...
Ο ξυλοδαρμός του Ιβράκη που αναφέρω στην επιστολή, έγινε κατά τη συμμετοχή του σε μια επετειακή γιορτή για τα 2 ή 3 χρόνια της δικτατορίας, όπου του επιτέθηκαν διάφοροι παρευρισκόμενοι φοιτητές και εργάτες και πάνω στην αναμπουμπούλα, του απέσπασαν ένα ακριβό παλτό που φορούσε. Εκείνος που του έμεινε τελικά το παλτό στα χέρια, έτρεχε επί ώρα στους δρόμους του Dörningheim (αν θυμάμαι καλά) και το ανέμιζε ως λάφυρο. Κατά μία άλλη μαρτυρία, το παλτό δεν ανήκε στον ίδιο τον Ιβράκη αλλά σε ένα διοικητικό υπάλληλο του Προξενείου.
Αργότερα παράγγελνε ο Ιβράκης σε κύκλους Ελλήνων ότι, αν επιστρέψουν το ακριβό παλτό, δεν θα τιμωρήσει κανέναν. Τέτοια εξουσία τιμωρίας ή επιείκειας (νόμιζε ότι) είχε αυτό το άτομο! Θυμάμαι δε ότι, όταν πήγαιναν φοιτητές στο προξενείο από την ευρύτερη περιοχή της Φραγκφούρτης (6 πανεπιστήμια και 7-8 αντίστοιχα των ΤΕΙ) να πληροφορηθούν (για πλάκα) γιατί τους ακύρωσε ο Ιβράκης το διαβατήριο, ήταν Μάιος-Ιούνιος μήνας, όλοι έμπαιναν στο γραφείο φορώντας παλτό
.
Αυτή η επιστολή μου κίνησε το ενδιαφέρον διαφόρων βουλευτών της Αριστεράς (οι ΠΑΣΟΚοι τι να πουν που η υπουργάρα με το συνήθως απύλωτο στόμα έκανε τον χουντικό Ιβράκη αναπληρωτή γενικό γραμματέα και τον παρασημοφόρησε κι από πάνω;), οπότε υπήρξε ενδιαφέρουσα συνέχεια, η οποία περιγράφεται από τον «Ιό της Ελευθεροτυπίας».
Μαθεύτηκε, λοιπόν, ευρύτερα ότι η χούντα απέσυρε καταρχάς τον Ιβράκη από τη Φραγκφούρτη, λίγο πριν τον κηρύξουν οι γερμανικές αρχές ανεπιθύμητο πρόσωπο, μαζί με τον Κοραντή, και τον μετέθεσε στην Ιταλία (Βενετία), όπου κι εκεί διέπρεψε ο άνθρωπος με το χουντικό του φρόνημα.
Προσωπικά, μετά την ακύρωση του διαβατηρίου και την επιστράτευσή μου, αναγνωρίστηκα από αρμόδιο δικαστήριο (στο Zirndorf της Βαυαρίας) ως πολιτικά διωκόμενος και απέκτησα στη Γερμανία πολιτικό άσυλο. Είχα δε διαβατήριο πολιτικού πρόσφυγα (το έχω κρατήσει ως αναμνηστικό), με το οποίο ταξίδεψα σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης και αλλού αλλά, φυσικά, όχι στην Ελλάδα, μέχρι που έπεσε η χούντα. Προφανώς μια ασήμαντη ταλαιπωρία μου μπροστά στις συλλήψεις και τους βασανισμούς που υπέστησαν άλλοι στη χώρα μας.
Ξαναδιαβάζοντας τώρα τον «Ιό της Ελευθεροτυπίας» θυμήθηκα και το επεισόδιο της δημιουργίας «Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Σπουδαστών», που πήραν τη χαρακτηριστική σύντμηση «ΕΣ.ΕΣ.» (Κάτι σαν SS θυμίζει ή είναι ιδέα μου;) Το προξενείο είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει και στις πανεπιστημιακές πόλεις γύρω από τη Φραγκφούρτη τέτοιους συλλόγους. Ο αντίστοιχος σύλλογος στο Darmstadt που δεν στήθηκε καν στα πόδια του, ονομάστηκε κοροϊδευτικά από τους φοιτητές «Πράσινος βάτραχος».
