31 October 2008

Σχολικές ειδήσεις

...
«Κύριες και κύριοι, καλησπέρα σας. Είναι το δελτίο των 8». Μπαμπά, χαμήλωσε λίγο την τηλεόραση, θα χαρείς πολύ με αυτό που θα σου πω: Επιτέλους γάμησα! «Ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο, μετά τη νέα δημοσκόπηση της Kappa Research». Χαμήλωσε σου λέω!

Τελικά δεν πήγα σε μπουρδέλο, αν και όπως μου ’χες πει δεν είναι κάτι κακό, κι εσύ έτσι ξεκίνησες. «ΠΑΣΟΚ 29%, ΝΔ 28%, ΣΥΡΙΖΑ 13%, ΚΚΕ 7%, ΛΑΟΣ 3%». Oύτε με την Έφη πήγα, μ’ έχει γραμμένο τελευταία, όλο μ’ έναν τύπο απ’ την τρίτη Λυκείου μιλάει. Φαίνεται της πέφτουμε μικροί εμείς. «Δεν υπάρχουν πια μικρά και μεγάλα κόμματα, δήλωσε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, υπάρχουν μόνο συνεργασίες». Πήγα με τη Θεοδώρα, έχει πάρει το μισό σχολείο, πουτάνα την ανεβάζουν, πουτάνα την κατεβάζουν, αλλά εμένα δε με νοιάζει. «Ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό, απάντησε ο υπουργός Ναυτιλίας Γιώργος Βουλγαράκης».

Αυτό ήταν το καλό νέο, έχω κι ένα που θα σε τσαντίσει λίγο. Έφαγα αποβολή επειδή τσακώθηκα με το μαλάκα το Μαθηματικό. «Αφουγκραζόμαστε τη φωνή των εφήβων, δήλωσε συγκινημένος ο πρόεδρος της Βουλής, Δημήτρης Σιούφας, με αφορμή την έναρξη εργασιών της Βουλής των Εφήβων». Χτύπησε το κινητό μου την ώρα του μαθήματος –η Θεοδώρα ήταν– κι αυτός αμέσως μου λέει "πέρνα έξω, τα κινητά απαγορεύονται»". «Καλώς ήρθατε στην καρδιά της Δημοκρατίας, είπε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής». "Όταν χτυπάει το δικό σας κινητό, σας βγάζει κανείς έξω;" του απαντάω. Και μ’ έστειλε στο διευθυντή!

«Φουντώνουν οι καταλήψεις σε Γυμνάσια και Λύκεια όλης της χώρας. Πάνω από 100 σχολεία τελούν υπό κατάληψη». Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα! Θυμάσαι το φίλο μου, τον Χρήστο, που πάει σε ιδιωτικό; «Όλο και περισσότεροι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία παρά τα υψηλά δίδακτρα». Τον διώξανε στη μέση της χρονιάς! Ήταν μαθητής του 10, δεν θα ’γραφε καλά στις Πανελλήνιες και θα έριχνε τα ποσοστά επιτυχίας του ιδιωτικού. «Με απώλειες 3,1% έκλεισε σήμερα ο γενικός δείκτης στο Χρηματιστήριο Αθηνών». Οι συμμαθητές του δεν κάνανε τίποτα, κοιτάξανε την πάρτη τους και το βουλώσανε. Κότες! «Επικίνδυνα κοτόπουλα από την Κίνα εντόπισαν οι ελεγκτές του Υπουργείου Υγείας μετά από έφοδο στη Βαρβάκειο αγορά».

Φεύγω τώρα, έχω Αγγλικά. «Πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ δίνουν οι Έλληνες γονείς για να μάθουν τα παιδιά τους ξένες γλώσσες». Δεν βαρέθηκες αυτές τις κωλοειδήσεις; Βάλε τουλάχιστον STAR που έχει γέλιο! «Σάλος στα σχολεία με νέο βίντεο-πορνό και πρωταγωνίστρια 16χρονη μαθήτρια ονόματι Θεοδώρα. Στο βίντεο διακρίνεται καθαρά 15χρονος μαθητής να φωνάζει στα αγγλικά YES, YES, YES!»

To περιοδικό Schooligans κυκλοφορεί τρεις φορές το χρόνο ως ένθετο της εφημερίδας «Τα Νέα» (www.theschooligans.gr) Εγώ το βρήκα στο www.athensvoice.gr, 23.10.2008

30 October 2008

Η φύση εκδηλώνεται...

(click)


Ένα εμπορικό πλοίο περνάει μπροστά στο λιμάνι της Βηρυτού, τη στιγμή που ανοικτά στη Μεσόγειο εξελίσσεται μια καταιγίδα.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Ο σαξοφωνίστας Θεόδωρος Κερκέζος

...

Tον Νοέμβριο του 2006 τιμήθηκε ο βιρτουόζος σαξοφωνίστας Θεόδωρος Κερκέζος με τον τίτλο του Artist of the Week από τη δισκογραφική εταιρεία Naxos, καθώς το άλμπουμ του Impressions for Saxophone and Orchestra είχε φτάσει Νο 1 σε πωλήσεις. Το 2007 ήταν υποψήφιος στα πεντηκοστά ετήσια βραβεία Grammy στη Νέα Υόρκη. Εχει συνεργαστεί με σημαντικές ορχήστρες, από τη London Philarmonia έως τη Συμφωνική του Βερολίνου. Δεν είναι ξένος, είναι Ελληνας. Ο βιρτουόζος του σαξοφώνου Θεόδωρος Κερκέζος. Ενας προικισμένος μουσικός με κλασική παιδεία αλλά και τζαζ καταβολές, δάσκαλος στο Ωδείο Αθηνών και διευθυντής της Ορχήστρας Σαξοφώνων της Νομαρχίας Πειραιά.


Παραδοσιακά, το σαξόφωνο ήταν ένα μάλλον περιθωριοποιημένο μουσικό όργανο...

Το σαξόφωνο εφευρέθηκε το 1842, τελευταίο σε σχέση με άλλα πνευστά, από τον ιδιοφυή Αδόλφο Σαξ, και αρχικά βρήκε θέση σε στρατιωτικές μπάντες. Στις αρχές του 20ού αιώνα οι καταπιεσμένοι νέγροι βρήκαν σε αυτό το ιδανικό όργανο για τα μπλουζ, και για την τζαζ, χάρη στην οποία έγινε και διάσημο. Το κλασικό είχε και αυτό ανοδική πορεία, πιο αργή όμως. Δεν είχε μεγάλους ερμηνευτές, όπως αυτούς του πιάνου ή του βιολιού, για να εμπνεύσουν συνθέτες. Κι όμως, συνθέτες όπως οι Bizet, Saint-Saens, Meyerbeer, και αργότερα οι Debussy, Glazunov, Milhaud κ.ά. έγραψαν λίγα αλλά σημαντικά έργα για σαξόφωνο.

Η δική σας σχέση με το σαξόφωνο ποια είναι;

Κοιτάξτε, όπως ο ζωγράφος έχει το πινέλο και ο γλύπτης το καλέμι, έτσι έχω το σαξόφωνο: μεταφέρει στον αέρα την ιστορία που θέλω να πω κάθε φορά. Στη δική μου περίπτωση όμως, αυτό που εκφράζω είναι άυλο, σαν όνειρο. Ακόμα και να το αιχμαλωτίσεις σε δίσκο, έχεις χάσει τις δονήσεις, τη μοναδικότητα και τον αυθορμητισμό του ζωντανού.

Οκτέτο σαξοφώνων με βιολί και φωνή, στη μέση ο Θ. Κερκέζος

Θα μπορούσατε να κάνετε καριέρα επενδύοντας σε έναν πιο εμπορικό ήχο του σαξοφώνου. Εντούτοις, διαλέξατε έναν πιο δύσκολο δρόμο...

Οντως, έως το 1990 κέρδιζα χρήματα δουλεύοντας «νύχτα». Το '86 έπαιζα Latin Jazz και Salsa στην Καραϊβική, ηχογραφούσα με μεγάλα ονόματα της περιοχής (Raoul Vale, Santo Dominicano), αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα. Επέστρεψα στην Ελλάδα και τελείωσα το Ωδείον Αθηνών με δάσκαλο και μέντορά μου τον Μπάμπη Φαραντάτο. Πήρα το πρώτο σοβαρό δίπλωμα σαξοφώνου που για πολλούς τότε ήταν ανώφελο. Για αρκετά χρόνια τα περνάγαμε πάρα πολύ δύσκολα (είχα δημιουργήσει οικογένεια), αλλά δεν το έβαζα κάτω. Ο Μ. Θεοδωράκης ήταν ο πρώτος που το 1990 μου πρότεινε να εργαστώ στην ΕΡΤ, δεν το έκανα αλλά σιγά σιγά, με πολλή πίστη, μελέτη και τύχη (με βοήθησε πολύ η Αlpha Bank), τα κατάφερα.

Δεν μετανιώσατε δηλαδή για τις επιλογές σας...

Μετάνιωσα πολύ που… δεν ξεκίνησα πιο μικρός το σαξόφωνο. Μακάρι να γυρνούσε πίσω ο χρόνος και να άρχιζα στα έξι μου!

Ποια είναι η γνώμη σας για την ελληνική σκηνή της τζαζ;

Υπάρχουν κάποιοι ταλαντούχοι μουσικοί που προσπαθούν, αλλά και εδώ η έλλειψη δασκάλων, σωστής μόρφωσης και σοβαρής παιδείας είναι εμφανής. Κάποια ωδεία υποτίθεται ότι διδάσκουν τζαζ, οι απόφοιτοι όμως καταλήγουν να συνοδεύουν τους λαϊκούς μας αοιδούς στα γνωστά μαγαζιά της νύχτας. Μόνο με την τζαζ δεν μπορείς να ζήσεις, πόσω μάλλον να κάνεις οικογένεια. Αυτό που επίσης λείπει είναι ένα - δύο μεγάλα και σοβαρά φεστιβάλ τζαζ.

Πώς βλέπετε το επίπεδο των συναυλιών κλασικής μουσικής στη χώρα μας;

Οι κρατικές μας ορχήστρες βρίσκονται πλέον σε υψηλό επίπεδο (ελπίζω σύντομα να βρει επιτέλους και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών μόνιμη αίθουσα δοκιμών με τις απαιτούμενες προδιαγραφές). Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το κοινό - και εννοώ με παιδεία. Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό, διότι σε λίγα χρόνια θα παρουσιαζόμαστε σε άδειες αίθουσες λόγω έλλειψης καλλιεργημένου κοινού. Πρέπει κάποτε κάποιοι να ενδιαφερθούν για το μέλλον μας και να μη χάνονται τεράστια κονδύλια, τόσο αναγκαία για τον πολιτισμό.

Ποιος πολιτικός ενδιαφέρθηκε σοβαρά για την τέχνη σε αυτή τη χώρα και να ανεβάσει το πνευματικό επίπεδο των πολιτών της; Στο τελευταίο τηλεοπτικό ντιμπέιτ, κανένας πολιτικός και δημοσιογράφος δεν ανέφερε καν τη λέξη πολιτισμός! Στο εξωτερικό υπάρχουν κανάλια μόνο για πολιτισμό, αν και φοβάμαι, αν γίνει κάτι τέτοιο και εδώ, θα αρχίσουν σιγά σιγά (λόγω του ελληνικού διαβρωμένου «υπεδάφους») οι γνωστές παρεισφρήσεις των μεγάλων νυκτόβιων τραγουδιστών μας με διεθνή καριέρα στο… εσωτερικό. Τους ξέρετε, περιττεύουν τα ονόματα.

Θα ήθελα να μου μιλήσετε για τη δουλειά σας με την Ορχήστρα Σαξοφώνων Νομαρχίας Πειραιά.

Τέλη του 2002 ο νομάρχης Πειραιά Γιάννης Μίχας αποφάσισε κάτι ασυνήθιστο: τη δημιουργία μιας ορχήστρας σαξοφώνων με κύριο στόχο τις εκπαιδευτικές και φιλανθρωπικές συναυλίες. Η αποδοχή του πειραιώτικου κοινού που είχαμε από την πρώτη μας συναυλία, τον Απρίλιο του 2003, ως Ορχήστρα Σαξοφώνων Νομαρχίας Πειραιά, έδειχνε ότι ο κόσμος διψούσε. Ακολούθησαν πάρα πολλές συναυλίες με επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γρήγορα, η Νομαρχία απέκτησε τον δικό της πολιτιστικό χώρο που είναι και η μόνιμη στέγη της Ορχήστρας. Ενας τεράστιος χώρος στα Καμίνια με την ονομασία «Απόλλων», με τρεις μεγάλες σύγχρονες αίθουσες.

