της Ισμήνης
Σήμερα θα γίνουμε όλοι Λώρενς της Αραβίας. 
Με κλειστά τζιπ 4x4 ξεκινάμε σαφάρι στην έρημο Ουάντι Ραμ, την πιο σημαντική έρημο της Ιορδανίας. Ο οδηγός μας μαυριδερός με άσπρη κελεμπία και καρό μαντήλι, τρέχει σαν δαιμονισμένος σε μια ευθεία που δεξιά και αριστερά μας το μόνο που βλέπουμε είναι απέραντες εκτάσεις κίτρινης και κόκκινης άμμου και άγρια φαράγγια, στα οποία σποραδικά φυτρώνουν κάτι ξεροί θάμνοι, δίνοντας όμως μια άγρια ομορφιά στο τοπίο. Στο βάθος διακρίνονται βραχώδη βουνά που τα πλησιάζουμε με ταχύτητα. Το άλλο τζιπ τρέχει δίπλα μας μέσα στην έρημο και ο οδηγός είναι απασχολημένος να κλείνει μάτι στις γυναίκες του γκρουπ! Τι να γίνει, διαθέτομεν και κάποια γοητεία!
Σταματάμε σε ένα σημείο και σκαρφαλώνουμε στο λοφίσκο που ορθώνεται μπροστά μας, βουλιάζουν τα πόδια μας στην καυτή άμμου, ενώ προσπερνάμε αχνάρια από φίδια και αποτυπώματα ποδιών από ζώα της ερήμου. Σε αυτό το μέρος μας λένε ότι γυρίσθηκε η ταινία «Λώρενς της Αραβίας». Έχουν γεμίσει τα παπούτσια μας άμμο αλλά δεν τολμάμε να τα βγάλουμε.
Η επόμενη στάση είναι μια τέντα βεδουίνων στη μέση του πουθενά. Ανάμεσα σε άνοιγμα 2 τεράστιων βραχωδών λόφων, που πιάνει απάγκιο στην άκρη, είναι η τέντα. Μια μικρή μακρόστενη εξέδρα καλυμμένη όλη από πάνω με χοντρό αδιάβροχο πανί και ανοιχτή γύρω, πάγκοι για καθίσματα σκεπασμένοι με πολύχρωμα κιλίμια και στη μέση φωτιά, όπου ετοιμάζεται το τσάι που μας προσφέρουν οι βεδουίνοι με τις άσπρες κελεμπίες και τα χαρακτηριστικά καλύμματα στο κεφάλι. Χαμογελαστοί, μας αραδιάζουν και την πραμάτεια τους για να αγοράσουμε. Λιβάνι, μυρωδικά, κολ για τα μάτια, χάντρες, μαντήλια, βότανα και τσάι βέβαια! Πάντα ευπρόσδεκτο ότι πάρουμε!
Επιστρέφουμε στο σημείο εκκίνησης για να μπούμε στο πουλμανάκι για να πάμε στην Γέρασα. Τινάζουμε την άμμο από τα ρούχα μας, από τα μαλλιά μας, από τα πόδια μας, από τη μύτη μας - έχει εισχωρήσει παντού.
Γέρασα! Η πόλη που έχτισε ο Μ Αλέξανδρος για να αφήσει τους στρατιώτες του που γέρασαν και δεν μπορούσαν πια να πολεμήσουν.
Οι Ιορδανοί την λένε Jerash που σημαίνει τριβείο, επειδή υπάρχουν στην περιοχή πολλές ελιές και βγάζουν λάδι. Όπως και να την λένε είναι μια καταπληκτική πόλη η καλύτερα διατηρημένη της Ρωμαϊκής Δεκάπολης.
Χτισμένη κατά το Ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα, δηλ. οριζόντια και κάθετα τεμνόμενοι δρόμοι. Σειρές δεξιά και αριστερά οι κορινθιακές κολώνες, άριστα διατηρημένες. Στο ρωμαϊκό πλακόστρωτο οι σιδερένιες ρόδες των αμαξιών έχουν χαράξει βαθουλώματα και ξαφνικά σαν σε όνειρο κοιτάς πίσω μην έρχεται κάποια άμαξα και σε πατήσουν τα άλογα.
