της Ισμήνης
Παλιά έλεγε το τραγουδάκι Λόντρα, Παρίσι, Νιου Γιορκ, Βουδαπέστη και Βιέννη, μπρος στην Αθήνα καμιά, μα καμιά σας δεν βγαίνει. Εντάξει μην υπερβάλλουμε κιόλας, βγαίνει και παραβγαίνει. Άλλος καημός και αυτός.
Τώρα πετάς στο Λονδίνο για 3,5 ώρες, όσο χρειάζεσαι για να πας Αθήνα-Κηφισιά σε ώρα μποτιλιαρίσματος και δεν υπερβάλλω! Αεροδρόμιο άφιξης το Luton, λίγο έξω από το Λονδίνο. Έφτασα αργά το βράδυ και για να πω την αλήθεια ψιλοπάγωσα και απόλαυσα αγγλικό μποτιλιάρισμα - ουρά τα αυτοκίνητα λόγω οδικών έργων (αλλά οι άγγλοι για να λέμε και τα καλά, κάνουν τα έργα στους δρόμους μετά τις 8 το βράδυ που ο κόσμος έχει επιστρέψει στα σπίτια του).
Λοιπόν έχουμε και λέμε, το πρόγραμμα τι λέει; διάφορες υποχρεώσεις και μαγαζιά για shopping-therapy, καλά-καλά μην κάνετε έτσι. Μπορεί να έχουμε τα ίδια μαγαζιά και ρούχα (ή περίπου) στην Αθήνα μας, αλλά άλλο βρε παιδάκι μου να στριμώχνεσαι στην Oxford street ή στην Bond street και άλλο στην Ερμού, πώς να το κάνουνε, ανεβαίνει το prestige! Μπορεί να πέρασε η μανία (το θυμόσαστε;) που οργανώνανε ειδικά γκρουπ μαγαζοθεραπείας στο Λονδίνο; Καλέ τι κακό ήταν κι αυτό; Με το που πήγαινες επίσκεψη σε βομβάρδιζε η άλλη με τα νέα της, τι ψώνισε, τι αγόρασε και πόοοοοοοσο καλή είναι η ποιότητα και πόοοοοοοσο πιο συμφέρον είναι να ψωνίζεις μόοοοοοοοοοονο απέξω και ειδικά στο London!
Ξεκίνησα με την απαραίτητη βόλτα μου στο Βρετανικό Μουσείο, έτσι για να ρίξω τον απαραίτητο καβγά με κάποιους ανεγκέφαλους που εξακολουθούν να λένε τα μάρμαρα του Παρθενώνα μας, μάρμαρα του Έλγιν και να τους στείλω κρυφό το απαραίτητο φάσκελο (σόρυ).
Ο καιρός ήταν θαυμάσιος και πέρα πάση προσδοκίας.21 βαθμούς C, λιακάδα και δε πάει να χαθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η υπερθέρμανση του πλανήτη! Το Λονδίνο έχει διαψεύσει την φήμη που είχε παλιά για ομίχλη και μόνιμα μουντό καιρό. Πάντως, γενικά οι Αγγλίδες είναι κομματάκι τρελές. Μόλις έβγαλε ήλιο και άρχισε η ζέστη, όχι κάτι το τρομερό βέβαια, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, αμέσως έβγαλαν τις κάλτσες (όχι βέβαια ότι φοράνε τον χειμώνα), εντελώς καλοκαιρινά ξώπλατα μίνι φορέματα , σορτσάκια, μπλουζάκια και ότι σχετικό της καλοκαιρινής αμφίεσης, μόνο αντηλιακό δεν είχαν βάλει, πάλι καλά!
Η βόλτα και τα ψώνια στην Oxford street έχει μεγάλη πλάκα! Ένα ατέλειωτο πηγαινέλα ανθρώπων, όλων των ειδών και των χρωμάτων με συντριπτική πλειοψηφία Ινδοί (παλιά κατάλοιπα της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας), Πακιστανοί και Κινέζοι όλων των ηλικιών με ότι είδους και χρώματος ντύσιμο μπορείς να φαντασθείς. Ινδές με πανέμορφα και πολύχρωμα σάρι, μουσουλμάνες με κατάμαυρες μπούργκα και καλυμμένο το κεφάλι και μοναδικό σημείο επαφής με τον έξω κόσμο 2 τεράστια βαμμένα πανέμορφα μάτια, μαύρες με αφρό χτενίσματα και τεράστια άνω και κάτω σφαιρικές προεξοχές, αλλά και άλλες με άψογο σώμα και βάδισμα γαζέλας, πάνκ (ακόμα κυκλοφορούν στο Λονδίνο) με αμέτρητα σκουλαρίκια και ένα σωρό δαχτυλοβράχιολα, άντρες με μακριά μαλλιά πιασμένα πίσω στον λαιμό, να περιφέρονται επιδεικνύοντας τα μπράτσα τους με περίτεχνα και πολύχρωμα τατουάζ. Και βέβαια οι κλασικές αγγλίδες με τα άσπρα μαλλιά και τα ξεπλυμένα γαλάζια μάτια με τα πλακέ παπούτσια φορώντας τα παρκά τους κομψά διακριτικές, με ένα μόνιμο μισοχαμόγελο στα χείλη τους και ένα sorry να εκτοξευθεί ανά πάσα στιγμή και για κάθε περίπτωση!