Και ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας είτε σε συναυλιακό χώρο είτε στο στούντιο;

Στις 9 Αυγούστου θα εμφανιστούμε στο 1ο Φεστιβάλ Αιγαίου, στη σειρά Μεγάλοι Ελληνες Σολίστ με την Α. Μπάλτσα και τον Δ. Σγούρο. Στις 26 Οκτωβρίου στο Royal Festival Hall με την Ορχήστρα Philharmonia και στις 18 Ιανουαρίου 2009 ρεσιτάλ στο Wigmore Hall. Στις 6 Φεβρουαρίου με τη Συμφωνική της Ζυρίχης στην αίθουσα Tonhalle υπό τον Μύρωνα Μιχαηλίδη (έργα και Ελλήνων συνθετών). Η ηχογράφηση του επόμενου δίσκου μου θα πραγματοποιηθεί 1 και 2 Απριλίου, με τη Συμφωνική του Λονδίνου, στο θρυλικό Abbey Road studio 1.



Κουαρτέτο σαξοφώνων


29 October 2008

Ο μάγος άγιος και οι τρίχες

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα


Την περασμένη Τετάρτη, η παλαιοημερολογήτικη Μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης γιόρτασε τη μνήμη τους και εκατοντάδες πιστοί ανηφόρισαν τη λεωφόρο Φυλής για να προσκυνήσουν...

Αν σταθεί κανείς για λίγη ώρα στο προαύλιο της μονής, θα ακούσει προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που στο παρελθόν υπέφεραν από μάγια και κατάφεραν να απελευθερωθούν από αυτά με τη βοήθεια των αγίων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της κυρίας Κωνσταντίνας: «Στη ζωή μου έχω κάνει τέσσερις γάμους και κανένας δεν πέτυχε. Είχα απευθυνθεί σε δεκάδες γιατρούς και συμβούλους γάμου. Ημουν δυστυχισμένη. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, μέχρι που βρήκα τρίχες και κλωστές έξω από την πόρτα μου. Τότε κατάλαβα... Ήρθα εδώ και βρήκα ξανά την ευτυχία μου».

Υποψιάζομαι ότι η κ. Κων/να βρήκε επιτέλους την ευτυχία της στον πέμπτο γάμο, γιατί οι προηγούμενοι είχαν αποτύχει λόγω τριχών και κλωστών!

Άλλοι δεν έχουν ιδία εμπειρία, ωστόσο έχουν ακούσει σχετικές ιστορίες από τον κοινωνικό τους περίγυρο. «Έχει τύχει σε γνωστό μου πρόσωπο. Πιστεύω στη δύναμη της μαγείας και της βασκαννίας, αλλά περισσότερο πιστεύω στη δύναμη του Θεού» λέει η κυρία Λαμπρινή.

Η κυρία Λαμπρινή πιστεύει από δω, πιστεύει κι από κει. Είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.

Ο άγιος Κυπριανός υπήρξε για πολλά χρόνια ξακουστός μάγος. Σε αυτόν μάλιστα προσέτρεξε κι ένας ειδωλολάτρης (υπονοεί ότι προσέτρεχαν και χριστιανοί;), ο Αγλαΐδας, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με μια παρθένα, την Ιούστα. Επειδή όμως δεν έβρισκε ανταπόκριση στον έρωτά του, ζήτησε από τον Κυπριανό να τον βοηθήσει με τις μαγικές του ικανότητες. Όμως οι ενέργειες του Κυπριανού δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα και γι’ αυτό έκαψε τα βιβλία του που περιείχαν τις απατηλές γνώσεις της μαγικής τέχνης και βαπτίστηκε χριστιανός.

Σαφές το μήνυμα: με τόσες και τόσες, παρθένες και μη, που δεν μας "κάθισαν", έπρεπε να έχουμε αλλάξει πολλές φορές το θρήσκευμα... Η περίπτωση να μην άρεσε ο Αγλαΐδας στην παρθένα, ούτε που τους πέρασε από το μυαλό. Σκέφτηκαν ότι με τα μαγικά και τις προσευχές πετυχαίνεις τα πάντα - τέτοια λαμπρή εντύπωση είχαν για τον έρωτα και τις γυναίκες. Πάντως ο Κυπριανός φρόντισε και πήγε με το ρεύμα, προσχώρησε σε θρησκεία, στην οποία δεν προβλέπονται έρωτες και συνέχισε τα μαγικά του! Άρα δεν πρέπει να είχε άλλες αποτυχίες αυτού του είδους και γι' αυτό έγινε άγιος...


(αποσπάσματα κειμένου και φωτογραφία από την εφημερίδα ΕΣΠΡΕΣΟ)

28 October 2008

Επιστολές Ιταλών στρατιωτών...

(του Φάνη Κοιλανίτη, Ιστορικού, Καθημερινή 28/10/2008)

Αν θέλουμε πραγματικά να φωτίσουμε πληρέστερα το ιστορικό παρελθόν και να δούμε τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο από μιαν άλλη οπτική γωνία, από αυτή του «αντιπάλου» και μάλιστα των απλών Ιταλών στρατιωτών και των κατώτερων αξιωματικών, τίποτα δεν είναι πιο διαφωτιστικό από τις λογοκριμένες κυρίως επιστολές και τα ημερολόγιά τους. Τα γράμματα που στάλθηκαν από το αλβανικό μέτωπο αποτελούν μιαν ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών για τα συγκεχυμένα συναισθήματά τους, τις τάσεις τους και τις απόψεις τους, γιατί είναι γνήσια και χωρίς υπαινιγμούς και μέσα απ’ αυτά οι στρατιώτες εκφράζουν τις ελπίδες τους, τις ψευδαισθήσεις τους, το θυμό τους και την πικρία τους.

Γράφτηκαν από ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και χαρακτηρίζονται από ελευθερία στην έκφραση και ειλικρίνεια σε αντίθεση με τα απομνημονεύματα της ανώτερης και ανώτατης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα όπως για παράδειγμα αν ο Ιταλός στρατιώτης είχε πειστεί γι’ αυτόν τον πόλεμο, κατά πόσον η προπαγάνδα είχε διεισδύσει στην επιχειρηματολογία του, κατά πόσον πίστευε ότι θα είναι ένας νικηφόρος πόλεμος, τι τον απασχολούσε, ποιους θεωρούσε συμμάχους και ποιους εχθρούς, πώς έκρινε την ανώτερη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.

Ξεκίνησαν αισιόδοξοι

Οι Ιταλοί στρατιώτες ξεκίνησαν για το ελληνικό μέτωπο αισιόδοξοι και πεπεισμένοι για μια εύκολη νίκη. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 πίστευαν ακράδαντα στην στρατιωτική υπεροχή της Ιταλίας και στα ιδεολογικά οράματά τους. Ο κατευθυνόμενος Τύπος, το ραδιόφωνο και ένα πλήθος οργανώσεων και συλλόγων είχαν πείσει τον ιταλικό λαό ότι ο Μουσολίνι είναι ο μεγάλος πολιτικός άνδρας, που θα δημιουργήσει μιαν ισχυρή Ιταλία και ότι είναι αυτός που θα φέρει την εσωτερική ειρήνη και την κοινωνική ισορροπία. Υπήρχε εξάλλου η Γερμανία, ο ισχυρός σύμμαχός τους, και όλα θα επιτυγχάνονταν χωρίς κόστος και θυσίες, αφού κανένας Ιταλός δεν πίστευε εκείνη την περίοδο ότι θα μπορούσε μια μέρα να βρεθεί από την πλευρά των ηττημένων.


Μέσα σ’ αυτές τις ψευδαισθήσεις ζούσε η πλειοψηφία όχι μόνο της αστικής τάξης αλλά και των φτωχών ανθρώπων που πίστεψαν ότι θα καρπώνονταν και αυτοί τα αγαθά μιας ισχυρής Ιταλίας. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να πούμε ότι η πλειοψηφία του ιταλικού λαού τάχθηκε φανατικά με τον ίδιο το φασισμό και ασπάστηκε τις επιλογές του. Ο ιταλικός λαός έδωσε απλώς τη συναίνεσή του και υποστήριξε τις επιλογές τους κράτους, της κυβέρνησης, του βασιλιά, που για τους περισσότερους αντιπροσώπευαν την ίδια την πατρίδα, η οποία στο τέλος ταυτίστηκε με το φασισμό.

Οταν άρχισε ο πόλεμος, στα γράμματα των στρατιωτών συναντά κανείς το υψηλό φρόνημα του Ιταλού στρατιώτη, αγνά πατριωτικά αισθήματα, εμπιστοσύνη στον Ντούτσε και στον ιταλικό στρατό και την πεποίθηση ότι ο πόλεμος θα είναι σύντομος και εύκολος. Με την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων, όμως, και όσο οι νίκες γίνονταν όλο και πιο δύσκολες και οι ήττες και οι οπισθοχωρήσεις όλο και πιο συχνές, η αρχική αισιοδοξία θα αντικατασταθεί από απαισιοδοξία και φόβο και αγωνία. Μόνο όταν θα έρθουν σε επαφή με την σκληρή πραγματικότητα και βρεθούν από τη μεριά των ηττημένων, των τραυματισμένων και των αιχμαλώτων, οι Ιταλοί στρατιώτες θα αρχίσουν να αμφιβάλουν και να διερωτώνται τους λόγους για τους οποίους βρίσκονται μακριά από την πατρίδα τους, να πολεμούν σε ξένο έδαφος ένα λαό που δεν μισούν, ανθρώπους που υπερασπίζονται τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους και που στο παρελθόν -θα σκεφτούν οι πιο μορφωμένοι- προσέφερε στον κόσμο έναν αξιόλογο πολιτισμό.

Οι Ιταλοί θα αιφνιδιαστούν από τη σκληρή ελληνική αντίσταση και θα ακολουθήσει πανικός και σύγχυση. Πίστευαν, όπως άλλωστε διέδιδε και η προπαγάνδα, ότι οι Ελληνες δεν είχαν καμιά διάθεση να πολεμήσουν, ότι δεν είχαν στρατό και ότι τους έλειπε η οργάνωση. Οι επιστολές, που λογοκρίνονται μετά την πρώτη εβδομάδα της κήρυξης του πολέμου, αυξήθηκαν κατά πολύ και όλο και περισσότεροι στρατιώτες εξέφραζαν παράπονα και διαμαρτυρίες. Η κριτική διάθεση θα αρχίσει να γίνεται εχθρική απέναντι στους υπεύθυνους αυτής της εκστρατείας. Εκτός από την εθνική ντροπή για την ήττα οι στρατιώτες θα υποφέρουν σ’ αυτό τον πόλεμο από την έλλειψη κατάλληλου ρουχισμού και εξάρτησης για ορεινές επιχειρήσεις.

Ο βαρύς χειμώνας, το χιόνι, το κρύο και η λάσπη θα καταλάβουν ένα μεγάλο μέρος των ημερολογίων τους και των επιστολών τους. Πολλές αναφορές γίνονται επίσης σε ένα πρόβλημα που βασάνιζε και τυραννούσε τους φαντάρους μέρα νύχτα και δεν ήταν άλλο από τις ψείρες και τους κοριούς, που βασάνιζαν βέβαια και τους Ελληνες στρατιώτες. Η πείνα στο μέτωπο υπήρξε ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα. Ο ανεφοδιασμός γινόταν με καθυστέρηση, το φαγητό δεν επαρκούσε και ήταν άσχημα μαγειρεμένο. Κάποιες φορές δεν δίστασαν να φάνε ακόμη και τα μουλάρια που είχαν επιτάξει για τη μεταφορά του οπλισμού! Σε πολλές, δε, επιστολές ζητούν από τους δικούς τους στην Ιταλία να τους στείλουν και φαγώσιμα με το ταχυδρομείο! Ζητούν επίσης από το σπίτι τους ραφτικά για να επισκευάσουν τις στολές τους, χαρτί αλληλογραφίας, λάμπες για το φακό, ακόμη και κορδόνια, πράγματα και υλικά που έπρεπε βέβαια να προμηθεύει ο ιταλικός στρατός.

