Μακρυχέρης φιγουρατζής χορευτής

Γι' αυτόν ποιος θα γράψει μια περιγραφή συμπεριφοράς;

Αγαπημένε μου ... σύζυγε

4. Ο Εθελοντής Κερατάς

της Ισμήνης

Ας πρόσεχε! Καμία γυναίκα δεν παντρεύεται για να απατήσει τον άντρα της. Όλες ξεκινάνε τον «βίον ανθόσπαρτον» με τα ωραιότερα όνειρα και τις μεγαλύτερες προσδοκίες. Οι παλιές λέγανε ότι ο άντρας δεν πρέπει να γνωρίζει καλά τη γυναίκα, μάλιστα είχαν οριοθετήσει και κάποια σημεία του γυναικείου σώματος, εις τα οποία ναι μεν ο σύζυγος μπορούσε να έχει πρόσβαση και να γνωρίζει την ανατομία τους, προς δική του καλοπέραση βέβαια, αλλά απαγορευότανε δια ροπάλου να ξέρει τα άλλα μέρη, εκείνα που βασικά διέπουν τις σχέσεις του κάθε ζευγαριού, δηλαδή την ψυχή της γυναίκας και το μυαλό της, τι σκεφτότανε εν ολίγοις.

Εντάξει βρε γιαγιές εσείς μπορεί να τα καταφέρατε καλύτερα από εμάς, αλλά … ούτε εργαζόσαστε και είχατε ένα σωρό υπηρετικό προσωπικό να σας κάνει τις δουλειές. Καταναλώνατε τις δραστηριότητές σας μεταξύ βεγγέρων και jour- fix, έτσι δεν εμβαθύνατε στις λεπτομέρειες του αντρικού χαρακτήρα που ουσιαστικά ήταν απόμακρος ακόμα και στις νυχτερινές του επισκέψεις, που για τον μόνο λόγο που γινότανε ήταν η διαιώνιση του τρανταχτού οικογενειακού ονόματος που πιθανόν σε κάποια ταμπέλα μεγάλου εμπορικού να έπρεπε να προστεθεί το «…και Υιός».

Τώρα αν ο … και Υιός, ήθελε να κάνει κάτι άλλο στη ζωή του, αυτό ποσώς ενδιέφερε τον πατέρα, το ζητούμενο ήταν να διαιωνιστεί η οικογενειακή επιχείρηση. Σήμερα κάτι παρόμοιο συμβαίνει με την πολιτική. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν οικογενειακά τζάκια στην πολιτική που κάθε χαζοχαρούμενος υιός ή ανιψιός αυτοδικαίως έπαιρνε τη θέση του απερχόμενου ή εκλιπόντος πατέρα ή θείου πολιτικού. Τότε μόνο οι καθ΄ όλα άξιοι και ικανοί κατέβαιναν και διέπρεπαν στην αρένα της πολιτικής .

Οι παρεκτροπές σπάνιες, για τις γυναίκες μιλάμε βέβαια, και αν ποτέ συνέβαινε κάτι τις πριν καν το μάθει η γειτονιά και ο κόσμος όλος, επενέβαινε πρώτος-πρώτος ο πατέρας της άτακτης να συνετίσει τη θυγατέρα του, αν μάλιστα προλάβαινε να κουκουλώσει την κατάσταση ή άλλες φορές να ξεπλύνει την προσβολή που έκανε σε αυτόν και τον γαμπρό του η κόρη, με μέτρα που στη σημερινή εποχή μας φαίνονται παράδοξα, αλλά δεν παύουν να υφίστανται σε μικρότερη κλίμακα βέβαια και σε κάποιες μακρινές και κλειστές κοινωνίες.

Λένε πως όταν θέλει η γυναίκα να απατήσει τον άντρα της και στο μπουκάλι μέσα να την βάλεις, θα το … κάνει με τον φελλό! Πάντως αγαπημένοι μας … σύζυγοι, αρραβωνιαστικοί και φίλοι αν δεν θέλετε να βρεθείτε στη θέση της επικεφαλίδας του κειμένου, προσπαθήστε να ακολουθήσετε τις 10 χρυσές εντολές

1. Μην ανακατεύεστε στην κουζίνα. Όσο ωραία και να μαγειρεύετε, το χάος που αφήνετε πίσω σας και την ακαταστασία με τις κατσαρόλες και τα χρησιμοποιημένα κουταλομαχαιροπήρουνα είναι ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΟ! Εκτός αν αναλάβετε να πλένετε και τα πιάτα και να τακτοποιείτε την κουζίνα, να κάνετε δηλαδή ότι κάνει μια καλή νοικοκυρά! Ωραία, τα κάνατε όλα αυτά; την πατήσατε. Άντε τώρα να θέλει να κάνει έρωτα η γυναίκα σας με την υπηρέτρια. Δεν την εμπνέετε πλέον. Θα ψάχνει τουλάχιστον για μπάτλερ που δεν θα βρωμάει και κουζινίλα !

2. Μην εκθειάζετε την γυναίκα του φίλου σας ή οποιαδήποτε γυναίκα, ότι είναι καλύτερη, σε οποιοδήποτε τομέα. Θα σας μισήσει και θα θελήσει να αποδείξει στον εαυτό της, ότι ναι μεν η άλλη μπορεί να κάνει καλύτερα σουτζουκάκια, αλλά αυτή μπορεί και ρίχνει άντρες χωρίς σουτζουκάκια.

3. Μην γυρνάτε αργά το βράδυ, πολύ αργά μιλάμε και να έχετε την απαίτηση την ώρα που λαλούν τα κοκόρια, να σας … κάτσει και μάλιστα να σας κάνει έξτρα περιποίηση και κόλπα που μέχρι τώρα δεν τα είχατε ζητήσει, εκτός από το συνηθισμένο «αποστολικό». Την πατήσατε , έχει καταλάβει ότι από κάπου αλλού μάθατε τα κόλπα που ζητάτε και δυστυχώς για εσάς, για κάποιο λόγο δεν σας … έκατσε η άλλη. Μετά από ένα γενναίο καβγά και ένα σωρό απλοϊκές δικαιολογίες σας, θα πει από μέσα της «θα σου δείξω εγώ» και με μαθηματική ακρίβεια θα κάνει απόσβεση για όσες φορές έκανε το κορόιδο, την περάσετε κάτι σαν είδος ανάγκης και στη χειρότερη περίπτωση για χαζή.

4. Μην της δίνετε χρήματα με το σταγονόμετρο και μην έχετε την απαίτηση να σας λέει που τα ξόδεψε. Θα αγανακτήσει θα βρει δουλειά για να έχει οικονομική ανεξαρτησία, δεν θα σας δίνει λογαριασμό και με την καθημερινή συναναστροφή με το άλλο φύλλο και τις καινούργιες φιλενάδες θα την βάλουν σε ένα κόσμο, που είναι φυσικό δικαίωμα κάθε γυναίκας, που σέβεται τον εαυτό της να έχει απατήσει τουλάχιστον μια φορά τον άντρα της κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου της.

5. Μην την κλείνετε μέσα με τον φόβο ότι αν δεν σκίσετε τη γάτα από την αρχή, θα σας πάρει τον αέρα. Χαλαρώστε τα δεσμά, γιατί ένας σίγουρος λόγος που θα σας στολίσει είναι και αυτός, η υπερβολική αυστηρότητα. Ένας ναυτικός, όποτε έφευγε ταξίδι, μετακόμιζε την γυναίκα του στην μάνα του. Κέρβερος η πεθερά, ρούπι δεν την άφηνε να κάνει μόνη της. Μόνο στη λαϊκή πήγαινε άνευ συνοδείας, τι θα κάνει με το καρότσι, σκεφτότανε η πεθερά, νομίζοντας ότι το μέτωπο του γιου της θα έμενε ες αεί αστόλιστο. Ξέρετε τι έκανε η νύφη κάθε εβδομάδα που πήγαινε στη λαϊκή αγορά; Φόρτωνε το καρότσι της λαϊκής σε ταξί, πήγαινε σε κοντινό ξενοδοχείο για μισή ώρα που περίμενε ο φίλος της, το ταξί περίμενε από κάτω, ξανάμπαινε στο ταξί γύρναγε πίσω, ψώνιζε στα γρήγορα και έλεγε της πεθεράς γυρνώντας σπίτι ότι έπιασε την κουβέντα και ένα σωρό άλλα. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Όλοι ήταν ευχαριστημένοι!.

6. Μην τσιγκουνεύεστε δώρα και αισθήματα. Μην της κάνετε δώρο χρήματα να πάρει ότι θέλει με την δικαιολογία ότι δεν ξέρετε από αυτά! Ξέρετε και παραξέρετε, όπου θέλετε βέβαια. Σίγουρα θα εκτιμήσει περισσότερο το ένα λουλούδι που θα της προσφέρει ο συνάδελφος από το διπλανό γραφείο, παρά τον χοντρό κλειστό φάκελο που αδιάφορα και ευγενικά, αφήσατε το πρωί στο κομοδίνο την ημέρα της γιορτής της ή των γενεθλίων της. Και ξέρετε πως γίνονται αυτά, η εκτίμηση φέρνει τον καφέ, μετά το ποτό, μετά την βόλτα και στο τέλος το κρεβάτι, βρήκε την αδελφή ψυχή !

