της Ισμήνης
Χρειάστηκε να το ζήσω και αυτό. Η μαμά μου έλεγε μια παροιμία «δεν με νοιάζει που πεθαίνω, μόνο που όσο γερνώ μαθαίνω».
Το θέμα αφορά τον άντρα της κόρης και γαμπρό μου - θυμόσαστε, όσοι με διαβάζετε, εκείνη την ανάρτηση με τίτλο ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ; Αυτός ο άντρας, λοιπόν, που τελικά παντρεύτηκε με την κόρη μου και το ζευγάρι κατοικεί μόνιμα στο Λονδίνο, χρειάστηκε να κάνει μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Μόλις μου ανακοίνωσε η κόρη μου την ημερομηνία που θα γινόταν η εγχείριση, εγώ είχα κλείσει ήδη θέση στο αεροπλάνο για να είμαι κοντά τους.
Τετάρτη πρωί θα έμπαινε ο γαμπρός μου στο νοσοκομείο, από Δευτέρα βράδυ εγώ εκεί, πασχίζοντας να καταλάβω γιατί δεν θα κάνει εισαγωγή τουλάχιστον 2 ημέρες πριν, όπως στην Ελλάδα, αλλά την ημέρα που θα μπει θα γίνει και η εγχείριση.
Από εκείνη τη στιγμή -και πραγματικά στεναχωριέμαι που το διαπίστωσα και ακόμα περισσότερο που σας μεταφέρω γραπτώς την συγκριτική μου εμπειρία-, άρχισε καθημερινώς να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μου, η γύμνια των δικών μας νοσοκομείων καθώς και τα προβλήματα περίθαλψης που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς στην Ελλάδα.
Barnet and Chase Farm Hospitals ονομάζεται ένα από τα τρία δημόσια νοσοκομεία της περιοχής που μένουν τα παιδιά και εις το οποίο τους παρέπεμψαν. Κανένα βαρύγδουπο όνομα και οι γιατροί του επίσης στο σύνηθες επίπεδο.
Μια επιστολή από το νοσοκομείο πληροφορούσε λεπτομερώς τον ασθενή για τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί, από τη στιγμή που θα εισαχθεί στο νοσοκομείο, στην πτέρυγα όπου γίνεται η προετοιμασία για την εγχείριση και πριν την εγχείριση, καθώς και τα μετά (αυτά πάντα με επιφύλαξη την πορεία της εγχείρισης).
Τι έπρεπε να φέρει μαζί του ερχόμενος: νυχτικό/πιζάμες, παντόφλες, βιβλίο για απασχόλησή του σε περίπτωση που για κάποιο λόγο θα υπήρχε καθυστέρηση. Γραμμένα όλα με λεπτομέρειές. Ποια νοσοκόμα θα δει, ποια θα του πάρει το ιστορικό, σε ποια αίθουσα θα περιμένει και ποιος θα το οδηγήσει στο χειρουργείο, που θα συναντήσει εκεί τον γιατρό που θα τον εγχειρίσει. Στην Αγγλία ο γιατρός που εγχειρίζει τον κάθε ασθενή είναι άλλος από αυτόν που τον παρακολουθεί και από αυτόν που συνεργάζεται με τα διάφορα τμήματα για τον έλεγχο πορείας της ασθένειας και για τις εξετάσεις.