Ο ιταλικός στρατός ξεκίνησε για έναν πόλεμο που θα διαρκούσε το πολύ μια εβδομάδα, η διάρκεια όμως των στρατιωτικών επιχειρήσεων κάνει τους στρατιώτες να νοσταλγούν το σπίτι τους, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους, την καθημερινή ζωή, τον καιρό της ειρήνης. Ανησυχούν για τους δικούς τους στην πατρίδα. Για να μη στενοχωρήσουν οι πολίτες τους στρατιώτες ή οι στρατιώτες τους πολίτες, γράφουν ψέματα ότι όλα βαίνουν καλώς και χωρίς προβλήματα. Η ανέχεια, η πείνα και ο πόλεμος φέρνουν μια κρίση και στις ηθικές αξίες. Ο λογοκριτής καταγράφει τα πάντα και καταγράφει επίσης και την αγωνία του συζύγου ή αρραβωνιαστικού για τη σύζυγο ή ερωμένη που άφησε πίσω. Ανησυχία όμως εκδηλώνεται και για τις δουλειές τους, τα ζώα τους, το επάγγελμά τους και αμφιβάλλουν αν τα πράγματα μετά τον πόλεμο θα είναι όπως τα είχαν αφήσει. Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται μέσα από τις επιστολές έχουν στόχο πρώτα απ’ όλα τη στρατιωτική ηγεσία. Η διαφθορά στα ανώτερα κλιμάκια, η έλλειψη οργάνωσης, οι αποτυχημένες στρατιωτικές ενέργειες εξαιτίας της έλλειψης οργανωτικών και στρατηγικών ικανοτήτων, η ελλιπής κατάρτιση πολλών αξιωματικών, η αλαζονεία και η έπαρση άλλων, το κυνήγι των μεταλλίων και οι ψευτοηρωισμοί, εξόργισαν τον απλό στρατιώτη.

Αισθάνθηκαν προδομένοι

Η πολιτική ηγεσία δεν θα μείνει στο απυρόβλητο. Η παράλογη απόφαση αυτού του πολέμου, ο χρόνος που επελέγη να γίνει η επίθεση και οι απατηλές υποσχέσεις και ψευδαισθήσεις προκάλεσαν ένα αίσθημα θυμού και αγανάκτησης και ο Ιταλός στρατιώτης αισθάνθηκε προδομένος. Παρ’ όλα αυτά, ο μύθος του Μουσολίνι θα σβήσει τελευταίος. Κυρίως ευθύνες θα καταλογιστούν στους συνεργάτες του, ενώ ο Ντούτσε «αν γνώριζε τι συμβαίνει θα άλλαζε τα πράγματα». Αυτή η εχθρότητα απέναντι στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία θα πάρει σιγά σιγά τη μορφή ιδεολογίας και θα εξελιχθεί σε αντιφασισμό και μάλιστα οργανωμένο.


27 Οκτωβρίου 1940

«Οι Ελληνες δεν θα πολεμήσουν, δεν θα αντισταθούν, θα μας αφήσουν να περάσουμε. Γιατί άλλωστε θα πρέπει να ριψοκινδυνεύσουν μια αιματοχυσία; Δεν θα κερδίσουν τίποτα, θα τους σαρώσουμε σε ένα λεπτό. Οχι δεν θα κάνουν πόλεμο, δεν τους ενδιαφέρουν οι Αγγλοι και ο πόλεμός τους. Θα μας αφήσουν να περάσουμε χωρίς ιστορίες και τα πάντα θα τελειώσουν εκεί. Το πολύ πολύ καμιά τουφεκιά… δ
υο εβδομάδες, τρεις εβδομάδες το πολύ και θα έχει τακτοποιηθεί και αυτός ο τομέας. Στη χειρότερη περίπτωση, τα Χριστούγεννα θα είμαστε στο σπίτι. Εχετε ακούσει τι συμβαίνει στα άλλα μέτωπα; Η Γαλλία δεν υπάρχει πια, οι Γερμανοί την έχουν γονατίσει. Στην ανατολική Αφρική διώχνουμε τους Αγγλους από τις αποικίες τους. Είμαστε εδώ τώρα για να διώξουμε τις αγγλικές βάσεις και θα το κάνουμε χωρίς κόστος».

28 Δεκεμβρίου 1940

«…καμιά φορά ακούω το ράδιο: τις ειδήσεις και τα χαιρετίσματα από τις οικογένειες των στρατιωτών. Χθες αισθανόμουν άσχημα, τόσο που δεν ήθελα να συνεχίσω να ακούω: μια μητέρα έστελνε χαιρετίσματα στο γιο και βέβαια δεν ήξερε ότι αυτός ήταν ο πρώτος στρατιωτικός, συνάδελφός μου που έπεσε σε ελληνικό έδαφος».

«…Πίστευα ότι θα χάσω τη ζωή μου όπως την έχασαν πολλοί από τους συναδέλφους μου, και ίσως μάθεις πόσο έχει μειωθεί η μεραρχία μας «Julia». Σκέψου ότι στη μονάδα μου ήμασταν 300 και μείναμε ζωντανοί 80. Από τα 130 μουλάρια έμειναν 15. Σκέψου αν μπορεί κάποιος να ελπίζει ότι θα ζήσει…»

23 Φεβρουαρίου 1941

«...αν έχω την τύχη να επιστρέψω στο σπίτι θα σας διηγηθώ για τον περίφημο ιταλικό στρατό… δεν έχω δει πιο ελεεινό πράγμα. Ας ελπίσουμε ότι θα πάρουν μια απόφαση, διαφορετικά θα τα παρατήσουμε όλα και θα πάμε με τους Ελληνες».

Κάποια κυρία της αριστοκρατίας της Ρώμης γράφει προς τον σύζυγο ταγματάρχη στη ζώνη των επιχειρήσεων:
«Είμαι διατεθειμένη να κάνω τα πάντα για να πετύχω τη μετάθεσή σου εδώ. Σήμερα το πρωί πήγα στο Υπουργείο και ο στρατηγός που ξέρεις με δέχθηκε εγκάρδια. Μου είπε να μείνεις ήσυχος, θα τα καταφέρει οπωσδήποτε, αν όχι στη Ρώμη θα είναι σίγουρα σε ένα πολύ κοντινό μέρος. Ταυτόχρονα μου ζήτησε να συναντηθούμε το βράδυ. Οπως βλέπεις, ο σάτυρος γέρος δεν χάνει χρόνο. Επειδή όμως σ' αγαπάω πολύ είμαι διατεθειμένη να θυσιαστώ».


Ιστορικό ντοκουμέντο

Σχόλιο του Γιάννη Πρετεντέρη

Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την εξής ιστορία: ένας από τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου του Βατοπαιδίου, συγγενής επιφανούς στελέχους της ΝΔ, ήταν από εκείνους που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο και στην υπόθεση των ταυτοτήτων. Τότε πρωτοστατούσε στις προσφυγές εκκλησιαστικών και παραεκκλησιαστικών κύκλων υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες.

Δεν το αναφέρω τυχαία, διότι δεν το θεωρώ τυχαίο. Το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου κινείται στο προνομιακό πεδίο της ελληνικής συντήρησης, τη διαπλοκή κράτους και Εκκλησίας. Και εμπλέκει όλους τους παράγοντες που παραδοσιακά συγκροτούν τον βαθύ συντηρητικό πυρήνα στη χώρα μας. Πονηρούς ιεράρχες, κομπιναδόρους καλόγερους, δεξιούς πολιτευτές, θεοσεβούμενους δικαστές, παραεκκλησιαστικούς δικηγόρους, κρατικούς λειτουργούς και από κοντά λαμόγια πάσης φύσεως, όταν δεν είναι λαμόγια και οι προηγούμενοι.

Υπό αυτήν την έννοια, νομίζω ότι η δικογραφία για το Βατοπαίδι που πήγε στη Βουλή πρέπει να χαρακτηριστεί «ιστορικό ντοκουμέντο». Είναι η ωραιότερη και πιστότερη καταγραφή αυτού ακριβώς του πυρήνα. Πέρα από την εμπλοκή των υπουργών, αναδύεται ένας απίστευτος συρφετός ανθρώπων που έχουν ταχθεί να υπηρετούν τον Θεό, το δίκαιο ή το δημόσιο συμφέρον και αντ΄ αυτού υπηρετούν τις δοσοληψίες της παρέας τους.

Αξίζει να διαβάσει κανείς προσεκτικά τις καταθέσεις. Μέσα από τις σελίδες τους ξεπηδάει ένας κόσμος συναλλαγής και ανομίας που ξεπερνάει τον νου: «νταραβεριτζήδες» μοναχοί που περιφέρονται σε υπουργεία, μητροπολίτες που επισκέπτονται υπουργούς «διά ζήτημα της περιφέρειάς τους», δικαστικοί που προωθούν συμφέροντα αντιδίκων, νομικοί σύμβουλοι που μεθοδεύουν ληστείες του δημοσίου χρήματος, κρατικοί λειτουργοί που δρουν κατά του κράτους και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Με αποκορύφωμα τη δικαστίνα που φαίνεται να πιστεύει ότι το ράσο έχει πάντα δίκιο επειδή είναι ράσο- και το δηλώνει προκλητικά!

Αν το Βατοπαίδι παραμείνει στο επίπεδο μιας κομματικής αντιδικίας, ελάχιστο ενδιαφέρον έχει. Αν περιοριστεί σε μια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, σύντομα θα ξεχαστεί. Αν εξελιχθεί απλώς σε μια δικαστική υπόθεση, χάνει μεγάλο μέρος της σημασίας του. Διότι το Βατοπαίδι είναι πρωτίστως ένα κορυφαίο πολιτικό ζήτημα. Το οποίο θα αντιμετωπιστεί (και σε αυτό είχε δίκιο ο Παπανδρέου με την ομιλία του στη Βουλή) μόνο μέσα από γενικότερους κανόνες και ρυθμίσεις. Μπορεί να συνεχιστεί η διαπλοκή κράτους και Εκκλησίας; Πρέπει να αντιμετωπιστεί η δράση των παραεκκλησιαστικών κυκλωμάτων στη Δικαιοσύνη και στη δημόσια διοίκηση; Εφτασε η ώρα να μπει τέλος στην οικονομική δραστηριότητα των μονών; Αυτά είναι τα ουσιώδη ερωτήματα. Που χρειάζονται ουσιαστικές απαντήσεις.

(ΤΟ ΒΗΜΑ, 24/10/2008)


Ο Εφραίμ απειλεί τώρα την Ελλάδα
Θα τη σύρει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια αν επιστραφούν στο Δημόσιο τα ακίνητα

Με προσφυγή στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια στην περίπτωση κατά την οποία ισχύσουν οι τελευταίες αποφάσεις για την επιστροφή στο Δημόσιο των ακινήτων που παραχωρήθηκαν στη Μονή Βατοπεδίου, απειλεί ο ηγούμενος Εφραίμ. Σε υπόμνημά του προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Ορους, ο κ. Εφραίμ εμμένει στην κυριότητα της μονής επί της λίμνης Βιστωνίδας και υποστηρίζει ότι οι εκτάσεις που αντηλλάγησαν ήταν επιλογή του ελληνικού Δημοσίου, το οποίο και εκτίμησε την αξία τους.

Παραθέτει επίσης αναλυτικά στοιχεία, επιχειρώντας να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό ότι η αξία της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων ανέρχεται σε 62.549.108 ευρώ. Σύμφωνα με τον κ. Εφραίμ, η μονή από τα ακίνητα που της παραχωρήθηκαν, και στη συνέχεια εκποίησε, εισέπραξε περίπου 54 εκατ. ευρώ. «Εκ της πωλήσεως των ως άνω ακινήτων προκύπτει πλεόνασμα 3.847.905 ευρώ» καταλήγει, αναγνωρίζοντας ότι η μονή είχε κέρδη από τις πωλήσεις.
(Καθημερινή, 28/10/2008)

26 October 2008

Άσχημη στην κούνια, όμορφη στη ρούγα

της Ισμήνης
3. Τα εφηβικά χρόνια

Κάπως έτσι κυλούσαν τα χρόνια μου, με την αδελφή μου να κρατά την πρωτοκαθεδρία στις εξόδους μας στην κάθε φιλική ή συγγενική ομήγυρη και στην οικογένεια. Να κλαίω εγώ και να κοιτάζω με μίσος τα ίσια μου μαλλιά, τα στραβά μου τα δόντια και τα αλλήθωρα μάτια μου.

