Perjalanan 17

Bukit Tinggi  Παρασκευή 27.7.90 Στο πρόγραμμα το οποίο είχα προετοιμάσει στην Αθήνα, υπήρχε η πρόθεση να επισκεφθούμε τα γύρω μέρη από το Bukit Tinggi, που όπως διαβεβαίωναν τα βιβλία και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, είναι από τα ωραιότερα, τα αγριότερα και τα πλέον χαρακτηριστικά της ορεινής Σουμάτρα. Βεβαίως είναι φανερό ότι ο χρόνος που διαθέτουμε, δεν επαρκεί για μεγάλα ανοίγματα και ο κύριος περιορισμός προέρχεται από το γεγονός ότι έχουμε δώσει οριστικοποιημένο rendez vous με τη Νανά και την Έφη, στις 3 Αυγούστου στην Jakarta. Θα πετάξουν από την Αθήνα στη Σιγκαπούρη, όπου θα μείνουν δύο ημέρες και από εκεί, θα έρθουν να μας συναντήσουν στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας, σε συγκεκριμένη ώρα, στο Hotel Wisata. Εμείς πάλι θα έπρεπε να είμαστε εγκαίρως εκεί, αφού θα έχουμε τελειώσει την περιοδεία μας στη Σουμάτρα. Αυτή η συνάντηση θα μπορούσε να έχη πιθανότητες επιτυχίας, μόνο αν έχουμε αφήσει αρκετά περιθώρια χρόνου, ώστε να καλύψουμε τυχόν αστάθμητους παράγοντες, που θα συναντήσουμε. Τόσο οι πληροφορίες που έχουμε συλλέξει, όσο και η μέχρι τώρα πείρα μας δείχνουν ότι το να αφήνουμε επαρκή περιθώρια χρόνου σε μέρη αρκετά πρωτόγονα και με ασαφείς συνθήκες μετακινήσεως, ακόμη και πτήσεως, είναι μία στοιχειώδης μέριμνα, όχι μόνο για την επιτυχία αλλά και για την ασφάλεια του ταξιδιού. Έτσι βλέποντας επί τόπου πόσο δύσκολο είναι να τηρηθή ένα πρόγραμμα, ακόμη και αν έχει μελετηθή με κάθε λεπτομέρεια, αντιλαμβανόμαστε ότι πολλά από τα ενδιαφέροντα μέρη που είχαμε θέσει ως στόχο, πρέπει να μείνουν απ' έξω. Όμως, εκεί που αποκλείουμε κάτι, επανέρχεται στο μυαλό μας, σαν το γλυκό και πλάνο τραγούδι των σειρήνων του Οδυσσέα, χωρίς να μπορούμε να δεθούμε όπως εκείνος στο κατάρτι. Το Bukit Tinggi, είναι ένα από τα μέρη που πήραμε την απόφαση να δούμε έστω και για δύο μέρες. Οταν όμως φθάσαμε ως εδώ, κοιμισμένες επιθυμίες για νέες εξορμήσεις άρχισαν να σαλεύουν και να μας χαμογελούν προκλητικά... Κόβουμε και ράβουμε, αλλά ο χρόνος δεν βγαίνει με τίποτα. Στο πρόγραμμα που είχαμε επεξεργασθή στην Αθήνα, υπάρχουν πολλοί όμορφοι στόχοι, για την περιοχή όπου βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή.Να πω για το φαράγγι Ngarai Sianok, μερικά χιλιόμετρα έξω από το Bukit Tinggi, του οποίου οι απότομες, βραχώδεις όχθες βυθίζονται μέχρι εκατό μέτρα χαμηλότερα; Εκεί συναντούν μια καταπράσινη κοιλάδα, σκαμμένη από τα γάργαρα νερά ενός ορμητικού ποταμού, που μέσα απ' το φιδίσιο δρόμο του τα οδηγεί στις δυτικές ακτές της Σουμάτρα, στον Ινδικό ωκεανό.Μήπως είναι ολιγότερο δελεαστικό, να ανακτήσουμε τη χαμένη στιγμή που διαβήκαμε τον Ισημερινό, πετώντας από το Medan στο Padang, χωρίς να το καταλάβουμε; Τώρα θα δινόταν πάλι η ευκαιρία. Στο δρόμο για το Batang Palupuh, περί τα 60 km από το Bukit Tinggi, στο χωριό Bonjol, ευρίσκεται ένα μικρό ορόσημο με την ένδειξη ότι από εκεί περνάει ο κύκλος που χωρίζει το βόρειο από το νότιο ημισφαίριο. Πέρα από αυτό, στην ίδια περιοχή, θα έχουμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το φυσικό πάρκο Rimba Panti, περί τα 105 km από το μέρος όπου βρισκόμαστε, και να γνωρίσουμε μία από τις αγριότερες περιοχές της Ινδονησίας. Στις πυκνές ζούγκλες