Μαζεύτηκαν 4-5 άτομα -μαζί με κάποιους παράγοντες του προξενείου και μερικούς παρακρατικούς- από τα περίπου 180 που φοιτούσαν σ' αυτό το Πολυτεχνείο, για να οργανώσουν τον χουντικό αντισύλλογο, ώστε να υποχρεωθούν μετά όλοι οι φοιτητές να γραφτούν σ' αυτόν. Η ιεροτελεστία της ίδρυσης δεν ολοκληρώθηκε όμως ποτέ, γιατί κάποια στιγμή όρμησαν μέσα δημοκρατικοί φοιτητές, Έλληνες, Γερμανοί, Τούρκοι, Άραβες, Πέρσες και Νοτιοαμερικάνοι και έγινε εκεί του Κουτρούλη ο γάμος.
Όταν επενέβη (με καθυστέρηση, ως συνήθως) η Αστυνομία και διέκοψε τις συμπλοκές, ο ταβερνιάρης διεκδικούσε από τους χουντικούς διοργανωτές χρήματα για την αντικατάσταση 2-3 μεγάλων τραπεζιών και 5-6 καρεκλών, εκτός από τζάμια, λάμπες κλπ. Θα τα πλήρωσε το Προξενείο σίγουρα! Από τους οργανωτές του «Πράσινου βάτραχου» 2-3 βρίσκονται σήμερα σε κομματικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ και άλλοι τόσοι σε οργανώσεις της Ν.Δ., ίσως και του ΛΑΟΣ τώρα.
Και μια ιδιαίτερη προσφορά του blog: Όποιος θέλει να δει από κοντά τον Παττακό, μπορεί να πάει μια Κυριακή πρωί στην Αγία Βαρβάρα, τέρμα Πατησίων. Πιστός χριστιανός, φυσικά, ο χουντάλας, σχεδόν 100 ετών πια, εκκλησιάζεται όποτε μπορεί να περπατήσει! Έχει καθαιρεθεί στο βαθμό του στρατιώτη, αλλά ο κ. Χριστόδουλος τον προσφωνεί ακόμα «στρατηγό»!
(βλέπε επίσης >>>)
Παραθέτω το κείμενο μιας επιστολής μου που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της Αθήνας στις 10.8.1997, και στη συνέχεια θα δώσω διάφορες πρόσθετες πληροφορίες:
Προς την εφημερίδα Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Σύνταξη
Στο τεύχος της 13ης Ιουλίου 1997 της «Κ.Ε.», σελ. 14, δημοσιεύετε την είδηση ότι ο υπουργός εξωτερικών, κ. Θ. Πάγκαλος, παρασημοφόρησε διάφορους διπλωματικούς υπαλλήλους και ανάμεσά τους τον Κ. Ιβράκη. Αν δεν πρόκειται για συνωνυμία, θέλω να παρατηρήσω ότι ο Ιβράκης υπηρετούσε τα πρώτα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας στο Γενικό Προξενείο της Φραγκφούρτης (Γερμανία), μαζί με το διαβόητο Κοραντή, ο οποίος μαθαίνω ότι εργάζεται τώρα ως ιδιωτικός φροντιστής για υποψήφιους διπλωματικούς υπαλλήλους.
Ο συγκεκριμένος Ιβράκης είχε αφήσει ιστορία στην περιοχή της Φραγκφούρτης με το φιλοχουντικό ζήλο, τη χυδαιολογία του και τον ξυλοδαρμό που υπέστη από εργάτες και φοιτητές, Έλληνες και Γερμανούς, όταν προσπάθησε να διοργανώσει εκδήλωση υπέρ της δικτατορίας. Λίγες ημέρες ή εβδομάδες μετά από αυτό το επεισόδιο, το προαναφερόμενο δίδυμο Κοραντής-Ιβράκης ακύρωσε τα διαβατήρια όσων εργατών και φοιτητών είχαν εμφανή δραστηριότητα εναντίον της χούντας - ανάμεσά τους και το δικό μου, ως προέδρου στο Φοιτητικό Σύλλογο του Πολυτεχνείου Darmstadt.
Είχα ακούσει τον Ιβράκη με τα αυτιά μου, όταν πήγα μαζί με άλλους συναδέλφους στο Προξενείο να ρωτήσουμε, για ποιο λόγο μας είχαν ακυρώσει το διαβατήριο (για πλάκα πηγαίναμε, ξέραμε πολύ καλά το λόγο), να ουρλιάζει σε συνάδελφο που προηγείτο εμού στη σειρά: «Είστε αλήτες, δεν θα πάτε ποτέ στην Ελλάδα, θα πεθάνετε εδώ!» Και σε κάποιον άλλον που τον είχαν ταυτόχρονα επιστρατεύσει, φώναζε: «Να πας στο στρατό ρε, να σε …» Δεν ήταν υπηρεσιακά τυπικός, είχε πάθος ο άνθρωπος! Αν θυμάμαι καλά δε, ο ίδιος ο Ιβράκης δεν υπηρέτησε ποτέ στο στρατό.