Έχει ανοίξει ένα καινούργιο μαγαζί στη Oxford-street και Marble-Arch γωνία το PRIMARK με καλές τιμές, κάτι σαν το δικό μας ZARA. Εκεί να πάτε να δείτε τι σημαίνει στρίμωγμα για ψώνια! Έχασα σχεδόν 3 ώρες από την ημέρα μου εκεί μέσα! Είπα κι εγώ να πάρω ένα παντελονάκι να συμβάλλω στην οικονομία του οικογενειακού προϋπολογισμού. Βρήκα ένα ωραίο, όχι ακριβό και όχι χαμηλοκάβαλο (όχι σαν αυτά που άνετα θα τα φορούσαμε πριν … τόσα χρόνια … και παρακαλώ όχι μειδιάματα!)
Αφού έφαγα 5 σπρωξίματα, 8 πατήματα στα πόδια και μια πλάγια αγκωνιά, πήρα το αντικείμενο του πόθου μου και στάθηκα ουρά πίσω από 50 άτομα να το προβάρω.Τελικά ήταν μεγάλο, επιστρέφω να πάρω το μικρότερο νούμερο και με το λάφυρο ανά χείρας φτάνω στο ταμείο αφού περίμενα πίσω από μια ουρά 70 ατόμων. Πλήρωσα και βγαίνοντας από το μαγαζί ξανακοιτάω το παντελόνι και διαπιστώνω έντρομη ότι πήρα λάθος νούμερο. Επιστρέφω να το αλλάξω σε άλλο ταμείο τώρα, μπροστά σε μία ουρά τουλάχιστον 80 ατόμων! Όταν τέλειωσα, αποχαιρέτησα το συγκεκριμένο μαγαζί μια για πάντα, αλλά όχι βέβαια τα υπόλοιπα μαγαζιά! Αυτά περί shopping-therapy, θα επανέλθω με τα υπόλοιπα νέα από Λονδίνο!
Τώρα πετάς στο Λονδίνο για 3,5 ώρες, όσο χρειάζεσαι για να πας Αθήνα-Κηφισιά σε ώρα μποτιλιαρίσματος και δεν υπερβάλλω! Αεροδρόμιο άφιξης το Luton, λίγο έξω από το Λονδίνο. Έφτασα αργά το βράδυ και για να πω την αλήθεια ψιλοπάγωσα και απόλαυσα αγγλικό μποτιλιάρισμα - ουρά τα αυτοκίνητα λόγω οδικών έργων (αλλά οι άγγλοι για να λέμε και τα καλά, κάνουν τα έργα στους δρόμους μετά τις 8 το βράδυ που ο κόσμος έχει επιστρέψει στα σπίτια του).
Λοιπόν έχουμε και λέμε, το πρόγραμμα τι λέει; διάφορες υποχρεώσεις και μαγαζιά για shopping-therapy, καλά-καλά μην κάνετε έτσι. Μπορεί να έχουμε τα ίδια μαγαζιά και ρούχα (ή περίπου) στην Αθήνα μας, αλλά άλλο βρε παιδάκι μου να στριμώχνεσαι στην Oxford street ή στην Bond street και άλλο στην Ερμού, πώς να το κάνουνε, ανεβαίνει το prestige! Μπορεί να πέρασε η μανία (το θυμόσαστε;) που οργανώνανε ειδικά γκρουπ μαγαζοθεραπείας στο Λονδίνο; Καλέ τι κακό ήταν κι αυτό; Με το που πήγαινες επίσκεψη σε βομβάρδιζε η άλλη με τα νέα της, τι ψώνισε, τι αγόρασε και πόοοοοοοσο καλή είναι η ποιότητα και πόοοοοοοσο πιο συμφέρον είναι να ψωνίζεις μόοοοοοοοοοονο απέξω και ειδικά στο London!
