Σ’ εμάς αποφασίζουν οι δικαστές μόνοι τους για τους μισθούς, τις συντάξεις και άλλες αποδοχές τους, ύστερα από μια ευνοϊκή γι' αυτούς ερμηνεία κάποιας συνταγματικής πρόβλεψης και με τη συμπαράσταση διαφόρων υπουργών δικαιοσύνης.
Στη Γερμανία πέτυχε ένας δικαστής δικαστικά να ακυρώσει την τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της Πληροφορικής και ειδικότερα της διαχείρισης δεδομένων και της επεξεργασίας κειμένου: το πρωτοβάθμιο διοικητικό δικαστήριο του Bochum αποφάσισε ότι ο δικαστής δεν είναι δυνατόν να μελετάει νομικά κείμενα σε οθόνη υπολογιστή και, επειδή αυτά μπορούν να εκτυπωθούν, δεν αποτελεί αρμοδιότητα ενός δικαστή να καλεί κείμενα στην οθόνη του και να τα εκτυπώνει, αφού κάτι τέτοιο αποτελεί χαμηλού επιπέδου εργασία που δεν συνάδει με την αποστολή ενός δικαστικού λειτουργού!
Ο συγκεκριμένος δικαστής που προσέφυγε στο διοικητικό δικαστήριο, είχε ζητήσει την έγκριση για πρόσληψη βοηθητικού προσωπικού, το οποίο θα του εκτύπωνε τα απαραίτητα κείμενα, με την ανάγνωση των οποίων θα μπορούσε να σχηματίσει την ανεξάρτητη γνώμη του για κάθε θέμα που έπρεπε να κρίνει. Το βοηθητικό προσωπικό θα δακτυλογραφούσε τα χειρόγραφα κείμενά του και θα τα εκτύπωνε σε υπολογιστή για να του τα υποβάλει προς έγκριση και υπογραφή.
Η γερμανική Βουλή είχε ψηφίσει προ καιρού νόμο, με τον οποίο αποφασίστηκε να απλοποιούνται διάφορες διαδικασίες, ώστε να μπορούν οι δικαστές να εκδώσουν ταχύτερα τις αποφάσεις τους, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της Πληροφορικής. Το δικαστήριο αποφάνθηκε τώρα ομόφωνα ότι δεν αποτελεί υποχρέωση του δικαστή να υιοθετήσει στη δουλειά του οποιαδήποτε τεχνολογία, την οποία δεν κρίνει ο ίδιος κατάλληλη για να επιτελέσει το έργο του.
Εννοείται ότι αποκλείεται το γερμανικό κράτος να προσλάβει τόσους βοηθητικούς υπαλλήλους (για κάθε δικαστή τουλάχιστον ένα!), ώστε να ικανοποιήσει οπισθοδρομικούς τεχνοφοβικούς και λουφαδόρους. Ο συγκεκριμένος δικαστής δεν είχε καταφέρει, φαίνεται, να μάθει τη χρήση του υπολογιστή και θεώρησε σκόπιμο να επικαλεστεί θεωρητικά διλήμματα περί ανεξαρτησίας. Πιστεύω γι' αυτό ότι, ένας υποχρεωτικός όρος κατά την πρόσληψη όλων των δημοσίων υπαλλήλων θα έπρεπε να είναι (εδώ και παντού), η υποχρεωτική εκμάθηση των όποιων (ώριμων) νέων τεχνολογιών, οι οποίες κρίνεται ότι προσφέρονται για τη βελτίωση της εργασίας του υπαλλήλου. Αν δεν αρέσει σε κάποιον, αποχωρεί και προσλαμβάνεται ο επόμενος!
