Το... παράσημο

(από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ, Ελευθεροτυπία, 8/2/2011)-

Δεν ελπίζω. Ξέρετε γιατί; Διότι ούτε μία από τις έντεκα αθλητικές εφημερίδες, που... κοσμούν κάθε πρωί τα περίπτερα της Αθήνας, δεν τόλμησε να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση και να αποδοκιμάσει με όλη τη δύναμη της φωνής της τη φασιστική επίθεση, που εξαπολύθηκε από το χώρο των οργανωμένων οπαδών, στο Θέατρο Τέχνης. Δηλαδή, ενάντια στην ελευθερία έκφρασης, ενάντια και σ' αυτήν, ακόμη, την ελευθερία σκέψης.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι απόψεις που διακινήθηκαν στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας ήταν του τύπου «μα καλά κι αυτοί, ένα έργο που μιλάει για τον ΠΑΟΚ γιατί δεν το ανέβασαν στη Θεσσαλονίκη;» ή «μα ο Τσιώλης, που ως οπαδός είναι υποψιασμένος για το τι ισχύει στο ποδόσφαιρο, γιατί δεν ειδοποίησε την αστυνομία να έχει το νου της;».

ΜΕ λίγα λόγια, πλήρης αποδοχή της ανατριχιαστικής πραγματικότητας που βιώνουμε εδώ και χρόνια και μια επιχειρηματολογία (της δεκάρας...) με βάση τα στερεότυπα που έχουν μετατρέψει στρατιές ανθρώπων σε ζόμπι!

ΑΠΟ τη μια, λοιπόν, ο Τσιώλης με τον ΠΑΟΚ και από την άλλη η νοοτροπία «γαμάμε και δέρνουμε όποιον μας μπαίνει στο ρουθούνι». Ο,τι κι αν είναι αυτός. Αντίπαλος, διαιτητής, δημοσιογράφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ακόμη και ταξιθέτρια του Θεάτρου Τέχνης... Γιατί «εμείς είμαστε και περισσότεροι και πιο μάγκες» (ειδικά όταν φοράμε κουκούλες και κράνη...).

ΔΕΝ λέω, θα μπορούσαν τα πράγματα να γίνονταν κι αλλιώς. Φτάνει να παιζόταν στη Θεσσαλονίκη ένα έργο που θα μίλαγε για τον Ολυμπιακό, οπότε θα είχαμε τα ίδια ή και χειρότερα. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι έχουμε περιέλθει σε πλήρη αφασία και δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας.

ΔΕΝ συνειδητοποιούμε, δηλαδή, ότι στον λεγόμενο αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο έχουν επικρατήσει πέρα ώς πέρα ο οπαδικός φανατισμός, το μίσος, η αλητεία και το κοινό έγκλημα. Γιατί οι μάζες έχουν βρει χώρο να εκφραστούν κατά πώς γουστάρουν και μάλιστα να εκμεταλλεύονται το χειρότερο εαυτό τους, υπό προστασία και κάλυψη!

ΠΟΙΟΣ να τα πει όλ' αυτά όμως; Οι αθλητικές εφημερίδες, που δεκαρολογούν κανακεύοντας τον «υπέροχο λαό» κάθε ομάδας, ή μήπως οι πολιτικοί και τα κόμματα, που όχι μόνο παζαρεύουν τις ψήφους των οργανωμένων οπαδών, αλλά και συνεργάζονται μαζί τους όταν στις προεκλογικές περιόδους ζορίζουν τα πράγματα;

ΓΙΑ όλ' αυτά και άλλα πολλά, που δεν χωράνε σ' ετούτο το μικρό χώρο, από το Σάββατο το Θέατρο Τέχνης λειτουργεί υπό τη φρούρηση της αστυνομίας. Ποιο μεγαλύτερο... παράσημο να περιμένει, άραγε, ο πολιτισμός μας;