της συνυπάρχουν πολλά είδη πιθήκων, αρκούδες, ιπτάμενοι σκίουροι, τίγρεις, λεοπαρδάλεις, χιλιάδες είδη πουλιών και άλλα άγνωστα σε μας είδη του ζωικού και του φυτικού βασιλείου. Ειδικώς σ' αυτή την περιοχή (όπως και στη Μπόρνεο), γνωρίζω ότι φυτρώνει το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου, η γιγαντιαία Raflesia Amoldi (*), το οποίο υπερβαίνει σε διάμετρο το ένα μέτρο. Όχι λιγότερο επιβλητικό είναι βεβαίως και το φαράγγι Harau, 15 km από το Payakumbuh, του οποίου οι γρανιτένιες κατακόρυφες όχθες και ο καταρράκτης, ο οποίος πέφτει από 150 μέτρα ύψος σε μια μικρή λίμνη με κρυστάλλινα νερά, αποτελούν πραγματικό πόλο έλξεως για κάθε φυσιολάτρη. Σ' αυτή την περιοχή αφθονεί επίσης η άγρια ζωή με την ύπαρξη ταπήρων, τίγρεων και αγριοκάτσικων, ενώ δεν λείπουν τα αγριογούρουνα, οι λεοπαρδάλεις και οι αρκούδες. Για κάθε ένα από αυτούς τους στόχους, παλεύω από χθες πολύ με τον πειρασμό μέσα μου και πιστεύω ότι το ίδιο έκανε και ο Γιάννης - παρ' ότι δεν έχουμε μιλήσει γι' αυτό - γιατί κανένας δεν θέλει να πάρη επάνω του τόσο μεγάλη ευθύνη και να κάνη μια πρόταση, για κάτι του οποίου τις συνέπειες δεν μπορεί να μετρήση. Όμως, όσο μεγαλύτερη έλξη νοιώθω για κάθε περίπτωση που ανέφερα, τόσο δραματικά αδύνατη φαίνεται η πραγματοποίηση της... Όταν ο Γιάννης τελείωσε με το βραδινό μπάνιο, καθίσαμε και συζητήσαμε άν θα έπρεπε να φύγουμε αμέσως την άλλη μέρα για την Jakarta ή αν θα επιχειρούσαμε να πραγματοποιήσουμε κάτι από τις παραπάνω αποστολές. Τελικώς μας φάνηκε πολύ μεγάλο το ρίσκο να καταναλώσουμε περισσότερο από μία μέρα ακόμη στη Σουμάτρα. Αν πήγαινε κάτι στραβά, θα έρχονταν οι κοπέλες από τόσες χιλιάδες μίλια μακρυά, σε μια άγνωστη μεγαλούπολη των δέκα εκατομμυρίων, χωρίς να βρουν ίχνος από μας. Ακόμη και κάποιο μήνυμα ήταν αδύνατο να στείλουμε από εκεί. Παρηγορηθήκαμε με δύο σκέψεις.Πρώτον, είπαμε, ότι θα επιχειρούσαμε μία ολιγότερο φιλόδοξη περιπέτεια, μιας ημέρας, στην περιοχή του Bukit Tinggi, η οποία άλλωστε ήταν και αυτή στο πρόγραμμα και δεύτερον σκεφθήκαμε ότι πηγαίνοντας στη Jakarta στις 29 Ιουλίου, δηλαδή πέντε ημέρες πρίν τη συνάντηση, θα μπορούσαμε να τολμήσουμε την πραγματοποίηση ενός άλλου άπιαστου ονείρου, τη διείσδυση μέσα στη Ζούγκλα του Usun Kulong. Εκεί τουλάχιστον θα είχαμε υποχρεωτικά οδηγό, γιατί αλλιώς δεν επιτρέπουν οι Αρχές την πρόσβαση και πέρα απ' αυτό, δεν θα είμασταν χίλια χιλιόμετρα πτήσεως μακριά από τον τόπο συναντήσεως. Ο Γιάννης μάλιστα παρατήρησε, ότι καλό θα ήταν η πρώτη μας επαφή με την πραγματική ζούγκλα να είναι με οδηγό, για να δούμε πώς αντιμετωπίζει αυτός τις διάφορες καταστάσεις. Τότε δεν ξέραμε, ότι η διείσδυση μέσα στην ελεύθερη ζούγκλα, είναι αδύνατον να γίνη χωρίς οδηγό, ειδικές άδειες, υποχρεωτική ασφάλεια ζωής, πολύ περισσότερες προμήθειες από αυτές που είχαμε φαντασθή και απεριόριστο χρόνο... Έτσι ετοιμαστήκαμε την άλλη μέρα να κάνουμε μία εκδρομή στη ηφαιστειογενή λίμνη Maninjau. Όπως είπαμε, και αυτή η διαδρομή ήταν ένας από τους στόχους μας. Είχαμε την πρόθεση να κάνουμε το γύρο της λίμνης με τα πόδια, όπως συνιστούν οι ειδικοί ταξιδιωτικοί οδηγοί. Ο χρόνος όμως δεν φθάνει και θα αρκεσθούμε απλώς να πάμε να τη δούμε. (*) Γιγαντιαίο είδος μανιταριού πού φύεται στη Σουμάτρα και Βόρνεο