Βιβλία, βιβλία

Δύο αποκαλυπτικά κείμενα του Εμμανουήλ Ροίδη:

ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Στο δοκίμιο αυτό ο Ροΐδης αποδεικνύει ότι οι βρυκόλακες να και προχριστιανικά γεννήματα της λαϊκής "αξιοποιήθηκαν" στη συνέχεια στο έπακρο από τους ρασοφόρους προκειμένου να τρομοκρατούν τους "πιστούς", να τους εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι και το χειρότερο να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΥΛΑΔΗΣ

Ένα μοναδικό δοκίμιο του 19ου αιώνα γραμμένο υπό την επήρεια του χασίς. Ο Ροΐδης πάντα περίεργος και φιλομαθής, υποβάλλει τον εαυτό του σε μια τοξική εμπειρία και στη συνέχεια καταθέτει το βίωμα και τα συμπεράσματά του.

Τιμή 6,00 €
Εκδόσεις ΒΕΡΕΤΤΑ
Κοσκινού - 85100 ΡΟΔΟΣ
Τηλ: 2241072648
www.verettasbooks.gr

Διακριτοί ρόλοι που λέει και ο Παπατζής...

το κράτος πληρώνει και οι καλόγεροι της αρπαχτής "αποκαθιστούν"
με τα λεφτά μας άχρηστους, ίσως και ανύπαρκτους πύργους...

(click)

Όσα παίρνει κι όσα φέρνει ο άνεμος

Απατεώνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι

της Ισμήνης

Όσο και αν μας φαίνεται παράξενο, κατά την δική μου ταπεινή άποψη, απατεώνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι!

Μου πάσαραν ένα πλαστό 50ευρω Τώρα θα μου πείτε πως; Μήπως είχα ξαναδεί πλαστό χρήμα για να μπορέσω να διακρίνω τη διαφορά; Και σίγουρα αυτός που μου το πάσαρε, από κάποιον άλλον το πήρε και έψαχνε το «έξυπνο πουλί» γα να το ξεφορτωθεί. Το ανακάλυψε ο γιός μου όταν του το έδωσα να μου κάνει ψιλά και το πέρασε από το μηχάνημα ανίχνευσης!!!

- Ρε μάνα πλαστό σου έδωσαν και δεν το πήρες είδηση; 

Σιγά βέβαια που θα το καταλάβαινε κι αυτός, αλλά τέλος πάντων, τα παιδιά τα ξέρουν και τα καταλαβαίνουν όλα! Εντάξει τι να κάνουμε, είπα εγώ, όλοι κάποια στιγμή την παθαίνουμε! Θα το δώσω στη λαϊκή την Τρίτη σκέφθηκα, σιγά που θα το καταλάβουν, μεταξύ μαρουλιών, μαϊντανού και πορτοκαλιών. Ο χαμός γίνεται εκεί, το νου τους το έχουν να πουλήσουν και μην πάρει κανείς πράγματα χωρίς να πληρώσει.

Όλα αυτά τα σκέφθηκα εγώ η έξυπνη, αλλά μάλλον λιγάκι όχι πολύ αφελής… Την Τρίτη έβρεχε. Πάω λοιπόν σαν καλή κυρία, με το καροτσάκι μου και τις σακούλες από το σπίτι μου μέσα στην τσάντα, να μην παίρνω και εξτρά σακούλες και επιβαρύνουμε το περιβάλλον.

Σταματάω να πάρω τα πορτοκάλια μου, τα λεμόνια, τα μήλα μου και ευγενέστατα ρωτάω τον μανάβη αν μπορώ να του δώσω 50ευρώ. Βεβαίως μου απαντάει αυτός κι εγώ πια περιχαρής του δίνω το πλαστό μου χαρτονόμισμα. Ωραία σκέφτομαι το ξεφορτώθηκα... Περιμένω τα ρέστα μου και τον βλέπω να το κοιτάζει καλά-καλά και με το νύχι του να ξύνει κάπου πάνω στο χαρτονόμισμα !

- Που το βρήκες αυτό, φωνάζει, τώρα την πάτησα σκέφτομαι ξέρεις ότι είναι πλαστό; πήγες να μου περάσεις πλαστό χρήμα; 

Εκείνη την ώρα είπα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, κράτησα την ψυχραιμία μου, προσπάθησα να μην κοκκινίσω (έχω κι αυτό το κακό, όταν λέω ψέματα κοκκινίζω σαν το παντζάρι). Του είπα ότι δεν ξέρω τι εννοεί, διότι δεν ξέρω πως είναι το πλαστό χρήμα, αγνοώ πλήρως αυτό το είδος.

Αυτός να ωρύεται, να έχει μαζευτεί κόσμος (να με σιχτιρίζω από μέσα μου για την βλακεία μου που σκέφθηκα να κάνω), να κοιτάω πλαγίως μπας και φανεί κανένας αστυφύλακας όποτε την είχα βαμμένη θα την πέρναγα στο κρατητήριο.

Από που είσαι να φωνάζει αυτός; Άλλο πλήγμα για την ελληνικότητά μου, με πέρασε για αλλοδαπή που διακινούσε πλαστό χρήμα!

Προκειμένου να ξεφύγω από όλο αυτό το τραγελαφικό σκηνικό που είχε δημιουργηθεί, αρπάζω το 50ευρώ το σκίζω του αφήνω τα πράγματα στον πάγκο και αποχωρώ αξιοπρεπώς σαν θιγμένη βασίλισσα. 

Τι τα θέλετε ... απατεώνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι. Τώρα όμως έμαθα πως να τσεκάρω το πλαστό χρήμα, για να μην την ξαναπάθω ή τουλάχιστον να βρω κανέναν πιο αφελή από εμένα να του το πασάρω!!

Υπολογιστής στο μάτι ασθενούς!

(ΒΗΜΑ, 25/2/2011)

Στο μάτι ασθενούς με γλαύκωμα εμφύτευσαν Αμερικανοί ερευνητές το μικρότερο ηλεκτρονικό υπολογιστή που δημιουργήθηκε ποτέ, με επιφάνεια μόλις ενός τετραγωνικού χιλιοστού.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν εφηύραν ένα μικροσκοπικό κομπιούτερ που περιλαμβάνει έναν χαμηλής ενέργειας επεξεργαστή, έναν αισθητήρα πίεσης του αίματος στο μάτι, μια μνήμη, μια πολύ λεπτή μπαταρία - φιλμ, μια ηλιακή κυψέλη και μια ασύρματη κεραία, που μεταδίδει δεδομένα σε μια εξωτερική συσκευή ή σε ένα δίκτυο υπολογιστών.

Η συσκευή, που θα χρειαστεί κάποια χρόνια ακόμα για να βγει στο εμπόριο, παρακολουθεί συνεχώς την πίεση του αίματος στο μάτι του ασθενούς και την εξέλιξη του γλαυκώματος, μιας πάθησης που μπορεί να επιφέρει τύφλωση. Κάθε 15 λεπτά κάνει αυτόματα μετρήσεις, ενώ καταναλώνει σ' αυτό το χρόνο κατά μέσο όρο 5,3 νανοβάτ., δλδ. 21,2 nWh!

Για να φορτίζεται η μπαταρία, το μάτι του ασθενούς πρέπει να εκτίθεται επί δέκα ώρες σε φωτισμό εσωτερικού χώρου ή σε μιάμιση ώρα φωτός από τον ήλιο. Ο υπολογιστής-πομπός μπορεί να αποθηκεύσει δεδομένα μέχρι μιας εβδομάδας προτού τα μεταδώσει σε κάποια συσκευή-δέκτη.

Μικροσκοπικοί υπολογιστές αυτού του είδους, εκτός από την ιατρική, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν μελλοντικά για την μέτρηση της περιβαλλοντικής μόλυνσης, την επιτήρηση της ακεραιότητας των κτιρίων και για άλλες χρήσης.

Ιστορικά αυτοκίνητα από τη δεκαετία του 1930

(click)

Mercedes Benz 540 K, Special Roadster

Fiat A6C του 1938

Πάρτυ μασκέ με το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας, 26/2/

(click)

Το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας δημιούργησε τον κόσμο, αλλά σήμερα η Γη κινδυνεύει από την υπερθέρμανση λόγω της εξαφάνισης των πειρατών!

Ντυθείτε πειρατές κι ελάτε για χορό στις 26/2/, 10 μ.μ., στο Indigo, Θεμιστοκλέους 80, για τη σωτηρία του πλανήτη μας!

Για μεταμφιεσμένους είσοδος ελεύθερη!

