Κήρυγμα αγάπης

(Ελευθεροτυπία, 29/11/2010)

[...]

Μπαίνοντας όμως στον ναό και ακούγοντας τον ιερέα να κηρύσσει από τον άμβωνα τον καθιερωμένο σε τέτοιες εορτές λόγο, μου δημιουργήθηκε η ψευδαίσθηση ότι μπήκα σε εκλογικό κέντρο κάποιου υποψηφίου, που πολιτικολογούσε με πάθος και μισαλλοδοξία για τους πολιτικούς του αντιπάλους, και όχι σε Ιερό Ναό, όπου η κατανυκτική ατμόσφαιρα και η μακροθυμία επιβάλλεται να είναι διάχυτες.

Αναφερόταν συγκεκριμένα στους νεοεκλεγέντες δημάρχους Αθήνας και Θεσσαλονίκης, καθυβρίζοντάς τους ότι ο μεν Καμίνης είναι αθεϊστής, ο δε Μπουτάρης δωδεκαθεϊστής, που όταν πέθανε η γυναίκα του την έκαψε, αντί να τη θάψει, προσθέτοντας εν κατακλείδι: "Αλλά τέτοιος λαός είμαστε, τέτοιους δημάρχους βγάλαμε". Επίσης, φρόντισε να μην του διαφύγει η υπουργός Παιδείας, που -όπως είπε- θέλει να βγάλει από τα σχολεία την Ιστορία και τα Θρησκευτικά, τελειώνοντας με περίσσια στόχαση: "Αυτή είναι η κυβέρνησή μας".

Στο άκουσμα όλων αυτών, σαν πρώτη αντίδραση αυθόρμητη ήρθε στο μυαλό μου ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, άνθρωπος ήπιων τόνων, με ήθος και χαρακτήρα, που επάξια εκπροσωπεί τον θεσμό, και αναρωτήθηκα αν είναι δυνατό να είναι γνώστης μιας τέτοιας κατάστασης.

Τελικά έφυγα από τον Ναό με μια απογοήτευση και βαθιά πίκρα μέσα μου [...]

Ι.Κ.Π.
Κυψέλη

Μερικοί πρέπει να ανακαλύψουν για άλλη μια φορά την πυρίτιδα για να καταλάβουν ποιος είναι ο ρόλος του συγκεκριμένου μαγαζιού... Καλύτερα θα ήταν κάθε ευλαβής συνάνθρωπος να μένει σπίτι του και να γιορτάζει εκεί, όποιο θεό και άγιο επιθυμεί — χωρίς επαγγελματίες μεσάζοντες! 

Για όλα τα "θαύματα" υπάρχει μια εξήγηση...

φτάνει να ασχοληθούν κάποιοι για να την εντοπίσουν

Το νησί Jindo είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί στην Κορέα, δίπλα στα νησιά Jejudo και Geojedo. Αποτελείται από 250 μικρότερα νησιά, και είναι διάσημο για την εμφάνιση ενός στεγνού δρόμου στη μέση της θάλασσας, κοντά στο τέλος του Φεβρουαρίου και τα μέσα Ιουνίου του σεληνιακού ημερολογίου. Δεδομένου ότι μοιάζει με απόσπασμα της Παλαιάς Διαθήκης στο βιβλίο της Εξόδου, η εκδήλωση ονομάζεται «Το θαύμα του Μωυσή». Όταν αποσύρονται τα νερά δημιουργείται ένας δρόμος περίπου 30-40 μέτρων σε πλάτος και 2,8 χιλιόμετρα σε μήκος, ο οποίος παραμένει για περίπου μία ώρα πριν χαθεί και πάλι κάτω από τα νερά της θάλασσας.

Σύμφωνα με το θρύλο, πολύ καιρό πριν, υπήρχαν πολλές τίγρεις στο νησί Jindo. Όταν οι τίγρεις άρχισαν να εμφανίζονται συχνά στο χωριό, οι άνθρωποι αναζήτησαν καταφύγιο στο νησί Modo. Το νησί ουσιαστικά εκκενώθηκε και έμενε μόνο μια ηλικιωμένη γυναίκα, η Bbyong, η οποία προσευχόταν καθημερινά στο Yongwang, θεό του ωκεανού, να την αφήσει να δει ξανά την οικογένειά της και πάλι. Γύρω από τον Φεβρουάριο, Yongwang εμφανίστηκε στο όνειρό της και της είπε, «θα στείλω ένα ουράνιο τόξο στη θάλασσα αύριο. Βάδισε πάνω σε αυτό και θα διασχίσεις τη θάλασσα». 

Την επόμενη μέρα η γριά Bbyong βγήκε στη θάλασσα και προσευχήθηκε ξανά, και καθώς το ουράνιο τόξο εμφανίστηκε, το θαλασσινό νερό διαχωρίστηκε και δημιουργήθηκε ο δρόμος. Μέσα από αυτό το δρόμο, η οικογένειά της και οι άλλοι χωρικοί γύρισαν πίσω στο νησί. Από τότε, όταν η θάλασσα υποχωρεί και δημιουργείται ο δρόμος, οι άνθρωποι γιορτάζουν το φαινόμενο, με γιορτή προς τιμήν του θεού Yeongdeung και θυμούνται τη γριά Bbyong. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, εκτελούνται παραδοσιακοί χοροί και το νησί Jindo προσελκύει πολλούς τουρίστες.

Όσα παίρνει κι όσα φέρνει ο άνεμος

Ένας ωραίος πεζόδρομος…

(της Ισμήνης)

Κύριε Κακλαμάνη αν αναρωτιέστε ακόμα γιατι δεν ξαναβγήκατε Δήμαρχος Αθηναίων, θα σας αναφέρω εγώ μία από τις αιτίες.

Μένω στο Παγκράτι, στην πλατεία Μεσολογγίου, πολύπαθη πλατεία σαν το Μεσολόγγι, όνομα και πράγμα. Από τότε που θυμάμαι η πλατεία έχει ανακαινισθεί 3 φορές και η 4η είναι η πλέον πρόσφατη.

Ο εκάστοτε Δήμαρχος προεκλογικά την ξήλωνε για έργο. Αφού απέτυχε ο τέως Δήμαρχος του κλεινού Άστεως να ξαναλειτουργήσουν το θέατρο, ο κινηματογράφος και μια καφετέρια στο ιστορικό Άλσος Παγκρατίου, αποφάσισε να ανακαινίσει την πλατεία Μεσολογγίου.

Ένα πρωί 3 μήνες πριν από τις εκλογές, είδαμε μια τεράστια ταμπέλα με όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα περί έργου που γράφουν και, φυσικά, το ύψος του προϋπολογισμού από κάτω, με τεράστια γράμματα.