7. Μην λέτε δεν μου αρέσει ο κινηματογράφος ή το θέατρο, άρα δεν πάω, πήγαινε μόνη σου ή με φίλη σου. Θα γκρινιάξει, θα δυσανασχετήσει, αμάν πια όλα τα ζευγάρια πάνε που και που κινηματογράφο, εσείς όμως ανένδοτος. Όχι είπα ξείπα, είπα και τελειώσαμε! Θα πάει μια φορά με τη φίλη της, θα πάει δεύτερη φορά με την εξαδέλφη της, θα ξαναπάει με τη φίλη της, θα ξαναπάει με τη αδελφή της και πολλές φορές θα πηγαίνει και μόνη της. Ξέρετε πόσοι άντρες πάνε και αυτοί μόνοι τους στον κινηματογράφο; Πολλοί, πάρα πολλοί και στα έργα που της αρέσουν πάνε άντρες με τα ίδια γούστα. Δεν θέλει και πολύ για να αρχίσει την κουβέντα, περί ανέμων και υδάτων καταρχάς, περί αναλύσεως του έργου κατά δεύτερον, περί συγκεκριμένων καταστάσεων κατά τρίτον, άντε να πάμε για ένα ποτό να κανονίσουμε για το επόμενο έργο και μετά ο κινηματογράφος μας έφερε πιο κοντά μα τόσο κοντά που μπορούμε να παίζουμε το δικό μας έργο και ακόμα καλύτερα στα ιδιαίτερα. Και ξέρετε ποιο είναι το αστείο; Δεν θα ξαναγκρινιάξει να πάτε μαζί κινηματογράφο, η καλύτερή της!

8. Μην την υποχρεώνετε να σηκώνεται από τα μαύρα χαράματα, πριν πάει στο γραφείο της για να σας φτιάξει μακαρονάδα, επειδή εσείς δεν τρώτε χθεσινό φαγητό! Και για να πούμε την αλήθεια, δεν το κάνετε για αυτό το λόγο, το κάνετε για να την βασανίσετε, να πιεστεί και να παρατήσει τη δουλειά της για να σας υπηρετεί. Σιγά που θα το κάνει. Φαλλοκρατικές οι αντιλήψεις σας. Πηγαίνετε να φάτε και καμιά Κυριακή έξω, Ξέρετε, πολύς κόσμος το κάνει. Όταν σας το είπε σαν παράπονο – Γλυκέ μου, έτσι μια Κυριακή να μη μαγειρέψω να την απολαύσω ξεκούραστα. Θυμόσαστε την απάντηση; -Φτιάξε ένα παστίτσιο από το Σάββατο, να μη μαγειρέψεις την επομένη. Ποιος φταίει μετά; Το μόνο σίγουρο που θα κάνει, είναι να συγκρίνει εσάς με αυτόν που θα της κάνει τα γλυκά μάτια, εις βάρος σας βέβαια και το αποτέλεσμα είναι να εξακολουθεί να σας βράζει τα φρέσκα μακαρόνια, αλλά να σας έχει και γραμμένους! Εσείς μείνατε με τα μακαρόνια, τη σάλτσα θα τη γεύεται άλλος.

9. Μην την υποχρεώνεται να σας σιδερώνει πρωί-πρωί κάθε μέρα με την τσίμπλα στο μάτι, το παντελόνι και το πουκάμισο που θα φορέσετε για να πάτε φρέσκος – φρέσκος στο γραφείο σας. Πρώτον θα σας μισήσει και δεύτερον, θα σας κάψει και το πουκάμισο και το παντελόνι. Πόσα πουκάμισα και παντελόνια αντέχει γκαρνταρόμπα σας; Και το αποτέλεσμα θα είναι να τσακώνεστε και να την λέτε ανοικοκύρευτη, ανεπρόκοπη και τεμπέλα, ξεχνώντας ότι στο πατρικό της την υπηρετούσανε, αλλά κάπως έτσι βγάζατε τα απωθημένα της κοινωνικής σας κατωτερότητας. Έλα όμως που ο γείτονας κυκλοφορεί με τζιν που δεν χρειάζεται σιδέρωμα και του πάει μούρλια, είναι 10 χρόνια μικρότερος της, άρα 20 μικρότερος σας. Άλλωστε τώρα είναι της μόδας οι δεσμοί με μικρότερους άντρες

10. Μην παίρνετε τα ηνία του νοικοκυριού, νομίζοντας ότι εσείς επειδή είσαστε εργένης και μένατε μόνος πολλά χρόνια, έχετε μάθει να τα κάνετε όλα καλύτερα από τη γυναίκα σας. Σφάλμα μέγα, άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Πάψτε να περνάτε το δάχτυλο πάνω από τα έπιπλα και να το κουνάτε επιδεικτικά, κάθε φορά που φεύγει η παραδουλεύτρα από το σπίτι. Μην ψάχνετε το σκουπιδάκι στη γωνία κι όταν το ανακαλύπτετε να ουρλιάζετε: δεν εκτιμάς τα λεφτά μου! Κάνετε λάθος τα λεφτά πάντα τα εκτιμάει μια γυναίκα, η δική σας έπαψε να εκτιμάει εσάς πλέον. Και ότι δεν εκτιμάς δεν του δίνεις σημασία, δεν το υπολογίζεις πλέον και το ένα φέρνει το άλλο. Εσείς μπορεί να κουνάτε απειλητικά το δάχτυλό σας, σκασίλα της, υπάρχουν και άλλα δάχτυλα πλέον που δεν … κινούνται απειλητικά πλέον …

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, έγραψε ο Σαίξπηρ, μην τα πάρετε όλα τοις μετρητοίς, υπάρχουν και χειρότερα αλλά και καλύτερα, το θέμα είναι πόσο αντέχεις και πόσο αγαπάς, αλλά κάποια στιγμή θα γράψω και για την άλλη πλευρά!

Δακτυλικό αποτύπωμα υπουργού

...

Το Chaos Computer Club στη Γερμανία δημοσίευσε το δακτυλικό αποτύπωμα του υπουργού εσωτερικών της χώρας, W. Schäuble, ο οποίος συμφώνησε να διοχετεύονται προσωπικά δεδομένα εδώ κι εκεί για «λόγους ασφαλείας». Εκτός από την εκτύπωση της φωτογραφίας μοιραζεται και μια διαφάνεια με το ίδιο αποτύπωμα, έτσι ώστε να μπορεί κάποιος να το κολλήσει στο χέρι του και να «ξεγελάσει» τα μηχανήματα στα αεροδρόμια και αλλού.

Φανταστείτε τί έχει να γίνει, αν το καλοκαίρι που πυκνώνουν τα αεροπορικά ταξίδια, παρουσιαστεί την ίδια μέρα σε 10-15 διαφορετικά αεροδρόμια 60-70-80 φορές το ίδιο δακτυλικό αποτύπωμα. ο Schäuble θα ανακηρυχθεί σε φαντομά της χρονιάς.

Αν το χρησιμοποιήσει κάποιος κι εδώ στην Ελλάδα, θα στείλουν τα σαΐνια της Αστυνομίας ένταλμα σύλληψης για τον υπουργό της Γεμανίας, γιατί βρέθηκε το αποτύπωμά του σε μια μολότωφ!

1 ώρα ή 60' ή 3.600"

...

Αύριο το πρωί αλλάζει η ώρα, στις 3 τα ρολόγια θα πάνε μια ώρα μπροστά, στις 4, μια ώρα χαμένη - ας πούμε! Αν μπορούσατε να κρατήσετε αυτή την ώρα, αυτά τα 60', αυτά τα 3.600", τί θα κάνατε;

Διόρθωση μετά από υπόδειξη της Ισμήνης, τα μπέρδεψα με τον Σεπτέμβριο που έκανα κάποτε σκοπιά εκείνη την ώρα, γερμανικό νούμερο.

.

Ιστοπαίγνιον: Το εγγύτερο βιβλίο

...
Απαντώ στην πρόσκληση του Διαγόρα Μήλιου και αναρτώ κι εγώ τη συμμετοχή μου σε αυτό το ιστοπαίγνιο. Οι κανόνες έχουν ως εξής (μεταφέρονται από εδώ):

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξέ το στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο έχει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πιάσε το επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Το βιβλίο λοιπόν που βρίσκεται πάνω στο γραφείο μου είναι το «Ο τελευταίος Παλαιολόγος» του Γιώργου Λεονάρδου, εκδ. Λιβάνης, σελ. 540.

Κείμενο κατά τις προδιαγραφές:

Μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί μου. Όχι τόσο για την εγγύτητα του γυναικείου γυμνού κορμιού όσο γιατί μου καρφώθηκε ξαφνικά η ιδέα στο κεφάλι ότι, έτσι και το άνοιγε, θα πεταγόταν από μέσα το ... τζίνι του προπάππου μου.
-Μα δεν έχει τίποτα μέσα, της είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα. Απλώς δεν θα ήθελα να το ανοίξουμε τώρα εμείς οι δύο. Προορίζεται για κάποιο ιερό σκοπό, που δεν ξέρω πώς και πότε θα τον εκπληρώσω.

Και τώρα κάνω πάσα τη μπάλα στις/στους:

• Λούση: http://lucyindiamonds.blogspot.com/
  
• Ερινύα: http://erinya-hellenica.blogspot.com/
• Κλείτωρ: http://kleitor.blogspot.com/
  
• Αργυρένια: http://argyrenia.wordpress.com/
• Ροδιά: http://rodiat.blogspot.com/
• Ζούρη: http://zouri.blogspot.com/

Έκανα πάσα σε 6 μήπως υπάρξει καμιά διαρροή...


.

Τελικά τι είναι «κιτς»;

Μια χιλιομασημένη και «ξεχειλωμένη» έννοια

Από το Ορόγραμμα αρ. 88, διμηνιαίο τεύχος της ΕΛΕΤΟ:

Ο όρος μέχρι το 1970 ήταν γνωστός μόνο στους φοιτητές της αρχιτεκτονικής· απλώθηκε όμως σε κάθε μορφή έκφρασης. Λέγεται ότι τα πάντα μπορεί να είναι κιτς, όπως εμφάνιση, συμπεριφορά, κοσμήματα, τηλεοπτική εκπομπή, δημοσιογραφία, κινηματογράφος, τραγούδια και ... πάει λέγοντας. Η εξάπλωση της έννοιας, θυμίζοντας τη χρήση του «απίθανο», είχε συνέπεια και στην ελληνοποίηση του όρου – κιτσάτο, κιτσαρία, καρακιτσαριό.

Ειδικά κείμενα πιθανολογούν την προέλευση του όρου από το γερμανικό ρήμα kitschen που σημαίνει «πασαλείβω». Γλωσσική καταγωγή και χρονική περίοδος (μέσα του 19ου αιώνα) προεξοφλούν την αρχική χρήση του όρου στην ζωγραφική. Πάντως, η έννοια διευρύνθηκε ώστε να περιλάβει την καλλιτεχνική έκφραση στην αρχιτεκτονική και διακόσμηση.