Ο χειρουργός απλώς εκτελεί τις εντολές που του δίνει ο παθολόγος, ενδοκρινολόγος, καρδιολόγος - ανάλογα με την πάθηση και το είδος του χειρουργείου, στο οποίο πρέπει να υποβληθεί ο ασθενής. Το έντυπο ακόμα αναφέρει τις λεπτομέρειες για την ώρα επισκέψεων και τον αριθμό των ατόμων που επιτρέπεται ν παρευρίσκονται ταυτόχρονα, όταν ο ασθενής θα είναι πλέον στο δωμάτιό του
Σε περίπτωση που ο ασθενής δεν μιλάει καλά αγγλικά, πρέπει να ειδοποιήσει έγκαιρα το νοσοκομείο, ώστε να καλέσουν διερμηνέα! Στο τέλος αναφέρει δε η επιστολή σαφέστατες οδηγίες για το διαδρομή από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου μέχρι το συγκεκριμένο κτίριο του χειρουργείου. Οι οδηγίες γραμμένες σε 2 σελίδες με πολλές λεπτομέρειες που θα είναι κουραστικό να τις αναφέρω όλες. Αυτά για πρώτη γεύση και ακολουθούν και άλλα.
Πάμε λοιπόν τη συγκεκριμένη ώρα στο νοσοκομείο, 2 νοσοκόμες παραλαμβάνουν τον ασθενή κι εμείς περιμένουμε κατά το ελληνικόν να μας πούνε πού θα είναι το χειρουργείο να είμαστε απέξω και μόλις ανοίξει η πόρτα να μπει ή να βγει κάποιος να χώσουμε το κεφάλι μας μέσα, μήπως και μπορέσουμε να δούμε τι γίνεται ή να δώσουμε κάτι τις στη νοσοκόμα να μας πληροφορήσει για τον άνθρωπό μας (λογική η ανησυχία, αλλά πόσο καθυστερεί τον νοσηλευτή στο έργο του).
Αμ δε! μας ανακοινώνουν ότι όχι μόνο δεν μπορούμε να παραμείνουμε έξω από το χειρουργείο (δεν υπάρχει αίθουσα αναμονής εκεί), αλλά ότι πρέπει να φύγουμε και από το νοσοκομείο και να τηλεφωνήσουμε στις 2 το μεσημέρι στην μονάδα που θα νοσηλευθεί ο ασθενής μετά την εγχείριση, για να μάθουμε την εξέλιξη. Θα επιτραπεί δε να τον επισκεφθούμε την ώρα του επισκεπτηρίου, 3-6 για τους χειρουργημένους ασθενείς και 5-9 για τους υπόλοιπους. Και όντως έτσι έγινε, τηλεφωνήσαμε στης 2, μας ενημέρωσε η νοσοκόμα ότι η εγχείριση πήγε καλά, ότι τώρα βρίσκεται ο ασθενής στην αίθουσα ανάνηψης και όταν συνέλθει θα μεταφερθεί στο δωμάτιο. Πάμε λοιπόν στο νοσοκομείο την ώρα που άρχιζε το επισκεπτήριο.
Οι πόρτες από τις πτέρυγες προς τα δωμάτια όλες κλειστές. Χτυπάμε κουδούνι για να μας ανοίξουν από μέσα και μπαίνουμε, αφού πρώτα απολυμάνουμε τα χέρια μας από ένα μπουκάλι αντισηπτικό που είναι κρεμασμένο έξω από την κλειστή πόρτα της πτέρυγας. Η ίδια διαδικασία κατά την έξοδο, πατάς κουδούνι, ανοίγει η πόρτα για να βγεις, αφού έχεις απολυμάνει τα χέρια σου με το αντισηπτικό που βρίσκεται στην εσωτερική πλευρά της πόρτας.
Σε όλους τους κοινόχρηστούς χώρους ακούγεται κατά διαστήματα από μεγάφωνα η παραίνεση σε όλα τα άτομα, για την σχολαστική καθαριότητα των χεριών και την αυστηρή υπενθύμιση απαγόρευσης του καπνίσματος σε όλους τους χώρους του Νοσοκομείου. Όλη τη διάρκεια της ημέρας οι πόρτες είναι κλειστές και κανείς δεν μπαινοβγαίνει ελεύθερα. Το ωράριο επισκέψεων και οι κανόνες τηρούνται αυστηρά.
