Έναν πρωτότυπο τρόπο επέλεξε η Εθνική Λυρική Σκηνή για να προβάλει την παραγωγή της «Αΐντα», που ανεβαίνει στο Ηρώδειο, στις 23,24 και 25 Ιουλίου. Το μεσημέρι της Τρίτης, ένα ανοιχτό λεωφορείο, έκανε βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, «ντυμένο» με εικόνες εμπνευσμένες από την όπερα του Βέρντι, ενώ η μπαντίνα της ΕΛΣ ερμήνευε το «Εμβατήριο του Θριάμβου», το βασικό θέμα της όπερας.
Το ξεχωριστό αυτό δρομολόγιο ξεκίνησε από το θέατρο Ολύμπια με κατεύθυνση τη Βουλή, το Μέγαρο Μαξίμου, το Προεδρικό Μέγαρο, τη Ρηγίλλης, το υπουργείο Οικονοµικών, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στα γραφεία της ΕΛΣ και τέλος στο Δηµαρχείο, στην οδό Αθηνάς.
Στο Προεδρικό Μέγαρο έφτασε στις 12 το μεσημέρι. Από το παράθυρο, ο «πρώτος πολίτης» της χώρας Κάρολος Παπούλιας επιδοκίμασε την πρωτοβουλία χαμογελώντας και χαιρετώντας τους μουσικούς της ΕΛΣ.
Σε όλη τη διαδρομή, έκπληκτοι οι Αθηναίοι και οι τουρίστες τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά τους τηλέφωνα, χειροκροτούσαν και χαμογελούσαν.
Σε κάθε στάση, δε, οι «επιβάτες» του λεωφορείου άφηναν ενηµερωτικό υλικό για την παράσταση και τις δράσεις της Λυρικής.
«Μέσα σε έναν μήνα, οι μηχανισμοί της Λυρικής κατάφεραν να υλοποιήσουν την παράσταση. Αυτό σημαίνει ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή διαθέτει δομές αλλά και αίσθηση συνέχειας την οποία θα έπρεπε να ζηλεύουν πολλοί δημόσιοι οργανισμοί. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, το ελληνικό κράτος αντί να οικτίρει ή να λυπάται τη Λυρική θα έπρεπε να παραδειγματίζεται» δήλωσε στο Βήμα ο μαέστρος της ΕΛΣ Λουκάς Καρυτινός.
(Newsroom ΔΟΛ, 21/7/2010)
Πριν από αρκετά χρόνια βρέθηκα στο Krakow (Κρακοβία) της Πολωνίας. Ένα κυριακάτικο απόγευμα, καθώς περπατούσα στα σοκάκια της παλιάς πόλης, άκουσα τραγούδια και είδα κόσμο μαζεμένο στην κεντρική πλατεία. Όταν έφτασα εκεί, είδα να στέκεται ο κόσμος κάτω από το παλιό οίκημα λυρικής μουσικής της πόλης και στα μπαλκόνια του να έχουν βγει τρεις τραγουδιστές -αριστερά, στο κέντρο και δεξιά- ντυμένοι με τα ρούχα της παράστασης, και να τραγουδάνε άριες από την όπερα που παρουσίαζαν - πάλι κάποια του Βέρντι ήταν, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς ποια. Προφανώς μια μέθοδος προβολής, από τα πολύ παλιά χρόνια που δεν υπήρχαν εφημερίδες και ραδιόφωνα ή τηλεοράσεις για να διαφημίσουν την παράσταση. Με αυτή την έννοια, η διαφημιστική γύρα των οργανοπαικτών της Λυρικής δεν ήταν ιδιαίτερα πρωτότυπη, όπως αναφέρεται στην είδηση, αλλά καλό είναι που έγινε κι εδώ, επιτέλους.
