Βέλγιο - Ολλανδία
της Ισμήνης
Κάθε φορά που επιστρέφουμε από εκδρομή του εξωτερικού, μέσα στις εντυπώσεις που κουβαλάμε είναι και η μόνιμη ερώτηση: που θα πάμε του χρόνου; Όλοι ενδόμυχα ευχόμαστε να είναι σε ένα μέρος που δεν έχουμε ξαναπάει ή σε κάποιο άλλο που ναι μεν πήγαμε αλλά μας άρεσε τόσο πολύ που το κατατάξαμε στους προορισμούς που ευχαρίστως ξαναπάμε!
Έτσι λοιπόν η εκδρομή για τελικό προορισμό Βέλγιο και Ολλανδία μας ενθουσίασε, όσοι πηγαίναμε για πρώτη φορά και έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους/ες που τα είχαν επισκεφθεί να ξαναέρθουν και να ξαναδούν τα τόσο ωραία μέρη που περιλαμβάνει η διαδρομή μέχρι πάνω τη Βόρεια Θάλασσα.
Δεν θα σας κουράσω στα γνωστά τετριμμένα της αναχώρησης και της πρώτης ημέρας του εν πλω ταξιδιού μας, Ελλάδα-Ιταλία, άλλωστε είναι γνωστά. Ξεκινάω με την άφιξή μας στη λίμνη του Λουγκάνο και την ομώνυμη πόλη! Τελευταίος σταθμός πριν από τα Ελβετικά σύνορα, αν και τώρα η έννοια των συνόρων όπως ήτανε παλιά, έχει χαθεί. Μας υποδέχεται ένα βροχερό και παγωμένο τοπίο, η λίμνη σκεπασμένη με ομίχλη.
Βιαστικά πίνουμε τον καφέ μας σε ένα ζαχαροπλαστείο, ίσα–ίσα για να ξεμουδιάσουμε λιγάκι και αμέσως αναχωρούμε για Λουκέρνη που είναι και η 1η μας διανυκτέρευση. Ανάμεσα από τον ορεινό όγκο των Άλπεων, τους απίστευτους καταρράκτες που πλαισιώνουν δεξιά και αριστερά μεγάλο μέρος της διαδρομής μας και διασχίζοντας το μεγάλο τούνελ του Saint Gothard φθάνουμε στη Λουκέρνη.
Την επόμενη ημέρα τις λίγες ώρες που έχουμε στη διάθεση μας τις περνάμε κάνοντας βόλτα στο κέντρο της πόλης. Είναι η 3η φορά που επισκεπτόμαστε την πόλη και πάντα μας αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις, με την καθαριότητά της, την ομορφιά της, την χαμηλών τόνων αλλά έκδηλη οικονομική της άνεση. Τα ελβετικά βουνά και η λίμνη της συμβάλλουν στην καθαρότητα της ατμόσφαιρας.
Αναχώρηση και άφιξη στο γραφικό Κόλμαρ. Κανάλια, ζαρντινιέρες με λουλούδια και πεζόδρομοι που οδηγούν σε πλατείες γεμάτες καφετέριες, μικρά εστιατόρια, μαγαζιά με τουριστικά είδη και χαριτωμένα μικροαντικείμενα προς αγορά. Φιλόξενη και γραφική η μικρή αυτή κωμόπολη μας κρατάει συντροφιά τις μεσημεριανές ώρες που ανάλογα με το κέφι του καθενός την απολαύσαμε.
Επόμενη στάση με διανυκτέρευση είναι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου με την ομώνυμη πρωτεύουσα. Φορολογικό καταφύγιο πολλών διεθνών εταιρειών, αποτελεί έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της Ε.Ε. Τα δάση του και τα 76 κάστρα του είναι τα κύρια αξιοθέατα. Καθαρή πόλη με πολύ πράσινο και εμφανή την οικονομική άνεση, οι κάτοικοί του έχουν το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην ΕΕ, μας υποδέχεται συννεφιασμένη και κρύα, αλλά ζεστάθηκε η καρδιά μας με την νυχτερινή μας έξοδο στη φοιτητική πλευρά της πόλης, τη γεμάτη μπαράκια και νεολαία.
Αναχώρηση την επομένη για Βέλγιο. Με την άφιξη, πρώτη επίσκεψη στο Atomium, το κολοσσιαίο χαλύβδινο κατασκεύασμα για την παγκόσμια έκθεση το 1958, με τη μορφή ατόμου είναι και το σήμα κατατεθέν των Βρυξελλών. Δίπλα το στάδιο Χέιζελ θυμίζει την ποδοσφαιρική τραγωδία το 1985 με νεκρούς 38 Ιταλούς φιλάθλους.
Και επιτέλους … φθάνουμε στις Βρυξέλλες την πρωτεύουσα της Ευρώπης, του Βελγίου και του….. εαυτού τους, που μιλάει επίσημα 2 γλώσσες και ανεπίσημα όλες τις λαλιές του κόσμου. Ομοσπονδιακό κράτος αποτελούμενο από 3 ομόσπονδα κράτη, τη Βαλλονία, τη Φλάνδρα και τις Βρυξέλλες.
