«πρωτόκολλα» που ανακαλύπτει κάθε τόσο.
(απόσπασμα από κείμενο του Δ. Γουσέτη στην Αυγή, 11/5/2007)
Ο κ. Γιανναράς έχει αποδειχθεί πολλάκις ψευδόμενος. Είναι εκείνος που μας σερβίρισε ότι «στην πλατεία Ομονοίας άκουγα τον κ. Κύρκο να χλευάζει τις γριές και τους γέρους που πιστεύουν ακόμα στον Θεό». Εκείνος που συνειδητά μας προώθησε δήθεν δήλωση του Κίσινγκερ, κατά την οποία πρώτος στόχος της αμερικανικής πολιτικής είναι η... υπονόμευση των πολιτισμικών ριζών του ελληνισμού. Που πλαστογράφησε τον δημοσιογράφο Ρόμπερτ Φισκ. Που παραποίησε δηλώσεις του υφυπουργού Εξωτερικών των HΠA Daniel Fried. Που επιτέθηκε ανοίκεια στα γνωστότερα στελέχη της πολιτικής ζωής: τους κ.κ. Kληρίδη, Σημίτη, Παπανδρέου, Καραμανλή, τη Ντόρα Μπακογιάννη, καθώς και στα μεγαλύτερα κυπριακά κόμματα ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Που δήλωσε ότι «Ο θάνατος [των Εβραίων] στα ναζιστικά κρεματόρια ήταν αναψυχή σε σύγκριση [με αυτά που πράττουν οι Ισραηλινοί]».
Το νέο, πρόσφατο χτύπημα του ορθόδοξου εθναμύντορα είχε στόχο την υπουργό Παιδείας. Δεν της συγχώρησε ότι δεν απέσυρε το επάρατο βιβλίο ιστορίας της 6ης Δημοτικού. Και θυμήθηκε ("Καθημερινή", 15/4/2007) ότι η υπουργός καυχήθηκε από τηλεοράσεως για την αθεΐα της. Σε οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα, αυτό δεν θα ενοχλούσε κανέναν. Στην ανάδελφη δική μας όμως, ο κ. Γιανναράς γνωρίζει ότι είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Το διέπραξε όμως το έγκλημα η υπουργός; Η ίδια το διαψεύδει με αγανάκτηση. Και ο κ. Γιανναράς πώς υπερασπίστηκε εαυτόν; Δηλώνοντας ότι: «Την από τηλεοράσεως καύχηση για αθεΐα της κυρίας Γιαννάκου, σε παρελθόντα χρόνο, την πιστοποίησα ως τηλεθεατής». Δεν θυμάται δηλαδή, κατά την προσφιλή του μέθοδο, πότε και πού ακριβώς πιστοποίησε την καύχηση που μετά παρρησίας δημοσιεύει.
Αν υπάρχει κάτι θετικό σ' αυτές τις αθλιότητες, είναι τούτο: ότι ο ελληνορθόδοξος μύθος είναι τόσο διάτρητος, ώστε να έχει ανάγκη από ψευδολογίες για να στηριχτεί.
(Stelios Frangopoulos, Στέλιος Φραγκόπουλος)
Τον τίτλο ελληνομέτρης έχει απονείμει στον Χρήστο Γιανναρά ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μανώλης Βασιλάκης. O οποίος Γιανναράς έχει αναλάβει εργολαβικά την πιστοποίηση του πατριωτισμού και της ελληνοπρέπειας προσώπων του δημόσιου βίου, πολιτικών ή όποιων άλλων τον ενοχλούν στη διάδοση των ιδεοληψιών του. Πληρέστερη παρουσίαση του συγκεκριμένου θέματος με σχόλια γίνεται στο blog Enlightenment του Μ. Βασιλάκη.Να υπενθυμίσω ότι ο Γιανναράς έχει αναφερθεί σε περιπτώσεις συκοφάντησης δημόσιων προσώπων που διεκπεραίωσε ο ίδιος. Στο βιβλίο του «Καταφύγιο Ιδεών» (σελ. 106 κ.ε.) περιγράφει, πώς κατήγγειλε καθηγητές του στο Γυμνάσιο με επιστολές στο Υπουργείο και σε παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, επειδή αυτοί είχαν συμβουλέψει τους εφήβους της τάξης (μόνο αγόρια τότε) να προσέχουν τα σεξουαλικά διαδιδόμενα νοσήματα. Αντί να ευγνωμονεί τους καθηγητές που του άνοιγαν τα μάτια, τους κατήγγειλε - ίσως από φθόνο, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί ο ίδιος, ως εγκρατής νέος, ποτέ σε τέτοιο κίνδυνο!Όλα αυτά σε εποχή μισαλλοδοξίας και χαφιεδισμού, αρχές της δεκαετίας του 1950, με κίνδυνο να απολυθούν και να υποστούν μύριες άλλες διώξεις οι καθηγητές. Έκτοτε, προήχθη ο Γιανναράς από φύλακα των σεξουαλικών ηθών σε ελεγκτή της ελληνικότητας και επαναλαμβάνει την ίδια καταγγελτική τακτική με επινοημένες ιστορίες σε βάρος προσώπων του δημόσιου βίου, επιδεικνύοντας το χριστιανικό ήθος του με κάθε αφορμή.
