(BHMA, 9/8/2009)
Ο Πλοίαρχος Ε.Ν. κ. Σπύρος Κονιδάρης, από το Παλαιό Φάληρο, γράφει:Διαβάζοντας στο «Βήμα της Κυριακής» το άρθρο του καθηγητού κ. Ιωάννη Κονιδάρη «Το τόλμημα του Γεωργίου Παπανδρέου» ένιωσα μεγάλη πικρία διότι μου έδωσε εντύπωση εξιστόρησης των σχέσεων ενός Επιχειρηματικού Συλλόγου με το Ελληνικό Κράτος. Συλλόγου παρομοίου της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών ή της Ενωσης Ελλήνων Βιομηχάνων και όχι της Εκκλησίας της Ελλάδος, που αποστολή της είναι να προωθεί τη Διδασκαλία του Ιησού, ο οποίος δίδαξε ότι «ο έχων δύο χιτώνας να δίδει τον έναν».
Εκπληξη και πικρία ένιωσα όταν διάβασα ότι «έγινε ανάληψη, το 1945, της μισθοδοσίας του εφημεριακού κλήρου από το Δημόσιο». Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, μόλις έφυγαν τα κατοχικά στρατεύματα και χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θρηνούσαν θύματα της πείνας, οι δεσποτάδες φρόντισαν να εξασφαλίσουν το δημοσιοϋπαλληλίκι και οι τότε πολιτικοί αντί να φροντίσουν τον ελληνικό λαό τακτοποίησαν τους κληρικούς, και από ό,τι μας περιγράφει ο κ. Ι. Κονιδάρης συνεχίζουν ως σήμερα τις παροχές και τις φοροαπαλλαγές.
Βέβαια, παρέλειψε ο κ. Κονιδάρης να αναφέρει τη νομοθέτηση, τον Νοέμβριο του 2004, σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο υπέρ των κληρικών, όχι μόνο υπέρ επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και φοροαπαλλαγές για business Ιερών Μονών, business Πατριαρχείων στην Ελλάδα, business της Αρχιεπισκοπής Κύπρου στην Ελλάδα.
Με λίγα λόγια, πολύ απλά, όχι μόνο η Εκκλησία και τα Πατριαρχεία δεν ακολουθούν τη Διδασκαλία του Ιησού για να δίδουν «από τους δύο χιτώνες τον ένα» αλλά πλουτίζουν εις βάρος του ελληνικού λαού απολαμβάνοντας πλήρη φοροαπαλλαγή.
Θα απαντήσουν οι Αγιοι Πατέρες ότι κάνουν φιλανθρωπίες. Αλλά η απάντηση είναι ότι μπροστά στα τεράστια κέρδη των 500 τεράστιων ακινήτων της Εκκλησίας, ξενοδοχείων κτλ., μόνο στο λεκανοπέδιο Αττικής, αυτά που ξοδεύει σε φιλανθρωπίες είναι ψίχουλα. Δεν έχω τις πανεπιστημιακές γνώσεις του κ. Ι. Κονιδάρη αλλά θέλω να υπενθυμίσω προς όλους τους συμπολίτες μου ότι ο Ιησούς είπε: «Να δώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Μεταφραζόμενο, εν έτει 2009, σημαίνει ότι το σωστό είναι να απολαμβάνει η Εκκλησία της Ελλάδας τα κέρδη της από τις επιχειρήσεις της, φορολογούμενη όπως όλοι οι έλληνες πολίτες, αλλά από τα κέρδη αυτά να πληρώνει τους κληρικούς της. Οπως το Βατικανό πληρώνει τους καρδιναλίους του και δεν τους πληρώνουν οι ιταλοί φορολογούμενοι.
Εκπληξη και πικρία ένιωσα όταν διάβασα ότι «έγινε ανάληψη, το 1945, της μισθοδοσίας του εφημεριακού κλήρου από το Δημόσιο». Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, μόλις έφυγαν τα κατοχικά στρατεύματα και χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θρηνούσαν θύματα της πείνας, οι δεσποτάδες φρόντισαν να εξασφαλίσουν το δημοσιοϋπαλληλίκι και οι τότε πολιτικοί αντί να φροντίσουν τον ελληνικό λαό τακτοποίησαν τους κληρικούς, και από ό,τι μας περιγράφει ο κ. Ι. Κονιδάρης συνεχίζουν ως σήμερα τις παροχές και τις φοροαπαλλαγές.
Βέβαια, παρέλειψε ο κ. Κονιδάρης να αναφέρει τη νομοθέτηση, τον Νοέμβριο του 2004, σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο υπέρ των κληρικών, όχι μόνο υπέρ επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και φοροαπαλλαγές για business Ιερών Μονών, business Πατριαρχείων στην Ελλάδα, business της Αρχιεπισκοπής Κύπρου στην Ελλάδα.
Με λίγα λόγια, πολύ απλά, όχι μόνο η Εκκλησία και τα Πατριαρχεία δεν ακολουθούν τη Διδασκαλία του Ιησού για να δίδουν «από τους δύο χιτώνες τον ένα» αλλά πλουτίζουν εις βάρος του ελληνικού λαού απολαμβάνοντας πλήρη φοροαπαλλαγή.
Θα απαντήσουν οι Αγιοι Πατέρες ότι κάνουν φιλανθρωπίες. Αλλά η απάντηση είναι ότι μπροστά στα τεράστια κέρδη των 500 τεράστιων ακινήτων της Εκκλησίας, ξενοδοχείων κτλ., μόνο στο λεκανοπέδιο Αττικής, αυτά που ξοδεύει σε φιλανθρωπίες είναι ψίχουλα. Δεν έχω τις πανεπιστημιακές γνώσεις του κ. Ι. Κονιδάρη αλλά θέλω να υπενθυμίσω προς όλους τους συμπολίτες μου ότι ο Ιησούς είπε: «Να δώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Μεταφραζόμενο, εν έτει 2009, σημαίνει ότι το σωστό είναι να απολαμβάνει η Εκκλησία της Ελλάδας τα κέρδη της από τις επιχειρήσεις της, φορολογούμενη όπως όλοι οι έλληνες πολίτες, αλλά από τα κέρδη αυτά να πληρώνει τους κληρικούς της. Οπως το Βατικανό πληρώνει τους καρδιναλίους του και δεν τους πληρώνουν οι ιταλοί φορολογούμενοι.
Σωστά παρατηρεί ο επιστολογράφος Κονιδάρης -και όχι ο συνονόματός του επιφυλλιδογράφος του ΒΗΜΑΤΟΣ- ότι, λίγο μετά την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από τη χώρα (Οκτώβριος 1944) και αμέσως μετά τη λήξη των λεγόμενων "Δεκεμβριανών" (Ιανουάριος 1945), το ελληνικό κράτος είχε λύσει όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (καλά, λέμε και καμιά σαχλαμάρα!) και έσπευσε να κάνει δημόσιους υπαλλήλους τους παπάδες... Εννοείται, αναμένονταν εκλογές και όλοι οι καλοθελητές απέβλεπαν στις ψήφους του ποιμνίου...
Τα υπόλοιπα περί χιτώνων κτλ., αν τα πιστεύει ο επιστολογράφος, πρέπει να είναι σφόδρα αφελής, παρά την ηλικία του! Πιο εύκολα θα επιβεβαιωνόταν μια ιδεοληψία του με την Κοκκινοσκουφίτσα, παρά με αυτά που έχουν συρραφτεί στις "ιερές γραφές"...
