(του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ, Ελευθεροτυπία, 9/2/2010)
Ο πρόεδρος της ΔΟΕ Ζακ Ρογκ, πεντέμισι χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, εξακολουθεί να βλέπει μόνο από τη θετική πλευρά εκείνο το μεγάλο ελληνικό εγχείρημα.
Δικαίωμά του. Αλλωστε από τη θέση που κατέχει δεν βλέπω για ποιο λόγο θα έπρεπε να αμφισβητεί τη θετική επίδραση των Αγώνων στις πόλεις και τις χώρες που αναλαμβάνουν τη διοργάνωσή τους.
ΓΙΑΤΙ, ακόμα και αν μέσα του ξέρει ότι η Αθήνα δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα για τις μελλοντικές υποψήφιες, υπάρχουν η Βαρκελώνη, το Σίδνεϊ, το Πεκίνο και κάποιες άλλες πόλεις, που σίγουρα τα κατάφεραν καλύτερα... Παρ' όλ' αυτά, σε άρθρο του, που στην Ελλάδα εμπιστεύτηκε μόνο στην «Ε», δεν μπόρεσε να αποφύγει την πρόκληση των «λευκών ελεφάντων», δηλαδή των τεράστιων αθλητικών κατασκευών, που κόστισαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και σήμερα ρημάζουν αναξιοποίητες ή χρησιμοποιούνται για άλλους σκοπούς.
ΕΣΤΩ κι έτσι, όμως, η παρέμβαση Ρογκ, σε μια εποχή κατά την οποία η ελληνική οικονομία έχει πιάσει πάτο σε ολόκληρη την ευρωζώνη, βάζει ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός, κανένας οικονομικός εγκέφαλος και κανένα μέσο ενημέρωσης δεν τολμάει ούτε στο ελάχιστο να θίξει: Κατά πόσον οι υπέρογκες δαπάνες για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων συνέβαλαν στη σημερινή οικονομική κατάρρευση της χώρας;
ΟΠΩΣ στη φάση της διεκδίκησης των Αγώνων, έτσι και τώρα φαίνεται να υπάρχει μια συνωμοσία σιωπής ανάμεσα σε όσους πρωτοστάτησαν στην υλοποίηση της «μεγάλης ιδέας του έθνους» και σε όσους συστρατεύθηκαν για γνωστούς και απολύτως κατανοητούς λόγους...
ΑΚΟΜΑ και το ποιο ήταν τελικά το κόστος των Αγώνων, που νομίζω ότι ο ελληνικός λαός δικαιούται να το μάθει κάποτε, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν. Η Νέα Δημοκρατία, που επί των ημερών της έγινε το μεγάλο πάρτι, παρ' ότι κυβέρνησε μετά, για 5 ολόκληρα χρόνια, δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να κάνει λογαριασμό. Ούτε και ενοχλήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο φώναζε και φωνάζει για χίλια δυο, αλλά για το 2004 δεν είπε ποτέ ούτε κουβέντα.
ΚΙ, όμως, οι Αγώνες αυτοί, σε εποχή λιτότητας μάλιστα, δεν έγιναν απλά από το υστέρημα του ελληνικού λαού, αλλά με δανεικά. Πόσα άραγε; Δώδεκα, δεκαπέντε ή και παραπάνω δισεκατομμύρια ευρώ; Κανείς δεν μιλάει. Γιατί σχεδόν όλοι είναι συνένοχοι: ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ και σχεδόν ο μισός Συνασπισμός συμφώνησαν η χώρα να επενδύσει με δανεικά στο τίποτα, φυσικά χωρίς στόχο και πρόγραμμα...
ΜΟΝΟ για το μεγαλείο των Αγώνων. Και για ν' αποδείξουμε ότι, εκτός από λεβέντες, είμαστε και μαλάκες, αφού, την ώρα που τα πάσης φύσεως λαμόγια έκαναν τις αρπαχτές του αιώνα, οι περισσότεροι από μας φούσκωναν σαν παγώνια από εθνική υπερηφάνεια!
ΠΩΣ το είπε εκείνο το απίστευτο η Γιάννα στην τελετή λήξης; «Ευχαριστώ τον σύζυγό μου Θεόδωρο», έτσι δεν είπε; Που σήμαινε ότι ο ελληνικός λαός δεν άξιζε ούτε ένα ευχαριστώ ούτε μια λέξη συμπάθειας για τις θυσίες στις οποίες υποβλήθηκε και Κύριος οίδε μέχρι πότε θα υποβάλλεται ακόμα.