Ξηλώθηκαν τα πάντα και ταυτόχρονα ο ένας εκ των καθέτων δρόμων θα γινότανε πεζόδρομος, να περπατά ο κοσμάκης ανενόχλητος. Απομακρύνθηκαν όλα τα αυτοκίνητα πέριξ της πλατείας και άρχισαν οι εργασίες.

Όλοι κουνούσαμε το κεφάλι μας, αναρωτώμενοι, τί θα γίνει τελικά. Από στόμα σε στόμα διαδόθηκε ότι θα ποτίζονται τα φυτά και τα δένδρα από γεώτρηση που θα γίνει εκεί και θα στρωθεί η πλατεία με υλικό που θα κατεβάζει την θερμοκρασία το καλοκαίρι, ως και 2-3 βαθμούς!

Αν είμαστε στην Αγγλία, πριν η Δημοτική Αρχή αποφασίσει για κάθε έργο που αφορά τους δημότες, ανακοινώνει εγγράφως τι θα κάνει και ζητά την γνώμη τους διότι, σε τελευταία ανάλυση, οι δημότες θα το χαίρονται και με την οικονομική τους συμμέτοχη θα εκτελεσθεί. Έχουν κι εκεί Δημοτικά τέλη! Τι ζητάω τώρα ... ψιλά γράμματα !

Το έργο προχωρούσε στην πλατεία και στον πεζόδρομο, διαμορφώθηκαν θέσεις για δένδρα και πρόσθετος φωτισμός. Άρχισαν δε να στρώνουν τον πεζόδρομο με τα ειδικά τούβλα και μόλις τέλειωσε το στρώσιμο, την επομένη ακριβώς, άρχισαν να παρκάρουν πάνω στον πεζόδρομο τα άλλα «τούβλα» που οδηγούν αυτοκίνητο.

Μέτρησα 10 αυτοκίνητα, καθημερινώς παρκαρισμένα. Δεν άντεξα και παίρνω τηλέφωνο το 100 να καταγγείλω το παράνομο παρκάρισμα. Μου ζητάνε τα στοιχεία μου, τα δίνω και περιμένω να δω καμία κλίση, φευ! Την επομένη ξαναπαίρνω το 100 ξαναδίνω τα στοιχεία μου, αλλά πάλι τζίφος!

Στην 3η πια κλήση μου λένε ότι είναι θέμα της Δημοτικής Αστυνομίας και όχι του 100. Παίρνω την Δημοτική Αστυνομία του διαμερίσματος που ανήκω και ξαναλέω τα ίδια. Μου ξαναζητάνε τα στοιχεία μου, το όνομα του μπαμπά μου, της μαμάς μου, της γιαγιάς μου, αλλά ... πάλι εις μάτην περίμενα αποτέλεσμα.

Επειδή είμαι όμως πεισματάρα, ξαναπαίρνω τηλέφωνο για την καταγγελία, ξαναδίνω τα στοιχεία μου και παίρνω την απάντηση ότι «κάποια στιγμή θα έρθουν, διότι έχουν πολύ δουλειά». Τα αυτοκίνητα συνεχίζουν να είναι παρκαρισμένα και βέβαια προστέθηκαν και μηχανάκια. Σιγά που θα σκάσουν, κανείς δεν τους ενοχλεί!

Στην 3η επίμονη κλήση μου, με πληροφορούν επισήμως για το λόγο που δεν έχει εμφανισθεί η Δημοτική Αστυνομία να κόψει κλήσεις. Διότι: πριν γίνουν τα έργα ο πεζόδρομος ήταν κανονικός δρόμος, αλλά δεν έχει αποχαρακτηρισθεί ακόμα.

Μετά τα έργα έγινε πεζόδρομος, αλλά δεν έχει χαρακτηρισθεί ακόμη, δεν έχει δημοσιευτεί επίσημα, πώς να το κάνουμε! Σαν τις ιερόδουλες! Άρα είναι δρόμος ακόμα! Άρα στον δρόμο μπορούν ελεύθερα να παρκάρουν τα αυτοκίνητα.

Όταν λοιπόν αποχαρακτηρισθεί ως δρόμος και ξαναχαρακτηρισθεί ως πεζόδρομος, τότε θα κόβουν κλήσεις! Ακόμα αναρωτιέστε κε Κακλαμάνη γιατί δεν ξαναβγήκατε Δήμαρχος;

Επτά χρόνια φυλακή για κακοποίηση 155 παιδιών!

Γερμανός ιερέας εντόπιζε αδύναμα αγόρια και τα κακοποιούσε σεξουαλικά

Ένας πρώην ιερέας καταδικάστηκε σε φυλάκιση μόλις επτά ετών επειδή κακοποίησε σεξουαλικώς 155 παιδιά. Ο 50χρονος ιερέας που εργαζόταν σε ένα σχολείο κοντά στην πόλη Κάσελ της Γερμανίας, παραδέχθηκε ότι κακοποίησε σεξουαλικώς έξι παπαδοπαίδια από το 1992 μέχρι το 2003.

Οι ερευνητές εντόπισαν ακόμη πορνογραφικές φωτογραφίες παιδιών στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του ιερέα.

Σύμφωνα με τον δικαστή, ο πρώην ιερέας στόχευε αδύναμα αγόρια και τα κακοποιούσε χρησιμοποιώντας τον ενθουσιασμό τους για την εκκλησία. «Χρησιμοποιούσες την εξουσία και την θέση σου ως άτομο εμπιστοσύνης», δήλωσε ο δικαστής στον ιερέα.

Εγώ ένα μόνο έχω να πω: μακριά τα παιδιά από τους μαυροφορεμένους... 

Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν…

Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά

Στην Ελλάδα δεν γνωρίζετε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ' έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ακόμα ζωντανή (!), όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.

Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε στην Ελλάδα είναι, επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια, να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.

Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.

Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.

Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.

Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.

Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί. Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας». Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!

Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.

Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.

Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες. Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.

Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.

Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γεν. δ/ντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!

Ο μεν πρόεδρος Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

Kαι καλά νάναι η νύφη γκαστρωμένη...