Περνάμε τη νότια πύλη και φθάνουμε στην εντυπωσιακή πύλη του θριάμβου που χτίστηκε προς τιμή του αυτοκράτορα Αδριανού. Τα ερείπια της πόλης εκτείνονται σε μια έκταση πολλών χιλιομέτρων και είναι πολύ εντυπωσιακά. Θέατρο, ναοί, αναθήματα, κολώνες, αψίδες, συνθέτουν ένα εντυπωσιακό σύμπλεγμα.
Αφήνουμε τη Γέρασα της αρχαιότητας για να πάμε μια χιλιετία μπροστά στο Κάστρο Αζλούν. Ένα υπέροχο Ισλαμικό κάστρο που άντεξε τις επιθέσεις των Σταυροφοριών το 12ο αιώνα. Χτισμένο σε ένα υψηλό καταπράσινο λόφο με περιμετρική απέραντη θέα σε όλο τον κάμπο. Κατασκευάσθηκε από τους Αγγιουβίδες την δυναστεία του ονομαστού στρατηλάτη και αρχηγού Σαλαντίν. Δυνατή προσωπικότητα που κατάφερε να εκδιώξει τους Σταυροφόρους έξω από την Ιερουσαλήμ μετά από 88 ετών κυριαρχία τους και μετά την συμφωνημένη ειρήνη που επικράτησε το μουσουλμανικό στοιχείο ο Σαλαντίν, δεσμεύθηκε να μην εμποδίζει του Χριστιανούς ταξιδιώτες που πήγαιναν για προσκύνημα στον Πανάγιο τάφο.
Τεράστιο το κάστρο, άριστα διατηρημένο και πολύ σωστά αναπαλαιωμένο όπου χρειάζεται. Η κεντρική είσοδος κλείνει με 2 τεράστιες μονολιθικές πέτρινες πόρτες. Στο ανώφλι υπάρχει ένα άνοιγμα από όπου περιέχυναν τους εισβολείς με καυτό λάδι. Περικλείεται από 2 τάφρους με ενδιάμεσα έναν οχυρωματικό διάδρομο. Αίθουσες, φυλακές, στάβλοι, κουζίνες, αποθήκες, αμέτρητοι διάδρομοι, ταράτσες, εξώστες, πολεμίστρες, παρεκκλήσιο, συνθέτουν μια εικόνα της εποχής εκείνης.
Το δείπνο μας είναι σε ένα μέρος έξω από την πόλη του Αμάν σε ένα παλιό στάβλο για άλογα και καμήλες που ταυτόχρονα ήταν και σαν χάνι, που οι ιδιοκτήτες του πολύ έξυπνα το έχουν μετατρέψει σε παραδοσιακό ιορδανικό εστιατόριο το Καν Ζαμάν. Τεράστιος ο χώρος αλλά όμορφα διακοσμημένος και χωρισμένος έτσι ώστε να μη νοιώθεις ότι χάνεσαι.
Στην είσοδο της κεντρικής αίθουσας πάνω σε μεγάλες στρογγυλές μαντεμένιες καυτές σφαίρες ψήνουν τις παραδοσιακές αραβικές πίττες. Ακολουθεί μια πανδαισία από σούπες, σαλάτες, ρύζι όλων των χρωμάτων και γεύσεων, κρέατα, σάλτσες πολλών ειδών με γιαούρτι για να κόψει το κάψιμο των πικάντικων φαγητών, χούμους, φαλάφελ, πατάτες και λαχανικά με ταχίνι, γλυκά, φρούτα και όλα αυτά βέβαια συνοδεύονται ή από το παραδοσιακό αρακ – σαν την δική μας ρακί ή από μπύρα, χωρίς αλκοόλ βέβαια!
Από το πρακτορεία μας είχαν προειδοποιήσει να μην φάμε ωμές σαλάτες, φρούτα, χυμούς αραιωμένους με νερό, νερό πάντα εμφιαλωμένο και ποτέ να μην βάλουμε παγάκια στο ποτό μας.
Μετά όμως από όλη αυτή την πανδαισία, όλοι κοιταχθήκαμε συνωμοτικά και ορμήσαμε στις σαλάτες και σε όλα όσα μας είχαν απαγορεύσει να φάμε.
Την επομένη περιμέναμε όλοι τα αποτελέσματα της χαζομάρας μας και αφού διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε καμία … απώλεια, δεν παίρναμε πλέον καμία προφύλαξη. Άστοχο εκ μέρους μας, αλλά όλοι κάναμε σαν τα μικρά παιδιά που τους έχουν απαγορεύσει σαν φάνε σοκολάτα!