Άλλοι φίλοι και συνάδελφοι της εποχής, ιδίως εκείνοι που κατοικούσαν στη Φραγκφούρτη, θα μπορέσουν να καταθέσουν, όποτε χρειαστεί, πλήθος περιστατικών, στα οποία πρωταγωνιστούσε ο συγκεκριμένος Ιβράκης. Σκέφτομαι ότι είναι καιρός να γράψουμε συλλογικά ένα βιβλίο, ο Συμεών Μαύρος, ο Χάρης Παπαδάκης, ο Όμηρος Αναγνωστίδης, ο Γιάννης Κίτσιος, ο Ανδρέας Χριστινίδης, ο Δημήτρης Μπανάβας, ο Ανδρέας Αρνάκης, ο Τάκης Κωνσταντινόπουλος, ο Κώστας Βλαχογιάννης, ο Μάκης Οικονομίδης, ο Κώστας Σπαχίδης, ο Μανώλης Γαρίδης, ο Θέμος Καραμέρος, ο Θανάσης Ταχτατζής, ο Δημήτρης Πολάτ και διάφοροι άλλοι, στο οποίο θα συμπεριλάβουμε όλες τις σχετικές εμπειρίες εκείνης της εποχής.
Αργότερα, μετά τη δικτατορία, δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες ότι ο Ιβράκης είχε τοποθετηθεί στη Γενεύη ως εκπρόσωπος της χώρας μας στη συνδιάσκεψη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Σίγουρα, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση! Τώρα ξαναβγαίνει στη δημοσιότητα το συγκεκριμένο άτομο με αφορμή το διορισμό του στη θέση του Αναπλ. Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου και την παρασημοφόρησή του από τον κ. Πάγκαλο - ποιος ξέρει ποιες «υπηρεσίες» φρόντισε να προσφέρει εις βάρος μας ο Ιβράκης όλα αυτά τα χρόνια.
Θα μου απαντήσετε, περασμένα-ξεχασμένα, τι θέλεις και τα σκαλίζεις; Σωστό, αλλά βλέπω ότι η γραφειοκρατία δεν ξεχνά τα λαμπρά στελέχη της και φροντίζει να παγιδεύει τους υπουργούς με αποφάσεις για απονομή παρασήμων, προαγωγές κτλ. Και καλά οι γραφειοκράτες, ο κ. Πάγκαλος δεν μπορούσε να ρίξει μία ματιά στο «Φάκελο Ιβράκη» και να τον ρωτήσει παρεμπιπτόντως, λίγο πριν του καρφιτσώσει στο πέτο το παράσημο και τον ασπαστεί σταυρωτά: «Τί έκανες τα χρόνια της χούντας στη Φραγκφούρτη Ιβράκη;»
Εύχομαι στο συγκεκριμένο Ιβράκη και σ’ όλους τους ομοίους του που ταλαιπώρησαν χιλιάδες Έλληνες φοιτητές και εργάτες και κατεξευτέλισαν τη χώρα μας παγκοσμίως, να υποστούν όλα αυτά που εξεστόμιζαν εναντίον μας.Σ.Φρ.
Αργότερα παράγγελνε ο Ιβράκης σε κύκλους Ελλήνων ότι, αν επιστρέψουν το ακριβό παλτό, δεν θα τιμωρήσει κανέναν. Τέτοια εξουσία τιμωρίας ή επιείκειας (νόμιζε ότι) είχε αυτό το άτομο! Θυμάμαι δε ότι, όταν πήγαιναν φοιτητές στο προξενείο από την ευρύτερη περιοχή της Φραγκφούρτης (6 πανεπιστήμια και 7-8 αντίστοιχα των ΤΕΙ) να πληροφορηθούν (για πλάκα) γιατί τους ακύρωσε ο Ιβράκης το διαβατήριο, ήταν Μάιος-Ιούνιος μήνας, όλοι έμπαιναν στο γραφείο φορώντας παλτό
.Αυτή η επιστολή μου κίνησε το ενδιαφέρον διαφόρων βουλευτών της Αριστεράς (οι ΠΑΣΟΚοι τι να πουν που η υπουργάρα με το συνήθως απύλωτο στόμα έκανε τον χουντικό Ιβράκη αναπληρωτή γενικό γραμματέα και τον παρασημοφόρησε κι από πάνω;), οπότε υπήρξε ενδιαφέρουσα συνέχεια, η οποία περιγράφεται από τον «Ιό της Ελευθεροτυπίας».