άμα είναι η καλεσμένη μεθυσμένη, τι κάνεις;

Η διείσδυση του χριστιανισμού σε εξωρωμαϊκά εδάφη

Σε ένα άρθρο στο ΒΗΜΑ με θέμα την εισαγωγή ιερατικών σκευών από ασιατικές χώρες, αναφέρεται εισαγωγικά το εξής:

Σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις, ο χριστιανισμός έφθασε για πρώτη φορά στην Ινδική χερσόνησο το 52 μ.Χ., όταν ο Απόστολος Θωμάς επισκέφθηκε την περιοχή Κεράλα. Η επιτυχία δεν ήταν μεγάλη αφού έπειτα από περίπου 2.000 χρόνια οι χριστιανοί όλων των δογμάτων δεν ξεπερνούν το 2,5% του πληθυσμού της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας του κόσμου. Το μήνυμα του Ευαγγελίου δεν πέρασε στους Ινδούς, τα σκεύη της χριστιανικής λατρείας φαίνεται όμως ότι τους συγκίνησαν, τόσο ώστε να ασχοληθούν με την κατασκευή και την εξαγωγή τους. Αποτέλεσμα είναι σήμερα την ελληνική αγορά εκκλησιαστικών ειδών να κατακλύζουν είδη made in Ιndia και made in Ρakistan. (πλήρες κείμενο >>>)

Θέλω να σχολιάσω το γεγονός ότι μόνο το 2,5% των Ινδο-Πακιστανών είναι χριστιανοί, αν ευσταθεί το νούμερο: Ο χριστιανισμός διαδόθηκε αρχικά μόνο στις περιοχές που ελέγχονταν από τα ρωμαϊκά όπλα.

Από κει και πέρα ούτε ένας άνθρωπος -που λέει ο λόγος- προσχώρησε εθελοντικά σ' αυτή τη θρησκεία, η οποία δεν προσέφερε τίποτα καινούργιο, σε σύγκριση με τις τότε διαδεδομένες εθνικές θρησκείες, ιουδαϊκή, δωσεκάθεο, μιθραϊσμός, οσιρισμός κτλ. Και η ιστορία με τη δήθεν επίσκεψη του «απόστολου Θωμά» είναι εφευρημένη• από πουθενά δεν τεκμηριώνεται ιστορικά κάτι τέτοιο.

Ακόμα και το 16ο αιώνα, όταν άρχισαν να περιφέρονται στην Ανατολή, μαζί με πολεμικά και εμπορικά πλοία, Ευρωπαίοι προσηλυτιστές, στην Ιαπωνία και στην Κίνα, αλλά και σε ολόκληρο το χώρο της νοτιοανατολικής Ασίας, καμία επιτυχία δεν είχαν οι χριστιανοί, επειδή ομολογημένα δεν είχαν στρατιωτική υποστήριξη. Αντίθετα, στις Φιλιππίνες όπου επεβλήθη σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού ο χριστιανισμός από τους Ισπανούς, συνέβη αυτό υπό αποικιακό καθεστώς...

Αυτοί που είναι σήμερα χριστιανοί στην Περιοχή Ινδιών, Πακιστάν και Μπάγκλα-Ντες, είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό υπόλειμμα της αποικιοκρατίας των Εγγλέζων και των Πορτογάλων (Γκόα). Βλέπε επίσης το βιβλίο του Εμμ. Ροΐδη: «Οι Ρωμαίοι δούλοι και ο χριστιανισμός», εκδόσεις Βερέττα.

Όσον αφορά δε την εισαγωγή ιερατικών σκευών από την Ινδία, ας όψεται η παγκοσμιοποίηση και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας των ντόπιων βιοτεχνιών ή βιομηχανιών. Αν και όταν βελτιώσουν την ποιότητα και τις τιμές, θα προτιμούν οι πελάτες τα ντόπια προϊόντα, είτε αυτά είναι ιερατικά σκεύη, είτε πλακάκια, κατσαρόλες και μπρίκια...

Ελληνόφωνη Καλαβρία

(click)

Σε ύφεση η παγκόσμια επιδημία HIV/AIDS

(in.gr, 24/11/2010)

Παρόλο που εκατομμύρια ασθενείς εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στα αντιρετροϊκά φάρμακα, τα νέα κρούσματα λοίμωξης από τον ιό HIV μειώθηκαν κατά το ένα πέμπτο την τελευταία δεκαετία, ανακοίνωσε την Τρίτη o ΟΗΕ.

Στη διάρκεια του 2009 ο ιός μόλυνε 2,6 εκατομμύρια ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο, σημειώνοντας μείωση κατά 19% σε σχέση με τα 3,1 εκατ. νέα κρούσματα του 2001. Περίπου 33 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν με τον HIV στα τέλη της περυσινής χρονιάς, αριθμός μειωμένος κατά 100.000 σε σχέση με το 2008. Συνολικά 56 χώρες σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στην υποσαχάρια Αφρική, κατάφεραν να σταθεροποιήσουν ή να μειώσουν τον ρυθμό νέων λοιμώξεων.

«Σταματήσαμε την εξάπλωση της επιδημίας και αρχίζουμε να την αναστρέφουμε. Λιγότεροι άνθρωποι μολύνονται από τον HIV και λιγότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από AIDS» δήλωσε ο Μίσελ Σιντίμπε, εκτελεστικός διευθυντής της UNAIDS. «Παρόλα αυτά, δεν βρισκόμαστε ακόμα σε θέση να πούμε "η αποστολή εξετελέσθη"» προειδοποίησε.

Όπως αναφέρει το AFP, οι ασθενείς που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν τη σωτήρια φαρμακευτική αγωγή αυξήθηκαν από τους 700.000 το 2004 στα 5,2 εκατομμύρια το 2009. Παρά τη βελτίωση, όμως, 10 εκατομμύρια ασθενείς δεν έχουν πρόσβαση στα φάρμακα. «Η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά» ανέφερε ο Σιντίμπε.

Πρόσθεσε ότι το 2009 τα κονδύλια για την αγορά φαρμάκων σταμάτησαν να αυξάνονται για πρώτη φορά. «Αν σταματήσουμε τη χρηματοδότηση, οι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι που υποβάλλονται σε θεραπεία θα αρχίσουν να πεθαίνουν, είπε. Τα περισσότερα νέα κρούσματα, περίπου το 70% του παγκόσμιου συνόλου, καταγράφηκαν πέρυσι στην υποσαχάρια Αφρική. Ακόμα κι εκεί, όμως, η ύφεση είναι αισθητή. Αντίθετα, οξεία αύξηση των κρουσμάτων καταγράφεται στην κεντρική Ασία και την Ανατολική Ευρώπη.

Στα ανησυχητικά στοιχεία έρχεται να προστεθεί η αύξηση των νέων κρουσμάτων μεταξύ των ομοφυλόφιλων ανδρών στην κεντρική και δυτική Ευρώπη. Από τους 60 εκατομμύρια ανθρώπους που μολύνθηκαν από την αρχή της επιδημίας, περίπου οι μισοί έχουν πλέον πεθάνει.