Ένωση Άθεων, www.atheia.gr

---

Το ιστορικό του FSM, για όσους δεν γνωρίζουν, έχει ως εξής:

Τον Ιούνιο του 2005 το συμβούλιο εκπαίδευσης του Κάνσας (ΗΠΑ) αποφάσισε να διδάσκεται στα σχολεία, μαζί με την εξέλιξη, η θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού (intelligent design) ως επιστημονική θεωρία. Το σκεπτικό του ευφυούς σχεδιασμού είναι περίπου ότι "ένας κόσμος τόσο περίπλοκος αποκλείεται να δημιουργήθηκε τυχαία, επομένως υπάρχει ένα ευφυές ον που τον σχεδίασε". Αυτό το σκεπτικό είναι τελείως αστήρικτο επιστημονικά και αποτελεί απλώς συγκαλυμμένη πίστη στο θεό. Καθένας είναι ελεύθερος να πιστέψει στο θεό ή όχι, αλλά το να παρουσιάζεται η πίστη αυτή ως "επιστημονική θεωρία" είναι καθαρή απάτη και υποκρισία.

Ως αντίδραση στο γεγονός αυτό ένας αμερικανός πολίτης, ο Μπόμπυ Χέντερσον, έστειλε μία ανοιχτή επιστολή στο Συμβούλιο εκπαίδευσης του Κάνσας, όπου υποστήριζε πως το σύμπαν δημιουργήθηκε από ένα μπόγο μακαρόνια και δύο κεφτέδες, το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας, και απαίτησε αυτή η εκδοχή της Δημιουργίας να διδάσκεται μαζί με τη θεωρία του Ευφυούς Σχεδιασμού και την Εξέλιξη. Από το επεισόδιο αυτό ξεπήδησε ολόκληρο το κίνημα της "θρησκείας" του Ιπτάμενου Μακαρονοτέρατος.

Μέρος του "δόγματος" είναι ότι η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας του πλανήτη μας οφείλεται στην εξαφάνιση των πειρατών. Αυτό είναι απόλυτα "λογικό" διότι, αν δούμε τα διαγράμματα της παγκόσμιας θερμοκρασίας και του αριθμού των πειρατών, παρατηρούμε ότι είναι αντιστρόφως ανάλογα. Με αυτή την αφορμή λοιπόν, στο πάρτυ που θα κάνουμε όποιος θέλει μπορεί να ντυθεί πειρατής, για να βοηθήσει να σταματήσει η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Θα τελεστεί χορευτική δέηση στην οποία θα χοροστατήσουν ειδικευμένοι χορευτικοί αρχιερείς, υπό τους ήχους κατανυκτικών ψαλμών και τροπαρίων με παραδοσιακή πειρατική θεματολογία.

Όσοι πιστοί χορέψατε!

Θεολογία και αστρονομία

Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που η Καθολική Εκκλησία έκαψε στην πυρά τον Τζιορντάνο Μπρούνο, τον μοναχό που υποστήριξε ότι το Σύμπαν είναι απέραντο. Τώρα, το Βατικανό συνεργάζεται με την Ιταλική Υπηρεσία Διαστήματος, με στόχο τη δημιουργία ενός δικτυακού τόπου που θα επιχειρήσει να συνδυάσει την κοσμολογία με τη θεολογία. H «Γενική Πύλη Κοσμολογίας», η οποία βρίσκεται ακόμα υπό ανάπτυξη, θα συγκεντρώνει πληροφορίες για την αστρονομία, τη θεολογία, τη φιλοσοφία και την τέχνη.

Θα χωρίζεται σε τρεις επιμέρους, κάθετες πύλες -μία για το γενικό κοινό, μία για φοιτητές, και μία για ακαδημαϊκούς και μελετητές. «Από την πλευρά της Εκκλησίας, το εγχείρημα έχει στόχο να βοηθήσει τους χριστιανούς και τους πιστούς να κατανοήσουν καλύτερα την επιστήμη, όχι ως εχθροί αλλά ως φίλοι» δήλωσε στην τηλεόραση του BBC ο μονσινιόριος Τζιανφράνκο Μπάστι, επικεφαλής του εγχειρήματος από την πλευρά του Βατικανού.

Από την πλευρά της Ιταλικής Υπηρεσίας Διαστήματος (ASI), ο Πιέρο Μπενβενούτι δήλωσε ότι σκοπός της νέας πύλης είναι γενικά η «κατανόηση της πραγματικότητας». «Η επιστημονική μέθοδος είναι εξαιρετική για την κατανόηση ενός μέρους της πραγματικότητας, όχι όμως όλης της πραγματικότητας» είπε.

Μέχρι πάντως να εγκαινιαστεί ο νέος δικτυακός τόπος, παραμένει ασαφές πώς η επιστήμη και η θεολογία μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο χωρίς να δημιουργούνται παρανοήσεις. Παραδοσιακά, εξάλλου, η Καθολική Εκκλησία έχει διαφορετική αντίληψη για την «πραγματικότητα» από ό,τι οι επιστήμονες.

Βέβαια, η εκκλησία έχει αλλάξει στάση από το 1600, όταν εκτέλεσε τον δομινικανό μοναχό, μαθηματικό και φιλόσοφο Τζιορντάνο Μπρούνο, ο οποίος υποστήριξε ότι το Σύμπαν δεν είναι πεπερασμένο.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 1633, ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε ως αιρετικός επειδή υποστήριξε ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος.

Αν βέβαια η δίκη του γινόταν σήμερα, ο Γαλιλαίος θα μπορούσε να καλέσει ως μάρτυρες υπεράσπισης τους αστρονόμους του Τηλεσκοπίου Προηγμένης Τεχνολογίας του Βατικανού, το οποίο λειτουργεί στην Αριζόνα από το 1993.

Είναι γεγονός ότι επιστήμη ξέρει μόνο την πραγματικότητα της εμπειρίας, αυτά που καταγράφονται και μετριούνται. Την υποκειμενική «πραγματικότητα» της φαντασίας του καθενός, αποκλείεται να την ερευνήσει και να την υιοθετήσει η επιστήμη...

Το Βατικανό (και ο πάπας) θέλουν μεν να προσχωρήσουν στην επιστημονική πραγματικότητα, φοβούνται όμως ότι θα κατηγορηθούν πως μέχρι τώρα έλεγαν άλλα και παραπλανούσαν τους πιστούς... Άσε που δεν φρόντισαν διαχρονικά να μορφώσουν το πόπολο, ώστε να είναι σε θέση να καταλάβουν έστω στοιχειωδώς τους νόμους του Κέπλερ, την ουράνια μηχανική του Νεύτωνα κ.ο.κ.

Και κάτι άλλο: αποτέλεσμα της επιστημονικής μεθόδου είναι και η επιστήμη της εξέλιξης των βιολογικών ειδών. Κάτι μου λέει ότι το Βατικανό πλησιάζει να αποδεχτεί δημόσια και αυτή την πραγματικότητα...

Αποτύπωση της πόλης με σκίτσα...

Τζέιμς Γκάλιβερ Χάνκοκ είναι ζωγράφος και έχει αρχίσει να σκιτσάρει όλα τα κτήρια στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Τα ανεβάζει δε σ' αυτό το blog.

(click)

Όσα παίρνει κι όσα φέρνει ο άνεμος

Την ίδια δουλειά κάνεις;

της Ισμήνης

Με παρακάλεσε ο γιος μου να τον συνοδεύσω στο κέντρο της Αθήνας που θα πήγαινε με το αυτοκίνητο –ήτανε ημέρα που είχαν όλα τα ΜΜΕ απεργία– να το παρκάρει κάπου, στη μέση του πουθενά, για να κάνει τις δουλειές του κι εγώ να κάτσω στο τιμόνι όσο θα έλειπε, ώστε όταν ξεπρόβαλε η τροχαία να βάλω το αυτοκίνητο εμπρός και να κάνω βόλτα το τετράγωνο, να επανακάμψω στην ίδια θέση, να επιστρέψει κάποια στιγμή το βλαστάρι μου και να φύγουμε. Ούτε γάτα ούτε ζημιά! Σιγά το δύσκολο…

Πράγματι έτσι κι έγινε. Σταματάει το αυτοκίνητο γωνία Σατωβριάνδου και Σωκράτους ... φεύγει ο νεαρός, κάθομαι εγώ στο τιμόνι και άρχισα να χαζεύω τον κόσμο για να περάσει η ώρα.

Όλες οι φυλές του Ισραήλ παρελάσανε και άκουγα όλες τις λαλιές του κόσμου. Λίγο πιο πάνω επί της Σωκράτους ήταν ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων!!!!!! LUX, και μπροστά του διάφορες κοπέλες μαζεμένες. Κοκκινομάλλες, καστανές, ξανθές, χοντρές, αδύνατες, σε ψηλοτάκουνα, με κολάν που ξεχείλιζαν τροφαντά μπούτια. Μιλάνε δυνατά, χαχανίζουν, καπνίζουν, γυροφέρνουν το βλέμμα δήθεν αδιάφορα. Ήτανε δε ηλίου φαεινώτερον για ποιο λόγο ήτανε εκεί και το επάγγελμά που έκαναν!

