Το θαύμα του Βατοπαιδίου

(Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ, Το ΒΗΜΑ, 23/11/2008)

Εχω την αίσθηση ότι το Βατοπαίδι μάς το έστειλε ο Θεός - ενδεχομένως με τη μεσολάβηση του Εφραίμ και του υπόλοιπου θιάσου.

• Χάρη στο Βατοπαίδι αποκαλύφθηκε ένας αηδιαστικός εσμός υποκόσμου που τριγυρίζει γύρω από το κράτος και την πολιτική σε αναζήτηση προσοδοφόρου «μπίζνας» και ο οποίος υποδύεται την πολιτική, όταν δεν μεταμφιέζεται σε κράτος.
• Χάρη στο Βατοπαίδι συγκαλύφθηκαν η απερίγραπτη γύμνια αντιλήψεων και η ένδεια ιδεών που χαρακτηρίζουν το σύνολο του πολιτικού κόσμου και οι οποίες κατέστησαν ιδιαιτέρως ορατές και αφάνταστα θλιβερές στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Χάρη στο Βατοπαίδι πέρασαν σε δεύτερη μοίρα όλα τα κύματα ανοησιών που έπληξαν τον μέσο πολίτη το τελευταίο δίμηνο.

Από μιαν άλλη οπτική γωνία, το Βατοπαίδι επέτρεψε να αναδειχθεί ο θανατηφόρος συνδυασμός που καταδικάζει τη χώρα σε διαρκή καθυστέρηση: τα λαμόγια και οι άσχετοι. Μας κυβερνούν οι μεν, τους αντιπολιτεύονται οι άλλοι, κυβερνούν μαζί ή αντιπολιτεύονται μαζί - μεταξύ μας, δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία... Ανεξάρτητα από τους συνδυασμούς, το ρεπερτόριο και οι πρωταγωνιστές είναι μονότονα οι ίδιοι.

Να θυμίσω, ας πούμε, ότι η περιώνυμη συμμορία εκβιαστών δρούσε στη Ραιδεστό υπό τον μανδύα των «λαϊκών αιτημάτων» και της «τοπικής κοινωνίας» - έρημη «τοπική κοινωνία», πόσα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομά σου! Και ότι οι συνήθως μελίρρυτοι ιεράρχες μας (τόσο ακατάσχετοι όταν πρόκειται για το Σκοπιανό ή το μάθημα Ιστορίας στα σχολεία) δεν έχουν πει ως τώρα λέξη για ένα τεράστιο σκάνδαλο, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι εν Χριστώ αδελφοί τους. Μούγκα οι Αγιοι Πατέρες!

Η διαπίστωση όμως είναι συνολικά αποκαρδιωτική. Η χώρα ζει τη μεγαλύτερη κρίση της τελευταίας πεντηκονταετίας με τη χειρότερη κυβέρνηση, τη χειρότερη αντιπολίτευση και το χειρότερο πολιτικό προσωπικό της πρόσφατης ιστορίας της. Το σήμερα βουλιάζει και δεν υπάρχει καμία ελπίδα από πουθενά ότι το αύριο θα είναι καλύτερο. Αυτή είναι δυστυχώς η ωμή αλήθεια.

Τρία χαρακτηριστικά περιστατικά τα λένε, νομίζω, όλα:

• Δύο μήνες από την έναρξη της κρίσης και κανένας δεν ξέρει ποια είναι η πολιτική της κυβέρνησης για την κρίση. Πώς θα αντιμετωπίσει την ύφεση; Πώς θα τονώσει την αγορά; Πώς θα αντιπαλέψει την ανεργία και τη διάλυση του παραγωγικού ιστού; Σιγά τις απορίες, θα μου πείτε. Εδώ δεν ξέρουμε τι προϋπολογισμό ή ποιον υπουργό Οικονομίας θα έχουμε σε έναν μήνα!
• Δύο μήνες από την έναρξη της κρίσης, η αντιπολίτευση έχει προτείνει: α) να παγώσουν οι δόσεις όλων των δανείων για έναν χρόνο (που δεν γίνεται, διότι έτσι θα στερέψει η χορήγηση δανείων) και β) να ρυθμίζονται νομοθετικά τα επιτόκια (το οποίο δεν επιτρέπεται από το Κοινοτικό Δίκαιο). Αυτά θα έκανε αν ήταν κυβέρνηση;
• Δύο μήνες από την έναρξη της κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αφοσιωθεί ολοψύχως στο «κίνημα των φυλακών». Σοβαρό, ασφαλώς. Αλλά πόσο προέχει;

Με άλλα λόγια, αποκαλύπτοντας ή συγκαλύπτοντας, το Βατοπαίδι μάς έδειξε τη φάτσα μας στον καθρέφτη. Και υπ' αυτή την έννοια μπορεί να μην είναι μόνο σκάνδαλο. Αλλά να είναι και θαύμα!