Όμορφη μεν δεν ήμουνα, αλλά σίγουρα δεν ήμουνα χαζή, διότι αναρωτιόμουνα και έθετα στα ίσα τα ερωτήματά μου, για ποιο λόγο όταν είμαστε κάπου με την αδελφή μου, όλοι αυτοί προσέχουν αυτή και όχι εμένα; Η απάντηση που εισέπραττα δεν με ικανοποιούσε, παρόλο που προερχότανε από το πλέον φωτεινό αστέρι της ζωής μου την μαμά μου:
-Εγώ σε αγαπάω, μου έλεγε, μην σε νοιάζει για τους άλλους.
Μωρέ με ένοιαζε και με παρένοιαζε, αλλά τι μπορούσα να κάνω περισσότερο;

Ήρθε η εποχή του σχολείου και ξεκίνησε το άλλο μαρτύριο. Τα παιδιά είμαστε κακά και δεν μπορούμε να διακρίνουμε, πόσο μπορεί να πληγώνουμε τον άλλον κολλώντας κοροϊδευτικά παρατσούκλια με κέντρο τα εμφανισιακά ελαττώματα. Το μόνο που με έσωζε ήταν η κοινωνική θέση του πατέρα μου και η οικονομική του άνεση. Η προσφορά του στην κοινωνία και στο σχολείο έσωζε το πληγωμένο γόητρο της μικρής άσχημης κόρης του και κρατούσε σε κάποια απόσταση τους ενοχλητικούς σχολιαστές.

Πέρασαν τα χρόνια του δημοτικού και άρχισαν τα χρόνια του γυμνασίου, χωρίς ουσιαστικά να έχει αλλάξει τίποτα, απεναντίας προσετέθη η επιμέλεια της μεγάλης αδελφής στα μαθήματα και η άψογη συμπεριφορά της απέναντι στους καθηγητές.

Εν αντιθέσει με εμένα που βρήκα ένα τρόπο να τραβάω την προσοχή, εκτός βέβαια από τα βασανιστικά μου κουσούρια, που όταν είσαι 6 χρονών ελπίζεις ότι κάτι θα αλλάξει, αλλά όταν φτάνεις στα 16 και παραμένουν σε αγχώνουν και ξεκινάς αλλόκοτες συμπεριφορές για εντυπωσιασμό. Πως τραβάς την προσοχή λοιπόν; Απλά πράγματα, δημιουργείς φασαρίες, κάνεις κοπάνα από το σχολείο, σε πηγαίνουν συνέχεια στο γραφείο, πηγαίνεις αδιάβαστη, και τέλος αναπτύσσεις ταλέντα ανταγωνιστικά ή μοναδικά!

Το δικό μου ταλέντο, ήταν η αντιγραφή. Όλες καταναλώνανε ώρες στο διάβασμα, εγώ κατανάλωνα ώρες στην εφεύρεση τρόπων αντιγραφής στα διαγωνίσματα, κοινώς σκονάκια. Είχα γίνει εξπέρ και μάλιστα είχα το θράσος να απαιτώ συγνώμη από τους καθηγητές, όποτε τύχαινε να με τσακώνουν, προσποιούμενη ότι δεν κατάλαβαν, απλά παρεννόησαν. Και όντως τα κατάφερα και έγινα το νούμερο 1 στην λούφα και στην αταξία. Η δε μεγαλύτερη ικανοποίησή μου ήταν, όταν καλούσαν την ήσυχη και επιμελή αδελφή μου στο γραφείο του διευθυντή, για να συνετίσει αυτή την απείθαρχη αδελφή της.
-Τι θα γίνει με αυτό το παιδί, της έλεγαν δείχνοντας εμένα. Τουλάχιστον είχα βρει ένα σίγουρο τρόπο να την κάνω να εξοργίζεται!

Κάποια στιγμή σε ώρα περισυλλογής και αυτοκριτικής, αφού είχα εισπράξει μια 3-ήμερη αποβολή από το σχολείο, με κοίταξα στον καθρέφτη και διαπίστωσα μια αλλαγή που δεν της είχα δώσει σημασία. Είχα καιρό να κόψω τα μαλλιά μου, πάντα αγορίστικα κομμένα, είχαν μακρύνει και ήταν όμορφα, γερά και μου πήγαιναν δίνοντάς μου άλλον αέρα.

Δεν έβαζα τα γυαλιά μου δημοσίως, μόνο στο σπίτι, και διαπίστωσα ότι πλέον δεν αλληθώριζα, τα σιδεράκια που επιμελώς έβγαζα και τα έκρυβα δεν μου χρειάζονταν πια.

Άσε που περνούσα ένα κεφάλι την αδελφή μου στο ύψος και ήμουν μισή σε πλάτος από αυτήν, που όλη της η χάρη και η ομορφιά είχε κλείσει τον κύκλο της μέχρι τα 18 της χρόνια και μετά άρχισε να εισπράττει τα αντίστροφα, εν αντιθέσει με εμένα που εισέπραττα τα θετικά.

Άρχισα να ντύνομαι πιο θηλυκά και κομψά, άρχισα να κοιτάω τα αγόρια στα μάτια εγώ που πάντα στρεφόμουνα στο πλάι για να μην δουν τα μάτια μου, άρχισα να τους μιλάω πρώτη και να γελάω δυνατά, εγώ που κρυβόμουνα στα πάρτι πίσω από τον μπουφέ η πίσω από τους δίσκους προσποιούμενη ότι δεν με ενδιέφεραν.

Με πειράζανε στο δρόμο οι άντρες και μου άρεσε αυτό, για να μην πω ότι προκαλούσα την προσοχή τους, για να ικανοποιήσω τη έλλειψη ενδιαφέροντος που τόσα χρόνια με βασάνιζε. Έκανα συλλογή από τα ραβασάκια που μου έδιναν τα αγόρια και πολλές φορές έλεγα της αδελφής μου, «θέλεις κανένα; μου περισσεύουν».

Έβαψα και ξανθά τα μαλλιά μου για να ολοκληρώσω την ρήση: η εκδίκηση της ξανθιάς! Μπορεί να λένε ότι οι άντρες αγαπάνε τις ξανθές αλλά παντρεύονται τις μελαχρινές! Σας διαβεβαιώνω ότι είναι πολύ ωραίο να είσαι ξανθιά, να συμπεριφέρεσαι σαν ξανθιά αλλά να έχεις μυαλό μελαχρινής, την εξυπνάδα καστανής και την γοητεία της κοκκινομάλλας!

25 October 2008

Σπίτια με μόλις 1.000 ευρώ

Αν αναρωτιέστε τι θα μπορούσατε να αγοράσετε στις ΗΠΑ για το ποσό των 1.000 ευρώ, εκτός από gadgets, η απάντηση είναι: ακίνητα (click στη φωτογραφία).

Στο Ντιτρόιτ, την πρώην μητρόπολη της παραγωγής αυτοκινήτων, η οικονομική ύφεση έχει προκαλέσει την κατακόρυφη πτώση των τιμών των ακινήτων.

Οι εξωφρενικά χαμηλές τιμές τις περισσότερες φορές αφορούν εγκαταλειμμένα ακίνητα, που έχουν κατασχεθεί από το κράτος, αλλά η τιμή τους δεν παύει να είναι δελεαστική.

Οι μεσίτες της περιοχής μάλιστα υποστηρίζουν ότι άνθρωποι από διάφορες γωνιές του κόσμου έχουν εκφράσει αγοραστικό ενδιαφέρον.
(Ελ. Τύπος, 24/10/08)
Ωραία, δεν είναι ακριβώς παλατάκια, αλλά με μερικές εκατοντάδες € μπορείτε να τα σουλουπώσετε...
Και έχουν και κήπο για να καλλιεργήσετε ζαρζαβατικά ή καμιά φούντα!

24 October 2008

Ξεβράκωμα στα αεροδρόμια

...
Έτσι θα μας βλέπουν στις οθόνες του αεροδρομίου, αν εγκριθεί το τρομολάγνο σχέδιο να περνάνε όλοι οι επιβάτες από τα νέα μηχανήματα (υπολογίστε: νέες παραγγελίες, νέες προμήθειες, νέες μίζες και βλέπουμε). Και δεν με απασχολεί που θα ανακαλύψουν τα όπλα και τα χατζάρια που έχω στη ζώνη ή ότι θα φανούν όλα τα προσόντα μου -δικά μου είναι και άσε τους άλλους να ζηλεύουν-, αλλά ότι θα αποκαλυφθούν όλα τα παχάκια, οι κοιλιές και τα σωσίβια που μας δημιούργησε η κακούργα καθιστική ζωή. Αίσχος!

Αντιθρησκευτικά μηνύματα σε λεωφορεία

...
Σε λεωφορεία του Λονδίνου θα τοποθετηθούν από τον Ιανουάριο μηνύματα εναντίον του εκκλησιαστικού μηχανισμού και της πίστης σε θεούς και δαίμονες. Για το σκοπό αυτό έχουν ενδιαφερθεί ήδη χορηγοί, γνωστότερος από τους οποίους είναι ο εξελικτικός βιολόγος Richard Dawkins, ο οποίος διαθέτει ήδη τώρα 5.500 λίρες και αργότερα θα διπλασιάσει αυτό το ποσό.


Η εκστρατεία με τα αντιθρησκευτικά μηνύματα αποβλέπει στην εξισορρόπηση ανάλογων θρησκευτικών μηνυμάτων του εκκλησιαστικού μηχανισμού. Οι συντονιστές της αντιθρησκευτικής καμπάνιας θεωρούν ότι η θρησκεία έχει στο βρετανικό δημόσιο βίο ασυδοσία δράσης, απαλλαγή από φόρους, δικαίωμα προσφυγής εναντίον προσβολών και διαθέτει μηχανισμό για πλύση εγκεφάλου σε μικρούς μαθητές. Καιρός είναι, λένε, να ακουστούν και αντίθετες απόψεις στην καθημερινή ζωή της πόλης.

Ο Dawkins περιμένει ότι θα υπάρξει σημαντική αντίδραση από εκπροσώπους των βρετανικών εκκλησιών, γιατί αυτή η αντιθρησκευτική καμπάνια θα «αναγκάσει» τους απλούς ανθρώπους να βάλουν το μυαλό τους να σκεφτεί. Και η σκέψη είναι κακό πράγμα για τους πιστούς. Όπως έλεγε και ο Hemingway: «Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι άθρησκοι!»
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

23 October 2008

Βιβλία, βιβλία

...
«ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΩΝ ΔΟΞΑΙ»
«...Στόχος μου ήταν να μεταφέρω τα λόγια του Επίκουρου και των μαθητών του στο σημερινό άνθρωπο που συλλογάται ελεύθερα, στον επιστήμονα, στο μορφωμένο αλλά και τον απλό άνθρωπο που δεν αρκείται στη μιζέρια της καθημερινότητας και θέλει να ξεφύγει από το κοπάδι, για να καταφύγει σε μια πνευματική όαση ευδαιμονίας. Αυτός είναι και ο λόγος που αντιδιαστέλλω με τη γραφή στο βιβλίο αυτό τη ζωή της αφροσύνης και της κενολογίας με τη Ζωή της φρόνησης και της Επικούρειας φιλοσοφίας. Ο πυρήνας του εγχειρήματος βέβαια είναι οι γεμάτες σοφία γνώμες (δόξαι) του Επίκουρου και των μαθητών του. Ελπίζω οι φράσεις αυτές να μιλήσουν στο νου και στην καρδιά κάθε αναγνώστη και αναγνώστριας, όπως μίλησαν και σε μένα, προτρέποντάς με να τις μεταγράψω στο μικρό αυτό βιβλίο...»

Χρήστος Γιαπιτζάκης
Δρ. Ιατρικής Γενετικής
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Κουβανική άποψη...

για τις εκλογές στις ΗΠΑ

(click)

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

22 October 2008

Δεν πρόκειται για σκάνδαλο αλλά για θαύμα!

Μεταξύ Βουλής και Ευελπίδων



(του Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 21/10/2008)

Αν θέλουμε καλά και σώνει να δούμε την όλη υπόθεση υπό το πρίσμα της λεγόμενης Θετικής Σκέψης, μπορούμε να δεχτούμε ότι δεν πρόκειται για σκάνδαλο αλλά για θαύμα που πρέπει να μας ενθουσιάσει: Τόσες και τόσες υπηρεσίες, γνωμοδοτικά συμβούλια, κτηματικές εταιρείες, γραμματείες, υφυπουργεία, υπουργεία, συντονίστηκαν, ομονόησαν, κατανίκησαν τον δράκο της γραφειοκρατίας και δίχως αργοπορία απέδωσαν σε μια μονή το δίκαιο που ούτως ή άλλως της είχε δώσει η ίδια η Ιστορία, διά χειρός Βυζαντινών αυτοκρατόρων και σουλτάνων (το ότι ένιοι του Αγίου Ορους είχαν σπεύσει, προ Αλώσεως, να αποσπάσουν υποσχέσεις προνομίων από τους εθνικούς και θρησκευτικούς πολεμίους είναι άλλων ηγουμένων ευαγγέλιο).