Παρατηρώ τους άντρες που δήθεν αδιάφορα κοντοστέκονται, πλησιάζουν την ενδιαφερόμενη σε απόσταση που να τον ακούει και κάτι της λέει, αυτή απαντάει και ανάλογα με την απάντηση την ακολουθεί στο ξενοδοχείο ή φεύγει!

Ακριβώς δίπλα μου είναι η είσοδος μιας πολυκατοικίας, ρυπαρή με σπασμένα μάρμαρα τα σκαλοπάτια. Μια κοπελιά στέκει εκεί, χωρίς να μιλάει και περιμένει. Σταμπάρω έναν άντρα γύρω στα 60-65 ασουλούπωτο, άστα να πάνε και μη χειρότερα, σαν τον Danny deVitto στο μπόι, που κοντοστέκεται στο σμάρι των γυναικών και ρωτάει μία δύο από αυτές.

Προχωράει παρά κάτω και σταματάει στην κοπελιά που είναι μπροστά στην πόρτα της πολυκατοικίας. Από το παράθυρο του οδηγού που το είχα ανοιχτό ακούω την ερώτηση «πόσο πάει;» αυτή του λέει μια τιμή, αυτός επιμένει και ζητά επεξηγήσεις για το τι περικλείει η τιμή, η κοπέλα του λέει ενώ αυτός ξαναρωτάει και ζητάει λεπτομέρειες.

Με πιάνουν τα γέλια, η κοπέλα με βλέπει και γελάει και αυτή ενώ συγχρόνως απαντάει στο τύπο. Τελικά αυτός φεύγει άπρακτος! Το όλο σκηνικό είναι για γέλια και για κλάματα.

Με αργά βήματα και χαμογελώντας με πλησιάζει η κοπέλα και είμαι έτοιμη να της πω ένα καλό λόγο συμπάθειας, για τα δεινά του επαγγέλματός της.

Αυτή σκύβει στο ανοιχτό παράθυρο και με συνωμοτικό ύφος την ακούω να με ρωτάει:

- Την ίδια δουλειά κάνεις κι εσύ;

Κόκαλο εγώ!

Κατάντια!

(click)

Ένα πτηνό μας κατασκοπεύει

Χωράει στη χούφτα ενός αντρικού χεριού και ζυγίζει όσο τρία νομίσματα του ενός ευρώ. Δεν είναι όμως κάτι ζωντανό αλλά μια λεπτομηχανική συσκευή παραγεμισμένη με ηλεκτρονικά. Το κολίμπρι ρομπότ είναι μια ανάπτυξη που έγινε από εξειδικευμένες εταιρίες για λογαριασμό του αμερικάνικου Πενταγώνου και προορίζεται για κατασκοπευτικές αποστολές.

Η ανάπτυξη του κατασκόπου κόστισε 4 εκατομμύρια δολάρια και μπορεί να εκτελέσει τις εξής αποστολές:

• Να μείνει μέχρι ένα λεπτό στον αέρα σε ένα κύκλο με διάμετρο 2 μέτρων,
• Να αντέξει σε πλάγιους ανέμους μέχρι 8km/h, χωρίς να μετακινηθεί σημαντικά,
• Να εισέλθει σε ένα δωμάτιο από την πόρτα ή το παράθυρο και να βγει πάλι.
• Να μπει σε κάποιο κτήριο και να κινείται κατά μήκος διαδρόμων ή να μπαίνει σε γραφεία. Ο συνοδός του δεν μπορεί να το ακολουθεί, βλέπει όμως πού βρίσκεται από το σήμα που στέλνει μια κάμερα ενσωματωμένη στον κατάσκοπο.

Αν και ακόμα είναι το πτηνό θορυβώδες και εμφανές, όταν μπαίνει από το παράθυρο σε ένα δωμάτιο, η πρώτη αυτή κατασκευή δείχνει ότι είναι δυνατόν να γίνει εισοδισμός του κατασκόπου σε ένα χώρο κι από εκεί να στέλνει οπτικά και ακουστικά μηνύματα, τι γίνεται στο δωμάτιο και τι συζητιέται εκεί.

Με ταχύτητες πτήσης μέχρι 18 km/h δεν προλαβαίνουν οι ευρισκόμενοι σε ένα χώρο να το κατεβάσουν ή να κλείσουν τα παράθυρα, ώστε να μην ξαναβγεί. Το κολίμπρι έχει στείλει εντωμεταξύ τα απαραίτητα σήματα, ποιοι βρίσκονται στο χώρο και τι λέγανε, μέχρι που αντιλήφθηκαν τον εισβολέα.

Αλλά να μην σκεφτόμαστε μόνο στρατιωτικές εφαρμογές, όπου οι πάντες είναι υποψιασμένοι. Το ρομποτάκι μπορεί να αξιοποιηθεί και σε περιπτώσεις βιομηχανικής κατασκοπίας σε χώρους παραγωγής, όπου οι θόρυβοι είναι σημαντικοί και μέσα στα πολλά φώτα δεν φαίνεται αν και τι πετάει στον αέρα. Πιθανή είναι επίσης μια εισβολή σε χώρο γραφείων ώρες διαλείμματος, οπότε βρίσκονται συχνά επάνω στα τραπέζια ανοιχτά έγγραφα...

Καλού κακού, όσοι έχουν κάτι να κρύψουν, ας κλείνουν τα παράθυρα και ας ζουν με τον κλιμαστισμό - εκτός αν το ρομπότ εισέλθει επίσημα από την κεντρική είσοδο του κτηρίου και αναζητήσει το γραφείο με τα κατάλληλα έγγραφα, μόλις ανοίξει κάποιος την πόρτα.

1ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας II

Δελτίου Τύπου Κοινωφελούς Επιχείρησης Γέρακα

Ένα ξεχωριστό ιστορικό και πολιτισμικό γεγονός συνέβη το περασμένο Σαββατοκύριακο 12-13 Φεβρουαρίου 2011, στο Πολιτιστικό Κέντρο Γέρακα του Δήμου Παλλήνης. Πραγματοποιήθηκε το Πρώτο Πανελλήνιο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας στον τόπο καταγωγής του Αθηναίου φιλοσόφου, τον αρχαίο Δήμο Γαργηττού, από τους Φίλους Επικούρειας Φιλοσοφίας, «Κήπος Αθηνών» και «Κήπος Θεσσαλονίκης», το φιλοσοφικό περιοδικό «Κήπος του Επίκουρου» και με τη συνδιοργάνωση του Δήμου Παλλήνης.

Το συμπόσιο στέφθηκε με επιτυχία, όπως φαίνεται από την ενθουσιώδη συμμετοχή των φίλων της φιλοσοφίας από όλη την Ελλάδα, καθώς και από το υψηλό επίπεδο όλων των ομιλητών οι παρουσιάσεις των οποίων έγιναν σε λόγο άμεσο με στόχο την επικοινωνία, και όχι σε ελιτίστικη διάλεκτο με στόχο την επίδειξη και τον πνευματικό αποκλεισμό των πολλών.

Με αυτό το φιλοσοφικό συμπόσιο, οι Φίλοι της Επικούρειας Φιλοσοφίας θέλησαν να τιμήσουν το μεγάλο διαφωτιστή και ανθρωπιστή φιλόσοφο, και ταυτόχρονα να προσφέρουν μια διαχρονική πρόταση πνευματικής θωράκισης απέναντι στα σημερινά αδιέξοδα.

Καθώς τα ευρήματα της σύγχρονης Επιστήμης έχουν αναδείξει την εγκυρότητα των βασικών σημείων της Φυσικής και Ηθικής φιλοσοφίας του μεγαλοφυούς Επίκουρου, ο οποίος είχε αντιληφθεί τη φύση του σύμπαντος και του ανθρώπου, αξίζει ίσως να αφουγκραστούμε το διαχρονικό ανθρωπιστικό μήνυμά του. Ένα μήνυμα, που εκφράζει με τον απλούστερο αλλά και αρτιότερο τρόπο το νόημα της ευτυχισμένης ζωής, την οποία μπορεί να επιτύχει ο καθένας από εμάς εφόσον συνδυάσει την προσωπική αρετή της φρόνησης με το συμμετοχικό αγαθό της φιλίας.