Τα πιο αναγνωρίσιμα και διάσημα πράγματα του Βελγίου είναι: ΤinΤin, Louky-Look, Στρουμφάκια, Βατερλό, μπύρα Stella Artois, σοκολάτες Leonidas, δαντέλες Βρυξελών. Η μικρή μεγαλούπολη που βασικά δημιουργήθηκε ως στηθαίο μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας (με ολέθριους για τους Βέλγους συνέπειες στους 2 Παγκόσμιους Πολέμους). Οι δεκαετίες 1950-1990 αλλοίωσαν δραματικά την πόλη, όπου σήμερα βλέπει κανείς αριστουργήματα παρελθόντων αιώνων να γειτνιάζουν με άσχημα μεγαθήρια
GRAND’ PLACE. Μέσα από διάφορα στενά και κλειστοφοβικά δρομάκια, η πλατεία ανοίγεται μπροστά μας σε όλο το χρυσοποίκιλτο μεγαλείο της. Το γιγάντιο γοτθικής αρχιτεκτονικής Δημαρχείο της πόλης, τα 17 κτίρια των συντεχνιών, αρτοποιών, βαρκάρηδων, μοδιστρών, κρεοπωλών, ανάλογα της ισχύος και του πλούτου της κάθε συντεχνίας, χτίστηκαν τον 15ο αιώνα συμβολίζοντας την ανερχόμενη οικονομική δύναμη που ήταν τότε οι Βρυξέλλες, αλλά και το διοικητικό κέντρο της. Η καρδιά της κοινωνικής ζωής της πόλης χτύπαγε στην χρυσή πλατεία. Τα κτίρια επιβλητικά με στοιχεία γοτθικού, μπαρόκ και φλαμανδικού αναγεννησιακού ρυθμού. Καταστράφηκαν το 1695 από κανονιοβολισμούς των Γάλλων, αλλά πεισματικά οι Βέλγοι ξανάχτισαν τα κτίρια στην πλατεία τους.
Το πιο παράδοξο μνημείο στον κόσμο το Manneken-Pis ύψους 30 εκατοστών, μας κοιτάει γελώντας χωρίς να φοράει καμία από τις 400 και πλέον στολές που διαθέτει. Δίπλα στην πλατεία το παλαιότερο και ομορφότερο εμπορικό κέντρο στην Ευρώπη Galleries St Hubert κατασκευάστηκε το 1847 και αποτελείται από 2 κύριες πτέρυγες την Gallerie du Roi και την Gallerie de la Reine και τη μικρή Gallery de Princes.Πανέμορφες με ακριβά μαγαζιά, καφέ και εστιατόρια.
Η rue des Bouchers ο διατηρητέος αυτός πεζόδρομος είναι γνωστός ως η «κοιλιά των Βρυξελλών», με πάρα πολλά εστιατόρια όπου στοίβες από θαλασσινά καλούν για γαστριμαργικές απολαύσεις, πολλά καφέ , μας εντυπωσιάζει και μας φιλοξένησε ένα βραδύ συνοδεία ωραίας μουσικής, κρασιού, τυριού και με τις απαραίτητες τηγανιτές πατάτες. Όχι πολύ μακριά από την Grand Place, δεσπόζει το χρηματιστήριο πολύ εντυπωσιακό κτίσμα με την περίτεχνη σκαλιστή πρόσοψή του και διακοσμημένο με γλυπτά του Ροντέν.
Τα βασιλικά ανάκτορα, βαρύγδουπο κτίριο απέναντι από το Πάρκο των Βρυξελλών, χρησιμοποιείται για την φιλοξενία υψηλών καλεσμένων. Η βασιλική οικογένεια κατοικεί στα ανάκτορα του Laeken.
Το Δικαστικό μέγαρο των Βρυξελλών, χτισμένο στο σημείο που κάποτε ήταν στημένες οι αγχόνες. Τεράστιο επιβλητικό με εμβαδόν 26.000 τμ και ορατό από οποιοδήποτε σημείο της πόλης. Η μητρόπολη δισυπόστατη, αφιερωμένη στην Αγία Γουδούλη και στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, αποτελεί το ωραιότερο δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής της Βραβάντης και στον αντίποδα η Βασιλική του Σακρέ-Κερ δεσπόζει και εντυπωσιάζει με τον τεράστιο πρασινοχάλκινο τρούλο της.
Το τεράστιο πάρκο Σενκαντενέρ με εντυπωσιακή είσοδο κάτι σαν την αψίδα του θριάμβου του Παρισιού, συγκεντρώνει πλήθος κόσμου τις αργίες και τα Σ/Κ, μαζί με το ομώνυμο παλάτι ήταν από τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια του Λεοπόλδου Β΄, που τώρα λειτουργούν ως Μουσεία.
Η επίσκεψη στην Γάνδη μας αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις αν και το μόνο που έχει απομείνει από την παλιά ευημερούσα εμπορική πόλη είναι το ιστορικό κέντρο, με τον καθεδρικό ναό , τα κανάλια με τα συντεχνιακά κτίρια του 16ου αιώνα
Σε κοντινή απόσταση μας περιμένει η κομψή και αναλλοίωτη Μπρυζ, η διασημότερη πόλη του Βελγίου. Τα περισσότερα κτίρια έμειναν αλώβητα από την βιομηχανική επανάσταση, στο ιστορικό κέντρο δεν υπάρχουν διαφημιστικές πινακίδες. Τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια και τα δαιδαλώδη κανάλια πλαισιώνονται από μεσαιωνικά χαμηλά κτίρια -δείγματα της ακμής της πόλης- ήταν κέντρο του διεθνούς εμπορίου επί 200 χρόνια από τον 13ο αιώνα. Στη διάρκεια αυτής της χρυσής εποχής, οι έμποροι της πόλης ξόδευαν τα χρήματά τους σε επαύλεις, εκκλησίες και δημόσια κτίρια που προκαλούσαν και προκαλούν τον θαυμασμό όλων.
