Κυρίες, Δεσποινίδες και Κύριοι,
το κείμενο αυτό αφορά όλους-ες και όσους-ες έχουν βρει το έτερο ήμισυ της καρδίας τους και έχουν αποφασίσει να ενωθούν με τα χρυσά δεσμά του γάμου, τελώντας παραδοσιακό θρησκευτικό γάμο. Τώρα θα μου πείτε απλά πράγματα, χαράς το πράγμα, δεν μας λες και τίποτα καινούργιο; Σωστά, δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, αρκεί το έτερο ήμισυ της καρδιάς σας, ναι μεν να είναι κάτοικος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ναι μεν να είναι χριστιανός/η, αλλά … να μην είναι άλλου δόγματος και να μην είναι Έλληνας ή Ελληνίδα. Τότε σας συμβουλεύω: ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Μια ωραία ημέρα, σαν τα παραμύθια αρχίζω, το σπλάχνο μου, μου ανακοίνωσε ότι στην στράτα της ζωής της, αντάμωσε τον Ρωμαίο της, αγαπήθηκαν και αποφάσισαν να παντρευτούν. Να αναφέρω ότι η κόρη μου μένει μόνιμα στην Γηραιά Αλβιόνα και μάλιστα στο Λονδίνο και ο Ρωμαίος της είναι Άγγλος και κάτοικος, κι αυτός, του Λονδίνου.
Χαρά εγώ, δάκρυα, συγκίνηση, θα δω την κόρη μου νυφούλα. Εγώ που την μεγάλωσα στα πούπουλα, την τάιζα μέλι και καρύδια, την πότιζα ανθόνερο και την έλουζα στο φεγγαρόφωτο μην την δει ο ήλιος κλπ. Κλπ. και όλα αυτά τα χαζά που σκεπτόμαστε εμείς οι μαμάδες!
Ας αρχίσουμε λοιπόν να ετοιμάζουμε τα χαρτιά του γάμου και να αντιμετωπίσουμε την γραφειοκρατία. Υπάρχει μια διαδικασία όλων αυτών που πρέπει να τηρηθεί ευλαβικά άνευ παραλήψεως. Έχουμε και λέμε λοιπόν :
- ορίζουμε την ημερομηνία και ώρα του γάμου,
- θα προσκομίσει ο γαμπρός βεβαίωση αγαμίας και βεβαίωση θρησκεύματος,
- δύο μάρτυρες να υπογράψουν ότι η κόρη μου δεν είναι παντρεμένη,
- θα συμπληρώσει το ζευγάρι ένα κατεβατό με τα στοιχεία του και θα υπογράψουν,
- θα γίνει δημοσίευση σε εφημερίδα αναγγελίας του γάμου.
Έρχεται το ζευγάρι από Αγγλία και συμπληρώνει τα χαρτιά με την υποχρέωση να στείλει τις αντίστοιχες βεβαιώσεις! Συμπληρώνουν και ένα χαρτί ότι τα παιδιά θα φέρουν το επώνυμο του πατέρα όταν με το καλό γεννηθούν. Τελειώσαμε; όχι! Bγάζουν μια υπεύθυνη δήλωση να υπογράψει ο γαμπρός ότι τα παιδιά θα βαπτισθούν Χριστιανοί Ορθόδοξοι απαραιτήτως, διαφορετικά γάμος γιοκ.
Να κάνετε πολιτικό γάμο μας λένε, στην αντίρρηση μου και ζητώντας να μου εξηγήσουν, γιατί αυτή η πίεση να δηλώσουμε από τώρα το θρήσκευμα των ακόμα αγέννητων παιδιών! Μου λέει δε ένας παπάς: καλά δεν κατάλαβες γιατί γίνονται όλα αυτά; Για να μην ανήκουν τα παιδιά στο Αγγλικανικό Επισκοπικό δόγμα, αλλά να είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί! Άντε να το καταπιούμε και αυτό! Ελπίζοντας ότι τελειώσαμε με τα γραφειοκρατικά, επιστρέφει το ζευγάρι στην Αγγλία.
