Δουλεία στον 21ο αιώνα
Στο κέντρο της γερμανικής πρωτεύουσας, το Βερολίνο, ήρθε στο φως μια υπόθεση δουλείας, καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Η υπηρέτρια ενός διπλωμάτη από την Υεμένη, Ινδονήσια η ίδια, έπρεπε να εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο, όπου διαγνώσθηκε ότι πάσχει από προχωρημένη φυματίωση.
Όπως κατέθεσε η υπηρέτρια στην Αστυνομία, η οποία εκλήθη από το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου, εργαζόταν στο σπίτι του διπλωμάτη, κάτω από σκανδαλώδεις συνθήκες, μέχρι και 20 ώρες το 24ωρο, κλειδωνόταν σε ένα ασφαλισμένο δωμάτιο, όταν οι ένοικοι έβγαιναν από το σπίτι, έτρωγε ξύλο με κάθε αφορμή και πληρωνόταν με 120 € μηνιαίως. Αυτό που την «έσωσε» από τον έλεγχο των βασανιστών της ήταν η κολλητική φυματίωση, λόγω της οποίας δεν ήταν πλέον δυνατή η συγκατοίκηση με την οικογένεια του διπλωμάτη ή η μετάβασή της σε άλλη χώρα.
Το θύμα αυτής της απάνθρωπης μεταχείρισης είναι μητέρα 2 παιδιών, τα οποία ζουν ακόμα στην Ινδονησία. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, λόγω της φτώχειας, τα πάτρια εδάφη και να αναζητήσει εργασία στο εξωτερικό. Η ίδια αγνοούσε ότι βρίσκεται στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Βερολίνο, ίσως και να αγνοούσε την ύπαρξη αυτής της πόλης. Από μια χαραμάδα στα κλειστά ρολά του δωματίου της έβλεπε μόνο μια φωτεινή επιγραφή Cinema X ενός κινηματογράφου.
Όπως διαπίστωσαν κοινωνικοί λειτουργεί που μίλησαν μαζί της, η γυναίκα αυτή είχε χάσει κάθε επαφή με τον έξω κόσμο, δεν επικοινωνούσε με ανθρώπους, πέρα από τα μέλη της οικογένειας του διπλωμάτη και αγνοούσε πολύ σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στον κόσμο και στην πατρίδα της αυτά τα χρόνια, όπως το τσουνάμι με τις χιλιάδες νεκρούς.
Η ευχάριστη πλευρά του ζητήματος είναι ότι η ταλαιπωρημένη Ινδονήσια βρίσκεται τώρα σε φιλικό περιβάλλον, στο οποίο ελπίζεται ότι θα επανακτήσει την υγεία της, και θα μπορέσει να επικοινωνήσει με την οικογένειά της. Το δυσάρεστο είναι, πρώτον ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα ποινικών κυρώσεων κατά του Άραβα διπλωμάτη, λόγω ακριβώς αυτής της ιδιότητάς του και δεύτερον, ότι υπάρχουν πολλές ακόμα τέτοιες περιπτώσεις δουλείας και εκμετάλλευσης στις πρεσβείες και τα προξενεία αραβικών και αφρικανικών χωρών στην Ευρώπη και στην Αμερική. Μοναδικό μέτρο που επιτρέπεται να λάβουν οι κυβερνήσεις εναντίων αυτών των δουλοκτητών, είναι η απέλασή τους.
Ευρύτερα γνωστές έγιναν ανάλογες περιπτώσεις το έτος 2002 από το βιβλίο της Mende Nazer, η οποία εκρατείτο ως δούλη στο σπίτι ενός Σουδανού διπλωμάτη στο Λονδίνο. Σ’ αυτό το βιβλίο με τίτλο «Slave» περιγράφει η κ. Nazer πώς φυλακίστηκε και πουλήθηκε στο Σουδάν σε ηλικία 12 ετών και πώς έφτασε να υπηρετεί στο σπίτι του διπλωμάτη στο Λονδίνο. Το έτος 2000 κατάφερε η κ. Nazer να διαφύγει από τη φυλακή της και, επειδή αποτελεί ποινικό αδίκημα στο Σουδάν η εγκατάλειψη της στέγης του «ιδιοκτήτη» της, ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Βρετανία. Το βιβλίο της μπορεί να διαβαστεί online.
(βλέπε επίσης, για την Ιστορία της Δουλείας και για την ιστορία της Mende Nazer >>>)
