Πίστευε, προσκύνα και μη ερεύνα!
Χρόνια φίλοι και συμφοιτητές στο Πανεπιστήμιο ο Κωνσταντίνος και ο Αλέξανδρος. Ξεχωριστές οι σπουδές τους, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να διατηρήσουν την φιλία τους. Το μεταπτυχιακό που ακολούθησαν τους απομάκρυνε λιγάκι γιατί είχαν επιλέξει διαφορετική χώρα ο καθένας. Παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένεια και ξαναβρέθηκαν στο ίδιο Πανεπιστήμιο, σε έδρα καθηγητού πια και οι δύο. Φυσικός-Παλαιοντολόγος ο Κωνσταντίνος, Φιλόλογος-Λαογράφος ο Αλέξανδρος.
(της Ισμήνης)
Χρόνια φίλοι και συμφοιτητές στο Πανεπιστήμιο ο Κωνσταντίνος και ο Αλέξανδρος. Ξεχωριστές οι σπουδές τους, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να διατηρήσουν την φιλία τους. Το μεταπτυχιακό που ακολούθησαν τους απομάκρυνε λιγάκι γιατί είχαν επιλέξει διαφορετική χώρα ο καθένας. Παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένεια και ξαναβρέθηκαν στο ίδιο Πανεπιστήμιο, σε έδρα καθηγητού πια και οι δύο. Φυσικός-Παλαιοντολόγος ο Κωνσταντίνος, Φιλόλογος-Λαογράφος ο Αλέξανδρος.
Αμφότεροι άριστοι στην είδικότητά τους. Τους ένωναν πολλά πράγματα, αλλά τους χώριζε κάτι βασικό σχετικά με την δεοντολογία του καθενός. Ο Κωνσταντίνος ήταν άθεος, ενώ ο Αλέξανδρός θρησκευόμενος. Ο καθένας βέβαια σεβότανε τις επιλογές του άλλου και ποτέ δεν ήρθαν σε σύγκρουση ή λογομαχία προσπαθώντας να πείσει ο ένας τον άλλον για το ποιος είχε δίκιο.
Μια φορά ο Αλέξανδρός ανακοίνωσε στο φίλο του ότι επιθυμεί να επισκεφθεί το Άγιον Όρος, να νοιώσει από κοντά όλη την ατμόσφαιρα κατάνυξης και ιεροσύνης και να θαυμάσει όλους αυτούς τους θησαυρούς της χριστιανοσύνης που μόνο λίγα μάτια έχουν το προνόμιο να τα δουν από κοντά. Τόλμησε δε, αν και διέβλεπε την αντίδρασή του, να προτείνει στον φίλο του να πάνε μαζί.
Παραδόξως ο Κωνσταντίνος του απάντησε αυθόρμητα με ένα μεγάλο «ναι, έρχομαι», αλλά του έθεσε σαν όρο ότι το ενδιαφέρον του είναι καθαρά τουριστικό και όχι βέβαια θρησκευτικό και ότι τον ενδιαφέρουν περισσότερο τα παλαιοντολογικά στοιχεία που τυχόν θα μπορεί να μελετήσει στις βιβλιοθήκες των μοναστηριών. Επίσης ήθελα να εξερευνήσει κάποιες σπηλιές που υπάρχουν στην περιοχή με απομεινάρια οστών ζώων παλαιολιθικής εποχής.
Ξεκίνησαν περιχαρείς και οι δύο, ο καθένας για τον σκοπό του, έφτασαν αισίως και κατέλυσαν σε κάποιο από τα μοναστήρια που ζήτησαν φιλοξενία. Το τελετουργικό πολύ αυστηρό σε θέματα ύπνου, φαγητού, προσευχών και άλλα διάφορα. Ύπνος από τις 9 το βράδυ, γιατί στις 3 ξημερώματα έχει εγερτήριο για τον όρθρο.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω λεπτομέρειες γιατί δεν έχω πάει και ούτε πρόκειται να πάω, αν και πολύ θα το επιθυμούσα. Σε κάποια φάση ανάμεσα στις προσευχές, τον εκκλησιασμό, προσκύνημα εικόνων κλπ., τοποθετούν σε κάποια τράπεζα τα λείψανα αγίων μέσα στα κιβώτια-οστεοθήκες με γυάλινο καπάκι βέβαια και γραμμένο από κάτω σε μια ταμπέλα το όνομα του Αγίου στον οποίον ανήκαν τα λείψανα. Περνώντας οι επισκέπτες μπροστά, αν θέλουν τα προσκυνούν. Σειρά οι προσκυνητές και μη, δίπλα–δίπλα προχωρούσαν ο Κωνσταντίνος και ο Αλέξανδρος.
Ενώ ο Αλέξανδρος προσκυνούσε τα ιερά λείψανα με ευλάβεια, κάποια στιγμή παρατήρησε τον Κωνσταντίνο που έβαζε τα γυαλιά του, έσκυβε πάνω στο κιβώτιο και παρατηρούσε επισταμένως. Παρέμενε λίγο εξετάζοντας το περιεχόμενο και επαναλάμβανε την ίδια διαδικασία σε κάθε κιβώτιο με λείψανα που προσπερνούσαν. Επιστρέφοντας στον κοιτώνα, δεν σχολίασαν αυτά που είδαν και την επισταμένη παρατήρηση του Κωνσταντίνου.
Σε δύο ημέρες, τέλειωσε η φιλοξενία στο Άγιον Όρος και, όταν έφτασαν στη Θεσσαλονίκη για την επιστροφή, λέει ο Κωνσταντίνος στον Αλέξανδρο:
«Θέλεις να σου απαριθμήσω από ποια ζώα προέρχονταν τα ιερά λείψανα των αγίων που ήταν μέσα στα κιβώτια, τα οποία τόσο ευλαβικά προσκύνησες;»
