...
Ο καθολικός επίσκοπος της βαυαρικής πόλης του Augsburg, Walter Mixa (όνομα κι αυτός…) επετέθη με διάγγελμά του κατά των «απίστων και άθεων» και κάλεσε τους πιστούς στο χριστιανισμό να μην δέχονται «να τους κολλήσουν οι αντίπαλοι στον τοίχο», αποδεχόμενοι τον ισχυρισμό ότι «η χριστιανική θρησκεία είναι υπεύθυνη για τους πολέμους».
Πάντως τα περί «εν τούτω νίκα» και οι φονικές μάχες που ακολούθησαν περιέχονται στη διδασκαλία της χριστιανικής θρησκείας και διαδίδονται με τη χριστιανική εκπαίδευση. Επίσης, ότι η επέκταση και σταθεροποίηση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (με πολέμους έγινε!) ήταν πρόβλεψη του θεούλη για να διαδοθεί εύκολα ο χριστιανισμός, πάλι θεολογία σχολικού επιπέδου είναι.
Στη συνέχεια δήλωσε όμως ο ίδιος επίσκοπος ότι «κακώς ισχυρίζονται κάποιοι (μάλλον τους μουσουλμάνους εννοεί) ότι οι σταυροφορίες ήταν η αιτία που διαδόθηκε η αντιπαλότητα και το μίσος στον κόσμο!» Κάποια δημόσια συζήτηση θα έγινε στη Γερμανία και πάνω σ’ αυτή παίρνει θέση ο κ. επίσκοπος. Αμέσως μετά προσθέτει δε: «Στο όνομα του θεού κανείς δεν επιτρέπεται να κάνει πολέμους (χμμμ…), γιατί ο πόλεμος είναι πάντα αμαρτία!» Θα μου πείτε, ο Μπους που μιλάει αυτοπροσώπως με το θεό και κάνει πολέμους, δεν είναι καθολικός, άρα δεν χρειάζεται να ακούει τις σοφίες του συγκεκριμένου και άλλων καθολικών επισκόπων. Πάνω σ' αυτά θυμάται ο επίσκοπος και κάτι από τα σχολικά μαθήματα Ιστορίας, οπότε αποφαίνεται: «Και οι σταυροφορίες ήταν αμαρτία, εκτός από την πρώτη!» Γκλουπ!
Γιατί η πρώτη δεν ήταν αμαρτία; Δεν πήγαν οι χριστιανοί αλητο-ιππότες στη Μέση Ανατολή για να «απελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους» από τους γηγενείς και να αποκτήσουν, παρεμπιπτόντως, και οι ίδιοι φεουδαρχική επικράτεια που δεν διέθεταν στις πατρίδες τους; Εκεί δεν ήταν που οι χριστιανοί σταυροφόροι έσφαξαν τους πολιορκημένους Παλαιστίνιους (Αντιόχεια και Ιερουσαλήμ), κυρίως γυναίκες και παιδιά, και μαγείρεψαν τα πτώματά τους για να τα φάνε; Περιγράφονται παραστατικότατα όλα αυτά από χρονικογράφους (π.χ. Radulph von Caen ή Rodolfo di Caen στο χρονικό του: "Gesta Tancredi in expeditione Hierosolymitana"). Και δεν παίζει ρόλο εδώ αν οι σταυροφόροι ήταν Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι ή κάτι άλλο, πρωτίστως με την ιδιότητα του χριστιανού πήγαν εκεί! Τι μετράει τελικά, η αρχική πρόθεση (ας πούμε ότι ήταν ιερή) ή το τελικό αποτέλεσμα;
Επειδή, όμως, όταν μιλάει ο επίσκοπος από τον άμβωνα, δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθεί κάποιος από το ακροατήριο και να τον διορθώσει, κάνει απότομα στροφή ο κ. Mixa και ισιώνει πάλι τα πράγματα: «Η διαφορά και το πλεονέκτημα των χριστιανών είναι όμως ότι αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους και ζητάνε συγχώρηση». Έτσι μπράβο και κόντευα να πάθω ταραχή, νόμιζα ότι θα ανακοινώσει ο επίσκοπος την αποχώρησή του από τη χριστιανική εκκλησία που έχει κάνει εγκλήματα! Τώρα τα έφερε όλα στην ευθεία: κάνεις όποια εγκλήματα είναι να κάνεις και μετά διαγράφεις τα πάντα με μια συγχώρηση… Παραλίγο θα προλάβαινε να ζητήσει συγχώρηση και ο Χίτλερ και θα βρισκόταν τώρα στο ακροατήριο του επισκόπου!
Έχω αναφερθεί κι άλλη φορά σε δύο περιστατικά ίδιας νοοτροπίας, η οποία συνοδεύει όλους τους ανθρώπους με ολοκληρωτικές αντιλήψεις.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Ο καθολικός επίσκοπος της βαυαρικής πόλης του Augsburg, Walter Mixa (όνομα κι αυτός…) επετέθη με διάγγελμά του κατά των «απίστων και άθεων» και κάλεσε τους πιστούς στο χριστιανισμό να μην δέχονται «να τους κολλήσουν οι αντίπαλοι στον τοίχο», αποδεχόμενοι τον ισχυρισμό ότι «η χριστιανική θρησκεία είναι υπεύθυνη για τους πολέμους».
Πάντως τα περί «εν τούτω νίκα» και οι φονικές μάχες που ακολούθησαν περιέχονται στη διδασκαλία της χριστιανικής θρησκείας και διαδίδονται με τη χριστιανική εκπαίδευση. Επίσης, ότι η επέκταση και σταθεροποίηση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (με πολέμους έγινε!) ήταν πρόβλεψη του θεούλη για να διαδοθεί εύκολα ο χριστιανισμός, πάλι θεολογία σχολικού επιπέδου είναι.