Η Θετική Σκέψη επίσης υποχρεώνει να ασπαστούμε την άποψη ότι η πολιτεία με τις δωρεές της (γιατί δωρεά είναι να αντιπαρέχεις πανάκριβα οικοδομήματα για μια λιμνοθάλασσα που δεν ανήκει σε κανέναν) άλλο δεν είχε στον χριστιανικό νου της, παρά το πώς να διευκολύνει το φιλάνθρωπο εκκλησιαστικό έργο. Μήπως δεν είναι τάχα γνωστό ότι η Μονή Βατοπεδίου, πιστή στον τρόπο του Μεγάλου Βασιλείου, σκόπευε να ιδρύσει στο Ολυμπιακό Χωριό μια νέα Βασιλειάδα, με πτωχοκομεία, νοσοκομεία και ορφανοτροφεία, όπου οι πένητες του κόσμου τούτου, όσοι όντως αίρουν τον μικρό τους σταυρό χωρίς να το διαφημίζουν σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις, θα έβρισκαν περίθαλψη και παραμυθία;

Και επειδή η Θετική Σκέψη κάνει τον κόσμο όχι απλώς πιο υποφερτό αλλά σχεδόν όμορφο, δεν έχουμε παρά να εικάσουμε ότι ο βροντόφωνος κομματικός διαγκωνισμός για το αν πρέπει να συσταθεί εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή δεν απορρέει από κομματική υστεροβουλία αλλά από γνήσιο καθαρτήριο πάθος. Ναι, οφείλουμε να το παραδεχτούμε, έστω και αν κανένας απτός λόγος δεν μας ωθεί σε κάτι τέτοιο: Οταν οι ηγέτες μας λένε ότι θέλουν να λάμψει η αλήθεια, το εννοούν, ακόμα και αν γνωρίζουν πως η λάμψη αυτή μπορεί να κάψει κάποιους πρωτοκλασάτους.

Όχι, όσο επαγγελματίες της καχυποψίας κι αν καταντήσαμε με τα χρόνια, αφού τα παθήματα δεν μπορεί παρά να γίνονται μαθήματα, οι μεν κυβερνητικοί δεν σκέφτηκαν ούτε στιγμή με ποιο σενάριο θα εξασφαλίσουν την ατιμωρησία των ανομησάντων (ή έστω «παραπλανηθέντων») στελεχών τους, οι δε αξιωματικώς αντιπολιτευόμενοι ούτε καν διανοήθηκαν να περιορίσουν το χρονικό βάθος της έρευνας ώστε να μη θιγούν οι δικοί τους υπουργοί που, από επίσης χριστιανικά αισθήματα κινούμενοι, έθεσαν τα θεμέλια του σκανδάλου.

Ναι, τους κινεί το πάθος της αλήθειας. Εξ ου και η θετική, η θετικότατη σκέψη τους να μετακινηθεί προσωρινά η Βουλή στην Ευελπίδων, ώστε να εξασφαλιστεί ότι θα έχει στη διάθεσή της τον φάκελο του σκανδάλου. Τον πλήρη...

21 October 2008

Φινοπωρινή εικόνα II

Σε προηγούμενη ανάρτηση παρουσιάστηκε μια φωτογραφία με τα φθινοπωρινά χρώματα ανάμικτου δάσους σε ευρωπαϊκή χώρα. Ακολουθεί τώρα μια όμοια εικόνα από την Ιαπωνία.

(click)

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

20 October 2008

Ωχ, τα σκάνδαλα βλάπτουν το «παγκάρι»

Οι πολίτες εκφράζονται ειρωνικά και «κουμπώνονται» μπροστά στους κληρικούς




«Βρε καλώς τους Βατοπαιδινούς». Είναι μία από τις ειρωνικές προσφωνήσεις υποδοχής που ακούνε τον τελευταίο καιρό κληρικοί οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με πολίτες, όχι τίποτε... άπιστους αλλά ως χθες ανθρώπους της Εκκλησίας. Την ίδια ώρα οι εισπράξεις των παγκαριών, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, παρουσιάζουν δραματική μείωση.

Από το 2005, οπότε και το πανελλήνιο πληροφορήθηκε τις δραστηριότητες του Μητροπολίτη πρώην Αττικής κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι διαθέτει υπεράκτια εταιρεία, άρχισε μια σταδιακή μείωση των εισπράξεων των παγκαριών. Το πρόβλημα ενισχύθηκε εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης αλλά πολλαπλασιάστηκε το τελευταίο χρονικό διάστημα, όταν άρχισαν να γίνονται οι αποκαλύψεις για τη δραστηριότητα που ανέπτυξε ο ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου Αρχιμανδρίτης κ. Εφραίμ με τη Βιστωνίδα. Κουμπιά, παλιές ελληνικές δραχμές και ξένα νομίσματα βρέθηκαν μέσα στα παγκάρια που άνοιξαν, όπως πράττουν, οι εφημέριοι στις αρχές του μήνα. «Το πρόβλημα θα αποτυπωθεί ακόμη περισσότερο στις αρχές Νοεμβρίου» τονίζει Αρχιμανδρίτης. Στις αρχές Οκτωβρίου που άνοιξε το παγκάρι μαζί με τους υπόλοιπους κληρικούς και τους συνεργάτες του καταμετρήθηκαν περί τα 3.000 ευρώ για τον μήνα Σεπτέμβριο, όταν ακόμη και τους καλοκαιρινούς μήνες οι εισπράξεις ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ. Και όλα αυτά όταν μόνο τα πάγια έξοδα του ναού ξεπερνούν τα 3.500 ευρώ.

«Οι μητροπολίτες ελάχιστα έχουν αντιληφθεί από τα όσα ζούμε. Κυκλοφορούν με τα αυτοκίνητα και τους οδηγούς τους και δεν ακούνε τι λέει ο κόσμος. Εμείς, ακόμη και τα παιδιά και οι πρεσβυτέρες μας, δεχόμαστε καθημερινά τον χλευασμό ανθρώπων οι οποίοι νομίζουν ότι διαθέτουμε όλοι υπεράκτιες εταιρείες και είμαστε πλούσιοι». Τα λόγια ανήκουν σε έναν από τους χιλιάδες εφημερίους ο οποίος καθημερινά εξομολογεί πιστούς και βρίσκεται πάντα στον ναό του.

«Προχθές» αφηγείται στο «Βήμα» Αρχιμανδρίτης «πήγα στην τράπεζα για να πληρώσω λογαριασμούς της ενορίας μου. Ο κόσμος ήταν πολύς. Περίμενα στην ουρά και ένας κύριος μου φωνάζει: "Καλώς τον Βατοπαιδινό". "Με ξέρετε, κύριε" του απάντησα και εκείνος άρχισε να μου λέει ότι όλοι οι ιερείς έχουμε περιουσίες. Τι να πεις;» διερωτάται και προσθέτει: «Σκύβουμε το κεφάλι, κοκκινίζουμε και προχωράμε»...

Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως ο Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, φοβούνται ότι με αφορμή την υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα αντικληρικό πνεύμα. Οπως δηλώνει ο κ. Παύλος, «κάποιοι επιθυμούν, φαίνεται, να απαξιώσουν την Εκκλησία στα μάτια του ελληνικού λαού ώστε ευκολότερα να την περιθωριοποιήσουν και ως ρεφρέν στα λεγόμενα ακούγεται ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους».
(ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ, Το ΒΗΜΑ, 19/10/2008)

19 October 2008

Αγρίεψε ο προεκλογικός αγώνας...

στην Αμερική

Άσχημη στην κούνια, όμορφη στη ρούγα

της Ισμήνης
2. Τα παιδικά χρόνια

Δεν ήξερα η κακομοίρα, που να ξέρω δεν μου είπε κανένας ότι όλα τα ωραία πράγματα τελειώνουν κάποτε. Κάπως έτσι τελείωσαν και οι ωραίες μέρες που πέρασαν εγώ και η μαμά μου στο μαιευτήριο. Και πήγαμε σπίτι, στο καινούργιο μου σπίτι που θα ήταν από εδώ και πέρα. Καλέ κοίτα να δει πόσα σπίτια άλλαξα μέσα σε 1 εβδομάδα. Από την κοιλιά της μαμάς μου, στο μαιευτήριο και μετά εδώ, μπράβο μου! 3 μετακομίσεις και πόσο σημαντικές στη επίγεια ζωή μου και ας είχε αρχίσει μόλις 1 εβδομάδα πριν.

Άντε πάλι να μάθω τους καινούργιους θορύβους, να μάθω σε άλλο κρεβάτι και να βλέπω άλλα άτομα. Όχι ότι με ένοιαζε ιδιαιτέρως, άλλωστε εγώ δεν έκανα άλλη δουλειά από το να κοιμάμαι, να τρώω και να λερώνομαι. Για όλα αυτά όμως, επειδή δεν μπορούσα μα μιλήσω, έπρεπε με κάποιο τρόπο να ειδοποιώ για ποιο πράγμα από όλα είχα ανάγκη.

Στην αρχή αξιοπρεπώς περίμενα να μου δώσουν την πρέπουσα σημασία, υπέθετα ότι θα ήμουνα το επίκεντρο του κόσμου ή μάλλον της οικογένειας, όπως άκουσα να λένε. Άρα οικογένεια σημαίνει ένας μπαμπάς, μία μαμά, μια αδελφή κι εγώ; Καλά θα το σκεφθώ αργότερα γιατί βλέπω και κάποια άτομα με άσπρα μαλλιά να με παίρνουν αγκαλιά και δεν ξέρω αυτά τι ρόλο παίζουν στην οικογένεια. Η μαμά μου την κυρία με τα άσπρα μαλλιά την λέει μαμά και τον κύριο μπαμπά … άρα εγώ πόσες μαμάδες και μπαμπάδες έχω;

Επειδή λοιπόν κατάλαβα ότι όλοι είχαν και κάποια σοβαρή δουλειά να κάνουν και όχι να ασχολούνται συνέχεια με μένα, βρήκα ένα τρόπο να δηλώνω την παρουσία μου, άρχισα να φωνάζω και σιγά τη φωνή που έβγαζα την μετέτρεψα σε κάτι πιο άσκημο ακουστικά, μάλλον έσκουζα, αλλά έπιασε το κόλπο και έτσι είχα αυτό που ζητούσα. Επειδή όμως πολλές φορές μπερδεύανε τις ανάγκες μου, άρχισα να βγάζω ένα διαφορετικό ήχο για κάθε μου ανάγκη.

Καμιά φορά έτσι που άρχιζα για πλάκα να κλαίω και να χτυπιέμαι εισέπραττα την άγρια φωνή του μπαμπά μου –τι έχει πάλι το σκασμένο και κλαίει, φαγωμένο είναι, καθαρό είναι, μόλις ξύπνησε… αμάν πια! Κακό σημάδι το … αμάν πια σκεφτόμουνα και έτσι πάλι αξιοπρεπώς το βούλωνα.

Η μόνη που με καταλάβαινε και με έπαιρνε αμέσως αγκαλιά και με κανάκευε ήταν η μαμά μου, χμμ … γι’ αυτό το έκανα! Όλα καλά και όμορφα εκτός από τη αδελφή μου, τι τσιμπιές και ξύλο έτρωγα, όταν δεν ήταν κανείς κοντά μου δεν λέγεται … και έκλαιγα … και άντε να τους πεις για ποιο λόγο κλαις.

Και μεγάλωνα μεν αλλά ήμουνα ελαφρώς κατηγορίας πτερού! Τόσο πτερού που ούτε στα πόδια μου δεν μπορούσα να σταθώ για να περπατήσω κι έτσι βρήκα την πιο εύκολη λύση να σέρνομαι και μάλιστα από τη μία πλευρά. Έτσι μου κολλήσανε και το παρατσούκλι «ερπετό»! σιγά
–σιγά άρχισα να στέκομαι στα πόδια μου, και να κάνω χαριτωμενιές, όπως κάνουνε όλα τα παιδάκια, μόνο που δεν διασκεδάζανε μαζί μου αλλά μου χαϊδεύανε στοργικά το κεφάλι. Τότε ήταν που μου κολλήσανε και το 2ο παρατσούκλι το «μόμολο». Τρόμαξα να ξεκολλήσω από το ερπετό και νάσου το άλλο, λες και θα πάθαιναν τίποτα αν με φωνάζανε με το όνομά μου!