Ευχάριστα τα μηνύματα αλλά και εύλογες οι απορίες: Τί έγιναν εκείνες οι θριαμβευτικές απειλές από οπισθοδρομικούς θεόπληκτους, δηλαδή ότι το AIDS είναι τιμωρία του θεού για τους αμαρτωλούς κτλ. κτλ.; Έπαψαν να είναι αμαρτωλοί ή ηττήθηκε άλλη μια φορά ο θεός από την επιστήμη; Όπως ηττήθηκε από τα εμβόλια κατά των επιδημιών (ευλογιά, πανούκλα, χολέρα ήταν κάποτε θεϊκές τιμωρίες!)... Όπως ηττήθηκε από τα αντιβιοτικά κατά της φυματίωσης (άλλη μάστιγα του θεού κατά των απίστων!)... Όπως ηττάται κάθε φορά από την επιστήμη η μεθοδευμένη εξαπάτηση των επαγγελματιών της πίστης και εκμεταλλευτών του ανθρώπινου πόνου και η οπισθοδρομικότητα, ευπιστία και βλακεία των εκ φύσεως ηλιθίων... 

Η θεά με τα πολλά ονόματα και αγάλματα

(Μαρία Θερμού, ΒΗΜΑ, 14/11/2010)

Αθηνά Πρόμαχος (465-450 π.Χ.).Πρόκειται για τη «μεγάλη χαλκή Αθηνά», όπως λεγόταν, έργο του Φειδία, που αφιερώθηκε στην προστάτιδα της πόλης. Για την εκτέλεση του έργου οι Αθηναίοι διέθεσαν δεκάτη (1/10) από τα λάφυρα της νίκης στον Μαραθώνα το 490 π.Χ. Λόγω του ύψους της, εννέα μέτρα, ήταν ορατή από τη θάλασσα προξενώντας δέος και τρόμο. Το 465 μ.Χ.το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Κων/πολη και χάθηκε.

Αθηνά Παρθένος ή Αθηνά της Βαρβακείου, επειδή βρέθηκε το 1880 κοντά στη Βαρβάκειο Σχολή. Έργο του Φειδία και αυτό, από πεντελικό μάρμαρο, ήταν αντίγραφο του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς που βρισκόταν στον Παρθενώνα. Όλα τα σύμβολα της θεάς βρίσκονται σε αυτό το άγαλμα: η αιγίδα με την κεφαλή της Μέδουσας σκεπασμένη με λέπια, τα φίδια ακόμη και στους καρπούς των χεριών αντί για κοσμήματα, η περικεφαλαία που τη στολίζουν άλογα, η ασπίδα και στο χέρι πιθανώς μια Νίκη που πετάει. Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο βρίσκεται το πλησιέστερο ρωμαϊκό αντίγραφο του αγάλματος.

Αθηνά Λημνία, αφιέρωμα των κληρούχων της Λήμνου. Χάλκινη κι αυτή, φημιζόταν για το κάλλος του προσώπου, τις θαυμάσιες αναλογίες των χαρακτηριστικών και την αυστηρή πνευματική της έκφραση. Κρατούσε το δόρυ, είχε το κράνος στο χέρι και την ασπίδα λοξά στο στήθος. Έχει χαθεί.

Αθηνά Σκεπτομένη. Ανάγλυφο με τη θεά να έχει σκυμμένο το κεφάλι κοιτάζοντας προς μια στήλη που βρίσκεται μπροστά της και η οποία, σύμφωνα με τις υποθέσεις που έχουν διατυπωθεί, μπορεί να ήταν το ορόσημο του ιερού της ή μια επιτύμβια στήλη ή ένας κατάλογος λογαριασμών του ιερού της. Το ανάγλυφο χρονολογείται από τα πρώιμα κλασικά χρόνια (Μουσείο Ακρόπολης).

Νότης Σφακιανάκης κατά της Εκκλησίας

Να σχολιάσει τη φράση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου προς το Γ. Μπουτάρη «Όσο ζω δεν θα δεις δημαρχία» ζήτησαν ο Γιώργος Καραμέρος και ο Σπύρος Χαριτάτος από τον Νότη Σφακιανάκη.

«Οι προδότες του τόπου είναι το ιερατείο. Δεν ντρέπεσαι; Ποιος είσαι εσύ που θα αφαιρέσεις το δημαρχείο ρε Καραγκιόζη;» λέει για τον Άνθιμο ο γνωστός τραγουδιστής.

«Δεν βλέπετε ότι είστε στα μαύρα ντυμένοι; Μέσα στο πένθος, μέσα στη δυστυχία και μέσα στη μιζέρια. Είναι δυνατόν να μας κάνετε διδαχή εσείς για το πώς πρέπει να είναι η ζωή;», είπε με το γνωστό έντονο ύφος του.

Ορόγραμμα της ΕΛΕΤΟ, τεύχος 104

Τελικά, η μετά θάνατον ζωή εξελίσσεται στα καράβια;

(Πρώτο Θέμα, 11/11/2010)

Υπάρχει «ζωή» στον Τιτανικό; Στο ερώτημα αυτό θα επιχειρήσουν να δώσουν απάντηση οι... ειδικοί. Ποιοι ειδικοί; Μα, φυσικά, οι... κυνηγοί φαντασμάτων. Πιο συγκεκριμένα, μια ομάδα από 20... τρελαμένους τύπους, που ασχολούνται με την παραφυσική δραστηριότητα, θα επιχειρήσουν, τον Απρίλιο του 2011, να καταδυθούν στο σημείο του ναυαγίου του διάσημου κρουαζιερόπλοιου, που βρίσκεται σε απόσταση 960 μιλίων από τις ακτές της Νέας Υόρκης.

Η ομάδα των ερευνητών αυτών θα επιχειρήσει να αποδείξει ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή στα απομεινάρια του πιο διάσημου ναυαγίου όλων των εποχών, που σημειώθηκε στις 15 Απριλίου του 1912, λίγο πριν το κρουαζιερόπλοιο της «White Star Line» ολοκληρώσει το παρθενικό του ταξίδι. Από τους συνολικά 2.208 επιβαίνοντες, επιβίωσαν μόλις 712.

Σήμερα, το ναυάγιο είναι επισκέψιμο μέσω του βαθυσκάφους MIR, που ξεκινά από το Σεντ Τζον του Καναδά και μεταφέρει τουρίστες στην πλώρη και τη γέφυρα, όπου ο καπετάνιος Ε. Σμιθ έδωσε τις τελευταίες του διαταγές. Διάφοροι ιστορικοί και επιστήμονες αναφέρουν ότι οι επισκέψεις επιταχύνουν τη φυσιολογική διαδικασία διάβρωσης και ότι το ναυάγιο θα καταρρεύσει μέσα στα επόμενα 50 χρόνια.