Μετά από πρόταση του Δημάρχου Παλλήνης Κου Αθανασίου Ζούτσου, το Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας καθιερώνεται ως θεσμός και θα διοργανώνεται σε ετήσια βάση στον τόπο καταγωγής του φιλοσόφου Επίκουρου και σε αντίστοιχη ημερομηνία. Επίσης μετά από πρόταση των Φίλων Επικούρειας Φιλοσοφίας «Κήπος Αθηνών», την οποία αποδέχθηκε ο Δήμαρχος, θα ονομαστεί και διαμορφωθεί ένας κοινόχρηστος χώρος πρασίνου της περιοχής ως Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ, προς τιμήν του.

Μια απίστευτη αγάπη

Ο πάνθηρας Paul αγαπάει τη λαγουδίτσα Lisa

Το εκ φύσεως αρπαχτικό αιλουροειδές Paul είναι ένας πάνθηρας, ο οποίος όταν γεννήθηκε αποκλείστηκε από την ισχυρότερη αδελφή του από τον θηλασμό και κινδύνευε να πεθάνει από ασιτία. Έτσι, η Regina Hamza, υπάλληλος του ζωολογικού κήπου και υπεύθυνη για τα αιλουροειδή, ανέλαβε να αναθρέψει ως θετή μητέρα με το μπουκάλι το πανθηράκι.

Δεν αρκεί όμως η τροφή, χρειάζεται και η μητρική ζέστη και τέτοια δεν υπήρχε, αφού η μαμά πάνθηρας φρόντιζε μόνο τη θυγατέρα. Τότε αποφασίστηκε να κάνει παρέα στον μικρό πάνθηρα μια λαγουδίτσα, η Lisa, η οποία είχε τότε περίπου το ίδιο μέγεθος με τον πάνθηρα, προσέφερε όμως με το σώμα και τη γούνα της την απαραίτητη θερμότητα και ψυχική ζεστασιά.

Έτσι ο πάνθηρας και η λαγουδίτσα έγιναν αχώριστοι φίλοι, παρ’ ότι ο μαυρούλης μεγάλωνε δυσανάλογα με τη φίλη του και υπήρχε κίνδυνος, από στιγμή σε στιγμή να την μετατρέψει από φίλη σε στιφάδο.

Η λαγουδίτσα κυνηγάει τον Paul όταν δεν έχει όρεξη για παιχνίδι, μιμείται τις κινήσεις του και αισθάνεται υπέροχα στην αγκαλιά του… Κάποια στιγμή δοκίμασε κι από το φαγητό του που ήταν κρέας. Τα καροτάκια της Λίζας δεν συγκίνησαν όμως καθόλου τον πάνθηρα.

Τώρα, μετά από 7 μήνες παρέα, πρέπει να χωριστεί όμως το παράταιρο ζευγάρι. Ο Paul θα τοποθετηθεί με τους ομοίους του στο κλουβί, όπου όμως η Lisa θα γινόταν αμέσως μεζές. Έτσι, όσο καιρό ο πάνθηρας γνωρίζεται με τους βιολογικά ομοίους του, θα βρίσκεται σε διπλανό κλουβί, με πυκνό διαχωριστικό σύρμα, η Lisa, για να την μυρίζει ο φίλος της, μέχρι να την ξεχάσει τελείως κάποια στιγμή.

Ο Ινδός ΥΠΕΞ διάβασε την ομιλία του Πορτογάλου

Ο Ινδός υπουργός Εξωτερικών Σ.Μ. Κρίσνα επιχειρεί να διασώσει τη φήμη του, μετά την κατά λάθος ανάγνωση της ομιλίας του Πορτογάλου ομολόγου του, σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Την παραίτησή του ζητά η αντιπολίτευση, την ώρα που ινδικά ΜΜΕ αντιμετωπίζουν το όλο θέμα με χιούμορ. Ο 78χρονος υπουργός ανέγνωσε επί τρία λεπτά το λάθος κείμενο πριν ένας από τους συνεργάτες του αντιληφθεί την γκάφα, μετέδωσε την Τρίτη το ινδικό πρακτορείο ειδήσεων PTI.

«Σε πιο προσωπικό επίπεδο, επιτρέψτε μου να εκφράσω τη βαθιά ικανοποίησή μου για την ευτυχή συγκυρία να έχουμε σήμερα εδώ δύο πορτογαλόφωνες χώρες, τη Βραζιλία και την Πορτογαλία» είπε ο Κρίσνα την Παρασκευή, κατά τη διάρκεια της ομιλίας πριν αντιληφθεί τη «γκάφα» του, σύμφωνα με το PTI.

Ο υπουργός υποβάθμισε το λάθος, λέγοντας σε δημοσιογράφους στη Νέα Υόρκη ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. «Υπήρχαν τόσα χαρτιά μπροστά μου που πήρα από σφάλμα τη λάθος ομιλία», συνέχισε. «Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν». (πλήρες κείμενο>>>)

Δεν είναι και τόσο σημαντικό το περιστατικό, μονίμως διαβάζονται σ' αυτά τα όργανα λόγοι και λογύδρια, τα οποία έχουν γράψει επαγγελματίες και υποχρεώνονται να διαβάζουν ηγέτες και υπουργοί κρατών με εμφανέστατη βαρεμάρα... Ούτε οι ίδιοι καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, ούτε οι ακροατές προσέχουν! Όταν αποφασίσει να τελειώσει ο "αναγνώστης" του λόγου, χειροκροτάνε διακριτικά οι ακροατές και αμέσως ανεβαίνει άλλος με έτοιμο λόγο, οπότε επαναλαμβάνεται το σκηνικό.

Αυτή τη σκηνή της απαθούς εκτέλεσης ρόλων και της παθητικής αποδοχής από το ακροατήριο, την έχω ζήσει πολλές φορές μικρός που ήμουν, όταν πήγαινα στην εκκλησία. Ο παπάς και οι ψάλτες διάβαζαν, απήγγειλαν ή έψελναν κάτι που είχε σειρά στο πρόγραμμα, με ύφος που θύμιζε τραγουδιστές πάνω στο πάλκο. Στο διάστημα που παίζει η μουσική και μέχρι να ξαναμπούν οι τραγουδιστές, συζητάνε μεταξύ τους για να περάσει η ώρα...

Θυμάμαι μια φορά που είπε ο πατέρας μου, ο οποίος τα παρακολουθούσε και τα ήξερε αυτά, ότι ο ψάλτης διάβασε λάθος "Απόστολο" από τις επιστολές του Παύλου. Μπέρδεψε τις ημερομηνίες και διάβασε της επόμενης Κυριακής αντί της τρέχουσας. Όταν το είπε λίγο μεγαλόφωνα αυτό στους ψάλτες, αυτοί αδιαφόρησαν, ενώ ο παπάς που ήταν κοντά αντέτεινε, χαμογελώντας, ότι επίτηδες το έκαναν για να διαπιστώσουν, ποιοι ευσεβείς συμμετέχουν και καταλαβαίνουν... Φεύγοντας από την εκκλησία είχε πει τότε ο πατέρας μου: "Αυτοί μας κοροϊδεύουν!" Δεν είχε καταλάβει ακόμα ότι όλο το σύστημα ήταν στημένο από επαγγελματίες πιστούς για να εκμεταλλεύονται - όπως στον ΟΗΕ κυκλοφορούν επαγγελματίες ειρηνιστές για να ξεκοκαλίζουν το μισθό τους...

Ένα συνέδριο για τον Επίκουρο

(click)

Ελληνοαρμενική σύγκρουση με σχολιασμό...

Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι τραμπούκοι-πιστοί!

Όσα παίρνει κι όσα φέρνει ο άνεμος

Ο έρως χρόνια δεν κοιτά!

της Ισμήνης

Νέος και ωραίος από καλή οικογένεια και με άριστες σπουδές ετών 35 αγάπησε μια νέα, από καλή οικογένεια και αυτή με άριστες σπουδές ετών 25. Σιγά το νέο θα μου πείτε, καθημερινώς και σε όλο τον κόσμο συμβαίνει το τοιούτον γεγονός! Δεν αντιλέγω, αλλά έχει και σασπένς η συνέχεια...

Κάποια στιγμή μετά από κάμποσο καιρό που το ζευγάρι ήτανε μαζί αποφασίσανε να προχωρήσουνε εις γάμου κοινωνίαν. Πρωτίστως ο νέος μας το ανακοίνωσε στους δικούς του, το εδέχθησαν με μεγάλη χαρά και ανυπομονούσαν να γνωρίσουνε την νύφη.

Κατόπιν η νέα το ανακοίνωσε στην μητέρα της που ήταν χήρα και η οποία το δέχθηκε επίσης με μεγάλη χαρά και ανυπομονούσε να γνωρίσει τον γαμπρό. Να μην σας τα πολυλογώ, γνωριστήκανε οι 2 οικογένειες, αρραβωνιαστήκανε τα παιδιά και το ζευγάρι έκανε σχέδια για τον επικείμενο γάμο.