Στη συνέχεια δήλωσε όμως ο ίδιος επίσκοπος ότι «κακώς ισχυρίζονται κάποιοι (μάλλον τους μουσουλμάνους εννοεί) ότι οι σταυροφορίες ήταν η αιτία που διαδόθηκε η αντιπαλότητα και το μίσος στον κόσμο!» Κάποια δημόσια συζήτηση θα έγινε στη Γερμανία και πάνω σ’ αυτή παίρνει θέση ο κ. επίσκοπος. Αμέσως μετά προσθέτει δε: «Στο όνομα του θεού κανείς δεν επιτρέπεται να κάνει πολέμους (χμμμ…), γιατί ο πόλεμος είναι πάντα αμαρτία!» Θα μου πείτε, ο Μπους που μιλάει αυτοπροσώπως με το θεό και κάνει πολέμους, δεν είναι καθολικός, άρα δεν χρειάζεται να ακούει τις σοφίες του συγκεκριμένου και άλλων καθολικών επισκόπων. Πάνω σ' αυτά θυμάται ο επίσκοπος και κάτι από τα σχολικά μαθήματα Ιστορίας, οπότε αποφαίνεται: «Και οι σταυροφορίες ήταν αμαρτία, εκτός από την πρώτη!» Γκλουπ!Γιατί η πρώτη δεν ήταν αμαρτία; Δεν πήγαν οι χριστιανοί αλητο-ιππότες στη Μέση Ανατολή για να «απελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους» από τους γηγενείς και να αποκτήσουν, παρεμπιπτόντως, και οι ίδιοι φεουδαρχική επικράτεια που δεν διέθεταν στις πατρίδες τους; Εκεί δεν ήταν που οι χριστιανοί σταυροφόροι έσφαξαν τους πολιορκημένους Παλαιστίνιους (Αντιόχεια και Ιερουσαλήμ), κυρίως γυναίκες και παιδιά, και μαγείρεψαν τα πτώματά τους για να τα φάνε; Περιγράφονται παραστατικότατα όλα αυτά από χρονικογράφους (π.χ. Radulph von Caen ή Rodolfo di Caen στο χρονικό του: "Gesta Tancredi in expeditione Hierosolymitana"). Και δεν παίζει ρόλο εδώ αν οι σταυροφόροι ήταν Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι ή κάτι άλλο, πρωτίστως με την ιδιότητα του χριστιανού πήγαν εκεί! Τι μετράει τελικά, η αρχική πρόθεση (ας πούμε ότι ήταν ιερή) ή το τελικό αποτέλεσμα;
Επειδή, όμως, όταν μιλάει ο επίσκοπος από τον άμβωνα, δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθεί κάποιος από το ακροατήριο και να τον διορθώσει, κάνει απότομα στροφή ο κ. Mixa και ισιώνει πάλι τα πράγματα: «Η διαφορά και το πλεονέκτημα των χριστιανών είναι όμως ότι αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους και ζητάνε συγχώρηση». Έτσι μπράβο και κόντευα να πάθω ταραχή, νόμιζα ότι θα ανακοινώσει ο επίσκοπος την αποχώρησή του από τη χριστιανική εκκλησία που έχει κάνει εγκλήματα! Τώρα τα έφερε όλα στην ευθεία: κάνεις όποια εγκλήματα είναι να κάνεις και μετά διαγράφεις τα πάντα με μια συγχώρηση… Παραλίγο θα προλάβαινε να ζητήσει συγχώρηση και ο Χίτλερ και θα βρισκόταν τώρα στο ακροατήριο του επισκόπου!
Έχω αναφερθεί κι άλλη φορά σε δύο περιστατικά ίδιας νοοτροπίας, η οποία συνοδεύει όλους τους ανθρώπους με ολοκληρωτικές αντιλήψεις.
- Το πρώτο περιστατικό συνέβη προ ετών σε μένα με μια νεαρή Κνίτισσα, στην οποία έθεσα το ερώτημα για τα επανειλημμένα σφάλματα και εγκλήματα του «αγίου» κόμματος και τί μας εξασφαλίζει ότι δεν θα ξαναγίνουν αυτά στο μέλλον. Μου απάντησε λοιπόν αφοπλιστικά: «Μα έχουμε κάνει αυτοκριτική γι’ αυτά, δεν είναι δυνατόν να τα επικαλείσαι!» Τόσο απλά… Όλοι οι νεκροί, οι προδομένοι και οι παραπλανημένοι έπρεπε, λοιπόν, να προσέχουν μόνοι τους και να μην εμπιστεύονται ένα κόμμα που μπορεί να τους διαγράψει από την Ιστορία με μια πανηγυρική αυτοκριτική σε ολομέλεια! Ζητάει ο άλλος «άφεση αμαρτιών» από την Ιστορία και την εισπράττει πάραυτα και αδαπάνως.
- Το δεύτερο περιστατικό προέρχεται από μια ταινία που αποδίδει άριστα την υποκρισία της συγγνώμης και συγχώρεσης, όπου ένας παλαίμαχος μαφιόζος της Νέας Υόρκης (στην ταινία ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο) μονολογεί και αυτοθαυμάζεται, πώς αναδείχθηκε στα νεανικά του χρόνια στην κορυφή του υπόκοσμου: «Το Σάββατο πήγαινα στην εξομολόγηση, την Κυριακή κοινωνούσα και τη Δευτέρα έπεφτα πάλι με τα μούτρα στη δουλειά, τους τσακίζαμε τα κόκαλα! Είναι ωραίο να είσαι χριστιανός!»
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
