(του Aντώνη Kαρκαγιάννη, Καθημερινή, 18/7/2008)
Η είδηση, στις χθεσινές εφημερίδες, λέει ότι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, με την ομόφωνη γνώμη της Ιεράς Συνόδου, έστειλε επιστολή στους υπουργούς Παιδείας και Δικαιοσύνης, κ. Ευρ. Στυλιανίδη και Σωτήρη Χατζηγάκη, με την οποία ζητάει να ιδρυθεί «σωφρονιστήριο κληρικών και μοναχών της Εκκλησίας της Ελλάδος εν τω χώρω ιερών μονών». Και υποδεικνύει ως κατάλληλο χώρο την Ιερά Μονή Δίβρης της Μητροπόλεως Ηλείας.
Το αίτημα είναι ήδη παράδοξο και προκλητικό και εκπλήσσει ότι φέρει την υπογραφή ενός συνετού και πράου ιεράρχη. Η επιστολή, όμως, έχει και άλλα παράδοξα σημεία. Ο Αρχιεπίσκοπος σημειώνει ότι η κίνηση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο «συνεννόησης Πολιτείας και Εκκλησίας επί θεμάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος». Επειδή υπάρχουν πολλά θέματα «αμοιβαίου ενδιαφέροντος», ας μας επιτραπεί να ρωτήσουμε αν η υπόμνηση αποτελεί πρόταση συναλλαγής επί όλων των θεμάτων «αμοιβαίου ενδιαφέροντος». Δώστε μας αυτό και θα σας δώσουμε άλλα!
Η επιστολή του Αρχιεπισκόπου δεν αναφέρεται στον πρώην Αττικής, ο οποίος εκτίει την ποινή που του επέβαλε το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων στις φυλακές Κορυδαλλού. Είναι, όμως, βέβαιο ότι προς χάρη του διατυπώνεται το αίτημα της Ιεράς Συνόδου διά της υπογραφής (δυστυχώς) του Αρχιεπισκόπου. Μάλιστα η επιστολή περιλαμβάνει τη φράση «Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την ίδρυση κ.λπ.» Ας μας επιτρέψουν οι άγιοι πατέρες να παρατηρήσουμε ότι επί θεμάτων αποκλειστικής αρμοδιότητος της Πολιτείας ούτε η Ιερά Σύνοδος δικαιούται «να αποφασίζει» ούτε κανείς άλλος, πλην των συντεταγμένων οργάνων. Τέλος, νομίζω ότι είναι άκρως απρεπές να επιχειρούν ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιερά Σύνοδος να υπαγορεύσουν διά της επιστολής στους δύο υπουργούς το περιεχόμενο του προεδρικού διατάγματος που απαιτείται για την ίδρυση σωφρονιστηρίου κληρικών! Και όλα αυτά προς χάρη του καταδίκου πρώην Αττικής...
Και τώρα επί της ουσίας. Η ειδική μεταχείριση κληρικών που παρανομούν και καταδικάζονται από τα δικαστήρια αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της ισότητας και της ισονομίας μεταξύ των πολιτών. Αύριο, αν αρθεί η ασυλία για κάποιον βουλευτή και υπουργό (πράγμα μάλλον απίθανο) και καταδικασθεί σε φυλάκιση, θα ζητήσει και αυτός να εκτίσει την ποινή του... σε διαμέρισμα εντός του Κοινοβουλίου! Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, μία από τις πρώτες ρυθμίσεις που επέβαλε ήταν να δικάζονται οι παρανομούντες κληρικοί από τα τακτικά δικαστήρια σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν για όλους τους πολίτες. Μόνο για «αδικήματα» σχετιζόμενα με τη θρησκευτική τους πίστη και το θρησκευτικό τους λειτούργημα (αν δεχθούμε ότι υπάρχουν τέτοια αδικήματα) υπάγονται στα θρησκευτικά δικαστήρια.
Οι κρατούμενοι των φυλακών συχνά (δυστυχώς όχι τόσο συχνά) χωρίζονται σε κατηγορίες και σπανιότερα εκτίουν την ποινή τους σε χωριστά διαμερίσματα. Π.χ. υπάρχουν οι ανήλικοι κρατούμενοι ή η κατηγορία χρηστών ναρκωτικών ουσιών που κανονικά πρέπει να κρατούνται σε διαφορετικά διαμερίσματα ή σε χωριστές φυλακές. Στις περιπτώσεις αυτές σωφρονιστικά κριτήρια επιβάλλουν τον διαχωρισμό και την ιδιαίτερη σωφρονιστική συμπεριφορά. Ποια όμως σωφρονιστικά κριτήρια επιβάλλουν ιδιαίτερο χώρο κράτησης και ιδιαίτερη συμπεριφορά για τους κρατουμένους κληρικούς...
Το αίτημα είναι ήδη παράδοξο και προκλητικό και εκπλήσσει ότι φέρει την υπογραφή ενός συνετού και πράου ιεράρχη. Η επιστολή, όμως, έχει και άλλα παράδοξα σημεία. Ο Αρχιεπίσκοπος σημειώνει ότι η κίνηση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο «συνεννόησης Πολιτείας και Εκκλησίας επί θεμάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος». Επειδή υπάρχουν πολλά θέματα «αμοιβαίου ενδιαφέροντος», ας μας επιτραπεί να ρωτήσουμε αν η υπόμνηση αποτελεί πρόταση συναλλαγής επί όλων των θεμάτων «αμοιβαίου ενδιαφέροντος». Δώστε μας αυτό και θα σας δώσουμε άλλα!