Εντυπωσιακή η κεντρική πλατεία το Μαρκτ, πλαισιωμένη από ωραιότατα κτίρια. Με το καραβάκι διασχίσαμε σχεδόν όλα τα πλωτά κανάλια της Μπρυζ, εικόνες ανείπωτης ομορφιάς πέρασαν μπροστά στα μάτια μας, κτίρια, εκκλησίες, παλιά σπίτια, επαύλεις, γέφυρες τι και που να πρωτοκοιτάξεις. Άλλη μια βόλτα με το τοπικό λεωφορείο οδικώς πλέον και τα μάτια μας χόρτασαν κομψότητα, αρμονία, ομορφιά και σεβασμό στην παράδοση! Τελευταία δε βόλτα με τα πόδια ανάμεσα στα στενά δρομάκια, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε την δεξιοτεχνία των πλεκτριών της δαντέλας.
Αποχαιρετάμε τις Βρυξέλλες με μια στάση στην Αμβέρσα τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Βελγίου και το κέντρο του διεθνούς εμπορίου διαμαντιών. Ο καθεδρικός Ναός στο κέντρο της πόλης μας καθηλώνει με τον όγκο του το καμπαναριό του και της σκαλιστή απεικόνιση της 2ης παρουσίας στην αψίδα της κεντρικής εισόδου. Η κεντρική Πλατεία Γκροτε Μαρκτ κοσμείται από το Δημαρχείο με περίτεχνα αετώματα και γύρω από συντεχνιακά κτίρια -κέντρα του μεσαιωνικού εμπορίου- διακοσμημένα στην κορυφή με αγάλματα του προστάτη της κάθε συντεχνίας. Η συμπλεγματική κρήνη στο κέντρο της πλατείας είναι και το σήμα κατατεθέν της Αμβέρσας.
Η Ολλανδία μας υποδέχεται ηλιόλουστη με πρώτη στάση στο Ρότερνταμ από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης και το σημαντικότερο του κόσμου, όπου ο Ρήνος ποταμός ο σημαντικότερος ποταμός της Ευρώπης, συναντά τη Βόρεια Θάλασσα .Αυτός είναι και ο λόγος που έγινε κύριος στόχος των βομβαρδισμών στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και το αρχαίο κέντρο της πόλης καταστράφηκε. Μεγάλο μέρος της πόλης ξαναχτίστηκε με τα πιο πρωτοποριακά και πρωτότυπα δείγματα αρχιτεκτονικής.
Στη Χάγη η επόμενη στάση μας. Πολιτική πρωτεύουσα της Ολλανδίας και έδρα του Διεθνούς Δικαστηρίου. Πάνω στην κεντρική λίμνη της Χάγης υψώνεται πανέμορφο το Κοινοβούλιο. Το Διεθνές δικαστήριο χτίστηκε με δωρεά του Σκωτσέζου Φιλάνθρωπου του Αντριου Κάρνεγκι. Έξω στον περίβολό του μικρό μνημείο αφιερωμένο στην ειρήνη, φτιαγμένο με πέτρες από όλα τα κράτη του κόσμου.
Και φτάσαμε στο Άμστερνταμ (Αμστελ = ονομασία του ποταμού + ντάμ = υδατοφράχτης) χτισμένο στην όχθη της λίμνης Εισελμεερ, 3,3 μ κάτω από την στάθμη της θάλασσας, με 725.000 κατοίκους όπου το ένα τρίτο είναι ξένοι 50 διαφορετικών εθνικοτήτων, 30.000 φοιτητές, 9.000 χρήστες ηρωίνης, 7.000 ιερόδουλες, 3.6000 αστυνομικοί, 9.000.000 τουρίστες ετησίως, 2.4000 καταγεγραμμένα πλωτά σπίτια, 165 κανάλια, 1.200 γέφυρες, 40 μουσεία, 550.000 ποδήλατα (10.000 ανασύρονται ετησίως από τα κανάλια της).Μια πόλη φανταστική. Τα διασημότερα ονόματα του Άμστερνταμ είναι ο Ρέμπραντ, η Άννα Φρανκ και ο Γιόχαν Κροιφ.
Η βόλτα με το καραβάκι στα διάσημα κανάλια της μας έδωσε την πρώτη εντύπωση αυτής της τόσο πολύπλοκης και πολυπρόσωπης πόλης μέσα από μια υπέροχη θέα .75 πλοιάρια σχίζουν τα νερά των καναλιών, μεταφέροντας 2,5 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως Η αστάθεια του εδάφους υπαγόρευσαν μια συγκεκριμένη εξωτερική κατασκευή στα κτίρια ώστε να μειώνεται το βάρος τους. Λόγω των στενών εισόδων των σπιτιών, στο πάνω μέρος της στέγης προεξέχουν σιδερένιοι λοστοί σαν βαρούλκο, από όπου γίνονται οι μετακομίσεις των επίπλων από τα παράθυρα των σπιτιών. Αμέτρητα τραμ σε πηγαίνουν από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο.
Δυστυχώς το Ρέικσμουζεουμ με την ασυναγώνιστη συλλογή ολλανδικών έργων τέχνης ήταν κλειστό για επισκευές. Αποζημιωθήκαμε με την επίσκεψη στο Μουσείο Βαν Γκογκ. Όλο το μεγαλείο της ζωγραφικής, τα εκτυφλωτικά χρώματα που χρησιμοποιούσε ο άτυχος εν ζωή, αλλά με τόσο πάθος καλλιτέχνης, μας μάγεψαν με την ομορφιά τους.