Ένας γενικός χαρακτηρισμός για το κιτς είναι το «παράταιρο», το οποίο διευκρινιστικά έχει τρεις διατυπώσεις:

α) Η πρώτη είναι: η ανατροπή της κλίμακας. Παράδειγμα: Το συνηθισμένο ποτήρι του κονιάκ στις κανονικές του διαστάσεις είναι αισθητικά ουδέτερο· αλλά, αν αυξηθεί το μέγεθός του στο πενταπλάσιο και τοποθετηθούν λουλούδια μέσα του μετατρέποντάς το σε βάζο, τότε δεν είναι παρά ένα αντικείμενο κιτς.

β) Η δεύτερη είναι: η μετατόπιση του υλικού. Παράδειγμα: Η Αφροδίτη της Μήλου στις διαστάσεις της και στο υλικό της, το μάρμαρο, έχει τη θέση της στον κλασικό κανόνα του ωραίου· αλλά τα γύψινα ή πορσελάνινα ομοιώματά της σε μικρότερες διαστάσεις σε ένα ζαχαροπλαστείο ή πάνω σε έναν μπουφέ την μετατρέπουν σε εμβληματικές εκφράσεις του κιτς.

γ) Η τρίτη είναι: η χωρική ασυμβατότητα. Σύμμετρος με τις ανατροπές στις διαστάσεις και στο υλικό είναι ο τόπος. Δύσκολα θα σκεφτεί κανείς να χαρακτηρίσει κιτς τα παιδικά κόμικς με τις φιγούρες του Ντίσνεΐ και τις περιπέτειές τους. Αν, όμως, αποσπαστούν από τον τόπο τους και εγκατασταθούν οι φιγούρες στον χώρο και γίνουν τεράστιες και τριδιάστατες γίνεται άλλο ένα έμβλημα του κιτς: η Ντίσνεΐλαντ.

Δεν είναι κιτς κάθε ανατροπή της κλίμακας, κάθε μετατόπιση του υλικού, κάθε ασυμβατότητα του χώρου στην καλλιτεχνική έκφραση, αλλά μόνο εκείνη που συμπλέκεται με τη στρεβλή μίμηση, την αντιγραφή που αλλοιώνει, την απεικόνιση που υπονομεύει προς την κατεύθυνση των βασικών χαρακτηριστικών.

Απαραίτητη για την κατανόηση του κιτς είναι, εξάλλου, η διάκριση ανάμεσα στο πηγαίο και στο σκοπούμενο. Το πηγαίο κιτς είναι εκείνο του οποίου ο χρήστης δεν έχει συνείδηση του «παράταιρου», δεν το γνωρίζει ως κιτς. Παράδειγμα: ένα διαμέρισμα πολυκατοικίας με τη συσσώρευση από μπιμπελό ή σκαλιστά έπιπλα, πορσελάνινα ομοιώματα και γραφικές τοπιογραφίες είναι η περίπτωση του κιτς ως αυθόρμητης έκφρασης γούστου.

Αντίθετα, το σκοπούμενο κιτς, έντεχνο και καθόλου αθώο, μπορεί να είναι μεθυστικό. Η ικανότητά του να θυμίζει πάντοτε κάτι εσφαλμένο είναι μέρος της σαγήνης. Παράδειγμα: Εντυπωσιάζεται κανείς από το μέγεθος και αντικρύζει σχεδόν με δέος ένα κτήριο που αντιγράφει τον Παρθενώνα αλλά σε διπλάσιο μέγεθος.

Εκφράσεις κιτς:

1) Στην αρχιτεκτονική

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο όρος χρησιμοποιείται όλο και πιο αραιά. Σε αναλογία με το «μπαρόκ», που ένας αρχιτέκτονας του 18ου αιώνα όριζε ως «υπερθετικό του παράξενου», το κιτς αναδείχθηκε σε υπερθετικό του υπερφίαλου. Αλλά, ενώ για ένα μεγάλο διάστημα χαρακτηριζόταν «αρχιτεκτονικό κιτς» οτιδήποτε έθελγε το ακαλλιέργητο γούστο (αλπικές βίλες σε μεσογειακά νησιά, πήλινες καρυάτιδες σε υποστυλώματα πολυκατοικιών) κανείς πλέον δεν χρησιμοποιεί τον όρο κιτς για τέτοιες ακαλαισθησίες. Ένας μεγάλος βυζαντινός ναός, με τη μαστοριά της πλινθοδομής του, αποτελεί στατικό αριστούργημα. Ένας ναός από μπετόν με διαστάσεις γηπέδου τείνει σαφώς στο κιτς, αφού δεν απαιτεί καμιά στατική δεξιοτεχνία.

2) Στη μόδα

Στη μόδα το κιτς ως αρνητική υποβολή υπήρχε πάντα έστω κι αν μέσω της τέχνης προβαλλόταν μόνο το ωραίο και όχι το άσχημο ή το χυδαίο, αντιληπτό άλλωστε διαφορετικά από εποχή σε εποχή και από τη μια κοινωνική ομάδα στην άλλη. Το κακόγουστο στο ντύσιμο συνδέθηκε με την άκριτη χρήση τολμηρών νεανικών ενδυμάτων από αταίριαχτες ηλικίες και εξωτερικές εμφανίσεις ή σωματικές διαπλάσεις. Ενδυματολογικά γελοιογραφήματα αναδεικνύονται γλαφυρά στις κωμωδίες του Αριστοφάνη.

3) Στην τηλεόραση

Από τα τέλη του 70 και τις αρχές του 80 αρχίζει κανείς να μιλάει για κιτς. Το κιτς των πρώτων δεκαετιών της ελληνικής τηλεόρασης δεν εξαφανίστηκε· απλώς μετασχηματίστηκε, έγινε πιο διάχυτο και λιγότερο διακριτό. Το κιτς της πρώτης περιόδου της ελληνικής τηλεόρασης συνδεόταν με τον απόηχο της φτώχειας των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών, τον στεναγμό της μετανάστευσης και τον θρίαμβο της αντιπαροχής. Όμως, το κιτς ή το εμφανές κακόγουστο της τελευταίας δεκαπενταετίας φέρει την άκομψη σφραγίδα της παγκοσμιοποίησης. Η πρώτη ύλη του σύγχρονου τηλεοπτικού κιτς δεν είναι τα άψυχα υλικά· δεν είναι τα υπερδιακοσμητικά αντικείμενα. Πρώτη ύλη του είναι οι εθελοντικά προσφερόμενοι ανθρώπινοι πόροι, οι παίκτες ή οι καλεσμένοι ή οι τηλεθεατές που επικοινωνούν τηλεφωνικά με τα κανάλια παραδίδοντας την ψυχή τους, προκαλώντας την κατανόηση ή τον οίκτο και το σαρκαστικό γέλιο του κοινού.

4) Στον κινηματογράφο

Αν έπρεπε να ορίσουμε το κιτς, είναι το επιδεικτικό κακόγουστο ή ό,τι προσπαθεί να μιμηθεί με φτηνό τρόπο κάτι που δεν είναι. Τα δράματα της φουστανέλας του ‘70 με φτηνά κοστούμια είναι κιτς. Όμως έχει επικρατήσει ως κιτς να θεωρείται το θέαμα που προβάλλει την υπερβολή.

Από το Λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη, τελικά, δίνεται ο ορισμός: κιτς το κακόγουστο όπως εκδηλώνεται με παράταιρους φανταχτερούς συνδυασμούς σχεδίων ή χρωμάτων καθώς και ό,τι χαρακτηρίζεται από φανταχτερό και παραφορτωμένο σχεδιασμό, εμφάνιση ή περιεχόμενο και ικανοποιεί κυρίως το λαϊκό και ακαλλιέργητο γούστο. αγγλ. γαλλ. kitsch < γερμ. Kitsch < διαλεκτ. ρ. kitschen «αναμειγνύω πρόχειρα, συγκρούω».

Δ.Π.

