(της Ισμήνης)
Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τρόπο να πλησιάσω την κα Μέλπω να πιάσω κουβέντα μαζί της για να μπορέσω κάποια στιγμή να γνωριστώ καλύτερα μαζί της και με τον κύριο Χαρίλαο βέβαια. Μέχρι τώρα οι μόνες επαφές που είχαμε ήτανε μια καλημέρα ή καλησπέρα, αν τύχαινε και βρισκόμαστε φάτσα – φάτσα στο ίδιο πεζοδρόμιο!
Και ξαφνικά έγινε το θαύμα ... επέστρεφε η κυρία Μέλπω από τα ψώνια φορτωμένη, έσπασε η 1 σακούλα και σκόρπισαν τα πράγματα στο πεζοδρόμιο. Πέρναγα από εκεί και έτρεξα να την βοηθήσω. Στριμώχνοντας τα πράγματα στην άλλη σακούλα, κάποια δεν χωρούσανε τα πήρα στο χέρι και προθυμοποιήθηκα να της τα ανεβάσω μέχρι το σπίτι της.
Και ξαφνικά έγινε το θαύμα ... επέστρεφε η κυρία Μέλπω από τα ψώνια φορτωμένη, έσπασε η 1 σακούλα και σκόρπισαν τα πράγματα στο πεζοδρόμιο. Πέρναγα από εκεί και έτρεξα να την βοηθήσω. Στριμώχνοντας τα πράγματα στην άλλη σακούλα, κάποια δεν χωρούσανε τα πήρα στο χέρι και προθυμοποιήθηκα να της τα ανεβάσω μέχρι το σπίτι της.
– Κάπου σε ξέρω, μου λέει
– Απέναντι μένω, της απαντάω
– Βλέπω ότι πλέκετε της λέω, μέσα από τη μία τσάντα ξεπρόβαλαν βελόνες πλεξίματος και κουβάρια, εγώ δεν τα καταφέρνω καθόλου!
– Θα σε μάθω εγώ, μου απαντάει προθυμότατη η κυρία Μέλπω αφού με ευχαρίστησε θερμά για την βοήθεια που της προσέφερα.
– Και να μην σας τα πολυλογώ με κάλεσε να της κάνω επίσκεψη να τα πούμε και να με μάθει να πλέκω!
Άλλο που δεν ήθελα εγώ, αλλά για να μην φανώ και φουριόζα, πήγα την επόμενη εβδομάδα. Πέρασα πολύ όμορφα…
Άλλο που δεν ήθελα εγώ, αλλά για να μην φανώ και φουριόζα, πήγα την επόμενη εβδομάδα. Πέρασα πολύ όμορφα…
Ξαναπήγα άλλες 2 φορές και βέβαια πλέξιμο δεν έμαθα, αλλά έμαθα πολλά για την ζωή της κας Μέλπως και του κ. Χαρίλαου.
Με υποδεχότανε και οι 2 σαν την καλή χαρά, καθόμαστε στο δωμάτιο της κας Μέλπως και κουβέντα στην κουβέντα έμαθα την ζωή τους.
Διευθυντής στο παλιό Βρεφοκομείο Αθηνών αυτός, με πτυχίο φιλολογίας και νομικής. Η κυρία Μέλπω από καλή οικογένεια μοναχοκόρη γιατρού, δεν εργάσθηκε ποτέ, αλλά με τα γαλλικά της τα αγγλικά το πιάνο και όλα όσα έκαναν οι κοπέλες την εποχή εκείνη. Άλλωστε, όπως ομολόγησε, δεν ήμουνα ποτέ καλή μαθήτρια για να συνεχίσω για πανεπιστήμιο, άσε που βαριόμουνα το διάβασμα.
Στο ΕΘΝΟΣ την εφημερίδα διάβασε μια αγγελία, ότι ζητούνται εθελόντριες να απασχολούν παιδάκια στο δημοτικό βρεφοκομείο. Για να κάνει κάτι πήγε και παρουσιάστηκε. Την οδήγησαν στον διευθυντή –τον κύριο Χαρίλαο– ο οποίος επιμελείτο του θέματος. Την είδε και του ήρθε κατακούτελα ο έρως. Την κράτησε στο μπλα –μπλα και έφυγε από εκεί το μεσημέρι, με την υποχρέωση να πηγαίνει καθημερινώς και να ασχολείται με τα παιδάκια.
