(Lifo, 15/4/2010)
Ο Kris Lines ένας Βρεττανός ακαδημαϊκός που διδάσκει Αθλητικό Δίκαιο (ότι και αν είναι αυτό) στο πανεπιστήμιο του Staffordshire, ξύπνησε σε ένα υπόστεγο αεροπλάνων στο Βανκούβερ, μιάμιση ώρα αφού το αεροπλάνο του είχε προσγειωθεί στο αεροδρόμιο. H πτήση του με την Air Canada είχε ξεκινήσει από το Birmingham με μια ενδιάμεση στάση στο Calgary.
Τον ξύπνησε ένας απορημένος μηχανικός που τον βρήκε να κοιμάται μόνος στο άδειο αεροπλάνο. «Το τρελό είναι ότι όταν πετάς έχουνε τόσους ελέγχους ασφαλείας και παρόλα αυτά με άφησαν σε ένα υποτιθέμενα μέρος υψηλού κινδύνου για μιάμιση ώρα» είπε ο κος Lines. Η Αir Canada έχει στειλει ηδη ένα απολογητικό γράμμα στον κο Lines προσφέροντας του μια έκπτωση της τάξεως του 20% στην επόμενη πτήση του.
Λοιπόν, κάτι ανάλογο έχει συμβεί και σε μένα στα φοιτητικά μου χρόνια. Ταξίδευα με τραίνο από το Μόναχο στη Φραγκφούρτη, μεγάλη διαδρομή για τα (τότε) αργά τραίνα, ~400km. Κάποια στιγμή φαίνεται ότι αποκοιμήθηκα και, όταν ξύπνησα, είδα ότι είχε σκοτεινιάσει έξω -ενώ ήταν μόνο 3-4 το απόγευμα- και δίπλα μου στο κουπέ, δεν βρισκόταν κανένας επιβάτης.
Πετάγομαι και κοιτάω τα διπλανά κουπέ, όλα ήταν άδεια! Κοιτάω έξω και βλέπω δίπλα σταματημένο άλλο τραίνο και μέσα απ' αυτό βλέπω άλλο τραίνο κ.ο.κ., ίσως και 10 τραίνα παράλληλα. Κατάλαβα ότι βρισκόμουν στο χώρο στάθμευσης των τραίνων. Πέρασα από τραίνο σε τραίνο, ανοίγοντας και κλείνοντας απέναντι πόρτες (καθόλου απλό, αλλά για ένα νεαρό πανεύκολο) και κάποια στιγμή κατέβηκα στο έδαφος. Βρισκόμουν 3-4 χιλιόμετρα μακριά από τον σταθμό. Βγήκα στο δρόμο και πήρα ταξί για να φτάσω εκεί που θα κατέβαινα κανονικά, αν δεν είχα αποκοιμηθεί.
Βέβαια, τότε δεν υπήρχαν αυστηρά μέτρα ασφαλείας, ιδίως στα τραίνα, αλλά ο συνοδός του τραίνου έπρεπε να περάσει όλα τα βαγόνια και να κοιτάξει, αν έφυγαν όλοι και, κάτι που συμβαίνει συχνά, αν έχει ξεχαστεί καμιά αποσκευή. Ο συγκεκριμένος συνοδός λούφαρε κι εγώ έμεινα μέσα. Αν συνέχιζε το τραίνο, μπορεί να ξύπναγα στo Κόμπλεντς ή στη Χαϊδελβέργη, λίγο πάνω από 100 km μακριά!