Συνέδριο για το Σπήλαιο Διρού

ΑΘΗΝΑ, ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, ∆ΕΥΤΕΡΑ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2008 ΚΕΝΤΡΟ ΝΕΟΛΙΘΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ∆ΙΡΟΥ, ΠΑΛΛΑΚΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΗΜΕΡΙ∆Α ΑΛΕΠΟΤΡΥΠΑ, 50 ΧΡΟΝΙΑ (1958-2008) Η αρχαιολογική αξία και η αναπτυξιακή διάσταση του Νεολιθικού ∆ιρού ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 09.00-09.30 Εγγραφή Συνέδρων Πρωινή Συνεδρίαση Προεδρείο: ∆ρ Γ. Α. Παπαθανασόπουλος, Ειρήνη Μουσταφέλλου, Ηρώ Νικολακέα 09:30 – 10:00 Χαιρετισµοί 10:00 – 10:30 ∆ρ. Γ. Α. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Επίτιµος Έφορος Αρχαιοτήτων, ∆ιευθυντής Ανασκαφών ∆ιρού: Αλεπότρυπα ∆ιρού. 50 χρόνια (1958 – 2008). 10:30 – 10:50 ΗΡΩ ΝΙΚΟΛΑΚΕΑ, Μ. Phil, Αρχιτέκτων Μηχανικός Τ.∆.Π.Ε. ΑΕ: Έργο στερέωσης, προστασίας και ανάδειξης Σπηλαίου Αλεπότρυπα ∆ιρού 10:50 - 11:10 ∆ρ. ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ, Πολιτικός Μηχανικός, ΑΝΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ, Πολιτικός Μηχανικός Ruhr-Universitaet Bochum, Lehrstuhl fuer Grundbau und Bodenmechanik, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΠΡΕΣΙΑΚΑΣ, Γεωλόγος: Έλεγχοι ευστάθειας του σπηλαίου Αλεπότρυπα. Επιλογή, διαστασιολόγηση και εφαρµογή µέτρων στερέωσης µε αρχαιολογικά κριτήρια στο πλαίσιο του έργου στερέωσης, ανάδειξης και τουριστικής αξιοποίησης του σπηλαίου. 11:10 – 11:30 ∆ιάλειµµα -Καφές 11:30 – 11:45 ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΛΒΗΣ, Αρχαιολόγος, Εφορεία Σπηλαιολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας Νοτίου Ελλάδος: Πίθοι µε ανάγλυφη διακόσµηση από το Σπήλαιο Αλεπότρυπα ∆ιρού. 11:45 – 12:00 ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΑΤΣΙΠΑΝΟΥ, Αρχαιολόγος Έργου ∆ιρού: Η Συµβολή της κεραµικής της Ερευνητικής Τοµής Β1 στην έρευνα του Σπηλαίου Αλεπότρυπα ∆ιρού. ∆εδοµένα, Προβληµατισµοί, προοπτικές. 12:00 – 12:15 ΤΑΣΙΑ ΡΑΜΜΟΥ, Αρχαιολόγος Β΄ΕΠΚΑ: Ανοιχτά, ακόσµητα αγγεία της Νεότερης Νεολιθικής Περιόδου από το Σπήλαιο Αλεπότρυπα ∆ιρού 12:15 – 12:30 ∆ρ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Αρχαιολόγος, Εφορεία Σπηλαιολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας Νοτίου Ελλάδος: Συµπεράσµατα που προκύπτουν από την µελέτη του ανθρώπινου οστεολογικού υλικού του Σπηλαίου Αλεπότρυπα. Ταφικά έθιµα, υγεία, δηµογραφία. 12:30 – 12:45 ∆ρ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ, Αρχαιολόγος ΙΖ΄ΕΠΚΑ: Οστέινα αντικείµενα από το Σπήλαιο Αλεπότρυπα. Η συµβολή της µελέτης τους στην σύνθεση πληροφοριών για την νεολιθική κοινωνία του ∆ιρού Λακωνίας. 12:45 – 13:00 ΛΙΛΙΑΝ ΚΑΡΑΛΗ, Καθηγήτρια Προϊστορικής και Περιβαλλοντικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήµιο Αθηνών: Αλεπότρυπα: Το µαλακολογικό υλικό 13:00 – 13:15 ∆ρ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΧΙΩΤΗΣ, Μηχανικός Μεταλλείων-Μεταλλουργός, τ. ∆ιευθυντής και Σύµβουλος ∆ιοίκησηςΙΓΜΕ, ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΑΤΣΙΠΑΝΟΥ, Αρχαιολόγος Έργου ∆ιρού: Προβληµατισµοί για τον εντοπισµό της αρχικής εισόδου του σπηλαίου Αλεπότρυπα ∆ιρού Μάνης. 13:15 – 13:30 Ερωτήσεις – Συζήτηση 13:30 – 15:00 ∆ιάλειµµα -Γεύµα Απογευµατινή Συνεδρίαση Προεδρείο: Μιχάλης Αρβανιτάκης, Ιωάννης Μπασιάκος, Ηρώ Νικολακέα 15:00 – 15:15 ∆ρ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗ-ΚΟΥΡΤΕΣΗ, Eπικ. Kαθηγήτρια Προιστ. Αρχαιολογίας, Πανεπιστήµιο Αθηνών: Νεολιθικές λιθοτεχνίες και λίθινα εργαλεία από το σπήλαιο της Αλεπότρυπας, ∆ιρός, Ν. Πελοπόννησος. 15:15 – 15:30 ∆ρ. ΑΝΑΓΙΑ ΣΑΡΠΑΚΗ, Αρχαιολόγος -Αρχαιοβοτανολόγος, Μεσογειακό Αγρονοµικό Ινστιτούτο Χανίων: Μελέτη αρχαιοβοτανικού υλικού από ανασκαφή του νεολιθικού Σπηλαίου Αλεπότρυπα µε γνώµονα τις σηµερινές µας γνώσεις. 15:30 – 15:45 ∆ρ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ, Γεωλόγος, Ερευνητής Α΄, υπεύθυνος Οµάδας Μελέτης Αρχαίων Μετάλλων, Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «∆ηµόκριτος», Α.-Μ. ΖΙΑΝΝΗ, Υποψήφια ∆ιδάκτωρ, M.Sc. Αρχαιοµεταλλουργίας, Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «∆ηµόκριτος»: Η τεχνολογική σηµασία των µετάλλινων ευρηµάτων του σπηλαίου Αλεπότρυπα: Προκαταρκτικές αναλυτικές µελέτες 15:45 – 16:00 ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΕΛΑΣ, Γεωλόγος, Επίκ. Καθηγητής Τµήµατος Γεωλογίας Πανεπιστήµιου Πατρών: Πρόδροµα γεωλογικά στοιχεία για την εξέλιξη του σπηλαίου Αλεπότρυπα ∆ιρού. 16:00– 16:30 ∆ιάλειµµα – Καφές 16:30 – 16:45 ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ, Φιλόλογος, Ιστορικός, Συγγραφέας: Το ∆ιρό στην πορεία του χρόνου. 16:45 – 17:00 ΑΝΤΩΝΗΣ ΞΕΠΑΠΑ∆ΑΚΟΣ, Ιστορικός Συγγραφέας, π. Κοινοτάρχης Πύργου ∆ιρού: Η σηµασία των Σπηλαίων ∆ιρού για τη Μάνη 17:00 – 17:30 Γενική Συζήτηση 17:30 – 17:45 Γ. Α. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: Σύνοψη

Βρέθηκε το παλαιότερο ανθρώπινο απολίθωμα στην Ευρώπη

...
Απόδειξη του εποικισμού της Ευρώπης πολύ νωρίτερα από ότι πίστευαν οι επιστήμονες παρέχει σπάνιο εύρημα ανθρώπινου οστού κάτω σιαγόνας που βρέθηκε σε σπηλιά στην Ισπανία.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές που εντόπισαν το οστό στην Αταπουέρκα της βόρειας Ισπανίας, μαζί με άλλα πέτρινα εργαλεία και οστά ζώων, η ηλικία του προσδιορίζεται στα 1,3 εκατομμύρια χρόνια. Δηλαδή, χρονολογείται 500.000 χρόνια νωρίτερα από τα οστά που είχαν βρεθεί το 1997 στην Ευρώπη και που είχαν οδηγήσει στην ονομασία του είδους Homo Antecessor (=άνθρωπος πρόγονος), του προγόνου των Νεάντερταλ.

Εδώ και καιρό η επιστημονική κοινότητα έχει εκφράσει πολλές διαφορετικές απόψεις για την περίοδο που οι πρώτοι άνθρωποι μετακινήθηκαν στην Ευρώπη από την Αφρική, με μερικούς αρχαιολόγους να θεωρούν ότι η διαδικασία ξεκινούσε και σταματούσε, καθώς ομάδες ανθρωπιδών κινούνταν προς την Ευρώπη, εξαφανιζόταν και άλλες ομάδες έπαιρναν τη θέση τους.

Ιδιαίτερη σημασία στο ζήτημα προσδιορισμού της χρονικής περιόδου εποικισμού της Ευρώπης έχουν και τα ευρήματα του 1983 σε περιοχή της Γεωργίας στην Καύκασο, τα οποία χρονολογούνται 1,8 εκατομμύρια χρόνια πριν. «Οδηγούμαστε σε ένα πολύ σημαντικό, πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα», αναφέρει ο Γιούνταλντ Κάρμπονελ, επικεφαλής της αρχαιολογικής ομάδας που εντόπισε το νέο εύρημα. «Τα ανθρωπιδή που κινήθηκαν από την Αφρική και εγκαταστάθηκαν στον Καύκασο, εξελίχθηκαν τελικά στον Homo Antecessor που αργότερα κατοίκησε στην Ευρώπη, όχι 800.000 χρόνια πριν, αλλά τουλάχιστον 1,3 εκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν». Το συμπέρασμα αυτό σημαίνει ταυτόχρονα ότι η διαδικασία εποικισμού της Ευρώπης συνέβη πολύ νωρίτερα και γρηγορότερα από ότι πίστευαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες.

Ο Κρις Στίνγκερ, επικεφαλής ερευνητής του Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, εξέφρασε κάποιες επιφυλάξεις για τη νέα ανακάλυψη, αν και παραδέχτηκε το ορθό των ερευνητικών μεθόδων. Οι ενστάσεις του Στίγνκερ εστιάζονται στη σύνδεση του ευρήματος της Αταπουέρκα με τα ευρήματα στον Καύκασο, δεδομένης της χρονικής και γεωγραφικής απόστασης μεταξύ τους. Όλοι οι επιστήμονες ωστόσο φαίνεται να συμφωνούν ότι το επόμενο βήμα της επιστημονικής υπόθεσης, μετά τις νέες εξελίξεις είναι η εύρεση ακόμη παλαιότερων οστών.

(www.kathimerini.gr, Associated Press, 27/3/2008)

Ηχογράφηση πριν τον φωνογράφο του Edison...

που ακούγεται για πρώτη φορά

Μια ηχογράφηση που έκανε το 1860 ένας άσημος Γάλλος εφευρέτης, σχεδόν δύο δεκαετίες πριν την εφεύρεση του φωνογράφου από τον Τόμας Έντισον, ανακαλύφθηκε στο Παρίσι και παίχτηκε για πρώτη φορά από Αμερικανούς ερευνητές. Η ηχογράφηση των 10 δευτερολέπτων, στην οποία μια τραγουδίστρια ακούγεται να ερμηνεύει το λαϊκό τραγούδι Au Clair de la Lune («Στο Φως του Φεγγαριού») ανακαλύφθηκε τον περασμένο μήνα στα αρχεία της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, γράφουν την Πέμπτη οι Times της Νέας Υόρκης. (δεξιά: ο φωνόγραφος του Edison με κύλινδρο)

Η αναπαραγωγή της κατέστη δυνατή μόνο χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία των Εθνικών Εργαστηρίων Lawrence Livermore στο Μπερκλεϊ της Καλιφόρνια.

