από το site exedra.gr
Ήταν ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1967, όταν οι δρόμοι της Αθήνας σείστηκαν από τα τεθωρακισμένα άρματα του στρατού, τα οποία «βίασαν» την πρωινή ησυχία καθώς σέρνονταν και βρυχούταν προς το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Σύμφωνα με τα σχέδια των Συνταγματαρχών αυτός επρόκειτο να είναι ο πρώτος σταθμός, που θα καταλάμβαναν, προκειμένου να πάρουν πραξικοπηματικά την εξουσία για τα επόμενα επτά χρόνια.
Ο ελληνικός λαός ενημερώθηκε για τις εξελίξεις από τον μακροσκελή ασυνάρτητο λόγο του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο οποίος επεσήμανε ότι «η χώρα διήρχετο κρίσην». Το διάστημα που χρειάστηκαν οι Συνταγματάρχες για να βγάλουν «τον ασθενή από τον γύψο» φρόντισαν να θρέψουν την πείνα του κόσμου για ελευθερία, με «άρτον και θεάματα». Από τα πλέον δημοφιλή θεάματα ήταν τα αθλητικά.
[...]
Πλείστα ήταν τα παραδείγματα του παρελθόντος από τα οποία διδάχθηκαν οι συνταγματάρχες, από την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος και έτσι το ποδόσφαιρο έγινε μοιραία ιδανικό μέσον αποπροσανατολισμού και υπονόμευσης της ελευθερίας του λαού.
Οι συγκεντρώσεις απαγορεύονταν, όχι όμως και μέσα στα γήπεδα υπό το αυστηρό βλέμμα των υπηρεσιών ασφαλείας, οι οποίες θα ήταν σε θέση να καταστείλουν οποιαδήποτε διαμαρτυρία επαναστατικού χαρακτήρα.
Οι επιθυμίες των Συνταγματαρχών περνούσαν με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και έτσι γρήγορα καλούπωσαν το ποδόσφαιρο στα μέτρα που ήθελαν. Με διάταγμα υποχρέωναν όλους της νομούς της χώρας να έχουν μία ομάδα στην Β’ Εθνική. Ωστόσο, με το ίδιο διάταγμα όριζαν ότι η ομάδα της πρωτεύουσας του κάθε νομού δεν θα μπορούσε να αγωνίζεται σε χαμηλότερη κατηγορία από ομάδες άλλων πόλεων, του αντίστοιχου νομού. Το μέτρο αυτό έγινε αφορμή διάλυσης αρκετών ομάδων, αφού οι ομάδες που έμεναν στην κατηγορία είχαν την ευκαιρία να επανδρωθούν με τους καλύτερους παίκτες των συλλόγων που ακολουθούσαν το δρόμο του υποβιβασμού ή διαλύονταν.
Στόχος ήταν να έχουν υπό τον έλεγχό τους τους παράγοντες των ομάδων που παρέμεναν ενεργές και το είχαν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό.
Φυσικά την περίοδο Χούντας δεν έλειψε και το μεγάλο γεγονός, το οποίο δεν ήταν άλλο από την πορεία του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, όταν έχασε από τον Αγιαξ με 2-0 στο Γουέμπλεϊ.
Αν και έχουν ακουστεί πολλά για το πώς έφτασαν εκεί οι Πράσινοι, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ τίποτα. Το μόνο «μελανό» σημείο είναι ίσως η πρόσφατη συνέντευξη της συζύγου του δικτάτορα, Γεωργίου Παπαδόπουλου, Δέσποινας στην εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά, όπου ανακαλεί συνομιλία που είχε με τον εκ των Συνταγματαρχών, Στέλιο Παττακό και τον Γιουγκοσλάβο Πρέσβη, ανάμεσα στους οποίους παρακολουθούσε στην ρεβάνς του ημιτελικού με τον Ερυθρό Αστέρα.
Στο πρώτο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός είχε χάσει 4-1 και η Δέσποινα Παπαδοπούλου καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα, τα οποία θέλησαν να… σβήσουν οι παρακαθήμενοι της, διαβεβαιώνοντας την ότι το ματς ήταν «αγορασμένο». Ο Παναθηναϊκός έκανε τη μεγάλη ανατροπή, πήρε τη νίκη με 3-0 και μαζί το εισιτήριο για τον τελικό.