Μια ωραία ημέρα όμως έσκασε το κανόνι ... ο αρραβώνας διαλύθηκε και φυσικά ο γάμος ματαιώθηκε. Σιγά το νέο θα μου πείτε, καθημερινώς και σε όλο τον κόσμο συμβαίνει το τοιούτον γεγονός! Δεν αντιλέγω, αλλά έχει και σασπένς η συνέχεια...

Τι λέω κανόνι, μπομπάρδα ήτανε αυτή που έσκασε. Ο αρραβώνας διαλύθηκε διότι ο γαμβρός αγάπησε την πεθερά και η πεθερά αγάπησε τον γαμβρό. Νάτο το σασπένς που σας έλεγα! Σημειωτέον δε, η πεθερά 55 ετών πολύ κομψή και καλοστεκούμενη.

Αφού γαμπρός και η πεθερά έμπλεξαν το ειδύλλιο και τα μπούτια τους, αποφάσισαν ότι πρέπον ήταν να διαλυθεί ο αρραβώνας με την κόρη της αγαπημένης του και να προχωρήσει ο γάμος του γαμπρού με την καινούργια πλέον αγαπημένη, την μητέρα της πρώην αγαπημένης! Είδατε σασπένς η υπόθεση;

Το τι σούσουρο και κουτσομπολιό έγινε στους κύκλους τους, δεν περιγράφεται, διότι ο γαμπρός ήτανε επώνυμος και η επαγγελματική του θέση ήταν δημόσια. Χωρίσανε οι πρώην αρραβωνιασμένοι, τα αισθήματα της κοπέλας ούτε θέλω να τα φαντασθώ, το δε ζευγάρι αναχώρησε για το εξωτερικό όπου και παντρεύτηκε. Αυτός, λόγω της φύσεως της δουλειά του είχε την δυνατότητα να ζητήσει μετάθεση.

Δεν ξαναγύρισαν στην Ελλάδα παρά μόνο όταν αυτός πήρε σύνταξη. Όσοι τους γνωρίσανε τους περιέγραφαν για ένα πολύ ευτυχισμένο και ταιριαστό ζευγάρι, παρόλο τη διαφορά της ηλικία τους, αυτός ήταν 20 χρόνια μικρότερός της. Και κατά ένα περίεργο τρόπο, όσο περνούσαν τα χρόνια, αυτός μεγάλωνε εμφανισιακά κι αυτή μίκραινε , κάποια στιγμή δε η διαφορά ήταν ανεπαίσθητη.

Η κόρη παντρεύτηκε, αλλά δεν γνωρίζω αν ποτέ αποκατέστησε τις σχέσεις με την μητέρα της. Μια ημέρα μετά από χρόνια διάβασα στην εφημερίδα την αγγελία θανάτου της μητέρας της και προσπάθησα να φαντασθώ την σκηνή του πάνελ των στενών συγγενών, μπροστά στο φέρετρο.

Στη μέση ράκος ο πενθών σύζυγος, δίπλα η τεθλιμμένη θυγατέρα προσπαθούσε να παρηγορήσει τον πρώην αρραβωνιαστικό και νυν πατριό της για το θάνατο της μητέρας της. Παραδίπλα ο άντρας της κόρης να συμπαραστέκεται στον πρώην αρραβωνιαστικό της γυναίκας του και νυν πεθερό του.

Πιο πέρα τα παιδιά της κόρης και εγγόνια της νεκρής γιαγιάς να συμπονούν τον εξ αγχιστείας παππού, που ήταν πρώην αρραβωνιαστικό της μαμάς τους και παραλίγο πατέρας τους!!!!

Θεούλη μου τι φάρσες παίζει η ζωή!!!!!

1ο Πανελλήνιο Συμποσίο Επικούρειας Φιλοσοφίας

(ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, BHMA, 10/2/2011)

Εν έτει 2011, το 1ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας, που διοργανώνεται το Σάββατο 12 και την Κυριακή 13 Φεβρουαρίου στο Γέρακα, του δήμου Παλλήνης, έρχεται να καλύψει ένα κενό. Αυτό της καθυστέρησης να τιμηθεί ένας φιλόσοφος, ο οποίος από πολλούς είναι παρεξηγημένος αλλά και… best seller, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ομότιμου Καθηγητή Επικοινωνίας του Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Δημήτρη Ποταμιάνου, ο οποίος είναι ένας από τους ομιλητές του Συμποσίου.

«Η φιλοσοφία του Επίκουρου μπορεί να είναι ταιριαστή με τη σημερινή εποχή, είναι όμως, παρεξηγημένη», μας λέει ο κ. Ποταμιάνος. μερικοί χαρακτηρίζουν «τον Επικούρειο άνθρωπο, ως ακόλαστο ευδαίμονα και ως άνθρωπο των απολαύσεων που κυνηγάει μόνο και μόνο την ικανοποίηση των επιθυμιών του. Ο ίδιος μπορεί να μην έχει αρνηθεί αυτή την πτυχή, αλλά ξεκαθαρίζει: επί της ουσίας πρέπει να κάνουμε μια ζωή με σωστές επιλογές που οδηγούν στην αταραξία της ψυχής».

Δεν είναι τυχαίος ο τόπος και ο χρόνος διοργάνωσης του Συμποσίου: Το 1ο Συμπόσιο διοργανώνεται στην περιοχή Γέρακας, του δήμου Παλλήνης και συγκεκριμένα στο Πολιτιστικό Κέντρο Γέρακα (Κλειτάρχου και Αριστείδου, τηλ: 210-6619937), τιμώνας ένα φιλόσοφο, ο οποίος καταγόταν από τον αθηναϊκό δήμο Γαργηττού (σημερινός Γέρακας), σύμφωνα με το βιογράφο Διογένη Λαέρτιο.

Επιπλέον, ο Επίκουρος, σύμφωνα πάντα με το Διογένη Λαέρτιο, γεννήθηκε τον αττικό μήνα Γαμηλιώνα (σημερινό Φεβρουάριο): «μηνός Γαμηλιώνος εβδόμη». Η επιλογή της ημερομηνίας διεξαγωγής του Συμποσίου έγινε, ώστε να συμπίπτει κατά το δυνατό με το μήνα που γεννήθηκε ο μεγάλος φιλόσοφος.

«Αντιπολίτευση και συμμετοχή στη ζωή» είναι ο τίτλος της ομιλίας του καθηγητή για τον Επίκουρο, ο οποίος στην Ιταλία ιδίως, έχει κάνει θραύση, καθ’ ότι τα τελευταία χρόνια, βιβλία με κείμενά του σημειώνουν ιδιαίτερα μεγάλες πωλήσεις.

Η συγκεκριμένη ομιλία του κ. Ποταμιάνου επικεντρώνεται στο περίφημο «Λάθε Βιώσας» του Επίκουρου. «Ζήσε απαρατήρητος», εξηγεί ο καθηγητής «διότι λογαριασμό έχεις να δώσεις μόνο στον εαυτό σου κι όχι στον εκάστοτε αφέντη που μπορεί να σε εξουσιάζει». Ο καθηγητής αναρωτιέται στην ομιλία του, αν αυτή η πρόταση οδηγεί σε αντικοινωνική συμπεριφορά. «Σε καμία περίπτωση», είναι η απάντηση. «Ο Επίκουρος μπορεί να επιλέγει την στάση του μη πολιτεύεσθαι, αλλά προωθεί με συνειδητό τρόπο τις αξίες τις φιλίας και της συνεννόησης με τους ανθρώπους».

Οπως εξηγεί ο καθηγητής αυτή η στάση του Επίκουρου έχει να κάνει και με την επιλογή να ζει κανείς στην περιφέρεια κι όχι στο κέντρο των πραγμάτων χωρίς, όμως, να χάσει την επαφή του με το κέντρο. «Ζήσε αποστασιοποιημένος, δηλαδή, αλλά όχι αμέτοχος με ό,τι συμβαίνει στην οικουμένη», λέει ο καθηγητής, σημειώνοντας ότι το Διαδίκτυο παίζει σήμερα ουσιαστικό ρόλο σ’ αυτή τη συμμετοχή.

Το Συμπόσιο που συνδιοργανώνεται από τους Φίλους της Επικούρειας Φιλοσοφίας «Κήπος Αθηνών» και «Κήπος Θεσσαλονίκης», καθώς και το φιλοσοφικό περιοδικό «Ο Κήπος του Επίκουρου» με την υποστήριξη του δήμου Παλλήνης, χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες. Η πρώτη έχει θέμα «Βίος και επιστημολογία του Επίκουρου», η δεύτερη «Ηθική: η τέχνη του ευδαίμονα βίου», η τρίτη «Επικούρεια θεωρία και πρακτική» και η τέταρτη «Η διαχρονική αξία της Επικούρειας φιλοσοφίας». 

Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.epicuros.gr/.

Η εγκληματική συμπεριφορά των ασύδοτων κυνηγών

Το αρχικό βίντεο αποσύρθηκε από το Youtube, και μπαίνει στη θέση του μια συζήτηση για το ίδιο θέμα:

Σέντραλ Παρκ και/ή Χάιντ Παρκ στο αεροδρόμιο του Ελληνικού

Ένα μεγάλο Μητροπολιτικό Πάρκο στα πρότυπα του Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης και του Χάιντ Παρκ του Λονδίνου σχεδιάζει η κυβέρνηση για την περιοχή του Ελληνικού. Βούληση της κυβέρνησης είναι η αξιοποίηση του Ελληνικού να συνδυάζει δύο κεντρικά στοιχεία: Την εύκολη και ανοιχτή πρόσβαση των πολιτών στο πάρκο και τη δυνατότητα προσέλκυσης στρατηγικού χαρακτήρα επενδύσεων που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη της χώρας.

Οι ιδέες που ανταλλάχθηκαν στη χθεσινή διερευνητική συζήτηση ήταν πολλές και αφορούσαν τη δηµιουργία πολιτιστικών κέντρων, χώρων βιβλιοθηκών, οικονοµικών και συνεδριακών κέντρων (Financial Centers) όπως επίσης και την αξιοποίηση ενός κοµµατιού του πάρκου για εκπαιδευτική χρήση υπό τη µορφή ερευνητικών κέντρων και κέντρων τεχνολογίας για πανεπιστήµια (Research and Development).

(click)

Χάιντ Παρκ Λονδίνου, Σέντραλ Παρκ Ν.Υ., Αγγλικός Κήπος Μονάχου.

Επιπλέον, δεν απορρίφθηκαν ιδέες για ήπια οικιστική ανάπτυξη ή ακόµη για τη δηµιουργία ενός µεγάλου ακουάριουµ στην καρδιά του πάρκου. Αποκλείστηκαν πάντως, προτάσεις για δηµιουργία καζίνου, πίστας για Φόρµουλα 1 ή µεγάλες ξενοδοχειακές µονάδες.

Το οικόπεδο είναι ήδη "σκοροφαγωμένο" από τις αφαιρέσεις κομματιών για οικοδόμηση. Με το ρυθμό που εξελίσσονται μελέτες και σχέδια, τελικά θα μείνει ένα ισχνό ψαροκόκαλο ως δείγμα πάρκου...

(βλέπε επίσης>>>)

Πρόστιμο στις μάγισσες που προφητεύουν λάθος!

(ΒΗΜΑ, 9/2/2011)

Ξεσηκώνονται για τα καλά οι «μάγισσες», οι χαρτορίχτρες και οι πάσης φύσεως οιωνοσκόποι της Ρουμανίας, καθώς σύμφωνα με νέο νομοθετικό διάταγμα, προβλέπεται βαρύ πρόστιμο, μέχρι και φυλάκιση σε όσους δίνουν λάθος προφητείες ή εξαπατούν τον κόσμο. Η Ρουμανική Γερουσία πέρασε το νομοσχέδιο την περασμένη εβδομάδα, αλλά ακόμα πρέπει να εγκριθεί από μια ειδική επιτροπή και το Επιμελητήριο της χώρας.

Η χώρα, η οποία την 1η Ιανουαρίου αναγνώρισε επίσημα την «μαγεία» ως επίσημο επάγγελμα, αναγκάζει επίσης τους σχετικούς επαγγελματίες να εκδίδουν θεωρημένες αποδείξεις παροχής υπηρεσιών, ενώ τους απαγορεύει να εξασκούν την «τέχνη» τους κοντά σε σχολεία κι εκκλησίες.

Πριν λίγες ημέρες, η κυβέρνηση του προέδρου Τράιαν Μπασέσκου ενέταξε στα φορολογήσιμα επαγγέλματα και αυτό των μαγισσών, αστρολόγων και μέντιουμ. Οι μάγισσες έχουν εξοργιστεί σε τέτοιο σημείο που καταριούνται τον κ. Μπασέσκου, ενώ έφτασαν στο σημείο να κάνουν μέχρι και ξόρκια σε βάρος του! Μάλιστα, κάποιες απ’ αυτές συναντήθηκαν πριν λίγες ημέρες στον Δούναβη προκειμένου να κάνουν μάγια στην κυβέρνηση ρίχνοντας μανδραγόρα στα νερά του ποταμού.

Η μαγεία είναι μια προκατάληψη τοσο βαθιά ριζωμένη στην κουλτούρα της χώρας, ώστε το 2009, ο ηττημένος των προεδρικών εκλογών Μιρτσέα Γκεοάνα και η σύζυγός του ισχυρίστηκαν ότι δέχθηκαν κύματα αρνητικής ενέργειας από μάγισσες που συνεργάζονταν με τον κ. Μπασέσκου!

Για τους θρησκευτικούς μάγους που προφητεύουν θαύματα και παραδείσους, δεν προβλέπεται κάποια ποινή; Θα έπρεπε οι Ρουμάνες μάγισσες να προσφύγουν στο αρμόδιο ευρωπαϊκό δικαστήριο για καταπάτηση των κανόνων ευγενούς ανταγωνισμού! Μεταξύ μάγων, θα πουν, πρέπει να υπάρχει ισότητα και ειλικρίνεια!

(βλέπε επίσης>>>)

Το... παράσημο

(από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ, Ελευθεροτυπία, 8/2/2011)-

Δεν ελπίζω. Ξέρετε γιατί; Διότι ούτε μία από τις έντεκα αθλητικές εφημερίδες, που... κοσμούν κάθε πρωί τα περίπτερα της Αθήνας, δεν τόλμησε να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση και να αποδοκιμάσει με όλη τη δύναμη της φωνής της τη φασιστική επίθεση, που εξαπολύθηκε από το χώρο των οργανωμένων οπαδών, στο Θέατρο Τέχνης. Δηλαδή, ενάντια στην ελευθερία έκφρασης, ενάντια και σ' αυτήν, ακόμη, την ελευθερία σκέψης.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι απόψεις που διακινήθηκαν στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας ήταν του τύπου «μα καλά κι αυτοί, ένα έργο που μιλάει για τον ΠΑΟΚ γιατί δεν το ανέβασαν στη Θεσσαλονίκη;» ή «μα ο Τσιώλης, που ως οπαδός είναι υποψιασμένος για το τι ισχύει στο ποδόσφαιρο, γιατί δεν ειδοποίησε την αστυνομία να έχει το νου της;».

ΜΕ λίγα λόγια, πλήρης αποδοχή της ανατριχιαστικής πραγματικότητας που βιώνουμε εδώ και χρόνια και μια επιχειρηματολογία (της δεκάρας...) με βάση τα στερεότυπα που έχουν μετατρέψει στρατιές ανθρώπων σε ζόμπι!

ΑΠΟ τη μια, λοιπόν, ο Τσιώλης με τον ΠΑΟΚ και από την άλλη η νοοτροπία «γαμάμε και δέρνουμε όποιον μας μπαίνει στο ρουθούνι». Ο,τι κι αν είναι αυτός. Αντίπαλος, διαιτητής, δημοσιογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ακόμη και ταξιθέτρια του Θεάτρου Τέχνης... Γιατί «εμείς είμαστε και περισσότεροι και πιο μάγκες» (ειδικά όταν φοράμε κουκούλες και κράνη...).

ΔΕΝ λέω, θα μπορούσαν τα πράγματα να γίνονταν κι αλλιώς. Φτάνει να παιζόταν στη Θεσσαλονίκη ένα έργο που θα μίλαγε για τον Ολυμπιακό, οπότε θα είχαμε τα ίδια ή και χειρότερα. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι έχουμε περιέλθει σε πλήρη αφασία και δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας.

ΔΕΝ συνειδητοποιούμε, δηλαδή, ότι στον λεγόμενο αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο έχουν επικρατήσει πέρα ώς πέρα ο οπαδικός φανατισμός, το μίσος, η αλητεία και το κοινό έγκλημα. Γιατί οι μάζες έχουν βρει χώρο να εκφραστούν κατά πώς γουστάρουν και μάλιστα να εκμεταλλεύονται το χειρότερο εαυτό τους, υπό προστασία και κάλυψη!

