29 December 2010

Μεγάλες στιγμές!

(Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ, Ελευθεροτυπία, 27/12/2010)

Αντιγράφω από ένα πρόσφατο πόνημα του άρτι επιστρέψαντος στη δημοσιογραφία βουλευτή και πρώην υφυπουργού Γιώργου Λιάνη: «Η Ελλάδα τις τελευταίες της μεγάλες στιγμές τις έζησε και τις χρωστά στον αθλητισμό. Όπως και να το κάνουμε, οι τελευταίες μεγάλες στιγμές της Ελλάδας και της Αθήνας είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Μόνο τότε οι Έλληνες είχαν κάτι να τους ενώνει και μόνο τότε η Αθήνα απέκτησε μια ανθρώπινη διάσταση. Σηκωθήκαμε λίγο ψηλότερα με τους Ολυμπιακούς. Όπως σηκωνόμασταν λίγο ψηλότερα με τα κατορθώματα των αθλητών μας...»

Μάλιστα... Σε στιγμές που οι Ελληνες νιώθουν στο πετσί τους πόσο τραγικά εξαπατήθηκαν στην ιστορία αυτή, έρχεται ο πρωταίτιος της εξαπάτησης να αποδείξει όχι απλά ότι δεν μετανοεί, αλλά ότι δεν είναι καν σε θέση να καταλάβει τι γίνεται γύρω του!

Ναι... πράγματι, μας σήκωσαν λίγο ψηλότερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Γι' αυτό και λίγο μετά πέσαμε και τσακιστήκαμε. Διότι το ολυμπιακό μας όνειρο, σε εποχές που υποτίθεται ότι επιχειρούσαμε την περίφημη οικονομική σύγκλιση προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, στηρίχθηκε σε δανεικά λεφτά, τα οποία λεηλάτησαν εργολάβοι, πάροχοι υπηρεσιών, μεσάζοντες και σαλταδόροι. Με τη σύμφωνη γνώμη ή και τη συμμετοχή, φυσικά, όσων αποφάσιζαν τότε.

Και ο Γ. Λιάνης, αντί ως εμπνευστής αυτής της καταστροφικής «μεγάλης ιδέας» να ζητάει εξηγήσεις ή, τουλάχιστον, να απαιτεί λογαριασμό, επιμένει σε «μεγάλες στιγμές» μιας χώρας που, κατά τη γραφή του, ενδέχεται και να μην υπάρχει πια!

Μην απορείτε. Τέτοιοι μας κυβέρνησαν χθες, τέτοιοι μας κυβερνάνε και σήμερα. Γι' αυτό και φτάσαμε στο «δεν πάει άλλο», γι' αυτό και είναι εντελώς αμφίβολο αν θα ξανασηκώσουμε ποτέ κεφάλι.

Ας πάμε όμως και στα... επουσιώδη. «Μόνο τότε οι Ελληνες είχαν κάτι να τους ενώνει», λέει ο Γ. Λιάνης. Ναι, πράγματι, «στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά»! Ας όψεται όμως η θηριώδης προπαγάνδα, που έκανε το άσπρο μαύρο, με συνέπεια άδολοι εθελοντές να υπηρετήσουν εν αγνοία τους τα συμφέροντα οργανωμένων ληστοσυμμοριτών!

«Μόνο τότε η Αθήνα απέκτησε μια ανθρώπινη διάσταση», εξακολουθεί ο... ποιητής. Ναι, με το C4Ι, τα αερόστατα παρακολούθησης, τις τηλεφωνικές γραμμές γεμάτες ρουφιάνους και τους Αθηναίους να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν στην πόλη τους!

«Σηκωνόμασταν λίγο ψηλότερα με τα κατορθώματα των αθλητών μας», καταλήγει ο δις υφυπουργός Αθλητισμού. Ποιων αθλητών όμως; Αυτών που πιάστηκαν αμέσως ντοπέ, αυτών που πιάστηκαν αργότερα ή μήπως εκείνων που δραπέτευσαν από το Ολυμπιακό Χωριό και με πρόφαση ένα τροχαίο ατύχημα πήγαν (με τη συνδρομή της πολιτείας...) και κλείστηκαν στο ΚΑΤ για να γλιτώσουν από τον έλεγχο ντόπινγκ;

Ασ' τα λοιπόν Γιώργο, δεν σε παίρνει... Γιατί εσείς οι πολιτικοί μπορεί να μας κάνατε φτωχούς, αλλά όχι και μαλάκες...
Δεν ξέρω αν έχει γράψει άλλος με τόσο ξεκάθαρο τρόπο για την ευθύνη του Λιάνη και της παρέας του, ο οποίος και πρόσφατα υπερηφανευόταν ότι έπεισαν με την ξαδέλφη τον (ετοιμοθάνατο) Παπανδρέου να υπογράψει την αίτηση για ανάληψη των αγώνων. Και τώρα κάνει ότι δεν καταλαβαίνει...