Η ηχογράφηση έγινε στις 9 Απριλίου του 1860 με τον «φωναυτογράφο», μια εφεύρεση του Γάλλου τυπογράφου Εντουάρ-Λεό Σκοτ ντε Μαρτινβίλ, ο οποίος πέθανε πεπεισμένος ότι ο Τόμας Έντισον είχε κλέψει την ιδέα του και κέρδισε άδικα τη διεθνή αναγνώριση. Όμως ο φωνογράφος του Έντισον μπορούσε όχι μόνο να ηχογραφεί αλλά και να αναπαράγει τις ηχογραφήσεις, κάτι που ο Σκοτ δεν είχε καν διανοηθεί -ο φωναυτογράφος προοριζόταν να δημιουργεί γραφικές αναπαραστάσεις της ανθρώπινης ομιλίας, οι οποίες θα μπορούσαν αργότερα να μεταγραφούν σε κείμενο, όπως στη στενογραφία.

Η βελόνα του φωνογράφου κατέγραφε τον ήχο σε έναν περιστρεφόμενο κύλινδρο καλυμμένο με κερί. «Η Μαίρη έχει ένα αρνάκι» ήταν η πρώτη φράση που αναπαρήγαγε ο Έντισον. Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τον φωνογράφο εκδόθηκε το 1876. Ο φωναυτογράφος λειτουργούσε με παρόμοια λογική. Ένα κέρατο λειτουργούσε σαν μικρόφωνο και μεταβίβαζε τις ηχητικές δονήσεις σε μια βελόνα, η οποία με τη σειρά της χάραζε φύλλα χαρτιού μαυρισμένα με τον καπνό μιας λάμπας λαδιού.

Η αναπαραγωγή της ηχογράφησης θα ήταν αδύνατη την εποχή του Σκοτ. Αυτό έγινε για πρώτη φορά αυτό το μήνα από μια ομάδα ιστορικών του ήχου και ηχοληπτών που ονομάζεται First Sounds. Μέλη της ομάδας που εργάζονται στο Lawrence Livermore του Μπέρκλεϊ αρχικά εισήγαγαν την καταγραφή στον υπολογιστή με σάρωση υψηλής ανάλυσης. Στη συνέχεια μετέτρεψαν τα σκαλίσματα σε αρχείο ήχου ακολουθώντας τις καμπύλες της ηχογράφησης με μια ειδική ψηφιακή γραφίδα (αριστερά: ο φωνόγραφος του Berliner με δίσκο).

Παρόλο που η εφεύρεση του Σκοτ ήταν γνωστή στους ιστορικούς, μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί ενδείξεις ότι ο Έντισον είχε εμπνευστεί από τον φωναυτογράφο. Ο Σκοτ ήταν πάντως εξοργισμένος με τον Αμερικανό μεγάλο εφευρέτη, όπως μαρτυρά μια επιστολή που δημοσίευσε έναν χρόνο πριν από το θάνατό του το 1879: «Ελάτε, Παριζιάνοι, μην τους αφήσετε να πάρουν το βραβείο μας» έγραφε.

Οι Αμερικανοί ερευνητές θα είναι τώρα οι πρώτοι που αναπαράγουν ηχογραφήσεις του Σκοτ, σχεδόν ενάμισι αιώνα μετά την επιστολή. Ο Ντέιβιντ Τζιοβανόνι, επικεφαλής της ομάδας, θα παίξει το παλιό τραγούδι την Παρασκευή στο ετήσιο συνέδριο της Ένωσης Συλλογών Ηχογραφήσεων στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια.

(www.in.gr/27/3/2008)

Η μικρή Λίλη με τις γεωγραφικές γνώσεις της...

Λένε ότι οι Αμερικάνοι δεν έχουν ιδέα από Γεωγραφία, ούτε ξέρουν πού πέφτει το Ιράκ, στο οποίο κάποιοι δικοί τους σκοτώνονται. Εδώ έχουμε μια δίχρονη (23 μηνών στο βίντεο) που ξεπερνάει πολλούς από τους συμπατριώτες της σε γνώσεις. Συμπεριφέρεται σαν πιθηκάκι, σίγουρα δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι να μπορεί να εντοπίζει σε ηλικία 2 ετών άγνωστες χώρες, ελπίζω όμως να καλλιεργηθεί κατάλληλα αυτή η ικανότητά της και να αναδειχθεί σε κάποια χρόνια σε μια ιδιοφυΐα.

βλέπε επίσης >>>

Τα μάτια της γάτας

Διεθνές γλωσσολογικό συνέδριο

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Αγγλικό Τμήμα, Τομέας Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας Θεσσαλονίκη ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΓΛΩΣΣΩΝ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ με επίκεντρο τους Καλάς των Ιμαλαΐων 7-9 Νοεμβρίου 2008 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ Θεματικές Περιοχές: Στόχος του Συνεδρίου είναι η τεκμηρίωση, περιγραφή και αναβίωση γλωσσών υπό εξαφάνιση, με επίκεντρο τη γλώσσα των Καλάς των Ιμαλαΐων. Προτάσεις συναφείς με την τεκμηρίωση και περιγραφή γλωσσών υπό εξαφάνιση (λ.χ. μεθοδολογίες επιτόπιας έρευνας–fieldwork) καθώς επίσης και πρακτικές αναβίωσής τους, όπως καταγραφή λεξικών και Γραμματικής ή ακόμη και γλωσσικών εγχειριδίων, θα είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες. Παράλληλα θέματα που αφορούν τη γλώσσα και παράδοση των Καλάς σε σχέση με τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό θα είναι εξίσου απαραίτητα. Το Συνέδριο θα ακολουθήσει δύο παράλληλες γραμμές, (α) τη Γλωσσολογική και (β) την πολιτιστική και λαογραφική, με επίκεντρο τους Καλάς των Ιμαλαΐων. Για το λόγο αυτό, το Συνέδριο απευθύνεται σε ακαδημαϊκούς και φοιτητές από τα τμήματα Γλωσσολογίας, Λαογραφίας, αλλά και Ιστορίας-Αρχαιολογίας και Πολιτισμού. Προσκεκλημένοι Ομιλητές: Peter Austin (UK) Elena Bashir (USA) Augusto Cacopardo (Ιταλία) Jan Heegard Petersen (Δανία) Περίληψη: Θα πρέπει να αποσταλεί περίληψη (μέχρι 200 λέξεις συν τη βιβλιογραφία) 30λεπτης ομιλίας (20 λεπτά παρουσίαση και 10 λεπτά συζήτηση που ακολουθεί) με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Προθεσμία υποβολής περιλήψεων : 31 Μαΐου 2008 Αποδοχή περιλήψεων: μέχρι 30 Ιουνίου 2008 Εκδηλώσεις: Διαλέξεις σε ευρύ κοινό, παρουσίαση νέων βιβλίων, πολιτιστικές εκδηλώσεις, ταξίδια σε Αρχαιολογικούς χώρους, επισκέψεις σε Μουσεία. Πρόγραμμα: Το Πρόγραμμα ομιλιών του Συνεδρίου θα είναι αναρτημένο μετά τις 30 Ιουνίου 2008 στην ιστοσελίδα www.enl.auth.gr/icldt-Ka Συμμετοχή Εγγραφή με μειωμένη τιμή μέχρι 1η Οκτωβρίου 2008 Εγγραφή με κανονική τιμή από 2α Οκτωβρίου 2008 Φοιτητές/φοιτήτριες € 35 € 40 Ακαδημαϊκοί και λοιποί ακροατές € 65 € 80 Τρόπος πληρωμής: Κατάθεση στον λογαριασμό IBAN GR58 0140 7010 7010 0210 1426 792 SWIFT/BIC : CRBAGRAA (Παρακαλούμε να αποστείλετε αντίγραφο της απόδειξης πληρωμής με e-mail ή με επιστολή στις διευθύνσεις που δίδονται παρακάτω) Στη συμμετοχή περιλαμβάνονται: τσάντα ή φάκελος Συνεδρίου, είσοδος σε όλες τις συνεδρίες, Δεξίωση υποδοχής, καφέδες και μεσημεριανό γεύμα σε όλη τη διάρκεια του Συνεδρίου. Η διαμονή, το Δείπνο του Συνεδρίου, επισκέψεις σε Μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους εκτός Θεσσαλονίκης δεν συμπεριλαμβάνονται στα χρήματα της συμμετοχής. Η δημοσίευση Πρακτικών του Συνεδρίου θα ολοκληρωθεί στα τέλη του 2009. Ιστοσελίδα: www.enl.auth.gr/icldt-Ka Πληροφορίες: E-mail: nick_athanas8@hotmail.com ή ema@enl.auth.gr Τηλέφωνα : ++30 23330 41727 ++30 2310 997451 Mobile: ++30 6972084706 Fax: ++30 2310 997432 Ταχυδρομική διεύθυνση: Δρ. Ελισάβετ Μελά-Αθανασοπούλου Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Φιλοσοφική Σχολή, Αγγλικό Τμήμα Γραφείο 308 Γ, 54124 Θεσσαλονίκη ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Η πρόεδρος του Συνεδρίου Δρ. Ελισάβετ Μελά–Αθανασοπούλου και τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής σας καλωσορίζουν στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβριο. ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΓΛΩΣΣΩΝ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ με επίκεντρο τους Καλάς των Ιμαλαΐων 7-9 Νοεμβρίου 2008 ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ: ___________________________________________________ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ___________________________________________________ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: _________________________ ΦΑΞ : ___________________ E-mail: ___________________________________________________ Τίτλος ανακοίνωσης: __________________________________________________________ Προθεσμία υποβολής περιλήψεων 31 Μαΐου 2008 (μέχρι 200 λέξεις συν τη βιβλιογραφία. Αποστολή σε αρχείο Word ή pdf) Ενημέρωση αποδοχής περιλήψεων: 30 Ιουνίου 2008. E-mail: nick_athanas8@hotmail.com και ema@enl.auth.gr

Η κουκουβάγια Τιτώ

Στεγαστικό δάνειο της Αγροτικής Τράπεζας σε κουκουβάγιες!