Οι απλοί θάλαμοι έχει 4-6 κρεβάτια που απομονώνονται με συρόμενη κουρτίνα. Πάνω από το κεφάλι του ασθενούς στον τοίχο είναι μια ταμπέλα, στην οποία αναγράφεται με μεγάλα γράμματα το όνομά του, το όνομα του γιατρού που τον κουράρει και τα ονόματα των 2 νοσοκόμων που είναι υπεύθυνες για αυτόν. Τα ονόματα των νοσοκόμων αλλάζουν κάθε μέρα ή σε κάθε βάρδια. Κάθε κρεβάτι έχει την δική του τηλεόραση κρεμασμένη σε κινητό μπράτσο καθώς και τηλέφωνό, τα οποία ενεργοποιούνται με μία κάρτα χαμηλού κόστους.
Δίπλα σε κάθε κομοδίνο είναι γραμμένο σε πλαστικοποιημένο φυλλάδιο το μενού της εβδομάδος το οποίο περιέχει καθημερινώς σε γεύμα και δείπνο 3 ειδών φαγητά, 3 ειδών σαλάτες, 3 ειδών γλυκό ή φρούτο, από τα οποία έχει τη δυνατότητα ο ασθενής να επιλέξει της αρεσκείας του. Δίπλα σε κάθε φαγητό υπάρχει η ένδειξη D=για διαβητικούς, S= ελαφρύ, V=για χορτοφάγους, H=halal για μουσουλμάνους, H/C= με πολλές θερμίδες,♥= υγιεινή διατροφή, η δε διάρκεια του σερβιρίσματος διαρκεί περίπου 1 ώρα διότι τα φαγητά έρχονται ανά 15 λεπτά και όχι όλα μαζί .
Οι περισσότερες νοσοκόμες είναι έγχρωμες, ελάχιστες Αγγλίδες, αλλά όλες άριστα εκπαιδευμένες. Ο χειρουργός ήρθε και ενημέρωσε τον ασθενή κι εμάς, για την εγχείριση τα ευρήματα και ότι από εδώ και πέρα αναλαμβάνει ο θεράπων ιατρός του.
Η νοσοκόμα έχει άμεση επαφή με τον ασθενή και μέσω αυτής ειδοποιείται ο γιατρός για τα τυχόν προβλήματα που μπορεί να παρουσιασθούν, παίρνει οδηγίες τι θα κάνει και σε απόλυτα σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζεται ο γιατρός. Η περιποίηση άψογη και χωρίς προσποίηση ή δυσκολία, ώστε να δώσεις κατιτί για να σε προσέξουν. Εγώ δε η αφελής ρώτησα ποιος θα μείνει το βράδυ με τον ασθενή ή αν θα βάλουμε αποκλειστική. Δεν γράφω την απάντηση και το ύφος που εισέπραξα.
Περνάει η διευθύντρια του νοσηλευτικού προσωπικού και αφήνει πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό έντυπο, το οποίο υπογράφει και ο διευθυντής της κλινικής. Με ένα μικρό κείμενο οι συνυπογράφοντες παρακαλούν τους ασθενείς να γράψουν τις εντυπώσεις τους (άκουσον-άκουσον) από τη νοσηλεία τους στην κλινική, να βαθμολογήσουν τις προσφερόμενες υπηρεσίες και να γράψουν το όνομα του/της νοσοκόμου που κατά την κρίση τους βραβεύουν, για την συμπεριφορά και την επαγγελματικότητά.
Μετά από 5 ημέρες εγκαταλείψαμε το νοσοκομείο, χωρίς να έχουμε δώσει ούτε 1 λίρα για τις προσφερόμενες υπηρεσίες. Μπορεί να υπάρχουν χειρότερα νοσοκομεία στην Αγγλία ή και καλύτερα στην Ελλάδα, σίγουρα υπάρχουν. Εγώ όμως έγραψα τις εντυπώσεις μου από ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αγγλίας που έτυχε να βρεθώ και το έζησα καθημερινώς 5 ώρες για 5 ημέρες .