Αυτά τα 50 χρόνια, βέβαια, δεν είναι τίποτα μπροστά στην... αιωνιότητα, στην οποία φιλοδοξούν να περάσουν οι 20 παράτολμοι ερευνητές, αν καταφέρουν να αποδείξουν, με τη χρήση ειδικών συσκευών, ότι οι νεκροί του «Τιτανικού» στέλνουν, μέσω ηλεκτρονικών ηχητικών σημάτων, «μήνυμα» ότι βρίσκονται ακόμα εκεί, στο βυθό της παγωμένης θάλασσας... Προκειμένου μάλιστα, να... δελεάσουν τα πνεύματα των ναυαγών να κάνουν την εμφάνισή τους, οι... σύγχρονοι «Ghost Busters» σχεδιάζουν μια ακριβή, λεπτομερή αναπαράσταση της εποχής.

«Θα ξαναδημιουργήσουμε την αυθεντική ατμόσφαιρα, τρώγοντας το ίδιο κρέας που είχε σερβιριστεί τη νύχτα που το πλοίο βυθίστηκε. Θα βάλουμε να παίζει η ίδια μουσική» εξηγεί ο Μάθιου Κέλι, που θα πάρει μέρος στην παράτολμη επιχείρηση.

Απομένει, λοιπόν, να διαπιστώσουμε εάν, όντως, «the truth is out there» ή, καλύτερα, «down there»...

Γράμμα στη γενιά του '73

(Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ*, Ελευθεροτυπία, 17/11/2010)

«Να είστε δύσπιστοι με τα όνειρα της νιότης, γιατί πάντα υλοποιούνται στο τέλος» Γκέτε

Πρώην ατίθασοι, η επανάσταση δεν θα σας επιστρέψει τη χαμένη νιότη σας. Ομως το βόλεμα είναι αυτό που την έκλεψε στους περισσότερους, όπου απευθύνομαι εδώ. Δεν είναι όμως ο πλουτισμός που ενοχλεί. Αλλά ο οπορτουνισμός σας σαν μοναδικός τρόπος σκέψης. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήσατε για να πετύχετε τους στόχους σας. Σίγουρα δεν είστε οι μόνοι υπεύθυνοι για την εποχή σας. Ομως σφάλατε, γιατί δεν κρατήσατε τις αποστάσεις απ' αυτήν. Γιατί εύκολα απαρνηθήκατε κάθε ελευθερία σκέψης στο όνομα της ελευθερίας του χρήματος και της δύναμης. Οτι συμμετάσχατε ενεργά στο κίνημα, που μέσω της μόδας, του λαϊκισμού, της χυδαιότητας, ανέδειξε την αφομοίωση στο σύστημα σαν τη μοναδική και υπέρτατη αξία του ελεύθερου ανθρώπου. Το γεγονός ότι ο «σύντροφος» σοσιαλισμός βρίσκεται στην εξουσία βοήθησε να ξεπεράσετε τους τελευταίους δισταγμούς και ντροπές. Πόσο τυχεροί σταθήκατε που το βούτυρο και η μαρμελάδα βρέθηκαν στην ίδια μεριά της φρυγανιάς! Ομως όλα αυτά δεν αποτελούν μια φυσιολογική ενηλικίωση των αρχικών πεποιθήσεών σας. Αλλά μια ανάποδη σταυροφορία, μια θριαμβευτική πορεία προς το μέλλον με την όπισθεν.

Κάποτε η λέξη «συντροφικότητα» σήμαινε για σας κάτι, σήμερα προκαλεί γέλια. Ομως κατά βάθος ζείτε ακόμη σε μιας μορφής συντροφικότητα που υπάρχει ανάμεσα σε ανθρώπους που με το χρόνο δεν έχουν πια κανένα κοινό σημείο εκτός από την αποκήρυξη των ιδεών τους. Που σιγά σιγά παίρνει μια πικρή γεύση, γίνεται ευτελής, αποκτά την ποταπή μορφή της συνενοχής. Που, όπως το δηλητήριο, ποτίζει σιωπηρά το πνεύμα σκοτώνοντας κάθε αξιοπρέπεια και ρομαντισμό. Μιλάω «για τη συντροφικότητα [...] που διαβρώνει τις πιο ωραίες ψυχές. Που σκουριάζει την υπερηφάνεια, εκφυλίζει τις αρχές των μεγάλων έργων, που θρέφει τη δειλία του πνεύματος. Κάποιοι άνθρωποι, επιβάλλοντας μια τέτοια μαλθακότητα της συνείδησης στους άλλους, επιτυγχάνουν για τους ίδιους την άφεση αμαρτιών για την προδοσία των αρχών τους. Να πώς ένα λαμπρό κομμάτι μιας κοινωνίας μπορεί να ξεπέσει τόσο χαμηλά». (Μπαλζάκ, «Μια κόρη της Εύας»).

Με την εξάλειψη κάθε ιδανικού, οδηγήσατε το μέλλον σε αδιέξοδο. Εχοντας καθηλώσει τους επόμενους όπως τα σκυλιά κάτω από ένα πλούσιο τραπέζι, το φαγητό που δεν μπορείτε πια να φάτε, αυτή τη βασική τροφή του πνεύματος που λέγεται ουτοπία και όνειρο, τους απαγορεύετε να την αγγίξουν. Ταυτόχρονα, το δίκτυό σας ελέγχει όλες τις προσβάσεις, αποβάλλει κάθε καινούργιο. Το στιλ εξουσίας που εφαρμόζετε ενταφιάζει κάθε μελλοντικό. Εκμηδενίζοντας κάθε αξία, η πυραμίδα της κοινωνικής διαπλοκής που κτίσατε σας εκτόξευσε στη δύναμη και το χρήμα. Από εκεί ψηλά, εξαπολύοντας τους μύδρους της διαφθοράς, εμποδίζετε κυνικά τους επόμενους να ανέβουν για να κάνουν μόνοι τους τη θλιβερή διαπίστωση ότι δεν υπάρχει τίποτα να δουν. Οτι η έρημος απλώνεται στο απέραντο, πέρα από εκεί που βλέπει το γυμνό μάτι.

Ναι, αγαπητοί συνομήλικοι, καταντήσαμε μια επάρατος γενιά, ιδεολογικά άκληρη και ρομαντικά στεγνή, ένα σκασμένο σύκο πεσμένο στο έδαφος από τον αέρα του ρεαλισμού. Αιώνιοι νέοι, γερασμένοι νέοι, που απλώσατε το μαύρο πέπλο σας και σκεπάσατε το μέλλον. Οι αιώνιοι αρχηγοί που κρατήσατε από τα νιάτα σας, το χειρότερο που θα μπορούσατε να κρατήσετε: την ανωριμότητα και τη δίψα της φιλοδοξίας και δοξομανίας. Αλλά ούτε σταγόνα ηθικής αντίστασης και ανυπακοής. Ούτε ίχνος μετάνοιας που προδώσατε τα πάντα, θυσιάσατε τα πάντα, ελπίδες και όνειρα, για το χατίρι μιας μάταιης και εφήμερης ευτυχίας. Αιώνιοι φιλόσοφοι, ρήτορες, επαναστάτες. Αιώνιοι πιστοί σύζυγοι της Ιστορίας, σας κεράτωσε η Ιστορία! Ομως μην έχετε αυταπάτες, η εποχή σας τελειώνει, γρήγορα θα ξεχαστείτε. Σταθερά γυρίζει αυτή η σελίδα. Η επόμενη, είμαι σίγουρος, θα είναι κατάλευκη.