Έψαχνα να βρω τί είναι η Τιτώ και έπεσα πάνω σ' αυτή την παλιά ιστορία.

Έβρασαν στο ζουμί τους οι εργαζόμενοι στην Αγροτική Τράπεζα για χάρη τριών σπάνιων πτηνών. Τρεις λευκές κουκουβάγιες, γνωστές και ως Τιτώ, επέλεξαν για φωλιά τους τον κεντρικό κλιματισμό της τράπεζας, στον οποίο τρύπωσαν από την είσοδο του αεραγωγού.

Το αρχικό ζευγάρι με τις μέρες απέκτησε και παιδί, χωρίς όλο αυτό το διάστημα κανείς να αντιληφθεί τίποτα, αφού οι θερμοκρασίες της άνοιξης δεν δικαιολογούσαν τη χρήση της κεντρικής μονάδας. Όταν όμως αρχές Ιουνίου το θερμόμετρο ανέβηκε αισθητά, στη πρώτη δοκιμή όλοι κατάλαβαν ότι κάτι συνέβαινε.

Μετά από έρευνα τα πουλιά βρέθηκαν κουρνιασμένα στη μονάδα και τότε όλοι συμφώνησαν να ανεχθούν την ζέστη για όσο διάστημα χρειάζονταν, μέχρι να μεγαλώσει το μικρό. Μόλις χθες, μετά και από παρακολούθηση της εξέλιξης του, αποφασίστηκε η σύλληψη τους και η μεταφορά τους στο Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων και Πτηνών της Πάρου.

Τελικά, μετά και τις συμβουλές ειδικών, τα πουλιά μεταφέρθηκαν στην ταράτσα της τράπεζας σε ξύλινη φωλιά, που κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε εκεί. Αστειευόμενοι οι υπάλληλοι της τράπεζας σχολίαζαν ότι ήταν το πιο πρωτότυπο στεγαστικό δάνειο που έδωσαν ποτέ.

Οι κουκουβάγιες Τιτώ είναι γνωστές από την αρχαιότητα ως σύμβολο της θεάς Αθηνάς.

(ΠΑΓΟΥΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, Εφημερίδα Πολίτης Χίου, 30/06/2004)

Αριθμός νεκρών στο Ιράκ

Από την ιστοσελίδα: Iraq Coalition Casuality

Πριν από μερικές μέρες, στις 11 Μαρτίου, οι νεκροί Αμερικάνοι στρατιώτες ήταν 3.983 και 2 εβδομάδες μετά προστέθηκαν άλλοι 17 και στρογγύλεψε ο αριθμός στους 4.000. Συνολικά είναι ήδη 4.308 άτομα, μόνο στρατιωτικό προσωπικό!

Νεκροί:	US	UK	Άλλοι	Σύνολο	Μέσος όρος	Αριθμός ημερών
Σύνολο	4.000	175	133	4.308	2.35	1.830

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζόρτζ Μπούς έμαθε με «θλίψη» ότι ο αριθμός των Αμερικανών που έχουν σκοτωθεί στο Ιράκ έχει φθάσει τους 4.000 και αναλαμβάνει την ευθύνη των αποφάσεων που έχει λάβει, δήλωσε σήμερα η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ντέινα Περίνο.

«Προφανώς αισθάνεται θλίψη αυτή τη στιγμή, και θρηνεί κάθε μιά από τις ζωές που χάθηκαν, από την πρώτη (ζωή) στη σύγκρουση αυτή έως αυτές του σήμερα», δήλωσε στους δημοσιογράφους η Περίνο, η οποία νωρίτερα σήμερα είχε συνομιλήσει με τον πρόεδρο Μπούς για το ζήτημα αυτό.

«Αναλαμβάνει την ευθύνη των αποφάσεων που έχει λάβει, και αναλαμβάνει επίσης την ευθύνη της εξασφάλισης της επιτυχίας», δήλωσε τέλος η εκπρόσωπος.

(www.kathimerini.gr, 24/3/2008)

Αφού αισθάνεται θλίψη και θρηνεί, μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι. Φαίνεται εξ άλλου η θλίψη στους ηλίθιους μορφασμούς που κάνει με κάθε αφορμή. Μορφάζει από τη θλίψη και υπό το βάρος των ευθυνών. Σε λίγο καιρό μπορεί να ισχυριστεί ότι επωμίζεται τις ευθύνες για να απαλλάξει εμάς που είμαστε οι ουσιαστικοί υπεύθυνοι...

Ο καρκινοπαθής της διπλανής πόρτας VII

Εμείς, τα παιδιά του καρκίνου

(Από το blog του δημοσιογράφου Χρ. Μιχαηλίδη)

Ονομάζομαι Α. Τ., καρκινοπαθής στο τελευταίο (κατά την Ιατρική) στάδιο μεταστατικού καρκίνου, από Θεσσαλονίκη. Είμαι αναγνώστρια σας και, διαβάζοντας την επιστολή διαμαρτυρόμενου πολίτη με την αργοπορία των γιατρών, αναρωτήθηκα για το πόσο θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν για την κατάντια του συστήματος Υγείας οι καρκινοπαθείς, οι άνθρωποι που έχουν συνεχές ραντεβού με το θάνατο και που οι Γιατροί και οι Υπουργίσκοι, αργούν καθημερινά στο ραντεβού-συνέπειας μαζί τους.

Οι καρκινοπαθείς είναι οι ασθενείς που διαμαρτύρονται λιγότερο στις αίθουσες αναμονής των νοσοκομείων. Η αρρώστια που τους έχει καταβάλει δεν είναι ιάσιμη. Προσβλέπουν στον Θεό παρά στους ανθρώπους και οτιδήποτε προσφερθεί από τους ανθρώπους και την επιστήμη είναι δώρο που αποδέχονται με ευγνωμοσύνη, ευχαριστώντας, μακριά πια από προσωπικούς στόχους και φιλοδοξίες, για την κάθε στιγμή καλής ή υποφερτής ποιότητας ζωής πού τους χαρίζεται και για την οποία παλεύουν με νύχια και με δόντια.

Τα παιδιά του καρκίνου έχουν υπομονή με τους νοσηλευτές. Γιατί οι νοσηλευτές είναι σύμμαχοι στον αγώνα τους. Εργάζονται με μισθούς πείνας, δεν είναι ενταγμένοι στα βαρέα και ανθυγιεινά και παρασκευάζουν χωρίς να έχουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, τα χημειο-θεραπευτικά διαλύματα με κίνδυνο της υγείας τους. Στο τσουνάμι της νοσηλείας εξυπηρετούν διπλάσιο αριθμό αρρώστων από τον προβλεπόμενο διασπείροντας τους αρρώστους και σε άλλα τμήματα άλλων κλινικών εφόσον τα κρεβάτια δεν επαρκούν για όλους. Στην νυχτερινή του βάρδια, ένας νοσηλευτής έχει την ευθύνη ενός ολόκληρου ορόφου-τμήματος, γιατί κανένας υπουργίσκος δεν το πήρε ως προσωπική του υπόθεση να κάνει προσλήψεις νοσηλευτών. Όταν λοιπόν κάποια φορά αστοχήσει το χέρι της νοσηλεύτριας να βρει φλέβα με την πρώτη, της δίνουν κουράγιο λέγοντας της –δεν πειράζει, μη στενοχωριέσαι, ξανατρύπησε τις χημειοκαμένες φλέβες μου, θα βρείς άλλο σημείο.

Τα παιδιά του καρκίνου έχουν υπομονή με τους γιατρούς Δεν γογγύζουν ούτε όταν περιμένουν τις ατέλειωτες πέντε, έξι ή επτά ώρες, στην «επί της γης κόλαση», στα «σαλόνια» - αίθουσες αναμονής του Θεαγένειου, με το βαλιτσάκι με τα απαραίτητα για την διήμερη ή τριήμερη νοσηλεία τους για να τους ανακοινωθεί τελικά, ότι δεν υπάρχει κρεβάτι διαθέσιμο. Ξέρουν ότι πρέπει να φύγουν και να ξανάρθουν την επόμενη προετοιμάζοντας τον εαυτό τους άλλη μια νύχτα για την επόμενη μέρα που θα επιστρέψουν έχοντας την ελπίδα να βρουν κρεβάτι διαθέσιμο.

Δεν γογγύζουν, δεν εκφράζουν παράπονα στους γιατρούς τους, ούτε στην αίθουσα αναμονής της βραχείας ογκολογικής κλινικής του Παπαγεωργίου, όταν, ώρες ατέλειωτες, περιμένουν υπομονετικά να τους δει ο γιατρός τους και στην συνέχεια να κάνουν την θεραπεία τους, μετά από ώρες ταξίδι, ερχόμενοι από κάποια άλλη πόλη της Βόρειας Ελλάδας. Κι εκεί ο γιατρός έχει έρθει στην ώρα του, αλλά θα πρέπει να είναι βιονικός για να καταφέρει να αποφασίσει για την ζωή 80-100 ανθρώπων στα λίγα λεπτά που αντιστοιχούν στον κάθε καρκινοπαθή και να αποφύγει το λάθος. Όταν ο γιατρός καθημερινά αποφασίζει για 100 ζωές, θα το κάνει το λάθος και το λάθος αυτό θα κοστίσει μια ζωή.

Θυμώνουν οι καρκινοπαθείς αλλά δεν τα βάζουν ούτε με τους νοσηλευτές ούτε τους γιατρούς τους γιατί ξέρουν καλά ότι δεν φταίνε αυτοί, που δεν υπάρχουν άλλα τρία Θεαγένεια για να εξυπηρετήσουν τους καρκινοπαθείς όλης της Βόρειας Ελλάδας. Υποπτεύομαι πως οι νοσηλευτές και κυρίως οι ογκολόγοι πλέον στην Ελλάδα, όταν ανήκουν στην κάστα εκείνη των υπαλλήλων, που «δεν τα παίρνουν», μάλλον δουλεύουν για να σώσουν την ψυχή τους. Όπως ο χειρούργος-ογκολόγος της γράφουσας, ό ίδιος με καρκίνο, τελείως καθαρός από δοσοληψίες φακέλων, έδινε την ψυχή του στην πολύωρη εγχείρηση να σώσει αυτό που άλλοι θεωρούσαν χαμένη υπόθεση, σε ένα κράτος που έχει το θράσος να μιλάει για πολιτισμό ενώ δεν έχει εξασφαλίσει το αυτονόητο - ένα κρεβάτι στον άρρωστο. Σε ένα κράτος που δεν σέβεται τον γιατρό και τον νοσηλευτή, αλλά πάνω από όλα δεν σέβεται τον άρρωστο.