Και για να πω την αλήθεια, ακόμα και ο περιβάλλων χώρος ήταν υπέρ αυτού!
Το θέμα αφορά τον άντρα της κόρης και γαμπρό μου - θυμόσαστε, όσοι με διαβάζετε, εκείνη την ανάρτηση με τίτλο ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ; Αυτός ο άντρας, λοιπόν, που τελικά παντρεύτηκε με την κόρη μου και το ζευγάρι κατοικεί μόνιμα στο Λονδίνο, χρειάστηκε να κάνει μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Μόλις μου ανακοίνωσε η κόρη μου την ημερομηνία που θα γινόταν η εγχείριση, εγώ είχα κλείσει ήδη θέση στο αεροπλάνο για να είμαι κοντά τους.
Τετάρτη πρωί θα έμπαινε ο γαμπρός μου στο νοσοκομείο, από Δευτέρα βράδυ εγώ εκεί, πασχίζοντας να καταλάβω γιατί δεν θα κάνει εισαγωγή τουλάχιστον 2 ημέρες πριν, όπως στην Ελλάδα, αλλά την ημέρα που θα μπει θα γίνει και η εγχείριση.
Από εκείνη τη στιγμή -και πραγματικά στεναχωριέμαι που το διαπίστωσα και ακόμα περισσότερο που σας μεταφέρω γραπτώς την συγκριτική μου εμπειρία-, άρχισε καθημερινώς να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μου, η γύμνια των δικών μας νοσοκομείων καθώς και τα προβλήματα περίθαλψης που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς στην Ελλάδα.
Barnet and Chase Farm Hospitals ονομάζεται ένα από τα τρία δημόσια νοσοκομεία της περιοχής που μένουν τα παιδιά και εις το οποίο τους παρέπεμψαν. Κανένα βαρύγδουπο όνομα και οι γιατροί του επίσης στο σύνηθες επίπεδο.
Μια επιστολή από το νοσοκομείο πληροφορούσε λεπτομερώς τον ασθενή για τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί, από τη στιγμή που θα εισαχθεί στο νοσοκομείο, στην πτέρυγα όπου γίνεται η προετοιμασία για την εγχείριση και πριν την εγχείριση, καθώς και τα μετά (αυτά πάντα με επιφύλαξη την πορεία της εγχείρισης).
Τι έπρεπε να φέρει μαζί του ερχόμενος: νυχτικό/πιζάμες, παντόφλες, βιβλίο για απασχόλησή του σε περίπτωση που για κάποιο λόγο θα υπήρχε καθυστέρηση. Γραμμένα όλα με λεπτομέρειές. Ποια νοσοκόμα θα δει, ποια θα του πάρει το ιστορικό, σε ποια αίθουσα θα περιμένει και ποιος θα το οδηγήσει στο χειρουργείο, που θα συναντήσει εκεί τον γιατρό που θα τον εγχειρίσει. Στην Αγγλία ο γιατρός που εγχειρίζει τον κάθε ασθενή είναι άλλος από αυτόν που τον παρακολουθεί και από αυτόν που συνεργάζεται με τα διάφορα τμήματα για τον έλεγχο πορείας της ασθένειας και για τις εξετάσεις.
Ο χειρουργός απλώς εκτελεί τις εντολές που του δίνει ο παθολόγος, ενδοκρινολόγος, καρδιολόγος - ανάλογα με την πάθηση και το είδος του χειρουργείου, στο οποίο πρέπει να υποβληθεί ο ασθενής. Το έντυπο ακόμα αναφέρει τις λεπτομέρειες για την ώρα επισκέψεων και τον αριθμό των ατόμων που επιτρέπεται ν παρευρίσκονται ταυτόχρονα, όταν ο ασθενής θα είναι πλέον στο δωμάτιό τουΣε περίπτωση που ο ασθενής δεν μιλάει καλά αγγλικά, πρέπει να ειδοποιήσει έγκαιρα το νοσοκομείο, ώστε να καλέσουν διερμηνέα! Στο τέλος αναφέρει δε η επιστολή σαφέστατες οδηγίες για το διαδρομή από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου μέχρι το συγκεκριμένο κτίριο του χειρουργείου. Οι οδηγίες γραμμένες σε 2 σελίδες με πολλές λεπτομέρειες που θα είναι κουραστικό να τις αναφέρω όλες. Αυτά για πρώτη γεύση και ακολουθούν και άλλα.