Το Ιστορικό Μουσείο του Άμστερνταμ, στεγασμένο σε κτίριο μοναστηριού του 15ου αιώνα μας γνώρισε μέσα από τους πολύτιμους και αμέτρητους θησαυρούς του, την ιστορία των 750 χρόνων αυτής της πόλης. Στην πλατεία Νταμ δεσπόζουν τα Βασιλικά Ανάκτορα. Τεράστιο επιβλητικό κτίριο με αμέτρητους συμβολισμούς σκαλισμένους εσωτερικά και εξωτερικά, επίσημη κατοικία μέχρι σήμερα της βασιλικής οικογένειας. Το αποκάλεσαν 8ο θαύμα του Κόσμου, ίσως υπερβολή, αλλά στηρίζεται πάνω σε 13.659 ξύλινους πασσάλους. Απαραίτητη βραδινή επίσκεψη στη συνοικία των κόκκινων φαναριών, έτσι όπως όλοι οι τουρίστες να πάρουμε μια ακίνδυνη « οπτική γεύση » από τη θρυλική αυτή συνοικία.
Όλοι ξέρουμε το τυρί ένταμ, τώρα γνωρίσαμε και τον τόπο προέλευσης του. Στάση στο θορυβώδες και γραφικό Φολενταμ που στον μακρύ κεντρικό του δρόμο απολαύσαμε τον καφέ μας και σεργιανίσαμε στην τόσο χαρακτηριστική τουριστική αγορά του. Με το καραβάκι περάσαμε απέναντι στο γραφικό και μικροσκοπικό Μάρκεν, με τα πράσινα σπίτια του στηριγμένα σε πασσάλους, εκ των οποίων πολλά έχουν μετατραπεί σε καφέ, σπίτια κουκλίστικα με κήπους γεμάτους λουλούδια Πολλοί κάτοικοι κυκλοφορούν ακόμα με τις τοπικές ενδυμασίες. Μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα μπορέσαμε και είδαμε την διάταξη ενός τυπικού ολλανδέζικου σπιτιού.
Η επίσκεψη στο βόρειο φράγμα μας καθηλώνει με την εφευρετικότητα του ανθρώπινου νου και το πείσμα της θέλησης να φτιάξει τέτοιο έργο ώστε να δαμάσει τον κίνδυνο εισροής των υδάτων από το Ζαουντερζεε (κλειστή λεκάνη υδάτων της βόρειας θάλασσας) στα χαμηλά εδάφη του Άμστερνταμ. Ένα φράγμα 30χλμ, αυτοκινητόδρομος με εμφανή την υψομετρική διαφορά, έλυσε το πρόβλημα.
Αποχαιρετάμε το Άμστερνταμ με την νοερή υπόσχεση να ξανάρθουμε και να μπορέσουμε να το χαρούμε περισσότερες ημέρες.
Επόμενη στάση Κολωνία όπου η βασική μας επίσκεψη είναι ο Καθεδρικός της Ναός που πραγματικά είναι ένα τεράστιο και καταπληκτικό έργο, αναφορά στην ευρωπαϊκή κουλτούρα και τον πολιτισμό της Κολωνίας. Η απαραίτητη βόλτα με το τραινάκι μας δίνει μια σύντομη εικόνα της πόλης.
Στο Κόμπλεντς αποχαιρετάμε τον ποταμό Μοζέλα και ακολουθώντας κατά μήκος τον Ρήνο σε κάποιο σημείο επιβιβαζόμαστε σε πλοιάριο της γραμμής και κάνουμε ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής εν πλω. Αξέχαστη εμπειρία. Οι λέξεις δεν μπορούν να μεταφέρουν τις υπό βροχή εντυπώσεις της διαδρομής, τα κάστρα, τα δάση, τα παραδοσιακά σπίτια, τις επιβλητικές επαύλεις, την εμφάνιση του διπλού ουράνιου τόξου. Γέμισαν εικόνες απίστευτης ομορφιάς τα μάτια μας, ηρέμησε η ψυχή μας, νοστάλγησε η καρδιά μας.
Η Φρανκφούρτη μας υποδέχεται κρύα και βροχερή. Την επομένη μέρα πάντα με τον ίδιο καιρό κάνουμε μια μικρή βόλτα να γνωρίσουμε την πόλη, μοντέρνα με φαρδείς δρόμους και τεράστια γυάλινα και τσιμεντένια κτίρια. Αναχωρούμε διασχίζοντας καταπληκτικούς αυτοκινητόδρομους, με υποδειγματικούς οδηγούς και επιβάτες (σε κανένα μα κανένα σημείο από όπου περάσαμε δεν είδαμε πεταμένα παμπερς, μπουκάλια από νερό, ποτήρια από καφέ ).
Άφιξη αργά στο μαγευτικό Ίνσμπρουκ της Αυστρίας. Μέσα στην καστροπολιτεία όλοι οι κάτοικοι στους δρόμους, ένα πανηγύρι από μουσική, χορό, φωνές και διάφορες αυθόρμητες παραστάσεις. Είναι 21η Ιουνίου και γιορτάζουν τη μεγαλύτερη ημέρα παραμονής του ήλιου στον ουρανό και συμπτωματικά έχει και πανσέληνο.
Η τελευταία στάση πριν το πλοίο μας βρίσκει ξεθεωμένες, γεμάτες εντυπώσεις και όμορφες εικόνες, με μερικά κιλά πρόσθετα στις καμπύλες μας και με περισσότερα κιλά στις βαλίτσες μας. Κάπου εδώ τελειώνει και το ταξίδι μας. Η επόμενη μέρα της επιστροφής με το πλοίο δεν πιάνεται , δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα καινούργιο. Απλά συγχρονίζουμε τα ρολόγια μας με την ελληνική ώρα μόλις μπήκαμε στο πλοίο, σαν να είμαστε ήδη στη Ελλάδα. Καλώς ήρθαμε!