Οργίζονται στα ασανσέρ του Θεαγένειου οι καρκινοπαθείς και οι συνοδοί τους, στα δύο ασανσέρ του Θεαγένειου που χωρούν τόνους πόνου και απόγνωσης και που μέσα τους στοιβάζονται ταυτόχρονα οι βαριά εγχειρισμένοι στα φορεία, μαζί με συνοδούς, με τον κίνδυνο να μολυνθούν. Και δυσανασχετούν, γιατί δεν θέλουν και όμως πρέπει να ανέβουν στο κολαστήριο αλλά δεν χωρούν και φωνάζουν, γιατί εκεί ο φταίχτης έχει πρόσωπο και λέγεται κράτος. Το κράτος που δεν διαθέτει τα απαραίτητα κονδύλια, ώστε να γίνουν καινούργια αντικαρκινικά νοσοκομεία και που δεν κάνει εδώ και πολλά χρόνια προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Οι καρκινοπαθείς κάποιες στιγμές όμως χάνουν την υπομονή τους, γιατί δεν έχουν ούτε τους γιατρούς σύμμαχους στην αρρώστια τους. Είναι οι στιγμές που πρέπει να παλέψουν τελείως μόνοι τους, γιατί στο σύστημα υγείας δεν υπάρχουν μόνο οι φακελοφονιάδες αλλά και οι αδίστακτοι ερευνητές γιατροί, «φονιάδες της έρευνας», γιατροί που αδιαφορώντας για την τύχη του δικού τους ασθενή, ισχυριζόμενοι πως οποιαδήποτε θεραπεία θα ήταν μάταιη, τον αποκλείουν από οποιοδήποτε θεραπευτικό σχήμα (ενώ άλλοι ογκολόγοι διαβεβαιώνουν για το αντίθετο), αρνούνται οποιαδήποτε διευκόλυνση, ώστε να αναζητήσει ο ασθενής την τύχη του στο εξωτερικό. Και όλα αυτά προκειμένου να τον εντάξουν στην κλινική έρευνα κάποιου νέου φάρμακου, το οποίο όμως όταν θα έχει έρθει, πιθανότατα, να είναι για τον ασθενή πλέον πολύ αργά.

Και όταν τα παιδιά του καρκίνου χάσουν την υπομονή τους αλλά κυρίως την εμπιστοσύνη στους γιατρούς τους, δεν κάνουν καταγγελίες και μηνύσεις. Χάνουν την ελπίδα τους, και όταν χάσουν την ελπίδα τους, αποσύρονται από τον αγώνα να κερδίσουν τη ζωή τους και αποσύρονται σιγά -σιγά από την ίδια τη ζωή.

βλέπε επίσης >>>

Καλά είναι τα πανηγύρια...

όμως κάποιοι έχουν σοβαρό λόγο να διαμαρτύρονται! Κάποτε είμασταν εμείς στη θέση τους και θέλαμε να μας ακούσουν!

(click)

Η διαμαρτυρία οργανώθηκε και εκτελέστηκε από μέλη της γαλλικής οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα», βλέπε επίσης >>>

.

Βιβλία, βιβλία

Γράμμα από τη Νέα Υόρκη

Περίπου ο μισός πληθυσμός της Γης μιλάει γλώσσες που προήλθαν από μια κοινή γλωσσολογική πηγή, γνωστή ως πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα. Ποιοι ήταν οι πρώτοι που μίλησαν αυτήν την παλιά μητρική γλώσσα και πώς κατάφεραν να τη διαδώσουν σ' όλη τη Γη;

Από τότε που ο σερ Γ. Τζόουνς, ένας Βρετανός δικαστής και διανοούμενος που ζούσε στην Ινδία, μίλησε για την ύπαρξή της, μέχρι σήμερα η ταυτότητα αυτών που τη μιλούσαν παραμείνει μυστήριο.

Στο βιβλίο «The Horse, the Wheel and Language: How Bronze - Age Riders from the Eurasian Steppers Shaped the Modern World» (Εκδόσεις «Princeton University Press») ο David Anthony, καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Hartwick College, δίνει ορισμένες απαντήσεις που αφορούν την ταυτότητα αυτών των ανθρώπων και δείχνει πώς η εξημέρωση των αλόγων και η χρήση του τροχού είχαν ως αποτέλεσμα τη διάδοση της γλώσσας και τη δημιουργία ενός ολόκληρου πολιτισμού.

Ο συγγραφέας, που έχει κάνει πολύχρονες αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ουκρανία, στη Ρωσία και στο Καζακστάν, επιχειρηματολογεί ότι η γλώσσα αυτή -άρα και αυτοί που τη μιλούσαν- πρωτοεμφανίστηκε στις σημερινές περιοχές της νότιας Ουκρανίας και της Ρωσίας , που αποτελούνται κυρίως από αχανείς στέπες. Ο συγγραφέας δεν είναι ο πρώτος που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, όμως τα όσα παραθέτει στοιχειοθετούν επαρκώς την υπόθεση.

Στην ερώτηση εάν υπάρχει μια ημερομηνία από την οποία και μετά πιστεύεται ότι ομιλούνταν η πρωτο-ινδοευρωπαϊκή, ο Anthony ισχυρίζεται ότι υπάρχουν δύο σύνολα λεξικολογικών ορών που ταυτοποιούν την ημερομηνία και σχετίζονται με λέξεις που έχουν να κάνουν με την ύφανση μάλλινου νήματος και λέξεις που σχετίζονται με τον τροχό και την άμαξα. «Κι αυτό γιατί ούτε μάλλινα υφάσματα ούτε οχήματα με τροχούς υπήρχαν πριν από το 4000 π.Χ. Και είναι πολύ πιθανό να μην υπήρχαν ούτε πριν το από 3500 π.Χ. Ομως οι Πρωτο-ινδοευρωπαίοι είχαν λέξεις για τα οχήματα με τροχούς και για ένα είδος μάλλινου υφάσματος . Αυτό το λεξιλόγιο υποδεικνύει ότι την πρωτο-ινδοευρωπαϊκή τη μιλούσαν μετά το 4000 - 3500 π.Χ.».

Εκτός από την καινοτόμο χρήση των βοϊδάμαξων , ο Anthony ισχυρίζεται ότι η εξήμερωση των αλόγων και η δυνατότητα να τα ιππεύει κανείς, καθώς και τα πολεμικά άρματα , μετέτρεψαν τις ευρασιατικές στέπες σ' έναν αναπτυσσόμενο διηπειρωτικό διάδρομο επικοινωνίας, εμπορίου και πολιτιστικών ανταλλαγών. Ο συγγραφέας εξηγεί επίσης πώς οι Πρωτο-ινδοευρωπαίοι διέδωσαν τις παραδόσεις τους και έκαναν σημαντικές προόδους στην εξόρυξη χαλκού, στις πολεμικές μεθόδους και στους πολιτικούς θεσμούς, με αποτέλεσμα να υπάρξουν κοινωνικές αλλαγές.

Από τις κοινές ρίζες των λέξεων ο συγγραφέας μάς περιγράφει το πώς έμοιαζε η κοινωνική ζωή αυτών των ανθρώπων. «Αυτοί που μίλησαν πρώτη φορά τη γλώσσα ζούσαν σ' έναν κόσμο φυλών και κοινωνικών ομάδων που ενώνονταν με δεσμούς συγγένειας και γάμου. Ζούσαν σε σπιτικά

(Domb) που περιελάμβαναν μία η περισσότερες οικογένειες (genbes-), οργανωμένες σε φυλές (Weik), οι οποίες καθοδηγούνταν από τους αρχηγούς της φυλής (Weik-potis). Δεν διέθεταν κάποια λέξη για την πόλη. Στο σπίτι φαίνεται ότι τον κυρίαρχο ρόλο είχαν τα αρσενικά, κρίνοντας από τους όρους συγγένειας που οι γλωσσολόγοι κατάφεραν να ανακατασκευάσουν. Βρήκαν λοιπόν ότι η βασική συγγένεια προερχόταν από τη μεριά του πατέρα, πράγμα που υποδεικνύει ότι οι γυναίκες ήταν αυτές που μετά τον γάμο μετακόμιζαν στα σπίτια των συζύγων τους».

(ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΥ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 21/03/2008)

Η πρόθεση «μετά»

Από το Ορόγραμμα αρ. 89, διμηνιαίο τεύχος της ΕΛΕΤΟ:

Καταχωρούμε το τελευταίο «αρθράκι» της αείμνηστης Ζωής Ξενάκη-Βαρλά, που το είχε ετοιμάσει λίγο πριν από το 6ο Συνέδριο της ΕΛΕΤΟ και αφορά τις σημασίες της πρόθεσης «μετά». Η πρόθεση αυτή δηλώνει:

Α) με αιτιατική:

1. ακολουθία χρονική ή τοπική: μετά το μεσημέρι, μετά την ακμή έρχεται συχνά η παρακμή, μετά το φανάρι ο τρίτος δρόμος, μετά την πλατεία, ...
2. ακολουθία κατά τάξη: ήρθε δεύτερος μετά από τον συμμαθητή του Τάδε.
3. σχέση αιτίας – αποτελέσματος: μετά από τόσο σάλο που προκλήθηκε στις εφημερίδες για παράνομους διορισμούς διατάχθηκε δικαστική διερεύνηση του θέματος.