* Καθηγητής Πανεπιστημίου στο Παρίσι

Πέθανε ο Αιμίλιος Μεταξόπουλος

Πέθανε σε ηλικία 55 ετών ο τέως καθηγητής και πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, Αιμίλιος Μεταξόπουλος, υποκύπτοντας στα προβλήματα στο ήπαρ που αντιμετώπιζε εδώ και χρόνια, λόγω αλκοολισμού.

Μόλις την Παρασκευή, το δικαστήριο είχε αποφασίσει την αναβολή της δευτεροβάθμιας δίκης για την υπόθεση υπεξαίρεσης, ύψους 7,9 εκατ. ευρώ, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, το διάστημα 1992-1998.

Το δικαστήριο έδωσε την αναβολή, αποδεχόμενο το αίτημα που υπέβαλε η υπεράσπιση του πρώην πρύτανη, Αιμίλιου Μεταξόπουλου, λόγω σοβαρότατου προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει. Ο Αιμίλιος Μεταξόπουλος -όπως είπαν οι συνήγοροί του- έπρεπε να μεταβεί στη Γερμανία, για να υποβληθεί σε μεταμόσχευση. Για το λόγο αυτό μάλιστα, οι δικαστές έκαναν δεκτό το αίτημά του για την άρση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, που του είχε επιβληθεί.

Ο Αιμίλιος Μεταξόπουλος γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1955 στην Aθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, φιλοσοφία και επιστημολογία. Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Δίδαξε επίσης στο Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας. Διετέλεσε δύο φορές αντιπρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ το 1995 ανέλαβε καθήκοντα πρυτάνεως.

Xρημάτισε μέλος του Eθνικού Συμβουλίου Pαδιοτηλεόρασης και γενικός γραμματέας του Iδρύματος Eλληνικού Πολιτισμού. Tα δημοσιεύματά του στην ελληνική, γαλλική, αγγλική και ιταλική γλώσσα περιλαμβάνουν πολυάριθμα άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, επιστημονικές μονογραφίες, τα βιβλία «Σύμβαση και Αλήθεια», «Πολιτικός Σκεπτικισμός», καθώς και συγγραφικές συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους στις HΠA και τη Γαλλία.

Ως αντιπρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ενεπλάκη ως διαχειριστής -μάλλον από αμέλειά του- σε ένα μεγάλο σκάνδαλο υπεξαίρεσης (με χρήματα για ερευνητικά προγράμματα αγοράζονταν αμάξια και υλικά οικοδομών για βίλες) και καταδικάστηκε σε πολυετή (25 ετών) κάθειρξη, χωρίς αναστολή ή δυνατότητα εξαγοράς.

Yπήρξε εκδότης και διευθυντής του περιοδικού «Θεωρία και Κοινωνία» των εκδόσεων Γνώση, ενώ αρθρογραφούσε συχνά στον ημερήσιο και περιοδικό Tύπο.

Για την ιστορία του άλλοτε λαμπρού διανοουμένου Αιμίλιου γράφτηκαν προ ετών αρκετά άρθρα, εδώ μερικά που μετέφερα τότε στο blog: >>>>

Όσα παίρνει κι όσα φέρνει ο άνεμος

Χίλιες και μια νύχτες ... στο Βόσπορο!

(της Ισμήνης)

Είχε  φαγωθεί η φίλη μου η Ελπινίκη να πάει να δει την Κωσταντινούπολη. Να προσκυνήσω τα ιερά χώματα, η γιαγιά μου  μού έχει πει ένα σωρό ιστορίες από την μάνα της που ήταν Πολίτισα. Όσο νάναι είμαι  δεμένη με τον τόπο, κάτι με τραβάει κατά κει.

-Άντε ντε, πήγαινε, της λέω, τι το τριγυρίζεις  και το σκέφτεσαι!

-Πάμε  μαζί, με παρακαλούσε.

-Εχω πάει 3 φορές, δεν ξαναπάω. Την αγαπάω, έχει μοναδική ατμόσφαιρα, αλλά νισάφι πια.

Άρχισε να με ρωτάει διάφορα για την Πόλη,  τα  αξιοθέατα,  ψώνια, φαγητά, τι να προσέχει, πως είναι οι Τούρκοι κλπ. 

Δεν ξαναμιλήσαμε για το συγκεκριμένο ταξίδι. Εντωμεταξύ εγώ  έφυγα  για  Λονδίνο και  δεν με απασχόλησε  καθόλου το θέμα του ταξιδιού της φίλης μου.

Όταν γύρισα,  την πήρα τηλέφωνο να μάθω νέα της αλλά δεν απαντούσε  το τηλέφωνό της. Βρε, λες να πήγε στην Κων/πολη σκέφτηκα; Και όντως είχε πάει, γιατί με πήρε τηλέφωνο μετά από μερικές ημέρες,  μόλις είχε επιστρέψει και  ενθουσιασμένη μου φώναζε μέσα στο αυτί μου:  

-    Το είδα, αχ το είδα, ξετρελάθηκα!!!!!

-    Ποιό είδες, την ρωτάω

-    Το είδα, μου ξαναλέει, το σπίτι του Ονούρ!

Μέχρι να έρθει  σπίτι μου  η φίλη μου, να μου περιγράψει το ταξίδι της, εγώ έστυβα το μυαλό  μου  να βρω ποιος είναι ο Ονούρ. Βυζαντινός αυτοκράτορας; Τούρκος πασάς; Στρατηγός; Τι ρόλο είχε παίξει στην  ιστορία του Βυζαντίου και της Κων/πολης άραγε; Όχι τίποτε άλλο, περηφανεύομαι ότι ξέρω ιστορία, αλλά εδώ πιάστηκα αδιάβαστη.

-    Ποιός είναι ο Ονούρ, την ρωτάω, που ξετρελάθηκες με το σπίτι του που είδες;

-    Καλά δεν  ξέρεις τον Ονούρ; Από το τούρκικο σήριαλ «Χίλιες και μία νύχτες»! 

Εγώ χάσκω σαν χάνος!

-    Δεν πιστεύω ότι δεν το βλέπεις, μου λέει. Χάνεις!!!!!! τι να σου πω, ωραίο σπίτι, αλλά βέβαια δεν έχει την μεγαλοπρέπεια έτσι που το δείχνουν στο σήριαλ. Αλλά πολύ χάρηκα που το είδα.