Πάμε λοιπόν τη συγκεκριμένη ώρα στο νοσοκομείο, 2 νοσοκόμες παραλαμβάνουν τον ασθενή κι εμείς περιμένουμε κατά το ελληνικόν να μας πούνε πού θα είναι το χειρουργείο να είμαστε απέξω και μόλις ανοίξει η πόρτα να μπει ή να βγει κάποιος να χώσουμε το κεφάλι μας μέσα, μήπως και μπορέσουμε να δούμε τι γίνεται ή να δώσουμε κάτι τις στη νοσοκόμα να μας πληροφορήσει για τον άνθρωπό μας (λογική η ανησυχία, αλλά πόσο καθυστερεί τον νοσηλευτή στο έργο του).
Αμ δε! μας ανακοινώνουν ότι όχι μόνο δεν μπορούμε να παραμείνουμε έξω από το χειρουργείο (δεν υπάρχει αίθουσα αναμονής εκεί), αλλά ότι πρέπει να φύγουμε και από το νοσοκομείο και να τηλεφωνήσουμε στις 2 το μεσημέρι στην μονάδα που θα νοσηλευθεί ο ασθενής μετά την εγχείριση, για να μάθουμε την εξέλιξη. Θα επιτραπεί δε να τον επισκεφθούμε την ώρα του επισκεπτηρίου, 3-6 για τους χειρουργημένους ασθενείς και 5-9 για τους υπόλοιπους. Και όντως έτσι έγινε, τηλεφωνήσαμε στης 2, μας ενημέρωσε η νοσοκόμα ότι η εγχείριση πήγε καλά, ότι τώρα βρίσκεται ο ασθενής στην αίθουσα ανάνηψης και όταν συνέλθει θα μεταφερθεί στο δωμάτιο. Πάμε λοιπόν στο νοσοκομείο την ώρα που άρχιζε το επισκεπτήριο.
Οι πόρτες από τις πτέρυγες προς τα δωμάτια όλες κλειστές. Χτυπάμε κουδούνι για να μας ανοίξουν από μέσα και μπαίνουμε, αφού πρώτα απολυμάνουμε τα χέρια μας από ένα μπουκάλι αντισηπτικό που είναι κρεμασμένο έξω από την κλειστή πόρτα της πτέρυγας. Η ίδια διαδικασία κατά την έξοδο, πατάς κουδούνι, ανοίγει η πόρτα για να βγεις, αφού έχεις απολυμάνει τα χέρια σου με το αντισηπτικό που βρίσκεται στην εσωτερική πλευρά της πόρτας.
Σε όλους τους κοινόχρηστούς χώρους ακούγεται κατά διαστήματα από μεγάφωνα η παραίνεση σε όλα τα άτομα, για την σχολαστική καθαριότητα των χεριών και την αυστηρή υπενθύμιση απαγόρευσης του καπνίσματος σε όλους τους χώρους του Νοσοκομείου. Όλη τη διάρκεια της ημέρας οι πόρτες είναι κλειστές και κανείς δεν μπαινοβγαίνει ελεύθερα. Το ωράριο επισκέψεων και οι κανόνες τηρούνται αυστηρά.