Β) με γενική:

1. συνοδεία, μαζί με (σε συγκεκριμένες λόγιας προέλευσης φράσεις): προσήλθε μετά της συζύγου του/της οικογενείας του.
2. τρόπο: μετά σπουδής, μετά χαράς / συγχωρήσεως / βδελυγμίας || μετά τιμής, μετά λόγου (= λογικά, με σύνεση), μεθ’ υπολήψεως (εκφράσεις σε επίσημα έγγραφα ή επιστολές) || μετ’ εμποδίων || φρ. μόλις και μετά βίας (ελάχιστα και με δυσκολία) ανέπνεε / μιλούσε.

Γ) Η λέξη μετά είναι και επίρρημα για τη δήλωση χρονικής ακολουθίας: Πάρτε ένα γλυκό· οι καφέδες θα έρθουν μετά. Πρώτα πλένουμε τα χέρια μας και μετά τρώμε (κατόπιν, ύστερα, αργότερα).

Ζ.Ξ-Β.

Αγαπημένε μου ... σύζυγε

3. Ο Τσιγκούνης

της Ισμήνης

Πολλά μπορεί να ανεχθεί μια γυναίκα με τον άντρα που παντρεύτηκε, εκείνο που δεν καταπίνεται με τίποτα είναι η τσιγκουνιά. Αρρώστια είναι η τσιγκουνιά, αγιάτρευτη! Και να πεις ότι δεν είχε λεφτά, ότι ήταν μεροκαματιάρης; Διευθυντής και σε πολύ καλό εργοστάσιο παρακαλώ.

Δεν το ψυλλιάστηκε τότε την πρώτη φορά, όταν αυτή έψαχνε για το νυφικό του γάμου σε διάφορους οίκους μόδας, να βρει κάτι που ονειρευόταν - νυφικό ήταν αυτό το ωραιότερο φόρεμα της γυναίκας. Όλοι τη νύφη κοιτάνε και το νυφικό. Τελικά το βρήκε, κόστιζε κομματάκι αλλά ήταν το κάτι άλλο. Όταν συναντηθήκανε και του είπε πόσο κοστίζει και όλα τα σχετικά, αυτός το έπαιξε έξυπνα.

-Βρε κούκλα μου της λέει, πεταμένα λεφτά να αγοράσουμε νυφικό, ενώ μπορούμε με λιγότερα χρήματα να το νοικιάσουμε και με τα υπόλοιπα να κάνουμε το ονειρεμένο ταξίδι μέλιτος.

Δεν της ήρθε καλά, αλλά αυτός είχε τον τρόπο του με πειθώ και επιχειρήματα. Σα να έχει δίκιο σκέφθηκε αυτή στο τέλος και του απαντάει ότι θα πάει την επομένη στο μαγαζί να συνεννοηθεί. Της πετάει αυτός αμέσως να την προλάβει, να σε πάει η αδελφή μου εκεί που έφτιαξε το δικό της νυφικό πάρα πολύ ωραίο, το ράψανε στα μέτρα της, όπως το ήθελε και την επομένη του γάμου το επέστρεψε.

Πολύ καλό μαγαζί. Πάνε λοιπόν σε ένα μαγαζάκι, μια σούδα κάπου χωμένο στην Αιόλου, ανέβηκαν κάτι σκαλιά σε ένα πατάρι που είχε τα προς ενοικίαση νυφικά. Της έδειξε 2-3 κομμάτια και πως θα έφτιαχναν το καινούργιο, η αδελφή πια όλο χαρές και πόσο καταπληκτικό είναι, της έλεγε (την είχε δασκαλέψει ο αδελφός της, πάση θυσία να πάρουν το φτηνό νυφικό).

Μαγκώθηκε η κοπέλα, άλλα ονειρευόταν και άλλα της έβγαιναν, με μισή καρδιά συγκατατέθηκε σε εκείνη την πρόταση, βλέπεις, ο γαμπρός πληρώνει το νυφικό. Σιγά που κάνανε και το ονειρεμένο ταξίδι του γάμου, με τα λεφτά που δεν έδωσαν για το νυφικό, μέχρι τη Ρόδο πήγαν.

Μετά προστέθηκε το άλλο. Ήρθε η ευλογημένη ώρα να γεννήσει το 1ο παιδί, χαρά και συγκίνηση όλη η οικογένεια. Με τους πρώτους πόνους πάνε στην κλινική, μια μικρή ιδιωτική, και την πάνε σε ένα δωμάτιο με 2 σιδερένια κρεβάτια. Πάνω στην ζάλη και τους πόνους δεν το πολυπρόσεξε, νόμισε ότι ήταν κάτι σαν αίθουσα προετοιμασίας.

Μετά το χειρουργείο, όταν επιβεβαιώθηκε ότι ήταν δωμάτιο νοσηλείας, συνέκρινε τα άλλα δωμάτια με το δικό της. Σε όσους δε της τηλεφωνούσαν να πάνε να την δούν στην κλινική, απαντούσε αρνητικά.

Και μετά ήρθε καπάκι το δώρο που είθισται να κάνει ο σύζυγος στη σύζυγο για τα γεννητούρια. Έψαχνε 1 μήνα της είπε για να βρει κάτι εντυπωσιακό και τελικά την πήγε σε ένα μαγαζί που ήταν ένας καλός τεχνίτης σε κάποια γειτονιά με χωματόδρομους, για να της πάρει ένα παντατίφ.

Το άλλο; Αρρώστησε η γυναίκα και χρειάστηκε να της κάνουνε μια σοβαρή εγχείρηση. Ήταν μισοναρκωμένη, δεν είχε συνέλθει ακόμα και, πριν φύγει, τη ρωτάει, δεν θέλεις αποκλειστική νοσοκόμα τα βράδυ έτσι δεν είναι; Μια χαρά σε βλέπω! Άσε που έπαθε η γυναίκα καρδιακό επεισόδιο κι έπρεπε επειγόντως να έρθει εξωτερικός καρδιολόγος, αυτός ρώταγε πόσο θα στοιχίσει!

Νταλκάς δε το καθημερινό οικονομικό θέμα. Ανάθεμα σε αυτόν που έφτιαξε το προικοσύμφωνο, τον προικολήπτη και μαζί όλες τις αμαρτίες για τις οικοδέσποινες ή του επαγγέλματος οικιακά. Είχε πάρει προίκα από τον πατέρα της 2 διαμερίσματα, στο ένα καθόταν το ζευγάρι, και μαζί 2 μαγαζιά, νοικιασμένα όλα παρακαλώ. Σιγά που είδε λεφτά ποτέ στα χέρια της, την χαρτζιλίκωνε μηνιαίως. Όταν τόλμησε να του πει ότι τα ενοίκια είναι δικά της, της απαντάει «ότι θέλεις θα μου το ζητάς» και γιατί παρακαλώ, «σου λείπει τίποτα;» Ήταν η αποστομωτική απάντηση.

Πόσες φορές έφευγε από το σπίτι χωρίς να αφήσει 5 δραχμές ούτε για ψωμί. Ουσιαστικά δεν είχε καταλάβει, μάλλον δεν το είχε συνειδητοποίηση απόλυτα ότι ήταν μια εκβιαστική κατάσταση, ο άνθρωπος που δεν έχει χρήματα, δεν σηκώνει κεφάλι, άρα είναι δέσμιος.

Γλυκέ μου, δώσε μου χρήματα να αγοράσω μια ρόμπα που τη χρειάζομαι, του έλεγε. Και ο καλός ο σύζυγος της την έφερνε την επομένη από μια αποθήκη στο Περιστέρι που είχε καλά και φθηνά πράγματα, που να τρέχει αυτή με τα παιδιά να ψάχνει. Είχε δε και την απαίτηση το βράδυ να του ξεπληρώσει τη ρόμπα εις είδος.

Μετράει τη συχνότητα κατανάλωσης των χαρτιών τουαλέτας.

–Πάλι χαρτί φωνάζει, αμάν πια κάνετε και λίγη οικονομία (μεθερμηνευόμενο: χ…τε λιγότερο!)

Μετράει τα πιάτα της κουζίνας μέσα στην πιατοθήκη, αλίμονο αν λείπει ένα πιάτο από τη θέση του, να έχει σπάσει και δεν είναι έγκαιρα ενημερωμένος δια την απώλεια. Κόβει τις χαρτοπετσέτες στη μέση, δεν χρειάζεται όλη η χαρτοπετσέτα και με τη μισή κάνουμε τη δουλειά μας.

Αγοράζει πλήθος τροφίμων όσα βρίσκει σε προσφορές, χωρίς να υπολογίσει τις ημερομηνίες λήξεως, με αποτέλεσμα να τους υποχρεώνει να τρώνε ληγμένα τρόφιμα. Κάθονται να φάνε το μεσημέρι, ας πούμε μακαρόνια με κιμά, με την πρώτη πιρουνιά που θα βάλουν στο στόμα τους αρχίζει η κοστολόγηση. Μπορείς να διανοηθείς, απευθύνεται στη γυναίκα του, πόσο κοστίζει η πιρουνιά το φαγητό που τρως; Αυτή δεν απαντάει, αλλά αυτός συνεχίζει ακάθεκτος, τόσο τα μακαρόνια, τόσο ο κιμάς, τόσο το τριμμένο τυρί, τόσο το βούτυρο, τόσο το ρεύμα που έκαψες για το μαγείρεμα, άρα η κάθε μπουκιά στοιχίζει τόσο … άντε μετά να τα βγάλεις πέρα με την ακρίβεια της σήμερον ημέρα, μονολογεί αυτός.

Κάποια στιγμή, καιρός ήταν πια, η γυναίκα αγανάκτησε. Έβαλε ση ζυγαριά τα θετικά και αρνητικά αυτού του γάμου. Μακρύς ο κατάλογος των αρνητικών, λειψός των θετικών. Δεν άντεχε άλλο, αλλά δεν ήθελε και να χωρίσει, σκεφτόταν τα παιδιά και τους δικούς της. Κι εκεί που παράδερνε στις μαύρες σκέψεις και το αδιέξοδο της ζωής της, εκεί που έστριβε τη γωνία, σαν από μηχανής θεός δημιουργήθηκε η κατάσταση. Μια κατάσταση προς την οποία ο εθελοντής κερατάς, ο άντρας της, την έσπρωξε.

Η συνέχεια στο επόμενο!