Εξακολουθώ να χάσκω σαν χάνος και να μην πιστεύω αυτά που ακούω!

-    Από όλη την Κων/πολη, τα ιερά χώματα της γιαγιάς σου και την ανατριχίλα που σε έπιανε κάθε φορά που τα ανέφερες, έρχεσαι και μου λες εκστασιασμένη ότι σας πήγανε και είδατε το σπίτι του πως τον λένε ... Ονούρ; Δεν είδες τίποτε άλλο; Δεν σε έκανε τίποτε άλλο να ανατριχιάσεις; Ούτε η Αγία Σοφία; Ούτε το Πατριαρχείο; Ούτε τα Πριγκηπόνησα;  Με το σπίτι του Ονούρ αντρίχιασες;

Οι Έλληνες  ταξιδέυουν  στην Τουρκία, στην Κων/πολη, αφήνουν  τα ευρουδάκια τους, για να δουν  από κοντά το σπίτι του Ονούρ!

Κανένα άλλο σχόλιο δεν μπορώ να κάνω!!!!!

Αυξημένη ζήτηση για ... εξορκιστές!

Να και ένας κλάδος που δεν αντιμετωπίζει κρίση. Η Καθολική Εκκλησία των ΗΠΑ βρίσκεται σε απελπιστική ανάγκη για νέους εξορκιστές και για να την καλύψει οργανώνει σεμινάρια...


Το σεμινάριο θα γίνει στη Βαλτιμόρη αυτο το Σαββατοκύριακο και οι υποψήφιοι – 56 επίσκοποι και 66 ιερείς έχουν δηλώσει μέχρι στιγμής συμμετοχή – θα διδαχτούν το τελετουργικό του εξορκισμού. Το σεμινάριο διαρκεί δύο ημέρες και φιλοδοξεί να βγάλει στην “πιάτσα” νέους εξορκιστές καθώς αυτή τη στιγμή σε όλες τις ΗΠΑ υπάρχουν μόνο πέντε με έξι.

Ο επίσκοπος της εκκλησίας του Ιλινόι, Τόμας Παπρόκι δηλώνει στο Reuters, ότι αυτοί οι λίγοι εξορκιστές που υπάρχουν δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες, αφού δέχονται εκκλήσεις από τη μία άκρη της χώρας ως την άλλη. “Κανονικά κάθε επισκοπή πρέπει να έχει το δικό της εξορκιστή” αναφέρει. Οι αιτήσεις για εξορκισμούς μάλιστα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, γεγονός για το οποίο ο πατέρας Παπρόκι δεν είχε να δώσει κάποια εξήγηση.

Σημειώνεται ότι η Καθολική Εκκλησία επιτρέπει να πραγματοποιούν εξορκισμό μόνο ειδικά εκπαιδευμένοι ιερείς και μόνο με έγκριση των ανωτέρων τους στην ιεραρχιά. Σύμφωνα με την Εκκλησία δείγματα ότι ένας άνθρωπος έχει καταληφθεί από δαιμονικό πνεύμα είναι: Φαγούρα, τάση να δαγκώνει, επίδειξη εξωπραγματικής δύναμης και έντονη αντίδραση αποστροφής στον αγιασμό...

Δηλωθείτε στα σεμινάρια και πάμε να εξορκίσουμε το σατανά από τις ψυχές των ανθρώπων. Να σημειώσω ότι συνηθέστατα ο σατανάς παρουσιάζεται με μαύρα ράσα, λέει ακατανόητες αρλούμπες που ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει και εισπράττει χρήμα... Κάπου έχουμε ξαναδεί το έργο...

Ορόγραμμα της ΕΛΕΤΟ, τεύχος 103

Ζητούνται μοναχοί...

(Καθημερινή, 10/11/2010)

Με αγγελία στον ελβετικό Τύπο, το τάγμα των φραγκισκανών καπουτσίνων αναζητεί «νέο αίμα» που θα ενισχύσει τις φθίνουσες τάξεις του. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι άγαμοι μεταξύ 22 και 30 ετών, κατά προτίμηση τραπεζίτες και δικηγόροι, αν και όπως διαβεβαίωσε εκπρόσωπός τους θα ακολουθήσουν αγγελίες και για άλλου είδους επαγγέλματα.

Για την ώρα το Τάγμα των Καπουτσίνων ενδιαφέρεται για νεαρούς καθολικούς «τραπεζίτες, δημοσιογράφους, δασκάλους, θεολόγους, εμπόρους, δικηγόρους και ειδικούς στην επικοινωνία» όπως αναφέρει η σχετική αγγελία. Σύμφωνα με το BBC η αγγελία διευκρινίζει ότι «δεν προσφέρεται αμοιβή, αλλά πνευματικότητα και προσευχή, στοχασμός και περιβάλλον ισονομίας, ελεύθερο από υλικά αγαθά και το σύνηθες μοντέλο συμβίωσης των ζευγαριών».

Εγώ βλέπω τον τονισμό στο "ελεύθερο από ... το σύνηθες μοντέλο συμβίωσης των ζευγαριών". Προσφέρουν ένα διαφορετικό μοντέλο συμβίωσης, το οποίο οδηγεί συνηθέστατα στην παιδεραστία και τη σοδομία... Ως προς τη διαδικασία, ας προβλέψουμε ότι σύντομα θα αυξηθούν οι προσφορές για να βρουν μέλη, δεν θα αρκούν πια "πνευματικότητα" και "προσευχές". 

Αναμνήσεις από τα χρόνια της χούντας...

Χριστόδουλος και Άνθιμος πάντα στην παρέα των χουντικών!

(click)

Οι Ρωμαίοι δούλοι και ο χριστιανισμός

Ένα βιβλίο του ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗ

  

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΗΣ ΑΘΡΟΑΣ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Το άγνωστο σχεδόν αυτό κείμενο του μεγάλου Συριανού συγγραφέα μας περιγράφει ανάγλυφα τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις της ρωμαϊκής κοινωνίας, μας εξηγεί γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν δέχθηκαν ποτέ τους τον χριστιανισμό, και μας καταγγέλλει τον οικονομικό κρατικό πόλεμο που εξαπολύθηκε εναντίον τους, όταν οι χριστιανοί κατέλαβαν με τον Κωνσταντίνο την εξουσία.

Πρόκειται για ένα δοκίμιο που αποδεικνύει ότι οι δούλοι και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της Ρώμης όχι μόνον δεν αποδέχθηκαν τον ευαγγελικό λόγο αλλά αντίθετα πολέμησαν μέχρις εσχάτων τη νέα θρησκεία.

