(ΤΟ ΒΗΜΑ, 9/12/2009)
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ χρησιμοποιώντας το αναβαθμισμένο διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble κατάφεραν να τραβήξουν την καλύτερη ως σήμερα φωτογραφία (δεξιά) του νεφελώματος ΝGC 6302-γνωστού και ως Νεφέλωμα Βug (έντομο). Στο κέντρο του υπάρχει ένα άστρο το οποίο βρίσκεται στα τελευταία στάδια της ζωής του. Το άστρο αυτό είναι το πιο καυτό του Γαλαξία, καθώς η θερμοκρασία στην επιφάνειά του αγγίζει τους 200.000 βαθμούς Κελσίου, 35 φορές πιο καυτό από τον Ηλιο. Το υλικό που εκτινάσσεται, φεύγει προς δύο κατευθύνσεις. Οι παρατηρήσεις που έχουν γίνει σε αυτό έχουν δείξει ότι οι εξωτερικές περιοχές του νεφελώματος περιέχουν υδρογονάνθρακες, ανθρακικά άλατα και σίδηρο. Η παρουσία των ανθρακικών αλάτων είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αφού εκλαμβάνεται ως απόδειξη για την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή κατά το παρελθόν.Το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο «Ηerschel» παρατήρησε και ανέλυσε λεπτομερώς φασματοσκοπικά το γιγαντιαίο αστέρι VΥ Canis Μajoris που βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός και είναι στην τελική φάση αυτοκαταστροφής.
Το τηλεσκόπιο κατέγραψε μια σειρά από διεργασίες τις οποίες χαρακτηρίζουν τους «τελευταίους σπασμούς» του άστρου, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα άστρα που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα. Το VΥ Canis Μajoris απέχει 4.500 έτη φωτός από τη Γη και είναι 30-40 φορές πιο μεγάλο από τον ήλιο μας. Αν το VΥ Canis Μajoris βρισκόταν στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος η επιφάνειά του θα απλωνόταν ως τον Κρόνο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί αυτός ο αστέρας ως σουπερνόβα. Οι καύσεις του VΥ Canis Μajoris εκτοξεύουν στο Διάστημα τεράστιες ποσότητες αερίων, σκόνης και διάφορων στοιχείων ορισμένα εκ των οποίων (άνθρακας, οξυγόνο άζωτο) αποτελούν τις πρώτες ύλες δημιουργίας νέων πλανητών.
(click)
Ο δικός μας Ήλιος είναι σ' αυτή την κλίμακα μικρότερος από ένα pixel.