Η επιστολή του Αρχιεπισκόπου δεν αναφέρεται στον πρώην Αττικής, ο οποίος εκτίει την ποινή που του επέβαλε το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων στις φυλακές Κορυδαλλού. Είναι, όμως, βέβαιο ότι προς χάρη του διατυπώνεται το αίτημα της Ιεράς Συνόδου διά της υπογραφής (δυστυχώς) του Αρχιεπισκόπου. Μάλιστα η επιστολή περιλαμβάνει τη φράση «Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την ίδρυση κ.λπ.» Ας μας επιτρέψουν οι άγιοι πατέρες να παρατηρήσουμε ότι επί θεμάτων αποκλειστικής αρμοδιότητος της Πολιτείας ούτε η Ιερά Σύνοδος δικαιούται «να αποφασίζει» ούτε κανείς άλλος, πλην των συντεταγμένων οργάνων. Τέλος, νομίζω ότι είναι άκρως απρεπές να επιχειρούν ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιερά Σύνοδος να υπαγορεύσουν διά της επιστολής στους δύο υπουργούς το περιεχόμενο του προεδρικού διατάγματος που απαιτείται για την ίδρυση σωφρονιστηρίου κληρικών! Και όλα αυτά προς χάρη του καταδίκου πρώην Αττικής...
Και τώρα επί της ουσίας. Η ειδική μεταχείριση κληρικών που παρανομούν και καταδικάζονται από τα δικαστήρια αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της ισότητας και της ισονομίας μεταξύ των πολιτών. Αύριο, αν αρθεί η ασυλία για κάποιον βουλευτή και υπουργό (πράγμα μάλλον απίθανο) και καταδικασθεί σε φυλάκιση, θα ζητήσει και αυτός να εκτίσει την ποινή του... σε διαμέρισμα εντός του Κοινοβουλίου! Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, μία από τις πρώτες ρυθμίσεις που επέβαλε ήταν να δικάζονται οι παρανομούντες κληρικοί από τα τακτικά δικαστήρια σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν για όλους τους πολίτες. Μόνο για «αδικήματα» σχετιζόμενα με τη θρησκευτική τους πίστη και το θρησκευτικό τους λειτούργημα (αν δεχθούμε ότι υπάρχουν τέτοια αδικήματα) υπάγονται στα θρησκευτικά δικαστήρια.
Οι κρατούμενοι των φυλακών συχνά (δυστυχώς όχι τόσο συχνά) χωρίζονται σε κατηγορίες και σπανιότερα εκτίουν την ποινή τους σε χωριστά διαμερίσματα. Π.χ. υπάρχουν οι ανήλικοι κρατούμενοι ή η κατηγορία χρηστών ναρκωτικών ουσιών που κανονικά πρέπει να κρατούνται σε διαφορετικά διαμερίσματα ή σε χωριστές φυλακές. Στις περιπτώσεις αυτές σωφρονιστικά κριτήρια επιβάλλουν τον διαχωρισμό και την ιδιαίτερη σωφρονιστική συμπεριφορά. Ποια όμως σωφρονιστικά κριτήρια επιβάλλουν ιδιαίτερο χώρο κράτησης και ιδιαίτερη συμπεριφορά για τους κρατουμένους κληρικούς...
Άλλος θεσμός που διαθέτει δικό του δικαστικό σύστημα και φυλακές είναι ο στρατός, κατάλοιπο των εποχών στρατοκρατίας και χουντισμού. Για λόγους ισότητας θα έπρεπε όμως να αποκτήσουν ανάλογο δικαίωμα και άλλοι επαγγελματικοί φορείς, π.χ. οι μηχανικοί: όποιος φτιάξει πολυκατοικία, η οποία θα καταρρεύσει με τον πρώτο ασθενή σεισμό, θα δικαστεί και καταδικαστεί από αυστηρούς (εννοείται!) συναδέλφους του και θα φυλακιστεί στα υπόγεια του Τεχνικού Επιμελητηρίου - με την απαραίτητη βιβλιοθήκη τεχνικών έργων, για να μάθει όσα αμέλησε στις σπουδές του, με αίθουσες πινγκ πονγκ και μπιλιάρδου για την απαραίτητη σωματική εξάσκηση και μια μυστική πόρτα που θα βγάζει υπογείως στο εσωτερικό κοντινού καζίνου.
Επίσης, οι γιατροί θα μπορούσαν να αναλάβουν κάθε αλμπάνη συνάδελφό τους και να τον φυλακίζουν στο χειρουργείο, με δεσμοφύλακες άγριες και στυγνές νεαρές νοσοκόμες!
Θα μπορούσε ακόμα να δημιουργηθεί και μια φυλακή ιεροψαλτών, όπου θα εκτίουν την ποινή τους οι άθρησκοι και οι άθεοι! Ακούγοντας τους καθημερινούς ανατολίτικους αμανέδες, θα ασπαστούν οι κατάδικοι επί τόπου οποιαδήποτε παραλλαγή του χριστιανισμού, φτάνει να γλιτώσουν από αυτό το ηχητικό μαρτύριο!
Σ.Φρ.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