.
Έτσι λοιπόν η εκδρομή για τελικό προορισμό Βέλγιο και Ολλανδία μας ενθουσίασε, όσοι πηγαίναμε για πρώτη φορά και έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους/ες που τα είχαν επισκεφθεί να ξαναέρθουν και να ξαναδούν τα τόσο ωραία μέρη που περιλαμβάνει η διαδρομή μέχρι πάνω τη Βόρεια Θάλασσα.Δεν θα σας κουράσω στα γνωστά τετριμμένα της αναχώρησης και της πρώτης ημέρας του εν πλω ταξιδιού μας, Ελλάδα-Ιταλία, άλλωστε είναι γνωστά. Ξεκινάω με την άφιξή μας στη λίμνη του Λουγκάνο και την ομώνυμη πόλη! Τελευταίος σταθμός πριν από τα Ελβετικά σύνορα, αν και τώρα η έννοια των συνόρων όπως ήτανε παλιά, έχει χαθεί. Μας υποδέχεται ένα βροχερό και παγωμένο τοπίο, η λίμνη σκεπασμένη με ομίχλη.
Βιαστικά πίνουμε τον καφέ μας σε ένα ζαχαροπλαστείο, ίσα–ίσα για να ξεμουδιάσουμε λιγάκι και αμέσως αναχωρούμε για Λουκέρνη που είναι και η 1η μας διανυκτέρευση. Ανάμεσα από τον ορεινό όγκο των Άλπεων, τους απίστευτους καταρράκτες που πλαισιώνουν δεξιά και αριστερά μεγάλο μέρος της διαδρομής μας και διασχίζοντας το μεγάλο τούνελ του Saint Gothard φθάνουμε στη Λουκέρνη.
Την επόμενη ημέρα τις λίγες ώρες που έχουμε στη διάθεση μας τις περνάμε κάνοντας βόλτα στο κέντρο της πόλης. Είναι η 3η φορά που επισκεπτόμαστε την πόλη και πάντα μας αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις, με την καθαριότητά της, την ομορφιά της, την χαμηλών τόνων αλλά έκδηλη οικονομική της άνεση. Τα ελβετικά βουνά και η λίμνη της συμβάλλουν στην καθαρότητα της ατμόσφαιρας.
Αναχώρηση και άφιξη στο γραφικό Κόλμαρ. Κανάλια, ζαρντινιέρες με λουλούδια και πεζόδρομοι που οδηγούν σε πλατείες γεμάτες καφετέριες, μικρά εστιατόρια, μαγαζιά με τουριστικά είδη και χαριτωμένα μικροαντικείμενα προς αγορά. Φιλόξενη και γραφική η μικρή αυτή κωμόπολη μας κρατάει συντροφιά τις μεσημεριανές ώρες που ανάλογα με το κέφι του καθενός την απολαύσαμε.
Επόμενη στάση με διανυκτέρευση είναι το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου με την ομώνυμη πρωτεύουσα. Φορολογικό καταφύγιο πολλών διεθνών εταιρειών, αποτελεί έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της Ε.Ε. Τα δάση του και τα 76 κάστρα του είναι τα κύρια αξιοθέατα. Καθαρή πόλη με πολύ πράσινο και εμφανή την οικονομική άνεση, οι κάτοικοί του έχουν το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα στην ΕΕ, μας υποδέχεται συννεφιασμένη και κρύα, αλλά ζεστάθηκε η καρδιά μας με την νυχτερινή μας έξοδο στη φοιτητική πλευρά της πόλης, τη γεμάτη μπαράκια και νεολαία.
Αναχώρηση την επομένη για Βέλγιο. Με την άφιξη, πρώτη επίσκεψη στο Atomium, το κολοσσιαίο χαλύβδινο κατασκεύασμα για την παγκόσμια έκθεση το 1958, με τη μορφή ατόμου είναι και το σήμα κατατεθέν των Βρυξελλών. Δίπλα το στάδιο Χέιζελ θυμίζει την ποδοσφαιρική τραγωδία το 1985 με νεκρούς 38 Ιταλούς φιλάθλους.
Και επιτέλους … φθάνουμε στις Βρυξέλλες την πρωτεύουσα της Ευρώπης, του Βελγίου και του….. εαυτού τους, που μιλάει επίσημα 2 γλώσσες και ανεπίσημα όλες τις λαλιές του κόσμου. Ομοσπονδιακό κράτος αποτελούμενο από 3 ομόσπονδα κράτη, τη Βαλλονία, τη Φλάνδρα και τις Βρυξέλλες.Τα πιο αναγνωρίσιμα και διάσημα πράγματα του Βελγίου είναι: ΤinΤin, Louky-Look, Στρουμφάκια, Βατερλό, μπύρα Stella Artois, σοκολάτες Leonidas, δαντέλες Βρυξελών. Η μικρή μεγαλούπολη που βασικά δημιουργήθηκε ως στηθαίο μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας (με ολέθριους για τους Βέλγους συνέπειες στους 2 Παγκόσμιους Πολέμους). Οι δεκαετίες 1950-1990 αλλοίωσαν δραματικά την πόλη, όπου σήμερα βλέπει κανείς αριστουργήματα παρελθόντων αιώνων να γειτνιάζουν με άσχημα μεγαθήρια
GRAND’ PLACE. Μέσα από διάφορα στενά και κλειστοφοβικά δρομάκια, η πλατεία ανοίγεται μπροστά μας σε όλο το χρυσοποίκιλτο μεγαλείο της. Το γιγάντιο γοτθικής αρχιτεκτονικής Δημαρχείο της πόλης, τα 17 κτίρια των συντεχνιών, αρτοποιών, βαρκάρηδων, μοδιστρών, κρεοπωλών, ανάλογα της ισχύος και του πλούτου της κάθε συντεχνίας, χτίστηκαν τον 15ο αιώνα συμβολίζοντας την ανερχόμενη οικονομική δύναμη που ήταν τότε οι Βρυξέλλες, αλλά και το διοικητικό κέντρο της. Η καρδιά της κοινωνικής ζωής της πόλης χτύπαγε στην χρυσή πλατεία. Τα κτίρια επιβλητικά με στοιχεία γοτθικού, μπαρόκ και φλαμανδικού αναγεννησιακού ρυθμού. Καταστράφηκαν το 1695 από κανονιοβολισμούς των Γάλλων, αλλά πεισματικά οι Βέλγοι ξανάχτισαν τα κτίρια στην πλατεία τους.