Μαθεύτηκε, λοιπόν, ευρύτερα ότι η χούντα απέσυρε καταρχάς τον Ιβράκη από τη Φραγκφούρτη, λίγο πριν τον κηρύξουν οι γερμανικές αρχές ανεπιθύμητο πρόσωπο, μαζί με τον Κοραντή, και τον μετέθεσε στην Ιταλία (Βενετία), όπου κι εκεί διέπρεψε ο άνθρωπος με το χουντικό του φρόνημα.
Προσωπικά, μετά την ακύρωση του διαβατηρίου και την επιστράτευσή μου, αναγνωρίστηκα από αρμόδιο δικαστήριο (στο Zirndorf της Βαυαρίας) ως πολιτικά διωκόμενος και απέκτησα στη Γερμανία πολιτικό άσυλο. Είχα δε διαβατήριο πολιτικού πρόσφυγα (το έχω κρατήσει ως αναμνηστικό), με το οποίο ταξίδεψα σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης και αλλού αλλά, φυσικά, όχι στην Ελλάδα, μέχρι που έπεσε η χούντα. Προφανώς μια ασήμαντη ταλαιπωρία μου μπροστά στις συλλήψεις και τους βασανισμούς που υπέστησαν άλλοι στη χώρα μας.
Ξαναδιαβάζοντας τώρα τον «Ιό της Ελευθεροτυπίας» θυμήθηκα και το επεισόδιο της δημιουργίας «Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Σπουδαστών», που πήραν τη χαρακτηριστική σύντμηση «ΕΣ.ΕΣ.» (Κάτι σαν SS θυμίζει ή είναι ιδέα μου;) Το προξενείο είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει και στις πανεπιστημιακές πόλεις γύρω από τη Φραγκφούρτη τέτοιους συλλόγους. Ο αντίστοιχος σύλλογος στο Darmstadt που δεν στήθηκε καν στα πόδια του, ονομάστηκε κοροϊδευτικά από τους φοιτητές «Πράσινος βάτραχος».
Μαζεύτηκαν 4-5 άτομα -μαζί με κάποιους παράγοντες του προξενείου και μερικούς παρακρατικούς- από τα περίπου 180 που φοιτούσαν σ' αυτό το Πολυτεχνείο, για να οργανώσουν τον χουντικό αντισύλλογο, ώστε να υποχρεωθούν μετά όλοι οι φοιτητές να γραφτούν σ' αυτόν. Η ιεροτελεστία της ίδρυσης δεν ολοκληρώθηκε όμως ποτέ, γιατί κάποια στιγμή όρμησαν μέσα δημοκρατικοί φοιτητές, Έλληνες, Γερμανοί, Τούρκοι, Άραβες, Πέρσες και Νοτιοαμερικάνοι και έγινε εκεί του Κουτρούλη ο γάμος.
Όταν επενέβη (με καθυστέρηση, ως συνήθως) η Αστυνομία και διέκοψε τις συμπλοκές, ο ταβερνιάρης διεκδικούσε από τους χουντικούς διοργανωτές χρήματα για την αντικατάσταση 2-3 μεγάλων τραπεζιών και 5-6 καρεκλών, εκτός από τζάμια, λάμπες κλπ. Θα τα πλήρωσε το Προξενείο σίγουρα! Από τους οργανωτές του «Πράσινου βάτραχου» 2-3 βρίσκονται σήμερα σε κομματικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ και άλλοι τόσοι σε οργανώσεις της Ν.Δ., ίσως και του ΛΑΟΣ τώρα.
(βλέπε εδώ για την επανέκδοση του διαβατηρίου >>> και για άλλα περιστατικά >>>)
Και μια ιδιαίτερη προσφορά του blog: Όποιος θέλει να δει από κοντά τον Παττακό, μπορεί να πάει μια Κυριακή πρωί στην Αγία Βαρβάρα, τέρμα Πατησίων. Πιστός χριστιανός, φυσικά, ο χουντάλας, σχεδόν 100 ετών πια, εκκλησιάζεται όποτε μπορεί να περπατήσει! Έχει καθαιρεθεί στο βαθμό του στρατιώτη, αλλά ο κ. Χριστόδουλος τον προσφωνεί ακόμα «στρατηγό»!