Εδώ ακριβώς έγκειται η αξία αυτού του κειμένου. Στις σημαντικές ιστορικές πληροφορίες που περιέχει με τις οποίες ξεδοντιάζεται η τρέχουσα επιχειρηματολογία της κατηχητικής προπαγάνδας, που θέλει να παρουσιάζει τον χριστιανισμό σαν το θρησκευτικό κίνημα των αδικημένων της ρωμαϊκής εξουσίας που δικαιώθηκε τελικά με την κατάληψη αυτής της εξουσίας, ενώ όπως φαίνεται από τα πράγματα υπήρξε μάλλον ένα αλλότριο συνωμοτικό πολιτικό κίνημα, με ηθικοθρησκευτικό επικάλυμμα, που αναζητούσε επίμονα προσήλυτους/θύματα ανάμεσα στα μέλη της ρωμαϊκής αριστοκρατίας με απώτερο στόχο της κατάληψη της εξουσίας, πράγμα που πέτυχε μετά από τριών αιώνων πολιτικούς αγώνες.

Ποτέ οι δούλοι και η φτωχολογιά της Ρώμης δεν συμπάθησαν τον χριστιανισμό, κι όταν τελικά εκχριστιανίστηκαν, αυτό έγινε μονάχα με τη βία.

Τιμή: 6,00 €

http://www.verettas.gr
http://www.verettasbooks.gr
Τηλ: 22410 72648

Γραπτή νεοελληνική γλώσσα και φωνητική

(Από το Ορόγραμμα της ΕΛΕΤΟ, τεύχος 104)

Θέλω και εγώ να σας απασχολήσω με ένα θέμα αναφορικά με την σχέση της γραπτής νεοελληνικής με την φωνητική νεοελληνική, με την πεποίθηση ότι αξίζει μιας ευρύτερης συζήτησης και ενός προβληματισμού.

Λένε κάποιοι οτι (πρέπει να) γράφουμε όπως μιλάμε. Κάνουν κάποιο λάθος! Για να μην καταφύγουμε σε ανιαρές ίσως θεωρίες ας πάμε στα παρακάτω παραδείγματα, αφού όμως προηγουμένως δεχθούμε οτι στον γραπτό λόγο πρέπει  να  γράφουμε «μην» και όχι «μη» (εξαιρέσει βέβαια φράσεων όπως  «στο μη περαιτέρω», «το μη χείρον» κλπ.), «τον» (για το αρσενικό) και όχι «το», «στον»  (για το αρσενικό) και όχι «στο», «την» και όχι  «τη», «στην» και όχι «στη» (όλα αυτά ανεξαρτήτως του γράμματος με το οποίο αρχίζει η επόμενη λέξη και τούτο για την αποφυγή παρανοήσεων).

Δεν πρέπει δηλαδή, κατ' εμέ, να γράφουμε «τη γάτα» ή «το σκύλο» ή «το Γιάννη» ή «τη γυναίκα» μόνο και μόνο  επειδή φωνητικά (και πολύ σωστά βέβαια) λέμε «tiγata», «toskilo», «tojani», «tijineka».

Στη συνέχεια παραθέτω φράσεις από τις οποίες προκύπτει εναργώς η διαφορά μεταξύ της γραπτής νεοελληνικής και της φωνητικής διάστασής της:

1)       δεν τον πέρασε στην τρίτη τάξη για να είναι εντάξει  με την συνείδησή του

[δendomberase stindriti taksi ja na ine endaksi me ti siniδisi tu]

2)       τον ξέγραψε από φίλο

[tongzeγrapse apo filo]

3)       δεν μπορούσε να τον πείσει

[δe(m)boruse na dombisi]

4)       μα την πίστη μου

[mati(m)bisti mu]

5)       στην Κοζάνη τους δίδαξε τον διαφορικό λογισμό

[sti(n)gozani tuz δiδakse to δiaforiko lojizmo]

Απο τα παραδείγματα προκύπτει ότι γράμματα (σύμφωνα π, τ, ν, κ, σ, ς) που υπάρχουν στις γραπτές παραπάνω φράσεις δεν εκφέρονται καν στην φωνητική εκδοχή ενώ, αντίθετα, εκφέρονται φωνήματα που δεν εμφανίζονται στην γραπτή εκδοχή (γκ=g,ντ=d, ζ=z). Τρανή επίρρωση βέβαια της διαφοράς της φωνητικής και της γραπτής μας γλώσσας αποτελεί η εκφορά των  νεοελληνικών δίψηφων φωνηέντων «αι», «ει» κλπ. Αλλιώς γράφονται και αλλιώς εκφέρονται (εις πείσμα των ...ερασμικών).

Ένας ξένος αναγνώστης έχοντας μπροστά του ένα νεοελληνικό κείμενο δεν μπορεί να το εκφέρει σωστά βασιζόμενος, και μόνον, στην σωστή προφορά των μεμονωμένων γραμμάτων, γιαυτό και η ..απόδοση  του κειμένου είναι εν προκειμένω αστεία. Άρα, για μια ακόμη φορά, ο ισχυρισμός «γράφουμε όπως μιλάμε» είναι έωλος.

Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν στις πλέον γνωστές ξένες γλώσσες. Ας αφήσουμε τα αγγλικά όπου υπάρχουν ελάχιστοι  κανόνες προφοράς και ας πάμε πχ. στα γαλλικά. Είναι δυνατόν να διαβαστούν με μόνη γνώση την προφορά των μεμονωμένων γραμμάτων; Θα τρίξουν τα κόκκαλα του Ρακίνα, εάν διαβάσεις το eau (νερό) αντί «ο» πχ. «εάου»! Το ίδιο και στα ιταλικά. Αν διαβάσεις το «spiaggia» σπιάτζια και όχι σπιάτζα ο μέσος μορφωμένος ιταλός θα μειδιάσει ή (σε πολύ ακραία περίπτωση) δεν θα  καταλάβει ποιά λέξη του λες.

Όλα τα ανωτέρω και πολλά ακόμη, που εκφεύγουν των πλαισίων του λογικά διατιθέμενου χώρου του ΟΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, συνάδουν στο ότι η γραπτή και η φωνητική εκδοχή της νεοελληνικής αποτελούν δύο διακεκριμένες οντότητες που δεν πρέπει να συγχέονται ούτε να σχετίζονται με  ατυχείς εκφορές μεμονωμένων γραμμάτων (tinpatra, tinkatastasi, tintripa, tinparoxi… όπως κατά κόρον ακούγεται από νεοάγλωσσους των ΜΜΕ). Την σχέση τους την διέπουν οι φωνητικοί κανόνες εκφοράς και μόνον αυτοί. Εύχομαι το μικρό αυτό άρθρο να εισφέρει, και αυτό, στην αίσθηση της ανάγκης για μία, όπως έγραψα παραπάνω, ευρύτερη συζήτηση από την οποία η νεοελληνική μας γλώσσα δεν έχει τίποτα να χάσει. 

Θ.Β.