφερόντων από τις άλλες φορές. Επίσης έχοντας εξασφαλίσει την επάνοδο χαρήκαμε ανέμελα την ξάπλα επάνω στην κατάλευκη ζεστή κοραλλιογενή άμμο. Κατόπιν πήραμε με τα πόδια το δρόμο για το αεροδρόμιο, το οποίο βρισκόταν σε μικρή απόσταση, σκεπτόμενοι ότι εκεί θα υπήρχε τουλάχιστον ταξί. Δεν είχαμε πλέον πολλά περιθώρια χρόνου γιατί τα πλοία που κάνουν την διαδρομή Moorea-Tahiti εκτελούν το δρομολόγιο μόνο μέχρι το απόγευμα. Αν χάναμε το τελευταίο πλοίο θα έπρεπε να διανυκτερεύσουμε στην Moorea. Στο αεροδρόμιο βρήκαμε αυτόν που μας είχε προηγουμένως μεταφέρει και μας είπε ότι σε μία ώρα θα έφευγε για το λιμάνι. Αυτό μας βόλευε θαυμάσια γιατί μας έδινε την ευκαιρία να εκμεταλλευθούμε αυτή την ώρα και να περιεργαστούμε το χώρο του αεροδρομίου. Το μοναδικό κτίσμα ήταν ουσιαστικά μία καλύβα πολυτελείας παραδοσιακά κτισμένη. Εντός υπήρχαν δύο-τρεις boutiques για pareo, μαργαριτάρια, άλλα τουριστικά είδη και ένα εστιατόριο. Ήταν και ένα μονοκινητήριο αεροπλανάκι που περίμενε στο διάδρομο απογειώσεως και το οποίο προφανώς εκτελούσε το δρομολόγιο Tahiti-Moorea. Αυτό μάλιστα ήταν αρκετά αστείο επειδή ήταν ολοκληρωτικά ζωγραφισμένο με πολύχρωμα λουλούδια, λες και ανήκε σε κάποιο τσίρκο. Στην Πολυνησία είναι ένα είδος εθνικού sport να ζωγραφίζουν και να στολίζουν τα πάντα με λουλούδια. Μέσα σε όλα τα άλλα και μία... γάτα που κυκλοφορούσε ελεύθερη μεταξύ των επιβατών σαν να ήταν σπίτι της. Βρήκαμε και χρόνο να τσιμπήσουμε κάτι στο εστιατόριο. Όταν πέρασε η ώρα πήγαμε και βρήκαμε τον οδηγό ο οποίος μας μετέφερε στο λιμάνι και πήραμε εγκαίρως το πλοίο της επιστροφής για το Papeete το καταμαράν Aremiti. (συνεχίζεται >>>)