– Να φέρεις μια άσπρη μπλούζα να φοράς όσο ασχολείσαι με τα παιδιά, της είπε.
– Δεν έχω ήταν η αφελής της απάντηση.
– Δεν πειράζει θα σου δώσω μια δικιά μου, της λέει.
Από τότε κάθε ημέρα ο κύριος Χαρίλαος, πού τον έβρισκες πού τον έχανες, επιθεώρηση στους θαλάμους των παιδιών έκανε, για να βλέπει την καλή του βέβαια. Μέγα σούσουρο στο Ίδρυμα, ο διευθυντής ερωτεύθηκε την ξανθούλα εθελόντρια.
– Ήμουνα όμορφη, λέει η κα Μέλπω
– Μα ακόμη είσαστε, της λέω.
Ανταποκρίθηκε λοιπόν στο αίσθημα η κυρία Μέλπω, ήτανε ωραίος άντρας ο κύριος Χαρίλαος, μου λέει, και όπως τα περισσότερα αισθήματα κατέληξαν στον γάμο.& Δύο παιδιά συμπλήρωσαν την ευτυχία τους. Ο κύριος Χαρίλαος άκουγε και συμπλήρωνε δεικτικά, αν κάτι δεν είχε ειπωθεί σωστά, κουνώντας το κάτασπρο κεφάλι του! Κάποια στιγμή μας βαρέθηκε, ζήτησε συγνώμη και αποσύρθηκε στο ησυχαστήριό του.
Διευθυντής στο παλιό Βρεφοκομείο Αθηνών αυτός, με πτυχίο φιλολογίας και νομικής. Η κυρία Μέλπω από καλή οικογένεια μοναχοκόρη γιατρού, δεν εργάσθηκε ποτέ, αλλά με τα γαλλικά της τα αγγλικά το πιάνο και όλα όσα έκαναν οι κοπέλες την εποχή εκείνη. Άλλωστε, όπως ομολόγησε, δεν ήμουνα ποτέ καλή μαθήτρια για να συνεχίσω για πανεπιστήμιο, άσε που βαριόμουνα το διάβασμα.
Στο ΕΘΝΟΣ την εφημερίδα διάβασε μια αγγελία, ότι ζητούνται εθελόντριες να απασχολούν παιδάκια στο δημοτικό βρεφοκομείο. Για να κάνει κάτι πήγε και παρουσιάστηκε. Την οδήγησαν στον διευθυντή –τον κύριο Χαρίλαο– ο οποίος επιμελείτο του θέματος. Την είδε και του ήρθε κατακούτελα ο έρως. Την κράτησε στο μπλα –μπλα και έφυγε από εκεί το μεσημέρι, με την υποχρέωση να πηγαίνει καθημερινώς και να ασχολείται με τα παιδάκια.
– Να φέρεις μια άσπρη μπλούζα να φοράς όσο ασχολείσαι με τα παιδιά, της είπε.
– Δεν έχω ήταν η αφελής της απάντηση.
– Δεν πειράζει θα σου δώσω μια δικιά μου, της λέει.
Από τότε κάθε ημέρα ο κύριος Χαρίλαος, πού τον έβρισκες πού τον έχανες, επιθεώρηση στους θαλάμους των παιδιών έκανε, για να βλέπει την καλή του βέβαια. Μέγα σούσουρο στο Ίδρυμα, ο διευθυντής ερωτεύθηκε την ξανθούλα εθελόντρια.
– Ήμουνα όμορφη, λέει η κα Μέλπω
– Μα ακόμη είσαστε, της λέω.