Το πιο παράδοξο μνημείο στον κόσμο το Manneken-Pis ύψους 30 εκατοστών, μας κοιτάει γελώντας χωρίς να φοράει καμία από τις 400 και πλέον στολές που διαθέτει. Δίπλα στην πλατεία το παλαιότερο και ομορφότερο εμπορικό κέντρο στην Ευρώπη Galleries St Hubert κατασκευάστηκε το 1847 και αποτελείται από 2 κύριες πτέρυγες την Gallerie du Roi και την Gallerie de la Reine και τη μικρή Gallery de Princes.Πανέμορφες με ακριβά μαγαζιά, καφέ και εστιατόρια.
Η rue des Bouchers ο διατηρητέος αυτός πεζόδρομος είναι γνωστός ως η «κοιλιά των Βρυξελλών», με πάρα πολλά εστιατόρια όπου στοίβες από θαλασσινά καλούν για γαστριμαργικές απολαύσεις, πολλά καφέ , μας εντυπωσιάζει και μας φιλοξένησε ένα βραδύ συνοδεία ωραίας μουσικής, κρασιού, τυριού και με τις απαραίτητες τηγανιτές πατάτες. Όχι πολύ μακριά από την Grand Place, δεσπόζει το χρηματιστήριο πολύ εντυπωσιακό κτίσμα με την περίτεχνη σκαλιστή πρόσοψή του και διακοσμημένο με γλυπτά του Ροντέν.
Τα βασιλικά ανάκτορα, βαρύγδουπο κτίριο απέναντι από το Πάρκο των Βρυξελλών, χρησιμοποιείται για την φιλοξενία υψηλών καλεσμένων. Η βασιλική οικογένεια κατοικεί στα ανάκτορα του Laeken.Το Δικαστικό μέγαρο των Βρυξελλών, χτισμένο στο σημείο που κάποτε ήταν στημένες οι αγχόνες. Τεράστιο επιβλητικό με εμβαδόν 26.000 τμ και ορατό από οποιοδήποτε σημείο της πόλης. Η μητρόπολη δισυπόστατη, αφιερωμένη στην Αγία Γουδούλη και στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, αποτελεί το ωραιότερο δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής της Βραβάντης και στον αντίποδα η Βασιλική του Σακρέ-Κερ δεσπόζει και εντυπωσιάζει με τον τεράστιο πρασινοχάλκινο τρούλο της.
Το τεράστιο πάρκο Σενκαντενέρ με εντυπωσιακή είσοδο κάτι σαν την αψίδα του θριάμβου του Παρισιού, συγκεντρώνει πλήθος κόσμου τις αργίες και τα Σ/Κ, μαζί με το ομώνυμο παλάτι ήταν από τα πιο μεγαλεπήβολα σχέδια του Λεοπόλδου Β΄, που τώρα λειτουργούν ως Μουσεία.
Η επίσκεψη στην Γάνδη μας αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις αν και το μόνο που έχει απομείνει από την παλιά ευημερούσα εμπορική πόλη είναι το ιστορικό κέντρο, με τον καθεδρικό ναό , τα κανάλια με τα συντεχνιακά κτίρια του 16ου αιώνα
Σε κοντινή απόσταση μας περιμένει η κομψή και αναλλοίωτη Μπρυζ, η διασημότερη πόλη του Βελγίου. Τα περισσότερα κτίρια έμειναν αλώβητα από την βιομηχανική επανάσταση, στο ιστορικό κέντρο δεν υπάρχουν διαφημιστικές πινακίδες. Τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια και τα δαιδαλώδη κανάλια πλαισιώνονται από μεσαιωνικά χαμηλά κτίρια -δείγματα της ακμής της πόλης- ήταν κέντρο του διεθνούς εμπορίου επί 200 χρόνια από τον 13ο αιώνα. Στη διάρκεια αυτής της χρυσής εποχής, οι έμποροι της πόλης ξόδευαν τα χρήματά τους σε επαύλεις, εκκλησίες και δημόσια κτίρια που προκαλούσαν και προκαλούν τον θαυμασμό όλων.