Στέλνουν από εκεί βεβαίωση θρησκεύματος και βεβαίωση αγαμίας του γαμπρού. Η Αρχιεπισκοπή ζητά να επιβεβαιώσει τα έγγραφα πριν την μετάφραση ο πάστορας της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Αθήνας. Πάω τον βρίσκω, ένας ευγενέστατος και γλυκύτατος άνθρωπος, ο οποίος αμέσως με εξυπηρέτησε. Μετά κατευθείαν για μετάφραση στο Υπουργείο Εξωτερικών. Παίρνω τα μεταφρασμένα και τα πάω στην εκκλησία. Εντάξει; Αμ δε που είναι εντάξει. Η βεβαίωση αγαμίας γράφει ότι ο γαμπρός δεν είναι παντρεμένος, ενώ η εκκλησία θέλει να γράφει ότι δεν είναι καμία φορά παντρεμένος. Φτου κι από την αρχή. Χαρτιά, υπογραφές, μεταφράσεις πηγαινοέρχονται! Τελικά έχω στα χέρια μου την πολυπόθητη βεβαίωση, όπως τη θέλει η Αρχιεπισκοπή και την πολυπόθητη άδεια.
Σημειωτέον δε, ότι κάθε φορά που πήγαινα στην εκκλησία τις βεβαιώσεις, ο παπάς μου ζήταγε 20 ευρώ (έξοδα, τέκνον μου, έξοδα, μου έλεγε). Τώρα, τί έξοδα ήταν αυτά δεν κατάλαβα. Φτάνουμε λοιπόν 15 ημέρες πριν από τον γάμο και πηγαίνω στην εκκλησία να πληροφορηθώ για τυχόν λεπτομέρειες και να ειδοποιήσουν τη χορωδία να παρευρίσκεται κατά την τέλεση του μυστηρίου. Ρωτάω λοιπόν τον παπά, πότε θα πρέπει να υπογράψουν οι κουμπάροι και αν θα χρειαστεί ο κουμπάρος από Αγγλία να έχει μαζί το διαβατήριό του.
Με κοιτάει με φρίκη ο παπάς: Αγγλικανός; Με ρωτάει. Ναι, απαντάω. Αποκλείεται να τους παντρέψει, απαγορεύεται από την Εκκλησία μας. Γιατί; Έτσι είναι η διαταγή, ήταν η απάντηση ταμπλάς! Άλλο πάλι τούτο! Πάω αμέσως στη Αρχιεπισκοπή και απευθύνομαι στην αρμόδιο Διευθυντή να μου δείξει την εγκύκλιο ή τον Νόμο που απαγορεύει μέλος της Αγγλικανικής εκκλησίας να γίνει κουμπάρος, ενώ την ίδια στιγμή δέχεται να παντρέψει τον Αγγλικανό γαμπρό! Μου βγάζει ένα λογύδριο λέγοντάς μου ότι: κατά τα ελληνικά έθιμα και την ελληνική παράδοση, το 1ο παιδί το βαφτίζει ο κουμπάρος και όντας αυτός μέλος της Αγγλικανικής Επισκοπικής εκκλησίας, οι οποίοι δεν βαφτίζονται αλλά κάνουν δήλωση δόγματος, άρα δεν έχουν λαδωθεί, δεν μπορεί να βάλει λάδι στον μελλοντικό νεοφώτιστο της Χριστιανικής Ορθόδοξης εκκλησίας! Τρελαίνεσαι ή δεν τρελαίνεσαι;
Άντε τώρα να πεις στον κουμπάρο ότι δεν παντρεύει (και να έχει κάνει τόσα έξοδα, κουστούμι ειδικό και όλα τα σχετικά παραδοσιακά που έχει η αγγλική συμμετοχή του κουμπάρου στην τέλεση του γάμου κλπ.), λόγω στενοκεφαλιάς της Αρχιεπισκοπής. Αναφέρω στον αρμόδιο ότι θα υπάρχει και κουμπάρα από την πλευρά της ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Μου συστήνει λοιπόν, να περιμένω μερικές μέρες να ερωτηθεί η Ιερά Σύνοδος και να αποφανθεί για το θέμα μου! Τελικά απαντούν μέσω της Εκκλησίας που θα γίνει ο γάμος, ότι σιωπηρά (σαν να είναι συνωμοσία) και εφόσον υπάρχει και Ορθόδοξος κουμπάρα στην τέλεση του μυστηρίου, θα δεχθούν και τον Αγγλικανό κουμπάρο!
Γι αυτό σας συμβουλεύω ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΓΑΜΟ!
