Ανοικτή επιστολή κάθε νέου Θεμιστοκλή προς κάθε παλαιό Ευρυβιάδη.
της Ισμήνης
Σεβαστέ Ευρυβιάδη του 21ου αιώνα. Απευθύνομαι μέσω εσού, για να εκφράσω το παράπονό μου, τις ανησυχίες μου. Μπορείς να δώσεις δικό σου όνομα σε ό,τι ζητάω αλλά άκουσoν μεν, πάταξον δε.
Άσε με να κάνω κι εγώ τα δικά μου λάθη. Μπορεί να έχεις δίκιο ότι η πείρα της ζωής σε έχει διδάξει κι εσύ με τη σειρά σου διδάσκεις εμένα. Δεν με διδάσκεις, με καταπιέζεις. Τα λάθη τα δικά σου, ήτανε κάποιας άλλης εποχής που τα πάντα κυλούσανε με πιο αργό ρυθμό. Είχες χρονικά περιθώρια να σκεφθείς και να απαντήσεις. Είχες χρονικά περιθώρια να συγκρίνεις και να επιλέξεις. Είχες την πολυτέλεια του χρόνου. Με αυτά τα κριτήρια με συμβουλεύεις. Ναι, δέχομαι ότι μπορεί και πρέπει να είναι τα σωστά. Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι εγώ είμαι νέος του 21ου αιώνα. Πριν με ρωτήσουν πρέπει να δίδω απαντήσεις.
Δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου να γυρίζω πίσω. Η γραφομηχανή του χθες, σήμερα λέγεται κομπιούτερ. Ο ταχυδρόμος του χθες, σήμερα λέγεται ΦΑΞ. Το ραδιόφωνο του χθες, σήμερα λέγεται δορυφόρος.
Σεβαστέ Ευρυβιάδη, τα άσπρα σου μαλλιά και οι ρυτίδες στο πρόσωπό σου γίνανε με τα χρόνια και τα χρόνια φέρανε πείρα, η πείρα έφερε γνώση. Ναι, ναι, έχεις δίκιο. Αλλά έχω κι εγώ δίκιο.
Εσύ διαβάζεις ένα ενημερωτικό βιβλίο το χρόνο. Έπρεπε να φτάσεις ψηλά στην επαγγελματική σου καριέρα για να μπορείς να παρευρίσκεσαι στα «συμβούλια». Εγώ όμως όχι. Μόλις ανατέλλω επαγγελματικά, κατακλύζομαι από ενημερωτικά περιοδικά, ανακοινώσεις, συνέδρια, συμβούλια. Τη γνώση που απέκτησες εσύ σε διάρκεια 10 ετών, εγώ την αποκτώ σε 1 χρόνο. Είναι ο τρόπος ζωής μου τέτοιος, που δεν μπορώ να περιμένω ν` ανέβω με το ασανσέρ το δικό σου, που κλείνει με την σφυρήλατη σιδερένια πόρτα και φτάνει μέχρι τον 6ο όροφο αργά-αργά. Το δικό μου ασανσέρ, είναι αυτόματο και φτάνει σε ελάχιστα λεπτά στον 20ο όροφο.
Σεβαστέ Ευρυβιάδη όταν συζητάμε, πάντα έχεις κέντρο αναφοράς κάποιο πόλεμο. Τον α΄ Παγκόσμιο, τη Μικρασιατική καταστροφή, το β΄ Παγκόσμιο, τον Εμφύλιο. Όλοι αυτοί, σημαδέψανε τη ζωή σου. Το σέβομαι και υποκλίνομαι σε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, την οικογένεια. Εγώ όμως γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω σε μη εμπόλεμη κατάσταση. Γεννήθηκα ελεύθερος. Μη μου χαλάς την κουβέντα μας με πολέμους. Δεν μπορώ να το καταλάβω. Βλέπω τον πόλεμο μέσα από την τηλεόραση, σε άλλη χώρα μακρινή, σε άλλους ανθρώπους που έχουν άλλο χρώμα από μένα. Άσε με να πιστεύω ότι εγώ είμαι η γενιά της Ειρήνης.
Μου μιλάς για πείνα κι εγώ δεν καταλαβαίνω, γιατί καθημερινά βλέπω φαγητά πεταμένα και αδέσποτα ζώα που απολαμβάνουν σερβιρισμένα γεύματα από φιλόζωες κυρίες. Τι είναι η πείνα;
Μου μιλάς για κρύο, κι εγώ δεν το καταλαβαίνω, γιατί είμαι κοντά στην κεντρική θέρμανση. Μου μιλάς για χιόνι φονιά. Μα εγώ πάω στα χιόνια με την παρέα μου για να κάνουμε σκι και να παίξουμε.
Σεβαστέ Ευρυβιάδη, μου μιλάς για οικονομικά, για χρηματιστήριο, για συνάλλαγμα, επιτόκια και καταθέσεις. Γιατί δεν θέλεις να καταλάβεις ότι για όλα αυτά που σήμερα εσύ διάβασες στην εφημερίδα και άκουσες από την τηλεόραση, εγώ τα ήξερα από χθες μέσω Internet και προσωπική τηλεφωνική επαφή με Λονδίνο και Βρυξέλλες.
Κάτσε να συζητήσουμε σαν ίσος προς ίσο. Σφίξε μου το χέρι, χτύπησέ με φιλικά στην πλάτη. Το ουίσκι το πίνω κι εγώ on the rocks σαν κι εσένα. Εσύ καπνίζεις κομμένο τσιγάρο στην πίπα, εγώ πούρο και πες με «συνάδελφε!»
Ευχαριστώ Ευρυβιάδη.
Με τιμή
Θεμιστοκλής