Εντυπωσιακή η κεντρική πλατεία το Μαρκτ, πλαισιωμένη από ωραιότατα κτίρια. Με το καραβάκι διασχίσαμε σχεδόν όλα τα πλωτά κανάλια της Μπρυζ, εικόνες ανείπωτης ομορφιάς πέρασαν μπροστά στα μάτια μας, κτίρια, εκκλησίες, παλιά σπίτια, επαύλεις, γέφυρες τι και που να πρωτοκοιτάξεις. Άλλη μια βόλτα με το τοπικό λεωφορείο οδικώς πλέον και τα μάτια μας χόρτασαν κομψότητα, αρμονία, ομορφιά και σεβασμό στην παράδοση! Τελευταία δε βόλτα με τα πόδια ανάμεσα στα στενά δρομάκια, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε την δεξιοτεχνία των πλεκτριών της δαντέλας.
Αποχαιρετάμε τις Βρυξέλλες με μια στάση στην Αμβέρσα τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Βελγίου και το κέντρο του διεθνούς εμπορίου διαμαντιών. Ο καθεδρικός Ναός στο κέντρο της πόλης μας καθηλώνει με τον όγκο του το καμπαναριό του και της σκαλιστή απεικόνιση της 2ης παρουσίας στην αψίδα της κεντρικής εισόδου. Η κεντρική Πλατεία Γκροτε Μαρκτ κοσμείται από το Δημαρχείο με περίτεχνα αετώματα και γύρω από συντεχνιακά κτίρια -κέντρα του μεσαιωνικού εμπορίου- διακοσμημένα στην κορυφή με αγάλματα του προστάτη της κάθε συντεχνίας. Η συμπλεγματική κρήνη στο κέντρο της πλατείας είναι και το σήμα κατατεθέν της Αμβέρσας.
Η Ολλανδία μας υποδέχεται ηλιόλουστη με πρώτη στάση στο Ρότερνταμ από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης και το σημαντικότερο του κόσμου, όπου ο Ρήνος ποταμός ο σημαντικότερος ποταμός της Ευρώπης, συναντά τη Βόρεια Θάλασσα .Αυτός είναι και ο λόγος που έγινε κύριος στόχος των βομβαρδισμών στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και το αρχαίο κέντρο της πόλης καταστράφηκε. Μεγάλο μέρος της πόλης ξαναχτίστηκε με τα πιο πρωτοποριακά και πρωτότυπα δείγματα αρχιτεκτονικής.
Στη Χάγη η επόμενη στάση μας. Πολιτική πρωτεύουσα της Ολλανδίας και έδρα του Διεθνούς Δικαστηρίου. Πάνω στην κεντρική λίμνη της Χάγης υψώνεται πανέμορφο το Κοινοβούλιο. Το Διεθνές δικαστήριο χτίστηκε με δωρεά του Σκωτσέζου Φιλάνθρωπου του Αντριου Κάρνεγκι. Έξω στον περίβολό του μικρό μνημείο αφιερωμένο στην ειρήνη, φτιαγμένο με πέτρες από όλα τα κράτη του κόσμου.
Και φτάσαμε στο Άμστερνταμ (Αμστελ = ονομασία του ποταμού + ντάμ = υδατοφράχτης) χτισμένο στην όχθη της λίμνης Εισελμεερ, 3,3 μ κάτω από την στάθμη της θάλασσας, με 725.000 κατοίκους όπου το ένα τρίτο είναι ξένοι 50 διαφορετικών εθνικοτήτων, 30.000 φοιτητές, 9.000 χρήστες ηρωίνης, 7.000 ιερόδουλες, 3.6000 αστυνομικοί, 9.000.000 τουρίστες ετησίως, 2.4000 καταγεγραμμένα πλωτά σπίτια, 165 κανάλια, 1.200 γέφυρες, 40 μουσεία, 550.000 ποδήλατα (10.000 ανασύρονται ετησίως από τα κανάλια της).Μια πόλη φανταστική. Τα διασημότερα ονόματα του Άμστερνταμ είναι ο Ρέμπραντ, η Άννα Φρανκ και ο Γιόχαν Κροιφ.Η βόλτα με το καραβάκι στα διάσημα κανάλια της μας έδωσε την πρώτη εντύπωση αυτής της τόσο πολύπλοκης και πολυπρόσωπης πόλης μέσα από μια υπέροχη θέα .75 πλοιάρια σχίζουν τα νερά των καναλιών, μεταφέροντας 2,5 εκατομμύρια τουρίστες ετησίως Η αστάθεια του εδάφους υπαγόρευσαν μια συγκεκριμένη εξωτερική κατασκευή στα κτίρια ώστε να μειώνεται το βάρος τους. Λόγω των στενών εισόδων των σπιτιών, στο πάνω μέρος της στέγης προεξέχουν σιδερένιοι λοστοί σαν βαρούλκο, από όπου γίνονται οι μετακομίσεις των επίπλων από τα παράθυρα των σπιτιών. Αμέτρητα τραμ σε πηγαίνουν από το ένα άκρο της πόλης στο άλλο.
Δυστυχώς το Ρέικσμουζεουμ με την ασυναγώνιστη συλλογή ολλανδικών έργων τέχνης ήταν κλειστό για επισκευές. Αποζημιωθήκαμε με την επίσκεψη στο Μουσείο Βαν Γκογκ. Όλο το μεγαλείο της ζωγραφικής, τα εκτυφλωτικά χρώματα που χρησιμοποιούσε ο άτυχος εν ζωή, αλλά με τόσο πάθος καλλιτέχνης, μας μάγεψαν με την ομορφιά τους.