Καλά άλλη ιστορία και αυτή με το όνομά μου! Καλά λένε τρελός παπάς σε βάφτισε! Όταν ήρθε η ώρα να με βαφτίσουν, ο μπαμπάς μου δεν ήθελε να βγάλει το όνομα της πεθεράς του λέγοντας –Δεν έβγαλα το όνομα της μάνας μου στην 1η μου κόρη … (τη μαμά του τη λέγανε Σταυρούλα κι είχε κάτσει του μπαμπά μου ότι Σταυρούλα και Μαρία λέγανε μόνο τις υπηρέτριες), θα βγάλω το όνομα της πεθεράς μου; Αικατερίνη την λέγανε και τελικά κατάλαβα ότι αγαπούσε θανάσιμα ο μπαμπάς μου τη γιαγιά μου, την κυρία με τα άσπρα μαλλιά που σας έλεγα πιο πάνω.

Οπότε ο νονός μου πρότεινε να με βγάλουν Κλαίρη. Πάμε στην εκκλησία το λένε στον παπά, στύλωσε τα πόδια αυτός –Καθολικό όνομα δεν βγάζω! Και τότε άρχισαν οι καλεσμένοι να προτείνουν ονόματα που ήταν αρεστά στον παπά και στους γονείς μου – εμένα φυσικά κανένας δεν με ρώταγε. Κάποιος αρχαιολάτρης είχε την φαεινή ιδέα και ανέφερε ένα όνομα, που τελικά άρεσε στον παπά, στον κουμπάρο και στους γονείς μου!

Τώρα πια έχω όνομα και χάρη! χα! Εδώ την πάτησα! Έμεινα στο όνομα και έχασα τη χάρη. Διότι καθ’ οδόν, όσο η αδελφούλα μου ομόρφαινε, εγώ εισέπραττα τα αντίθετα, δηλαδή ασκήμαινα! Βγαίναμε βόλτα οι 2 αδελφούλες χεράκι–χεράκι, εκεί να δεις σύγκριση … η μια μελαχρινή με πλούσια μαλλιά όλου μπούκλες, άσπρο δέρμα με κόκκινα μάγουλα και μαύρα μάτια, η άλλη, εγώ δηλαδή, κάτι μεταξύ ξανθού προς το ξεπλυμένο και ξεβαμμένο, κάπως έτσι τέλος πάντων, ίσιο μαλλί με μετρημένες τις τρίχες της κεφαλής μου.

Αδύνατη με καλαμάκια πόδια, γόνατα συνέχεια χτυπημένα, χλωμή, είχα όμως έξυπνα καστανά μάτια – καλή παρηγοριά! Ξέχασα … το ένα μου αυτί πέταγε σαν πτερύγιο, γιατί όταν κοιμόμουνα το δίπλωνα –ανωμαλία κι αυτή– και μου το βάζανε στη θέση του κολλημένο με λευκοπλάστη!

Ξέχασα και το πιο σοβαρό! Πέρασα κοκίτη και από την αδυναμία και τον επίμονο βήχα χαλάρωσε το οπτικό νεύρο και παρουσίασα στραβισμό και μου βάλανε γυαλιά! Οπότε πάνε στράφι τα έξυπνα καστανά μάτια! Τα μισούσα τα γυαλιά! Α! ξέχασα και το άλλο … είχα και στραβά … μα θεόστραβα δόντια και μου βάλανε σιδεράκια. Δεν είχε βγει το σήριάλ «Μαρία η άσχημη» να είναι της μόδας ο ορθοδοντισμός! Τα μισούσα τα σιδεράκια.

Όχι δεν ξέχασα κάτι άλλο. Μπορείτε να φαντασθείτε τις 2 αδελφούλες; Στο οικογενειακό άλμπουμ υπάρχουν, αμέτρητες φωτογραφίες της αδελφής μου σε όλες τις πόζες και τις ηλικίες, ενώ οι δικές μου είναι μετρημένες στα δάχτυλα.

18 October 2008

Αντιδράσεις στην Ολλανδία για Μαροκινό δήμαρχο στο Ρότερνταμ

...
Ο ηγέτης της ακροδεξιάς Γκερτ Βίλντερς καταδίκασε τον διορισμό ενός ολλανδομαροκινού πολιτικού στη δημαρχία του Ρότερνταμ. Ο Βίλντερς έκανε χθες Παρασκευή εξαιρετικά επιθετικές δηλώσεις όσον αφορά τον επικείμενο διορισμό του Ολλανδού-Μαροκινού Άχμεντ Αμπουταλέμπ στο θώκο του δημάρχου του Ρότερνταμ.

«Το να διοριστεί ένας Μαροκινός ως δήμαρχος της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ολλανδίας είναι εξ ίσου γελοίο με το να διοριστεί ένας Ολλανδός δήμαρχος της Μέκκας», δήλωσε. Πρόσθεσε ότι ο Αμπουταλέμπ «θά'πρεπε να γίνει δήμαρχος της Ραμπάτ ή του Μαρόκου». Και συνέχισε: «Με αυτόν δήμαρχο, το Ρότερνταμ θα είναι μια Ραμπάτ στις όχθες του ποταμού Μάας. Προσεχώς θα βάλουμε και ιμάμη στη θέση του αρχιεπισκόπου. Αυτό είναι τρέλλα».

Ο Αμπουταλέμπ, 47 χρόνων, επελέγη από το δημοτικό συμβούλιο του Ρότερνταμ, μιας πόλης 580.000 κατοίκων- εκ των οποίων ποσοστό 45% δεν έχουν γεννηθεί στην Ολλανδία. Ο διορισμός του πρέπει να επικυρωθεί από την κυβέρνηση και να γίνει αποδεκτός από τη Βασίλισσα Βεατρίκη. «Πρόκειται για μια τυπική διαδικασία», δήλωσε εκπρόσωπος της πόλης αναφερόμενος στον πρώτο διορισμό μαροκινού, και μάλιστα μουσουλμάνου, σε αυτοδιοικητικό αξίωμα στην Ολλανδία.

Είναι η δεύτερη φορά που η διττή υπηκοότητα του Αμπουταλέμπ προκαλεί αναταράξεις στο ολλανδικό πολιτικό σκηνικό, μετά τον διορισμό του ως υφυπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων το 2007.
Μόνο που ξεχνάνε οι διαμαρτυρόμενοι Ολλανδοί ότι οι Ινδονήσιοι και Άραβες και Λατινοαμερικάνοι που έφτασαν στην Ολλανδία από τις αποικίες, ήταν υπηρέτες ή εργάτες που θα έκαναν στην Ολλανδία τις βρώμικες δουλειές. Έκαναν αυτές τις δουλειές, αλλά τώρα βλέπουμε ότι οι εργάτες που μεταφέρθηκαν τότε, ήταν άνθρωποι που απέκτησαν με το χρόνο γνώσεις και δεξιότητες και διεκδικούν ισότιμα κοινωνική και πολιτική αναβάθμιση. Η σύγκριση που κάνει ο Βίλντερς μεταξύ Ρότερνταμ και Μέκκας πάσχει, γιατί οι Άραβες δεν έτυχε να έχουν αποικία στην Ολλανδία και να εισάγουν Ολλανδούς υπηρέτες και εργάτες στη χώρα τους.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

17 October 2008

Απόδειξη ύπαρξης δια της απορρίψεως

Απορρίφθηκε αγωγή κατά του Θεού επειδή δεν έχει διεύθυνση!



Αμερικανός δικαστής απέρριψε αγωγή κατά του... Θεού με το αιτιολογικό ότι στερείται διευθύνσεως και άρα δεν είναι δυνατόν να κλητευθεί. Το παράλογο αυτό σκεπτικό ήταν η απάντηση σε μια εξίσου παράλογη μήνυση του γερουσιαστή Νεμπράσκας Ερνι Τσέιμπερς, ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να σύρει τον Μεγαλοδύναμο στα δικαστήρια ως υπεύθυνο για όλα τα κακά της μοίρας των ανθρώπων, ήτοι «θανάτους, καταστροφές, τρομοκρατία».

Την απόρριψη τη χαρακτήρισε απόδειξη της αναγνώρισης της ύπαρξης του Θεού. «Αφού υπάρχει λοιπόν και γνωρίζει τα πάντα, τότε θα έχει υπόψη του και τη μήνυση» είπε ο γερουσιαστής, αποκαλύπτοντας ότι απώτερος σκοπός του ήταν να αποδείξει ότι σήμερα οποιοσδήποτε μπορεί να μηνύσει οποιονδήποτε.

(BHMA, 17/10/2008)
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

16 October 2008

Δεν σας πιστεύουμε

(του Aντωνη Kαρκαγιαννη, Καθημερινή, 15/10/2008)

Δεν είναι βέβαιο αν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ως μέγεθος ζημίας του Δημοσίου, θα καταλάβει, αν και στον βαθμό που θα αποκαλυφθεί πλήρως, την πρώτη θέση στον μακροσκελή κατάλογο των σκανδάλων. Είναι όμως από τώρα βέβαιο ότι είναι το πρώτο σε σατανική διαπλοκή υλικών συμφερόντων και υποκριτικής «πνευματικής» συγκάλυψης ανόμων πράξεων «παραπλανηθέντων υπουργών», άλλων κρατικών παραγόντων και τώρα πλέον και ανωτέρων ή ανωτάτων δικαστικών λειτουργών. (Οταν σε πάρει ο κατήφορος ένα είναι το τέρμα, ο πάτος). Από αυτή την άποψη, αν το σκάνδαλο και η διαχείρισή του αποκαλυφθούν πλήρως, τότε αυτή η αποκάλυψη θα συμπεριλάβει κατ’ ανάγκην ευρύτερες και μονιμότερες παθογένειες της ζωής μας, δημόσιας και ιδιωτικής.

Ας πάρουμε, εν τάχει, τα πράγματα από την αρχή και με τη σειρά. Αρχή ήταν η αναγνώριση στη Μονή Βατοπεδίου δικαιωμάτων απόλυτης και απεριόριστης κυριότητας επί της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων εκτάσεων. Η λίμνη και κατ’ άλλους η λιμνοθάλασσα της Βιστωνίδας ήταν χώρος κοινόχρηστος και οι παραλίμνιες εκτάσεις καλλιεργούνταν από αγρότες της περιοχής και ουδέποτε από τη Μονή. Τώρα μάλιστα αποκαλύπτεται ότι η λίμνη ήταν επισήμως προστατευόμενη περιοχή και οποιοδήποτε δικαίωμα κυριότητας, ανεξαρτήτως των τίτλων που και αυτοί βασίμως αμφισβητούνται, είναι στις μέρες μας ανενεργό. Οπως ανενεργός είναι η νόμιμη ή παράνομη κυριότητα δάσους ή ακτών. Χρειάσθηκε πλεκτάνη και προσυμφωνημένη αμοιβαία παραίτηση Δημοσίου και Μονής από εκδικαζομένη αγωγή για να νομιμοποιηθούν τα «δικαιώματα» της Μονής. Αυτές οι μεθοδεύσεις βαραίνουν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και οι σχετικές πράξεις φέρουν την υπογραφή υπουργών.

Στη συνέχεια, αφού η Μονή έγινε νόμιμος ιδιοκτήτης της λίμνης έθεσε σε εφαρμογή το δεύτερο στάδιο των σατανικών της σχεδίων. Ο παμπόνηρος «άγιος» ηγούμενος και η παρέα των μοναχών που τον περιβάλλει καταλάβαιναν ότι η λίμνη και το νερό της δεν είχαν καμιά εμπορική αξία και η ιδιοκτησία της σ’ ένα χώρο κοινόχρηστο ήταν ούτως ή άλλως σαθρή, αβέβαιη και οπωσδήποτε δεν προσφερόταν σε επικερδή αξιοποίηση. Τότε είναι που... ο Σατανάς τους εσκανδάλισε και τους έβαλε την ιδέα της ανταλλαγής εκτάσεων νερού με άλλες εκτάσεις του Δημοσίου, στέρεες και προπαντός αξιοποιήσιμες.