Οι απλοί θάλαμοι έχει 4-6 κρεβάτια που απομονώνονται με συρόμενη κουρτίνα. Πάνω από το κεφάλι του ασθενούς στον τοίχο είναι μια ταμπέλα, στην οποία αναγράφεται με μεγάλα γράμματα το όνομά του, το όνομα του γιατρού που τον κουράρει και τα ονόματα των 2 νοσοκόμων που είναι υπεύθυνες για αυτόν. Τα ονόματα των νοσοκόμων αλλάζουν κάθε μέρα ή σε κάθε βάρδια. Κάθε κρεβάτι έχει την δική του τηλεόραση κρεμασμένη σε κινητό μπράτσο καθώς και τηλέφωνό, τα οποία ενεργοποιούνται με μία κάρτα χαμηλού κόστους.
Δίπλα σε κάθε κομοδίνο είναι γραμμένο σε πλαστικοποιημένο φυλλάδιο το μενού της εβδομάδος το οποίο περιέχει καθημερινώς σε γεύμα και δείπνο 3 ειδών φαγητά, 3 ειδών σαλάτες, 3 ειδών γλυκό ή φρούτο, από τα οποία έχει τη δυνατότητα ο ασθενής να επιλέξει της αρεσκείας του. Δίπλα σε κάθε φαγητό υπάρχει η ένδειξη D=για διαβητικούς, S= ελαφρύ, V=για χορτοφάγους, H=halal για μουσουλμάνους, H/C= με πολλές θερμίδες,♥= υγιεινή διατροφή, η δε διάρκεια του σερβιρίσματος διαρκεί περίπου 1 ώρα διότι τα φαγητά έρχονται ανά 15 λεπτά και όχι όλα μαζί .
Οι περισσότερες νοσοκόμες είναι έγχρωμες, ελάχιστες Αγγλίδες, αλλά όλες άριστα εκπαιδευμένες. Ο χειρουργός ήρθε και ενημέρωσε τον ασθενή κι εμάς, για την εγχείριση τα ευρήματα και ότι από εδώ και πέρα αναλαμβάνει ο θεράπων ιατρός του.
Η νοσοκόμα έχει άμεση επαφή με τον ασθενή και μέσω αυτής ειδοποιείται ο γιατρός για τα τυχόν προβλήματα που μπορεί να παρουσιασθούν, παίρνει οδηγίες τι θα κάνει και σε απόλυτα σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζεται ο γιατρός. Η περιποίηση άψογη και χωρίς προσποίηση ή δυσκολία, ώστε να δώσεις κατιτί για να σε προσέξουν. Εγώ δε η αφελής ρώτησα ποιος θα μείνει το βράδυ με τον ασθενή ή αν θα βάλουμε αποκλειστική. Δεν γράφω την απάντηση και το ύφος που εισέπραξα.
Περνάει η διευθύντρια του νοσηλευτικού προσωπικού και αφήνει πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό έντυπο, το οποίο υπογράφει και ο διευθυντής της κλινικής. Με ένα μικρό κείμενο οι συνυπογράφοντες παρακαλούν τους ασθενείς να γράψουν τις εντυπώσεις τους (άκουσον-άκουσον) από τη νοσηλεία τους στην κλινική, να βαθμολογήσουν τις προσφερόμενες υπηρεσίες και να γράψουν το όνομα του/της νοσοκόμου που κατά την κρίση τους βραβεύουν, για την συμπεριφορά και την επαγγελματικότητά.
Μετά από 5 ημέρες εγκαταλείψαμε το νοσοκομείο, χωρίς να έχουμε δώσει ούτε 1 λίρα για τις προσφερόμενες υπηρεσίες. Μπορεί να υπάρχουν χειρότερα νοσοκομεία στην Αγγλία ή και καλύτερα στην Ελλάδα, σίγουρα υπάρχουν. Εγώ όμως έγραψα τις εντυπώσεις μου από ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αγγλίας που έτυχε να βρεθώ και το έζησα καθημερινώς 5 ώρες για 5 ημέρες .
Και για να πω την αλήθεια, ακόμα και ο περιβάλλων χώρος ήταν υπέρ αυτού!