Το Ιστορικό Μουσείο του Άμστερνταμ, στεγασμένο σε κτίριο μοναστηριού του 15ου αιώνα μας γνώρισε μέσα από τους πολύτιμους και αμέτρητους θησαυρούς του, την ιστορία των 750 χρόνων αυτής της πόλης. Στην πλατεία Νταμ δεσπόζουν τα Βασιλικά Ανάκτορα. Τεράστιο επιβλητικό κτίριο με αμέτρητους συμβολισμούς σκαλισμένους εσωτερικά και εξωτερικά, επίσημη κατοικία μέχρι σήμερα της βασιλικής οικογένειας. Το αποκάλεσαν 8ο θαύμα του Κόσμου, ίσως υπερβολή, αλλά στηρίζεται πάνω σε 13.659 ξύλινους πασσάλους. Απαραίτητη βραδινή επίσκεψη στη συνοικία των κόκκινων φαναριών, έτσι όπως όλοι οι τουρίστες να πάρουμε μια ακίνδυνη « οπτική γεύση » από τη θρυλική αυτή συνοικία.
Όλοι ξέρουμε το τυρί ένταμ, τώρα γνωρίσαμε και τον τόπο προέλευσης του. Στάση στο θορυβώδες και γραφικό Φολενταμ που στον μακρύ κεντρικό του δρόμο απολαύσαμε τον καφέ μας και σεργιανίσαμε στην τόσο χαρακτηριστική τουριστική αγορά του. Με το καραβάκι περάσαμε απέναντι στο γραφικό και μικροσκοπικό Μάρκεν, με τα πράσινα σπίτια του στηριγμένα σε πασσάλους, εκ των οποίων πολλά έχουν μετατραπεί σε καφέ, σπίτια κουκλίστικα με κήπους γεμάτους λουλούδια Πολλοί κάτοικοι κυκλοφορούν ακόμα με τις τοπικές ενδυμασίες. Μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα μπορέσαμε και είδαμε την διάταξη ενός τυπικού ολλανδέζικου σπιτιού.
Η επίσκεψη στο βόρειο φράγμα μας καθηλώνει με την εφευρετικότητα του ανθρώπινου νου και το πείσμα της θέλησης να φτιάξει τέτοιο έργο ώστε να δαμάσει τον κίνδυνο εισροής των υδάτων από το Ζαουντερζεε (κλειστή λεκάνη υδάτων της βόρειας θάλασσας) στα χαμηλά εδάφη του Άμστερνταμ. Ένα φράγμα 30χλμ, αυτοκινητόδρομος με εμφανή την υψομετρική διαφορά, έλυσε το πρόβλημα.
Αποχαιρετάμε το Άμστερνταμ με την νοερή υπόσχεση να ξανάρθουμε και να μπορέσουμε να το χαρούμε περισσότερες ημέρες.
Επόμενη στάση Κολωνία όπου η βασική μας επίσκεψη είναι ο Καθεδρικός της Ναός που πραγματικά είναι ένα τεράστιο και καταπληκτικό έργο, αναφορά στην ευρωπαϊκή κουλτούρα και τον πολιτισμό της Κολωνίας. Η απαραίτητη βόλτα με το τραινάκι μας δίνει μια σύντομη εικόνα της πόλης.Στο Κόμπλεντς αποχαιρετάμε τον ποταμό Μοζέλα και ακολουθώντας κατά μήκος τον Ρήνο σε κάποιο σημείο επιβιβαζόμαστε σε πλοιάριο της γραμμής και κάνουμε ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής εν πλω. Αξέχαστη εμπειρία. Οι λέξεις δεν μπορούν να μεταφέρουν τις υπό βροχή εντυπώσεις της διαδρομής, τα κάστρα, τα δάση, τα παραδοσιακά σπίτια, τις επιβλητικές επαύλεις, την εμφάνιση του διπλού ουράνιου τόξου. Γέμισαν εικόνες απίστευτης ομορφιάς τα μάτια μας, ηρέμησε η ψυχή μας, νοστάλγησε η καρδιά μας.
Η Φρανκφούρτη μας υποδέχεται κρύα και βροχερή. Την επομένη μέρα πάντα με τον ίδιο καιρό κάνουμε μια μικρή βόλτα να γνωρίσουμε την πόλη, μοντέρνα με φαρδείς δρόμους και τεράστια γυάλινα και τσιμεντένια κτίρια. Αναχωρούμε διασχίζοντας καταπληκτικούς αυτοκινητόδρομους, με υποδειγματικούς οδηγούς και επιβάτες (σε κανένα μα κανένα σημείο από όπου περάσαμε δεν είδαμε πεταμένα παμπερς, μπουκάλια από νερό, ποτήρια από καφέ ).
Άφιξη αργά στο μαγευτικό Ίνσμπρουκ της Αυστρίας. Μέσα στην καστροπολιτεία όλοι οι κάτοικοι στους δρόμους, ένα πανηγύρι από μουσική, χορό, φωνές και διάφορες αυθόρμητες παραστάσεις. Είναι 21η Ιουνίου και γιορτάζουν τη μεγαλύτερη ημέρα παραμονής του ήλιου στον ουρανό και συμπτωματικά έχει και πανσέληνο.
Η τελευταία στάση πριν το πλοίο μας βρίσκει ξεθεωμένες, γεμάτες εντυπώσεις και όμορφες εικόνες, με μερικά κιλά πρόσθετα στις καμπύλες μας και με περισσότερα κιλά στις βαλίτσες μας. Κάπου εδώ τελειώνει και το ταξίδι μας. Η επόμενη μέρα της επιστροφής με το πλοίο δεν πιάνεται , δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα καινούργιο. Απλά συγχρονίζουμε τα ρολόγια μας με την ελληνική ώρα μόλις μπήκαμε στο πλοίο, σαν να είμαστε ήδη στη Ελλάδα. Καλώς ήρθαμε!
.