Η όλη υπόθεση θυμίζει αρκετά τις «Νεκρές Ψυχές» του Γκόγκολ όπου ένας σατανικός Ρώσος απατεώνας κατόρθωνε να πουλάει πεθαμένους δουλοπάροικους που ο ίδιος, με μέσα και υψηλές διασυνδέσεις, φρόντιζε να μη διαγραφούν από τους καταλόγους των δουλοπαροίκων! Ολοι γνώριζαν την αλήθεια και όλοι είχαν κάποιο συμφέρον να υποκρίνονται ότι δεν την γνωρίζουν. Η ευφυής αυτή επινόηση βοήθησε τον Γκόγκολ, παρακολουθώντας τις περιπέτειες του σατανικού απατεώνα, να αποκαλύψει και να περιγράψει τη θανάσιμη διαφθορά της ρωσικής φεουδαρχίας της εποχής εκείνης. Εύχομαι πραγματικά οι περιπέτειες του «αγίου» Εφραίμ να μην μας οδηγήσουν σε παρόμοιες διαπιστώσεις.

Το νεράκι της κοινόχρηστης λίμνης αντηλλάγη και μάλιστα πολλές φορές με πολύτιμες δημόσιες εκτάσεις (που ο λαός τις ονομάζει φιλέτα). Ανταλλαγές τόσο απίθανες και απίστευτες όσο και οι πωλήσεις πεθαμένων δουλοπαροίκων.

Αυτά τα σατανικά κόλπα είναι πρακτικά αδύνατα χωρίς τη σύμπραξη υπουργών ή άλλων κυβερνητικών και κρατικών παραγόντων, συμβολαιογράφων, δικηγόρων, κτηματομεσιτών κ.λπ. Ηδη, είναι γνωστά τα ονόματα των υπουργών που, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, υπέγραψαν τις σχετικές πράξεις. Και ψιθυρίζονται τα ονόματα άλλων υπουργών που άγνωστο για ποιον λόγο μεθόδευσαν την αμαρτωλή συναλλαγή. Είναι πολιτική υποχρέωση της κυβέρνησης να μας πει τι ακριβώς συνέβη και με ποιο σκεπτικό. Κάθε μέρα η υπόθεση αυτή παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις και δεν ξέρουμε ποιο είναι το μέγεθος της ζημιάς του Δημοσίου.

Βεβαίως, υπάρχει και η Δικαιοσύνη για να καταλογίσει τις ευθύνες. Οι μέχρι τώρα όμως παρεμβάσεις δεν μας έχουν πείσει αν έργο της είναι να αποκαλύψει ή να συγκαλύψει ή έστω να κωλυσιεργήσει. Η χθεσινή παραίτηση των δύο εισαγγελέων στους οποίους ανετέθη η προκαταρκτική εξέταση της υπόθεσης, έπειτα από πρόδηλη παρέμβαση της «προϊσταμένης» αρχής, στα δικαιοδοτικά τους καθήκοντα μας κάνει περισσότερο καχύποπτους και απέναντι στην κυβέρνηση και απέναντι στη δικαιοσύνη. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ζημιά...

14 October 2008

Πρόσκληση - Δελτίο Τύπου

Εκδόσεις Βερέττα

Μεσολογγίου 3, 106 81-ΑΘΗΝΑ
τηλ. 210 33 05 139, http://www.verettas.gr

Δώδεκα χρόνια Δημιουργίας

Περάσαμε πολλά αλλά επιβιώσαμε χάρη στην υποστήριξη των φίλων που εκτίμησαν τη δουλειά μας και μας επιτρέψαν να εκδώσουμε μέχρι σήμερα περισσότερα από εκατόν πενήντα βιβλία. Έτσι:

Την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008, στις 6.30 μ.μ.
θα γιορτάσουμε τα 12 χρόνια εκδοτικής δημιουργίας
στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων,
στην οδό Ακαδημίας 50 (Αίθουσα Αντώνη Τρίτση)
Θα παρουσιαστούν τα καινούργια μας βιβλία.

Θα παρευρεθούν και θα μιλήσουν οι συγγραφείς

Θεόδωρος Ματθαίου (Η Κίνησις στο Σύμπαν),
Ιάσων Ευαγγέλου (Ποιος ήταν ο Γεσούχα; κ. ά.),
Γιώργος Αναστασόπουλος (Φονικό Ένστικτο κ. ά.)
Θανάσης Μίχος (Στη Μουνιχία η κατάρρευση) ,
Μανώλης Σταγάκης (Οι Ταύροι της Αυγής),
Θανάσης Τσέλιος (Κατά Ρασοφόρων),
Λιλιάνα Δρίτσα (Ρωγμές),
Κυριακούλα Καλαμπόκα (Βαλκανικές Νουβέλες),
Τάκης Σκανάτοβιτς (5 + 1 Παραμύθια για τα εγγόνια μου),
Γρηγόρης Σαλούστρος (Από την Κρήτη στον Πόντο),
Χρήστος Γιαπιτζάκης (Επικούρειων Δόξαι)
Δημήτρης Επικούρης (Για όλα έφταιγαν τα μπλουζ).

Θα παρουσιαστεί επίσης το φιλοσοφικό περιοδικό “Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ”
και θα μιλήσουν οι συνεργάτες
Δημήτρης Δημητριάδης, Χρήστος Γιαπιτζάκης, Τάκης Παναγιωτόπουλος κ. ά.

Μια βραδιά-ταξίδι στη γνώση, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνική απόλαυση που θα κλείσει με μια μικρή συναυλία από τους Blues Wire (Ηλίας Ζάικος κιθάρα, Σωτήρης Ζήσης μπάσο), που θα κατέβουν ειδικά από τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να τιμήσουν τις Εκδόσεις Βερέττα και ειδικά τον φίλο τους Δημήτρη Επικούρη.

Όλοι οι φίλοι των εκδόσεών μας είναι ευπρόσδεκτοι!
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Ζωντανή σύνδεση...

και απρόοπτα


Κοιτάξτε τί μπορεί να συμβεί σε μια ζωντανή εκπομπή, όταν κάτι πάει στραβά ή κάποιος βαλθεί να προκαλέσει ζημιά.



13 October 2008

Άσχημη στην κούνια, όμορφη στη ρούγα

της Ισμήνης
1. Η Γέννηση

Εντάξει, τι να κάνουμε, δεν γεννηθήκαμε όλες καλλονές! Τη σύλληψή μου δεν τη θυμάμαι, φυσικό είναι, το πότε και πώς έσμιξε το ωάριο της μαμάς μου με το σπερματοζωάριο του μπαμπά μου δεν το γνωρίζω, παρευρισκόμουν όμως στη γέννησή μου εκεί πια ήμουνα παρούσα.

Η κλινική που γεννήθηκα ήταν κοντά στο σπίτι μας κι έτσι όταν πιάσανε οι πόνοι της γέννας τη μαμά μου, πήγανε με τα πόδια μαζί με τον μπαμπά. Ήμουνα και βιαστική όμως και με το ζόρι κρατιόμουν, ήθελα να δω τι γίνεται στον έξω κόσμο και κόντεψα να γεννηθώ στο δρόμο. Ίσως γι’ αυτό μου έμεινε κάτι σαν κουσούρι και ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να κάτσω στο σπίτι μου

Είχα βαρεθεί να κάθομαι 9 μήνες κλεισμένη μέσα σε μία σφαίρα και να κολυμπάω σαν ψάρι, άσε που ήταν σκοτάδι. Από τότε δεν μου αρέσει το σκοτάδι, θέλω φως βρε παιδιά, υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το φως; Φουριόζα έσπρωχνα να αντικρίσω τον καινούργιο κόσμο που θα ζούσα από εδώ κι εμπρός.

Μόλις ξεπρόβαλα ολόκληρη πρόλαβα κι άκουσα ένα ηχηρό «ωχ! κορίτσι πάλι» και μετά άλλο ένα πιο ηχηρό μπαμ, δε κατάλαβα τότε τι ήταν, δεν ξεχώριζα ήχους, αλλά η μαμά μου είπε μετά από χρόνια ότι ο μπαμπάς μου έφυγε θυμωμένος από το χειρουργείο και βρόντηξε την πόρτα, επειδή, λέει, ήμουν κορίτσι, είχαν ήδη ένα. Σιγά τα λάχανα, δεν του είπε κανένας ότι για το φύλλο του παιδιού ευθύνεται ο άντρας και για το αν γεννηθούν δίδυμα – τρίδυμα ή τετράδυμα η γυναίκα; Τέλος πάντων, ίσως μερικοί τα θεωρούν λεπτομέρειες όλα αυτά τα περί βιολογίας.

Ξεκίνησα τη ζωή μου με μία κραυγή, κάτι σαν διαμαρτυρία στο θυμό του μπαμπά μου. Με έπλυναν, με καθάρισαν, με τύλιξαν σε κάτι πάνες σαν μπαμπούσκα και με βάλανε σ’ ένα κρεβατάκι μέσα σε ένα θάλαμο που πρέπει να ήταν κι άλλα μώρα σαν εμένα, γιατί άκουγα κάτι περίεργους ήχους όλων των τόνων και των εντάσεων, κλάματα τα λέγανε. Ουααα… ουααα! Καλέ δεν θα σταματήσουν αυτά να ουρλιάζουν, σκεφτόμουνα!

Πιο καλά ήμουνα μέσα σ’ εκείνη τη σφαίρα και είχα και την ησυχία μου. Πείναγα τρελά αλλά κανείς δεν μου έδινε κάτι να φάω, οπότε και εγώ έκανα ότι κάνανε και τα άλλα μωρά, έτσι μας λέγανε, άρχισα τσιρίζω.
Σε λίγο έτρεξε μια κυρία με άσπρα, με πήρε με έβαλε σε μια θήκη με ρόδες, πλάκα είχε, με τσουλάγανε σε ένα μακρύ διάδρομο και ως δια μαγείας ένοιωσα να με βάζουν σε μια ζεστή αγκαλιά που 2 απαλά χέρια με κράταγαν τόσο τρυφερά που ηρέμησα, άνοιξα το στόμα μου και άρχισε να τρέχει μέσα του ένα γλυκό πράγμα παχύρρευστο, πόσο μου άρεσε! Γάλα άκουσα να το λένε, μητρικό γάλα και η ζεστή αγκαλιά που με κρατούσε ήταν της μαμάς μου. Και πόσο όμορφα μύριζε η μανούλα μου.

Με πήρε ο ύπνος χορτασμένη πια ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς της και νοιώθοντας το ζεστό της χέρι να χαϊδεύει το κεφάλι μου. Εδώ είναι ο παράδεισος σκέφθηκα.

Ξύπνησα απότομα, μια χερούκλα μου πάνω στο κεφάλι μου, σιγά καλέ μη με ζουλάς, ήθελα να φωνάξω, ο μπαμπάς –ο μπαμπάς λέγανε πολλές φωνές μαζί, αχ να μη να βασκαθεί φτουσου – φτούσου, σιγά καλέ με γεμίσατε σταγόνες.

Χαριτωμένο είναι, καλέ αφού ήμουνα κορίτσι γιατί με λέγανε σαν να ήμουνα ουδέτερο, άλλο πάλι τούτο. Έχει και ξανθά μαλάκια, χαχαχα! λέγανε μαλάκια το χνούδι που φύτρωνε σαν φρέσκο γρασίδι στο κεφάλι μου. Να άνοιγε και τα μάτια να βλέπαμε αν είναι γαλανά, λέγανε οι μοίρες γύρω μου, αλλά εγώ πεισματικά τα κράταγα κλειστά, άντε να χαθείτε με βγάλατε από τον παράδεισο.

Τώρα γιατί εμένα με λέγανε μόνο χαριτωμένο, ενώ το μωρό που ήταν με την μαμά του στο διπλανό κρεβάτι το λέγανε κούκλα; Πρέπει να δω αυτό το μωρό από κοντά, να προσέξω τι παραπάνω έχει από εμένα και το λένε κούκλα. Ένα άλλο μωρό το φωνάζανε γόησσα, ένα άλλο καρδιοκατακτητή και ένα άλλο Αλαίν Ντελόν, ενώ εγώ μόνο χαριτωμένο, μυστήρια πράγματα.