ΠΟΙΟΣ να τα πει όλ' αυτά όμως; Οι αθλητικές εφημερίδες, που δεκαρολογούν κανακεύοντας τον «υπέροχο λαό» κάθε ομάδας, ή μήπως οι πολιτικοί και τα κόμματα, που όχι μόνο παζαρεύουν τις ψήφους των οργανωμένων οπαδών, αλλά και συνεργάζονται μαζί τους όταν στις προεκλογικές περιόδους ζορίζουν τα πράγματα;

ΓΙΑ όλ' αυτά και άλλα πολλά, που δεν χωράνε σ' ετούτο το μικρό χώρο, από το Σάββατο το Θέατρο Τέχνης λειτουργεί υπό τη φρούρηση της αστυνομίας. Ποιο μεγαλύτερο... παράσημο να περιμένει, άραγε, ο πολιτισμός μας;

«Οροδοσία χωρίς γλωσσική ασυδοσία!».

Ανάλογα με το πλήθος των αντικειμένων που αντιπροσωπεύουν οι έννοιες διακρίνονται σε ατομικές και γενικές, χωρίς να διαφέρουν, όμως, καθόλου στη φύση τους. Ένα αντικείμενο; ατομική έννοια (π.χ. «η ταχύτητα του φωτός στο κενό», «το Ξενοδοχείο Αμαλία της Αθήνας»). Περισσότερα από ένα αντικείμενα; γενική έννοια (π.χ. «ταχύτητα», «ξενοδοχείο»). Τις ατομικές έννοιες τις παριστάνουμε (το ειδικό ρήμα είναι κατασημαίνουμε) με ονόματα, ενώ τις γενικές με όρους. Επειδή, όμως, δεν υπάρχει καμιά διαφορά στη φύση των ατομικών και γενικών εννοιών, πολλές φορές χρησιμοποιούμε τον έναν από τους δύο όρους και αναφερόμαστε σε όλες τις έννοιες. Σήμερα, λοιπόν, με τους όρους οροδοσία και ονοματοδοσία εννοούμε ό,τι και με τον παλιότερο όρο ονοματοθεσία, δηλαδή την πρόσδοση ονόματος ή όρου σε μια έννοια (όποια κι αν είναι αυτή η έννοια). Και όποιος κάνει αυτήν την εργασία λεγόταν και λέγεται με έναν μόνο όρο: ονοματοθέτης. Ποιοι όμως είναι σήμερα οι ονοματοθέτες; Ποιοι οροδοτούν / ονοματοδοτούν / ονοματο­θετούν; Σε ποιους δηλαδή απευθύνουμε το σύνθημα;

Οι ονοματοθέτες δεν είναι περίεργα ούτε σπάνια όντα· κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι το ερευνητικό και διδακτικό προσωπικό των επιστημονικών και ερευνητικών φορέων (πανεπιστημίων κ.ά.), που αντιμετωπίζουν καθημερινά τις καινούργιες έννοιες του τομέα τους και πρέπει να τις αποδώσουν με ελληνικούς όρους είτε γραπτά στις εργασίες τους, στα διδακτικά συγγράμματα και σημειώσεις τους, είτε προφορικά στις παραδόσεις τους. Είναι οι ειδικοί κάθε θεματικού πεδίου (θεωρητικού ή πρακτικού) στην καθημερινή προφορική ή γραπτή επικοινωνία τους. Είναι οι συγγραφείς ελληνικών κειμένων, γενικά, και ιδιαίτερα τεχνικών κειμένων και βοηθημάτων, οι οποίοι για να μεταδώσουν την αντίστοιχη γνώση ή πληροφορία, έχουν απόλυτη ανάγκη των όρων και ονομάτων των εννοιών με τις οποίες ασχολούνται. Είναι οι υποψήφιοι διδάκτορες όταν συντάσσουν την διδακτορική διατριβή τους και οι επι πτυχίω φοιτητές όταν συντάσσουν την διπλωματική εργασία τους. Είναι οι δημοσιογράφοι που μεταφέρουν στα ελληνικά τις τελευταίες ειδήσεις οι οποίες συχνότατα περιλαμβάνουν καινοφανείς έννοιες που χρειάζονται ελληνικό όνομα. Είναι, τέλος, οι μεταφραστές, οι μεγαλύτεροι «καταναλωτές όρων». Είναι αδύνατη η διεργασία της μετάφρασης χωρίς την κατάλληλη ορολογία. Η μετάφραση δεν είναι «παιχνίδι λέξεων»· δεν είναι μεταφορά λέξεων μεταξύ δύο γλωσσών· είναι μεταφορά εννοιών και νοημάτων με τη χρήση των ισοδύναμων όρων μεταξύ του πρωτοτύπου και του μεταφράσματος. Όλοι αυτοί που αναφέρθηκαν παραπάνω – κάποια στιγμή – γίνονται ονοματοθέτες. Είτε συναντούν μια έννοια για την οποία δεν βρίσκουν ελληνικό όρο σε καμιά από τις διαθέσιμες πηγές και καταλήγουν να αυτοσχεδιάσουν, είτε συναντούν μια έννοια για την οποία βρίσκουν δύο ή περισσότερες αποδόσεις και «ψάχνονται» ποια από αυτές να επιλέξουν.

Ιδανικά, το έργο της οροδοσίας / ονοματοδοσίας ανήκει «δικαιωματικά» στους ειδικούς του θεματικού πεδίου. Είναι «δικαίωμα» του δημιουργού ή επινοητή μιας έννοιας να της δώσει και όνομα και έτσι έχουμε την πρωτογενή οροδοσία/ονοματοδοσία. Ο δημιουργός της νέας έννοιας όμως απευθύνεται πρώτιστα στην κοινότητα του θεματικού πεδίου· στους ειδικούς του θεματικού πεδίου και όχι μόνο σ’ αυτούς που μιλούν τη γλώσσα στην οποία ονοματοδοτήθηκε πρωτογενώς η έννοια, αλλά και σε όλους τους άλλους των άλλων γλωσσών· σ’ αυτούς τους τελευταίους εύλογα μεταφέρεται το «δικαίωμα» της δευτερογενούς οροδοσίας/ονοματοδοσίας στην κάθε συγκεκριμένη γλώσσα. Αυτοί οι τελευταίοι είναι εκείνοι που θα κατανοήσουν πλήρως την νέα έννοια· και επειδή κανένας από αυτούς δεν είναι ο δημιουργός της νέας έννοιας, αλλά όλοι είναι εξίσου αποδέκτες της, επιβάλλεται η δευτερογενής οροδοσία να είναι συλλογική και συναινετική. Αυτήν ακριβώς την ιδέα υπηρετεί και η ΕΛΕΤΟ με τα συλλογικά μέλη της και τις ομάδες εργασίας της. Και τι γίνεται με όλους τους άλλους που ανέφερα πιο πάνω; Α, γι’ αυτό τόνισα το επίρρημα «ιδανικά». Όλοι οι «άλλοι» θα έπρεπε να βρίσκουν έτοιμο το όνομα της νέας έννοιας, σε κατάλληλη πηγή αναφοράς. Δυστυχώς, όμως, άλλο τι είναι ιδανικό και άλλο τι γίνεται στην πράξη...

Η πράξη απαιτεί λύσεις και μάλιστα σε περιορισμένα χρονικά όρια και αυτοί που προανέφερα καταφεύγουν πολλές φορές στην προσωπική τους οροδοσία, έστω και αν πολλοί δεν συνειδητοποιούν ότι ο λόγος τους μπορεί να αποτελέσει υπόδειγμα που θα μιμηθούν άλλοι και ότι ένας ακατάλληλος όρος της στιγμής που χρησιμοποίησαν μπορεί να διαδοθεί (σήμερα μάλιστα ταχύτατα) και σε πολλούς άλλους· και καλά αν είναι επιτυχημένος όρος· είναι όμως; Η καθημερινή πράξη, η καθημερινή επαφή με τα ΜΜΕ και κυρίως η καθημερινή ηλεκτρονική περιήγηση στο Διαδίκτυο επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει ένα ορολογικό «αλαλούμ». Πολλοί ειδικοί αδιαφορούν και πολλοί μη ειδικοί αυτοσχεδιάζουν. Τρομάζεις πολλές φορές να διακρίνεις το σωστό από το λάθος· κλασικοί όροι παραποιούνται γιατί ένας συντάκτης αντί να παραδεχτεί την άγνοιά του σε έναν ειδικό τομέα και να ψάξει, να ρωτήσει έναν ειδικό του τομέα, να συμβουλευτεί μια έγκυρη πηγή για κάποιον όρο, αυτοσχεδιάζει επειδή, λέει «ξέρει καλά αγγλικά». Και εμφανίζονται νέοι όροι – χωρίς να χρειάζονται – για παλιές έννοιες. Όσο για τις νέες έννοιες, εκεί, συνήθως, εμφανίζεται μια πλειάδα «προσωπικών» αποδόσεων για έννοιες αυστηρά τεχνικές, εκεί όπου το όνομα της κάθε έννοιας έπρεπε να είναι ένα. Και έτσι, το πλήθος τους αντί να λιγοστεύει αυξάνεται...