Ανταποκρίθηκε λοιπόν στο αίσθημα η κυρία Μέλπω, ήτανε ωραίος άντρας ο κύριος Χαρίλαος, μου λέει, και όπως τα περισσότερα αισθήματα κατέληξαν στον γάμο.& Δύο παιδιά συμπλήρωσαν την ευτυχία τους. Ο κύριος Χαρίλαος άκουγε και συμπλήρωνε δεικτικά, αν κάτι δεν είχε ειπωθεί σωστά, κουνώντας το κάτασπρο κεφάλι του! Κάποια στιγμή μας βαρέθηκε, ζήτησε συγνώμη και αποσύρθηκε στο ησυχαστήριό του.
– Μετά πέρασαν οι μήνες, τα χρόνια και ξέφτισε η αγάπη μας, κάπου στον δρόμο χάσαμε την επαφή, μου λέει, ίσως μετά από κάποια στιγμή δεν θέλαμε, κουραστήκαμε να βλεπόμαστε και απλά συμβιούμε με τον κύριο Χαρίλαο!
Γυρνάω το βλέμμα μου στον χώρο της, μυρίζει λεβάντα, όλα τακτοποιημένα, φωτογραφίες από παιδιά και εγγόνια και πάνω σε ένα γραφειάκι ένας υπολογιστής και δίπλα ένας εκτυπωτής.
-«Ξέρετε υπολογιστή;» την ρωτάω. Γελάει σαν μικρό παιδί που το έπιασαν να κάνει αταξία.
- «Ναι αμέ, ξέρω» μου λέει, «πήγα πριν λίγα χρόνια στα προγράμματα "δια βίου μάθηση" και έμαθα υπολογιστή, μπαίνω στο ιντερνετ και σε τσατ ρουμ!!»
Σηκώνεται και κλείνει απαλά την πόρτα,
Σηκώνεται και κλείνει απαλά την πόρτα,
- «Να μη μας ακούσει ο κύριος Χαρίλαος!»
Τότε πρόσεξα πως τόσες φορές που μιλάγαμε, ο ένας απευθυνότανε στον άλλον με αναφορά της προσφώνησης κύριος ή κυρία!
- «Κάνω και τσατ», μου λέει ...
- «Πού, πώς» ρωτάω εγώ η αφελής, γιατί δεν μπορώ να φαντασθώ την κυρία Μέλπω να κάνει τσατ!
Πάλι γελάει σαν μικρό παιδί, αλλά αυτή την φορά κοκκινίζει (κοιτά να δεις σκέπτομαι που κοκκινίζουν και οι γιαγιές)
Πάλι γελάει σαν μικρό παιδί, αλλά αυτή την φορά κοκκινίζει (κοιτά να δεις σκέπτομαι που κοκκινίζουν και οι γιαγιές)
- Να, έψαχνα διάφορα και βρήκα κάποια ρουμ που μπορείς και μιλάς με διάφορα άτομα, γενικά. Έχω γνωρίσει έναν κύριο, τον Ευτύχιο», μου λέει συνωμοτικά, «στη ηλικία μου και μιλάμε από το τσατ. Πολύ ευγενικός, χήρος με παιδιά και σχεδόν κάθε βράδυ μιλάμε και περνάει ευχάριστα η ώρα μας!» Δεν μου είπε τίποτε άλλο, αλλά έτσι σκέφθηκα ... λες να βλέπονται στα κρυφά; Αυτό και αν είναι σασπένς!!!!!
- Ο Ευτύχιος δεν είχε μπροστά στο όνομά του το κύριος, ήταν σκέτος Ευτύχιος!!!!!
- «Ο κύριος Χαρίλαος;» την ρωτάω, «δεν έχει καταλάβει τίποτα;»
- «Μπα, ούτε που ξέρει από αυτά», μου απαντάει ... συνδεθήκαμε με το ίντερνετ για να παίρνει από τον χρηματιστή του την πορεία των μετοχών του, μόνο αυτό τον ενδιαφέρει πια. Εγώ του τυπώνω τις σελίδες, το έμαθα κι αυτό και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι!!!!
Είπατε τίποτα, κυρίες και κύριοι αναγνώστες μου, για την 3η ηλικία;
Είπατε τίποτα, κυρίες και κύριοι αναγνώστες μου, για την 3η ηλικία;