Χριστέ μου πόσα χέρια άλλαξα, πάσα στην πάσα με δίνανε σαν να ήμουνα μπάλα ποδοσφαίρου, τελικά κατέληξα σε μια μεγάλη παλάμη, κοίτα να δεις που χώραγα μέσα. Ήταν η παλάμη του μπαμπά μου. Μια μυρωδιά ωραία μου γαργάλισε τη μύτη, όχι γλυκιά σαν της μαμάς μου άλλο πράγμα, μου άρεσε όμως. Κολόνια Pino Sylvester έμαθα ότι την λέγανε και έτσι μύριζε πάντα ο μπαμπάς. Με κοίταζε περίεργα λες και δεν είχε ξαναδεί μωρό, μάλλον δεν πίστευε ακόμα ότι είχε άλλη μια κόρη.

Χαμήλωσε το χέρι του και κόλλησε την μούρη του πάνω μου ένα άλλο πράγμα, σαν εμένα ήταν αλλά πιο μεγάλο. «Κοίτα την αδελφούλα σου κουκλίτσα μου», άκουσα να λένε. Ανοίγω στραβά το ένα μου μάτι και βλέπω την αδελφούλα μου την κουκλίτσα, γιατί καλέ εγώ τι είμαι; μμμμμμμ… δεν θα τα πάμε καλά σκέφτομαι, όντως είναι κουκλίτσα, μαύρα μαλλιά όλο μπούκλες και τεράστια μαύρα μάτια, εκτός από κουκλίτσα είναι και στριγκλίτσα όμως, μου πάτησε μια τσιμπιά στο ποδαράκι μου που άρχισα να ουρλιάζω από τον πόνο.

Καλέ τι έπαθε αυτό και στριγκλίζει μας ξεκούφανε; Τσιμουδιά η φταίχτρα. «Θα λερώθηκε», αποφάνθηκαν οι μοίρες, κοινώς θα χέστηκα και με πασάρουν άρον –άρον στην κυρία με τα άσπρα.

Κάπως έτσι ήταν οι πρώτες μου επαφές με την καινούργια μου ζωή. Μαμ… κακά… και νάνι… Ωραία είναι η ζωή σκεφτόμουνα, ειδικά όταν με αφήνουνε στην αγκαλιά της μαμάς μου και ακούω μέσα στον ύπνο μου τη γλυκιά της φωνή να μου σιγοτραγουδάει. Αυτός είναι ο παράδεισος.

12 October 2008

Φθινοπωρινή εικόνα

Όσοι ζούμε στις πόλεις (χωρίς πάρκα), δεν βλέπουμε συχνά αυτή τη φθινοπωρινή εικόνα του ανάμικτου δάσους. Ενώ το πευκοδάσος ή το ελατοδάσος έχει μια συγκεκριμένη ομορφιά, η μονοτονία στο χρώμα του το κάνει να υστερεί κάθε φθνινόπωρο και άνοιξη, σε σχέση με το ανάμικτο δάσος. Κάθε είδος δέντρου περνάει με διαφορετικά χρώματα και σε διαφορετικό χρόνο στη φάση φυλλοβολίας, οπότε μπορούμε να δούμε κάθε εβδομάδα στο ίδιο σημείο, στην ίδια διαδρομή, πάμπολλες διαφορετικές εικόνες της φθινοπωρινής φύσης. Καλό χειμώνα!

(click)

11 October 2008

Μάγοι, προφήτες και σαλτιμπάγκοι

(TA NEA, 11/10/2008)

Μια πήλινη κούπα που ανασύρθηκε από τον βυθό της Αλεξάνδρειας εγείρει το ερώτημα αν η χαραγμένη επάνω του επιγραφή είναι η πρώτη γνωστή αναφορά στο όνομα του Ιησού.

Η πήλινη κούπα με την επιγραφή «ΔΙΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Ο ΓΟΙΣΤΑΙΣ», η οποία βρέθηκε στον βυθό της Αλεξάνδρειας και σήμερα παρουσιάζεται στην έκθεση «Οι υποβρύχιοι θησαυροί της Αιγύπτου» στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ματαντέρο» της Μαδρίτης, συνιστά πρόκληση για ερμηνείες.
[...]
Η φράση ερμηνεύεται ως «Ο Χριστός ο μάγος» ή «Ο μάγος από τον Χριστό» κατά τον Γάλλο επιγραφολόγο, καθηγητή Αντρέ Μπερνάν, ενώ ο Γκοντιό λέει ότι «θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια αναφορά στον Ιησού Χριστό, ο οποίος μπορεί αρχικώς να θεωρούνταν από κάποιους ως ειδικός της λευκής μαγείας». Ο ίδιος, συνιδρυτής του Κέντρου Ναυτικής Αρχαιολογίας της Οξφόρδης, είναι ωστόσο ελάχιστα ειδικευμένος σε παρόμοια θέματα.

Σε τι θα χρησίμευε όμως αυτή η κούπα; Ο αιγυπτιολόγος Ντέιβιντ Φαμπρ, μέλος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Υποβρύχιας Αρχαιολογίας, θεωρεί ότι κάποιος «μάγος» θα μπορούσε να ασκεί διάφορες τελετές χρησιμοποιώντας την. Ο ίδιος εξάλλου αναφέρει ότι η κούπα παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με άλλες που απεικονίζονται σε δύο αιγυπτιακά πήλινα ειδώλια, τα οποία θεωρείται ότι παριστάνουν μαντική τελετουργία.

«Οι τελετουργίες αυτές ήταν γνωστές από τη Μεσοποταμία, κατά πάσα πιθανότητα από την 3η χιλιετία π.Χ. Ο μάντης ερμήνευε τα σχήματα που έπαιρνε το λάδι μέσα σε μία κούπα με νερό καθοδηγούμενος ταυτόχρονα από κάποια εγχειρίδια. Στη συνέχεια έπεφτε σε ύπνωση κατά τη διάρκεια της οποίας "επικοινωνούσε" με θεότητες ή υπερφυσικά όντα προκειμένου να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήσεις σχετικές με το μέλλον» λέει ο κ. Φαμπρ.

Είναι πιθανόν λοιπόν, όπως θεωρούν οι επιστήμονες, κάποιος μάγος να είχε χρησιμοποιήσει την επιγραφή στην κούπα για να νομιμοποιήσει τις υποτιθέμενες υπερφυσικές δυνάμεις του με την επίκληση του ονόματος του Χριστού. Και αυτό διότι: «Είναι πολύ πιθανόν στην Αλεξάνδρεια της εποχής εκείνης να γνώριζαν την ύπαρξη του Ιησού και των συνδεδεμένων με αυτόν θαυμάτων», όπως θεωρεί ο Γκοντιό.
[...]
Ο Κλάους Χάλοφ εξάλλου, διευθυντής του Ινστιτούτου Ελληνικών Επιγραφών στην Ακαδημία του Βραδεμβούργου στο Βερολίνο, προσθέτει ότι, αν η ερμηνεία του Σμιθ αποδειχθεί αληθής, τότε η ονομασία αυτή θα μπορούσε να έχει αντιστοιχία με διάφορες θρησκευτικές ομάδες που λάτρευαν ελληνικές και αιγυπτιακές θεότητες.

«Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι στην Αλεξάνδρεια παγανισμός, ιουδαϊσμός και χριστιανισμός συνυπήρξαν για μακρό διάστημα. Όλες αυτές οι μορφές της θρησκείας ανέπτυξαν μαγικές πρακτικές που σαγήνευσαν τόσο τους απλούς ανθρώπους όσο και εκείνους των ανώτερων τάξεων» καταλήγει ο κ. Φαμπρ. (πλήρες κείμενο >>>)


Τα ιερά και τα ανόσια

(του Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 11/10/2008)


Είναι-δεν είναι η «κούπα του Χριστού» το πήλινο δοχείο που ανασύρθηκε από τον βυθό της Αλεξάνδρειας και παρουσιάζεται τώρα σε έκθεση στη Μαδρίτη, μαζί με άλλους αιγυπτιακούς θησαυρούς, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Φέρει πάντως επάνω της σκαλισμένη τη φράση «ΔΙΑ ΧΡΗΣΤΟΥ Ο ΓΟΙΣΤΑΙΣ», την οποία ορισμένοι επιγραφολόγοι την ερμηνεύουν ως «Ο Χριστός ο μάγος» ή «Μάγος από τον Χριστό» και την αξιολογούν σαν την πρώτη χαραγμένη επιγραφή με το όνομα του Χριστού, έστω ανορθόγραφο, με ήτα.

Δεν πρόκειται βέβαια για το ιερό δισκοπότηρο, αυτό μόνο ο Ιντιάνα Τζόουνς κατάφερε να το βρει, σε μια από τις περιπέτειές του, όπως άλλωστε και την Κιβωτό. Άλλα ιερά αντικείμενα έχουν βρεθεί, αν φυσικά δεχτούμε ως πειστήριο και αποδεικτικό στοιχείο την πίστη και τους θρύλους, γιατί αρχαιολογικές διαβεβαιώσεις δεν υπάρχουν. Κι όχι απλώς έχουν βρεθεί αλλά, όπως και τα τιμώμενα ως λείψανα αγίων, χρησιμοποιήθηκαν συχνότατα για να υπηρετηθούν σκοποί κάθε άλλο παρά πνευματικοί.

Υπάρχει, ας πούμε, η σφοδρώς αμφισβητούμενη Ιερά Σινδόνη του Τορίνου (το αποκαλούμενο σάβανο του Χριστού), η Τίμια Ζώνη της Παναγίας (που την περιφέρουν οι Βατοπεδινοί μοναχοί προς συλλογή χρημάτων ή για να κολακέψουν ισχυρά πλην ασθενούντα πρόσωπα), Τίμιο Ξύλο σε μάλλον απεριόριστες ποσότητες καθώς και ο Τίμιος Ήλος. Όσο για τα λείψανα αγίων, την πλέον παράδοξη μοίρα την υπέστη το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος που βρίσκεται στην πόλη της Κέρκυρας.

Έως το 1925 το λείψανο ανήκε στην οικογένεια Βούλγαρη, ένας πρόγονος της οποίας, ο Σταματέλλος Βούλγαρης, το είχε πάρει... προίκα το 1520. Ένας άγιος ιδιωτικοποιημένος επί μισή χιλιετία, ο οποίος «μαρτύρησε» και στην εποχή μας, όταν, όπως είχε καταγγελθεί, χρησιμοποιήθηκε δίκην ενεχύρου σε τραπεζικό δάνειο. Συνηθισμένη στις κουβέντες μας η φράση «τα ιερά και τα όσια». Αλλά, με την αλγεινή αφορμή του βατοπεδινού σκανδάλου και με τις αιτίες παλιές και ριζωμένες, εξίσου συχνόχρηστη τείνει να γίνει μια δεύτερη, «τα ιερά και οι ανόσιοι», περισσότερο εναρμονισμένη με ό,τι πληγώνει τα μάτια και τ’ αυτιά μας.

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

10 October 2008

Κάνετε παραβάσεις...

η Τροχαία χρειάζεται χρήμα!


Εδώ μια εγκύκλιος της Διοίκησης της Τροχαίας προς τους τροχονόμους. Τους μαλώνει που δεν μάζεψαν αρκετά και τους καλεί να εκπληρώσουν το πλάνο. Όχι ότι δεν υπάρχουν παραβάσεις για να τιμωρηθούν, αλλά εδώ έχει προκαθοριστεί το ποσόν, όχι η βαρύτητα των παραβάσεων. Μαζέψτε χρήμα, τους γράφει, και μετά είστε ελεύθεροι κι ωραίοι!

(click)

Μια θεά μόνο τριών ετών...

...
Η εικονιζόμενη μικρή με τα κόκκινα που κοιτάει έκπληκτη τον κόσμο γύρω της, λέγεται μεν Matina Shkaya, δεν είναι όμως μια απλή πιτσιρίκα αλλά μετεμψύχωση της θεάς Κουμάρη, αν έτυχε να ακούσετε ποτέ. Τα επόμενα χρόνια θα ζει η μικρή μόνη, χωρίς τους γονείς, περιτριγυρισμένη από υπηρέτριες και ιέρειες σε ένα ειδικό σπίτι, στο Νεπάλ. Αργότερα που θα πάρει και μπόι, θα αρχίσει να συμμετέχει σε τελετουργίες και να κάνει θαύματα.

Φανταστείτε τί έχει να γίνει, αν θελήσει κάποια στιγμή η θεά να παίξει κουτσό ή κρυφτό. Θα καταρρεύσει όλη η θεολογία! Θα μου πείτε "πίστευε και μη ερεύνα, βρε!", γι' αυτό εγώ καλού κακού αναγνωρίζω μόνο ξανθές θεές!

(click)
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)