(ΒΗΜΑ, 8/7/2009)
Με την αιτιολογία ότι η κατασκευή μιναρέδων αποτελεί «πολιτικό και όχι θρησκευτικό ζήτημα» και ότι «υποκινεί στην επιβολή του ισλαμικού νόμου», σχεδόν 115.000 Ελβετοί ζητούν να προστεθεί στο Σύνταγμα άρθρο το οποίο να απαγορεύει την ανέγερσή τους. Παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα της Ελβετίας εγγυάται της θρησκευτική ελευθερία των πολιτών της, η χώρα έχει διχαστεί και πρόκειται να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, ούτως ώστε να δοθεί λύση στο ζήτημα.Μεγάλο δίλημμα για τους φιλελεύθερους ανθρώπους όλου του κόσμου: Η θρησκεία είναι προσωπική επιλογή καθενός και θα έπρεπε να αποτελεί ιδιωτική υπόθεσή του. Μερικές θρησκείες όμως, όπως όλες οι μονοθεϊστικές, ίσως και άλλες, αξιοποιούνται πολιτικά απο συγκεκριμένες ομάδες. Ειδικότερα δε ο Μωαμεθανισμός διατυπώνει ακόμα την αξίωση να επικρατήσει παγκοσμίως και να επιβάλλει τις επιλογές της Μέσης Ανατολής, όπως έκανε το Μεσαίωνα ο χριστιανισμός, αλλά αναγκάστηκε μετά την Αναγέννηση -ιδίως από την εποχή του Διαφωτισμού και ύστερα- να υποχωρήσει.
Ποια πρέπει να είναι λοιπόν η θέση του φιλελεύθερου ανθρώπου; Επιτρέπει τις δραστηριότητες και σε εκπεφρασμένους εχθρούς της ελευθερίας; Βέβαια, αφού στην Ελλάδα δραστηριοποιείται ελεύθερα η ταλιμπανική ορθόδοξη εκκλησία, γιατί όχι και η αμιγώς ταλιμπανική μουσουλμανική; Μια άποψη που διατυπώθηκε πλαγίως (Μ.Γιαννάκου), έλεγε ότι, όσο η ελλαδική εκκλησία ελέγχεται από το κράτος, οι ορθόδοξοι Ταλιμπανοί θα ασχημονούν κατά καιρούς και θα κλέβουν το παγκάρι ή κανένα οικόπεδο, αλλά τελικά θα περιορίζονται από τους ισχύοντες νόμους. Ένας ριζικός διαχωρισμός, θα έδινε τη δυνατότητα σε κάθε Άνθιμο, Αμβρόσιο και Εφραίμ, να αλώσουν την κοινωνία υποσχόμενοι στο ποίμνιο άφεση αμαρτιών και μετά θάνατο ζωήν και σε εαυτούς και συνεργάτες αιώνια καλοπέραση, αραλίκι και συμμετοχή στην κρατική εξουσία (και το χρήμα) ως βουλευτές, υπουργοί κτλ. Κι αυτή μια άποψη...
Η διαφορά είναι ότι οι μουσουλμάνοι Ταλιμπανοί βρίσκονται ακόμα στην πρώτη γενιά της νεότερης έξαρσης που υποκινείται πολιτικά, και θεωρούν απαραίτητο να κάνουν όλους τους ανθρώπους να ζουν με τις επιταγές του Κορανίου. Οι Ορθόδοξοι παρ' ημίν και σε σημαντικό βαθμό οι Καθολικοί στον κόσμο, έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να σταθούν οι μεσανατολίτικες απαιτήσεις ηθικής της ρωμαϊκής εποχής και γι' αυτό συντηρούν τον εκκλησιαστικό μηχανισμό σε χαμηλή φλόγα, με κρατική στήριξη, σχεδόν αποκλειστικά για δικό τους πλουτισμό και άσκηση τοπικής εξουσίας. Έτσι, προβάλλουν ένα ελάχιστο σύνολο ηθικοπλαστικών μηνυμάτων, προσπαθούν να ελέγξουν την εκπαίδευση για να στρατολογούν νέους αμνούς στο ποίμνιο και, πέραν αυτών, επιδίδονται στις παλαιόθεν γνωστές κερδοσκοπικές δραστηριότητες - από ευχέλαια και τρισάγια, μέχρι οικόπεδα και υπεράκτιες εταιρίες.
Στην Ελβετία σταδιοδρόμησαν μεν οι πιο αντιδραστικοί θρησκευτικοί ηγέτες της νεότερης Ευρώπης (Καλβίνος, Ζβίγγλι), οι οποίοι προκάλεσαν (παράλληλα με τον Λούθηρο) μια ιστορική θρησκευτική και πολιτική μεταρρύθμιση, επειδή "η καθολική εκκλησία είχε εκκοσμικευτεί υπερβαλλόντως", αλλά τελικά αποτέλεσαν άθελά τους την πρωτοπορία μιας θρησκευτικής και κοινωνικής φιλελευθεροποίησης. Οι ίδιοι οι Ελβετοί που φαίνονται στα μάτια του αλλοδαπού συντηρητικοί, δεν επιθυμούν να συγχρωτιστούν με ξένα πολιτικά, οικονομικά και θρησκευτικά συστήματα, γιατί θα επηρεαστεί το δικό τους κοινωνικοπολιτικό φιλελεύθερο σύστημα που είναι σε μεγάλο βαθμό πετυχημένο. Συμπεριφέρονται λοιπόν συντηρητικά για να μην χάσουν τον φιλελευθερισμό τους...
Αυτό αποτελεί μια απάντηση στο δίλημμα που έθεσα εισαγωγικά... Μια άλλη απάντηση θα ήταν αυτή της άκρατης ελευθερίας, να αφήσει δηλαδή μια φιλελεύθερη κοινωνία να εισρεύσουν οποιοι- και οσοιδήποτε άλλοι, με διαφορετικές πολιτικές, οικονομικές και θρησκευτικές δοξασίες, οι οποίοι σταδιακά θα αφομοιωθούν, διαπιστώνοντας οι ίδιοι τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του υπάρχοντος συστήματος. Έχουν η ελληνική κοινωνία και το πολιτικο-οικονομικό της σύστημα την απαιτούμενη επάρκεια για να αφομοιώσουν μερικά εκατομμύρια εισοδιστές από τη Μέση Ανατολή; Ποιος θα δεχόταν να παίξει δοκιμαστικά αυτό το παιχνίδι, με κίνδυνο (δεν λέω με βεβαιότητα) να βρεθούν τα παιδιά του ή τα εγγόνια του, μετά από κάποιες δεκαετίες, αιχμάλωτα σε μια οπιθοδρομική ταλιμπανική ισοψηφία ή και πλειοψηφία; Οι Ελβετοί, πάντως, λένε σταθερά όχι!