Σε μια τέτοια κατάσταση, η ΕΛΕΤΟ και τα συλλογικά μέλη της προσπαθούν να «βάλουν κανόνες», χρήσιμους για όλες τις κατηγορίες ονοματοθετών. Με την συμβολή της ΕΛΕΤΟ, η επιτροπή ΕΛΟΤ/ΤΕ21 που λειτουργεί με ευθύνη του ΤΕΕ έχει εκπονήσει τα πρότυπα ΕΛΟΤ 561-1, ΕΛΟΤ 561-2 και ΕΛΟΤ 402, που έχουν εκδοθεί από τον ΕΛΟΤ και τα οποία καθορίζουν τις βασικές έννοιες, τις αρχές και τους κανόνες της Ορολογίας και ειδικότερα της διεργασίας της οροδοσίας. Από τα πρότυπα αυτά, η ΕΛΕΤΟ έχει αναρτήσει στον ιστότοπό της αφενός το γλωσσάριο των Γενικών και Ειδικών Όρων της Ορολογίας:
(http://www.eleto.gr/download/Bodies/TE21-TerminologyTerms_GR.pdf), 
στο οποίο καθορίζονται και προ­βάλλονται οι όροι της ειδικής γλώσσας της Ορολογίας και αφετέρου δύο σημαντικότατα κείμενα κανόνων: τις Αρχές σχηματισμού όρων: 
(http://www.eleto.gr/download/Orogramma/Or102_V05.pdf) 
και τους Μηχανισμούς σχηματισμού ελληνικών όρων: 
(http://www.eleto.gr/download/Orogramma/Or103_V04.pdf). 
Τα δύο τελευταία κείμενα έχουν αναρτηθεί και στο Φόρο Μεταφραστών Translatum.gr: (http://www.translatum.gr/forum/index.php) με το οποίο η ΕΛΕΤΟ έχει στενή συνεργασία και το οποίο έχει ευρεία απήχηση στην κοινότητα των μεταφραστών. Ο αγώνας είναι τώρα να διαδοθούν οι κανόνες αυτοί και να αποτελέσουν κοινά εργαλεία των «απανταχού» ονοματοθετών. Με βάση αυτά τα εργαλεία θα περιοριστεί η γλωσσική ασυδοσία σε κάθε είδος οροδοσίας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς, είτε συλλογικής και μεθοδικής είτε μεμονωμένης και περιστασιακής.

Κλείνω, απευθυνόμενος σε κάθε έναν πιθανό ονοματοθέτη: Όταν βρεθείς στην ανάγκη να οροδοτήσεις, μην «πετάξεις» εική και ως έτυχε μια λέξη ή μια φράση και την κάνεις όρο χωρίς να την βασανίσεις. Εξέτασέ την ως προς τις διαγλωσσικές αρχές· εξέτασέ την και βάσει των μηχανισμών της ελληνικής. Είναι εκεί μπροστά σου όποτε τους χρειαστείς. Αγαπάς την ελληνική γλώσσα; Απόδειξέ το!

Κ. Βαλεοντής,
Πρόεδρος ΕΛΕΤΟ

Η Ελλάδα από το διάστημα...

(click)

Όσα παίρνει κι όσα φέρνει ο άνεμος

Απόσυρση... οδηγών!

της Ισμήνης

Κάθε λίγο και λιγάκι η εκάστοτε κυβέρνηση μιλάει για απόσυρση αυτοκινήτων για να τονωθεί το εμπόριο το σχετικό εμπόριο. Τα αυτοκίνητα είναι πολλά, μα πάρα πολλά και δεν χωράει άλλα η Αθήνα που παραμένει ακόμα στα πολεοδομικά σχέδια που έφτιαξαν ο Κλεάνθης και ο Schaubert με μικρές παραλλαγές! Βέβαια όταν την σχεδίασαν ήταν άλλο πράγμα, δεν υπήρχαν αυτοκίνητα.

Υπήρχαν άμαξες θα μου πείτε, αλλά και αυτά ήταν περιορισμένα και μόνο οι πλούσιοι της εποχής εκείνης διέθεταν για να κυκλοφορούν. Αλλά ακόμη και τότε είχαν προβλέψει χώρους που οι άμαξες πήγαιναν και πάρκαραν. Αλλού τα άλογα και αλλού οι άμαξες.

Εμείς οι νέοι Αθηναίοι τι κάναμε; Μια τρύπα στο νερό, όταν άρχισε η κατεδάφιση των μονοκατοικιών για αντιπαροχή –τρομάρα μας– αντί να προβλεφθούν γκαράζ για αυτοκίνητα, έγιναν υπόγεια για κατοικία θυρωρών και μαγαζιά.

Το αποτέλεσμα; Το βλέπουμε σήμερα, τα μαγαζιά μένουν ξενοίκιαστα –πόσα πια μαγαζιά αντέχει μια συνοικία και δεν είναι το όνειρο– οι δρόμοι βογκάνε από τα αυτοκίνητα που όχι μόνο δεν χωράνε να περάσουνε από λογής λογής εμπόδια, αλλά και δεν βρίσκουνε χώρο να τα παρκάρουν οι οδηγοί τους.

Τώρα που πριν κάμποσα χρόνια έγινε υποχρεωτικό το γκαράζ στις πολυκατοικίες, δεν υπάρχουν μονοκατοικίες για αντιπαροχή. Άσε που κάθε οικογένεια έχει 2 ή και 3 αυτοκίνητα, οπότε δεν επαρκούν ούτε τα γκαράζ. Αλλά υπάρχει και η άλλη μάστιγα που δεν βρίσκονται ελεύθεροι χώροι για να παρκάρει κανείς το αυτοκίνητό του. Τα στάσιμα αυτοκίνητα των ηλικιωμένων.

Κάποιος είχε πεί ότι το αυτοκίνητο είναι προέκταση του ανδρικού πέους και έτσι ακριβώς είναι. Το 1964 η FORD κατασκεύασε το περιβόητο αυτοκίνητο Mustang σε σχήμα πέους σε στύση, για να τονώσει την ψυχολογία των ανδρών. Οι Αμερικάνοι σε αυτό τουλάχιστον είναι σαΐνια! Ο πόλεμος της Κορέας και μετά ο ατέλειωτος πόλεμος στο Βιετνάμ, είχαν καταρρακώσει τον ανδρικό πληθυσμό!

Ας επανέλθουμε όμως στην ελληνική πραγματικότητα. Αν παρατηρήσετε, σε κάθε δρόμο και σε κάθε πλευρά του υπάρχουν 3-4 αυτοκίνητα που δεν κινούνται καθόλου. Κάθε 3 ημέρες εμφανίζονται οι ιδιοκτήτες τους ηλικίας 75-80 και άνω με το μπαστουνάκι, σέρνουν το ένα πόδι, γυαλιά με βαθμούς μυωπίας όσο και η ηλικία τους, με το παλτό και καπέλο στο κεφάλι, ξεκλειδώνουν με τρεμάμενα χέρια το αυτοκίνητο, παίρνουν το φτερό και το καθαρίζουν επιμελώς, καθώς και τα τζάμια.

Μετά κάθονται στην θέση του οδηγού τακτοποιούν τα πάντα λες και πρόκειται να πάνε ένα μακρινό ταξίδι. Κλείνουν την πόρτα, ανοίγουνε λιγάκι το παράθυρο –μη και πουντιάσουν– βάζουν την ταχύτητα στο νεκρό και ... γυρνάνε το κλειδί στην μίζα της μηχανής.

Η μηχανή παίρνει μπρος και αυτοί κάθονται στο τιμόνι, σαν να είναι σε προσομοιωτές οδήγησης (μόνο το τιμόνι δεν κουνάνε), χωρίς να κάνουν τίποτα, απλά η μηχανή δουλεύει εν στάση, για να φορτιστεί η μπαταρία. Σε αγωνιώδες νεύμα οδηγού που ψάχνει να παρκάρει, –φεύγετε;– ούτε καν απαντάνε. Μετά από 15 λεπτά παραμονής στο αυτοκίνητο με αναμμένη τη μηχανή, την σβήνουν και με τις ίδιες τελετουργικές κινήσεις επιστρέφουν στο σπίτι τους.

Αποσύρατε αυτούς τους οδηγούς κύριοι του Υπουργείου Συγκοινωνιών. Τσιμπήστε τους γιατρούς –παθολόγους και οφθαλμίατρους– που τους βγάζουν ικανούς με το αζημίωτο βέβαια, μην τους ανανεώνεται την άδεια οδήγησης και θα δείτε πόσες θέσεις παρκαρίσματος θα προκύψουν σε κάθε δρόμο και σε κάθε γειτονιά.