Ξεκίνησα με την απαραίτητη βόλτα μου στο Βρετανικό Μουσείο, έτσι για να ρίξω τον απαραίτητο καβγά με κάποιους ανεγκέφαλους που εξακολουθούν να λένε τα μάρμαρα του Παρθενώνα μας, μάρμαρα του Έλγιν και να τους στείλω κρυφό το απαραίτητο φάσκελο (σόρυ).Ο καιρός ήταν θαυμάσιος και πέρα πάση προσδοκίας.21 βαθμούς C, λιακάδα και δε πάει να χαθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η υπερθέρμανση του πλανήτη! Το Λονδίνο έχει διαψεύσει την φήμη που είχε παλιά για ομίχλη και μόνιμα μουντό καιρό. Πάντως, γενικά οι Αγγλίδες είναι κομματάκι τρελές. Μόλις έβγαλε ήλιο και άρχισε η ζέστη, όχι κάτι το τρομερό βέβαια, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, αμέσως έβγαλαν τις κάλτσες (όχι βέβαια ότι φοράνε τον χειμώνα), εντελώς καλοκαιρινά ξώπλατα μίνι φορέματα , σορτσάκια, μπλουζάκια και ότι σχετικό της καλοκαιρινής αμφίεσης, μόνο αντηλιακό δεν είχαν βάλει, πάλι καλά!
Η βόλτα και τα ψώνια στην Oxford street έχει μεγάλη πλάκα! Ένα ατέλειωτο πηγαινέλα ανθρώπων, όλων των ειδών και των χρωμάτων με συντριπτική πλειοψηφία Ινδοί (παλιά κατάλοιπα της πάλαι ποτέ κραταιάς αυτοκρατορίας), Πακιστανοί και Κινέζοι όλων των ηλικιών με ότι είδους και χρώματος ντύσιμο μπορείς να φαντασθείς. Ινδές με πανέμορφα και πολύχρωμα σάρι, μουσουλμάνες με κατάμαυρες μπούργκα και καλυμμένο το κεφάλι και μοναδικό σημείο επαφής με τον έξω κόσμο 2 τεράστια βαμμένα πανέμορφα μάτια, μαύρες με αφρό χτενίσματα και τεράστια άνω και κάτω σφαιρικές προεξοχές, αλλά και άλλες με άψογο σώμα και βάδισμα γαζέλας, πάνκ (ακόμα κυκλοφορούν στο Λονδίνο) με αμέτρητα σκουλαρίκια και ένα σωρό δαχτυλοβράχιολα, άντρες με μακριά μαλλιά πιασμένα πίσω στον λαιμό, να περιφέρονται επιδεικνύοντας τα μπράτσα τους με περίτεχνα και πολύχρωμα τατουάζ. Και βέβαια οι κλασικές αγγλίδες με τα άσπρα μαλλιά και τα ξεπλυμένα γαλάζια μάτια με τα πλακέ παπούτσια φορώντας τα παρκά τους κομψά διακριτικές, με ένα μόνιμο μισοχαμόγελο στα χείλη τους και ένα sorry να εκτοξευθεί ανά πάσα στιγμή και για κάθε περίπτωση!
Έχει ανοίξει ένα καινούργιο μαγαζί στη Oxford-street και Marble-Arch γωνία το PRIMARK με καλές τιμές, κάτι σαν το δικό μας ZARA. Εκεί να πάτε να δείτε τι σημαίνει στρίμωγμα για ψώνια! Έχασα σχεδόν 3 ώρες από την ημέρα μου εκεί μέσα! Είπα κι εγώ να πάρω ένα παντελονάκι να συμβάλλω στην οικονομία του οικογενειακού προϋπολογισμού. Βρήκα ένα ωραίο, όχι ακριβό και όχι χαμηλοκάβαλο (όχι σαν αυτά που άνετα θα τα φορούσαμε πριν … τόσα χρόνια … και παρακαλώ όχι μειδιάματα!)Αφού έφαγα 5 σπρωξίματα, 8 πατήματα στα πόδια και μια πλάγια αγκωνιά, πήρα το αντικείμενο του πόθου μου και στάθηκα ουρά πίσω από 50 άτομα να το προβάρω.Τελικά ήταν μεγάλο, επιστρέφω να πάρω το μικρότερο νούμερο και με το λάφυρο ανά χείρας φτάνω στο ταμείο αφού περίμενα πίσω από μια ουρά 70 ατόμων. Πλήρωσα και βγαίνοντας από το μαγαζί ξανακοιτάω το παντελόνι και διαπιστώνω έντρομη ότι πήρα λάθος νούμερο. Επιστρέφω να το αλλάξω σε άλλο ταμείο τώρα, μπροστά σε μία ουρά τουλάχιστον 80 ατόμων! Όταν τέλειωσα, αποχαιρέτησα το συγκεκριμένο μαγαζί μια για πάντα, αλλά όχι βέβαια τα υπόλοιπα μαγαζιά! Αυτά περί shopping-therapy, θα επανέλθω με τα υπόλοιπα νέα από Λονδίνο!
